MotoGP Test Sepang 2018 – Final Day

Ο Lorenzo την έκπληξη!
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

30/1/2018

Ο Jorge Lorenzo, ο εργοστασιακός αναβάτης της Ducati, έκανε την τελευταία και τελευταία μέρα την έκπληξη και με έναν χρόνο-ρεκόρ έσπασε τα χρονόμετρα και βρέθηκε στην κορυφή της λίστας με τους χρόνους, με τις καιρικές συνθήκες να είναι καλές από πρωί για πρώτη φορά. Το κατά πόσο, βέβαια, μπορούμε να το θεωρήσουμε αυτό έκπληξη, είναι θέμα προς συζήτηση, μιας και μπορεί τις προηγούμενες μέρες να είχαμε τις πολύ δυνατές επιδόσεις των Yamaha και Honda, αλλά τα Ducati δεν υπολείπονταν στα γυρολόγια, ενώ η καθημερινή εξέλιξη της ομάδας και ιδιαίτερα του Ισπανού, έδινε τα μηνύματα για μια δυναμική επίδοση. Μάλιστα ο Lorenzo ήταν και ο μοναδικός που έσπασε το φράγμα του 1:59 με χρόνο 1:58.830 (!), δίχως να φαίνεται να τον επηρεάζει η πτώση που είχε νωρίτερα. Με αυτόν τον χρόνο αναδείχθηκε και ο ταχύτερος όλων στα συνδυαστικά αποτελέσματα και των τριών ημερών, δημιουργώντας προσδοκίες για ένα συναρπαστικό πρωτάθλημα, ενώ αποτελεί και την καλύτερη επίδοση όλων των εποχών σε ένα ανεπίσημο ρεκόρ της πίστας της Sepang.

Εξαιρετική όμως ήταν και η επίδοσης του team mate του, Andrea Dovizioso, ο οποίος βρέθηκε στην τέταρτη θέση της ημέρας αλλά και των συνδυασμένων αποτελεσμάτων, με τον Gigi Dall'Ignia να πλέει σε πελάγη ευτυχίας για τους αναβάτες του. Όπως επιβεβαίωσε κι o "Desmodovi" με δηλώσεις του, έμεινε εντυπωσιασμένος με την σταθερή βελτίωση της μοτοσυκλέτας μέσα σ' αυτό το τριήμερο, ενώ είχε κι αυτός μια πτώση από την οποία βγήκε αλώβητος.


Τα χαμόγελα δεν έλειψαν όμως ούτε από τη Honda, καθώς δύο μοτοσυκλέτες της μπήκαν ανάμεσα στα δύο Ducati, με τον Pedrosa και τον Crutchlow να βρίσκονται σε απόσταση βολής από τον Lorenzo. Ο "μικρός σαμουράι", όπως αποκαλούν τον Pedrosa στα paddock, δούλεψε όλη την ημέρα με δύο μοτοσυκλέτες, εκ των οποία η μία διέθετε το νέο φαίρινγκ με τα αεροδυναμικά βοηθήματα και η άλλη όχι και κατάφερε να γράψει τον δεύτερο καλύτερο χρόνο του τριημέρου. Ο Marquez από την άλλη δούλεψε πάνω στην μοτοσυκλέτα χωρίς το αεροδυναμικό φαίρινγκ, καθώς όπως είπε ο ίδιος, ο νέος αυτός σχεδιασμός απαιτεί μεγάλες αλλαγές στο στήσιμο για να μπορέσει να αξιολογηθεί σωστά.


Ο Crutchlow ήταν η αποκάλυψη της ημέρας, μένοντας μόλις δύο δέκατα του δευτερολέπτου πίσω από τον Lorenzo, επιβεβαιώνοντας τις δηλώσεις του από την πρώτη μέρα, σχετικά με το ότι η Honda έκανε ακριβώς τις αλλαγές που ζήτησε. Μάλιστα, το HRC του έκανε πρόταση και για τον οκτάωρο αγώνα αντοχής στη Suzuka, και σύμφωνα με τα λεγόμενα του Βρετανού, το εργοστάσιο θέλει απεγνωσμένα να συμμετάσχει ο Crutchlow σ' αυτόν τον αγώνα. Το πρόβλημα, όπως δήλωσε, είναι ότι δεν υπάρχει αρκετός χρόνος λόγω του φορτωμένου προγράμματος των MotoGP, αλλά ακόμη δεν έχει πάρει την τελική του απόφαση.
Στη Yamaha, τα συναισθήματα απείχαν πολύ από αυτά της προηγούμενης μέρας, όπου οι δύο εργοστασιακοί αναβάτες είχαν τερματίσει στις πρώτες δύο θέσεις.

