Επέμβαση στην κλείδα (ξανά) και αποχή από τους αγώνες
Από τον
Θοδωρή Ξύδη
29/10/2024
Με επιτυχία ολοκληρώθηκε το χειρουργείο που έκανε ο Pol Tarres ξανά στον ώμο του, όπως αυτό που είχε κάνει το 2022, λόγω της κάκωσης που είχε προκληθεί στην ακρωμιοκλειδική άρθρωση.
Ο αναβάτης trial και hard enduro που έγινε ευρύτερα γνωστός από τα βίντεο του στο διαδίκτυο, κάνοντας τρελά πράγματα πάνω στη σέλα μιας Yamaha Tenere 700, βρέθηκε για άλλη μια φορά στο τραπέζι του χειρουργείου με στόχο την οριστική πλέον αποκατάστασή του.
Το 2022 μετά από μια πτώση που είχε σε αγώνα του Red Bull Maniacs τραυματίστηκε σοβαρά στον ώμο και ενώ ήταν τρίτος της Bronze κατηγορίας δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει την προσπάθεια του, παρά τη φιλότιμη προσπάθεια που κατέβαλε. Έπειτα ακολούθησε χειρουργείο καθώς είχε κόψει τους συνδέσμους του αριστερού του ώμου και είχε σπάσει την κλείδα του.
Επιστρέφοντας στο σήμερα ο Tarres δεν διευκρινίζει ακριβώς στο τι τον οδήγησε να κάνει ξανά χειρουργική επέμβαση στο ίδιο σημείο, αλλά άφησε να εννοηθεί ότι το μικρότερο από το ιδανικό διάστημα για την ανάρρωση του από το προηγούμενο χειρουργείο ήταν και εκείνο που τον έστειλε ξανά πίσω στο κρεβάτι του πόνου. Σύμφωνα με τα όσα δημοσίευσε σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο Καταλανός ανάρτησε και φωτογραφίες από την αριστερή του κλείδα, όπου τοποθετήθηκε μια σεβαστών διαστάσεων πλάκα και οχτώ συνολικά βίδες ώστε να δέσει το σπασμένο κόκκαλο.
Αν αυτή τη φορά ακολουθήσει όσα του συστήσουν οι γιατροί, ο Tarres θα μείνει τουλάχιστον για ένα μήνα εκτός οποιασδήποτε δράσης ώστε να δώσει στο κόκκαλό του τον ελάχιστο δυνατό χρόνο που απαιτείται για να κολλήσει.
Ο Pol, επισημαίνει ότι όλοι οι αθλητές βρίσκονται κάτω από μια συνεχή πίεση να τα κάνουν όλα τέλεια, αλλά η αποτυχία είναι μέρος του παιχνιδιού και πρέπει να το αποδεχτούνε όλοι. Τονίζει επίσης ότι αυτό που έχει σημασία είναι να σηκώνεσαι γρήγορα όταν πέφτεις, να μαθαίνεις από τα λάθη σου και να επιστρέφεις πιο δυνατός.
EICMA 2024 - Μοναδική έκθεση των 36 σημαντικότερων μοτοσυκλετών στην ιστορία 110 ετών του θεσμού!
Από το Piaggio Ciao 50 στο Moto-Guzzi V8, και από το Honda NR 750 στο Suzuki DR-Big
Από τον
Κώστα Γκαζή
4/11/2024
Στην EICMA 2024, την 81η έκδοση της πιο εμβληματικής διοργάνωσης παρουσίασης νέων μοντέλων μοτοσυκλέτας στον κόσμο, οι επισκέπτες μπορούν να δουν σε ξεχωριστό χώρο, στην Porta Sud της Rho Fiera Milano, μια μοναδική έκθεση των 36 σημαντικότερων μοτοσυκλετών της ιστορίας του ιταλικού σαλονιού μοτοσυκλέτας, υπό τον τίτλο ”EICMA: 110 χρόνια δίτροχου design”.
Τριάντα έξι μοτοσυκλέτες που έχουν αφήσει το στίγμα τους για την πρωτοτυπία και τη σημαντικότητά τους, με το design, τις αναλογίες και τα υλικά τους βρίσκονται στη φετινή EICMA.
Ένα ταξίδι στον χρόνο με διάρκεια μεγαλύτερη από έναν αιώνα, μέσα από καμπύλες, επιφάνειες, γραμμές, τεχνολογία και δημιουργίες μεγάλων σχεδιαστών, που προκαλούν έντονα συναισθήματα, δημιουργούν ιστορία και διαμορφώνουν το μέλλον της μοτοσυκλέτας.
Ένα ταξίδι που ξεκίνησε στην πρωτεύουσα της Λομβαρδίας το 1914, στο Kursaal Diana, στην Porta Venezia, όταν στην πρώτη EICMA, τότε έκθεση ποδηλάτων και μοτοσυκλετών (αργότερα χωρίστηκε στα δύο), υπήρχαν λιγότερα από σαράντα περίπτερα και εκπροσωπούνταν έξι έθνη.
Για να κάνετε μια σύγκριση, σήμερα στην EICMA υπάρχουν πάνω από 800 περίπτερα με εκθέτες από 45 διαφορετικές χώρες.
