Η Ducati είναι ο πρώτος Ευρωπαίος κατασκευαστής με 100 νίκες MotoGP

Παράλληλα, στο GP της Emilia Romagna το Borgo Panigale κέρδισε τον έκτο Παγκόσμιο Τίτλο Κατασκευαστών του
Ducati - 100 νίκες στο MotoGP
Από το

motomag

25/9/2024

Με έξι αγώνες να απομένουν για να κλείσει η φετινή σεζόν, η Ducati κυριαρχεί απόλυτα στο MotoGP, αριθμώντας ήδη 13 νίκες σε 14 αγώνες, με εργοστασιακούς και δορυφορικούς αναβάτες. Περιμένουμε την ολοκλήρωση του φετινού Πρωταθλήματος για να δούμε αν θα ξεπεράσει το περσινό εξαιρετικό αποτέλεσμα των 17 νικών, κάτι που όλα δείχνουν πως θα κάνει.

Το GP της Emilia-Romagna που πραγματοποιήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2024 στο Misano World Circuit Marco Simoncelli θα μείνει στην ιστορία των αγώνων μοτοσυκλέτας. Και αυτό γιατί χάρη στην επεισοδιακή νίκη του Enea Bastianini με το Desmosedici GP της εργοστασιακής ομάδας των Ιταλών, η Ducati πέτυχε την 100η νίκη της στο MotoGP. Μιλάμε για ένα εξαιρετικό επίτευγμα για τον κατασκευαστή με έδρα τη Μπολόνια, που επιτεύχθηκε “εντός έδρας”, στην πίστα που βρίσκεται μόλις λίγα χιλιόμετρα από τα κεντρικά γραφεία της εταιρείας στη “Motor Valley”.

Ducati - 100 νίκες στο MotoGP

Η Ducati είναι ο πρώτος Ευρωπαίος κατασκευαστής που φτάνει τις 100 νίκες MotoGP, με τη νίκη του Enea να δίνει στην Ducati τον έκτο Παγκόσμιο τίτλο κατασκευαστών στην ιστορία της, ενώ απομένουν ακόμη 6 Grand Prix μέχρι το τέλος της σεζόν του 2024. Για τον Ιταλό κατασκευαστή είναι ο πέμπτος συνεχόμενος τίτλος κατασκευαστών από το 2020.

Ducati - 100 νίκες στο MotoGP

Πριν 4 χρόνια, το 2020, η Ducati γιόρτασε το πρώτο σημαντικό γεγονός των 50 νικών στο MotoGP χάρη στη νίκη που πέτυχε ο Andrea Dovizioso (14 νίκες συνολικά για τον Ιταλό) στην πίστα Spielberg της Αυστρίας. Μέχρι εκείνο το σημείο, εκτός από αυτόν, άλλοι 6 αναβάτες είχαν καταφέρει να πάρουν νίκη για το Borgo Panigale στο MotoGP. Η πρώτη νίκη ήρθε από τον Loris Capirossi (7 νίκες συνολικά) στο Montmelo το 2003, τη χρονιά του ντεμπούτου της Ducati στο MotoGP. Ακολούθησαν οι νίκες του φοβερού και τρομερού Casey Stoner (23), του πρώτου Παγκόσμιου Πρωταθλητή με τη Desmosedici το 2007. Ο Troy Bayliss (1 νίκη), που έλαβε μέρος στο GP της Valencia το 2006 ως αντικαταστάτης του τραυματία Gibernau καταφέρνοντας να κερδίσει τον αγώνα, και οι Andrea Iannone (1 νίκη), Jorge Lorenzo (3 νίκες) και Danilo Petrucci (2 νίκες).

Ducati - 100 νίκες στο MotoGP

Πέρα από τις νίκες της ως κατασκευαστής, το 2022 η Ducati μετά από 15 χρονιά κέρδισε ξανά τον Παγκόσμιο τίτλο αναβατών, με τον Francesco Bagnaia, κάτι που επανέλαβε καιτ ο 23. Ο Pecco, δύο φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής με την Ducati το 2022 και το 2023, έχει 25 από τις 100 νίκες (το ένα τέταρτο παρακαλώ!) που έχει σημειώσει μέχρι στιγμής η Ducati στην κορυφαία κατηγορία.

