MotoGP – Qatar: Επέστρεψε το θέαμα!

Θρίαμβος Viñales, μάχη μέχρι το τέλος!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

27/3/2017

Άκρως δυναμικά επέστρεψε το MotoGP, με μπόλικο θέαμα και απρόβλεπτες καταστάσεις, και τον καιρό να δίνει τελικά την άδεια να γίνει ένας στεγνός και γρήγορος αγώνας, όχι όμως χωρίς κάποια γραφειοκρατία, πριν δώσει αυτή την άδεια…

Ο αγώνας ξεκίνησε κυνηγώντας τα σύννεφα, όπως ακριβώς είχε προβλεφθεί από εχθές, όμως ευτυχώς ήταν ήπια τα πράγματα, γλιτώνοντας τα χειρότερα ή τουλάχιστον έτσι έδειχνε αρχικά, όταν αποφασίστηκε μισή ώρα καθυστέρηση και μόλις ένας γύρος λιγότερος από το προβλεπόμενο, ώστε να μην σπαταληθεί πολύς –πρόσθετος- τηλεοπτικός χρόνος…

Μικρή ειρωνεία ότι η βροχή ξεκίνησε αμέσως μόλις τερμάτισε η Moto 2, ψιχαλίζοντας με ρυθμό που δεν μπορούσε να αποθαρρύνει την διοργάνωση για να σταματήσει την εκκίνηση των MotoGP, και μόλις στήθηκαν οι αναβάτες η βροχή έδειξε να δυναμώνει. Η διοργάνωση έπρεπε να πάρει αποφάσεις την στιγμή που ο ρυθμός με τον οποίο οι σταγόνες έφταναν στο έδαφος, αυξομειωνόταν συνεχώς. Στο τέλος αποφάσισαν την ακύρωση της εκκίνησης, με την ελπίδα ότι το σύννεφο που δημιούργησε το πρόβλημα θα εξαφανιστεί χωρίς να το ακολουθήσει δεύτερο, αποφασίζοντας μισή ώρα καθυστέρηση. Το θρίλερ της εκκίνησης όμως θα κρατούσε λίγο ακόμα…

Βγαίνοντας οι αναβάτες για αναγνώριση της κατάστασης στην πίστα, ανακάλυψαν ότι στις τελευταίες στροφές υπήρχε σοβαρό πρόβλημα πρόσφυσης, ώστε μερικοί αναγκάστηκαν να βγουν εκτός για να αποφύγουν την πτώση. Στο τέλος του αναγνωριστικού αυτού γύρου, ενημέρωσαν την οργάνωση ότι είναι αδύνατο να αγωνιστούν ή τουλάχιστον η πλειοψηφία είχε αυτή την πεποίθηση, καθώς ορισμένοι ήταν έτοιμοι να αγωνιστούν με την πίστα ως έχει, δηλαδή με το τρίτο μισό βρεγμένο. Το ζήτημα ήταν πως δεν υπήρχαν οι συνθήκες για βρόχινα ελαστικά και με τα slick η πρόσφυση δεν ήταν ομοιόμορφη σε όλη την πίστα. Τότε αποφασίστηκε νέα καθυστέρηση για την εκκίνηση, με ακόμα έναν γύρο λιγότερο, φτάνοντας στρογγυλά τους είκοσι, εν μέσω παραπόνων από τις κερκίδες που ο κόσμος δεν μπορούσε να περιμένει περισσότερο.

Την νέα καθυστέρηση εκμεταλλεύτηκαν οι Marquez και Crutchlow για να κάνουν μία αλλαγή στο εμπρός ελαστικό την τελευταία στιγμή, τοποθετώντας την γόμα μεσαίας σκληρότητας, με τον Zarco και Bautista να αλλάζουν πίσω σε μαλακό, την στιγμή που άνθρωποι της Michelin δήλωσαν ότι με τις νέες συνθήκες και τους λιγότερους γύρους, η σκληρή γόμα να μην είναι η καλύτερη λύση. Ουσιαστικά η μεσαία γόμα για το εμπρός ήταν η επιλογή και των υπολοίπων, ενώ το μαλακότερο πίσω ελαστικό το φορούσε από την αρχή και ο Dovizioso, αποτελώντας με Zarco και Bautista την μειοψηφία στην επιλογή του πίσω ελαστικού.

