MotoGP: Γιατί έσπασαν το ρεκόρ στην Sepang!

Στην τελική ευθεία για το Qatar
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

12/2/2019

Στο τριήμερο των επίσημων δοκιμών στη Sepang, οι ομάδες και οι αναβάτες μας έδειξαν για πρώτη φορά την δουλειά που έκαναν το χειμώνα για να προετοιμαστούν για το πρωτάθλημα του 2019 που ξεκινά στις 10 Μαρτίου στο Qatar. Στην ίδια πίστα θα γίνουν σε λίγες ημέρες και οι τελευταίες επίσημες δοκιμές πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα, όπου οι ομάδες θα παρουσιάσουν την τελική μορφή των μοτοσυκλετών τους. Σύμφωνα με τους νέους κανονισμούς, μετά τις δοκιμές του Qatar δεν επιτρέπονται μεγάλες αλλαγές στους τομείς της αεροδυναμικής και των μηχανικών μερών. Έτσι, ενώ πέρσι είδαμε τις ομάδες (κυρίως την Ducati) να χρησιμοποιούν εντελώς διαφορετικά φαίρινγκ κατά την διάρκεια του πρωταθλήματος, φέτος θα επιτρέπονται μόνο μικρές αλλαγές που θα αφορούν κυρίως την προσθήκη ή αφαίρεση μερικών φτερών στο φαίρινγκ, αλλά όχι τον πλήρη επανασχεδιασμό του. Γι' αυτό το λόγο οι δοκιμές στη Sepang απέκτησαν ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα για τους μηχανικούς και τους αναβάτες και δεν ήταν καθόλου τυχαίο που οι ομάδες είχαν φέρει μαζί τους έναν πολύ μεγάλο αριθμό νέων εξαρτημάτων για δοκιμή.

Το εντυπωσιακό ρεκόρ

Το πρώτο πράγμα που θα εντυπωσιάσει όποιον δεν παρακολούθησε όλη την διάρκεια των τριήμερων δοκιμών, είναι σίγουρα οι εξαιρετικά χαμηλοί χρόνοι που πέτυχαν οι αναβάτες την τρίτη ημέρα, όπου τέσσερεις από αυτούς έσπασαν το ρεκόρ της πίστας! Εν μέρει, το επίτευγμα αυτό οφείλεται στα νέα ελαστικά που έφερε μαζί της η Michelin. Σύμφωνα με την γαλλική εταιρεία, στη Sepang είχαν δύο νέα ελαστικά με μεσαία και σκληρή γόμα, τα οποία χρησιμοποιούσαν μια νέα τεχνολογία μίξης των υλικών. Αυτή η τεχνολογία είχε αναπτυχθεί στο τέλος της περσινής χρονιάς για την soft γόμα που χρησιμοποιούν οι αναβάτες για τα χρονομετρημένα δοκιμαστικά. Πλέον όλη η διαθέσιμη γκάμα ελαστικών της Michelin για το 2019 θα χρησιμοποιεί αυτή την νέα τεχνολογία.

Σε ό,τι αφορά το ρεκόρ πίστας που έσπασε η Ducati GP19 του Danilo Petrucci γράφοντας  ένα εντυπωσιακό 1:58.239, αλλά και η Ducati GP18 (μοντέλο του 2018) της δορυφορικής Pramac του Bagnaia (1:58.302) και η άλλη Ducati GP19 της Pramac του Miller (1:58.366) και φυσικά η Ducati GP19 του Dovi, υπάρχει λογική εξήγηση. Η εξήγηση αυτή έχει να κάνει με το γεγονός, πως το προηγούμενο ρεκόρ το είχε ο Jorge Lorenzo το 2018, πάλι κατά την διάρκεια των αντίστοιχων δοκιμών του περσινού πρωταθλήματος, φυσικά με την Ducati GP18 και ήταν 1:58.830. Προφανώς η διαφορά των έξι δέκατων του δευτερολέπτου είναι τεράστια για το επίπεδο των MotoGP, όμως η χρήση των νέας τεχνολογίας ελαστικών αρκεί για να την δικαιολογήσει. Άλλωστε βλέπουμε πως σχεδόν τον ίδιο χρόνο με τον Pertucci έκανε και ο rookie της Pramac με την περσινή μοτοσυκλέτα του Dovi ή του Lorenzo αν προτιμάτε. Επίσης, καλό θα ήταν να λάβουμε υπόψη μας, πως και ο Vinales βρέθηκε πολύ κοντά να σπάσει το ρεκόρ της πίστας την δεύτερη ημέρα των δοκιμών συμπληρώνοντας τον γύρο σε 1:58.897.

