MotoGP: Επιστροφή σε δημόσιους δρόμους! Δυνατή υποψηφιότητα Ινδονησίας

Πιο δυνατό από ποτέ αυτό ενδεχόμενο
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

14/11/2018

Την ημέρα που άνοιγε η EICMA για τους δημοσιογράφους και όλα τα φώτα της δημοσιότητας ήταν στραμμένα στα νέα μοντέλα του 2019, η Dorna επιβεβαίωνε την δεύτερη επίσκεψη των Ezpeleta, πατέρα και γιου, στην Ινδονησία και συγκεκριμένα στο νησί Lombok δίπλα στο Bali. Αυτό από μόνο του μπορεί να μην συγκεντρώσει την προσοχή που του αξίζει, με δεδομένο πως ακούγεται μακρινό το ενδεχόμενο ενός νέου αγώνα στο εξωτικό νησί. Όχι όμως αν δει κανείς όλη την ιστορία που κρύβεται πίσω από αυτό, αλλά και τις πολύ συγκεκριμένες συνθήκες που ισχύουν για την Ινδονησία. Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή κι ας τα δούμε συμπυκνωμένα, καθώς αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που οι Ezpeleta πραγματοποιούσαν επίσκεψη στο συγκεκριμένο νησί..

Σχεδόν δύο χρόνια πριν, κι ενώ η Φιλανδία και το Μεξικό ήταν οι δύο πιο σοβαρές προτάσεις ανάμεσα σε δεκάδες, για την προσθήκη ενός ακόμη αγώνα, παρουσιάστηκε μία τρίτη και μάλιστα πολύ καλύτερη από όλες τις υπόλοιπες. Καλύτερη γιατί ήταν σε ένα μέρος που όλος ο κόσμος θέλει να δει αγώνα. Οι Ιάπωνες κατασκευαστές, η Dorna και οι Ασιάτες φίλαθλοι, όλοι τους θέλουν κάτι από κοινού: Την δημιουργία μίας πίστας στην Ινδονησία, εκεί που τόσες εταιρίες έχουν τεράστια εργοστάσια παραγωγής μοτοσυκλετών, κινητήρων κτλ.. Για παράδειγμα η Honda κατασκευάζει εκεί τον τετρακύλινδρο εν σειρά των 650 κυβικών που υπάρχει στο CB650F κι από το ’19 και σε αυτά εδώ τα νέα μοντέλα. Όπως διαβάσατε πρώτοι εδώ, το Tenere 700 που θα κατασκευάζεται σε τρία διαφορετικά εργοστάσια σε όλο τον κόσμο, θα έχει έναν κινητήρα που θα βγαίνει από το τεράστιο εργοστάσιο της Ινδονησίας και θα προμηθεύει όλες τις γραμμές παραγωγής. Αυτό που καθόλου τυχαία ο Rossi και ο Vinales επισκέπτονται κάθε χρόνο. Όπως αντίστοιχα και ο Marquez με τον Pedrosa –μέχρι τώρα- επισκέπτονταν το εργοστάσιο της Honda, που πριν από τέσσερα σχεδόν χρόνια σχεδίασε και τον κινητήρα που αναφέρεται πιο πάνω. Ο πρώτος της Honda που σχεδιάστηκε εκτός Ιαπωνίας, αν και φυσικά πήρε την έγκριση από τους Ιάπωνες που τον δοκίμασαν στην Ιαπωνία. Είναι επίσης σχετικά πρόσφατη η αναβάθμιση των Ινδονήσιων σχεδιαστών στον παγκόσμιο χάρτη των τμημάτων της Honda, ωστόσο ας μην μπούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες για το πώς εργάζεται το συγκεκριμένο διασυνδεδεμένο σχεδιαστικό τμήμα που το έχουμε αναλύσει παλιότερα. Η Suzuki έχει επίσης επενδύσει πολύ δυναμικά στην Ινδονησία.

UPDATE:
MotoGP & WSBK Ινδονησία 2021: Έκλεισε ο αγώνας σε δημόσιο δρόμο!

Πάμε στο συμπέρασμα των παραπάνω, που είναι το εξής αναμφισβήτητο: Οι Ιάπωνες κατασκευαστές θέλουν αγώνα στην νησιώτικη κι εξωτική χώρα, το ίδιο όμως και η ίδια η Dorna μιας και η κουλτούρα των ανθρώπων εκεί είναι άκρως μοτοσυκλετιστική. Αν δεν προσθέσεις τις χώρες της Λατινικής Αμερικής τότε η Ινδονησία είναι από μόνη της η τρίτη χώρα στον κόσμο από πλευράς πωλήσεων σε αριθμό μονάδων. Αρκετά κάτω από τα σχεδόν 20 εκατομμύρια της πρώτης Ινδίας και της Κίνας που ακολουθεί, αλλά εξαιρετικά υπολογίσιμη και με πλήθος κόσμου που παρακολουθεί τους αγώνες με πάθος. Τα 100.000 εισιτήρια θα μπορούσαν να είναι αστείο νούμερο για την Ινδονησία, παρά το περιορισμένο κατά κεφαλή εισόδημα.

