KTM Adventure Rally Bosnia 2019: Ζήσαμε μία επική περιπέτεια στα Βαλκάνια!

1000+ Φωτογραφίες!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

27/6/2019

Συμμετείχαμε φέτος στο Adventure Rally της Βοσνίας, με τις πρώτες εντυπώσεις μας να αποτυπώνονται εδώ, γεμίζοντας τέσσερις ημέρες μονάχα με χώμα! Ταξιδεύοντας οδικώς με το 790 Adventure της KTM είχαμε αποφασίσει να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία κάνοντας έναν κύκλο στα Βαλκάνια, και μιας και ο χρόνος ήταν περιορισμένος, για το πριν και το μετά, η απόφαση ήρθε εύκολα, τα χιλιόμετρα αυτά θα γινόντουσαν δίχως στάση!

Αυθημερόν λοιπόν στην Σερβία και το Βελιγράδι χρησιμοποιώντας τους αυτοκινητόδρομους, κι από εκεί στην Βοσνία την επόμενη ημέρα μέσα από χωριά και άσχημο δίκτυο δρόμων. Επιστροφή μετά το Rally κατευθείαν από την Βοσνία, από την χειρότερη διαδρομή που μπορεί κανείς να επιλέξει για την Αθήνα δίχως καθόλου αυτοκινητόδρομους μέχρι την Λαμία, ολοταχώς προς τις Ημέρες Μοτοσυκλέτας παρκάροντας το γενναίο και ακούραστο 790 Adventure στο περίπτερο του ΜΟΤΟ μετά από 15 ώρες συνεχούς οδήγησης. Μετατρέψαμε έτσι το πριν και το μετά του Adventure Rally σε μία περιπέτεια που παρακολουθούσατε μαζί μας μέσα από την σελίδα του ΜΟΤΟ στο Facebook. Και εκτός από περιπέτεια ήταν και μία μεγάλη δοκιμή για τις ταξιδιωτικές δυνατότητες του 790, όπως θα διαβάσετε στο επόμενο τεύχος του ΜΟΤΟ, παράλληλα με την δοκιμή και την σύγκριση με την έκδοση R που οδηγήσαμε στην Βοσνία!

Η συμμετοχή στο Adventure Rally ήταν μία μοναδική εμπειρία, ως οι μόνοι δημοσιογράφοι από την Ελλάδα, παράλληλα με το γαλλικό MOTO Magazine και το γερμανικό MOTORRAD αλλά κι άλλους συναδέλφους από την Σλοβακία ή την Τσεχία, χώρες δηλαδή που είχαν μια κάπως πιο εύκολη πρόσβαση από εμάς, οδικώς για την Βοσνία. Μονάχα τα σύνορα υπολογίζοντας, χώρια το οδικό δίκτυο και τις ενδιάμεσες χώρες, το να φτάσεις στην Βοσνία από νότια είναι χειρότερο από τα βόρεια σύνορά της, ή την εντελώς ευρωπαϊκή πλέον Κροατία. Με πλοηγούς τον κ.Sauer Joachim, υψηλόβαθμο στέλεχος της KTM στην Αυστρία με την θέση του Senior Product Manager Offroad, πολυπρωταθλητής στο Enduro με τίτλους σε Six Days ανάμεσα σε άλλους, και παράλληλα τον Chris Birch και την Laia Sanz, τα πράγματα μονάχα απλή βόλτα δεν μπορείς να τα χαρακτηρίσεις! Ο κ.Jogi, όπως τον αποκαλούσαμε, είχε τρομερή όρεξη να οδηγήσει στα χώματα, σαν να μην το κάνει συχνά ως μέρος της δουλειάς του στην KTM, στην εταιρία όπου όλοι οδηγούν μοτοσυκλέτες και τις οδηγούν και γρήγορα, ανεξάρτητα από την θέση τους. Αυτό σημαίνει πως οπουδήποτε υπήρχαν δύο διαδρομές για τις GPS συσκευές διαλέγαμε πάντοτε την “hard” δίχως δεύτερη σκέψη, ακόμη κι αν οι κατά περιόδους καταιγίδες συντελούσαν στην διάνοιξη παγίδων και την δημιουργία των κατηφορικών κομματιών σε σκαρφάλωμα χειμάρρου.

