Ρεπορτάζ: 36η Πανελλήνια Συγκέντρωση Μοτοσυκλετιστών

Όπου εστιάσει ο καθένας…
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

7/6/2017

Τελευταία ημέρα της Πανελλήνιας Συγκέντρωσης Μοτοσυκλετιστών, την Δευτέρα, και το πρόσημο της διοργάνωσης μπορεί να είτε θετικό, είτε αρνητικό, ανάλογα με το που θα εστιάσει ο καθένας…

Χρόνια τώρα ενημέρωση για την Πανελλήνια Συγκέντρωση, πριν αυτή γίνει, θα βρεις μονάχα μέσα από τον ειδικό τύπο, και μάλιστα από λίγα site και παραδοσιακά από το Motomag, όπως φέτος που δώσαμε το στίγμα της 36ης Πανελλήνιας, απευθείας μόλις έληξε το δράμα με την τοποθεσία διεξαγωγής. Χρόνια τώρα τα διάφορα μεγάλα ειδησεογραφικά site θα αναφέρονται για την Πανελλήνια μονάχα στο τέλος της και μόνο μέσα από τα ατυχήματα ή τα δυστυχήματα που σημειώνονται. Δεν ξεφύγαμε δυστυχώς και φέτος, από τον παραπάνω κανόνα.

Στα μεγάλα ειδησεογραφικά site η μόνη αναφορά που θα βρεις για την φετινή Πανελλήνια, είναι για τα ατυχήματα που σημειώθηκαν, με ορισμένα από αυτά να προσπερνούν πλήρως την ίδια την Πανελλήνια και να αναφέρονται στα ατυχήματα, ως συμβάντα σε αυτοσχέδιους αγώνες…

Όχι ότι έχουν άδικο, γιατί αυτοσχέδιος αγώνας ήταν αυτό που συνέβαινε, πλήρως ανοργάνωτος με τεράστιο ρίσκο, χωρίς κάποια άλλη από τις δραστηριότητες να είναι ικανή να τραβήξει το πολυπόθητο «κλικ», ώστε να δικαιολογεί τον χρόνο για μία δημοσίευση, από την πλευρά ενός πρακτορείου ειδήσεων. Δεν υπήρξε λαοθάλασσα σε κάποια από τις συναυλίες, δεν έγινε κάτι το συνταρακτικό από πλευράς δράσεων που να αποτελεί «είδηση». Για αυτό για τον πολύ κόσμο η Πανελλήνια θα είναι γνωστή –για μία ακόμα φορά- ως τόπος αναρχίας και ατυχημάτων. Η αλήθεια όμως είναι ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα πίσω από αυτή την εικόνα, απλά εκτός μοτοσυκλετιστικού χώρου ή για όλους όσους δεν παρευρέθηκαν η 36η Πανελλήνια έγινε κι αυτή γνωστή όπως και οι προηγούμενες, μέσα από τραγικές ειδήσεις. Το Σάββατο και την Κυριακή σημειώθηκαν δύο λίγο-πολύ παραπλήσια ατυχήματα. Πάνω στην παλιά εθνική οδό, διακόπτοντας την κυκλοφορία και καταλαμβάνοντας το οδόστρωμα, συμμετέχοντες στην Πανελλήνια Συγκέντρωση, μαζί με «εξωσχολικούς» πραγματοποιούσαν αυτοσχέδιους αγώνες με παράλληλες εκκινήσεις, έκαναν burnout, περάσματα με σούζες κτλ, ανάμεσα στους πεζούς φίλους τους σ’ ένα σκηνικό που ταυτίζεται απόλυτα με τις αντίστοιχες συγκεντρώσεις που κυνηγά η αστυνομία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως, η αστυνομία ήταν από τελείως διακοσμητική μέχρι πλήρως απούσα.

Φεύγοντας από το χώρο, η Πανελλήνια αφήνει έναν δρόμο που μαρτυρά τι γινόταν, εκατοντάδες σκουπίδια και μερικούς τραυματίες, μερικοί από τους οποίους μπορεί να μην φτάσουν σε εκείνο το σημείο ανάνηψης που να καταφέρουν να ξεχάσουν κάποτε την 36η Πανελλήνια Συγκέντρωση..