Μένουν δύο τεράστια κι ανυπέρβλητα, ως τώρα προβλήματα. Το γεγονός πως δεν υπάρχει πίστα αλλά και η τεράστια διαφθορά σε ένα βασίλειο της γραφειοκρατίας. Μάλιστα το πρόβλημα της διαφθοράς είναι μεγαλύτερο από το ίδιο το γεγονός πως δεν υπάρχει πίστα! Είναι πιθανό να προσγειωθούν τα ειδικά αεροσκάφη της Dorna στο αεροδρόμιο έτοιμα να ξεφορτώσουν τις μοτοσυκλέτες και ξαφνικά να τους αρνηθούν την εκφόρτωση αν δεν καταβάλουν πρόσθετους φόρους ή υπέρογκες μίζες, δίχως να τους νοιάζει καθόλου ότι κινδυνεύουν να τινάξουν τον αγώνα κι όλο το πρωτάθλημα στον αέρα! Θα περίμενε κανείς πως μία κυβέρνηση που την ενδιαφέρει ο τουρισμός, όπως και τα μακροπρόθεσμα και βραχυπρόθεσμα έσοδα από έναν τέτοιο αγώνα, να καταφέρουν να συντονιστούν έστω για τις ημέρες εκείνες πριν και μετά. Όμως η κυβέρνηση της Ινδονησίας δεν είναι «ένα πράγμα», ούτε και θεωρούν την διαφθορά πρόβλημα παρά αναγκαιότητα, όπως έσπευσαν να προειδοποιήσουν την Dorna όλοι οι μεγάλοι που διατηρούν εκεί εργοστάσια και γραμμές παραγωγής…

Πριν από δύο χρόνια λοιπόν, τα δύο αυτά μεγάλα προβλήματα συνάντησαν ξαφνικά μία κοινή λύση. Δίπλα στο απόλυτα αναγνωρίσιμο κι εξωτικό Bali, από το καταπράσινο νησί Lombok, θα ερχόταν η πρόταση που θα άξιζε να συζητήσουν. Μία εταιρία είχε ξεκάθαρους τίτλους ιδιοκτησίας και απόλυτα εξασφαλισμένη ανεξαρτησία από την κυβέρνηση, για να χτίσει ένα τεράστιο resort με διάφορες ξενοδοχειακές μονάδες, εκθεσιακό κι εμπορικό κέντρο, γήπεδα γκολφ κτλ, σε μία από τις πιο τουριστικές παραλίες του νησιού. Ταυτόχρονα όλο το νησί είναι τελωνειακά ανεξάρτητο - και μερικώς διοικητικά ανεξάρτητο, έχει την δική του ΑΟΖ και την δική του αστυνομία. Πράγμα που σημαίνει λιγότερη γραφειοκρατία και περιορισμό της διαφθοράς. Αν μάλιστα ο αγώνας γίνει μέσα στο resort τότε δεν εμπλέκεται καθόλου η κυβέρνηση! Βέβαια τα resort αυτού του είδους δεν αποτελούν περιφραγμένες εκτάσεις, αλλά οι περιφράξεις είναι ανά ενότητα και μονάδα με τους ενδιάμεσους δρόμους να είναι ανοικτοί στην δημόσια κυκλοφορία. Και οι ενδιάμεσοι δρόμοι δεν είναι μικροί αλλά έχουν το μέγεθος λεωφόρου.

Θυμηθείτε τι είχαμε γράψει για αυτό πριν λίγους μήνες: MotoGP σε δημόσιους δρόμους! - Το σχέδιο της Dorna

Πριν από δύο χρόνια οι Carmelo και Carlos Ezpeleta βρέθηκαν στα εγκαίνια των εργασιών για το τεράστιο resort, για να συζητήσουν ακριβώς αυτό το ενδεχόμενο και να δουν από κοντά τα σχέδια που προέβλεπαν τεράστιους δρόμους με επίσης τεράστιο χώρο για αμμοπαγίδες, βοηθητικούς δρόμους, μπαριέρες κτλ..