Ducati - 100 νίκες στο MotoGP

Για τον νικητή του αγώνα Enea Bastianini, στο Misano την Κυριακή στις 22/9/24 αυτή ήταν η έβδομη νίκη του στο MotoGP οδηγώντας Ducati. Το 2021, ο Jack Miller (3 νίκες) πέτυχε την πρώτη του νίκη με το Desmosedici GP στην Ισπανία. Την ίδια χρονιά σημειώθηκε επίσης η πρώτη νίκη για έναν αναβάτη δορυφορικής ομάδας Ducati, τον Jorge Martín με το Desmosedici GP της ομάδας Pramac Racing. Ο σημερινός ηγέτης του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος με 341 βαθμούς μπροστά από τους εργοστασιακούς οδηγούς F. Bagnaia με 317 και E. Bastianini με 282 μετράει αυτή τη στιγμή 7 επιτυχίες με την Ducati. Ο Marco Bezzecchi, αναβάτης της VR46 Racing Team, πέτυχε 3 νίκες με το Desmosedici GP, ενώ μία νίκη έχει κάνει και ο Fabio Di Giannantonio. Ο Johann Zarco συνέβαλε επίσης με μια νίκη το 2023 στην Αυστραλία, ενώ ο Marc Márquez (Gresini Racing MotoGP) έχει δύο νίκες, συμπεριλαμβανομένης της πιο πρόσφατης που πέτυχε στο Misano πριν από δύο εβδομάδες στο GP του San Marino και στη Riviera di Rimini.

Ducati - 100 νίκες στο MotoGP

Ο Claudio Domenicali (Διευθύνων Σύμβουλος της Ducati Motor Holding) δήλωσε: "Οι 100 νίκες MotoGP και η κατάκτηση του Παγκόσμιου Τίτλου Κατασκευαστών μας κάνει περήφανους και γράφουμε το όνομα Ducati ακόμα πιο ανεξίτηλα στην ιστορία του κορυφαίου Πρωταθλήματος μοτοσυκλετών στον κόσμο. Αυτές οι στιγμές είναι μια ευκαιρία να κοιτάξουμε πίσω και να δώσουμε τη δέουσα σημασία σε κάθε προσπάθεια, στη σκληρή δουλειά και συνεχούς εξέλιξης με καινοτόμες λύσεις. Η υπομονή και η αφοσίωση είναι οι αξίες που χαρακτηρίζουν τη συμμετοχή μας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα MotoGP από το 2003 και οδηγώντας μας στο Πρωτάθλημα του σήμερα με επιτυχιές, μέσω μιας μεθόδου εργασίας που περιλαμβάνει μια συνεχή ανταλλαγή ιδεών με τον κόσμο των μοτοσυκλετών παραγωγής, όπως αποδεικνύεται από τη νέα Panigale V4, την έβδομη γενιά των Superbike μοτοσυκλετών Ducati. Γιορτάσαμε τις 50 νίκες το 2020 και οι επόμενες 50 έχουν φτάσει τα τελευταία 4 χρόνια σε ένα εξαιρετικό κρεσέντο επιτυχιών. Οι 100 νίκες στο MotoGP και ο πέμπτος συνεχόμενος τίτλος του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Κατασκευαστών είναι το επιστέγασμα των επιτυχιών μας. Ένα ειλικρινές ευχαριστώ σε όλους τους αναβάτες, τους συναδέλφους, τους μηχανικούς, τους τεχνικούς, τους συνεργάτες και τους χορηγούς μας, τους συνεργάτες, τους Ducatisti και όλους τους ανθρώπους που δούλεψαν σκληρά με πάθος και αποφασιστικότητα όλα αυτά τα χρόνια για να ανεβάσουν την Ducati στο πρώτο σκαλί του βάθρου”.

