Hοnda Monkey 125

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

2/5/2018

Από τον περασμένο Οκτώβριο είχαμε γράψει για το νέο Monkey της Honda, τον διάδοχο των θρυλικών Ζ50 που αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι της παγκόσμιας μοτοσυκλετιστικής ιστορίας και κουλτούρας. Πριν από λίγες μέρες, όσοι επισκέφθηκαν την Έκθεση Μοτοσυκλέτας, είχαν την ευκαιρία να το δουν από κοντά στο περίπτερο της ελληνικής αντιπροσωπείας, με τις μνήμες να ξυπνάνε για τους παλαιότερους, και τα όνειρα να ζωντανεύουν για τους νεότερους.
Το εμβληματικό Monkey διατηρεί αναλλοίωτη της φιλοσοφία της δημιουργίας του από το 1961 που πρωτοπαρουσιάστηκε, εμπλουτισμένη όμως με στοιχεία από την σύγχρονη τεχνολογία και τον εξοπλισμό που επιτάσσουν οι σύγχρονες προδιαγραφές.
Ο αερόψυκτος, μονοκύλινδρος κινητήρας των 125cc αποδίδει 9,2 ίππους και 1,1kgm ροπής, ενώ η Honda ανακοινώνει κατανάλωση μετρημένη σε ιδανικές συνθήκες της τάξης των 1,5lt/100km! Ο κινητήρας είναι τοποθετημένος οριζόντια και διαθέτει έναν επικεφαλής εκκεντροφόρο. Οι διαστάσεις του είναι 52,4mm x 57,9mm, ο λόγος συμπίεσης είναι 9,3:1, ενώ το κιβώτιο είναι τεσσάρων σχέσεων.

Το πλαίσιο είναι ατσάλινο σωληνωτό ενώ η σχεδίαση και το βάψιμο του ρεζερβουάρ (με χωρητικότητα 5,6lt) και των φτερών παραπέμπουν απευθείας στην κλασσική εμφάνιση των Ζ50. Το πιρούνι από την άλλη, είναι ανεστραμμένο, ενώ την πίσω ανάρτηση έχουν αναλάβει δύο αμορτισέρ (βαμμένα στο ίδιο χρώμα με το ψαλίδι και το πλαίσιο) και οι τροχοί έχουν διάμετρο 12 ιντσών. Το μεταξόνιο του Monkey είναι στα 1.155mm, το ύψος της σέλας φτάνει τα 775mm, η γωνία κάστερ είναι στις 25° με ίχνος στα 88mm και το βάρος που ανακοινώνει η Honda ανέρχεται στα 107 κιλά γεμάτη.
Όπως είναι φυσικό, η παράδοση είναι διάχυτη πάνω στο καινούργιο Monkey, από το ανάγλυφο λογότυπο με το φτερό, μέχρι το σχήμα του προστατευτικού της εξάτμισης και τους στρογγυλούς καθρέφτες. Βέβαια, το καινούργιο Monkey δεν έχει το τιμόνι των προηγούμενων "Ζ" που μπορούσε να αναδιπλωθεί για εύκολη μεταφορά, αλλά διαθέτει ένα αντίστοιχου σχήματος και ύψους που εδράζεται σε καβαλέτα.
Το ψηφιακό όργανο αναλαμβάνει την εισαγωγή στην σύγχρονη εποχή με οθόνη LCD, ενώ και τα φώτα είναι full LED. Το monkey διαθέτει επίσης και το σύστημα που είχαμε δει για πρώτη φορά στα SH, με απόκριση στα φώτα με το πάτημα ενός κουμπιού στο κλειδί, ειδοποιώντας τον ιδιοκτήτη για την θέση του. Το πιο εντυπωσιακό όμως, σε ό,τι αφορά την τεχνολογία που διαθέτει το Monkey, είναι η μονάδα IMU με την οποία μάλιστα συνεργάζεται και το μονοκάναλο ABS, παρά το γεγονός ότι οι προδιαγραφές Euro4 προϋποθέτουν συνδυασμένα φρένα για τις μοτοσυκλέτες μέχρι 125cc, χωρίς να είναι υποχρεωτική η ύπαρξη ABS.

