MotoGP-Misano: The Italian Job

Η αλεπού 100 τα αλεπουδάκια 110
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

13/9/2020

Έως τη στιγμή που έσβησαν τα φώτα και οι μοτοσυκλέτες ξεχύθηκαν προς την πρώτη στροφή της πίστας, αυτός ο αγώνας στο Misano έμοιαζε με ένα πάρτι της Yamaha. Τέσσερεις μοτοσυκλέτες της Yamaha στις πρώτες θέσεις, ρεκόρ ταχύτερου γύρου από τον Vinales στα χρονομετρημένα και φυσικά κυρίαρχη παρουσία στα ελεύθερα δοκιμαστικά την Παρασκευή και το Σάββατο, όπου ο Rossi ήταν ταχύτερος όλων στα ελεύθερα του Σαββάτου ξεσηκώνοντας τους λιγοστούς θεατές που είχαν την τύχη βρεθούν στις κερκίδες, με κίνητρο να ανέβει στο βάθρο για 200η φορά! Μόνο οι Ducati κατάφεραν να είναι πιο γρήγορες από τις Yamaha στο sector 2 όπου υπάρχει μια μικρή ευθεία με δυνατά φρένα στο τέλος της, όμως αυτό ήταν το μόνο σημείο που θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν στη διάρκεια του αγώνα για να προσπεράσουν και να κρατήσουν πίσω τους τις Yamaha. Σε όλα τα άλλα σημεία τα Yamaha ήταν ξεκάθαρα πιο γρήγορα απ’ όλους.

Από τους τέσσερεις αναβάτες της Yamaha, ο Quartararo είχε σαφώς το περισσότερο άγχος απ’ όλους, καθώς στο μυαλό του είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος και αυτό φάνηκε από τα λάθη που έκανε στα χρονομετρημένα. Μεγάλο ερωτηματικό για τον αγώνα ήταν η Suzuki καθώς η χάραξη της πίστας ταιριάζει στα χαρακτηριστικά της μοτοσυκλέτας της, όμως ο Mir και ο Rins έμοιαζαν να δυσκολεύονται να πιάσουν τον ρυθμό των Yamaha.

 Στο στρατόπεδο της ΚΤΜ μιλούσαν για επιστροφή στην πραγματικότητα μετά από τρεις ονειρεμένους αγώνες στο Brno και το Red Bull Ring, ενώ η Honda ζούσε μια τραγωδία, έχοντας μόνο τον Nakagami να ξεκινά από την 14η θέση, κάτι που είχε να συμβεί από το 1982! Παρ’ όλα αυτά, στη δροσερή άσφαλτο την Κυριακή το πρωί, ο Ιάπωνας ήταν ταχύτερος όλων στο ζέσταμα. Ο Cal Crutchlow δεν έτρεξε λόγω της εγχείρησης που έκανε στους πήχεις των χεριών και δεν πήρε την άδεια των γιατρών, ενώ ο Alex Marquez ήταν τελευταίος, δηλώνοντας πως δεν είχε καμία αίσθηση από τη μοτοσυκλέτα στα σαμαράκια που έχει η πίστα μέσα στις στροφές.     