Κι επιτέλους:

Η εκκίνηση τελικά έγινε με την απόφαση για δύο γύρους προθέρμανσης, ώστε να απομακρυνθεί και η τελευταία υγρασία από την αγωνιστική γραμμή, από το πέρασμα των αγωνιστικών μοτοσυκλετών. Μικρός πανικός στην εκκίνηση, με τον Iannone να κάνει κάτι γνώριμο από παλιά, να ξεκινά τόσο γρήγορα και άμεσα, που η οργάνωση έπρεπε να εξετάσει αν ήταν άκυρη η εκκίνησή του, τον Zarco να κάνει επίσης καλή εκκίνηση όχι όμως χωρίς αψιμαχίες, και τον Rossi να επιτίθεται από τις πίσω γραμμές, να παίρνει μία σωστή γραμμή για την πρώτη στροφή πίσω από τον Dovizioso, αλλά να έρχεται ο Crutchlow και να πέφτει επάνω του! Μοναδικοί χαμένοι από αυτή την στιγμή, ήταν η πίσω κάμερα της Yamaha M1 που για τον υπόλοιπο αγώνα κρεμόταν από το καλώδιό της, πάνω από τον πίσω τροχό του Rossi και ο ίδιος ο Cruthclow που έχασε δύο θέσεις κατευθείαν. Από εκείνη την στιγμή όμως, τίποτα στον αγώνα δεν θα ήταν απόλυτα προβλέψιμο, μέχρι και το τέλος του!

Στην μέση του πρώτου γύρου, ο Zarco είχε βρεθεί να οδηγεί τον αγώνα στην πρώτη του εμφάνιση στα MotoGP, με όλους τους αναμενόμενους διεκδικητές του φετινού τίτλου να τον ακολουθούν, πλην του Lorenzo, του περσινού νικητή στο Κατάρ, που κάνοντας ένα λάθος βρέθηκε στις τελευταίες θέσεις από τις οποίες ανέκτησε κάποιες στην μέση του αγώνα για να τις χάσει ξανά.

Όσο ο Zarco έκανε την εμφάνιση της ζωής του, πίσω του οι υπόλοιποι προσπαθούσαν να κρατήσουν μία σειρά, με τον Marquez να παλεύει να κρατήσει την θέση του από τον Iannone που έδινε δυνατή μάχη και τον Dovizioso να επιτίθεται στην τεράστια ευθεία του Losail, απειλώντας να τους περάσει όλους με την τεράστια διαφορά ιπποδύναμης στις ψηλές στροφές που έχει η Ducati. Σε κοντινή απόσταση ο Vinales, ολοκλήρωνε την πρώτη ομάδα που ξεμάκραινε από τους υπόλοιπους, όσο ο Zarco άνοιγε επίσης την διαφορά ανεπηρέαστος από τις μάχες πίσω του. Πιο πίσω ο Pedrosa καθυστερούσε ξεκάθαρα τον Rossi που έδινε μάχη για ένα καθαρό προσπέρασμα, στην πίστα που δεν αφήνει πολλές επιλογές, αφού εκτός αγωνιστικής γραμμής, κρύβει παγίδες.

Όσο το εμπρός γκρουπ άνοιγε την διαφορά, τόσο γινόταν επιτακτική η ανάγκη για τον Rossi να περάσει τον Pedrosa, πράγμα που έκανε σταματώντας το κενό με τους εμπρός στο ένα δευτερόλεπτο. Μονάχα που μέχρι τότε, στους τέσσερις πρώτους γύρους, είχε γίνει κάτι που δεν μπορούσε κανένας να προβλέψει. Ο Zarco όχι μόνο οδηγούσε ακόμα τον αγώνα, αλλά είχε ανοίξει την διαφορά του σχεδόν στο ένα δευτερόλεπτο! Μία δορυφορική μοτοσυκλέτα, με έναν αναβάτη –που αν και παγκόσμιος πρωταθλητής στην Moto2, είναι νέος στα GP- οδηγούσε τον αγώνα και μάλιστα άνοιγε την διαφορά από τους καλύτερους του κόσμου. Μπορεί η υπεροχή να οφειλόταν κυρίως στο μαλακό πίσω ελαστικό, αλλά και στο γεγονός ότι οι υπόλοιποι έκαναν έναν αγώνα τακτικής κρατώντας ελαστικό και δυνάμεις για το τρίτο μισό του αγώνα, όμως και πάλι η προσπάθεια εκείνη την στιγμή του Zarco, ήταν αξιομνημόνευτη. Δυστυχώς για εκείνον δεν κράτησε πολύ. Ήταν ξεκάθαρο ότι έκανε υπερπροσπάθεια και ήταν επίσης ξεκάθαρο ότι θα έπρεπε να κόψει ρυθμό. Το είπε και ο ίδιος αργότερα. Γιατί βγαίνοντας ελάχιστα εκτός γραμμής αμέσως μετά το πρώτο εσάκι, πάτησε λίγο πιο απότομα το εμπρός φρένο για να προετοιμαστεί για την επόμενη στροφή και αμέσως έχασε πρόσφυση από το εμπρός ελαστικό σημειώνοντας μία πολύ άτυχη πτώση.