Και ολίγη Ιστορία
Το Honda Monkey - περισσότερο γνωστό σαν ένα θρυλικό δίτροχο που άφησε εποχή τη δεκαετία 1970 – παρουσιάστηκε το 1961. Σχεδιασμένο αρχικά με προδιαγραφές παιδικού παιχνιδιού 49cc για το Tama Tech, ένα ψυχαγωγικό πάρκο στο Τόκιο, σύντομα έγινε τόσο δημοφιλές, ώστε η εταιρεία δημιούργησε μία έκδοση δρόμου, που άρχισε να εξάγεται σε ΗΠΑ και Ευρώπη το 1963, με εντυπωσιακό χρωμιωμένο ρεζερβουάρ, σπαστό τιμόνι και τροχούς διαμέτρου 5 ιντσών, χωρίς αναρτήσεις.
Η δημοτικότητά του οφείλεται στην σχεδίασή του, στις λιλιπούτειες διαστάσεις και στο πολύ χαμηλό βάρος, που το έκανε άκρως απολαυστικό στην πόλη. Μέχρι το 1969, οι διαστάσεις των τροχών του είχαν αυξηθεί στις 8 ίντσες και από το 1970 έγινε ακόμα πιο δημοφιλές χάρη στην προσθήκη αποσπώμενου με ταχυσύνδεσμο πιρουνιού, ώστε να χωρά στο πορτμπαγκάζ ενός μικρού αυτοκινήτου.

Μέχρι το 1978 – χρονιά που σηματοδότησε το ξεκίνημα μιας ένδοξης εποχής για το Monkey - είχε επανασχεδιαστεί με ρεζερβουάρ σε σχήμα δάκρυ και έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές σε πολλούς κατόχους αυτοκινούμενων τροχόσπιτων που ήθελαν ένα βολικό μέσο μεταφοράς για χρήση όσο είχαν το όχημά τους σταθμευμένο. Με το τριτάχυτο κιβώτιο και τον φυγοκεντρικό συμπλέκτη του προσέλκυσε ένα μεγάλο κοινό χάρη και στην ευκολία χρήσης του.
Λόγω του χαρακτήρα του, λειτούργησε και ως πρεσβευτής της μοτοσυκλέτας σε ένα ευρύτερο κοινό ίσως περισσότερο από οποιαδήποτε άλλο δίτροχο. Με φαρδιά ελαστικά, μικρό ρεζερβουάρ και μεγάλη, μαλακή σέλα η εμφάνιση του Monkey έμεινε διαχρονική, όσο και η απήχησή του σε όλο τον κόσμο.

Τεχνικά χαρακτηριστικά

ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
Τύπος	Αερόψυκτος SOHC 4-χρονος 2-βάλβιδος
Κυβισμός	125cc
Διάμετρος x Διαδρομή	52.4 x 57.9mm
Λόγος Συμπίεσης	9.3:1
Μέγιστη Ισχύς	9,2hp @ 7,000rpm
Μέγιστη Ροπή	1,1Kgm @ 5,250rpm
ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΥΣΙΜΟΥ
Τροφοδοσία	PGM-FI ηλεκτρονικός ψεκασμός
Χωρητικότητα Ρεζερβουάρ	5.6 L
Κατανάλωση καυσίμου	67km/litre (WMTC mode)
ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Μίζα	Ηλεκτρική
Μπαταρία	YTZ5S
ΜΕΤΑΔΟΣΗ
Τύπος Συμπλέκτη	Υγρός πολύδισκος
Τύπος Κιβωτίου	Τεσσάρων ταχυτήτων
ΠΛΑΙΣΙΟ
Τύπος	Ατσάλινο, τύπου ραχοκοκαλιάς
Διαστάσεις (ΜxΠxΥ)	1.710 x 755 x 1.029mm
Μεταξόνιο	1.155mm
Γωνία Κάστερ	25°
Ίχνος	82mm
Ύψος Σέλας	776mm
Απόσταση από το Έδαφος	160mm
Ακτίνα Στροφής	1,9m
Βάρος γεμάτο	107kg
ΑΝΑΡΤΗΣΗ
Εμπρός	Πιρούνι USD, διαδρομής 100mm
Πίσω	Δύο αμορτισέρ, διαδρομής 104mm
ΤΡΟΧΟΙ
Τύπος Εμπρός	10-μπράτσα χυτό αλουμίνιο
Τύπος Πίσω	10-μπράτσα χυτό αλουμίνιο
Ελαστικά Εμπρός	120/80-12 65J
Ελαστικά Πίσω	130/80-12 69J
ΦΡΕΝΑ
Εμπρός	Ένας δίσκος 220 mm με ABS βασισμένο σε IMU
Πίσω	Ένας δίσκος 190mm
ΦΩΤΑ
Προβολέας	LED
Πίσω Φως	LED