Το καλύτερο Yamaha στους πίνακες της τρίτης μέρας ήταν αυτό του Valentino Rossi, ο οποίος ήταν κατά έξι δέκατα πιο αργός από τον χρόνο του Lorenzo. Όπως είπε ο Γιατρός, αυτό οφείλεται στο ότι σήμερα οι συνθήκες ήταν πιο δύσκολες και δεν έβρισκε εύκολα πρόσφυση, αλλά παρόλα αυτά ο ρυθμός είναι πολύ πιο γρήγορος από πέρσι ακόμη και με φθαρμένα ελαστικά.
Ο ομόσταυλός του, Maverick Vinales, δεν κατάφερε κάτι καλύτερο από την 18η θέση παρά το γεγονός ότι έγραψε πάρα πολλούς γύρους και έκλεισε μέχρι και τρίωρο δουλεύοντας χωρίς διάλλειμα. "Ειλικρινά δουλέψαμε καλά σήμερα", δήλωσε ο Ισπανός. "Δεν ξέρω γιατί χάσαμε σε χρόνους το απόγευμα. Θα πρέπει να δούμε τα δεδομένα μετά τις δοκιμές στο Buriram και τότε θα έχουμε ξεκάθαρη εικόνα. Το νέο φαίρινγκ είναι θετικό, καθώς ένιωσα την διαφορά στην επιτάχυνση, οπότε θα δούμε και στο Buriram πώς θα πάει, όπου υπάρχουν πολλά σημεία που η μοτοσυκλέτα επιταχύνει".


Μέσα στην πρώτη δεκάδα –και πιο συγκεκριμένα στην έκτη θέση- βρέθηκε και ο Alex Rins με την Suzuki. Να υπενθυμίσουμε ότι στο GSX-RR του Iannone είχε πάρει φωτιά ο κινητήρας την χθεσινή μέρα, γεγονός που προβλημάτισε τους ανθρώπους της ομάδας, στέλνοντας τον κινητήρα πίσω στην Ιαπωνία για ενδελεχή έλεγχο. Σύμφωνα με τον manager της ομάδας, Davide Brivio, το πρόβλημα στον καινούργιο κινητήρα δεν είναι κάτι που δεν μπορεί να διορθωθεί άμεσα ώστε να είναι έτοιμος για τις επόμενες δοκιμές στην Ταϊλάνδη, ενώ τόνισε αρκετές φορές ότι πρόκειται για έναν νέο κινητήρα που δεν έχει καμία σχέση με τον περσινό, οπότε κάποια προβλήματα είναι δικαιολογημένα. Ο έτερος αναβάτης της ομάδας, ο Andrea Iannone τερμάτισε στην 12η θέση της ημέρας και 13η στα συνολικά αποτελέσματα, με διαφορά μικρότερη από οκτώ δέκατα του δευτερολέπτου.


Στην ΚΤΜ υπήρχε έντονος προβληματισμός, λόγω της πτώσης του Pol Espargaro την προηγούμενη μέρα η οποία δεν του επέτρεψε να πάρει μέρος την τρίτη και τελευταία μέρα των δοκιμών, αλλά παρόλα αυτά ο Bradley Smith μαζί με τον Mika Kallio κατάφεραν να μαζέψουν αρκετά χρήσιμα δεδομένα. Ο Espargaro δήλωσε τυχερός που τη γλίτωσε φτηνά μετά από σύγκρουση με 250Km/h πάνω στον τοίχο, ενώ είπε πως έχει 100% εμπιστοσύνη στις πληροφορίες που μάζεψε ο Kallio ο οποίος οδήγησε την μοτοσυκλέτα του την τελευταία μέρα. Ο Φιλανδός τόνισε το πόσο σημαντική ήταν η δυνατότητα για σύγκριση της μοτοσυκλέτας του 2018 με αυτή του 2017, με την προσοχή να εστιάζεται στα ηλεκτρονικά και τις αναρτήσεις της WP. Από την άλλη μεριά, ευχαριστημένος δήλωσε και ο Smith, ο οποίος είπε πως προτιμά αυτές τις συνθήκες έστω κι αν προσφέρουν λιγότερη πρόσφυση, αποκομίζοντας μια θετικά συνολικά αίσθηση από τις δοκιμές της Μαλαισίας.