Την Κυριακή το θέαμα ήταν αποκαρδιωτικό, όπως και το Σάββατο. Μία μοτοσυκλέτα στην διαδικασία της επιτάχυνσης ανάμεσα στον κόσμο, συνάντησε μία άλλη που έκανε αναστροφή και από την σύγκρουση τραυματίστηκαν σοβαρά οι αναβάτες αλλά και παρευρισκόμενοι θεατές. Το περιπολικό που ήρθε (και έφυγε – δεύτερος αρνητικός πόντος για την Ελληνική Αστυνομία) αφού είδε τι γινόταν, κατέγραψε το ατύχημα ως συμβάν σε αυτοσχέδιους αγώνες, πράγμα που σημαίνει ότι ακόμα κι όταν ξεπεράσουν τους τραυματισμούς τους, που το ευχόμαστε θερμότατα, οι εμπλεκόμενοι θα συνεχίσουν να ασχολούνται με το ατύχημα στις δικαστικές αίθουσες…

Μονάχα στην Καστοριά, σχετικά πρόσφατα, υπάρχει το παράδειγμα τα τελευταία χρόνια, η Ελληνική Αστυνομία να μην κλείνει τα μάτια σε όλα όσα γίνονται κατά την διάρκεια της Πανελλήνιας σε δημόσιους δρόμους. Κι αυτό γιατί πολύ απλά η πόλη έχει μεγάλη δύναμη αστυνομίας, ομάδες καταστολής κτλ, που αποφάσισε να εμπλέξει μετά την πρώτη βραδιά που έληξε με επίθεση σε περιπολικό. Έκοψε κλήσεις χιλιάδων Ευρώ την επόμενη μέρα, κατάσχεσε μοτοσυκλέτες, οδήγησε αναβάτες στο αυτόφωρο και σίγουρα απέτρεψε με αυτό τον τρόπο σοβαρά ατυχήματα. Η απουσία τους στην 36η Πανελλήνια είναι εγκληματική και φέρουν την καθολική ευθύνη καθώς μιλάμε για δημόσιους δρόμους που αφήνουν απροστάτευτους παρά τις εκκλήσεις των κατοίκων αλλά και της ΜΟΤΟΕ. Γνωρίζουν τι συμβαίνει αλλά δεν παρεμβαίνουν. Στην περίπτωση μάλιστα της 36ης Παν. Συγκέντρωσης, δεν μπορεί να ισχύσει και το επιχείρημα των αρχών για έλλειψη πόρων και προσωπικού. Με μόλις 25 λεπτά απόσταση από το αρχηγείο της αστυνομίας στην Θεσσαλονίκη, δεν υπάρχει καμία απολύτως δικαιολογία για την Ελληνική Αστυνομία.

Πολλά θα μπορούσαν να έχουν γίνει από την διοργάνωση της ΜΟΤΟΕ ώστε να μην φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Θα μπορούσαν να απαιτήσουν εκ των προτέρων την κάλυψη της αστυνομίας, ως ένα από τα μέτρα, αλλά και πάλι η απάντηση θα ήταν η ίδια, πως δεν υπάρχουν οι πόροι.

Πρόκειται για το πιο βλακώδες επιχείρημα, αφού σε τόσο κοντινή απόσταση από την Θεσσαλονίκη είναι πολύ εύκολο να ενισχυθούν οι δυνάμεις της αστυνομίας. Αδιαφορία των αρχών λοιπόν είναι η μόνη εξήγηση… Στην πράξη δεν γίνεται να απαιτείς την συλλογική ευθύνη από την διοργάνωση για κάτι που γινόταν εκτός δικού της χώρου σε δημόσιο δρόμο. Θα έπρεπε ίσως να βρεθούν τρόποι ώστε να αυξηθεί η συμμετοχή και άλλων λεσχών, να προσελκύσουν συμμετέχοντες με μοτοσυκλετιστικό πνεύμα και.. αντιμετώπιση προς τους δύο τροχούς, αντί για τα ίδια άτομα με τις ίδιες συμπεριφορές. Υπάρχουν πάντα μοτοσυκλέτες που φεύγουν από την Πανελλήνια με λιγότερα άλογα από αυτά που είχα, καθώς ο αναβάτης τους, συνήθως χωρίς κράνος, χωρίς παπούτσια ακόμα, τις δουλεύει στον κόφτη για να κάνει σαματά. Για παράδειγμα τα λίγα ονομαστικά άλογα ενός Fazer που δουλεύει μονάχα ρελαντί στον κόφτη, δεν θα είναι πλέον τα ίδια μετά από μέρες τέτοιας συμπεριφοράς… Όπως δεν θα είναι ίδια και η ακοή του αναβάτη, αλλά αυτά μάλλον αποτελούν λεπτομέρειες..