Είναι βέβαιο πως τα νέα ελαστικά της Michelin θα ανακατέψουν την τράπουλα στους πρώτους αγώνες του πρωταθλήματος. Πιθανότατα όμως να γίνουν η αιτία αποπροσανατολισμού των μηχανικών και των αναβατών σε αυτή την κρίσιμη περίοδο των δοκιμών. Το λέμε αυτό, διότι τώρα θα παρθούν οι τελικές αποφάσεις και η βελτίωση των επιδόσεων λόγω των καλύτερων ελαστικών ίσως κρύψουν κάποια προβλήματα που έχουν οι ίδιες οι μοτοσυκλέτες. Μην ξεχνάμε πως οι δοκιμές γίνονται σε δύο μόνο πίστες, με αρκετά υψηλές θερμοκρασίες περιβάλλοντος και δεν είναι ενδεικτικές για όλες τις πίστες του υπόλοιπου πρωταθλήματος. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση του Vinales και της Yamaha.

 

Yamaha: Εντυπωσιακός ο Ισπανός, σκεπτικός ο Ιταλός

Όλοι οι θεατές θέλουν να δουν το 2019 τη Yamaha να είναι δυνατή σε όλες τις πίστες του πρωταθλήματος. Είτε πρόκειται για φανατικούς οπαδούς που βλέπουν τα MotoGP μόνο για τον Rossi, είτε πρόκειται για περιστασιακούς φιλάθλους, ο έντονος ανταγωνισμός σε κάθε αγώνα έχει περισσότερο ενδιαφέρον από τη μάχη ανάμεσα σε δύο μόνο αναβάτες ή δύο μόνο εταιρείες. Στη Sepang ο Vinales έκανε αισθητή την παρουσία του και ήταν ο αναβάτης που αποτέλεσε το σημείο αναφοράς για τους υπόλοιπους. Οι χρόνοι του όταν έκανε προσομοίωση αγώνα ήταν κορυφαίοι, ειδικά τις μεσημεριανές ώρες που γίνεται και ο αγώνας. Διότι τα ρεκόρ από τους αναβάτες της Ducati έγιναν το πρωί που είχε δροσιά και το κράτημα της πίστας ήταν το καλύτερο δυνατό. Ο Vinales δούλεψε πάρα πολύ στους τομείς που αφορούν τον αγώνα και έκατσε για πολλούς γύρους πίσω από τη μοτοσυκλέτα του Rossi για να δει τη συμπεριφορά των ελαστικών και της μοτοσυκλέτας όταν δέχονται τη θερμότητα μιας άλλης μοτοσυκλέτας. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Ισπανό, η νέα M1 απέκτησε ξανά την κορυφαία αίσθηση που είχε στις στροφές και δεν φθείρει τόσο γρήγορα τα ελαστικά της. Όμως ακόμα χρειάζεται ομαλότερη παροχή δύναμης, καθώς τα γλιστρήματα του πίσω τροχού στις εξόδους των στροφών προκαλούν την επέμβαση των ηλεκτρονικών, επηρεάζοντας αρνητικά τις επιταχύνσεις. Λιγότερη επέμβαση των ηλεκτρονικών σημαίνει και περισσότερη φθορά των ελαστικών, οπότε η ρύθμισή τους θα πρέπει να γίνει σωστά και να ταιριάζει άριστα με την πρόσφυση της πίστας και των ελαστικών. Καθώς η επιλογή του κινητήρα έχει ήδη γίνει από τους δύο αναβάτες της Yamaha, τα ελαστικά της Michelin και η ρύθμιση των ηλεκτρονικών είναι το μόνο πεδίο δράσης για την ομάδα. Βλέπουμε δηλαδή πως η συμπεριφορά των νέων ελαστικών της Michelin θα παίξει σημαντικό ρόλο για την απόδοση των μοτοσυκλετών της Yamaha. Αν τα ελαστικά δείξουν σε όλες τις πίστες του πρωταθλήματος πως έχουν βελτιωθεί στον τομέα της αντοχής, όπως έδειξαν στη Sepang, τότε η ομάδα της Yamaha θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Όμως αυτό είναι κάτι που πρέπει να αποδειχτεί στην πράξη και δικαιολογεί την φράση “Semi-happy” που ξεστόμισε ο Rossi, όταν του ζήτησαν να περιγράψει την τελική εικόνα που έχει μετά τις δοκιμές. Ο Ιταλός γνωρίζει πως η Ducati και η Honda έχουν κάνει μεγάλα βήματα προόδου για το 2019 στον τομέα των πλαισίων και με δεδομένο τους ανώτερους κινητήρες που είχαν ήδη από το 2018, καταλαβαίνει πως η Yamaha θα πρέπει να κάνει άλματα για να τους φτάσει φέτος.

