MotoGP - Από το 1949 έως το 2023, 1.000 Grand Prix δρόμος!

Στο Le Mans θα διεξαχθεί ο χιλιοστός αγώνας του θεσμού
MotoGP 1000 GP!
Από το

motomag

9/5/2023

Στο Le Mans το MotoGP, φτάνει το ορόσημο των 1000 GP, με αγώνες του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Μοτοσυκλέτας να έχουν διεξαχθεί σε 29 διαφορετικές χώρες και 73 διαφορετικές πίστες! Παράλληλα, στα 70 χρόνια της ιστορίας του θεσμού, το στέμμα του Παγκόσμιου Πρωταθλητή έχουν κατακτήσει 125 διαφορετικοί αναβάτες.

Αν πάμε πίσω στον Ιούνιο του 1949 θα βρούμε μια σημαντική πληροφορία για τον κόσμο της μοτοσυκλέτας και συγκεκριμένα για το MotoGP. To Isle of Man TT φιλοξένησε το πρώτο Grand Prix μοτοσυκλέτας το 1949 και αυτή είναι μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια στην ιστορία του Πρωταθλήματος. Τώρα, το Σαββατοκύριακο 13 και 14 Μαΐου του 2023, στο Le Mans το MotoGP θα φτάσει τα 1.000 Grand Prix σηματοδοτώντας ένα ξεχωριστό ορόσημο για τον θεσμό!

Πλησιάζοντας προς την ημέρα του γαλλικού αγώνα, ένα σύντομο ταξίδι σε σημαντικές στιγμές στην ιστορία του Πρωταθλήματος μας θυμίζει ξανά διάφορους πρωταγωνιστές και ορόσημα που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας του MotoGP.

Το ταξίδι αρχίζει

Leslie Graham

Το 1949, ιδρύεται η Fédération Internationale de Motocyclisme (FIM), με τις κατηγορίες μοτοσυκλετών 125-250-350-500 κ. εκ. και sidecars 600 κ. εκ. να διαμορφώνουν το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα μοτοσυκλετών. Ο Βρετανός Leslie Graham έγινε ο πρώτος Παγκόσμιος Πρωταθλητής της κατηγορίας 500 κ. εκ. οδηγώντας μια βρετανικής κατασκευής AJC μοτοσυκλέτα, ωστόσο μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα ήταν αυτή που θα μεσουρανούσε στους αγώνες μοτοσυκλετών.

Η ιταλική κυριαρχία

Giacomo Agostini

Μεταξύ 1949 και 1974, οι Ιταλοί κατασκευαστές MV Agusta και Gilera κυριάρχησαν στην κατηγορία των 500 κ. εκ., με τους θρύλους του MotoGP, Giacomo Agostini, Phil Read, Geoff Duke, John Surtees, και Mike Hailwood να κερδίζουν τίτλους με τους προαναφερθέντες κατασκευαστές.

Η άνοδος των Ιαπώνων κατασκευαστών

Jim Redman

Το 1966 ήταν η πρώτη χρονιά που ένας Ιάπωνας κατασκευαστής κέρδισε αγώνα στη μεγάλη κατηγορία. Χάρη στον Jim Redman, η Honda πέτυχε αυτό το κατόρθωμα στο Hockenheim, ενώ η Yamaha κέρδισε τον τίτλο των κατασκευαστών για πρώτη φορά το 1974. Από το 1975 και μετά, η Honda, η Suzuki και η Yamaha άρχισαν να κυριαρχούν στη μεγάλη κατηγορία. Η Suzuki και η Yamaha μοιράστηκαν τη δόξα μεταξύ 1975 και 1982, πριν ο Freddie Spencer χαρίσει στη Honda τον πρώτο της τίτλο στα 500 κ. εκ. το 1983.

Αμερικανοί και Αυστραλοί αναβάτες αφήνουν το στίγμα τους

King Kenny

Ο “King” Kenny Roberts άνοιξε τον δρόμο για μερικούς Αμερικανούς σπουδαίους οδηγούς που σφράγισαν την ιστορία του MotoGP. Ο Roberts κέρδισε τo 1978, 1979 και 1980 με τη Yamaha το Παγκόσμιο στέμμα στα 500 κ. εκ., με τους Freddie Spencer και Eddie Lawson να μοιράζονται τους τίτλους μεταξύ 1983 και 1986.