Μέσα στον χώρο της Πανελλήνιας Συγκέντρωσης υπήρχε μεγαλύτερη προσέλευση από τις προηγούμενες χρονιές, και μάλιστα περισσότερος ο κόσμος που φιλοξενήθηκε μέσα στο Apollonia Spa με σωστές παροχές και οργανωμένο κλίμα.

 

Στα Λουτρά της Νέας Απολλωνίας υπάρχει δομή φιλοξενίας μεταναστών, που είχαν συνηθίσει στην ήρεμη ζωή δίπλα στην λίμνη και τα ιαματικά λουτρά. Με την ολοκλήρωση της Εγνατίας Οδού που μετέφερε την κίνηση από την άλλη πλευρά της λίμνης και την οικονομική κρίση που μείωσε την επισκεψημότητα στα κάποτε διάσημα λουτρά, τα Λουτρά Νέας Απολλωνίας γνώρισαν ξανά ζωή μέσα από την δομή φιλοξενίας των μεταναστών.

 

 

Στην ηρεμία της περιοχής θα έπρεπε να γίνει ένα φασαριόζικο  διάλειμμα από δυνατό θόρυβο εξατμίσεων και φυσικά από όλα όσα συνέβαιναν 150-200 μέτρα ψηλότερα, στην παλιά εθνική. Από την ΜΚΟ που ελέγχει τις παροχές, κι αφού ενημερώθηκαν πλήρως από την ΜΟΤΟΕ, έφεραν δική τους πρόσθετη ασφάλεια στην περιοχή, εξήγησαν στους μετανάστες τι θα έπρεπε να περιμένουν και φρόντισαν να μην τρέχουν τα παιδιά στους δρόμους, όπως γινόταν μόλις την προηγούμενη ημέρα.

Στο τέλος η συμβίωση ήταν άψογη και για τις δύο πλευρές. Με όσους μετανάστες συνομιλήσαμε, όπως και με τους ανθρώπους των ΜΚΟ αντιμετώπισαν την Πανελλήνια Συγκέντρωση σαν ένα ευχάριστο διάλειμμα και έκαναν υπομονή απέναντι στην φασαρία βλέποντας τις μοτοσυκλέτες, συνομιλώντας με τους αναβάτες, ζώντας ένα πάρτι μετά από πολύ καιρό, όπως χαρακτηριστικά τόνισε ένα νεαρός με την παρέα του, που χάζευαν μια – μία τις μοτοσυκλέτες.

Με εξαίρεση λοιπόν το γνωστό πρόβλημα με τα ατυχήματα και την παραβατική συμπεριφορά, η Πανελλήνια Συγκέντρωση έγινε σε έναν όμορφο χώρο, με περισσότερες από 600 μοτοσυκλέτες να περνούν την πύλη της, και εκατοντάδες ακόμη να την επισκέπτονται. Το γιατί δεν έγινε νοτιότερα, κάπου πιο κεντρικά στην Ελλάδα, είναι ένα θέμα που μας έχει απασχολεί, και το έχουμε αναπτύξει εδώ, οπότε δεν θα μπούμε σε επανάληψη.

Τα Λουτρά Νέας Απολλωνίας προσέφεραν έναν όμορφο χώρο στην Πανελλήνια, στην όχθη της λίμνης, και με πρόσβαση σε κοντινές παραλίες στον Σταυρό, Ασπροβάλτα και Ολυμπιάδα, αλλά και σε πανέμορφες διαδρομές μέχρι τον Χολομώντα κι από εκεί στο δεύτερο πόδι της Χαλκιδικής ή κατά μήκος του Στριμονικού κόλπου μέχρι το Άγιο Όρος, σε μία εκπληκτική διαδρομή γεμάτη στροφές, με καλή άσφαλτο και χωρίς κίνηση.

Την Παρασκευή μάλιστα την είχαν ανακαλύψει συνάδελφοι δημοσιογράφοι από την Ελβετία, που έκαναν το δικό τους συγκριτικό για μεγάλα on-off και πήγαιναν πάνω – κάτω στα μικρά χωριά της Χαλκιδικής. Με λίγα λόγια θα μπορούσε η τοποθεσία σε προδιέθετε να εξερευνήσεις την περιοχή γράφοντας χιλιόμετρα σε διαδρομές απόλυτα κατάλληλες για μοτοσυκλέτα, φτάνοντας μέχρι κάποια παραλία ή μένοντας ψηλά στο βουνό.