 

Honda: Ιατρική γνωμάτευση

Στα box της παγκόσμιας Πρωταθλήτριας του 2018, τα σημαντικότερα νέα έρχονται από τους… γιατρούς!  Οι τρεις κορυφαίοι αναβάτες της Honda βρίσκονται ακόμα στο στάδιο ανάρρωσης, αφήνοντας μεγάλα ερωτηματικά για την απόδοσή τους στους πρώτους αγώνες του πρωταθλήματος. Ο Marc Marquez δεν κατάφερε να κάνει προσομοίωση αγώνα και δεν οδήγησε ούτε για ένα γύρο κοντά στο όριο των δυνατοτήτων της μοτοσυκλέτας του και φυσικά των ικανοτήτων του. Οπότε η δήλωση του Dovizioso, πως “κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να κάνει η Honda σε ρυθμούς αγώνα” απεικονίζει την πραγματικότητα. Την ίδια στιγμή όμως, η συνολική εμφάνιση του Marquez αυτές τις τρεις ημέρες στην Sepang πρέπει να δημιούργησε ένα μικρό αίσθημα τρόμου στους αντιπάλους του. Αν ο Ισπανός κατάφερε να είναι ταχύτερος όλων την πρώτη ημέρα και να πετύχει χρόνους κοντά στον Rossi και τον Rins την τρίτη ημέρα, οδηγώντας με το ένα χέρι, τότε τι θα κάνει όταν γίνει εντελώς καλά; Ο επίσης τραυματίας Cal Crutchlow ήταν μια θέση πίσω από τον Vinales την τελευταία ημέρα.

Κι όποιος βγάζει έξω από τον λογαριασμό τον Jorge Lorenzo, μάλλον θα κάνει λάθος. Ο Lorenzo έχει ελάχιστες πιθανότητες να πάρει το πρωτάθλημα φέτος και θα χάσει πολλούς βαθμούς έως τη μέση της χρονιάς λόγω του τραυματισμού του, όμως πιστεύουμε πως θα κάνει δύσκολη την ζωή των πρωτοπόρων της βαθμολογίας στο τέλος. Λογικά σκεπτόμενη, η Honda θα κοιτάξει να χάσει όσους λιγότερους βαθμούς μπορεί στους πρώτους αγώνες του πρωταθλήματος. Έτσι κι αλλιώς ο βραδινός αγώνας του Qatar συνήθως πάει στα χέρια της Ducati.  Όμως κάτι μας λέει πως πολύ πριν φτάσουμε στη μέση του πρωταθλήματος η Honda θα έχει ξανά τον ρόλο του πρωταγωνιστή.

 

Ducati: Έτοιμοι να αρπάξουν την ευκαιρία

Φέτος οι Ιταλοί έχουν μια μοναδική ευκαιρία να ελέγξουν την ροή του πρωταθλήματος, όπως είχε κάνει πέρσι ο Marquez. Αν χάσουν το πρωτάθλημα θα είναι από δικά τους λάθη και μόνο. Σε αυτές τις τρεις μέρες δοκιμών στη Sepang μας έδειξαν πως δεν σκοπεύουν να κάνουν χατίρια σε κανέναν. Το δίδυμο Dovi-Petrucci δούλεψε σκληρά για να… πάρει το πρωτάθλημα ο Dovi! Όλες οι δοκιμές με προσομοίωση αγώνα είχαν το ίδιο σενάριο. Όλα τα ρίσκα δοκιμής στο όριο των νέων εξαρτημάτων ήταν δουλειά του Petrucci. Χαρακτηριστικό του κλίματος που επικρατεί στην εργοστασιακή ομάδα της Ducati ήταν η δήλωση του Petrucci όταν τον ρώτησαν αν δοκίμασε το νέο πλαίσιο: “Όχι. Το δοκίμασε ο Dovi και μου είπε πως δεν του άρεσε, οπότε δεν το δοκίμασα.” Σαν να μας λέει δηλαδή πως αν κάτι δεν αρέσει στον Dovi, το θέμα κλείνει εκεί.

Από τη μεριά τους, οι μηχανικοί της Ducati είχαν φέρει τα περισσότερα καινούρια “παιχνίδια” από κάθε άλλη ομάδα, δείγμα της δουλειάς που είχαν κάνει όλο το χειμώνα. Ψαλίδια και πιρούνια carbon, νέο φαίρινγκ με πολλά φτερά, μυστήριος ρυθμιστής στην τιμονόπλακα με ντίζα που πήγαινε στην ουρά και πολλά άλλα μικρότερα εξαρτήματα που είχαμε ξαναδεί στα προηγούμενα δοκιμαστικά της Jerez, όπως η πλευστή κόντρα του πίσω φρένου. Πόσα από αυτά θα δούμε στο Qatar είναι άγνωστο, όμως το νέο φαίρινγκ είναι σίγουρο πως θα επανεμφανιστεί καθώς ο Petrucci έπεσε μόλις τέσσερεις στροφές μετά τα πιτς, όπως έπεσε και ο Miller όταν το δοκίμαζε.