Στην πράξη το resort θα μπορεί να προσφέρει μία πολύ καλύτερη ευκαιρία για προσωρινή πίστα συγκριτικά με του Μακάο –σίγουρα- αλλά και του Μονακό και της Σιγκαπούρης, με δεδομένο πως εξ αρχής κατασκευάζεται με γνώμονα οι δρόμοι να λειτουργούν και ως πίστα, έστω και για μία φορά το χρόνο. Η κατασκευαστική εταιρία Vinci που βρίσκεται πίσω από όλο αυτό το εγχείρημα, ξέρει πολύ καλά τι κάνει και δεν κινείται ούτε τυχαία, ούτε μονάχα από το πάθος για τους αγώνες. Κι αυτό γιατί εξασφαλίζει και τα δικαιώματα της τέλεσης του αγώνα. Είναι λοιπόν ταυτόχρονα ο κατασκευαστής και ο διοργανωτής!

Σε κόκκινο κύκλο το κέντρο του resort αυτή την στιγμή, και σε οβάλ, το σημείο από όπου τραβήχτηκε η πιο πάνω φωτογραφία που δίνει στην δημοσιότητα το motogp.com

Οι εργασίες στα 1.310 στρέμματα, μία τεράστια έκταση που συνορεύει με την λιμνοθάλασσα που φαίνεται στις φωτογραφίες και πρακτικά κυκλώνει μία από τις πιο όμορφες παραλίες του νησιού στην περιοχή Mandalika, έχουν από καιρό ξεκινήσει κι αποτυπώνονται και στους χάρτες της Google. Όσο για το πόσο μακριά έχουν φτάσει οι διαπραγματεύσεις με την Dorna, υπάρχουν σαφείς ενδείξεις και πληροφορίες πως έχουν πρακτικά ολοκληρωθεί και πως η νέα «πίστα» οδεύει προς ένταξη το 2021.

εύστοχα -για την κατασκευαστική- στα εγκαίνια των εργασιών για το resort δεν υπάρχει καμία πίστα... αν τελικά γίνει εκεί αγώνας όπως όλα δείχνουν, θα είναι με ευθύνη κι έξοδα αποκλειστικά ιδιωτικής προέλευσης, όπως και η κατεύθυνση του κέρδους φυσικά...

Καταρχήν το ενδεχόμενο ενός αγώνα σε δημόσιο δρόμο το επανάφερε ο ίδιος ο Ezpeleta το 2017, σχεδόν έναν χρόνο μετά την πρώτη του επικοινωνία με την κατασκευαστική Vinci. Τότε το χαρακτήρισε ως ένα «solid project in a warm city» δίνοντας εξαρχής τόσο την σοβαρότητα των διαπραγματεύσεων, όσο και την κοντινή στον ισημερινό τοποθεσία… Ο Ezpeleta είχε πει τότε πως κομμάτι της πίστας θα μπορούσε να είναι δημόσιος δρόμος με τα paddock να φιλοξενούνται σε ένα εκθεσιακό κέντρο που θα προσαρμόζεται πλήρως στα δεδομένα του αγώνα τόσο για δοκιμές στην αρχή της σεζόν, όσο και για τις κατεξοχήν ημέρες του αγώνα, με το υπόλοιπο έτος να χρησιμοποιείται για άλλες εκδηλώσεις.

Αυτή την στιγμή υπάρχουν δεκαεννιά αγώνες που στην αρχή της τρέχουσας σεζόν υπήρχε αρκετά μεγάλη πιθανότητα να γίνουν είκοσι, μία πιθανότητα που απομακρύνθηκε για το 2019 καθώς έχει ανακοινωθεί το πρόγραμμα. Το φιλόδοξο σχέδιο του Μεξικού -όπως και της Φινλανδίας- δεν πρέπει ωστόσο να θεωρείται οριστικά χαμένο και μπορεί να επιστρέψει για το 2020. Σε κάθε περίπτωση όμως οι αγώνες δεν θα ξεπεράσουν αυτό τον αριθμό μέχρι το 2021, όμως από εκεί και πέρα ο Ezpeleta ανακοινώνει πως θα υπάρχουν μεγάλες αλλαγές, τόσο στις πίστες που θα απαρτίζουν την εικοσάδα, αλλά και σε νέες που θα προστεθούν. Πρώτη σε αυτή την λίστα και με το ενδεχόμενο μίας συμμετοχής για το 2021, πρέπει να θεωρείται η Ινδονησία και ο αγώνας στο δημόσιο δρόμο, μέσα στο εξωτικό resort των 1.310 στρεμμάτων…

η παραλία δεν θα χάσει τον χαρακτήρα της, σύμφωνα με την κατασκευαστική εταιρία...