Ducati - 100 νίκες στο MotoGP

Από την πλευρά του, ο Luigi Dall'Igna (Γενικός Διευθυντής της Ducati Corse) δήλωσε: "Μόνο τέσσερα χρόνια έχουν περάσει από τότε που γιορτάσαμε τις 50 νικές στο MotoGP και σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, καταφέραμε να αθροίσουμε τον ίδιο αριθμό επιτυχιών και να φτάσουμε τις 100. Πριν από εμάς, μόνο δύο άλλοι κατασκευαστές το είχαν καταφέρει και είμαστε οι πρώτοι Ευρωπαίοι που το πέτυχαν. Είναι σίγουρα ένα σημαντικό αποτέλεσμα, το οποίο μας γεμίζει με τεράστια υπερηφάνεια, όπως και να κατακτάμε τον έκτο τίτλο των κατασκευαστών μας στο MotoGP, τον πέμπτο συνεχόμενο, εκτός από τους αναβάτες και τις ομάδες. Αυτή η νίκη ανήκει σε όλους τους ανθρώπους της Ducati Corse, που συμμετέχουν πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας, οι οποίοι με την ακούραστη δουλειά, το πάθος και την αφοσίωσή τους μας επέτρεψαν να αναπτυχθούμε και να γίνουμε αυτό που είμαστε. Ένα ειλικρινές ευχαριστώ σε όλους αυτούς και ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ επίσης σε όλους τους θαυμαστές μας, τους Ducatisti, που με την υποστήριξή τους μας ωθούν καθημερινά να φτάσουμε σε ολοένα και μεγαλύτερους στόχους”.

Στατιστικά:

Ducati - 100 νίκες στο MotoGP
  • Η Ducati έχει σημειώσει 100 νίκες στο MotoGP με 15 διαφορετικούς αναβάτες. Ο αναβάτης με τις περισσότερες επιτυχίες με το Desmosedici GP είναι ο Francesco Bagnaia με 25, και ακολουθούν οι: Casey Stoner 23, Andrea Dovizioso 14, Enea Bastianini 7, Loris Capirossi 7, Jorge Martín 7, Jorge Lorenzo 3, Jack Miller 3, Marco Bezzecchi 3, Danilo Petrucci 2, Marc Márquez 2, Troy Bayliss 1, Andrea Iannone 1, Johann Zarco 1 και Fabio Di Giannantonio 1.
  • Το 2023 ήταν η χρονιά κατά την οποία η Ducati πέτυχε 17 νίκες στο MotoGP, ενώ το 2024 έχει 13 νίκες μέχρι στιγμής.
  • Η Ducati έχει θριαμβεύσει σε 26 διαφορετικές πίστες: Spielberg (9), Lusail (8), Mugello, Sepang, Motegi και Misano (7), Le Mans, Valencia, Barcelona, ​​Phillip Island και Jerez (5), Assen και Aragon (4) , Sachsenring, Brno, Portimão και Silverstone (3), Donington Park (2), Austin, Termas de Rio Hondo, Buriram, Laguna Seca, Buddh International Circuit, Istanbul, Mandalika και Shanghai (1).
  • Εκτός από τις 100 νίκες, ο κατασκευαστής Borgo Panigale διαθέτει 296 βάθρα στην κορυφαία κατηγορία από το 2003.
Ετικέτες

MotoGP Mandalika: Τι μας δίδαξε, τι έγινε με τα ελαστικά, τους χρόνους και τι περιμένουμε στους επόμενους αγώνες

Όλα όσα έγιναν μετά την λήξη του αγώνα
MotoGP_Indonesia_analysis
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