Το Σάββατο μπορούσες να δεις παρέες μοτοσυκλετών με τα αυτοκόλλητα της Πανελλήνιας Συγκέντρωσης κολλημένα στις ζελατίνες τους, σε όλο το δεύτερο πόδι, και φυσικά στις παραλίες του Στριμονικού κόλπου. Όλοι τους με κράνη και εξοπλισμό, όλοι τους με σωστή συμπεριφορά στο δρόμο. Αυτό είναι το κρυμμένο νόημα της Πανελλήνιας Συγκέντρωσης, που επισκιάζεται από τα επεισόδια που δημιουργούνται. Πως πρόκειται για μία ευκαιρία, μία αφορμή, για να πάρεις την μοτοσυκλέτα σου να βρεθείς με φίλους ή να κάνεις καινούριους και με αφετηρία την πύλη της, να πραγματοποιήσεις τις καλύτερες βόλτες. Για την πλειοψηφία των συμμετεχόντων αυτό ήταν το νόημα της Πανελλήνιας κι όχι τα εκατό ή εκατό πενήντα άτομα που δημιουργούσαν τα επεισόδια. Περιμένουμε την επόμενη φορά να δραστηριοποιηθούν και οι λέσχες από την υπόλοιπη Ελλάδα για να γίνει η Πανελλήνια Συγκέντρωση σε πιο κεντρικό σημείο και να υπάρχει καθολική απαίτηση από τις αρχές για σωστή αστυνόμευση, με λίγα λόγια να παρακαλέσουν για το αυτονόητο οι άνθρωποι της ΜΟΤΟΕ, καθώς δεν είναι σε θέση να υποχρεώσουν την αστυνομία να κάνει την δουλειά της. Από εκεί και πέρα με δεδομένο ότι πρόκειται για τα ίδια άτομα κάθε χρονιά, μπορούν απλά να προσπαθήσουν να τους προσεγγίσουν, ευελπιστώντας σε μία αλλαγή συμπεριφοράς.

Πρόσφατα το MRCG, ένα από τα πιο δραστήρια μοτοσυκλετιστικά γκρουπ στο Facebook που ξεκίνησε ο συνεργάτης του MOTO, Λάζαρος Αλεξάκης, πραγματοποίησε την 5η κατά σειρά συγκέντρωση των μελών του, μαζεύοντας τον διπλάσιο αριθμό συμμετοχών από την Πανελλήνια Συγκέντρωση, χωρίς το παραμικρό συμβάν ή το παραμικρό επεισόδιο, πραγματοποιώντας ταυτόχρονα κοινωνική προσφορά, έχοντας αγκαλιάσει ιδρύματα, προσφέροντας τεράστιο φιλανθρωπικό έργο. Μπορεί η 36η συγκέντρωση του MRCG να είναι χαώδης, όπως αντίστοιχα παλιότερα, τελείως πολιτισμένος ήταν και ο θεσμός της Πανελλήνιας…

Όμως μάλλον εδώ κρύβεται κάτι που θα μπορούσε να βοηθήσει: Η ενασχόληση των μελών της ΜΟΤΟΕ σε συχνότερη βάση με κοινές δράσεις, η συχνή επικοινωνία των διαφορετικών μικρών λεσχών που την απαρτίζουν ίσως είναι ενέργεις που θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις και για μία καλύτερη, πολυπληθέστερη και με νέα ταυτότητα Πανελλήνια Συγκέντρωση στο μέλλον… Η 36η στη σειρά, αν εξαιρέσεις τα επεισόδια που τεράστια ευθύνη φέρει η αδιαφορία της αστυνομίας, κλείνει με θετικό πρόσημο για όλο τον κόσμο που ήταν εκεί και πέρασε όμορφα, κάνοντας τις βόλτες του στην Χαλκιδική, από τα βουνά μέχρι τις παραλίες…

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Maxton Engineering - Απεβίωσε ο ιδρυτής Ron Williams - Ο άγνωστος ρόλος στο HRC και την NR500 με τα οβάλ πιστόνια

Εμβληματικός μηχανικός, με απαράμμιλες γνώσεις, στο όνομα του οποίου οι αγωνιζόμενοι του IOMTT πίνουν νερό
Ron Williams - Maxton Engineering
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