Να θυμίσουμε επίσης κάτι ακόμη που θα φανερώσει ακόμη περισσότερο, τον πόθο της Dorna για αγώνα στην Ινδονησία, καθώς παράλληλα με τις παραπάνω ενέργειες συζητούσε και την αναβάθμιση μίας υπάρχουσας πίστας, με την εμπλοκή της κυβέρνησης κι όλα όσα αυτό σημαίνει. Μάλιστα η πίστα αυτή δεν θα πρέπει να θεωρείται ανώτερη από την δική μας στις Σέρρες, από άποψη υποδομών και χώρων, δίνοντας ένα μέτρο σύγκρισης για τον άθλο που σκεφτόταν σοβαρά, να αναλάβει η Dorna.

Και να σας θυμίσουμε και κάτι τελευταίο, ήταν μόλις το 2014, μόλις δύο χρόνια πριν αρχίσουν να διαδραματίζονται όλα αυτά που τώρα αναλύουμε, που ο Ezpeleta δήλωνε πως δεν υπάρχει περίπτωση τα MotoGP να αγωνιστούν σε δημόσιο δρόμο. Τότε τον είχαν ρωτήσει με αφορμή τον αγώνα της F1 στην Σιγκαπούρη… Αλλά το εξηγήσαμε, όλοι θέλουν έναν αγώνα στην Ινδονησία, ενώ σίγουρα και ο ίδιος ο Ezpeleta δεν φανταζόταν την προοπτική της εξ αρχής κατασκευής ενός δημόσιου δρόμου με την προοπτική των MotoGP.

Κι ένα τελευταίο. Χρόνια τώρα η Dorna επιθυμεί περισσότερες νέες πίστες, κοντά σε διεθνή αεροδρόμια, δίπλα σε ξενοδοχεία και κυρίως στη θάλασσα… ένα στοιχείο στο οποίο επιμένει για μία σειρά από λόγους. Για τις πιθανότητες ενίσχυσης του θεάματος στο κοντινό μέλλον, (μετά τα ηλεκτρικά κι όλα όσα έρχονται) για την αίγλη, την εικόνα του αθλήματος, την προσέλκυση του κόσμου, κι έπειτα από καθαρά τεχνικής φύσεως επιλογές. Το Lombok και η πρόταση της Vinci τα συγκεντρώνει όλα αυτά μαζί, κι ετοιμάζεται να γίνει η πρώτη πίστα της χώρας και η πρώτη που περιλαμβάνει δημόσιους δρόμους στο πρόγραμμα των MotoGP εδώ και πολύ καιρό!

 

Ετικέτες

MotoGP Mandalika: Τι μας δίδαξε, τι έγινε με τα ελαστικά, τους χρόνους και τι περιμένουμε στους επόμενους αγώνες

Όλα όσα έγιναν μετά την λήξη του αγώνα
MotoGP_Indonesia_analysis
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

2/10/2024

Συνήθως συμβαίνει να υπάρχει ένας αγώνας που ξεκαθαρίζει ποιος μάχεται για το πρωτάθλημα κάθε χρόνια, συμβαίνει σχεδόν σε κάθε αγωνιστική σεζόν, ακόμη και σε εκείνη που ο Mir, κέρδισε τον τίτλο, ο άνθρωπος που πήρε το έπαθλο γιατί κάθε άλλος που πάλεψε για αυτό και που σε απευθείας αναμέτρηση θα τον είχε κερδίσει, απέτυχε να καταφέρει να έχει διάρκεια και συνέπεια. Για την φετινή σεζόν ο αγώνας της Ινδονησίας ήταν εκείνος που ξεκαθάρισε πως δύο θα κυνηγήσουν το πρωτάθλημα. Θα πείτε πως καιρό τώρα είναι έτσι και θα το επεκτείνω, θα πω πως από την προηγούμενη σεζόν είναι δύο αυτοί που θα μπορούσαν να κερδίσουν τον φετινό τίτλο και απλά όλο αυτό το διάστημα παλεύαμε με τις συγκυρίες να γίνουν τέσσερις. Για του χρόνου δεν θα ισχύει το ίδιο θα είναι αλλιώς τα πράγματα και υπάρχουν πολλοί παράγοντες που θα καθορίσουν τον αριθμό εκείνων που αναμένουμε να δούμε στο τέλος του 2025 να παλεύουν για τον Τίτλο. Ένας από αυτούς η χημεία του Martin με την μοτοσυκλέτα της Aprilia για την οποία υπάρχουν προσδοκίες πως θα έχει ισχυρούς δεσμούς από την αρχή.