Στην είσοδο της έκθεσης του 1914, οι δύο πρώτες θέσεις καταλαμβάνονταν τότε από τους δύο Ιταλούς κατασκευαστές Frera και Stucchi, με τη σημερινή έκθεση “EICMA: 110 χρόνια δίτροχου design” στην EICMA 2024 να ξεκινά επίσης από εκεί: στην πραγματικότητα, μια Frera 2 ¼ Hp Lusso του 1914 είναι η πρώτη μοτοσικλέτα που συναντούν οι επισκέπτες και η οποία προηγείται μιας εκθεσιακής διαδρομής 36 μοτοσικλετών που χωρίζονται στις τρεις ενότητες των σχημάτων, των αναλογιών και των υλικών.
Κατά τη διάρκεια της πρωινής δημοσιογραφικής προεπισκόπησης, ο πρόεδρος της EICMA Pietro Meda τόνισε ότι “αυτή η έκθεση αποτελεί φόρο τιμής στην αναζήτηση της ομορφιάς, η οποία δεν αφηγείται μόνο την ιστορία της EICMA και της βιομηχανίας των δύο τροχών, αλλά μας μεταφέρει και σε εκείνη της χώρας, της κοινωνίας και της κινητικότητας. Πρόκειται για ένα ταξίδι που έχει τις ρίζες του στην ιταλική τεχνογνωσία και εμπλουτίζεται από τη διεθνή συμβολή πολλών άλλων κατασκευαστών”.
Για τον διευθύνοντα σύμβουλο Paolo Magri, η συγκεκριμένη έκθεση “δεν έχει τη φιλοδοξία να παρουσιάσει μια κατάταξη των πιο όμορφων μοτοσικλετών ή απλώς να παρατάξει τις μοτοσυκλέτες με χρονολογική σειρά, αλλά είναι μια πολιτιστική πρόταση, η οποία διαδίδει τη γνώση και συνοδεύει τους επισκέπτες στο συναρπαστικό δημιουργικό και σχεδιαστικό ταξίδι που κάνουν οι σχεδιαστές: από το λευκό φύλλο χαρτί μέχρι την τελική υλοποίηση”.
Μπαίνοντας στην καρδιά της έκθεσης, στον χώρο που είναι αφιερωμένος στα σχήματα, ξεχωρίζουν αμέσως η Mars A20, που εκτέθηκε στην EICMA το 1920, ένας πραγματικός θρίαμβος του ορθολογισμού, και η πιο πρόσφατη Kawasaki GPZ900R του 1984, διάσημη για την εμφάνισή της στην ταινία Top Gun.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί η ύπαρξη στην έκθεση της πρώτης μεγάλης On-Off / Adventure μοτοσυκλέτας με το χαρακτηριστικό “ράμφος”, της Suzuki DR 800 Big. Δίπλα της οι επισκέπτες θα δουν το εμβληματικό Ducati Monster, την Aprilia Motó 6.5 σχεδιασμένη από τον Philippe Starck το 1995, την MV Agusta F4 Ago και το πρωτότυπο της Husqvarna Vitpilen 401 Aero που εκτέθηκε το 2016.
Υπάρχουν επίσης σημαντικά αφιερώματα στις Triumph, Fantic, Yamaha, Aermacchi και Innocenti.
Περνώντας στην ενότητα που είναι αφιερωμένη στις αναλογίες, την προσοχή τραβά αμέσως η θρυλική V8 Moto Guzzi 500 του 1957, του μηχανικού Giulio Cesare Carcano, ενώ δίπλα της ποζάρει το Ciao 50 της Piaggio που έκανε καριέρα και στη χώρα μας δίπλα στο διθέσιο Si. Στην περιοχή των αναλογιών θα βρούμε στη συνέχεια άλλα εμβληματικά αριστουργήματα των KTM, Benelli, Suzuki, Rumi, Bianchi, Honda, Ducati και Gilera.
Τέλος, η ενότητα που είναι αφιερωμένη στα υλικά, όπου φτάνει στο αποκορύφωμα των διαδικασιών κατασκευής και μηχανικής, με αφιερώματα στον Corradino D'Ascanio για τη χρήση λαμαρίνας στην Piaggio Vespa, στο αντισυμβατικό αγωνιστικό project της ELF X από το 1978, και στην κομψότητα της Laverda RGS 1000, αλλά και σε άλλες αποκλειστικές βασίλισσες της τεχνικής και της ομορφιάς, όπως η σπάνια Honda NR 750 από το 1991, μοτοσυκλέτα την οποία το ΜΟΤΟ είχε αγοράσει και δοκιμάσει αναλυτικά προσκαλώντας στις δοκιμές δημοσιογράφους απ’ όλο τον κόσμο, η Bimota Tesi 1D SR και η Ducati Superleggera V4.
Η έκθεση κατέστη δυνατή επίσης χάρη στη σημαντική υποστήριξη του ICE, του Οργανισμού για την προώθηση στο εξωτερικό και τη διεθνοποίηση των ιταλικών εταιρειών, ενώ ο σχεδιασμός και η επιμέλεια της έκθεσης γίνονται από την EICMA, την V12 Design, την Gianmarco Blini Design και τον δημοσιογράφο Marco Riccardi. Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στο περιοδικό Motociclismo και, πάνω απ' όλα, στους ιδιώτες συλλέκτες, κατασκευαστές, μουσεία και φορείς που διέθεσαν τις μοτοσυκλέτες.