‘Έλεγα στον εαυτό μου να πάει πιο συντηρητικά και μάλιστα το είχα ήδη εφαρμόσει, για αυτό και με τσάτισε πολύ αυτή η πτώση, γιατί προσπάθησα να την αποφύγω», δήλωσε λίγο αργότερα, με την αλήθεια να παραμένει ότι μπορεί να το σκέφτηκε, αλλά άργησε να το εφαρμόσει….

Λίγο αργότερα ο Bautista θα έπεφτε κι αυτός, αφήνοντας τον Dovizioso που πάλευε στις πρώτες θέσεις, τον μοναδικό με μαλακό πίσω ελαστικό, μεγαλώνοντας την αγωνία της Ducati για πιθανή πτώση. Γιατί είχε προηγηθεί και διπλή πτώση του Crutchlow στην 16η στροφή, σηκώθηκε και έπεσε αμέσως μετά στην 13η….

Μπροστά ο Iannone έδινε μάχη με τον Marquez μονάχα που πλησίασε πολύ και αμέσως μετά έπεσε, πάλι θυμίζοντας την περασμένη χρονιά, σε μία φάση που πρέπει να εξεταστεί με λεπτομέρεια για να εξακριβωθεί αν η πτώση οφείλεται σε επαφή με το πίσω ελαστικό του Marquez πράγμα που είναι και το πιθανότερο. Με Zarco και Iannone εκτός, ο Dovizioso έκανε την επίθεσή του και οδηγούσε τον αγώνα την στιγμή που ο Vinales έπεφτε σε χρόνο και τον πλησίαζε ο Rossi. Μικρή μάχη με τον Marquez για πολύ λίγο, εξαιρετικά φρένα από τον Dovizioso και ηρεμία μέχρι που ξαφνικά οι δύο Yamaha, ταυτόχρονα, ανέβαζαν ρυθμό πλησιάζοντας σε μερικές εκπληκτικές στιγμές συντονισμένης οδήγησης.

Πανεύκολο το προσπέρασμα της Yamaha M1 του Vinales έναντι της Honda του Marquez και απευθείας επίθεση στον Dovizioso. Πολύ σύντομα θα ακολουθούσε και ο Rossi και τελικά η Ducati και οι δύο Yamaha θα άνοιγαν την διαφορά μέχρι και πάνω από τα τρία δευτερόλεπτα, σε σύγκριση με τον Marquez που από εκείνη την στιγμή θα έκανε μοναχικό αγώνα στην τέταρτη θέση, ενώ πιο πίσω του άλλη μία τριάδα σχηματιζόταν με τον Redding να είναι αρκετά μαχητικός.

Ο Vinales με τον Dovizioso θα άλλαζαν αρκετές φορές θέση, με τον Rossi να παρακολουθεί από κοντά για μεγάλο διάστημα, μένοντας όμως στο τέλος πιο πίσω, και χωρίς να αποτελέσει πραγματική απειλή για τον Dovizioso.

Ήταν πολλά τα στοιχήματα εκείνη την στιγμή, για την πρώτη θέση: Ο Dovizioso είχε τεράστιο προβάδισμα στην ευθεία αλλά και μία μικρή αμφιβολία για το αν θα κρατηθεί το πίσω ελαστικό. Ο Vinales ήταν βέβαιο ότι μπορούσε να τον περάσει στο δεύτερο και κυρίως το τρίτο κομμάτι της πίστας, αλλά θα έπρεπε να χτίσει διαφορά για να μην τον περάσει σαν σταματημένο η Ducati στην ευθεία. Ήταν τόσο μεγάλο το πρόβλημα αυτό, που ο Vinales έκανε το μοναδικό λάθος στα φρένα της πρώτης στροφής, βγαίνοντας εκτός γραμμής όταν προσπάθησε να μείνει στο γκάζι περισσότερο, για να μην τον περάσει ο Dovizioso. Η ειρωνεία είναι ότι εκείνη την στιγμή η Ducati δεν ήταν σε θέση να τον φτάσει γιατί είχε χτίσει την απαραίτητη διαφορά και έτσι εκείνο το λάθος αναζωπύρωσε την μάχη, με τον Rossi να πλησιάζει ξανά, χωρίς όμως να απειλεί ξεκάθαρα για την δεύτερη θέση που κρατούσε ο Dovizioso.