2/10/2024

Συνήθως συμβαίνει να υπάρχει ένας αγώνας που ξεκαθαρίζει ποιος μάχεται για το πρωτάθλημα κάθε χρόνια, συμβαίνει σχεδόν σε κάθε αγωνιστική σεζόν, ακόμη και σε εκείνη που ο Mir, κέρδισε τον τίτλο, ο άνθρωπος που πήρε το έπαθλο γιατί κάθε άλλος που πάλεψε για αυτό και που σε απευθείας αναμέτρηση θα τον είχε κερδίσει, απέτυχε να καταφέρει να έχει διάρκεια και συνέπεια. Για την φετινή σεζόν ο αγώνας της Ινδονησίας ήταν εκείνος που ξεκαθάρισε πως δύο θα κυνηγήσουν το πρωτάθλημα. Θα πείτε πως καιρό τώρα είναι έτσι και θα το επεκτείνω, θα πω πως από την προηγούμενη σεζόν είναι δύο αυτοί που θα μπορούσαν να κερδίσουν τον φετινό τίτλο και απλά όλο αυτό το διάστημα παλεύαμε με τις συγκυρίες να γίνουν τέσσερις. Για του χρόνου δεν θα ισχύει το ίδιο θα είναι αλλιώς τα πράγματα και υπάρχουν πολλοί παράγοντες που θα καθορίσουν τον αριθμό εκείνων που αναμένουμε να δούμε στο τέλος του 2025 να παλεύουν για τον Τίτλο. Ένας από αυτούς η χημεία του Martin με την μοτοσυκλέτα της Aprilia για την οποία υπάρχουν προσδοκίες πως θα έχει ισχυρούς δεσμούς από την αρχή.

Προχθές λοιπόν στην Ινδονησία, ο φετινός τίτλος αποτίναξε από πάνω τους τις προσμίξεις και πλέον βαδίζουμε ολοταχώς για την κατά μέτωπο αναμέτρηση δύο αναβατών που αναμένεται να φτάσει έως τον τελευταίο αγώνα αν δεν υπάρχουν πτώσεις και εγκαταλείψεις από μηχανικά προβλήματα, όπως αυτό που συνέβη στον Marc Marquez.

Δεν είναι και δύσκολο να έρθουν τα πάνω-κάτω, οι τελευταίοι αγώνες το επιβεβαιώνουν άλλωστε. Μετά από λάθος του Bagnaia ο Martin πήγε στην γη της υγρασίας με αέρα 24 βαθμών και χάρισε πίσω, λίγους από αυτούς τους πόντους που του είχαν χαριστεί.

Το ρεπορτάζ του αγώνα στροφή-στροφή εδώ:
MotoGP Ινδονησία: Απόλυτη κυριαρχία Martin σε αλάνθαστη ημέρα με πολλές πτώσεις - Κέρδισε θέσεις από πτώσεις ο Bagnaia

Ο Martin έκανε δώρο την πρώτη θέση στον αγώνα Sprint πέφτοντας και μάλιστα όλο των ποσό των βαθμών καθώς έφτασε πολύ κοντά να ξανά μπει στην περιοχή της βαθμολογίας αλλά δεν είχε τον απαραίτητο χρόνο για κάτι τέτοιο, όμως στο τέλος βγαίνει ζημειωμένος μόλις για τρεις βαθμούς! Θα μπορούσε μάλιστα να ισοφαρίσει ή και να αυξήσει την απόσταση αυτή γιατί φεύγει από την Ινδονησία με 0(SPRTINT) + 25(RACE)=25 βαθμούς, ενώ ο Bagnaia με 12(SPRTINT) + 16(RACE)=28 που θα ήταν 25 αν δεν είχε πέσει ο Bastianini.