 

Suzuki: Νεανικό πνεύμα

Προφανώς ο Alex Rins δεν είναι rookie πλέον, όμως η Suzuki έχει χωρίς αμφιβολία την πιο νεανική ομάδα από τις υπόλοιπες εργοστασιακές. Οι μοτοσυκλέτες της έδειξαν δείγματα προόδου στη Sepang και το πολύ καλό τελείωμα της περσινής χρονιάς κρατάει την αισιοδοξία ψηλά. Όμως στη Suzuki δεν λείπουν οι καλές εμφανίσεις, αλλά οι νίκες. Η μοτοσυκλέτα της πρέπει να μπορεί να πετύχει μια pole position και φυσικά να επιβάλει το ρυθμό του αγώνα από τον πρώτο γύρο και όχι απλώς να τον ακολουθεί. Πλησιάζουν σε αυτόν το στόχο αλλά δεν έφτασαν ακόμα σε αυτό το σημείο στη Sepang.

 

KTM, Aprilia και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις

Το 2019 φαίνεται πως θα είναι άλλη μια χρονιά προσαρμογής των εργοστασιακών ομάδων της KTM και της Aprilia στις απαιτήσεις που έχουν τα MotoGP. Η αυστριακή εταιρεία έχει σαφώς περισσότερα χρήματα για να επενδύσει στην εξέλιξη της μοτοσυκλέτας της και αυτό φάνηκε στις δοκιμές της Sepang, όπου σύμφωνα με τον Pol Espargaro η KTM έκανε απίστευτη πρόοδο σε ό,τι αφορά τον ρυθμό του αγώνα. Αν συνυπολογίσουμε πως ο Johan Zarco ήταν για πρώτη φορά πιο γρήγορος από τον Espargaro, μπορούμε να επιβεβαιώσουμε τα θετικά βήματα που έγιναν στην πορτοκαλί μοτοσυκλέτα. Το μόνο που λείπει στην ΚΤΜ είναι ο ένας γρήγορος γύρος για μια καλή pole position.

Από την άλλη μεριά, η Aprilia φαίνεται πως βγήκε από την εσωστρέφεια και η καινούρια ομάδα βγάζει μια φρεσκάδα. Τα πήγε πολύ καλά στη Sepang και σύμφωνα με τον Aleix Espargaro η μοτοσυκλέτα του 2019 είναι μια εξέλιξη του μοντέλου του 2017, ενώ ακόμα δεν έχει καταλάβει γιατί είχαν φτιάξει εκείνη την τόσο κακή μοτοσυκλέτα του 2018. Η νέα Aprilia έχει πολύ καλό πλαίσιο, όμως οι αναβάτες της ιταλικής εταιρείας είναι ξεκάθαροι πως τους λείπει η δύναμη από τον κινητήρα.

Στις δορυφορικές ομάδες είναι σαφές πως μόνο ο Bagnaia και ο Morbidelli έχουν ελπίδες να δουν τον εαυτό τους στην οθόνη της τηλεόρασης. Οι δύο ιταλοί αναβάτες είναι ως γνωστόν “παιδιά του Rossi” και αμφότεροι έχουν καλές ομάδες και καλές μοτοσυκλέτες. Ανάμεσα στους δύο το πλεονέκτημα το έχει ο Bagnaia, όχι μόνο γιατί θα οδηγάει την μοτοσυκλέτα που πέρσι διεκδίκησε το πρωτάθλημα από τον Marquez, αλλά και γιατί έχει απευθείας συμβόλαιο με την Ducati και όχι με την Pramac. Είναι δηλαδή εργοστασιακός αναβάτης και θα έχει την αντίστοιχη προσοχή.

Ετικέτες

MotoGP Mandalika: Τι μας δίδαξε, τι έγινε με τα ελαστικά, τους χρόνους και τι περιμένουμε στους επόμενους αγώνες

Όλα όσα έγιναν μετά την λήξη του αγώνα
MotoGP_Indonesia_analysis
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