https://bit.ly/MOTO_658

Από τον

Κώστα Γκαζή

19/9/2024

Για το 2025 η Yamaha αναβαθμίζει συντηρητικά τις δυο εκδόσεις R1 της, με το βασικό μοντέλο να μετονομάζεται σε R1 RACE (και αυτό αποκλειστικά για χρήση πίστας πλέον στην Ευρώπη, καθώς δεν θα πληροί τις Euro 5+ προδιαγραφές) και να δέχεται νέες αναρτήσεις, Brembo φρένα και αεροδυναμικά φτεράκια. Αντίστοιχα κι η κορυφαία έκδοση RY GYTR που φέρει κορυφαία εξαρτήματα της Yamaha για αγωνιστική χρήση λαμβάνει τις βελτιώσεις της R1 RACE, στην οποία βασίζεται. Σημειώστε πως στις Η.Π.Α. για το 2025 τα R1 & R1M θα κυκλοφορήσουν κανονικά με δυνατότητα έκδοσης αριθμού κυκλοφορίας, ελλείψει προδιαγραφών ρύπων και θορύβου που κάνουν δυνατή ακόμα και την κυκλοφορία μοτοσυκλετών του παρελθόντος με καρμπιρατέρ κ.α.

Το γεγονός πως η Yamaha στο δελτίο τύπου της ξεκινά με τα αεροδυναμικά βοηθήματα, μπορεί να υποδηλώνει και την αγωνία της να δείξει πως πήρε το μάθημά της μαζί με τη Honda από το MotoGP, εκεί που αμφότερα τα ιαπωνικά εργοστάσια παλεύουν να φτάσουν ξανά το επίπεδο των Ευρωπαίων που έχουν ξεφύγει, και είναι πρωτοπώροι σε “φτερά”, “φτυάρια”, και λοιπούς νεωτερισμούς στην αεροδυναμική.

Εμείς όμως θα ξεκινήσουμε από τα φρένα, τον τομέα που το R1 έπασχε περισσότερο σε σχέση με τον ανταγωνισμό, όπου τα παράπονα είχαν να κάνουν τόσο με τη δύναμή τους όσο κυρίως με το fade σε σκληρή χρήση.

Το ολοκαίνουργιο πακέτο φρένων του R1 RACE είναι της ιταλικής Brembo (αντί Ιάπωνα προμηθευτή) και αποτελείται από ακτινική τρόμπα και Stylema monobloc δαγκάνες. Εξαιρετική επιλογή αν και θα μπορούσαμε να πούμε πως στην επιλογή αυτή της Yamaha ταιριάζει γάντι η φράση “too little, too late”, καθώς οι Stylema είναι μεν εξαιρετικές δαγκάνες, έκαναν όμως το ντεμπούτο τους το μακρινό… 2017 (στο Ducati Panigale V4), ενώ φέτος η Brembo έχει παρουσιάσει τον αντικαταστάτη τους, τις Hypure, τις οποίες φέρει -φυσικά- το νέο Panigale!

Περνάμε στο πλήρως ρυθμιζόμενο ανεστραμμένο πιρούνι νέας γενιάς 43 mm της KYB, το οποίο έχει ανασχεδιαστεί και φέρει ανεξάρτητους ρυθμιστές για συμπίεση επαναφοράς και συμπίεσης σε αριστερό και δεξί καλάμι, με ρύθμιση για διαφορετική συμπεριφορά σε χαμηλές και ψηλές ταχύτητες. Κάθε καλάμι πλέον διαθέτει μια βαλβίδα στη βάση του, σχεδιασμένη να βελτιστοποιεί την πίεση στον κύλινδρο, μειώνοντας ή αποτρέποντας εντελώς τη ροή του λαδιού στο κάτω μέρος του πιρουνιού. Η Yamaha αναφέρει πως με το νέο πιρούνι, η απόσβεση γίνεται καλύτερη, ο τροχός κρατά καλύτερα την επαφή του με την άσφαλτο, και έχουμε βελτίωση και γενικότερα στη σταθερότητα. Νέα τέλη είναι η επίστρωση Kashima που δίνει ένα σκούρο χρυσό χρώμα στο πάνω μέρος του πιρουνιού.

Περιέργως, η Yamaha δεν αλλάζει και το πίσω αμορτισέρ, κάτι που τονίζει λίγο ακόμα τον συντηρητικό χαρακτήρα της αναβάθμισης του 2025.

