Η κίνηση ήταν γνωστή εδώ και καιρό, όπως είχαμε γράψει και στο πρόσφατο παρελθόν, ενώ τώρα επισημοποιήθηκε με δελτίο τύπου της LCR Honda, στο οποίο ανακοινώνεται η συνεργασία της περιφερειακής ομάδας του “big H” στα MotoGP με τον εργοστασιακό αναβάτη της Suzuki, Alex Rins.
Ο 26χρονος Ισπανός άσος από τη Βαρκελώνη είχε τερματίσει 3ος γενικής στη σεζόν MotoGP του 2020, ενώ με την επερχόμενη αποχώρηση της Suzuki από τα MotoGP στα τέλη του 2022 είχε μείνει χωρίς ομάδα για το 2023 -όχι όμως για πολύ, όπως απεδείχθη.
Ο Rins είχε κάνει το ντεμπούτο του το 2012 με τη Honda στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Moto3, και είχε παλέψει για τον τίτλο τόσο στη μικρότερη, όσο αργότερα και στη μεσαία κατηγορία του Πρωταθλήματος, πριν μεταπηδήσει στη μεγάλη κατηγορία MotoGP το 2017.
Έχει πετύχει 15 νίκες, συμπεριλαμβανομένων τριών στη μεγάλη κατηγορία, και 55 βάθρα, 15 εκ των οποίων στα MotoGP.
Alex Rins: “Είμαι πολύ χαρούμενος που υπέγραψα με την LCR Honda Team. Η αλλαγή ομάδας και μοτοσυκλέτας είναι μια πρόκληση αλλά είμαι έτοιμος να δώσω το 100% μου. Η εμπιστοσύνη του Lucio (σσ. Cecchinello) και της Honda με βοήθησαν να πάρω αυτή την απόφαση και να υπογράψω με την LCR Honda για τις σεζόν 2023 και 2024, και τους ευχαριστώ για αυτή την ευκαιρία.”
Τώρα μένει να δούμε πού θα καταλήξει ο ομόσταυλος του Rins στη Suzuki Joan Mir για τις επόμενες σεζόν. Οι φήμες έλεγαν πως και ο Mir θα υπέγραφε με τη Honda, αν και μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει καμία επίσημη ανακοίνωση. Σημειώστε πως πριν μια εβδομάδα ο μάνατζερ του Mir είχε δηλώσει πως αν δεν επέλθει συμφωνία με τη Honda, ο Πρωταθλητής του 2020 πιθανώς να μην αγωνιστεί καν στη σεζόν του 2023.
MotoGP Finale: Παγκόσμιος Πρωταθλητής ο Martin με τελευταία νίκη Bagnaia!
Μάχη έδωσαν μόνο οι σωματοφύλακες
Από τον
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
17/11/2024
Σε έναν εύκολο αγώνα όπου την μάχη έδωσαν μόνο οι σωματοφύλακες, ο Martin εξασφάλισε το πολυπόθητο πρωτάθλημα που παλαιότερα είχε χάσει από λάθη δικά του κυρίως και ενώ έχει φτάσει ακριβώς σε αυτό το σημείο με τον Bagnaia, κάνοντας φέτος την διαφορά.
Παγκόσμιος Πρωταθλητής αποχωρώντας ταυτόχρονα από την οικογένεια της Ducati, σε μία ομάδα που αλλάζει μοτοσυκλέτα και πηγαίνει στην Yamaha, μία κατάκτηση που είναι αδύνατο να μην την δει κανείς ως δήλωση για την επιλογή τους. Παρότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να υπήρχε άλλη εξέλιξη για μία σειρά από λόγους που θα εξετάσουμε εκ νέου, σε διαφορετικά άρθρο.
Σήμερα η εκκίνηση ήταν καρμπόν με την χθεσινή του Sprint για τους δύο πρώτους στην βαθμολογία του πρωταθλήματος και την διαφορά έκανε ο Marc Marquez που τώρα δεν ήταν πίσω, παλεύοντας με τον Acosta.