Προχθές λοιπόν στην Ινδονησία, ο φετινός τίτλος αποτίναξε από πάνω τους τις προσμίξεις και πλέον βαδίζουμε ολοταχώς για την κατά μέτωπο αναμέτρηση δύο αναβατών που αναμένεται να φτάσει έως τον τελευταίο αγώνα αν δεν υπάρχουν πτώσεις και εγκαταλείψεις από μηχανικά προβλήματα, όπως αυτό που συνέβη στον Marc Marquez.

Δεν είναι και δύσκολο να έρθουν τα πάνω-κάτω, οι τελευταίοι αγώνες το επιβεβαιώνουν άλλωστε. Μετά από λάθος του Bagnaia ο Martin πήγε στην γη της υγρασίας με αέρα 24 βαθμών και χάρισε πίσω, λίγους από αυτούς τους πόντους που του είχαν χαριστεί.

Το ρεπορτάζ του αγώνα στροφή-στροφή εδώ:
MotoGP Ινδονησία: Απόλυτη κυριαρχία Martin σε αλάνθαστη ημέρα με πολλές πτώσεις - Κέρδισε θέσεις από πτώσεις ο Bagnaia

Ο Martin έκανε δώρο την πρώτη θέση στον αγώνα Sprint πέφτοντας και μάλιστα όλο των ποσό των βαθμών καθώς έφτασε πολύ κοντά να ξανά μπει στην περιοχή της βαθμολογίας αλλά δεν είχε τον απαραίτητο χρόνο για κάτι τέτοιο, όμως στο τέλος βγαίνει ζημειωμένος μόλις για τρεις βαθμούς! Θα μπορούσε μάλιστα να ισοφαρίσει ή και να αυξήσει την απόσταση αυτή γιατί φεύγει από την Ινδονησία με 0(SPRTINT) + 25(RACE)=25 βαθμούς, ενώ ο Bagnaia με 12(SPRTINT) + 16(RACE)=28 που θα ήταν 25 αν δεν είχε πέσει ο Bastianini.

Διατηρείται έτσι μία απόσταση 21 βαθμών παρά την πτώση, που δεν είναι καθόλου μεγάλη για τους 5 αγώνες που απομένουν αλλά ταυτόχρονα φαίνεται πως ακόμη και μία αποτυχία στον Sprint μπορεί εύκολα να σβήσει την επόμενη ημέρα και έτσι η διψήφια αυτή διαφορά δεν είναι κάτι ευτελές και δεν θα είναι και πολύ εύκολο να σβήσει. Στο μεταξύ πέρσι τέτοια εποχή ο Martin έχασε σε αυτή την πίστα το πρωτάθλημα. Τουλάχιστον αυτός έτσι το αισθάνεται πως έγινε σε αυτή την πίστα, το δήλωσε άλλωστε λέγοντας για τα φαντάσματα που τον είχαν κυριεύσει και που στον αγώνα Sprint έκαναν την παρουσία τους και πάλι. Για αυτό και είναι εντυπωσιακός ο αυτοέλεγχος που έδειξε ώστε στο τέλος του αγώνα να αυξήσει την διαφορά από τον Acosta που είχε αρχίσεσι να πλησιάζει. Σε μία πίστα που πέρσι τον στιγμάτισε και που φέτος έκοψε τους μισούς πόντους διαφοράς που είχε ήδη κερδίσει, που επιπρόσθετα η πρόσφυση είναι ένας άγνωστος παράγοντας, εκεί κατάφερε να έχει την καλύτερη εικόνα σε μία ημέρα που για όλους ήταν πολύ δύσκολη. Σίγουρα για τον Bagnaia που τόνισε ότι ήταν από τους δυσκολότερους αγώνες. Υπάρχουν εκεί έξω 25*5 και 12*5, συνολικά 185 βαθμοί για όποιον είναι άριστος στους επόμενους αγώνες οπότε μαθηματικά δεν μπορεί να αποκλειστεί κανείς ακόμη. Ωστόσο δύο είναι εκείνοι που ρεαλιστικά παλεύουν για τον φετινό τίτλο όπως είπαμε και θα είναι δύσκολο να καθοριστεί ποιος θα επικρατήσει αν δεν υπάρξουν ατυχίες και πτώσεις.