Διατηρείται έτσι μία απόσταση 21 βαθμών παρά την πτώση, που δεν είναι καθόλου μεγάλη για τους 5 αγώνες που απομένουν αλλά ταυτόχρονα φαίνεται πως ακόμη και μία αποτυχία στον Sprint μπορεί εύκολα να σβήσει την επόμενη ημέρα και έτσι η διψήφια αυτή διαφορά δεν είναι κάτι ευτελές και δεν θα είναι και πολύ εύκολο να σβήσει. Στο μεταξύ πέρσι τέτοια εποχή ο Martin έχασε σε αυτή την πίστα το πρωτάθλημα. Τουλάχιστον αυτός έτσι το αισθάνεται πως έγινε σε αυτή την πίστα, το δήλωσε άλλωστε λέγοντας για τα φαντάσματα που τον είχαν κυριεύσει και που στον αγώνα Sprint έκαναν την παρουσία τους και πάλι. Για αυτό και είναι εντυπωσιακός ο αυτοέλεγχος που έδειξε ώστε στο τέλος του αγώνα να αυξήσει την διαφορά από τον Acosta που είχε αρχίσεσι να πλησιάζει. Σε μία πίστα που πέρσι τον στιγμάτισε και που φέτος έκοψε τους μισούς πόντους διαφοράς που είχε ήδη κερδίσει, που επιπρόσθετα η πρόσφυση είναι ένας άγνωστος παράγοντας, εκεί κατάφερε να έχει την καλύτερη εικόνα σε μία ημέρα που για όλους ήταν πολύ δύσκολη. Σίγουρα για τον Bagnaia που τόνισε ότι ήταν από τους δυσκολότερους αγώνες. Υπάρχουν εκεί έξω 25*5 και 12*5, συνολικά 185 βαθμοί για όποιον είναι άριστος στους επόμενους αγώνες οπότε μαθηματικά δεν μπορεί να αποκλειστεί κανείς ακόμη. Ωστόσο δύο είναι εκείνοι που ρεαλιστικά παλεύουν για τον φετινό τίτλο όπως είπαμε και θα είναι δύσκολο να καθοριστεί ποιος θα επικρατήσει αν δεν υπάρξουν ατυχίες και πτώσεις.

Ο θαυμασμός για την αυτοκυριαρχία του που εκφράστηκε πιο πάνω, έρχεται κυρίως για έναν άλλο λόγο: Ο Martin έκανε μετά τον αγώνα μία δήλωση αυτογνωσίας αναγνωρίζοντας αυτό για το οποίο ο κόσμος μιλάει εδώ και πολλές σεζόν. Είπε πως ένιωθε πολύ σίγουρος για τον εαυτό του, πολύ δυνατός, και τότε έκανε το λάθος. Αυτό το πράγμα στον Martin -το γνωρίζω από πρώτο χέρι ως γεγονός- του το έχουν πει κατάμουτρα φίλοι, συναθλητές, διευθυντής ομάδας, ένα σωρό διαφορετικός κόσμος σε μία μεγάλη χρονική βεντάλια, όχι όλοι μαζί. Και το έχει καταλάβει, το έχει πάρει το μάθημα. Προφανώς όμως η συνήθεια κόβεται δύσκολα και πάντα δίνοντας βάση στα δικά του λόγια, γιατί μόνο με την χαζή αυτή πτώση στον αγώνα Sprint δεν θα μιλούσε κανείς για συνήθειες που δεν κόβονται εύκολα.

Σε κάθε περίπτωση ο Martin είναι πιο ασφαλές στοίχημα για τον φετινό τίτλο, τόσο λόγο της μικρής διαφοράς που όπως είπαμε δεν θα είναι εύκολο να σβήσει, όσο και της απόδοσης στις πίστες που απομένουν γιατί πέρσι μετά την Ινδονησία η μεγάλη χασούρα πόντων ήταν στην Valencia. Η συγκομιδή πόντων Bagnaia και Martin στους ίδιους ενδιάμεσους αγώνες πέρσι δεν είχε μεγάλη διαφορά, έχασαν και κέρδισαν αντίστοιχους βαθμούς και οι δύο με λίγους περισσότερους ο Bagnaia, οπότε με εξαίρεση την Valencia το λάθος και η ατυχία είναι οι δύο βασικοί παράγοντες που μπορούν να επιδράσουν αρνητικά τον Martin πέρα από την περίπτωση ενός αλάνθαστου Bagnaia. Ο οποίος τόνισε αμέσως μετά τον αγώνα πως ήταν η 5η συνεχόμενη φορά που δεν έχουν καταφέρει να κάνουν σωστή εκκίνηση, αμέσως – αμέσως λοιπόν η περίπτωση να είναι αλάνθαστος έχει ένα μελανό σημείο καθότι ακόμη δεν έχουν βρει την λύση. Μακάρι να την βρουν στο Motegi από την στιγμή που η επιθυμία όλων πλην των ομάδων, είναι να συντηρηθεί ο υψηλότατος ανταγωνισμός μέχρι την τελευταία στροφή στον τελευταίο αγώνα στη Valencia.