Μία κοντινή ματιά στους πίσω τροχούς των Yamaha και της Ducati, άφηνε επίσης να μαντέψεις ότι το σενάριο να μην αντέξει το ελαστικό του Dovizioso είχε απομακρυνθεί. Γιατί στην έξοδο τα ηλεκτρονικά των Yamaha M1 επέτρεπαν ένα μικρό ντριφτάρισμα με λευκό καπνό, ενώ η Ducati GP επιτάχυνε εξίσου δυνατά αλλά πιο ομαλά. Με τον Dovizioso να είναι ένας από τους πιο σταθερούς οδηγούς και με φήμη ότι παρουσιάζει την μικρότερη φθορά στα ελαστικά της Ducati, οι τελευταίοι γύροι ήταν βέβαιο ότι θα αποτελέσουν μία μάχη αναβατών, χωρίς απρόοπτα. Στην μάχη αυτή επικράτησε ξεκάθαρα ο Vinales που σε κάθε στροφή έκανε υπερπροσπάθεια να κρατηθεί στο μέγιστο δυνατό, ξεμακραίνοντας ολοένα και περισσότερο για να μην μπορέσει η Ducati να τον φτάσει στην ευθεία του τερματισμού. Ακόμα κι ένα μικρό λάθος του Dovizioso στην έξοδο της τελευταίας στροφής, δεν ήταν ικανό να πεις ότι χάρισε την νίκη στον Vinales.

Με μία ξεκάθαρη, εντυπωσιακή νίκη, ο νεότατος Ισπανός έκανε κάτι υπέροχο. Αποχαιρέτησε την Suzuki με νίκη στο 16 και χάρισε στην Yamaha την νίκη με το καλωσόρισμα φέτος! Έγινε έτσι ο δεύτερος νεαρότερος αναβάτης μετά τον Mike Hailwood με δύο νίκες σε δύο ομάδες.

Ολοκληρώθηκε έτσι ένας εντυπωσιακός πρώτος αγώνας στο Κατάρ, με θέαμα και μάχες που ανεβάζουν τον πήχη πολύ ψηλά για το πρωτάθλημα που μόλις ξεκίνησε.. και φυσικά αμέσως μετά άρχισε να βρέχει!

Ήταν λες και κρατήθηκε ο καιρός τόσο, όσο ακριβώς χρειαζόταν για να απολαύσουμε τον αγώνα, με τους Άραβες να λένε περήφανοι ότι εισακούστηκαν οι προσευχές τους και δημιουργήθηκε ένα παράθυρο ίσα-ίσα για τον τελευταίο αγώνα της ημέρας. Το MOTO θέλει η βροχή να σταματήσει πλήρως, καθώς θα οδηγήσουμε τώρα τα νέα ελαστικά της Michelin στην μαγική αυτή πίστα με τα πιο απαιτητικά φρένα και την τεράστια ευθεία, μείνετε συντονισμένοι!  

Επόμενος αγώνας στις 9 Απριλίου: Gran Premio Motul de la República Argentina με τον αγώνα να είναι προγραμματισμένος για τις 22:00 ώρα Ελλάδας!

Ετικέτες

MotoGP Mandalika: Τι μας δίδαξε, τι έγινε με τα ελαστικά, τους χρόνους και τι περιμένουμε στους επόμενους αγώνες

Όλα όσα έγιναν μετά την λήξη του αγώνα
MotoGP_Indonesia_analysis
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

2/10/2024

Συνήθως συμβαίνει να υπάρχει ένας αγώνας που ξεκαθαρίζει ποιος μάχεται για το πρωτάθλημα κάθε χρόνια, συμβαίνει σχεδόν σε κάθε αγωνιστική σεζόν, ακόμη και σε εκείνη που ο Mir, κέρδισε τον τίτλο, ο άνθρωπος που πήρε το έπαθλο γιατί κάθε άλλος που πάλεψε για αυτό και που σε απευθείας αναμέτρηση θα τον είχε κερδίσει, απέτυχε να καταφέρει να έχει διάρκεια και συνέπεια. Για την φετινή σεζόν ο αγώνας της Ινδονησίας ήταν εκείνος που ξεκαθάρισε πως δύο θα κυνηγήσουν το πρωτάθλημα. Θα πείτε πως καιρό τώρα είναι έτσι και θα το επεκτείνω, θα πω πως από την προηγούμενη σεζόν είναι δύο αυτοί που θα μπορούσαν να κερδίσουν τον φετινό τίτλο και απλά όλο αυτό το διάστημα παλεύαμε με τις συγκυρίες να γίνουν τέσσερις. Για του χρόνου δεν θα ισχύει το ίδιο θα είναι αλλιώς τα πράγματα και υπάρχουν πολλοί παράγοντες που θα καθορίσουν τον αριθμό εκείνων που αναμένουμε να δούμε στο τέλος του 2025 να παλεύουν για τον Τίτλο. Ένας από αυτούς η χημεία του Martin με την μοτοσυκλέτα της Aprilia για την οποία υπάρχουν προσδοκίες πως θα έχει ισχυρούς δεσμούς από την αρχή.

