Ducati MotoE - Επίσημη αποκάλυψη τεχνικών χαρακτηριστικών

150hp και 225 κιλά στο πρώτο στάδιο εξέλιξης του project
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

1/7/2022
H Ducati αποκάλυψε τα κυριότερα τεχνικά χαρακτηριστικά της πρωτότυπης ηλεκτρικής μοτοσυκλέτας της για το Παγκόσμιο Κύπελο MotoE, χαρακτηριστικά που στο πρώτο στάδιο εξέλιξης είναι πανομοιότυπα με εκείνα της απερχόμενης Energica Ego Corsa MotoR.
 
Ο κωδικός εξέλιξης της πρώτης ηλεκτρικής μοτοσυκλέτας της Ducati είναι ο V21L, ένα πρωτότυπο μοντέλο που από το 2023 θα αποτελέσει το αποκλειστικό αγωνιστικό όχημα των 18 αγωνιζομένων του Παγκοσμίου Κυπέλου MotoE, της ηλεκτρικής υποστηρικτικής κατηγορίας του MotoGP.
Το project έχει μεγάλη στρατηγική σημασία για το ηλεκτρικό μέλλον της Ducati, οδηγώντας στην ανάπτυξη πολύτιμης τεχνογνωσίας για τα επερχόμενα ηλεκτρικά μοντέλα παραγωγής της εταιρείας.
Για τη δημιουργία της μοτοσυκλέτας, το εργοστάσιο της Bologna ένωσε μηχανικούς, σχεδιαστές και τεχνικούς από τη Ducati και την Ducati Corse, το αγωνιστικό τμήμα της φίρμας, δημιουργώντας μια μοναδική ομάδα, ενώ η εταιρεία συμβουλεύτηκε και τους τεχνικούς του Volkswagen Group που ειδικεύονται στην ηλεκτροκίνηση. 
 
Επιπλέον για την περαιτέρω εξέλιξη του V21L, οι Ιταλοί βρίσκονται σε συνεχή επαφή με το Κέντρο Αριστείας του Salzgitter στη Γερμανία (κέντρο του Volkswagen Group που ειδικεύεται στην εξέλιξη και στην ανακύκλωση των μπαταριών) αλλά και με μάρκες του Group, όπως την Porsche και Lamborghini.
 
Το τμήμα R&D της Ducati ανέλαβε τη διοίκηση του project, μαζί με τον σχεδιασμό και τις εργαστηριακές δοκιμές του ηλεκτροκινητήρα, ενώ το Centro Stile Ducati είναι υπεύθυνο για το design και την τελική εμφάνιση της μοτοσυκλέτας. 
Το αγωνιστικό τμήμα Ducati Corse εξελίσσει τα ηλεκτρονικά, το λογισμικό, την αεροδυναμική και τελικά τη συναρμολόγηση της μοτοσυκλέτας, τις δοκιμές στην πίστα και την διαδικασία απόκτησης και ανάλυσης δεδομένων.
 
 
Το αποτέλεσμα σήμερα είναι ήδη ικανοποιητικό, αναφέρει η Ducati. Η MotoE πρωτότυπη μοτοσυκλέτα της εταιρείας ζυγίζει 225 κιλά (12 κιλά λιγότερα από το ελάχιστο βάρος των κανονισμών των Dorna & FIM για την κάλυψη της απόστασης του αγώνα), και μέγιστη ιπποδύναμη 110 Kw (150 hp) και 14,27 kgm ροπής, για μια τελική ταχύτητα 275 χλμ/ώρα στην πίστα του Mugello.
 
Η μπαταρία του V21L χαρακτηρίζεται από ένα σχήμα που ακολουθεί τις γραμμές της μοτοσυκλέτας στο μέσο της, ενώ ζυγίζει 110 κιλά και έχει χωρητικότητα 18 kWh με πρίζα φόρτισης 20 kW στην ουρά. H μπαταρία αποτελείται από 1.152 κυλινδρικές κυψέλες τύπου 21700.
 
Ο εναλλάκτης ζυγίζει 5 κιλά, ενώ το μοτέρ 21 κιλά με μέγιστη ταχύτητα περιστροφής τις 18.000 rpm σχεδιάστηκε από συνεργάτη της Ducati (για την ώρα δεν μας δίνουν το όνομα του), ενώ το όλο σύστημα βασίζεται σε τάση 800V.
Μια από τις πιο προηγμένες τεχνολογικές λύσεις της μοτοσυκλέτας αφορά στο σύστημα ψύξης. Το V21L διαθέτει αποδοτικό και εξελιγμένο σύστημα υγρόψυξης, με διπλό κύκλωμα σχεδιασμένο για τις διαφορετικές ανάγκες του μοτέρ / εναλλάκτη και της μπαταρίας. 
 