Στα εντυπωσιακά αποτελέσματα της ημέρας, δεν γίνεται να μην συμπεριληφθεί ο Jack Miller πάνω στην δορυφορική Ducati της Pramac, ο οποίος αναρριχήθηκε μέχρι την έκτη θέση, δείχνοντας ότι η μετάβαση από την Honda πάνω στην ιταλική μοτοσυκλέτα ήταν μια πολύ γρήγορη διαδικασία προσαρμογής, ενώ και ο Aleix Espargaro στην 13η θέση έφερε πολύ αισιόδοξα μηνύματα στο στρατόπεδο της Aprilia, καθώς ήταν και ο τελευταίος αναβάτης που έσπασε το φράγμα των δύο λεπτών στο γύρο.
Η δράση πλέον θα συνεχιστεί στις επόμενες δοκιμές στο Buriram της Ταϊλάνδης στις 16 Φεβρουαρίου.


Χρόνοι τρίτης μέρας

1. Jorge Lorenzo Ducati Team (GP18) 1m 58.830s [Lap 21/48]
2. Dani Pedrosa Repsol Honda (RC213V) 1m 59.009s +0.179s [9/58]
3. Cal Crutchlow LCR Honda (RC213V) 1m 59.052s +0.222s [18/65]
4. Andrea Dovizioso Ducati Team (GP18) 1m 59.169s +0.339s [16/51]
5. Jack Miller Pramac Ducati (GP17) 1m 59.346s +0.516s [11/36]
6. Alex Rins Suzuki Ecstar (GSX-RR)* 1m 59.348s +0.518s [14/52]
7. Marc Marquez Repsol Honda (RC213V) 1m 59.382s +0.552s [9/75]
8. Valentino Rossi Movistar Yamaha (YZR-M1) 1m 59.449s +0.619s [52/54]
9. Johann Zarco Monster Yamaha Tech3 (YZR-M1) 1m 59.511s +0.681s [16/55]
10. Danilo Petrucci Pramac Ducati (GP18) 1m 59.528s +0.698s [49/49]
11. Tito Rabat Reale Avintia (GP17) 1m 59.547s +0.717s [14/35]
12. Andrea Iannone Suzuki Ecstar (GSX-RR) 1m 59.615s +0.785s [15/62]
13. Aleix Espargaro Factory Aprilia Gresini (RS-GP) 1m 59.962s +1.132s [52/52]
14. Takaaki Nakagami LCR Honda (RC213V) 2m 0.071s +1.241s [19/54]
15. Alvaro Bautista Angel Nieto Team (GP17) 2m 0.205s +1.375s [20/57]
16. Mika Kallio Red Bull KTM Factory (RC16) 2m 0.464s +1.634s [54/64]
17. Franco Morbidelli EG 0,0 Marc VDS (RC213V)* 2m 0.526s +1.696s [14/55]
18. Maverick Viñales Movistar Yamaha (YZR-M1) 2m 0.547s +1.717s [70/71]
19. Karel Abraham Angel Nieto Team (GP16) 2m 0.574s +1.744s [18/48]
20. Xavier Simeon Reale Avintia (GP16)* 2m 0.784s +1.954s [15/30]
21. Scott Redding Factory Aprilia Gresini (RS-GP) 2m 0.812s +1.982s [56/56]
22. Bradley Smith Red Bull KTM Factory (RC16) 2m 0.969s +2.139s [71/77]
23. Sylvain Guintoli Suzuki Ecstar (GSX-RR) 2m 1.120s +2.290s [5/58]
24. Tom Luthi EG 0,0 Marc VDS (RC213V)* 2m 1.126s +2.296s [8/52]
25. Yonny Hernandez Monster Yamaha Tech3 (YZR-M1) 2m 1.223s +2.393s [11/31]
26. Yamaha Test 3 Yamaha Test Rider (YZR-M1) 2m 1.385s +2.555s [9/17]
27. Yamaha Test 2 Yamaha Test Rider (YZR-M1) 2m 1.679s +2.849s [24/30]
 