Προχθές λοιπόν στην Ινδονησία, ο φετινός τίτλος αποτίναξε από πάνω τους τις προσμίξεις και πλέον βαδίζουμε ολοταχώς για την κατά μέτωπο αναμέτρηση δύο αναβατών που αναμένεται να φτάσει έως τον τελευταίο αγώνα αν δεν υπάρχουν πτώσεις και εγκαταλείψεις από μηχανικά προβλήματα, όπως αυτό που συνέβη στον Marc Marquez.

Δεν είναι και δύσκολο να έρθουν τα πάνω-κάτω, οι τελευταίοι αγώνες το επιβεβαιώνουν άλλωστε. Μετά από λάθος του Bagnaia ο Martin πήγε στην γη της υγρασίας με αέρα 24 βαθμών και χάρισε πίσω, λίγους από αυτούς τους πόντους που του είχαν χαριστεί.

Το ρεπορτάζ του αγώνα στροφή-στροφή εδώ:
MotoGP Ινδονησία: Απόλυτη κυριαρχία Martin σε αλάνθαστη ημέρα με πολλές πτώσεις - Κέρδισε θέσεις από πτώσεις ο Bagnaia

Ο Martin έκανε δώρο την πρώτη θέση στον αγώνα Sprint πέφτοντας και μάλιστα όλο των ποσό των βαθμών καθώς έφτασε πολύ κοντά να ξανά μπει στην περιοχή της βαθμολογίας αλλά δεν είχε τον απαραίτητο χρόνο για κάτι τέτοιο, όμως στο τέλος βγαίνει ζημειωμένος μόλις για τρεις βαθμούς! Θα μπορούσε μάλιστα να ισοφαρίσει ή και να αυξήσει την απόσταση αυτή γιατί φεύγει από την Ινδονησία με 0(SPRTINT) + 25(RACE)=25 βαθμούς, ενώ ο Bagnaia με 12(SPRTINT) + 16(RACE)=28 που θα ήταν 25 αν δεν είχε πέσει ο Bastianini.

Διατηρείται έτσι μία απόσταση 21 βαθμών παρά την πτώση, που δεν είναι καθόλου μεγάλη για τους 5 αγώνες που απομένουν αλλά ταυτόχρονα φαίνεται πως ακόμη και μία αποτυχία στον Sprint μπορεί εύκολα να σβήσει την επόμενη ημέρα και έτσι η διψήφια αυτή διαφορά δεν είναι κάτι ευτελές και δεν θα είναι και πολύ εύκολο να σβήσει. Στο μεταξύ πέρσι τέτοια εποχή ο Martin έχασε σε αυτή την πίστα το πρωτάθλημα. Τουλάχιστον αυτός έτσι το αισθάνεται πως έγινε σε αυτή την πίστα, το δήλωσε άλλωστε λέγοντας για τα φαντάσματα που τον είχαν κυριεύσει και που στον αγώνα Sprint έκαναν την παρουσία τους και πάλι. Για αυτό και είναι εντυπωσιακός ο αυτοέλεγχος που έδειξε ώστε στο τέλος του αγώνα να αυξήσει την διαφορά από τον Acosta που είχε αρχίσεσι να πλησιάζει. Σε μία πίστα που πέρσι τον στιγμάτισε και που φέτος έκοψε τους μισούς πόντους διαφοράς που είχε ήδη κερδίσει, που επιπρόσθετα η πρόσφυση είναι ένας άγνωστος παράγοντας, εκεί κατάφερε να έχει την καλύτερη εικόνα σε μία ημέρα που για όλους ήταν πολύ δύσκολη. Σίγουρα για τον Bagnaia που τόνισε ότι ήταν από τους δυσκολότερους αγώνες. Υπάρχουν εκεί έξω 25*5 και 12*5, συνολικά 185 βαθμοί για όποιον είναι άριστος στους επόμενους αγώνες οπότε μαθηματικά δεν μπορεί να αποκλειστεί κανείς ακόμη. Ωστόσο δύο είναι εκείνοι που ρεαλιστικά παλεύουν για τον φετινό τίτλο όπως είπαμε και θα είναι δύσκολο να καθοριστεί ποιος θα επικρατήσει αν δεν υπάρξουν ατυχίες και πτώσεις.