Έτσι επιτυγχάνεται σταθερή απόδοση κινητήρα και ταχύτητα φόρτισης, καθώς δεν χρειάζεται να περιμένει κανείς τη μπαταρία να κρυώσει για να ξεκινήσει τη διαδικασία. Η MotoE μοτοσυκλέτα της Ducati μπορεί να ξεκινήσει τη φόρτιση αμέσως μόλις μπει στα pits, ενώ χρειάζονται περίπου 45 λεπτά για να φορτιστεί από το 0 στο 80%.
H θήκη της μπαταρίας κατασκευάζεται από carbon fibre, ζυγίζει 3,7 κιλά, ενώ αποτελεί φέρων τμήμα του πλαισίου, όπως με το αλουμινένιο μονοκόκ μπροστινό πλαίσιο του Panigale V4.
 
Το αλουμινένιο ψαλίδι ζυγίζει 4,8 κιλά ενώ έχει γεωμετρία παραπλήσια με της Desmosedici MotoGP μοτοσυκλέτας. Το υποπλαίσιο που φέρει τη σέλα και την ουρά είναι και αυτό κατασκευασμένο από carbon fibre.
Αξίζει να σημειωθεί εδώ η εντελώς διαφορετική προσέγγιση της Ducati σε σχέση με την Energica, την προκάτοχο της στο MotoE, όσον αφορά στην αρχιτεκτονική της ηλεκτρικής της μοτοσυκλέτας. Συγκρίνετε την V21L με την Energica Ego Corsa MotoE (φωτό άνω), που διαθέτει πλαίσιο χωροδιοκτύωμα, διαφορετική θέση στο αμορτισέρ αλλά και στα ηλεκτρονικά, μπαταρία που δείχνει λες και μπήκε σαν... τελευταία σκέψη, κατόπιν σχεδιασμού της μοτοσυκλέτας, κ.α. Σαφώς πληρέστερη, πιο ολιστική και πιο λειτουργική είναι η μοτοσυκλέτα της Ducati, πολύ πιο κοντά στις βενζινοκίνητες μοτοσυκλέτες απ' ότι η προσπάθεια της Energica.
 
Στις αναρτήσεις η μοτοσυκλέτα φορά ανάποδο πιρούνι Ohlins NPX 25/30 με διάμετρο καλαμιών 43 mm, προερχόμενο από τη Superleggera V4, και ένα μονό αμορτισέρ TTX36 πίσω. Το σύστημα ολοκληρώνεται με σταμπιλιζατέρ της Ohlins, ενώ οι αναρτήσεις είναι πλήρως ρυθμιζόμενες.
 
Την πέδηση έχει αναλάβει η Brembo, που έχει προβλέψει για τις ειδικές ανάγκες της βαριάς για την ώρα κατηγορίας MotoE. Μπροστά το V21L φορά δυο ατσάλινους δίσκους 338.5 mm μεγάλου πάχους με φτεράκια εσωτερικά για καλύτερη απαγωγή της θερμότητας στην ακραία χρήση στην πίστα.
 
Τους δίσκους “δαγκώνουν” δυο ακτινικές δαγκάνες GP4RR M4 32/36, ενώ ακτινική είναι και η αντλία φρένου PR19/18. Πίσω η δαγκάνα P34 πιάνει σε δίσκο 220 mm, και πάχους 5 mm, με αντλία φρένου PS13. Οι αγωνιστικές ομάδες μπορούν να επιλέξουν να εφοδιάσουν τη μοτοσυκλέτα και με μανέτα ενεργοποίησης του πίσω φρένου στο αριστερό γκριπ.
Η Ducati συνεχίζει να εξελίσσει και να δοκιμάζει τη μοτοσυκλέτα σε πίστες Παγκοσμίου, με κορυφαίους αναβάτες εξέλιξης τους Michele Pirro, Alex De Angelis και Chaz Davies, υπό την επίβλεψη του Υπεύθυνου Εξέλιξης των MotoGP μοτοσυκλετών της εταιρείας, Marco Palmerini.
 
Εξελίσσοντας τα ηλεκτρονικά, στόχος της Ducati ήταν να αποκτήσει το V21L απόκριση γκαζιού ανάλογη με εκείνη ενός βενζινοκίνητου μοντέλου, με αντίστοιχα παραπλήσια αίσθηση στα ηλεκτρονικά βοηθήματα (Ducati Traction Control, Ducati Slide Control, Ducati Wheelie Control και Riding Modes).
Το project του V21L συνεχίζει να προχωρά με αμείωτο ρυθμό προς το 2023, το έτος όπου η Ducati θα αναλάβει ως “μονομάρκα” το Παγκόσμιο Κύπελο MotoE.
 