Λόγω της νέας ασφάλτου, όλα τα ελαστικά της Michelin έδειξαν πως μπορούν να αντέξουν έως το τέλος του αγώνα, μειώνοντας το ρίσκο λάθος επιλογής από τις ομάδες και τους αναβάτες. Όπως είπε η Michelin, μόνο η σκληρή πίσω γόμα χρειάζεται δυο-τρεις γύρους για να πιάσει το μέγιστο κράτημα. Αυτή επέλεξε ο Vinales που για άλλη μια φορά έκανε κακή εκκίνηση και συνέχισε να χάνει θέσεις σε κάθε γύρο που πέρναγε. Όχι όμως ο Morbideli που πήρε μια άξια νίκη, στρίβοντας πρώτος και οδηγώντας τον αγώνα μέχρι να πέσει η καρό σημαία. Πίσω του ο Rossi!!! Ο γιατρός έστριψε δεύτερος και έμεινε στην ουρά του μαθητή του Morbideli έως τους τρεις τελευταίους γύρους όπου ο εξωπραγματικός “κουτσός” Bagnaia είχε περάσει από εξωτερική(!!!!!) τη Suzuki του Rins και από εσωτερική τη Yamaha του Rossi για να πάρει το πρώτο του podium έχοντας μαλακό πίσω ελαστικό όπως και όλα τα υπόλοιπα Ducati. Άξια και η τρίτη θέση του Mir που έμεινε πίσω από τον Rins, μέχρι τη στιγμή που ο Rins ξέμεινε από κράτημα λόγω της προσπάθειάς του να περάσει τον Rossi στις στροφές. Και ο πρωτοπόρος της βαθμολογίας; Τον Dovizioso λέτε; Διότι ο Quartararo πνίγηκε μέσα στο άγχος του και κατάφερε να πέσει δύο φορές! Ο Jack Miller το πάλεψε έως τη μέση του αγώνα και ήταν σταθερά τρίτος, οδηγώντας προσεκτικά για να κρατήσει έως το τέλος τα soft ελαστικά του και μάλιστα ξεπέρασε τρεις φορές τα όρια της πίστας λόγω των πολύ ανοιχτών γραμμών του, όμως δεν έκανε τόσο καλή δουλειά όσο ο Bagnaia και έπεσε πίσω. Ο επόμενος αγώνας είναι στην ίδια πίστα και σίγουρα θα δούμε ακόμα πιο σκληρές μάχες, καθώς φάνηκε πως το Misano δεν είναι τελικά μια πίστα που τα Yamaha έχουν το απόλυτο πλεονέκτημα.

Moto2

Αν δεν είσαι φανατικός οπαδός των ιταλών αναβατών, τότε μάλλον ο αγώνας της Moto2 ήταν η κατάλληλη στιγμή να κάνεις τις δουλειές του σπιτιού μέχρι να αρχίσουν τα MotoGP. Ο Luca Marini οδηγούσε σταθερά στο 1:37, όταν όλοι οι άλλοι πάλευαν να κατέβουν κάτω από το 1:38 και έτσι έκανε μια μεγάλη διαφορά ασφαλείας ήδη από τους 5 πρώτους γύρους. Πίσω του άλλος ένα αναβάτης της Sky Team, ο ιταλός Bezzecchi που στην αρχή ήταν κοντά στον Marini αλλά ένα λάθος των έριξε 1,2 δευτερόλεπτα πίσω του και δεν κατάφερε να καλύψει τη διαφορά για πολλούς γύρους. Όμως ο Marini είχε μια δύσκολη στιγμή (νεκρά στο κατέβασμα ταχύτητας) άνοιξε τη γραμμή του και ο Bezzecchi πέρασε εμπρός. Ακολούθησε μια μάχη μεταξύ τους στους τελευταίους πέντε γύρους, με την κοκορομαχία να ευνοεί τον ιταλό (τι άλλο…) Bastianini που είχε ρόλο θεατή έως εκείνη τη στιγμή στην τρίτη θέση. Όμως ο Marini είχε κάτι παραπάνω να δώσει στους τελευταίους γύρους. Πέρασε τον Bezzecchi (που επίσης είχε μια δύσκολη στιγμή με νεκρά στο κιβώτιο) και πήρε τη νίκη σε μια πίστα που είναι δίπλα στο χωριό του. Ο Lowes που είχε την pole position ξεκίνησε από τα pits λόγω τιμωρίας που είχε από τον αγώνα της Αυστρίας, οπότε δεν υπήρχε κάποια απειλή για του ιταλούς, ενώ ο Jorge Martin δεν έτρεξε καν, καθώς βρέθηκε θετικός στον Covid-19.  

 

Moto3

Σε αυτό το κλασσικό θρίλερ που είναι κάθε αγώνας της μικρής κατηγορίας, ο σκοτσέζος McPhee πήρε την πρώτη νίκη φέτος παρά το γεγονός πως είχε ξεκινήσει πίσω από τη δεκάδα. Δεύτερος μετά από έναν καταπληκτικό τελευταίο γύρο ήταν ο ιάπωνας Ogura που είχε και την pole position αλλά στη διάρκεια του αγώνα πάλευε μεταξύ 7ης και 9ης θέσης. Τρίτος άλλος ένας ιάπωνας, ο Suzuki που δεν έχασε ποτέ την επαφή του με τις πέντε πρώτες θέσεις και ήταν νικητής πέρσι σε αυτή την πίστα. Η πτώση του πρωτοπόρου του πρωταθλήματος Arenas (106 βαθμοί) από hisiding άλλαξε τα δεδομένα και πλέον ο Ogura στη δεύτερη θέση (101 βαθμοί) του πρωταθλήματος είναι πολύ κοντά του.