Wayne Gardner

To 1987 o Wayne Gardner έγραψε ιστορία για την Αυστραλία, κατακτώντας τον τίτλο στα 500 κ. εκ., με τους Lawson (1988 και 1989) και Wayne Rainey (1990, 1991 και 1992) να επαναφέρουν τις Η.Π.Α. στην κορυφή.

Kevin Schwantz

Ο Kevin Schwantz πρόσθεσε το όνομά του στη λίστα των Πρωταθλητών όταν κατέκτησε τον τίτλο το 1993.

Mick Doohan

O ερχομός του Mick Doohan ήταν αυτός που σταμάτησε τους Αμερικανούς καθώς κατέκτησε από το 1994 έως και το 1998 τους τίτλους στη μεγάλη κατηγορία. Και κάπου εκεί έρχεται ο Alex Criville για να βάλει την Ισπανία στο χάρτη του MotoGP το 1999, κατακτώντας τον τίτλο. Η χαρά των Ισπανών κράτησε λίγο καθώς το 2000 o Kenny Roberts Jr χάρισε στις Η.Π.Α. τον προτελευταίο μέχρι σήμερα τίτλο τους.

Το όνομα Rossi και η νέα εποχή του MotoGP

Rossi

Το 2000 έρχεται στην μεγάλη κατηγορία ένας Ιταλός με το όνομα Valentino Rossi, ένα όνομα που θα άλλαζε για πάντα την ιστορία του θεσμού. Ο Ιταλός το 2001 κερδίζει τον πρώτο του τίτλο στα 500 κ. εκ. με τη Honda, ενώ την επόμενη χρονιά το MotoGP αλλάζει άρδην.

Four-Stroke MotoGP bikes

Τα δίχρονα 500 κ. εκ. μας αποχαιρετούν με τους τετράχρονους κινητήρες των 1.000 κ.εκ. (που θα έπεφταν στα 800 για να ανέβουν ξανά στα 1.000 κυβικά και να παραμείνουν εκεί) να έρχονται στο προσκήνιο. Η ιστορία λίγο πολύ γνωστή, με τον Valentino Rossi να κατακτά τους τίτλους από το 2002-2005, ωστόσο το σημαντικό σε αυτές τις χρονιές είναι η μετακίνηση του από την Honda το τέλος του 2003 στη Yamaha.

Hayden-Loukopoulos

To 2006 είχαμε αλλαγή στον θρόνο, με τον αείμνηστο Nicky Hayden να βρίσκεται στην κορυφή με τη Honda. To 2006 βιώσαμε ακόμη μία συγκλονιστική στιγμή για το MotoGP, καθώς ο Casey Stoner κατακτούσε τον πρώτο του τίτλο με τη Ducati, επαναφέροντας τη σημαία της Ιταλίας στην κορυφή μετά το 1974. Η απάντηση του «Γιατρού» δεν άργησε να έρθει με τον Ιταλό να κερδίζει τον τίτλο το 2008 και το 2009.

Οι εξωγήινοι ήρθαν στο MotoGP

Stoner, Rossi, Lorenzo, Pedrosa

Με τον ερχομό των Ισπανών Jorge Lorenzo και Dani Pedrosa η τράπουλα ανακατεύεται καθώς οι Casey Stoner και Valentino Rossi έχουν να αντιμετωπίσουν δυο νέους δυνατούς αντιπάλους. Μεταξύ 2007 και 2012, οι τέσσερις αυτοί αναβάτες έγιναν ευρέως γνωστοί ως "οι εξωγήινοι" καθώς οι μάχες μεταξύ τους ήταν συγκλονιστικές και πέρα από τα συνηθισμένα. Σε αυτές τις έξι σεζόν, οι Stoner (2007, 2011), Rossi (2008-2009) και Lorenzo (2010,2012) κατέκτησαν από δύο τίτλους, ενώ ο Dani Pedrosa τερμάτισε στην πρώτη τριάδα σε πέντε από αυτές τις έξι χρονιές. Στο τέλος του 2012 ο Stoner ανακοίνωσε την απόσυρση του από τους αγώνες σε ηλικία 27 ετών, ωστόσο ένας άλλος “εξωγήινος” ήταν έτοιμος να πάρει τη θέση του, ο λόγος για τον Ισπανό Marc Marquez.