δεν είναι εύκολη υπόθεση να αλλάξουν ελαστικά τόσες μοτοσυκλέτες μέσα σε λίγες ώρες, αλλά οι άνθρωποι της KTM δεν σταματούσαν ούτε λεπτό...

Σε ένα Rally ανοικτό για τους πελάτες με τα μεγάλα δικύλινδρα Adventure, όπου ναι υπήρχαν πολλά 790, περιμένεις πως οι διαδρομές θα εξαντληθούν σε φλαταδούρες με μερικά ψήγματα λίγο πιο άσχημων χωματόδρομων. Δεν ήταν αυτή η περίπτωση. Οι Αυστριακοί είχαν σχεδιάσει μία διαδρομή που μπορούσε να προσαρμοστεί σε τρία και κατά περίπτωση τέσσερα επίπεδα δυσκολίας. Ξεκινούσες από το εύκολο, υπήρχε το δύσκολο και παράλληλα οι διαγωνιζόμενοι στο “Ultimate Race” είχαν την δική τους διαδρομή ξεκινώντας πολύ νωρίτερα από τους υπόλοιπους, περίπου 45 λεπτά, σε μία πορεία με Roadbook που ένωνε τα «δύσκολα» περάσματα της δικής μας χωματερής βόλτας, με ακόμη πιο δύσκολα. Και φυσικά ο κ.Jogi είχε σημειωμένα και ορισμένα “extreme” κομμάτια για κάθε διαδρομή, που ευελπιστούσε να ενσωματώνει με την πρώτη ευκαιρία στο χρονοδιάγραμμα. Φυσικά οι φωτογράφοι που μετακινούνταν με αυτοκίνητο, δεν ήταν δυνατό να ακολουθήσουν τις μοτοσυκλέτες παρά να τις συναντήσουν σε σημεία με πιο εύκολη πρόσβαση. Στις τρεις όμως ημέρες καθαρής οδήγησης το Adventure Rally της KTM ανάγκασε σχεδόν το σύνολο των συμμετεχόντων να αγγίξει κάποιο από τα όριά του, είτε αντοχής, είτε σε δυσκολία οδήγησης.

Τίποτα από όλα αυτά δεν ήρθε δίχως τίμημα, κι ευτυχώς όχι μεγάλο. Ούτε οι πτώσεις ήταν λίγες, ούτε και τα ατυχήματα. Σπασμένα πόδια και κλείδες υπήρχαν ανάμεσά μας κάθε ημέρα, με την διοργάνωση να έχει καταφέρει να μπορεί ο κάθε ένας να βρεθεί εντός λίγης ώρας στα χέρια γιατρού. Από την μέση του πουθενά κυριολεκτικά, εκεί που ο χάρτης δεν δείχνει δρόμους αλλά μία τεράστια πράσινη κουκίδα, οι άνθρωποι της KTM είχαν καταφέρει εντός μισής ώρας από ατύχημα με σπασμένο πόδι, να βρίσκεται ο αναβάτης σε φορείο με γιατρό και νοσηλευτές πάνω από το κεφάλι του. Τόσος χρόνος χάνεται στο κέντρο της Αθήνας, όχι στο κέντρο της Βοσνίας σε πάνω από 1.500 υψόμετρο…

Αντίστοιχα εντυπωσιακή ήταν και η αντίδραση των αναβατών που τραυματίστηκαν όπου μέρες μετά ακόμη ποστάρουν στις κλειστές ομάδες των συμμετεχόντων στα κοινωνικά δίκτυα, λέγοντας πως πέρασαν τέλεια και πως του χρόνου θα είναι πιο τυχεροί! Γνήσια πορτοκαλί αντιμετώπιση αυτή…