2/10/2024

Συνήθως συμβαίνει να υπάρχει ένας αγώνας που ξεκαθαρίζει ποιος μάχεται για το πρωτάθλημα κάθε χρόνια, συμβαίνει σχεδόν σε κάθε αγωνιστική σεζόν, ακόμη και σε εκείνη που ο Mir, κέρδισε τον τίτλο, ο άνθρωπος που πήρε το έπαθλο γιατί κάθε άλλος που πάλεψε για αυτό και που σε απευθείας αναμέτρηση θα τον είχε κερδίσει, απέτυχε να καταφέρει να έχει διάρκεια και συνέπεια. Για την φετινή σεζόν ο αγώνας της Ινδονησίας ήταν εκείνος που ξεκαθάρισε πως δύο θα κυνηγήσουν το πρωτάθλημα. Θα πείτε πως καιρό τώρα είναι έτσι και θα το επεκτείνω, θα πω πως από την προηγούμενη σεζόν είναι δύο αυτοί που θα μπορούσαν να κερδίσουν τον φετινό τίτλο και απλά όλο αυτό το διάστημα παλεύαμε με τις συγκυρίες να γίνουν τέσσερις. Για του χρόνου δεν θα ισχύει το ίδιο θα είναι αλλιώς τα πράγματα και υπάρχουν πολλοί παράγοντες που θα καθορίσουν τον αριθμό εκείνων που αναμένουμε να δούμε στο τέλος του 2025 να παλεύουν για τον Τίτλο. Ένας από αυτούς η χημεία του Martin με την μοτοσυκλέτα της Aprilia για την οποία υπάρχουν προσδοκίες πως θα έχει ισχυρούς δεσμούς από την αρχή.

Προχθές λοιπόν στην Ινδονησία, ο φετινός τίτλος αποτίναξε από πάνω τους τις προσμίξεις και πλέον βαδίζουμε ολοταχώς για την κατά μέτωπο αναμέτρηση δύο αναβατών που αναμένεται να φτάσει έως τον τελευταίο αγώνα αν δεν υπάρχουν πτώσεις και εγκαταλείψεις από μηχανικά προβλήματα, όπως αυτό που συνέβη στον Marc Marquez.

Δεν είναι και δύσκολο να έρθουν τα πάνω-κάτω, οι τελευταίοι αγώνες το επιβεβαιώνουν άλλωστε. Μετά από λάθος του Bagnaia ο Martin πήγε στην γη της υγρασίας με αέρα 24 βαθμών και χάρισε πίσω, λίγους από αυτούς τους πόντους που του είχαν χαριστεί.

Το ρεπορτάζ του αγώνα στροφή-στροφή εδώ:
MotoGP Ινδονησία: Απόλυτη κυριαρχία Martin σε αλάνθαστη ημέρα με πολλές πτώσεις - Κέρδισε θέσεις από πτώσεις ο Bagnaia

Ο Martin έκανε δώρο την πρώτη θέση στον αγώνα Sprint πέφτοντας και μάλιστα όλο των ποσό των βαθμών καθώς έφτασε πολύ κοντά να ξανά μπει στην περιοχή της βαθμολογίας αλλά δεν είχε τον απαραίτητο χρόνο για κάτι τέτοιο, όμως στο τέλος βγαίνει ζημειωμένος μόλις για τρεις βαθμούς! Θα μπορούσε μάλιστα να ισοφαρίσει ή και να αυξήσει την απόσταση αυτή γιατί φεύγει από την Ινδονησία με 0(SPRTINT) + 25(RACE)=25 βαθμούς, ενώ ο Bagnaia με 12(SPRTINT) + 16(RACE)=28 που θα ήταν 25 αν δεν είχε πέσει ο Bastianini.

Διατηρείται έτσι μία απόσταση 21 βαθμών παρά την πτώση, που δεν είναι καθόλου μεγάλη για τους 5 αγώνες που απομένουν αλλά ταυτόχρονα φαίνεται πως ακόμη και μία αποτυχία στον Sprint μπορεί εύκολα να σβήσει την επόμενη ημέρα και έτσι η διψήφια αυτή διαφορά δεν είναι κάτι ευτελές και δεν θα είναι και πολύ εύκολο να σβήσει. Στο μεταξύ πέρσι τέτοια εποχή ο Martin έχασε σε αυτή την πίστα το πρωτάθλημα. Τουλάχιστον αυτός έτσι το αισθάνεται πως έγινε σε αυτή την πίστα, το δήλωσε άλλωστε λέγοντας για τα φαντάσματα που τον είχαν κυριεύσει και που στον αγώνα Sprint έκαναν την παρουσία τους και πάλι. Για αυτό και είναι εντυπωσιακός ο αυτοέλεγχος που έδειξε ώστε στο τέλος του αγώνα να αυξήσει την διαφορά από τον Acosta που είχε αρχίσεσι να πλησιάζει. Σε μία πίστα που πέρσι τον στιγμάτισε και που φέτος έκοψε τους μισούς πόντους διαφοράς που είχε ήδη κερδίσει, που επιπρόσθετα η πρόσφυση είναι ένας άγνωστος παράγοντας, εκεί κατάφερε να έχει την καλύτερη εικόνα σε μία ημέρα που για όλους ήταν πολύ δύσκολη. Σίγουρα για τον Bagnaia που τόνισε ότι ήταν από τους δυσκολότερους αγώνες. Υπάρχουν εκεί έξω 25*5 και 12*5, συνολικά 185 βαθμοί για όποιον είναι άριστος στους επόμενους αγώνες οπότε μαθηματικά δεν μπορεί να αποκλειστεί κανείς ακόμη. Ωστόσο δύο είναι εκείνοι που ρεαλιστικά παλεύουν για τον φετινό τίτλο όπως είπαμε και θα είναι δύσκολο να καθοριστεί ποιος θα επικρατήσει αν δεν υπάρξουν ατυχίες και πτώσεις.