26/11/2024

Ο Ron Williams ήταν ένας πραγματικά ξεχωριστός μηχανικός, με μεγάλη αναγνώριση κυρίως από τους Βρετανούς αγωνιζόμενους που τον προτιμούσαν για τις αναρτήσεις τους, είτε συμμετείχαν στο BSB, είτε σε αγώνες Road-Racing όπως το Isle of Man TT. Όμως παρόλο που ήταν ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων, η φήμη του είχε ξεπεράσει τα στενά όρια της χώρας του, με τη Honda να τον προσκαλεί το 1981 στην Ιαπωνία, για να βοηθήσει στην κατασκευή του πλαισίου της πρωτοποριακής NR500 με τα οβάλ πιστόνια. 

Τον Ron τον είχα γνωρίσει τηλεφωνικά, πριν από 30 χρόνια, όταν είχα στην κατοχή μου ένα Suzuki RG 500 Gamma και είχα αγοράσει ανεστραμμένο πιρούνι από GSX-R1100 του 91 για να αντικαταστήσω το συμβατικό πιρουνάκι των 38 mm που φόραγε από το εργοστάσιο. Καθώς σπούδαζα στην Αγγλία, χώρα με πλούσια μηχανολογική παράδοση, οι ερωτήσεις μου για το πού θα μπορούσα να κάνω revalving στο πιρούνι του GSX-R για το βάρος του RG είχαν πάντα την ίδια απάντηση: στη Maxton Engineering.

Πήρα τηλέφωνο την εταιρεία όπου μου απάντησε ο ίδιος ο Ron. Του εξήγησα τι ήθελα να κάνω, και εκείνος μου ζήτησε να του πως το βάρος μου με κράνος και εξοπλισμό μοτοσυκλέτας και να του πω αν θα οδηγούσα στον δρόμο ή σε πίστα. Εκείνος θα αναλάμβανε τα υπόλοιπα -και σε πολύ λογικό αντίτιμο. Του έστειλα μέσω ταχυδρομείου το πιρούνι στο Cheshire, όπου βρίσκεται η εταιρεία, προσεκτικά τυλιγμένο σε διάφορα παλιά ρούχα, με ένα σημείωμα με τις απαντήσεις στα ερωτήματά του.

Λίγες εβδομάδες μετά, είχα στα χέρια μου το πιρούνι και με το πέρας των σπουδών μου, επέστρεψα στην Κρήτη όπου και το τοποθέτησα στο RG, με παράλληλη επέμβαση στο πίσω αμορτισέρ για να ψηλώσει σε σχέση με πριν, και να μη βρίσκουν οι πάνω εξατμίσεις στο φαρδύ ελαστικό που φόραγε η ζάντα του GSX-R1100 που συνόδευε τη μετατροπή. Όμως ενώ είχα ακούσει τα καλύτερα για τον Ron, οι πρώτες βόλτες με το μεταλλαγμένο RG ήταν σκέτη τραγωδία, αφού ακόμα και στις χαμηλές ταχύτητες, τα tank-slapping διαδεχόταν το ένα το άλλο!

RG500 Maxton revalved

Ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε… έχανα τον λογαριασμό με το πόσες ταλαντώσεις στα στόπερ του τιμονιού μου επεφύλασσε το κάθε συμβάν. Απελπισμένος τηλεφώνησα εσπευσμένα στη Βρετανία, όπου ο Ron χωρίς να ανεβάσει πίεση μου είπε λακωνικά: “δεν έχω κάνει ποτέ λάθος στις αναρτήσεις μου”. Έτσι έλεγε εκείνος, όμως η κατάσταση συνέχισε να είναι δραματική, κι όποτε έβλεπα σαμάρι ή λακκούβα με έκοβε κρύος ιδρώτας.

Μέχρι εκείνη την επική βόλτα στον ΒΟΑΚ, με μια παρέα εννέα Suzuki, από RGV250, GSX-R750 μέχρι GSX-R1100 με κινητήρα Big Pops Yoshimura... εκεί έδωσα το RG στον μηχανικό μου, ονομαστό κάγκουρα και μηχανικό αγώνων τότε του Σήφη του Σταυρουλάκη που συμμετείχε στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ταχύτητας. Εκείνος στο τιμόνι του RG, μαζί με το GSX-R1100 Big Pops εξαφανίστηκαν μπροστά, και τους βρήκαμε μόνο στο τέλος της βόλτας. Την σκηνή δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Το RG και το GSX-R σταματημένα στην άκρη της Εθνικής, και τους δυο αναβάτες να καπνίζουν δίπλα τους. Πιο πολύ όμως κάπνιζαν οι εξατμίσεις του σβηστού RG, που είχαν ανεβάσει θερμοκρασία και έκαιγαν τα υπολείμματα διχρονόλαδου που είχαν μέσα τους!