Στο KTM Adventure Rally έπαιρνε μέρος ολόκληρη η σειρά Adventure από το 1997 έως τώρα, από τα 640 κι 690, μέχρι τα 790, 950 και 990, τα 1050, 1090, 1190 και 1290! Εξαιρετικά πολλά τα 1190 – 1290, πράγμα που σημαίνει πως δεν ασπάζονται όλοι μία σχετικά νέα φιλοσοφία πως οι μεγάλες μοτοσυκλέτες δεν κάνουν για χώμα, διότι η αλήθεια είναι πως οι μοτοσυκλέτες μια χαρά μπορούν, απλά νομίζουμε πως πρέπει να γίνουμε όλοι μας Chris Birch. Η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική, και με βάση το παράδειγμα του Iker, του Ισπανού με το 1290 που έριξε στα αυτιά στον ίδιο τον Chris Birch, θα αναπτυχθούμε σε επόμενο άρθρο στο motomag.gr ας μην ξεχνάμε όμως πως κανείς μας στο περιοδικό δεν είναι σαν τον Chris Birch και κάθε χρόνο εδώ και 25 χρόνια από τα 34 της ιστορίας μας, πραγματοποιούμε την περιπέτεια του Mega Test! Σίγουρα ξέρουμε να καβαλάμε, και πολύ καλά μάλιστα, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είμαστε ημί-θεοι σαν τον Chris, διάθεση και όρεξη να έχει ο καθένας να ερευνήσει τα όριά του. Άλλωστε σε ένα τέτοιο Rally σίγουρα θα τα βρεις και αναγκαστικά θα τα επεκτείνεις. Είτε γιατί ο διπλανός σου είναι κάτω από το μηχανάκι του και ζητά βοήθεια, είτε γιατί εκεί μέσα που πήγες και έπεσες δεν θα σε βρουν εύκολα για να σε βγάλουν…

Όλες οι εταιρίες κάνουν εκδηλώσεις για το κοινό τους, συνήθως με μπύρες και συναυλίες. Η KTM όμως πρεσβεύει κι άλλα πράγματα εκτός από αυτό, και το Adventure Rally εκφράζει απόλυτα την Ready to Race νοοτροπία τους. Πόσο πιο έτοιμος για αγώνα να είναι κανείς, όταν απλά αλλάζει ελαστικά μετά από 1.500 χιλιόμετρα ταξιδιού και ορμά για τρεις και τέσσερις ημέρες στο χώμα, για να συνεχίσει ακάθεκτος στην επιστροφή; Στο τεύχος Ιουλίου συμπυκνώνουμε όλη μας την εμπειρία με το KTM 790 Adventure στο δρόμο του ταξιδιού και τα βουνά της Βοσνίας, συγκριτικά με την δοκιμή της έκδοσης R που την οδηγήσαμε στην Ελλάδα παρέα με τον Chris Birch – ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ- και στην Βοσνία κυνηγώντας τον στα πλαίσια του Rally…

 

 

 

ΔΕΙΤΕ ΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΠΛΟΥΣΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ – ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟ 1.000!!!

 

Ετικέτες

Maxton Engineering - Απεβίωσε ο ιδρυτής Ron Williams - Ο άγνωστος ρόλος στο HRC και την NR500 με τα οβάλ πιστόνια

Εμβληματικός μηχανικός, με απαράμμιλες γνώσεις, στο όνομα του οποίου οι αγωνιζόμενοι του IOMTT πίνουν νερό
Ron Williams - Maxton Engineering
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

26/11/2024

Ο Ron Williams ήταν ένας πραγματικά ξεχωριστός μηχανικός, με μεγάλη αναγνώριση κυρίως από τους Βρετανούς αγωνιζόμενους που τον προτιμούσαν για τις αναρτήσεις τους, είτε συμμετείχαν στο BSB, είτε σε αγώνες Road-Racing όπως το Isle of Man TT. Όμως παρόλο που ήταν ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων, η φήμη του είχε ξεπεράσει τα στενά όρια της χώρας του, με τη Honda να τον προσκαλεί το 1981 στην Ιαπωνία, για να βοηθήσει στην κατασκευή του πλαισίου της πρωτοποριακής NR500 με τα οβάλ πιστόνια. 

