Laverda 750 SF: 50 χρόνια από το ιταλικό “Εφτάμιση”

Με super-φρένα!
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

26/5/2020

Όλες οι εταιρείες φροντίζουν να αποδίδουν φόρο τιμής στα σημαντικά μοντέλα τους και κυρίως σε εκείνα που σημάδεψαν την ιστορία τους. Δυστυχώς στην περίπτωση της Laverda δεν πρόκειται να ακούσουμε τυμπανοκρουσίες που να αφορούν τον εορτασμό των 50 ετών από την παρουσίαση της 750 SF, την πρώτης πραγματικής superbike της ιταλικής εταιρείας. Έως τo 1970 η Laverda κατασκεύαζε κυρίως μικρού και μεσαίου κυβισμού μοτοσυκλέτες, ενώ το κορυφαίο της μοντέλο είχε μόλις 650 κυβικά.

Την ίδια στιγμή η Honda είχε ήδη στην παραγωγή το τετρακύλινδρο CB 750 και οι βρετανικές εταιρείες παρουσίασαν μεγάλου κυβισμού δικύλινδρα εν σειρά. Η απόφαση για να “ανέβει κυβικά” η Laverda ήρθε από τον Massimo Laverda μετά από ένα ταξίδι του στις ΗΠΑ, όπου διαπίστωσε πως οι μεγάλου κυβισμού μοτοσυκλέτες της Harley, της Triumph και της Norton ήταν εκείνες που τραβούσαν το ενδιαφέρον του κόσμου και όχι οι μικρές, ελαφριές και σπιτρότζικες μοτοσυκλέτες που έφτιαχναν οι Ιταλοί έως τότε. Έτσι γεννήθηκε η 750SF με έναν υπερκυβισμένο κινητήρα από το 650 GT, αλλά νέο πλαίσιο και supersport χαρακτήρα. Τα γράμματα SF δεν είναι τα αρχικά των λέξεων Super Fast όπως πιθανόν να φαντάζεστε, αλλά προέρχονται από τις λέξεις Super Freni, λόγω μιας ειδικής πατέντας αερισμού που είχε κάνει η Laverda στα ταμπούρα του πρώτου μοντέλου και μείωναν τις επιπτώσεις της υπερθέρμανσης.

Τα επόμενα μοντέλα απέκτησαν δύο υδραυλικά δισκόφρενα, που για την εποχή ήταν επίσης Super-Φρένα, αφού τα Ιαπωνικά τετρακύλινδρα είχαν μόνο ένα δισκόφρενο εμπρός. Η 750SF απέδιδε 60 ίππους στις μόλις 6.600 στροφές και η μέγιστη ροπή των 7kg/m εμφανιζόταν στις 5.500. Με τιμή φτηνότερη των αντίστοιχου κυβισμού γερμανικών και βρετανικών μοτοσυκλετών και σχεδόν ίδια με του Honda CB 750, το Laverda 750 SF είχε εντυπωσιακή εμπορική επιτυχία στην Ιταλία φτάνοντας να πουλήσει το 1972 περισσότερο από το CB 750! Μάλιστα η Laverda έφτιαξε καινούριο εργοστάσιο με 300 εργάτες για να προλάβει την παραγωγή.

Shuhei Nakamoto: Ιστορίες από το HRC

Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

21/8/2015

 

Στην τελευταία του συνέντευξη, ο σημερινός πρόεδρος του HRC αποκαλύπτει στοιχεία και λέει ιστορίες που αποτυπώνουν την προσωπικότητα και την τεχνολογία του διάσημου αγωνιστικού τμήματος της Honda. Διαβάστε τι λέει για τον Shoichiro Honda, τον Stoner και το Marquez, τα seamless κιβώτια και τα ηλεκτρονικά

 

Η γνωριμία με τον Shoichiro Honda

Στο HRC έπιασα δουλειά το 1983 όταν ο Shoichiro είχε ήδη αποσυρθεί από την εταιρεία. Το 1984 ήμουν στα εργαστήρια και έλεγχα στη ζυγαριά ακριβείας το βάρος κάποιων εξαρτημάτων όταν ένοιωσα ένα χέρι να πιάνει ένα από αυτά και να το σηκώνει. "Άσ' το κάτω!'' Φώναξα με αυστηρό ύφος και γυρίζοντας το κεφάλι μου αντίκρισα τον Shoichiro, ο οποίος μου ζήτησε συγνώμη που διέκοψε την δουλειά μου πριν καν προλάβω να του απολογηθώ για την επιθετική συμπεριφορά μου.

Για την τεχνολογία των MotoGP

Αρχικά δούλεψα 17 χρόνια στο HRC, ως υπεύθυνος για το σχεδιασμό πλαισίων των RS 125/250, RVF 750 και VTR 1000. Από το 2002 μέχρι το 2008 πήγα ως τεχνικός διευθυντής στην Formula 1.

Επιστρέφοντας το 2009 ως πρόεδρος του HRC στα MotoGP, έφερα από την F1 νέες τεχνολογίες όπως το seamless κιβώτιο ταχυτήτων και την τεχνογνωσία στα ηλεκτρονικά. Είναι λάθος αυτό που πιστεύουν οι περισσότεροι ότι τα ηλεκτρονικά είναι περίπλοκα. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει με τα δικά μας, όπου είναι πολύ φιλικά για τους μηχανικούς να τα ρυθμίσουν. Γι΄αυτό ήμασταν αντίθετοι με τον κανονισμό μιας κοινής ECU που θέλει η Dorna.     

 

Stoner VS Marquez

Για μένα ανήκουν στην ίδια σπάνια ράτσα και μοιάζουν σαν λιοντάρια. Όταν βγαίνουν στην πίστα βρίσκουν τον στόχο και επιτίθενται. Σίγουρα έχουν διαφορετικό χαρακτήρα. Με τον Stoner παίρνει πολύ περισσότερο χρόνο για να χτίσεις μια σχέση μαζί του. Όμως όταν τα καταφέρεις γίνεται μέρος της οικογένειας.

Αντίθετα ο Marquez είναι πιο ανοιχτός, κάνει αστεία και είναι πάντα πρόσχαρος, αλλά πολλές φορές δεν μπορείς να καταλάβεις τι ακριβώς σκέφτεται.

 

Η ζωή μακριά από τους αγώνες   

Τον ελεύθερό μου χρόνο τον περνάω στο εξοχικό μου στα βουνά της Ιαπωνίας. Στα βουνά βρίσκω την ηρεμία και κάνω βόλτες με το ποδήλατο. Ακόμα και στην δουλειά πάω καθημερινά με το ποδήλατο αφού το σπίτι μου απέχει περίπου δέκα χιλιόμετρα από το γραφείο

 

Ποια είναι η πιο σπουδαία νίκη;

Η σπουδαιότερη νίκη για μένα είναι πάντα η επόμενη!