Ο θαυμασμός για την αυτοκυριαρχία του που εκφράστηκε πιο πάνω, έρχεται κυρίως για έναν άλλο λόγο: Ο Martin έκανε μετά τον αγώνα μία δήλωση αυτογνωσίας αναγνωρίζοντας αυτό για το οποίο ο κόσμος μιλάει εδώ και πολλές σεζόν. Είπε πως ένιωθε πολύ σίγουρος για τον εαυτό του, πολύ δυνατός, και τότε έκανε το λάθος. Αυτό το πράγμα στον Martin -το γνωρίζω από πρώτο χέρι ως γεγονός- του το έχουν πει κατάμουτρα φίλοι, συναθλητές, διευθυντής ομάδας, ένα σωρό διαφορετικός κόσμος σε μία μεγάλη χρονική βεντάλια, όχι όλοι μαζί. Και το έχει καταλάβει, το έχει πάρει το μάθημα. Προφανώς όμως η συνήθεια κόβεται δύσκολα και πάντα δίνοντας βάση στα δικά του λόγια, γιατί μόνο με την χαζή αυτή πτώση στον αγώνα Sprint δεν θα μιλούσε κανείς για συνήθειες που δεν κόβονται εύκολα.

Σε κάθε περίπτωση ο Martin είναι πιο ασφαλές στοίχημα για τον φετινό τίτλο, τόσο λόγο της μικρής διαφοράς που όπως είπαμε δεν θα είναι εύκολο να σβήσει, όσο και της απόδοσης στις πίστες που απομένουν γιατί πέρσι μετά την Ινδονησία η μεγάλη χασούρα πόντων ήταν στην Valencia. Η συγκομιδή πόντων Bagnaia και Martin στους ίδιους ενδιάμεσους αγώνες πέρσι δεν είχε μεγάλη διαφορά, έχασαν και κέρδισαν αντίστοιχους βαθμούς και οι δύο με λίγους περισσότερους ο Bagnaia, οπότε με εξαίρεση την Valencia το λάθος και η ατυχία είναι οι δύο βασικοί παράγοντες που μπορούν να επιδράσουν αρνητικά τον Martin πέρα από την περίπτωση ενός αλάνθαστου Bagnaia. Ο οποίος τόνισε αμέσως μετά τον αγώνα πως ήταν η 5η συνεχόμενη φορά που δεν έχουν καταφέρει να κάνουν σωστή εκκίνηση, αμέσως – αμέσως λοιπόν η περίπτωση να είναι αλάνθαστος έχει ένα μελανό σημείο καθότι ακόμη δεν έχουν βρει την λύση. Μακάρι να την βρουν στο Motegi από την στιγμή που η επιθυμία όλων πλην των ομάδων, είναι να συντηρηθεί ο υψηλότατος ανταγωνισμός μέχρι την τελευταία στροφή στον τελευταίο αγώνα στη Valencia.

Στο μεταξύ ο Bagnaia τόνισε στην Ινδονησία περισσότερες φορές από κάθε άλλη φορά, την διαφορά που έχει η μοτοσυκλέτα του από την περσινή. Το έχει ξανά πει κι άλλες φορές, πως το προηγούμενο μοντέλο έχει καλύτερη πρόσφυση στην έξοδο της στροφής και είναι φυσικό να παραπονιέται για αυτό περισσότερο στην πίστα της Ινδονησίας από άλλες φορές που η πρόσφυση δεν ήταν το κυρίαρχο πρόβλημα.