Ο θαυμασμός για την αυτοκυριαρχία του που εκφράστηκε πιο πάνω, έρχεται κυρίως για έναν άλλο λόγο: Ο Martin έκανε μετά τον αγώνα μία δήλωση αυτογνωσίας αναγνωρίζοντας αυτό για το οποίο ο κόσμος μιλάει εδώ και πολλές σεζόν. Είπε πως ένιωθε πολύ σίγουρος για τον εαυτό του, πολύ δυνατός, και τότε έκανε το λάθος. Αυτό το πράγμα στον Martin -το γνωρίζω από πρώτο χέρι ως γεγονός- του το έχουν πει κατάμουτρα φίλοι, συναθλητές, διευθυντής ομάδας, ένα σωρό διαφορετικός κόσμος σε μία μεγάλη χρονική βεντάλια, όχι όλοι μαζί. Και το έχει καταλάβει, το έχει πάρει το μάθημα. Προφανώς όμως η συνήθεια κόβεται δύσκολα και πάντα δίνοντας βάση στα δικά του λόγια, γιατί μόνο με την χαζή αυτή πτώση στον αγώνα Sprint δεν θα μιλούσε κανείς για συνήθειες που δεν κόβονται εύκολα.

Σε κάθε περίπτωση ο Martin είναι πιο ασφαλές στοίχημα για τον φετινό τίτλο, τόσο λόγο της μικρής διαφοράς που όπως είπαμε δεν θα είναι εύκολο να σβήσει, όσο και της απόδοσης στις πίστες που απομένουν γιατί πέρσι μετά την Ινδονησία η μεγάλη χασούρα πόντων ήταν στην Valencia. Η συγκομιδή πόντων Bagnaia και Martin στους ίδιους ενδιάμεσους αγώνες πέρσι δεν είχε μεγάλη διαφορά, έχασαν και κέρδισαν αντίστοιχους βαθμούς και οι δύο με λίγους περισσότερους ο Bagnaia, οπότε με εξαίρεση την Valencia το λάθος και η ατυχία είναι οι δύο βασικοί παράγοντες που μπορούν να επιδράσουν αρνητικά τον Martin πέρα από την περίπτωση ενός αλάνθαστου Bagnaia. Ο οποίος τόνισε αμέσως μετά τον αγώνα πως ήταν η 5η συνεχόμενη φορά που δεν έχουν καταφέρει να κάνουν σωστή εκκίνηση, αμέσως – αμέσως λοιπόν η περίπτωση να είναι αλάνθαστος έχει ένα μελανό σημείο καθότι ακόμη δεν έχουν βρει την λύση. Μακάρι να την βρουν στο Motegi από την στιγμή που η επιθυμία όλων πλην των ομάδων, είναι να συντηρηθεί ο υψηλότατος ανταγωνισμός μέχρι την τελευταία στροφή στον τελευταίο αγώνα στη Valencia.

Στο μεταξύ ο Bagnaia τόνισε στην Ινδονησία περισσότερες φορές από κάθε άλλη φορά, την διαφορά που έχει η μοτοσυκλέτα του από την περσινή. Το έχει ξανά πει κι άλλες φορές, πως το προηγούμενο μοντέλο έχει καλύτερη πρόσφυση στην έξοδο της στροφής και είναι φυσικό να παραπονιέται για αυτό περισσότερο στην πίστα της Ινδονησίας από άλλες φορές που η πρόσφυση δεν ήταν το κυρίαρχο πρόβλημα.

Στο μεταξύ ο Bezzecchi φυσικά ρωτήθηκε για αυτό το ζήτημα και επιτέλους έχουμε μία πιο «επίσημη» εξήγηση για τις διαφορές τους, διότι μέχρι στιγμής όποιος άλλος πήγαινε να πει το ίδιο, δεν γινόταν πιστευτός. Ο Bezzecchi εξήγησε πως η διαφορά που λέει ο Bagnaia υπάρχει αλλά ταυτόχρονα η νέα μοτοσυκλέτα μπορεί να μπει με περισσότερα χιλιόμετρα στην στροφή και να φρενάρει πιο αργά με ασφάλεια. Επίσης πως η πρόσφυση στον εμπρός τροχό χάνεται απότομα μετά από μερικούς γύρους ενώ στην νέα μοτοσυκλέτα τα πράγματα είναι πιο προοδευτικά. Πριν βιαστείτε, ο Bezzecchi είπε πως αυτό το πρόβλημα το έχουν όλοι οι αναβάτες, όλοι παραπονιούνται για το ίδιο θέμα, που σημαίνει και ο Marc Marquez. Απλά ο Bezzecchi στον τελευταίο αγώνα αποφάσισε να κάνει κάτι διαφορετικά και έβαλε το μαλακό ελαστικό μπροστά αντιπαλεύοντας στην συγκεκριμένη πίστα το πλεονέκτημα της νεότερης μοτοσυκλέτας, μετριάζοντας το μειονέκτημα. Το πείραμά του δούλεψε πολύ καλά στην αρχή του αγώνα και για αυτό είπε και ο Bagnaia πως του πήρε πολύ χρόνο για να τον περάσει και έγινε σε λάθος του Bezzecchi στα φρένα πίσω από τον Morbidelli που δεν ήταν εύκολο να κάνει λάθος καθότι είχε την νεότερη μοτοσυκλέτα. Ο Morbidelli ήταν πιο εύκολη υπόθεση, όχι μόνο γιατί είχαν την ίδια μοτοσυκλέτα αλλά και γιατί είχε πάρει το ρίσκο να βάλει την μαλακή γόμα ώστε να ξεχωρίσει στην αρχή του αγώνα κάτι που πέτυχε. Μετά όπως ο ίδιος είπε είχε δυσκολίες και απλά προσπαθούσε να αμυνθεί όσο καλύτερα μπορούσε και μάλιστα αυτό έγινε αρκετά νωρίς, περίπου μετά την μέση του αγώνα! Πάντα με τα δικά του λόγια…