MotoGP Mandalika: Τι μας δίδαξε, τι έγινε με τα ελαστικά, τους χρόνους και τι περιμένουμε στους επόμενους αγώνες

Όλα όσα έγιναν μετά την λήξη του αγώνα
MotoGP_Indonesia_analysis
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

2/10/2024

Συνήθως συμβαίνει να υπάρχει ένας αγώνας που ξεκαθαρίζει ποιος μάχεται για το πρωτάθλημα κάθε χρόνια, συμβαίνει σχεδόν σε κάθε αγωνιστική σεζόν, ακόμη και σε εκείνη που ο Mir, κέρδισε τον τίτλο, ο άνθρωπος που πήρε το έπαθλο γιατί κάθε άλλος που πάλεψε για αυτό και που σε απευθείας αναμέτρηση θα τον είχε κερδίσει, απέτυχε να καταφέρει να έχει διάρκεια και συνέπεια. Για την φετινή σεζόν ο αγώνας της Ινδονησίας ήταν εκείνος που ξεκαθάρισε πως δύο θα κυνηγήσουν το πρωτάθλημα. Θα πείτε πως καιρό τώρα είναι έτσι και θα το επεκτείνω, θα πω πως από την προηγούμενη σεζόν είναι δύο αυτοί που θα μπορούσαν να κερδίσουν τον φετινό τίτλο και απλά όλο αυτό το διάστημα παλεύαμε με τις συγκυρίες να γίνουν τέσσερις. Για του χρόνου δεν θα ισχύει το ίδιο θα είναι αλλιώς τα πράγματα και υπάρχουν πολλοί παράγοντες που θα καθορίσουν τον αριθμό εκείνων που αναμένουμε να δούμε στο τέλος του 2025 να παλεύουν για τον Τίτλο. Ένας από αυτούς η χημεία του Martin με την μοτοσυκλέτα της Aprilia για την οποία υπάρχουν προσδοκίες πως θα έχει ισχυρούς δεσμούς από την αρχή.

Προχθές λοιπόν στην Ινδονησία, ο φετινός τίτλος αποτίναξε από πάνω τους τις προσμίξεις και πλέον βαδίζουμε ολοταχώς για την κατά μέτωπο αναμέτρηση δύο αναβατών που αναμένεται να φτάσει έως τον τελευταίο αγώνα αν δεν υπάρχουν πτώσεις και εγκαταλείψεις από μηχανικά προβλήματα, όπως αυτό που συνέβη στον Marc Marquez.

Δεν είναι και δύσκολο να έρθουν τα πάνω-κάτω, οι τελευταίοι αγώνες το επιβεβαιώνουν άλλωστε. Μετά από λάθος του Bagnaia ο Martin πήγε στην γη της υγρασίας με αέρα 24 βαθμών και χάρισε πίσω, λίγους από αυτούς τους πόντους που του είχαν χαριστεί.

Το ρεπορτάζ του αγώνα στροφή-στροφή εδώ:
MotoGP Ινδονησία: Απόλυτη κυριαρχία Martin σε αλάνθαστη ημέρα με πολλές πτώσεις - Κέρδισε θέσεις από πτώσεις ο Bagnaia

Ο Martin έκανε δώρο την πρώτη θέση στον αγώνα Sprint πέφτοντας και μάλιστα όλο των ποσό των βαθμών καθώς έφτασε πολύ κοντά να ξανά μπει στην περιοχή της βαθμολογίας αλλά δεν είχε τον απαραίτητο χρόνο για κάτι τέτοιο, όμως στο τέλος βγαίνει ζημειωμένος μόλις για τρεις βαθμούς! Θα μπορούσε μάλιστα να ισοφαρίσει ή και να αυξήσει την απόσταση αυτή γιατί φεύγει από την Ινδονησία με 0(SPRTINT) + 25(RACE)=25 βαθμούς, ενώ ο Bagnaia με 12(SPRTINT) + 16(RACE)=28 που θα ήταν 25 αν δεν είχε πέσει ο Bastianini.