Ο θαυμασμός για την αυτοκυριαρχία του που εκφράστηκε πιο πάνω, έρχεται κυρίως για έναν άλλο λόγο: Ο Martin έκανε μετά τον αγώνα μία δήλωση αυτογνωσίας αναγνωρίζοντας αυτό για το οποίο ο κόσμος μιλάει εδώ και πολλές σεζόν. Είπε πως ένιωθε πολύ σίγουρος για τον εαυτό του, πολύ δυνατός, και τότε έκανε το λάθος. Αυτό το πράγμα στον Martin -το γνωρίζω από πρώτο χέρι ως γεγονός- του το έχουν πει κατάμουτρα φίλοι, συναθλητές, διευθυντής ομάδας, ένα σωρό διαφορετικός κόσμος σε μία μεγάλη χρονική βεντάλια, όχι όλοι μαζί. Και το έχει καταλάβει, το έχει πάρει το μάθημα. Προφανώς όμως η συνήθεια κόβεται δύσκολα και πάντα δίνοντας βάση στα δικά του λόγια, γιατί μόνο με την χαζή αυτή πτώση στον αγώνα Sprint δεν θα μιλούσε κανείς για συνήθειες που δεν κόβονται εύκολα.

Σε κάθε περίπτωση ο Martin είναι πιο ασφαλές στοίχημα για τον φετινό τίτλο, τόσο λόγο της μικρής διαφοράς που όπως είπαμε δεν θα είναι εύκολο να σβήσει, όσο και της απόδοσης στις πίστες που απομένουν γιατί πέρσι μετά την Ινδονησία η μεγάλη χασούρα πόντων ήταν στην Valencia. Η συγκομιδή πόντων Bagnaia και Martin στους ίδιους ενδιάμεσους αγώνες πέρσι δεν είχε μεγάλη διαφορά, έχασαν και κέρδισαν αντίστοιχους βαθμούς και οι δύο με λίγους περισσότερους ο Bagnaia, οπότε με εξαίρεση την Valencia το λάθος και η ατυχία είναι οι δύο βασικοί παράγοντες που μπορούν να επιδράσουν αρνητικά τον Martin πέρα από την περίπτωση ενός αλάνθαστου Bagnaia. Ο οποίος τόνισε αμέσως μετά τον αγώνα πως ήταν η 5η συνεχόμενη φορά που δεν έχουν καταφέρει να κάνουν σωστή εκκίνηση, αμέσως – αμέσως λοιπόν η περίπτωση να είναι αλάνθαστος έχει ένα μελανό σημείο καθότι ακόμη δεν έχουν βρει την λύση. Μακάρι να την βρουν στο Motegi από την στιγμή που η επιθυμία όλων πλην των ομάδων, είναι να συντηρηθεί ο υψηλότατος ανταγωνισμός μέχρι την τελευταία στροφή στον τελευταίο αγώνα στη Valencia.

Στο μεταξύ ο Bagnaia τόνισε στην Ινδονησία περισσότερες φορές από κάθε άλλη φορά, την διαφορά που έχει η μοτοσυκλέτα του από την περσινή. Το έχει ξανά πει κι άλλες φορές, πως το προηγούμενο μοντέλο έχει καλύτερη πρόσφυση στην έξοδο της στροφής και είναι φυσικό να παραπονιέται για αυτό περισσότερο στην πίστα της Ινδονησίας από άλλες φορές που η πρόσφυση δεν ήταν το κυρίαρχο πρόβλημα.

Στο μεταξύ ο Bezzecchi φυσικά ρωτήθηκε για αυτό το ζήτημα και επιτέλους έχουμε μία πιο «επίσημη» εξήγηση για τις διαφορές τους, διότι μέχρι στιγμής όποιος άλλος πήγαινε να πει το ίδιο, δεν γινόταν πιστευτός. Ο Bezzecchi εξήγησε πως η διαφορά που λέει ο Bagnaia υπάρχει αλλά ταυτόχρονα η νέα μοτοσυκλέτα μπορεί να μπει με περισσότερα χιλιόμετρα στην στροφή και να φρενάρει πιο αργά με ασφάλεια. Επίσης πως η πρόσφυση στον εμπρός τροχό χάνεται απότομα μετά από μερικούς γύρους ενώ στην νέα μοτοσυκλέτα τα πράγματα είναι πιο προοδευτικά. Πριν βιαστείτε, ο Bezzecchi είπε πως αυτό το πρόβλημα το έχουν όλοι οι αναβάτες, όλοι παραπονιούνται για το ίδιο θέμα, που σημαίνει και ο Marc Marquez. Απλά ο Bezzecchi στον τελευταίο αγώνα αποφάσισε να κάνει κάτι διαφορετικά και έβαλε το μαλακό ελαστικό μπροστά αντιπαλεύοντας στην συγκεκριμένη πίστα το πλεονέκτημα της νεότερης μοτοσυκλέτας, μετριάζοντας το μειονέκτημα. Το πείραμά του δούλεψε πολύ καλά στην αρχή του αγώνα και για αυτό είπε και ο Bagnaia πως του πήρε πολύ χρόνο για να τον περάσει και έγινε σε λάθος του Bezzecchi στα φρένα πίσω από τον Morbidelli που δεν ήταν εύκολο να κάνει λάθος καθότι είχε την νεότερη μοτοσυκλέτα. Ο Morbidelli ήταν πιο εύκολη υπόθεση, όχι μόνο γιατί είχαν την ίδια μοτοσυκλέτα αλλά και γιατί είχε πάρει το ρίσκο να βάλει την μαλακή γόμα ώστε να ξεχωρίσει στην αρχή του αγώνα κάτι που πέτυχε. Μετά όπως ο ίδιος είπε είχε δυσκολίες και απλά προσπαθούσε να αμυνθεί όσο καλύτερα μπορούσε και μάλιστα αυτό έγινε αρκετά νωρίς, περίπου μετά την μέση του αγώνα! Πάντα με τα δικά του λόγια…