Στο μεταξύ ο Bezzecchi φυσικά ρωτήθηκε για αυτό το ζήτημα και επιτέλους έχουμε μία πιο «επίσημη» εξήγηση για τις διαφορές τους, διότι μέχρι στιγμής όποιος άλλος πήγαινε να πει το ίδιο, δεν γινόταν πιστευτός. Ο Bezzecchi εξήγησε πως η διαφορά που λέει ο Bagnaia υπάρχει αλλά ταυτόχρονα η νέα μοτοσυκλέτα μπορεί να μπει με περισσότερα χιλιόμετρα στην στροφή και να φρενάρει πιο αργά με ασφάλεια. Επίσης πως η πρόσφυση στον εμπρός τροχό χάνεται απότομα μετά από μερικούς γύρους ενώ στην νέα μοτοσυκλέτα τα πράγματα είναι πιο προοδευτικά. Πριν βιαστείτε, ο Bezzecchi είπε πως αυτό το πρόβλημα το έχουν όλοι οι αναβάτες, όλοι παραπονιούνται για το ίδιο θέμα, που σημαίνει και ο Marc Marquez. Απλά ο Bezzecchi στον τελευταίο αγώνα αποφάσισε να κάνει κάτι διαφορετικά και έβαλε το μαλακό ελαστικό μπροστά αντιπαλεύοντας στην συγκεκριμένη πίστα το πλεονέκτημα της νεότερης μοτοσυκλέτας, μετριάζοντας το μειονέκτημα. Το πείραμά του δούλεψε πολύ καλά στην αρχή του αγώνα και για αυτό είπε και ο Bagnaia πως του πήρε πολύ χρόνο για να τον περάσει και έγινε σε λάθος του Bezzecchi στα φρένα πίσω από τον Morbidelli που δεν ήταν εύκολο να κάνει λάθος καθότι είχε την νεότερη μοτοσυκλέτα. Ο Morbidelli ήταν πιο εύκολη υπόθεση, όχι μόνο γιατί είχαν την ίδια μοτοσυκλέτα αλλά και γιατί είχε πάρει το ρίσκο να βάλει την μαλακή γόμα ώστε να ξεχωρίσει στην αρχή του αγώνα κάτι που πέτυχε. Μετά όπως ο ίδιος είπε είχε δυσκολίες και απλά προσπαθούσε να αμυνθεί όσο καλύτερα μπορούσε και μάλιστα αυτό έγινε αρκετά νωρίς, περίπου μετά την μέση του αγώνα! Πάντα με τα δικά του λόγια…

Στο μεταξύ οι χρόνοι βελτιώθηκαν από πέρσι κάτι που αντανακλάται και στον συνολικό χρόνο του αγώνα που πήγε από τα 41'20.293 στα 41'04.389, δηλαδή μειώθηκε κατά 16 δευτερόλεπτα. Αυτό σημαίνει σχεδόν 0,6 δευτερόλεπτα σε κάθε γύρο και καθώς οι συνθήκες με πέρσι είναι κοντινές, δείχνει και την πίεση που είχαν οι προηγούμενες μοτοσυκλέτες της Ducati να μείνουν κοντά στις νέες.

Ο Bastianini σημείωσε την υψηλότερη τελική στα 318,5km/h πολύ κοντά στο ρεκόρ που έγραψαν μαζί ο Bagnaia με τον Acosta ισοφαρίζοντας μόλις ένα χιλιόμετρο πιο πάνω.

Είναι σημαντικό που η KTM σημείωσε την υψηλή τελική της Ducati, η πίστα της Ινδονησίας δεν προσφέρεται για κάποιο εξωπραγματικό νούμερο και δεν είναι το θέμα μας το ύψος της τελικής αλλά το γεγονός πως από έξοδο στροφής σε είσοδο, αυτές οι μοτοσυκλέτες ήταν κοντά σε δύναμη. Το ένα είναι το πόσο δύναμη παράγεται, το δεύτερο είναι πώς εκμεταλλεύεται κανείς αυτή την δύναμη καθώς στο πρώτο κομμάτι η KTM έχει πιάσει την Ducati κι άλλες φορές, το δεύτερο είναι που προσπαθεί να πετύχει πιο συστηματικά. Την διαχείριση της δύναμης όμως επηρεάζουν πολλοί παράγοντες, με πρώτο τον αναβάτη ενώ το αποτέλεσμα για τον εξωτερικό θεατή αντανακλάται μονάχα στο ποιος φαίνεται ταχύτερος. Συχνά έχει αποδοθεί η αδυναμία ενός κινητήρα να πιάσει τον ανταγωνισμό, όταν στην πράξη είναι διαφορετικό το ζήτημα. Ιστορικό παράδειγμα πως κάποτε η Honda πέτυχε με τα οβάλ πιστόνια να έχει την απόδοση που χρειάζεται αλλά το αγωνιστικό αποτέλεσμα δεν ερχόταν, ήταν παράγοντας πολλών ακόμη συνιστωσών με πρώτη και καλύτερη την λανθασμένη αντίληψη που είχαν για το πώς να διαχειριστούν το φρένο του κινητήρα. Το αγωνιστικό λοιπόν αποτέλεσμα δεν ερχόταν στην ώρα του και σκότωσαν κάτι πρωτοποριακό στο οποίο είχαν επενδύσει απίστευτο κόπο και χρήμα και εν μέρη είναι μάλιστα πετύχει! Χρόνια μετά έβγαλαν και μία μοτοσυκλέτα απλά για να επισφραγίσουν την πορεία αυτή, χωρίς κανένα απολύτως στόχο να σημειώσουν εμπορική πορεία, αλλά μόνο και μόνο για να υπάρχει εκεί έξω αυτό που με κόπο είχαν καταφέρει και κάτι τρελοί και αλλοπαρμένοι στην Ελλάδα το κατάλαβαν και έγιναν οι πρώτοι ιδιοκτήτες εκτός Ιαπωνίας, μόνο και μόνο για να καταφέρουν να πάρουν μία γεύση. Άλλα 30 και βάλε χρόνια μετά κάποιος τυχαίος θα πει πως η Honda τότε απέτυχε και θα το αφήσει σκέτο, διαπράττοντας το λάθος να πει την μισή αλήθεια και η μισή αλήθεια είναι πάντα ένα ψέμα. Στην εποχή μας τώρα Honda και Yamaha έχουν πρόβλημα απόδοσης και μετά διαχείρισης της δύναμης και αυτή είναι όλη η αλήθεια.

