Στην Αυστραλία εξελίσσεται μια μοτοσυκλέτα που κινείται μόνο με πεπιεσμένο αέρα. Ούτε καύσιμα, ούτε μπαταρίες και φορτιστές, με ελάχιστο θόρυβο και καθόλου ρύπους κατά τη λειτουργία της. Η ιδέα έχει ξεπεράσει το στάδιο του σχεδιασμού και ήδη έχει φτιαχτεί -με την βοήθεια της Yamaha μάλιστα– το πρωτότυπο. Η ιδέα και ο σχεδιασμός είναι του Dean Benstead και το όνομα που της έχει δοθεί είναι O2 Pursuit. Ο τύπος του κινητήρα που χρησιμοποιεί μόνο πεπιεσμένο αέρα για να λειτουργήσει είναι ο “DiPietro” και έχει εξελιχθεί από την εταιρεία Engineair στη Μελβούρνη. Στην κατασκευή του αλουμινένιου κινητήρα με τους εννιά θαλάμους, δεν είναι απαραίτητη η χρησιμοποίηση εξωτικών και σπάνιων υλικών. Δεν κάνει θόρυβο κατά τη λειτουργία του, παράγει χρησιμοποιήσιμη ροπή και με μικρή ταχύτητα περιστροφής, ενώ ο αναβάτης ελέγχει με το γκάζι τη ροή του αέρα προς αυτόν. Ο αέρας περιέχεται σε μια αλουμινένια φιάλη και αρκεί για να λειτουργήσει επί τρεις ώρες με ταχύτητα 60 χιλιομέτρων. Η O2 Pursuit φθάνει τα εκατό χιλιόμετρα ταχύτητας και το βάρος της είναι λιγότερο από εκατό κιλά. Υπάρχει ένα πιεσόμετρο για να ελέγχει ο αναβάτης την πίεση που υπάρχει στη φιάλη, ώστε να κατευθυνθεί, πριν μείνει από πίεση, στον σταθμό ανεφοδιασμού. Εκεί θα αφήνει την άδεια του μπουκάλα και θα παίρνει μια γεμάτη για να συνεχίσει. Η μπουκάλα που χρησιμοποιεί το πρωτότυπο είναι κατασκευασμένη από την Luxfer, μια από τις μεγαλύτερες εταιρίες παγκοσμίως στην κατασκευή φιαλών αερίων για βιομηχανική και ιατρική χρήση. Η O2 Pursuit όμως έχει και μια ακόμη νέα εφαρμογή. Επειδή διαθέτει και φώτα, ώστε όταν έρθει η ολοκλήρωσή της να κυκλοφορεί νόμιμα στον δρόμο, για την λειτουργία τους χρειάζεται μια μπαταρία και κάποιον τρόπο να την φορτίζει. Έχει λοιπόν μπαταρία και μερικά …φωτοβολταϊκά πάνελ για να την φορτίζει από τον ήλιο. Η αληθινά πρωτότυπη αυτή μοτοσυκλέτα έχει ήδη βραβευθεί στην κατηγορία της αυτοκίνησης και των μεταφορών στον θεσμό Melbourne Design Awards και Product Design και μένει να δούμε το πότε θα ολοκληρωθεί. Το ότι δεν χρησιμοποιεί πανάκριβα υλικά, όπως οι μπαταρίες των ηλεκτροκίνητων, είναι ένας σημαντικός παράγοντας για την ολοκλήρωση του project σε προσιτή τιμή. Ο κινητήρας της Engineair δεν είναι κάτι θεωρητικό σε επίπεδο σχεδιασμού, αλλά παράγεται σε διάφορα μεγέθη και τοποθετείται σε μια ευρεία γκάμα οχημάτων από καρτ έως και περονοφόρα ανυψωτικά. Του αρκεί πίεση μόλις 1 psi για να καλύψει τις εσωτερικές του τριβές, ενώ το πολύ μικρό του μέγεθος κερδίζει και τους ηλεκτροκινητήρες. Από την άλλη, το να βρεις ή να γεμίσεις με συμπιεσμένο αέρα μια φιάλη προδιαγραφών εμπορίου, είναι σίγουρα κάτι πολύ πιο εύκολο από το να αναζητάς σταθμό πώλησης υδρογόνου ή να περιμένεις μισή μέρα να φορτίσει η μπαταρία σου για να συνεχίσεις.