Στο μεταξύ οι χρόνοι βελτιώθηκαν από πέρσι κάτι που αντανακλάται και στον συνολικό χρόνο του αγώνα που πήγε από τα 41'20.293 στα 41'04.389, δηλαδή μειώθηκε κατά 16 δευτερόλεπτα. Αυτό σημαίνει σχεδόν 0,6 δευτερόλεπτα σε κάθε γύρο και καθώς οι συνθήκες με πέρσι είναι κοντινές, δείχνει και την πίεση που είχαν οι προηγούμενες μοτοσυκλέτες της Ducati να μείνουν κοντά στις νέες.

Ο Bastianini σημείωσε την υψηλότερη τελική στα 318,5km/h πολύ κοντά στο ρεκόρ που έγραψαν μαζί ο Bagnaia με τον Acosta ισοφαρίζοντας μόλις ένα χιλιόμετρο πιο πάνω.

Είναι σημαντικό που η KTM σημείωσε την υψηλή τελική της Ducati, η πίστα της Ινδονησίας δεν προσφέρεται για κάποιο εξωπραγματικό νούμερο και δεν είναι το θέμα μας το ύψος της τελικής αλλά το γεγονός πως από έξοδο στροφής σε είσοδο, αυτές οι μοτοσυκλέτες ήταν κοντά σε δύναμη. Το ένα είναι το πόσο δύναμη παράγεται, το δεύτερο είναι πώς εκμεταλλεύεται κανείς αυτή την δύναμη καθώς στο πρώτο κομμάτι η KTM έχει πιάσει την Ducati κι άλλες φορές, το δεύτερο είναι που προσπαθεί να πετύχει πιο συστηματικά. Την διαχείριση της δύναμης όμως επηρεάζουν πολλοί παράγοντες, με πρώτο τον αναβάτη ενώ το αποτέλεσμα για τον εξωτερικό θεατή αντανακλάται μονάχα στο ποιος φαίνεται ταχύτερος. Συχνά έχει αποδοθεί η αδυναμία ενός κινητήρα να πιάσει τον ανταγωνισμό, όταν στην πράξη είναι διαφορετικό το ζήτημα. Ιστορικό παράδειγμα πως κάποτε η Honda πέτυχε με τα οβάλ πιστόνια να έχει την απόδοση που χρειάζεται αλλά το αγωνιστικό αποτέλεσμα δεν ερχόταν, ήταν παράγοντας πολλών ακόμη συνιστωσών με πρώτη και καλύτερη την λανθασμένη αντίληψη που είχαν για το πώς να διαχειριστούν το φρένο του κινητήρα. Το αγωνιστικό λοιπόν αποτέλεσμα δεν ερχόταν στην ώρα του και σκότωσαν κάτι πρωτοποριακό στο οποίο είχαν επενδύσει απίστευτο κόπο και χρήμα και εν μέρη είναι μάλιστα πετύχει! Χρόνια μετά έβγαλαν και μία μοτοσυκλέτα απλά για να επισφραγίσουν την πορεία αυτή, χωρίς κανένα απολύτως στόχο να σημειώσουν εμπορική πορεία, αλλά μόνο και μόνο για να υπάρχει εκεί έξω αυτό που με κόπο είχαν καταφέρει και κάτι τρελοί και αλλοπαρμένοι στην Ελλάδα το κατάλαβαν και έγιναν οι πρώτοι ιδιοκτήτες εκτός Ιαπωνίας, μόνο και μόνο για να καταφέρουν να πάρουν μία γεύση. Άλλα 30 και βάλε χρόνια μετά κάποιος τυχαίος θα πει πως η Honda τότε απέτυχε και θα το αφήσει σκέτο, διαπράττοντας το λάθος να πει την μισή αλήθεια και η μισή αλήθεια είναι πάντα ένα ψέμα. Στην εποχή μας τώρα Honda και Yamaha έχουν πρόβλημα απόδοσης και μετά διαχείρισης της δύναμης και αυτή είναι όλη η αλήθεια.