Στο μεταξύ ο Bagnaia τόνισε στην Ινδονησία περισσότερες φορές από κάθε άλλη φορά, την διαφορά που έχει η μοτοσυκλέτα του από την περσινή. Το έχει ξανά πει κι άλλες φορές, πως το προηγούμενο μοντέλο έχει καλύτερη πρόσφυση στην έξοδο της στροφής και είναι φυσικό να παραπονιέται για αυτό περισσότερο στην πίστα της Ινδονησίας από άλλες φορές που η πρόσφυση δεν ήταν το κυρίαρχο πρόβλημα.

Στο μεταξύ ο Bezzecchi φυσικά ρωτήθηκε για αυτό το ζήτημα και επιτέλους έχουμε μία πιο «επίσημη» εξήγηση για τις διαφορές τους, διότι μέχρι στιγμής όποιος άλλος πήγαινε να πει το ίδιο, δεν γινόταν πιστευτός. Ο Bezzecchi εξήγησε πως η διαφορά που λέει ο Bagnaia υπάρχει αλλά ταυτόχρονα η νέα μοτοσυκλέτα μπορεί να μπει με περισσότερα χιλιόμετρα στην στροφή και να φρενάρει πιο αργά με ασφάλεια. Επίσης πως η πρόσφυση στον εμπρός τροχό χάνεται απότομα μετά από μερικούς γύρους ενώ στην νέα μοτοσυκλέτα τα πράγματα είναι πιο προοδευτικά. Πριν βιαστείτε, ο Bezzecchi είπε πως αυτό το πρόβλημα το έχουν όλοι οι αναβάτες, όλοι παραπονιούνται για το ίδιο θέμα, που σημαίνει και ο Marc Marquez. Απλά ο Bezzecchi στον τελευταίο αγώνα αποφάσισε να κάνει κάτι διαφορετικά και έβαλε το μαλακό ελαστικό μπροστά αντιπαλεύοντας στην συγκεκριμένη πίστα το πλεονέκτημα της νεότερης μοτοσυκλέτας, μετριάζοντας το μειονέκτημα. Το πείραμά του δούλεψε πολύ καλά στην αρχή του αγώνα και για αυτό είπε και ο Bagnaia πως του πήρε πολύ χρόνο για να τον περάσει και έγινε σε λάθος του Bezzecchi στα φρένα πίσω από τον Morbidelli που δεν ήταν εύκολο να κάνει λάθος καθότι είχε την νεότερη μοτοσυκλέτα. Ο Morbidelli ήταν πιο εύκολη υπόθεση, όχι μόνο γιατί είχαν την ίδια μοτοσυκλέτα αλλά και γιατί είχε πάρει το ρίσκο να βάλει την μαλακή γόμα ώστε να ξεχωρίσει στην αρχή του αγώνα κάτι που πέτυχε. Μετά όπως ο ίδιος είπε είχε δυσκολίες και απλά προσπαθούσε να αμυνθεί όσο καλύτερα μπορούσε και μάλιστα αυτό έγινε αρκετά νωρίς, περίπου μετά την μέση του αγώνα! Πάντα με τα δικά του λόγια…

Στο μεταξύ οι χρόνοι βελτιώθηκαν από πέρσι κάτι που αντανακλάται και στον συνολικό χρόνο του αγώνα που πήγε από τα 41'20.293 στα 41'04.389, δηλαδή μειώθηκε κατά 16 δευτερόλεπτα. Αυτό σημαίνει σχεδόν 0,6 δευτερόλεπτα σε κάθε γύρο και καθώς οι συνθήκες με πέρσι είναι κοντινές, δείχνει και την πίεση που είχαν οι προηγούμενες μοτοσυκλέτες της Ducati να μείνουν κοντά στις νέες.