Διατηρείται έτσι μία απόσταση 21 βαθμών παρά την πτώση, που δεν είναι καθόλου μεγάλη για τους 5 αγώνες που απομένουν αλλά ταυτόχρονα φαίνεται πως ακόμη και μία αποτυχία στον Sprint μπορεί εύκολα να σβήσει την επόμενη ημέρα και έτσι η διψήφια αυτή διαφορά δεν είναι κάτι ευτελές και δεν θα είναι και πολύ εύκολο να σβήσει. Στο μεταξύ πέρσι τέτοια εποχή ο Martin έχασε σε αυτή την πίστα το πρωτάθλημα. Τουλάχιστον αυτός έτσι το αισθάνεται πως έγινε σε αυτή την πίστα, το δήλωσε άλλωστε λέγοντας για τα φαντάσματα που τον είχαν κυριεύσει και που στον αγώνα Sprint έκαναν την παρουσία τους και πάλι. Για αυτό και είναι εντυπωσιακός ο αυτοέλεγχος που έδειξε ώστε στο τέλος του αγώνα να αυξήσει την διαφορά από τον Acosta που είχε αρχίσεσι να πλησιάζει. Σε μία πίστα που πέρσι τον στιγμάτισε και που φέτος έκοψε τους μισούς πόντους διαφοράς που είχε ήδη κερδίσει, που επιπρόσθετα η πρόσφυση είναι ένας άγνωστος παράγοντας, εκεί κατάφερε να έχει την καλύτερη εικόνα σε μία ημέρα που για όλους ήταν πολύ δύσκολη. Σίγουρα για τον Bagnaia που τόνισε ότι ήταν από τους δυσκολότερους αγώνες. Υπάρχουν εκεί έξω 25*5 και 12*5, συνολικά 185 βαθμοί για όποιον είναι άριστος στους επόμενους αγώνες οπότε μαθηματικά δεν μπορεί να αποκλειστεί κανείς ακόμη. Ωστόσο δύο είναι εκείνοι που ρεαλιστικά παλεύουν για τον φετινό τίτλο όπως είπαμε και θα είναι δύσκολο να καθοριστεί ποιος θα επικρατήσει αν δεν υπάρξουν ατυχίες και πτώσεις.

Ο θαυμασμός για την αυτοκυριαρχία του που εκφράστηκε πιο πάνω, έρχεται κυρίως για έναν άλλο λόγο: Ο Martin έκανε μετά τον αγώνα μία δήλωση αυτογνωσίας αναγνωρίζοντας αυτό για το οποίο ο κόσμος μιλάει εδώ και πολλές σεζόν. Είπε πως ένιωθε πολύ σίγουρος για τον εαυτό του, πολύ δυνατός, και τότε έκανε το λάθος. Αυτό το πράγμα στον Martin -το γνωρίζω από πρώτο χέρι ως γεγονός- του το έχουν πει κατάμουτρα φίλοι, συναθλητές, διευθυντής ομάδας, ένα σωρό διαφορετικός κόσμος σε μία μεγάλη χρονική βεντάλια, όχι όλοι μαζί. Και το έχει καταλάβει, το έχει πάρει το μάθημα. Προφανώς όμως η συνήθεια κόβεται δύσκολα και πάντα δίνοντας βάση στα δικά του λόγια, γιατί μόνο με την χαζή αυτή πτώση στον αγώνα Sprint δεν θα μιλούσε κανείς για συνήθειες που δεν κόβονται εύκολα.