Αλλαγές στους κινητήρες και νέες κατηγορίες

Toni Elias

Το 2010 η τετράχρονη Moto2 αντικατέστησε την κατηγορία των δίχρονων 250 κ. εκ., με τη Honda να γίνεται ο μοναδικός κατασκευαστής κινητήρων στη νέα αυτή κατηγορία. Το 2012, δημιουργήθηκε η επίσης τετράχρονη Moto3 για να αντικαταστήσει τη δίχρονη κατηγορία 125 κ. εκ.. Την ίδια χρονιά, εισήχθησαν και οι CRT (Claiming Rule Teams) στην κορυφαία κατηγορία, με αποτέλεσμα να μπορούν να εισέλθουν στον θεσμό ομάδες με χαμηλότερο προϋπολογισμό.

Η εποχή του Marc Marquez

Marc Marquez

Το 2013 ξημερώνει η εποχή της Ισπανικής κυριαρχίας στο MotoGP. Ο Marc Marquez κερδίζει τον πρώτο του τίτλο στη μεγάλη κατηγορία, με τον αναβάτη της Honda να κερδίζει συνεχόμενα τον Παγκόσμιο Τίτλο μέχρι και το 2019. Σε αυτή την εποχή της κυριαρχίας Marquez-Honda, βλέπουμε την είσοδο της KTM στο MotoGP -2017- και την εμφάνιση των αεροδυναμικών βοηθημάτων, πρώτα στις αγωνιστικές μοτοσυκλέτες της Ducati.

2020 έως σήμερα

Fabio Quartararo

Νέες χώρες και νέοι πρωταγωνιστές ξεπρόβαλαν στο ανταγωνιστικό περιβάλλον του MotoGP. Οι Joan Mir -Suzuki 2020-, Fabio Quartararo -Yamaha 2021- και Francesco Bagnaia -Ducati 2022- βάζουν ένα τέλος στο σερί του Marc Marquez δίνοντας ταυτόχρονα μια νέα πνοή στον θεσμό τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο η σημαντικότερη στιγμή των συγκεκριμένων ετών είναι η απόσυρση του Valentino Rossi στο τέλος της αγωνιστικής χρονιάς του 2021, με τον Ιταλό θρύλο να συνεχίζει ως manager αγωνιστικής ομάδας στη μεγάλη κατηγορία του Πρωταθλήματος.

Στα επόμενα 1.000 Grand Prix

MotoE

Τα συνθετικά καύσιμα ετοιμάζονται να κάνουν την εμφάνιση τους στο Πρωτάθλημα, ενώ ήδη υπάρχει κατηγορία ηλεκτρικών μοτοσυκλετών (MotoE) στον θεσμό. Τι θα δούμε άραγε στα επόμενα 1.000 GP; Θα υπάρξει αντίστοιχη μετάβαση από τους θερμικούς στους ηλεκτρικούς κινητήρες, όπως έγινε από τον δίχρονο στον τετράχρονο κινητήρα; Ή θα παραμείνει στο επίκεντρο ο κινητήρας εσωτερικής καύσης; Ποια θα είναι τα επόμενα τεχνολογικά επιτεύγματα που θα βοηθήσουν να ανέβει η ασφάλεια των αγωνιζομένων; Και ποιες θα είναι οι επόμενες χώρες που θα φιλοξενήσουν αγώνα MotoGP; Πολλές οι ερωτήσεις, και εμείς θα παρακολουθούμε στενά τις εξελίξεις, ώστε να σας ενημερώνουμε συνεχώς για το πιο συναρπαστικό Πρωτάθλημα μοτοσυκλέτας στον κόσμο.

Ετικέτες

MotoGP Ταϊλάνδη Sprint: Pole position με ρεκόρ Bagnaia – Νίκη Bastianini με προβάδισμα Martin!

Αγώνας δήλωση από τον Martin!
MotoGP Ταϊλάνδη Sprint: Pole position με ρεκόρ Bagnaia – Νίκη Bastianini με προβάδισμα Martin!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

26/10/2024

Δεν ήταν μία εύκολη ημέρα στην Ταϊλάνδη που έτσι και αλλιώς φέρνει τους αναβάτες στο όριο της εξάντλησης. Ο Bagnaia τα είχε πάει πολύ καλά στις δοκιμές και την κατάταξη κατεβάζοντας το χρόνο στο 1:28 και πετυχαίνοντας να γίνει ο αναβάτης με τις περισσότερες pole position στην ιστορία των Ducati!