Ο Bastianini σημείωσε την υψηλότερη τελική στα 318,5km/h πολύ κοντά στο ρεκόρ που έγραψαν μαζί ο Bagnaia με τον Acosta ισοφαρίζοντας μόλις ένα χιλιόμετρο πιο πάνω.

Είναι σημαντικό που η KTM σημείωσε την υψηλή τελική της Ducati, η πίστα της Ινδονησίας δεν προσφέρεται για κάποιο εξωπραγματικό νούμερο και δεν είναι το θέμα μας το ύψος της τελικής αλλά το γεγονός πως από έξοδο στροφής σε είσοδο, αυτές οι μοτοσυκλέτες ήταν κοντά σε δύναμη. Το ένα είναι το πόσο δύναμη παράγεται, το δεύτερο είναι πώς εκμεταλλεύεται κανείς αυτή την δύναμη καθώς στο πρώτο κομμάτι η KTM έχει πιάσει την Ducati κι άλλες φορές, το δεύτερο είναι που προσπαθεί να πετύχει πιο συστηματικά. Την διαχείριση της δύναμης όμως επηρεάζουν πολλοί παράγοντες, με πρώτο τον αναβάτη ενώ το αποτέλεσμα για τον εξωτερικό θεατή αντανακλάται μονάχα στο ποιος φαίνεται ταχύτερος. Συχνά έχει αποδοθεί η αδυναμία ενός κινητήρα να πιάσει τον ανταγωνισμό, όταν στην πράξη είναι διαφορετικό το ζήτημα. Ιστορικό παράδειγμα πως κάποτε η Honda πέτυχε με τα οβάλ πιστόνια να έχει την απόδοση που χρειάζεται αλλά το αγωνιστικό αποτέλεσμα δεν ερχόταν, ήταν παράγοντας πολλών ακόμη συνιστωσών με πρώτη και καλύτερη την λανθασμένη αντίληψη που είχαν για το πώς να διαχειριστούν το φρένο του κινητήρα. Το αγωνιστικό λοιπόν αποτέλεσμα δεν ερχόταν στην ώρα του και σκότωσαν κάτι πρωτοποριακό στο οποίο είχαν επενδύσει απίστευτο κόπο και χρήμα και εν μέρη είναι μάλιστα πετύχει! Χρόνια μετά έβγαλαν και μία μοτοσυκλέτα απλά για να επισφραγίσουν την πορεία αυτή, χωρίς κανένα απολύτως στόχο να σημειώσουν εμπορική πορεία, αλλά μόνο και μόνο για να υπάρχει εκεί έξω αυτό που με κόπο είχαν καταφέρει και κάτι τρελοί και αλλοπαρμένοι στην Ελλάδα το κατάλαβαν και έγιναν οι πρώτοι ιδιοκτήτες εκτός Ιαπωνίας, μόνο και μόνο για να καταφέρουν να πάρουν μία γεύση. Άλλα 30 και βάλε χρόνια μετά κάποιος τυχαίος θα πει πως η Honda τότε απέτυχε και θα το αφήσει σκέτο, διαπράττοντας το λάθος να πει την μισή αλήθεια και η μισή αλήθεια είναι πάντα ένα ψέμα. Στην εποχή μας τώρα Honda και Yamaha έχουν πρόβλημα απόδοσης και μετά διαχείρισης της δύναμης και αυτή είναι όλη η αλήθεια.