Το επόμενο στάδιο του σχεδίου της Ducati είναι να εξελίξει περαιτέρω τη μοτοσυκλέτα αλλά και την τεχνογνωσία της μέσω των αγώνων του MotoE, στοχεύοντας -μόλις το επιτρέψει η τεχνολογία όπως αναφέρουν και οι ίδιοι- στη δημιουργία μιας ηλεκτρικής μοτοσυκλέτας παραγωγής που θα είναι σπορ, ελαφριά και συναρπαστική, ικανή να ικανοποιήσει όλους τους ενθουσιώδεις οπαδούς της φίρμας.
 

Ai Ogura, Moto2 - Ο Πρώτος Ιάπωνας Πρωταθλητής MotoGP εδώ και 15 χρόνια!

Από τον τίτλο του Hiroshi Aoyama στα 250 κ.εκ. το 2009
Ai Ogura
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

29/10/2024

Μπορεί στον αγώνα της Ταϊλάνδης ο Aron Canet να πήρε τη νίκη στην κατηγορία Moto2, όμως το Πρωτάθλημα πήγε στον δεύτερο στο Buriram, Ai Ogura της MT Helmets MSI, που έγινε έτσι ο πρώτος Ιάπωνας αναβάτης που παίρνει τίτλο σε κατηγορία του MotoGP μετά από 15 χρόνια και τον Hiroshi Aoyama που επίσης είχε στεφθεί Πρωταθλητής στη μεσαία -και δίχρονη τότε- κατηγορία του θεσμού.

Ο γεννηθείς στις 26/1/2001 νεαρός Ιάπωνας ξεκίνησε να αγωνίζεται σε διεθνείς αγώνες το 2015, όπου συμμετείχε στο Asia Talent Cup, τερματίζοντας 7ος γενικής. Στη δεύτερη χρονιά του στο ασιατικό φυτώριο ταλέντων, το 2016, ο Ogura τερμάτισε 2ος, με αρκετές νίκες και βάθρα. Το 2016 μεταπήδησε στο Red Bull MotoGP Rookies Cup, παίρνοντας και το πρώτο του βάθρο με το καλημέρα. Το 2017 πήρε 2 νίκες, 5 βάθρα και 2 pole positions στον θεσμό της Red Bull, ενώ συμμετείχε και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα FIM CEV Repsol Moto3 Junior. Το 2018 συνέχισε στο ίδιο Πρωτάθλημα για να τερματίσει 5ος, ενώ έκανε και το ντεμπούτο του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Moto3, παίρνοντας και τον πρώτο του βαθμό. Το 2019 ο Ιάπωνας αναβάτης συμμετείχε καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς στο Παγκόσμιο Moto3, με τη Honda Team Asia, τερματίζοντας 10ος γενικής. Το 2020 ο αναβάτης από το Τόκιο ανέβηκε 7 φορές στο  βάθρο, περισσότερες φορές απ’ όλους, όμως παρόλα αυτά στο τέλος της σεζόν είχε κακά αποτελέσματα για να βρεθεί τρίτος στη βαθμολογία, πίσω από τους Albert Arenas και Tony Arbolino. Το 2021 πήρε προαγωγή στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Moto2, συνεχίζοντας με την Honda Team Asia, κάνοντας εντυπωσιακό ντεμπούτο τερματίζοντας 8ος στη γενική. Το 2022 βρέθηκε στις πρώτες γραμμές της μάχης για τον τίτλο, με 3 νίκες και 4 ακόμα βάθρα, για να προηγηθεί στη βαθμολογία δύο γύρους πριν το τέλος. Όμως μερικές άσχημες πτώσεις στους τελευταίους δυο αγώνες τον έριξαν στη δεύτερη θέση, πίσω από τον Augusto Fernandez που κατόπιν κατέληξε στην ομάδα της GASGAS στο MotoGP. Το 2023 ήταν μια χρονιά που ο Ogura θα θέλει να ξεχάσει, με κακές επιδόσεις, μόλις τρία βάθρα και μια 9η θέση γενικής, ενώ το 2024 άλλαξε ομάδα, αλλαγή που του έφερε… γούρι, αφού μαζί με την MT Helmets MSI πήρε τελικά τον τίτλο της Moto2 απέναντι σε μεγάλα αστέρια όπως τους Aron Canet, Sergio Garcia, Fermin Aldeguer, Manuel Gonzalez, κ.α.

Κάπως έτσι, ο Ai Ogura, με μόλις 3 νίκες φέτος, πήρε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Moto2 και κατευθύνεται προς τη μεγάλη κατηγορία MotoGP το 2025, αφού έχει ήδη συνάψει συμβόλαιο με την TrackHouse Racing Aprilia από τον 8ο μήνα του έτους.

Ετικέτες