Τον Ron τον είχα γνωρίσει τηλεφωνικά, πριν από 30 χρόνια, όταν είχα στην κατοχή μου ένα Suzuki RG 500 Gamma και είχα αγοράσει ανεστραμμένο πιρούνι από GSX-R1100 του 91 για να αντικαταστήσω το συμβατικό πιρουνάκι των 38 mm που φόραγε από το εργοστάσιο. Καθώς σπούδαζα στην Αγγλία, χώρα με πλούσια μηχανολογική παράδοση, οι ερωτήσεις μου για το πού θα μπορούσα να κάνω revalving στο πιρούνι του GSX-R για το βάρος του RG είχαν πάντα την ίδια απάντηση: στη Maxton Engineering.

Πήρα τηλέφωνο την εταιρεία όπου μου απάντησε ο ίδιος ο Ron. Του εξήγησα τι ήθελα να κάνω, και εκείνος μου ζήτησε να του πως το βάρος μου με κράνος και εξοπλισμό μοτοσυκλέτας και να του πω αν θα οδηγούσα στον δρόμο ή σε πίστα. Εκείνος θα αναλάμβανε τα υπόλοιπα -και σε πολύ λογικό αντίτιμο. Του έστειλα μέσω ταχυδρομείου το πιρούνι στο Cheshire, όπου βρίσκεται η εταιρεία, προσεκτικά τυλιγμένο σε διάφορα παλιά ρούχα, με ένα σημείωμα με τις απαντήσεις στα ερωτήματά του.

Λίγες εβδομάδες μετά, είχα στα χέρια μου το πιρούνι και με το πέρας των σπουδών μου, επέστρεψα στην Κρήτη όπου και το τοποθέτησα στο RG, με παράλληλη επέμβαση στο πίσω αμορτισέρ για να ψηλώσει σε σχέση με πριν, και να μη βρίσκουν οι πάνω εξατμίσεις στο φαρδύ ελαστικό που φόραγε η ζάντα του GSX-R1100 που συνόδευε τη μετατροπή. Όμως ενώ είχα ακούσει τα καλύτερα για τον Ron, οι πρώτες βόλτες με το μεταλλαγμένο RG ήταν σκέτη τραγωδία, αφού ακόμα και στις χαμηλές ταχύτητες, τα tank-slapping διαδεχόταν το ένα το άλλο!

RG500 Maxton revalved

Ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε… έχανα τον λογαριασμό με το πόσες ταλαντώσεις στα στόπερ του τιμονιού μου επεφύλασσε το κάθε συμβάν. Απελπισμένος τηλεφώνησα εσπευσμένα στη Βρετανία, όπου ο Ron χωρίς να ανεβάσει πίεση μου είπε λακωνικά: “δεν έχω κάνει ποτέ λάθος στις αναρτήσεις μου”. Έτσι έλεγε εκείνος, όμως η κατάσταση συνέχισε να είναι δραματική, κι όποτε έβλεπα σαμάρι ή λακκούβα με έκοβε κρύος ιδρώτας.

Μέχρι εκείνη την επική βόλτα στον ΒΟΑΚ, με μια παρέα εννέα Suzuki, από RGV250, GSX-R750 μέχρι GSX-R1100 με κινητήρα Big Pops Yoshimura... εκεί έδωσα το RG στον μηχανικό μου, ονομαστό κάγκουρα και μηχανικό αγώνων τότε του Σήφη του Σταυρουλάκη που συμμετείχε στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ταχύτητας. Εκείνος στο τιμόνι του RG, μαζί με το GSX-R1100 Big Pops εξαφανίστηκαν μπροστά, και τους βρήκαμε μόνο στο τέλος της βόλτας. Την σκηνή δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Το RG και το GSX-R σταματημένα στην άκρη της Εθνικής, και τους δυο αναβάτες να καπνίζουν δίπλα τους. Πιο πολύ όμως κάπνιζαν οι εξατμίσεις του σβηστού RG, που είχαν ανεβάσει θερμοκρασία και έκαιγαν τα υπολείμματα διχρονόλαδου που είχαν μέσα τους!

