Kawasaki Eliminator 500 - Η επιστροφή του εξολοθρευτή από το Akashi

Από το

motomag

22/9/2023

Η Kawasaki επιστρατεύει ένα όνομα από τα παλιά, με το Eliminator 500 να μπαίνει στον στίβο μάχης της Α2 κατηγορίας, απέναντι στο Rebel 500 της Honda, που μέχρι πρότινος αποτελούσε τη μοναδική επιλογή cruiser σε αυτά τα κυβικά.

Το Eliminator, σαν όνομα, ξεκίνησε το 1985, δημιουργώντας μία ολόκληρη γκάμα από τα 125 μέχρι και τα 1.000 κυβικά. Από τα 400 κυβικά και πάνω, ωστόσο, το Eliminator χρησιμοποιούσε τους τετρακύλινδρους εν σειρά κινητήρες, που χρησιμοποιούσαν και τα σπορ μοντέλα της εταιρείας, με τις κατάλληλες αλλαγές για να ταιριάζουν στις ανάγκες της cruiser κατηγορίας. Τώρα, η Kawasaki επέλεξε να χρησιμοποιήσει ως βάση τον δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα 399 κυβικών του Ninja 400, όπου εκτός από τις αγορές της Ιαπωνίας και τη Ταϊλάνδης που παρέμεινε ίδιος, σε όλες τις υπόλοιπες έχει δεχτεί αύξηση της διαδρομής των εμβόλων του, φτάνοντας τα 451 κυβικά.

Η αύξηση αυτή της διαδρομής των εμβόλων, βοηθάει το Eliminator 500 εκεί που πρέπει, σύμφωνα με τα δεδομένα της κατηγορίας. Έτσι, ο υγρόψυκτος, δικύλινδρος εν σειρά κινητήρας 451 κυβικών με 2 ΕΕΚ και 4 βαλβίδες ανά κύλινδρο, έχει βελτιωμένη απόκριση στις χαμηλές στροφές, σε σχέση με αυτόν που χρησιμοποιούν τα Ninja 400 και Z 400. Η απόδοσή του φτάνει τους 44,36 ίππους στις 9.000 στροφές, με την ροπή να αγγίζει τα 4,3 χιλιογραμμόμετρα στις 6.000 στροφές.

Το φιλτροκούτι των 5,8 λίτρων χωρητικότητας, λαμβάνει των αέρα μέσω εισαγωγών διαφορετικού μήκους, που βρίσκονται αριστερά και δεξιά στο μπροστινό μέρος της μοτοσυκλέτας, ενώ τα δύο σώματα ψεκασμού 32mm διευκολύνουν τη ροή του αέρα στον θάλαμο καύσης, για πιο ομαλή και αποτελεσματικότερη απόδοση.

Το ατσάλινο σωληνωτό πλαίσιο είναι τύπου χωροδικτύωμα, με τον κινητήρα ως φέρον τμήμα του. Η γεωμετρία του είναι τυπική για cruiser με τη γωνία κάστερ να είναι στις 30 μοίρες, το ίχνος στα 121mm και το μεταξόνιο στα 1.520mm. Ταυτόχρονα το χυτό, ατσάλινο ψαλίδι εδράζεται πάνω στο πίσω μέρος των κάρτερ, για χαμηλότερο βάρος και επιπλέον σταθερότητα. Στις αναρτήσεις, βρίσκουμε ένα συμβατικό τηλεσκοπικό πιρούνι 41mm με διαδρομή 120mm. Τα δύο αμορτισέρ πίσω, από την άλλη, έχουν πολύ μικρότερη διαδρομή, στα 90mm.

Τον τομέα της πέδησης αναλαμβάνει ένας δίσκος 310mm με δαγκάνα δύο εμβόλων μπροστά και ένας 240mm, επίσης με δαγκάνα δύο εμβόλων, πίσω. Οι τροχοί είναι 18 και 16 ιντσών μπροστά και πίσω αντίστοιχα, με τα ελαστικά να έχουν διαστάσεις 130/70-18 και 150/70-16.