Royal Enfield Scram 440 - Υπερκυβισμένος κινητήρας, αρκετές ακόμα αλλαγές
Εξωτερικά το Scram 440 δείχνει ολόιδιο με το 410, με τις εξωτερικές αλλαγές να εντοπίζονται κυρίως στον αριθμό που αναγράφεται στο ρεζερβουάρ και αναφέρεται στον κυβισμό του κινητήρα, και στο διαφορετικό όργανο, καθώς το νέο 440 διαθέτει μόνο την κεντρική οθόνη οργάνων από το παλαιότερο, χωρίς τη δεύτερη του tripper, ενώ ΔΕΝ είναι η πλήρως ψηφιακή στρογγυλή οθόνη που είδαμε πρώτα στο Himalayan 450.
Ελαφρώς μπερδεμένη κρίνεται η επιλογή να μη χρησιμοποιηθεί ο υγρόψυκτος Sherpa του Himalayan 450 με τους 40 hp στο νέο SCRAM 440, αλλά μια νέα υπερκυβισμένη έκδοση του 411, με ελάχιστα βελτιωμένη απόδοση σε ελαφρώς χαμηλότερες στροφές. Συγκεκριμένα από τους 23,9 hp / 6.500 rpm και τα 3,26 kgm / 4.250 rpm του Scram 411, ανεβαίνουμε στους 25,4 hp / 6.250 rpm και στα 3,46 kgm / 4.000 rpm στο Scram 450. Νέο είναι το κιβώτιο που από πέντε σχέσεις προηγουμένως, έχει πλέον έξι.
Η δεύτερη αλλαγή αφορά στα όργανα, όπου το παλαιότερο δίδυμο των στρογγυλών οργάνων δίνει τη θέση του σε ένα στρογγυλό όργανο χωρίς το δεύτερο μικρότερο του tripper, ενώ και εδώ περιέργως -για να μείνει χαμηλά η τιμή μάλλον- η Enfield ΔΕΝ χρησιμοποιεί το πλήρως ψηφιακό όργανο του Himalayan 450 με τη συνδεσιμότητα που περιλαμβάνει και πλοήγηση με χάρτες.
Σημειώστε πως όλες οι πληροφορίες μας αυτή τη στιγμή προέρχονται από τον ινδικό τύπο, καθώς η Royal Enfield δεν έχει κάνει αναλυτική παρουσίαση του μοντέλου.
Το πλαίσιο βασίζεται στου Scram 411, είναι όμως ενισχυμένο για μεγαλύτερη αντοχή και αξιοπιστία -και για να μπορείτε να το φορτώσετε άφοβα με top-box-, ενώ οι Ινδοί δημοσιογράφοι αναφέρονται σε ελαφρώς μεγαλύτερα έμβολα στη δαγκάνα της Bybre μπροστά, ενώ το ABS μπορεί και να απενεργοποιηθεί.
Στην ακριβότερη έκδοση νέοι είναι οι τροχοί των 19 και 17 ιντσών με μπράτσα, που πλέον είναι αλουμινένοι και φέρουν tubeless ελαστικά, ενώ οι αγοραστές των εκδόσεων με τις ακτίνες μπορούν αν θέλουν να βάλουν τους χυτούς με τα μπράτσα ως aftermarket αξεσουάρ.
Νέος, και LED είναι ο στρογγυλός προβολέας, με δυνατότερης έντασης λαμπτήρες, ενώ ίδιο παραμένει το ρεζερβουάρ.
Αλλαγές δεν έχουμε ούτε στις αναρτήσεις, με το συμβατικό πιρούνι των 41 mm να παραμένει, όπως παραμένει και μονό αμορτισέρ πίσω.
Η αναλυτική παρουσίαση της μοτοσυκλέτας θα γίνει τον Ιανουάριο του 2025.