Σε κάθε περίπτωση ο Martin είναι πιο ασφαλές στοίχημα για τον φετινό τίτλο, τόσο λόγο της μικρής διαφοράς που όπως είπαμε δεν θα είναι εύκολο να σβήσει, όσο και της απόδοσης στις πίστες που απομένουν γιατί πέρσι μετά την Ινδονησία η μεγάλη χασούρα πόντων ήταν στην Valencia. Η συγκομιδή πόντων Bagnaia και Martin στους ίδιους ενδιάμεσους αγώνες πέρσι δεν είχε μεγάλη διαφορά, έχασαν και κέρδισαν αντίστοιχους βαθμούς και οι δύο με λίγους περισσότερους ο Bagnaia, οπότε με εξαίρεση την Valencia το λάθος και η ατυχία είναι οι δύο βασικοί παράγοντες που μπορούν να επιδράσουν αρνητικά τον Martin πέρα από την περίπτωση ενός αλάνθαστου Bagnaia. Ο οποίος τόνισε αμέσως μετά τον αγώνα πως ήταν η 5η συνεχόμενη φορά που δεν έχουν καταφέρει να κάνουν σωστή εκκίνηση, αμέσως – αμέσως λοιπόν η περίπτωση να είναι αλάνθαστος έχει ένα μελανό σημείο καθότι ακόμη δεν έχουν βρει την λύση. Μακάρι να την βρουν στο Motegi από την στιγμή που η επιθυμία όλων πλην των ομάδων, είναι να συντηρηθεί ο υψηλότατος ανταγωνισμός μέχρι την τελευταία στροφή στον τελευταίο αγώνα στη Valencia.

Στο μεταξύ ο Bagnaia τόνισε στην Ινδονησία περισσότερες φορές από κάθε άλλη φορά, την διαφορά που έχει η μοτοσυκλέτα του από την περσινή. Το έχει ξανά πει κι άλλες φορές, πως το προηγούμενο μοντέλο έχει καλύτερη πρόσφυση στην έξοδο της στροφής και είναι φυσικό να παραπονιέται για αυτό περισσότερο στην πίστα της Ινδονησίας από άλλες φορές που η πρόσφυση δεν ήταν το κυρίαρχο πρόβλημα.

Στο μεταξύ ο Bezzecchi φυσικά ρωτήθηκε για αυτό το ζήτημα και επιτέλους έχουμε μία πιο «επίσημη» εξήγηση για τις διαφορές τους, διότι μέχρι στιγμής όποιος άλλος πήγαινε να πει το ίδιο, δεν γινόταν πιστευτός. Ο Bezzecchi εξήγησε πως η διαφορά που λέει ο Bagnaia υπάρχει αλλά ταυτόχρονα η νέα μοτοσυκλέτα μπορεί να μπει με περισσότερα χιλιόμετρα στην στροφή και να φρενάρει πιο αργά με ασφάλεια. Επίσης πως η πρόσφυση στον εμπρός τροχό χάνεται απότομα μετά από μερικούς γύρους ενώ στην νέα μοτοσυκλέτα τα πράγματα είναι πιο προοδευτικά. Πριν βιαστείτε, ο Bezzecchi είπε πως αυτό το πρόβλημα το έχουν όλοι οι αναβάτες, όλοι παραπονιούνται για το ίδιο θέμα, που σημαίνει και ο Marc Marquez. Απλά ο Bezzecchi στον τελευταίο αγώνα αποφάσισε να κάνει κάτι διαφορετικά και έβαλε το μαλακό ελαστικό μπροστά αντιπαλεύοντας στην συγκεκριμένη πίστα το πλεονέκτημα της νεότερης μοτοσυκλέτας, μετριάζοντας το μειονέκτημα. Το πείραμά του δούλεψε πολύ καλά στην αρχή του αγώνα και για αυτό είπε και ο Bagnaia πως του πήρε πολύ χρόνο για να τον περάσει και έγινε σε λάθος του Bezzecchi στα φρένα πίσω από τον Morbidelli που δεν ήταν εύκολο να κάνει λάθος καθότι είχε την νεότερη μοτοσυκλέτα. Ο Morbidelli ήταν πιο εύκολη υπόθεση, όχι μόνο γιατί είχαν την ίδια μοτοσυκλέτα αλλά και γιατί είχε πάρει το ρίσκο να βάλει την μαλακή γόμα ώστε να ξεχωρίσει στην αρχή του αγώνα κάτι που πέτυχε. Μετά όπως ο ίδιος είπε είχε δυσκολίες και απλά προσπαθούσε να αμυνθεί όσο καλύτερα μπορούσε και μάλιστα αυτό έγινε αρκετά νωρίς, περίπου μετά την μέση του αγώνα! Πάντα με τα δικά του λόγια…