Η μοτοσυκλέτα ακολουθεί τη σχεδιαστική φιλοσοφία των cruiser, με τον αναβάτη να κάθεται με ελαφριά κλίση προς τα πίσω, όχι όμως στα επίπεδα του έτερου cruiser του Akashi, Vulcan 650 S. Η λεπτή και χαμηλή σιλουέτα του χαρακτηρίζεται από τις οριζόντιες γραμμές που διατρέχουν το ρεζερβουάρ των 13 λίτρων, τη σέλα και την ουρά, με το μήκος του Eliminator 500 να φτάνει τα 2.250mm.

Το ύψος της σέλας είναι χαμηλό στα 735mm, προσφέροντας ευκολία χειρισμών σε αναβάτες κάθε αναστήματος, ενώ στον εξτρά εξοπλισμό βρίσκουμε τόσο μία ψηλότερη σέλα στα 765mm, όσο και μία χαμηλότερη στα 715mm. Διαφορές μεταξύ των εκδόσεων βρίσκουμε στο ύψος -1.100mm για την απλή, 1.140mm για την SE- όπως και στο βάρος, με την SE έκδοση να είναι ένα κιλό βαρύτερη, στα 177 κιλά -από τα 176 της απλής.

Στον εξοπλισμό του Eliminator 500 βρίσκουμε full LED φωτιστικά σώματα, μονόχρωμη, στρογγυλή, ψηφιακή LCD οθόνη με πλήθος ενδείξεων και δυνατότητα συνδεσιμότητας, μέσω Bluetooth με το κινητό του αναβάτη, χρησιμοποιώντας την εφαρμογή “RIDEOLOGY” της Kawasaki, δικάναλο ABS και πλαϊνό σταντ. Η έκδοση SE διαθέτει επιπλέον, κάλυμμα προβολέα στο χρώμα της μοτοσυκλέτας, θύρα φόρτισης ηλεκτρικών συσκευών USB-C, φυσούνες για τα καλάμια μπροστά και δερμάτινη σέλα δύο επιπέδων, όπως και στην απλή έκδοση, με εξωτερικές ραφές.

Η Kawasaki έχει ήδη δημιουργήσει μία σειρά προϊόντων στον εξτρά εξοπλισμό, για να μπορεί ο κάθε αναβάτης να φέρει το Eliminator 500 στα μέτρα του. Οι διαθέσιμες χρωματικές επιλογές είναι η Metallic Flat Spark Black για την βασική έκδοση και η Metallic Matte Carbon Gray / Flat Ebony. Η τιμή δεν έχει ακόμα ανακοινωθεί για την ελληνική αγορά.

Με το Eliminator 500 η Kawasaki έρχεται αντιμέτωπη με τη Honda, η οποία ήταν η μόνη που μέχρι τώρα είχε παρουσιάσει κάποιο cruiser μοντέλο σε αυτά τα κυβικά. Αν ακολουθήσει το παράδειγμά του Big H, το εργοστάσιο του Akashi, τότε μπορούμε να περιμένουμε και τον ερχομό ενός νέου Versys για την Α2 κατηγορία διπλωμάτων, καθώς το μοντέλο των 300 κυβικών δεν συμμορφώθηκε με τις Euro5 προδιαγραφές. Έτσι, η Kawasaki βγήκε από το κάδρο των ανταγωνιστών σε αυτή την καυτή, από άποψη ανταγωνισμού κατηγορία, αφήνοντας ένα κενό στην γκάμα της.

Ετικέτες

eliminator

https://bit.ly/MOTO_665

Από τον

Κώστα Γκαζή

11/3/2025

Δεκαπέντε χρόνια μετά το τέλος του δικύλινδρου RSV1000 Mille, το 2010 και την αντικατάστασή του από την RSV4 μοτοσυκλέτα της Aprilia, η μητρική Piaggio κατοχυρώνει ξανά το όνομα της δικύλινδρης Superbike της, με τις πρώτες σκέψεις να δείχνουν φυσικά έναν νέο αντίπαλο στις πιο οικονομικές δικύλινδρες και τρικύλινδρες προτάσεις που πλέον αγωνίζονται στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Supersport.

Με τις επιδόσεις αλλά και τις τιμές των τετρακύλινδρων Superbike να βρίσκονται πλέον στα ύψη, αφορώντας ολοένα και μικρότερο κοινό, οι εταιρείες αναγεννούν την ιδέα της Sport οδήγησης με λιγότερους κυλίνδρους, πιο βατές ιπποδυνάμεις και χαμηλότερες τιμές, αποσκοπώντας στην προσέλκυση ευρύτερης βάσης αναβατών.