Πίσω στον Acosta λοιπόν, είδαμε μία πετυχημένη προσπάθεια της KTM που ευτυχώς δεν ακυρώθηκε όπως κάλλιστα θα μπορούσε γιατί πράγματι οι πιέσεις του Acosta δεν ήταν σωστές. Πέρασαν στην KTM στιγμές αγωνίας γιατί στον τερματισμό οι αγωνοδίκες ανακοίνωσαν πως ο Acosta, ο Binder και ο Nakagami ήταν υπό έρευνα για τις πιέσεις που είχαν χρησιμοποιήσει. Ο Nakagami βρέθηκε λάθος και εισέπραξε τα μπόλικα 16 δευτερόλεπτα, σαν να έτρεχε δηλαδή στον περσινό αγώνα αλλά έτσι και αλλιώς εκτός δεκάδας ήταν και πριν, εκεί που ανήκει η Honda φέτος, εκτός και αν πέσουν μπόλικοι αναβάτες μπροστά και καταφέρει ο Zarco να ανέβει θέσεις, που πέφτει πιο σπάνια από τον Mir και γυρίζει ταχύτερα όλων των άλλων.

Ο Binder απέδειξε πως ο αισθητήρας μετρούσε λάθος και απέφυγε την τιμωρία αλλά η KTM δεν είχε καταφέρει να ηρεμήσει γιατί ο αισθητήρας του Acosta δούλευε σωστά και πράγματι οι πιέσεις του δεν ήταν αυτές που θα έπρεπε αλλά χαμηλότερα! Επέμεναν όμως στους αγωνοδίκες να το ψάξουν καλύτερα γιατί είχαν ξεκινήσει εντός ορίων και τελικά το έκαναν με τον παραδοσιακό τρόπο του βουλκανιζατέρ, βύθισαν τον εμπρός τροχό σε λεκάνη να δουν τις μπουρμπουλήθρες! Ευτυχώς υπήρχαν και αποδείχτηκε πως η ζάντα είχε μία ανεπαίσθητη ρωγμή. Θα φαινόταν αυτό αργότερα στον έλεγχο των μηχανικών αλλά θα ήταν αργά, θα είχαν ήδη τιμωρηθεί, αποχωρήσει από την πίστα και δεν θα γινόταν να αποδειχτεί ότι έτσι είχε αγωνιστεί. Όταν ακούτε ορισμένους που οδηγούν σε δημόσιο δρόμο με πανάκριβες αγωνιστικές ζάντες, να τους υπενθυμίζετε πως είναι λίγα τα παραδείγματα πετυχημένων μακρών δοκιμών σε τέτοια χρήση…

Ο άλλος αναβάτης της KTM ο Miller έπαιξε μπόουλινγκ στην πρώτη στροφή και δεν είχε θέματα πίεσης να ασχοληθεί για να δούμε αν θα τριτώσει το κακό στην πλευρά της KTM. Είναι άτυχος γιατί δεν έχει καλή φήμη, ωστόσο δεν ήταν δικό του λάθος σε καμία περίπτωση και κάθε προσπάθεια να τον μειώσει κανείς, τώρα που ξέρουμε ότι συνεχίζει και του χρόνου με μοτοσυκλέτα Yamaha αντί να αποχωρήσει, είναι λανθασμένη. Το έχω ξανά πει και άλλες φορές ακόμη και για τον Marquez, με τον κόσμο να αντιδρά γιατί ο Marquez είναι πολύ καλός στις εκκινήσεις κάτι που το θαύμασε κανείς και στην Ινδονησία. Ωστόσο τα λόγια του Miller έχουν αξία: «Όσο πιο πίσω τόσο πιο δύσκολα, δεν βλέπεις και δεν έχεις χώρο να στρίψεις» για να μην πέσει πάνω στον Vinales φρέναρε απότομα και έπεσε ο ίδιος κάνοντας strike σε Aleix Espargaro που θα είχε πάει καλά, σε Alex Marquez που δεν θα έκανε τίποτα φοβερό και σε Luca Marini που τον γλίτωσε από τις ερινύες για τις αποφάσεις του…