Στο μεταξύ οι χρόνοι βελτιώθηκαν από πέρσι κάτι που αντανακλάται και στον συνολικό χρόνο του αγώνα που πήγε από τα 41'20.293 στα 41'04.389, δηλαδή μειώθηκε κατά 16 δευτερόλεπτα. Αυτό σημαίνει σχεδόν 0,6 δευτερόλεπτα σε κάθε γύρο και καθώς οι συνθήκες με πέρσι είναι κοντινές, δείχνει και την πίεση που είχαν οι προηγούμενες μοτοσυκλέτες της Ducati να μείνουν κοντά στις νέες.

Ο Bastianini σημείωσε την υψηλότερη τελική στα 318,5km/h πολύ κοντά στο ρεκόρ που έγραψαν μαζί ο Bagnaia με τον Acosta ισοφαρίζοντας μόλις ένα χιλιόμετρο πιο πάνω.

Είναι σημαντικό που η KTM σημείωσε την υψηλή τελική της Ducati, η πίστα της Ινδονησίας δεν προσφέρεται για κάποιο εξωπραγματικό νούμερο και δεν είναι το θέμα μας το ύψος της τελικής αλλά το γεγονός πως από έξοδο στροφής σε είσοδο, αυτές οι μοτοσυκλέτες ήταν κοντά σε δύναμη. Το ένα είναι το πόσο δύναμη παράγεται, το δεύτερο είναι πώς εκμεταλλεύεται κανείς αυτή την δύναμη καθώς στο πρώτο κομμάτι η KTM έχει πιάσει την Ducati κι άλλες φορές, το δεύτερο είναι που προσπαθεί να πετύχει πιο συστηματικά. Την διαχείριση της δύναμης όμως επηρεάζουν πολλοί παράγοντες, με πρώτο τον αναβάτη ενώ το αποτέλεσμα για τον εξωτερικό θεατή αντανακλάται μονάχα στο ποιος φαίνεται ταχύτερος. Συχνά έχει αποδοθεί η αδυναμία ενός κινητήρα να πιάσει τον ανταγωνισμό, όταν στην πράξη είναι διαφορετικό το ζήτημα. Ιστορικό παράδειγμα πως κάποτε η Honda πέτυχε με τα οβάλ πιστόνια να έχει την απόδοση που χρειάζεται αλλά το αγωνιστικό αποτέλεσμα δεν ερχόταν, ήταν παράγοντας πολλών ακόμη συνιστωσών με πρώτη και καλύτερη την λανθασμένη αντίληψη που είχαν για το πώς να διαχειριστούν το φρένο του κινητήρα. Το αγωνιστικό λοιπόν αποτέλεσμα δεν ερχόταν στην ώρα του και σκότωσαν κάτι πρωτοποριακό στο οποίο είχαν επενδύσει απίστευτο κόπο και χρήμα και εν μέρη είναι μάλιστα πετύχει! Χρόνια μετά έβγαλαν και μία μοτοσυκλέτα απλά για να επισφραγίσουν την πορεία αυτή, χωρίς κανένα απολύτως στόχο να σημειώσουν εμπορική πορεία, αλλά μόνο και μόνο για να υπάρχει εκεί έξω αυτό που με κόπο είχαν καταφέρει και κάτι τρελοί και αλλοπαρμένοι στην Ελλάδα το κατάλαβαν και έγιναν οι πρώτοι ιδιοκτήτες εκτός Ιαπωνίας, μόνο και μόνο για να καταφέρουν να πάρουν μία γεύση. Άλλα 30 και βάλε χρόνια μετά κάποιος τυχαίος θα πει πως η Honda τότε απέτυχε και θα το αφήσει σκέτο, διαπράττοντας το λάθος να πει την μισή αλήθεια και η μισή αλήθεια είναι πάντα ένα ψέμα. Στην εποχή μας τώρα Honda και Yamaha έχουν πρόβλημα απόδοσης και μετά διαχείρισης της δύναμης και αυτή είναι όλη η αλήθεια.