Φτάνουμε στα carbon αεροδυναμικά φτεράκια, τα οποία διαθέτει το R1 RACE στο πάνω μέρος του φαίρινγκ μπροστά, με τα συγκεκριμένα βοηθήματα να βελτιώνουν την αποτροπή της σούζας στα πολλά, και την αίσθηση στο μπροστινό σε φρένα και στροφές. Αν τώρα άλλοι κατασκευαστές γράφουν αναλυτικά για τα οφέλη των συγκεκριμένων βοηθημάτων, με στοιχεία όπως τον αριθμό των κιλών που προσθέτουν με το downforce σε συγκεκριμένο αριθμό χιλιομέτρων, η Yamaha δυστυχώς δεν κάνει τέτοια παράθεση στοιχείων, αφαιρώντας λίγο από το κύρος που προσθέτουν τα παραπάνω στοιχεία, τα οποία υπάρχουν για να αποδεικνύουν τη λειτουργικότητα των βοηθημάτων, πέρα από την “MotoGP” εμφάνισή τους. Να σημειώσουμε τέλος, πως πρώτο Superbike παραγωγής με "φτεράκια" ήταν το Aprilia RSV4 RF LE του 2018, με το Ducati Panigale V4 να εξοπλίζεται με αυτά από το 2019...

Αναβαθμισμένη είναι η σέλα του R1 RACE, με νέο υλικό για καλύτερη πρόσφυση, ώστε να παραμένει στη θέση του ο αναβάτης και να μη γλιστρά πάνω της σε αλλαγές κατεύθυνσης.

Κάπου εδώ φτάνουμε στο τέλος των αναβαθμίσεων, που δυστυχώς δεν άγγιξαν βαθιά το R1, μην έχοντας τη δύναμη να το φέρουν κοντά στον ευρωπαϊκό ανταγωνισμό που έχει ξεφύγει τόσο στους αγώνες (MotoGP & WorldSBK) όσο και στα SBK μοντέλα παραγωγής.

Αλλαγές δεν έχουμε στο αλουμινένιο πλαίσιο dealtabox, ούτε και στο ψαλίδι, ούτε όμως και στον τετρακύλινδρο κινητήρα CP4, με επίσημη απόδοση μόλις 197,26 hp, όταν το Aprilia RSV4 Factory 1100 αποδίδει 217 hp, το BMW M 1000 RR 209 hp, το Ducati Panigale V4 του 25 216 hp και το Honda CBR1000RRR 214,5 hp.

Ίδια έμεινε και η σουίτα ηλεκτρονικών βοηθημάτων, με IMU 6 αξόνων και συστήματα Traction Control, Slide Control, Brake Control, Lift Control, Launch Control, και Engine Brake Control. Η μοτοσυκλέτα συνεχίζει να διαθέτει quickshifter και φυσικά Riding Modes που η Yamaha ονομάζει Power selection modes.

Αλλαγή δεν είχαμε ούτε στα όργανα, με την TFT οθόνη να παραμένει ιδιαίτερα μικρή και δυσδιάκριτη, στις 4,2 ίντσες.

Όσον αφορά στην έκδοση R1 GYTR, αυτή διαθέτει όλες τις αναβαθμίσεις του R1 RACE -πλην των φρένων-, ενώ παράλληλα φέρει και μια σειρά κορυφαίων εξαρτημάτων GYTR με στόχο την αγωνιστική χρήση, τις βελτιωμένες επιδόσεις και το μικρότερο βάρος.

Στα επιπλέον εξαρτήματα GYTR που φέρει η κορυφαία έκδοση R1 περιλαμβάνονται μαύρο φαίρινγκ από fiberglass (θα έπρεπε να ήταν carbon), ρυθμιζόμενα μαρσπιέ, κλιπ-ον, Racing ECU (SST Spec), αγωνιστική καλωδίωση, Akrapovic τελικό εξάτμισης (και όχι ολόσωμη εξάτμιση), μπουζί, αλυσίδα, ABS emulator, σωληνάκια φρένων, τάπα ρεζερβουάρ μισής στροφής, μανέτες, καλύμματα κινητήρα, ζελατίνα, τακάκια Brembo Z04, αγωνιστικό σταντ, κ.α.

Τα νέα R1 αναμένεται να γίνουν διαθέσιμα από τον Νοέμβριο του 2024, το μεν R1 RACE από το δίκτυο dealer της Yamaha και το δε R1 GYTR από τα GYTR PRO SHOPS.

Αν θέλουμε να βγάλουμε κάποιο συμπέρασμα από την παραπάνω αναβάθμιση, είναι πως η Yamaha δεν έχει ακόμα εμπεδώσει τα μαθήματα από τα Πρωταθλήματα MotoGP & WorldSBK, και συνεχίζει και στα μοντέλα παραγωγής μια αργή εξέλιξη που συνεχίζει να τη φέρνει σε δυσμενή θέση απέναντι στον ανταγωνισμό.