Στο μεταξύ οι χρόνοι βελτιώθηκαν από πέρσι κάτι που αντανακλάται και στον συνολικό χρόνο του αγώνα που πήγε από τα 41'20.293 στα 41'04.389, δηλαδή μειώθηκε κατά 16 δευτερόλεπτα. Αυτό σημαίνει σχεδόν 0,6 δευτερόλεπτα σε κάθε γύρο και καθώς οι συνθήκες με πέρσι είναι κοντινές, δείχνει και την πίεση που είχαν οι προηγούμενες μοτοσυκλέτες της Ducati να μείνουν κοντά στις νέες.

Ο Bastianini σημείωσε την υψηλότερη τελική στα 318,5km/h πολύ κοντά στο ρεκόρ που έγραψαν μαζί ο Bagnaia με τον Acosta ισοφαρίζοντας μόλις ένα χιλιόμετρο πιο πάνω.

Είναι σημαντικό που η KTM σημείωσε την υψηλή τελική της Ducati, η πίστα της Ινδονησίας δεν προσφέρεται για κάποιο εξωπραγματικό νούμερο και δεν είναι το θέμα μας το ύψος της τελικής αλλά το γεγονός πως από έξοδο στροφής σε είσοδο, αυτές οι μοτοσυκλέτες ήταν κοντά σε δύναμη. Το ένα είναι το πόσο δύναμη παράγεται, το δεύτερο είναι πώς εκμεταλλεύεται κανείς αυτή την δύναμη καθώς στο πρώτο κομμάτι η KTM έχει πιάσει την Ducati κι άλλες φορές, το δεύτερο είναι που προσπαθεί να πετύχει πιο συστηματικά. Την διαχείριση της δύναμης όμως επηρεάζουν πολλοί παράγοντες, με πρώτο τον αναβάτη ενώ το αποτέλεσμα για τον εξωτερικό θεατή αντανακλάται μονάχα στο ποιος φαίνεται ταχύτερος. Συχνά έχει αποδοθεί η αδυναμία ενός κινητήρα να πιάσει τον ανταγωνισμό, όταν στην πράξη είναι διαφορετικό το ζήτημα. Ιστορικό παράδειγμα πως κάποτε η Honda πέτυχε με τα οβάλ πιστόνια να έχει την απόδοση που χρειάζεται αλλά το αγωνιστικό αποτέλεσμα δεν ερχόταν, ήταν παράγοντας πολλών ακόμη συνιστωσών με πρώτη και καλύτερη την λανθασμένη αντίληψη που είχαν για το πώς να διαχειριστούν το φρένο του κινητήρα. Το αγωνιστικό λοιπόν αποτέλεσμα δεν ερχόταν στην ώρα του και σκότωσαν κάτι πρωτοποριακό στο οποίο είχαν επενδύσει απίστευτο κόπο και χρήμα και εν μέρη είναι μάλιστα πετύχει! Χρόνια μετά έβγαλαν και μία μοτοσυκλέτα απλά για να επισφραγίσουν την πορεία αυτή, χωρίς κανένα απολύτως στόχο να σημειώσουν εμπορική πορεία, αλλά μόνο και μόνο για να υπάρχει εκεί έξω αυτό που με κόπο είχαν καταφέρει και κάτι τρελοί και αλλοπαρμένοι στην Ελλάδα το κατάλαβαν και έγιναν οι πρώτοι ιδιοκτήτες εκτός Ιαπωνίας, μόνο και μόνο για να καταφέρουν να πάρουν μία γεύση. Άλλα 30 και βάλε χρόνια μετά κάποιος τυχαίος θα πει πως η Honda τότε απέτυχε και θα το αφήσει σκέτο, διαπράττοντας το λάθος να πει την μισή αλήθεια και η μισή αλήθεια είναι πάντα ένα ψέμα. Στην εποχή μας τώρα Honda και Yamaha έχουν πρόβλημα απόδοσης και μετά διαχείρισης της δύναμης και αυτή είναι όλη η αλήθεια.