Η Ducati με το Panigale V2, η Triumph με το Street Triple RS 765 και η Yamaha με το R9, έχουν δείξει τα τελευταία χρόνια πως δικύλινδρα και τρικύλινδρα μοντέλα μπορούν να ανταγωνιστούν με επιτυχία τα τετρακύλινδρα στα WorldSSP, ενώ παράλληλα μοτοσυκλέτες όπως το Aprilia RS660, το Honda CBR500RR, το Yamaha R7, το Triumph Daytona 660, το Suzuki GSX-8R, κ.α. αποτελούν τίμιες sport προτάσεις, για καθημερινή οικονομική αλλά και διασκεδαστική μετακίνηση.

Έχοντας τα παραπάνω στο μυαλό, η κίνηση της Piaggio να κατοχυρώσει εκ νέου το όνομα RSV1000 Mille -αρχικά στις Η.Π.Α.-, θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί προάγγελο για την επιστροφή ενός δικύλινδρου sport μοντέλου στην γκάμα της εταιρείας, το οποίο θα προσπαθεί να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ του RS660 των 100 hp και του RSV4 των… 217 hp.

Εάν όντως το Noale σκέφτεται κάτι τέτοιο, θα μπορούσε να ακολουθήσει δυο δρόμους. Ο πρώτος είναι ο ακριβότερος, τον οποίο και συνήθως αποφεύγουν όποτε μπορούν τα εργοστάσια, και αφορά στην εξέλιξη μιας ολοκαίνουργιας πλατφόρμας. Ο δεύτερος και πιο οικονομικός θα ήταν να προσαρμόσουν στη νέα RSV1000 Mille τον ήδη εξελιγμένο -και πολύ πιο ταπεινό σε επιδόσεις- V2 που έχει φορεθεί προηγουμένως στα Shiver και Dorsoduro και είχε παραχθεί σε κυβισμούς 750, 900 και 1.200. Πλέον ο συγκεκριμένος V2 παράγεται στην Κίνα μέσω της συνεργασίας Piaggio-Zonsen, ενώ αρχικά είχε κυκλοφορήσει στα 896 κ.εκ. για το Shiver 900, τώρα ετοιμάζεται έκδοσή του στα 996 κ.εκ. για την επερχόμενη κινέζικη naked μοτοσυκλέτα Zonsen Cyclone SR1000 που είχαμε δει ως πρωτότυπο το 2021.

Η SR1000 μοιράζεται το πλαίσιο χωροδικτύωμα του Shiver, καθώς και τη βασική αρχιτεκτονική του κινητήρα, έχοντας μονόμπρατσο ψαλίδι και ένα τεράστιο πίσω ελαστικό 240.

Στα 996 κ.εκ. ο V2 αυτός αποδίδει 105 hp, ενώ πληροί τις κινέζικες προδιαγραφές ρύπων που πλησιάζουν εκείνες της Ευρώπης. Μια ιπποδύναμη χαμηλή για sport μοτοσυκλέτα του λίτρου, αλλά στα πρότυπα της νέας sport οικονομικής κατηγορίας, και συνοδευόμενη με τη σεβαστή ροπή των χιλίων κυβικών. Παρόλα αυτά, το Dorsoduro 1200 απέδιδε 130 hp από την έκδοση του κινητήρα στα 1.197 κ.εκ. δείχνοντας πως η Aprilia θα μπορούσε να βγάλει εύκολα περισσότερους ίππους αν το επιθυμεί. Θυμίζουμε πως το Aprilia RSV1000 Mille R στις τελευταίες του εκδόσεις παραγωγής απέδιδε κοντά ή και λίγο πάνω από τους 140 hp.

Ένας ακόμη παράγοντας για την ιταλική εταιρεία με το έντονο αγωνιστικό προφίλ θα ήταν και η δυνατότητα αγωνιστικής εμπλοκής της νέας RSV1000 σε Πρωταθλήματα όπως το WorldSSP, ακόμα και μια νέα κατηγορία στο MotoGP που θα μπορούσε να αντικαταστήσει τη Moto3.