RG500

“Οι εντυπώσεις σου”… ρώτησα, κι εκείνος με χέρι που έτρεμε ελαφρά μου απάντησε “δεν ξέρεις τι έχεις!” Τι έχανα; Τι δεν καταλάβαινα; “Το πιρούνι δουλεύει εκπληκτικά, αλλά θέλει χιλιόμετρα. Από τα 160 και πάνω δουλεύει όπως κανένα άλλο. Απλώς εμπιστέψου το, ξεπέρασε τα 160 και κράτα το γκάζι ανοιχτό.” Τον εμπιστεύτηκα και ως ανταμοιβή μου, ανακάλυψα κράτημα που δεν μπορούσα ούτε να ονειρευτώ με το προηγούμενο πιρούνι, κράτημα που έφερνε τη μοτοσυκλέτα πολλές δεκαετίες μπροστά, με άμεση σύγκριση με πολύ πιο σύγχρονα σπορ μοντέλα. Σε ευχαριστώ Ron!

Ron Williams

Τα χρόνια πέρασαν, ο Ron μεγάλωσε κι αυτός, και το 2020 υπέστη εγκεφαλικό, με τις επιπτώσεις του οποίου πάλευε τα τελευταία 4 χρόνια. Στις 25/11 μέσω της σελίδας της Maxton Engineering ήρθε η ανακοίνωση της οικογένειάς του που ανέφερε τα εξής: “ Με βαριά καρδιά ανακοινώνουμε τον θάνατο του ιδρυτή και πατέρα της οικογένειας, Ron Williams, ο οποίος πέθανε το βράδυ του Σαββάτου. Ήταν πρωτοπόρος της βιομηχανίας και όλοι μας στη Maxton είμαστε ευγνώμονες που μας έδωσε την ευκαιρία να μάθουμε από εκείνον.”

Ο Ron Williams ίδρυσε τη Maxton το 1971, πουλώντας το αυτοκίνητό του για να χρηματοδοτήσει την επιχείρηση. Το όνομα Maxton ήταν σύνθετη λέξη από το Max (Μέγιστο) και το Ton που στα αγγλικά σημαίνει και τα 100 μίλια την ώρα -160 χλμ/ώρα.

Maxton Engineering

Στην μακρόχρονη καριέρα του, ο Ron Williams ασχολήθηκε πέρα από τις αναρτήσεις για τις οποίες έγινε ιδιαίτερα γνωστός και με τα πλαίσια -δυο τομείς που συνδέονται άρρηκτα, και η βαθιά γνώση του Ron στη γεωμετρία των πλαισίων τον βοηθούσε σε τεράστιο βαθμό στη βελτίωση των εργοστασιακών αναρτήσεων.

Ron Williams

Είχε ξεκινήσει κατασκευάζοντας πλαίσιο για Matchless πριν ασχοληθεί με πλαίσια για τα δίχρονα TZ, και με το τρικύλινδρο  αγωνιστικό Kawasaki KR750 του Mick Grant το οποίο μετασκεύασε βοηθώντας τον Grant να πάρι τον τίτλο στο IOMTT στην κατηγορία Senior το 1975.

Honda NR500

Το 1981, η Honda προσκάλεσε τον Ron στην Ιαπωνία, για να επιθεωρήσει την NR500 με τα οβάλ πιστόνια, και για να βοηθήσει στη δημιουργία ενός πιο συμβατικού πλαισίου, δουλεύοντας μαζί με τους μηχανικούς της ιαπωνικής εταιρείας και με τον Takeo Fukai που αργότερα έγινε ο CEO της Honda.

Παράλληλα, ο Ron κατασκεύαζε τους δικούς του τροχούς μοτοσυλκλετών από μαγνήσιο, ενώ πλέον η Maxton Engineering είναι γνωστή αποκλειστικά για τις κορυφαίες aftermarket αναρτήσεις της, με τον γιο του Ro, Richard, να έχει αναλάβει τα ηνία της επιχείρησης.

Ετικέτες