Ai Ogura, Moto2 - Ο Πρώτος Ιάπωνας Πρωταθλητής MotoGP εδώ και 15 χρόνια!

Από τον τίτλο του Hiroshi Aoyama στα 250 κ.εκ. το 2009
Ai Ogura
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

29/10/2024

Μπορεί στον αγώνα της Ταϊλάνδης ο Aron Canet να πήρε τη νίκη στην κατηγορία Moto2, όμως το Πρωτάθλημα πήγε στον δεύτερο στο Buriram, Ai Ogura της MT Helmets MSI, που έγινε έτσι ο πρώτος Ιάπωνας αναβάτης που παίρνει τίτλο σε κατηγορία του MotoGP μετά από 15 χρόνια και τον Hiroshi Aoyama που επίσης είχε στεφθεί Πρωταθλητής στη μεσαία -και δίχρονη τότε- κατηγορία του θεσμού.

Ο γεννηθείς στις 26/1/2001 νεαρός Ιάπωνας ξεκίνησε να αγωνίζεται σε διεθνείς αγώνες το 2015, όπου συμμετείχε στο Asia Talent Cup, τερματίζοντας 7ος γενικής. Στη δεύτερη χρονιά του στο ασιατικό φυτώριο ταλέντων, το 2016, ο Ogura τερμάτισε 2ος, με αρκετές νίκες και βάθρα. Το 2016 μεταπήδησε στο Red Bull MotoGP Rookies Cup, παίρνοντας και το πρώτο του βάθρο με το καλημέρα. Το 2017 πήρε 2 νίκες, 5 βάθρα και 2 pole positions στον θεσμό της Red Bull, ενώ συμμετείχε και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα FIM CEV Repsol Moto3 Junior. Το 2018 συνέχισε στο ίδιο Πρωτάθλημα για να τερματίσει 5ος, ενώ έκανε και το ντεμπούτο του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Moto3, παίρνοντας και τον πρώτο του βαθμό. Το 2019 ο Ιάπωνας αναβάτης συμμετείχε καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς στο Παγκόσμιο Moto3, με τη Honda Team Asia, τερματίζοντας 10ος γενικής. Το 2020 ο αναβάτης από το Τόκιο ανέβηκε 7 φορές στο  βάθρο, περισσότερες φορές απ’ όλους, όμως παρόλα αυτά στο τέλος της σεζόν είχε κακά αποτελέσματα για να βρεθεί τρίτος στη βαθμολογία, πίσω από τους Albert Arenas και Tony Arbolino. Το 2021 πήρε προαγωγή στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Moto2, συνεχίζοντας με την Honda Team Asia, κάνοντας εντυπωσιακό ντεμπούτο τερματίζοντας 8ος στη γενική. Το 2022 βρέθηκε στις πρώτες γραμμές της μάχης για τον τίτλο, με 3 νίκες και 4 ακόμα βάθρα, για να προηγηθεί στη βαθμολογία δύο γύρους πριν το τέλος. Όμως μερικές άσχημες πτώσεις στους τελευταίους δυο αγώνες τον έριξαν στη δεύτερη θέση, πίσω από τον Augusto Fernandez που κατόπιν κατέληξε στην ομάδα της GASGAS στο MotoGP. Το 2023 ήταν μια χρονιά που ο Ogura θα θέλει να ξεχάσει, με κακές επιδόσεις, μόλις τρία βάθρα και μια 9η θέση γενικής, ενώ το 2024 άλλαξε ομάδα, αλλαγή που του έφερε… γούρι, αφού μαζί με την MT Helmets MSI πήρε τελικά τον τίτλο της Moto2 απέναντι σε μεγάλα αστέρια όπως τους Aron Canet, Sergio Garcia, Fermin Aldeguer, Manuel Gonzalez, κ.α.

Κάπως έτσι, ο Ai Ogura, με μόλις 3 νίκες φέτος, πήρε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Moto2 και κατευθύνεται προς τη μεγάλη κατηγορία MotoGP το 2025, αφού έχει ήδη συνάψει συμβόλαιο με την TrackHouse Racing Aprilia από τον 8ο μήνα του έτους.

Ετικέτες