RG500

“Οι εντυπώσεις σου”… ρώτησα, κι εκείνος με χέρι που έτρεμε ελαφρά μου απάντησε “δεν ξέρεις τι έχεις!” Τι έχανα; Τι δεν καταλάβαινα; “Το πιρούνι δουλεύει εκπληκτικά, αλλά θέλει χιλιόμετρα. Από τα 160 και πάνω δουλεύει όπως κανένα άλλο. Απλώς εμπιστέψου το, ξεπέρασε τα 160 και κράτα το γκάζι ανοιχτό.” Τον εμπιστεύτηκα και ως ανταμοιβή μου, ανακάλυψα κράτημα που δεν μπορούσα ούτε να ονειρευτώ με το προηγούμενο πιρούνι, κράτημα που έφερνε τη μοτοσυκλέτα πολλές δεκαετίες μπροστά, με άμεση σύγκριση με πολύ πιο σύγχρονα σπορ μοντέλα. Σε ευχαριστώ Ron!

Ron Williams

Τα χρόνια πέρασαν, ο Ron μεγάλωσε κι αυτός, και το 2020 υπέστη εγκεφαλικό, με τις επιπτώσεις του οποίου πάλευε τα τελευταία 4 χρόνια. Στις 25/11 μέσω της σελίδας της Maxton Engineering ήρθε η ανακοίνωση της οικογένειάς του που ανέφερε τα εξής: “ Με βαριά καρδιά ανακοινώνουμε τον θάνατο του ιδρυτή και πατέρα της οικογένειας, Ron Williams, ο οποίος πέθανε το βράδυ του Σαββάτου. Ήταν πρωτοπόρος της βιομηχανίας και όλοι μας στη Maxton είμαστε ευγνώμονες που μας έδωσε την ευκαιρία να μάθουμε από εκείνον.”

Ο Ron Williams ίδρυσε τη Maxton το 1971, πουλώντας το αυτοκίνητό του για να χρηματοδοτήσει την επιχείρηση. Το όνομα Maxton ήταν σύνθετη λέξη από το Max (Μέγιστο) και το Ton που στα αγγλικά σημαίνει και τα 100 μίλια την ώρα -160 χλμ/ώρα.

Maxton Engineering

Στην μακρόχρονη καριέρα του, ο Ron Williams ασχολήθηκε πέρα από τις αναρτήσεις για τις οποίες έγινε ιδιαίτερα γνωστός και με τα πλαίσια -δυο τομείς που συνδέονται άρρηκτα, και η βαθιά γνώση του Ron στη γεωμετρία των πλαισίων τον βοηθούσε σε τεράστιο βαθμό στη βελτίωση των εργοστασιακών αναρτήσεων.

Ron Williams

Είχε ξεκινήσει κατασκευάζοντας πλαίσιο για Matchless πριν ασχοληθεί με πλαίσια για τα δίχρονα TZ, και με το τρικύλινδρο  αγωνιστικό Kawasaki KR750 του Mick Grant το οποίο μετασκεύασε βοηθώντας τον Grant να πάρι τον τίτλο στο IOMTT στην κατηγορία Senior το 1975.

Honda NR500

Το 1981, η Honda προσκάλεσε τον Ron στην Ιαπωνία, για να επιθεωρήσει την NR500 με τα οβάλ πιστόνια, και για να βοηθήσει στη δημιουργία ενός πιο συμβατικού πλαισίου, δουλεύοντας μαζί με τους μηχανικούς της ιαπωνικής εταιρείας και με τον Takeo Fukai που αργότερα έγινε ο CEO της Honda.

Παράλληλα, ο Ron κατασκεύαζε τους δικούς του τροχούς μοτοσυλκλετών από μαγνήσιο, ενώ πλέον η Maxton Engineering είναι γνωστή αποκλειστικά για τις κορυφαίες aftermarket αναρτήσεις της, με τον γιο του Ro, Richard, να έχει αναλάβει τα ηνία της επιχείρησης.

Ετικέτες