Ο Bastianini έκανε για μία ακόμη φορά μία πολύ καλή εκκίνηση και βρέθηκε με τον Marc Marquez όπου είχαν μία δική τους στιγμή, προσπαθώντας να βρουν ποιος θα κάνει την οπισθοφυλακή του Bagnaia.
Τον ρόλο αυτό ανέλαβε ο Marc Marquez που μπήκε δεύτερος και έμεινε κολλημένος στον Bagnaia όπου στην μοναδική στιγμή που ο Bagnaia έκανε ένα μικρό λάθος, έμεινε πίσω κλείνοντας μία πόρτα όπου κανείς βέβαια δεν κοιτούσε να διαβεί.
Ο Martin γυρνούσε πάνω από ένα δευτερόλεπτο πίσω με στόχο όπως είχε πει χθες να είναι απλά το βάθρο. Χρειαζόταν να είναι ένατος, οπότε η θέση του βάθρου είναι μία εξαιρετική επίδοση προς την κατάκτηση του πρωταθλήματος! Η απόσταση αυτή θα έφτανε τα δύο δευτερόλεπτα στο τέλος, αλλά απολύτως καμία σημασία δεν υπήρχε σε αυτό από την στιγμή που πίσω του τα πάντα ήταν ήρεμα.
Αυτό βέβαια σε ένα βαθμό οφειλόταν στον Aleix Espargaro που ήταν άξιος σωματοφύλακας κρατώντας τον Bastianini αρχικά πίσω και έπειτα στο τέλος του αγώνα τον Alex Marquez.
Ο Morbidelli έκανε και αυτός την κίνησή του να παλέψει για τον ομόσταυλό του με τον Bastianini περισσότερο ως μία μάχη χαρακωμάτων και λιγότερο επειδή υπήρχε περίπτωση να απειλήσει ένα αποτέλεσμα που είχε ήδη τελειώσει. Ο Martin θα ήταν πρωταθλητής ότι και να έκαναν δύο άλλοι αναβάτες με Ducati και μόνο με πτώση ή βλάβη θα μπορούσε κάτι να αλλάξει.
Ο Bagnaia γίνεται ένας από τους ελάχιστους αναβάτες με 11 νίκες μέσα σε μία σεζόν και η Ducati η μόνη εταιρεία με νίκες σε όλους τους αγώνες πλην ενός. Για αυτούς η επιτυχία είναι δεδομένη, όποιος και αν έπαιρνε το πρωτάθλημα. Μόνο πρόβλημα που θα πρέπει να βλέπουν το Ν.1 σε άλλη μοτοσυκλέτα την επόμενη σεζόν.
Αυτό είχε γίνει και το 2003 όταν ο Rossi πήγε από την Honda στην Yamaha, θα το ζήσει και η Ducati τώρα, αποτέλεσμα του να έχεις μαζέψει πολλούς καλούς αναβάτες μαζί.
Ο Martin πέρασε την γραμμή τερματισμού φανερά συγκινημένος έχοντας ήδη αρχίσει να κλαίει πριν τον τελευταίο γύρο, όπως είπε αργότερα! Τηρώντας την παράδοση που ο ίδιος ξεκίνησε, έσπασε την ζελατίνα του αμέσως μετά μόλις κατάφερε να σταματήσει. Δίπλα του από την πρώτη στιγμή ο Aleix Espargaro, ο πρώτος άνθρωπος που του έσφιξε το χέρι, πριν κάνουν τον γύρο του θριάμβου σε απόσταση μεταξύ τους. Ο Martin σταμάτησε για να βγει με αμφίεση Terminator, ως γνήσιος Martinator και στο ενδιάμεσο ο Aleix Espargaro γιόρτασε τον τελευταίο του τερματισμό στην ενεργό δράση της αγωνιστικής του καριέρας.
Οικογένεια, φίλοι και φυσικά η ομάδα, περίμεναν τον Martinator να φτάσει στο box φορώντας το κράνος του παγκόσμιου πρωταθλητή έχοντας πλέον το Ν.1 στην μοτοσυκλέτα του. Δεν θα μείνει πολύ εκεί αυτό το νούμερο, αλλά έχουν κάθε λόγο να το γιορτάζουν μεγαλοπρεπώς