Ο Martin αντιθέτως δεν τα είχε πάει καλά στην κατάταξη γιατί παρόλο που ξεκινούσε από την πρώτη σειρά, στην πράξη είχε τον ρυθμό για ακόμη καλύτερη θέση χωρίς τελικά να καταφέρει αυτό που πέτυχε ο Bastianini, να κατέβει και αυτός στο 1:28, σημειώνοντας και μία πτώση στην 5η στροφή. Με τους υπόλοιπους να μην καταφέρνουν να βελτιώσουν τον χρόνο τους στην κατάταξη, ο Martin δεν έχασε πολύ από αυτή την πτώση.

Ιδιαίτερη μνεία αξίζει ο Quartararo γιατί κατάφερε να κάνει την καλύτερη κατάταξη της σεζόν ανεβαίνοντας στην 6η θέση και ενώ είχε ήδη κερδίσει το πρώτο εισιτήριο της Q1 με το δεύτερο να το παίρνει ο Di Giannantonio με πολύ μικρή διαφορά από τον Binder.

Σπανίως ο Quartaro καταφέρνει να ξεφύγει από το βάθος της Q1, πόσο μάλλον να φτάσει στο όριο της πρώτης πεντάδας. Μακάρι στην αγώνα της Κυριακής να μην κάνει εκείνο το μικρό λάθος στον Sprint, όπου πάτησε εκτός γραμμής και πάνω στα κέρμπ και παραλίγο να πέσουν και άλλοι αναβάτες φρενάροντας, με τον Quartararo να τερματίζει σήμερα στην 10η θέση.

Και ο Martin δεν τα κατάφερε καλά στην αρχή του αγώνα. Έκανε μία καταπληκτική εκκίνηση αλλά προσπάθησε πολύ στην πρώτη στροφή να κρατήσει τον Bagnaia πίσω ενώ κάλλιστα θα μπορούσε να μπει δεύτερος και να παλέψει για την κορυφή του αγώνα στην επόμενη στροφή. Αναγκάστηκε να ανοίξει γραμμή κρατώντας τα φρένα και αναγκαστικά παρασύροντας και τον Bagnaia με αποτέλεσμα να περάσει μπροστά και ο Basianini και ο Marquez.

Ο ίδιος ο Martin έχασε ακόμη περισσότερο από αυτό καταλήγοντας πίσω από τον Acosta που έκανε πολύ καλή δουλειά, στην αρχή, να τον κρατά πίσω και ταυτόχρονα να είναι έτοιμος για προσπέραση στον Marquez αν όμως εμφανιζόταν η ευκαιρία χωρίς να κάνει επίθεση στην GP23. Ο Martin έδειχνε ότι δεν θεωρούσε πως υπάρχουν περιθώρια να αφήσει τους εμπρός να ξεμακρύνουν κάνοντας αμέσως επιθέσεις και τελικά περνώντας τον Acosta με τον Marquez έπειτα να είναι πιο εύκολο. Τουλάχιστον από έξω γιατί δεν υπήρχε μάχη, στην πράξη ήταν ένα πολύ δύσκολο προσπέρασμα γιατί φρέναρε πολύ αργά και ανοίγοντας αναγκαστικά γραμμή έπρεπε να βρει τρόπο να κρατήσει την εξωτερική με αυξημένο εκείνη τη στιγμή ρίσκο, απέναντι σε έναν Marc Marquez που δεν είχε πολλά να χάσει. Ο Martin πήρε την νίκη απέναντι στους δύο αυτούς αναβάτες με τον Acosta να σημειώνει αμέσως μετά πτώση από lowside να ξανά μπαίνει στον αγώνα και τελικά να εγκαταλείπει.

Ο Bastianini είχε ήδη δημιουργήσει μία μικρή διαφορά ασφαλείας και τίποτα δεν έδειχνε πως θα χάσει την νίκη με τον Bagnaia αντιθέτως να είναι βέβαιο πως θα πρέπει να παλέψει για να κρατήσει την δική του θέση.

Η επίθεση του Martin ήταν αναμενόμενη και φαινόταν πως έρχεται από την στιγμή που ο ρυθμός του ήταν οριακά καλύτερος. Όπως είπε και ο Bagnaia, είναι άγνωστο για ποιο λόγο δεν μπόρεσαν σήμερα να είναι πιο ανταγωνιστική μετά από μία τέτοια κατάταξη, αλλά έχει κάτι να δουλέψει για τον αγώνα.