Πίσω στον Acosta λοιπόν, είδαμε μία πετυχημένη προσπάθεια της KTM που ευτυχώς δεν ακυρώθηκε όπως κάλλιστα θα μπορούσε γιατί πράγματι οι πιέσεις του Acosta δεν ήταν σωστές. Πέρασαν στην KTM στιγμές αγωνίας γιατί στον τερματισμό οι αγωνοδίκες ανακοίνωσαν πως ο Acosta, ο Binder και ο Nakagami ήταν υπό έρευνα για τις πιέσεις που είχαν χρησιμοποιήσει. Ο Nakagami βρέθηκε λάθος και εισέπραξε τα μπόλικα 16 δευτερόλεπτα, σαν να έτρεχε δηλαδή στον περσινό αγώνα αλλά έτσι και αλλιώς εκτός δεκάδας ήταν και πριν, εκεί που ανήκει η Honda φέτος, εκτός και αν πέσουν μπόλικοι αναβάτες μπροστά και καταφέρει ο Zarco να ανέβει θέσεις, που πέφτει πιο σπάνια από τον Mir και γυρίζει ταχύτερα όλων των άλλων.

Ο Binder απέδειξε πως ο αισθητήρας μετρούσε λάθος και απέφυγε την τιμωρία αλλά η KTM δεν είχε καταφέρει να ηρεμήσει γιατί ο αισθητήρας του Acosta δούλευε σωστά και πράγματι οι πιέσεις του δεν ήταν αυτές που θα έπρεπε αλλά χαμηλότερα! Επέμεναν όμως στους αγωνοδίκες να το ψάξουν καλύτερα γιατί είχαν ξεκινήσει εντός ορίων και τελικά το έκαναν με τον παραδοσιακό τρόπο του βουλκανιζατέρ, βύθισαν τον εμπρός τροχό σε λεκάνη να δουν τις μπουρμπουλήθρες! Ευτυχώς υπήρχαν και αποδείχτηκε πως η ζάντα είχε μία ανεπαίσθητη ρωγμή. Θα φαινόταν αυτό αργότερα στον έλεγχο των μηχανικών αλλά θα ήταν αργά, θα είχαν ήδη τιμωρηθεί, αποχωρήσει από την πίστα και δεν θα γινόταν να αποδειχτεί ότι έτσι είχε αγωνιστεί. Όταν ακούτε ορισμένους που οδηγούν σε δημόσιο δρόμο με πανάκριβες αγωνιστικές ζάντες, να τους υπενθυμίζετε πως είναι λίγα τα παραδείγματα πετυχημένων μακρών δοκιμών σε τέτοια χρήση…

Ο άλλος αναβάτης της KTM ο Miller έπαιξε μπόουλινγκ στην πρώτη στροφή και δεν είχε θέματα πίεσης να ασχοληθεί για να δούμε αν θα τριτώσει το κακό στην πλευρά της KTM. Είναι άτυχος γιατί δεν έχει καλή φήμη, ωστόσο δεν ήταν δικό του λάθος σε καμία περίπτωση και κάθε προσπάθεια να τον μειώσει κανείς, τώρα που ξέρουμε ότι συνεχίζει και του χρόνου με μοτοσυκλέτα Yamaha αντί να αποχωρήσει, είναι λανθασμένη. Το έχω ξανά πει και άλλες φορές ακόμη και για τον Marquez, με τον κόσμο να αντιδρά γιατί ο Marquez είναι πολύ καλός στις εκκινήσεις κάτι που το θαύμασε κανείς και στην Ινδονησία. Ωστόσο τα λόγια του Miller έχουν αξία: «Όσο πιο πίσω τόσο πιο δύσκολα, δεν βλέπεις και δεν έχεις χώρο να στρίψεις» για να μην πέσει πάνω στον Vinales φρέναρε απότομα και έπεσε ο ίδιος κάνοντας strike σε Aleix Espargaro που θα είχε πάει καλά, σε Alex Marquez που δεν θα έκανε τίποτα φοβερό και σε Luca Marini που τον γλίτωσε από τις ερινύες για τις αποφάσεις του…