Πίσω στον Acosta λοιπόν, είδαμε μία πετυχημένη προσπάθεια της KTM που ευτυχώς δεν ακυρώθηκε όπως κάλλιστα θα μπορούσε γιατί πράγματι οι πιέσεις του Acosta δεν ήταν σωστές. Πέρασαν στην KTM στιγμές αγωνίας γιατί στον τερματισμό οι αγωνοδίκες ανακοίνωσαν πως ο Acosta, ο Binder και ο Nakagami ήταν υπό έρευνα για τις πιέσεις που είχαν χρησιμοποιήσει. Ο Nakagami βρέθηκε λάθος και εισέπραξε τα μπόλικα 16 δευτερόλεπτα, σαν να έτρεχε δηλαδή στον περσινό αγώνα αλλά έτσι και αλλιώς εκτός δεκάδας ήταν και πριν, εκεί που ανήκει η Honda φέτος, εκτός και αν πέσουν μπόλικοι αναβάτες μπροστά και καταφέρει ο Zarco να ανέβει θέσεις, που πέφτει πιο σπάνια από τον Mir και γυρίζει ταχύτερα όλων των άλλων.

Ο Binder απέδειξε πως ο αισθητήρας μετρούσε λάθος και απέφυγε την τιμωρία αλλά η KTM δεν είχε καταφέρει να ηρεμήσει γιατί ο αισθητήρας του Acosta δούλευε σωστά και πράγματι οι πιέσεις του δεν ήταν αυτές που θα έπρεπε αλλά χαμηλότερα! Επέμεναν όμως στους αγωνοδίκες να το ψάξουν καλύτερα γιατί είχαν ξεκινήσει εντός ορίων και τελικά το έκαναν με τον παραδοσιακό τρόπο του βουλκανιζατέρ, βύθισαν τον εμπρός τροχό σε λεκάνη να δουν τις μπουρμπουλήθρες! Ευτυχώς υπήρχαν και αποδείχτηκε πως η ζάντα είχε μία ανεπαίσθητη ρωγμή. Θα φαινόταν αυτό αργότερα στον έλεγχο των μηχανικών αλλά θα ήταν αργά, θα είχαν ήδη τιμωρηθεί, αποχωρήσει από την πίστα και δεν θα γινόταν να αποδειχτεί ότι έτσι είχε αγωνιστεί. Όταν ακούτε ορισμένους που οδηγούν σε δημόσιο δρόμο με πανάκριβες αγωνιστικές ζάντες, να τους υπενθυμίζετε πως είναι λίγα τα παραδείγματα πετυχημένων μακρών δοκιμών σε τέτοια χρήση…

Ο άλλος αναβάτης της KTM ο Miller έπαιξε μπόουλινγκ στην πρώτη στροφή και δεν είχε θέματα πίεσης να ασχοληθεί για να δούμε αν θα τριτώσει το κακό στην πλευρά της KTM. Είναι άτυχος γιατί δεν έχει καλή φήμη, ωστόσο δεν ήταν δικό του λάθος σε καμία περίπτωση και κάθε προσπάθεια να τον μειώσει κανείς, τώρα που ξέρουμε ότι συνεχίζει και του χρόνου με μοτοσυκλέτα Yamaha αντί να αποχωρήσει, είναι λανθασμένη. Το έχω ξανά πει και άλλες φορές ακόμη και για τον Marquez, με τον κόσμο να αντιδρά γιατί ο Marquez είναι πολύ καλός στις εκκινήσεις κάτι που το θαύμασε κανείς και στην Ινδονησία. Ωστόσο τα λόγια του Miller έχουν αξία: «Όσο πιο πίσω τόσο πιο δύσκολα, δεν βλέπεις και δεν έχεις χώρο να στρίψεις» για να μην πέσει πάνω στον Vinales φρέναρε απότομα και έπεσε ο ίδιος κάνοντας strike σε Aleix Espargaro που θα είχε πάει καλά, σε Alex Marquez που δεν θα έκανε τίποτα φοβερό και σε Luca Marini που τον γλίτωσε από τις ερινύες για τις αποφάσεις του…