Πίσω στον Acosta λοιπόν, είδαμε μία πετυχημένη προσπάθεια της KTM που ευτυχώς δεν ακυρώθηκε όπως κάλλιστα θα μπορούσε γιατί πράγματι οι πιέσεις του Acosta δεν ήταν σωστές. Πέρασαν στην KTM στιγμές αγωνίας γιατί στον τερματισμό οι αγωνοδίκες ανακοίνωσαν πως ο Acosta, ο Binder και ο Nakagami ήταν υπό έρευνα για τις πιέσεις που είχαν χρησιμοποιήσει. Ο Nakagami βρέθηκε λάθος και εισέπραξε τα μπόλικα 16 δευτερόλεπτα, σαν να έτρεχε δηλαδή στον περσινό αγώνα αλλά έτσι και αλλιώς εκτός δεκάδας ήταν και πριν, εκεί που ανήκει η Honda φέτος, εκτός και αν πέσουν μπόλικοι αναβάτες μπροστά και καταφέρει ο Zarco να ανέβει θέσεις, που πέφτει πιο σπάνια από τον Mir και γυρίζει ταχύτερα όλων των άλλων.

Ο Binder απέδειξε πως ο αισθητήρας μετρούσε λάθος και απέφυγε την τιμωρία αλλά η KTM δεν είχε καταφέρει να ηρεμήσει γιατί ο αισθητήρας του Acosta δούλευε σωστά και πράγματι οι πιέσεις του δεν ήταν αυτές που θα έπρεπε αλλά χαμηλότερα! Επέμεναν όμως στους αγωνοδίκες να το ψάξουν καλύτερα γιατί είχαν ξεκινήσει εντός ορίων και τελικά το έκαναν με τον παραδοσιακό τρόπο του βουλκανιζατέρ, βύθισαν τον εμπρός τροχό σε λεκάνη να δουν τις μπουρμπουλήθρες! Ευτυχώς υπήρχαν και αποδείχτηκε πως η ζάντα είχε μία ανεπαίσθητη ρωγμή. Θα φαινόταν αυτό αργότερα στον έλεγχο των μηχανικών αλλά θα ήταν αργά, θα είχαν ήδη τιμωρηθεί, αποχωρήσει από την πίστα και δεν θα γινόταν να αποδειχτεί ότι έτσι είχε αγωνιστεί. Όταν ακούτε ορισμένους που οδηγούν σε δημόσιο δρόμο με πανάκριβες αγωνιστικές ζάντες, να τους υπενθυμίζετε πως είναι λίγα τα παραδείγματα πετυχημένων μακρών δοκιμών σε τέτοια χρήση…

Ο άλλος αναβάτης της KTM ο Miller έπαιξε μπόουλινγκ στην πρώτη στροφή και δεν είχε θέματα πίεσης να ασχοληθεί για να δούμε αν θα τριτώσει το κακό στην πλευρά της KTM. Είναι άτυχος γιατί δεν έχει καλή φήμη, ωστόσο δεν ήταν δικό του λάθος σε καμία περίπτωση και κάθε προσπάθεια να τον μειώσει κανείς, τώρα που ξέρουμε ότι συνεχίζει και του χρόνου με μοτοσυκλέτα Yamaha αντί να αποχωρήσει, είναι λανθασμένη. Το έχω ξανά πει και άλλες φορές ακόμη και για τον Marquez, με τον κόσμο να αντιδρά γιατί ο Marquez είναι πολύ καλός στις εκκινήσεις κάτι που το θαύμασε κανείς και στην Ινδονησία. Ωστόσο τα λόγια του Miller έχουν αξία: «Όσο πιο πίσω τόσο πιο δύσκολα, δεν βλέπεις και δεν έχεις χώρο να στρίψεις» για να μην πέσει πάνω στον Vinales φρέναρε απότομα και έπεσε ο ίδιος κάνοντας strike σε Aleix Espargaro που θα είχε πάει καλά, σε Alex Marquez που δεν θα έκανε τίποτα φοβερό και σε Luca Marini που τον γλίτωσε από τις ερινύες για τις αποφάσεις του…