Ο Martin σημείωσε πως ήταν πολύ δύσκολος αγώνας, ενώ προφανώς τον ενδιέφερε περισσότερο να τερματίσει μπροστά από τον Bagnaia και λιγότερο αν θα πάρει και την νίκη. Κατάφερε να ξεκολλήσει από την δεύτερη εργοστασιακή Ducati, τόσο όσο χρειαζόταν για να μην απειλείται στον τελευταίο γύρο, όχι όμως για να έχει βλέψεις για κάτι καλύτερο απέναντι στον Bastianini που από την πρώτη στροφή ήταν σήμερα πρώτος.

Ο Bagnaia θα πρέπει να αρχίσει να μειώνει την διαφορά και να τερματίζει μπροστά από τον Martin καθώς τα πράγματα αρχίζουν να είναι δύσκολα για τον τίτλο, αν ο Martin είναι σταθερός στο βάθρο!

Κατάταξη αγώνα Sprint:
 

Θέση

N#

Αναβάτης

ΜΟΤΟ

Χρόνος/Διαφ.

1

23

Enea Bastianini

Ducati

19:31.131

2

89

Jorge Martin

Ducati

1.357

3

1

Francesco Bagnaia

Ducati

2.372

4

93

Marc Marquez

Ducati

5.402

5

73

Alex Marquez

Ducati

10.140

6

21

Franco Morbidelli

Ducati

11.087

7

72

Marco Bezzecchi

Ducati

11.538

8

49

Fabio Di Giannantonio

Ducati

11.680

9

33

Brad Binder

KTM

13.692

10

20

Fabio Quartararo

Yamaha

14.483

11

43

Jack Miller

KTM

18.397

12

5

Johann Zarco

Honda

18.544

13

36

Joan Mir

Honda

19.265

14

25

Raul Fernandez

Aprilia

19.688

15

41

Aleix Espargaro

Aprilia

19.988

16

37

Augusto Fernandez

KTM

21.298

17

42

Alex Rins

Yamaha

21.413

18

30

Takaaki Nakagami

Honda

23.400

19

10

Luca Marini

Honda

23.979

20

12

Maverick Viñales

Aprilia

29.474

21

32

Lorenzo Savadori

Aprilia

39.389

Εγκατέλειψε:

 

31

Pedro Acosta

KTM

15:44.928

 

Κατάταξη Q2-Q1

Θέση

N#

Αναβάτης

ΜΟΤΟ

Χρόνος

Διαφ.

Προηγ.

1

1

Francesco Bagnaia

Ducati

01:28.700

 

 

2

23

Enea Bastianini

Ducati

01:28.932

0.232

0.232

3

89

Jorge Martin

Ducati

01:29.130

0.430

0.198

4

72

Marco Bezzecchi

Ducati

01:29.324

0.624

0.194

5

93

Marc Marquez

Ducati

01:29.386

0.686

0.062

6

20

Fabio Quartararo

Yamaha

01:29.408

0.708

0.022

7

31

Pedro Acosta

KTM

01:29.419

0.719

0.011

8

49

Fabio Di Giannantonio

Ducati

01:29.435

0.735

0.016

9

73

Alex Marquez

Ducati

01:29.527

0.827

0.092

10

12

Maverick Viñales

Aprilia

01:29.628

0.928

0.101

11

21

Franco Morbidelli

Ducati

01:29.736

1.036

0.108

12

5

Johann Zarco

Honda

01:29.797

1.097

0.061

Q1 αποτελέσματα:

Q2

20

Fabio Quartararo

Yamaha

01:29.406

 

 

Q2

49

Fabio Di Giannantonio

Ducati

01:29.429

0.023

0.023

13

33

Brad Binder

KTM

01:29.535

0.129

0.106

14

41

Aleix Espargaro

Aprilia

01:29.568

0.162

0.033

15

43

Jack Miller

KTM

01:29.773

0.367

0.205

16

37

Augusto Fernandez

KTM

01:29.828

0.422

0.055

17

42

Alex Rins

Yamaha

01:29.835

0.429

0.007

18

30

Takaaki Nakagami

Honda

01:29.903

0.497

0.068

19

36

Joan Mir

Honda

01:30.045

0.639

0.142

20

25

Raul Fernandez

Aprilia

01:30.102

0.696

0.057

21

10

Luca Marini

Honda

01:30.137

0.731

0.035

22

32

Lorenzo Savadori

Aprilia

01:30.592

1.186

0.455

 

Ετικέτες