Πίσω στον Acosta λοιπόν, είδαμε μία πετυχημένη προσπάθεια της KTM που ευτυχώς δεν ακυρώθηκε όπως κάλλιστα θα μπορούσε γιατί πράγματι οι πιέσεις του Acosta δεν ήταν σωστές. Πέρασαν στην KTM στιγμές αγωνίας γιατί στον τερματισμό οι αγωνοδίκες ανακοίνωσαν πως ο Acosta, ο Binder και ο Nakagami ήταν υπό έρευνα για τις πιέσεις που είχαν χρησιμοποιήσει. Ο Nakagami βρέθηκε λάθος και εισέπραξε τα μπόλικα 16 δευτερόλεπτα, σαν να έτρεχε δηλαδή στον περσινό αγώνα αλλά έτσι και αλλιώς εκτός δεκάδας ήταν και πριν, εκεί που ανήκει η Honda φέτος, εκτός και αν πέσουν μπόλικοι αναβάτες μπροστά και καταφέρει ο Zarco να ανέβει θέσεις, που πέφτει πιο σπάνια από τον Mir και γυρίζει ταχύτερα όλων των άλλων.

Ο Binder απέδειξε πως ο αισθητήρας μετρούσε λάθος και απέφυγε την τιμωρία αλλά η KTM δεν είχε καταφέρει να ηρεμήσει γιατί ο αισθητήρας του Acosta δούλευε σωστά και πράγματι οι πιέσεις του δεν ήταν αυτές που θα έπρεπε αλλά χαμηλότερα! Επέμεναν όμως στους αγωνοδίκες να το ψάξουν καλύτερα γιατί είχαν ξεκινήσει εντός ορίων και τελικά το έκαναν με τον παραδοσιακό τρόπο του βουλκανιζατέρ, βύθισαν τον εμπρός τροχό σε λεκάνη να δουν τις μπουρμπουλήθρες! Ευτυχώς υπήρχαν και αποδείχτηκε πως η ζάντα είχε μία ανεπαίσθητη ρωγμή. Θα φαινόταν αυτό αργότερα στον έλεγχο των μηχανικών αλλά θα ήταν αργά, θα είχαν ήδη τιμωρηθεί, αποχωρήσει από την πίστα και δεν θα γινόταν να αποδειχτεί ότι έτσι είχε αγωνιστεί. Όταν ακούτε ορισμένους που οδηγούν σε δημόσιο δρόμο με πανάκριβες αγωνιστικές ζάντες, να τους υπενθυμίζετε πως είναι λίγα τα παραδείγματα πετυχημένων μακρών δοκιμών σε τέτοια χρήση…

Ο άλλος αναβάτης της KTM ο Miller έπαιξε μπόουλινγκ στην πρώτη στροφή και δεν είχε θέματα πίεσης να ασχοληθεί για να δούμε αν θα τριτώσει το κακό στην πλευρά της KTM. Είναι άτυχος γιατί δεν έχει καλή φήμη, ωστόσο δεν ήταν δικό του λάθος σε καμία περίπτωση και κάθε προσπάθεια να τον μειώσει κανείς, τώρα που ξέρουμε ότι συνεχίζει και του χρόνου με μοτοσυκλέτα Yamaha αντί να αποχωρήσει, είναι λανθασμένη. Το έχω ξανά πει και άλλες φορές ακόμη και για τον Marquez, με τον κόσμο να αντιδρά γιατί ο Marquez είναι πολύ καλός στις εκκινήσεις κάτι που το θαύμασε κανείς και στην Ινδονησία. Ωστόσο τα λόγια του Miller έχουν αξία: «Όσο πιο πίσω τόσο πιο δύσκολα, δεν βλέπεις και δεν έχεις χώρο να στρίψεις» για να μην πέσει πάνω στον Vinales φρέναρε απότομα και έπεσε ο ίδιος κάνοντας strike σε Aleix Espargaro που θα είχε πάει καλά, σε Alex Marquez που δεν θα έκανε τίποτα φοβερό και σε Luca Marini που τον γλίτωσε από τις ερινύες για τις αποφάσεις του…