Την απόφαση της Bridgestone να αποχωρήσει το 2016 από τα MotoGP, μια απόφαση που ταρακούνησε συθέμελα τον κόσμο των MotoGP, ακολούθησε σε πολύ μικρό διάστημα η ανακοίνωση του νέου προμηθευτή για τα ελαστικά της κορυφαίας κατηγορίας των αγώνων: από το 2016 τα ελαστικά των MotoGP θα προέρχονται από την Michelin. Θα πρέπει να θυμίσουμε ότι από το 2009 μέχρι και σήμερα, εφαρμόζεται ο κανονισμός των ενιαίων ελαστικών για όλες τις ομάδες των MotoGP και της Open, ο οποίος ήταν ένα επακόλουθο των εξελίξεων μέχρι εκείνη την στιγμή στην κατηγορία. Η Michelin έχει κερδίσει 26 τίτλους τα MotoGP/500 από το 1976 ως το 2006, αλλά από εκεί κι έπειτα ακολούθησε μια φθίνουσα πορεία που την έκανε να χάνει έδαφος με γρήγορης ρυθμούς, με την Bridgestone αντιθέτως να κερδίζει όλο και περισσότερους αναβάτες. Η χαριστική βολή ήρθε όταν το 2007 η Bridgestone κέρδισε το πρωτάθλημα με τον Stoner, ενώ την επόμενη χρονιά το κέρδισε με τον Valentino Rossi ο οποίος είχε μεταπηδήσει εκεί από την Michelin. Την επόμενη σεζόν ανακοινώθηκε η αλλαγή στους κανονισμούς για ενιαίο προμηθευτή ελαστικών, και τότε η Michelin είχε εκφράσει την αντίθεσή της –με αποτέλεσμα να μην διεκδικήσει την χορηγία- λέγοντας πως δεν θα υπήρχε κανένα νόημα και όφελος αν δεν υπάρχει ανταγωνισμός. Πλέον όμως, τα δεδομένα φαίνεται πως έχουν αλλάξει και τίθεται εύλογα ο προβληματισμός αν όλα αυτά τα χρήματα που είχε πληρώσει η Bridgestone όλα αυτά τα χρόνια ως μοναδικός προμηθευτής των MotoGP (το ποσό που πλήρωναν κάθε χρόνο οι Ιάπωνες στην Dorna ανέρχεται στα 22 εκατομμύρια ευρώ), είχαν αντιστάθμισμα κερδίζοντας άλλα εφτά (συμπεριλαμβανομένου και του 2015) πρωταθλήματα χωρίς να έχει... αντίπαλο.
Ενδιαφέρον αρχικά, μετά την ανακοίνωση της Dorna, είχαν εκφράσει τρεις εταιρείες (εκτός της Michelin είχαν γίνει άτυπες συζητήσεις με Pirelli και Dunlop), σύμφωνα με τον Javier Alonso, τον διευθύνοντα σύμβουλο της Dorna, αλλά μόνο η Michelin τελικά κατέθεσε επίσημη πρόταση μέχρι τις 22 Μαΐου που έληγε η προθεσμία υποβολής κι αυτή η κατάληξη ήταν ένα κοινό μυστικό που όλοι ήξεραν αλλά κανείς δεν παραδεχόταν επίσημα. Μάλιστα, εγείρεται και το ερώτημα για το ποσό που θα πληρώνει αντίστοιχα η Michelin, τώρα που έφυγε η Bridgestone και δεν υπήρξε ουσιαστικό ενδιαφέρον από τις άλλες δύο εταιρείες, καθώς δεν αποκλείεται ελλείψει εναλλακτικών προτάσεων η Dorna να ήρθε σε συμφωνία με τους Γάλλους για ένα πολύ μικρότερο τίμημα σε σχέση με το παρελθόν. "Το επόμενο βήμα στην διαδικασία", δήλωσε ο Alonso, "θα είναι η υπογραφή μιας εμπορικής συμφωνίας μεταξύ της Dorna και της Michelin, καθώς η εταιρεία έχει ήδη αποδείξει τις τεχνολογικές της δυνατότητες για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του προγράμματος των GP".
Maxton Engineering - Απεβίωσε ο ιδρυτής Ron Williams - Ο άγνωστος ρόλος στο HRC και την NR500 με τα οβάλ πιστόνια
Εμβληματικός μηχανικός, με απαράμμιλες γνώσεις, στο όνομα του οποίου οι αγωνιζόμενοι του IOMTT πίνουν νερό
Από τον
Κώστα Γκαζή
26/11/2024
Ο Ron Williams ήταν ένας πραγματικά ξεχωριστός μηχανικός, με μεγάλη αναγνώριση κυρίως από τους Βρετανούς αγωνιζόμενους που τον προτιμούσαν για τις αναρτήσεις τους, είτε συμμετείχαν στο BSB, είτε σε αγώνες Road-Racing όπως το Isle of Man TT. Όμως παρόλο που ήταν ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων, η φήμη του είχε ξεπεράσει τα στενά όρια της χώρας του, με τη Honda να τον προσκαλεί το 1981 στην Ιαπωνία, για να βοηθήσει στην κατασκευή του πλαισίου της πρωτοποριακής NR500 με τα οβάλ πιστόνια.
Τον Ron τον είχα γνωρίσει τηλεφωνικά, πριν από 30 χρόνια, όταν είχα στην κατοχή μου ένα Suzuki RG 500 Gamma και είχα αγοράσει ανεστραμμένο πιρούνι από GSX-R1100 του 91 για να αντικαταστήσω το συμβατικό πιρουνάκι των 38 mm που φόραγε από το εργοστάσιο. Καθώς σπούδαζα στην Αγγλία, χώρα με πλούσια μηχανολογική παράδοση, οι ερωτήσεις μου για το πού θα μπορούσα να κάνω revalving στο πιρούνι του GSX-R για το βάρος του RG είχαν πάντα την ίδια απάντηση: στη Maxton Engineering.
Πήρα τηλέφωνο την εταιρεία όπου μου απάντησε ο ίδιος ο Ron. Του εξήγησα τι ήθελα να κάνω, και εκείνος μου ζήτησε να του πως το βάρος μου με κράνος και εξοπλισμό μοτοσυκλέτας και να του πω αν θα οδηγούσα στον δρόμο ή σε πίστα. Εκείνος θα αναλάμβανε τα υπόλοιπα -και σε πολύ λογικό αντίτιμο. Του έστειλα μέσω ταχυδρομείου το πιρούνι στο Cheshire, όπου βρίσκεται η εταιρεία, προσεκτικά τυλιγμένο σε διάφορα παλιά ρούχα, με ένα σημείωμα με τις απαντήσεις στα ερωτήματά του.
Λίγες εβδομάδες μετά, είχα στα χέρια μου το πιρούνι και με το πέρας των σπουδών μου, επέστρεψα στην Κρήτη όπου και το τοποθέτησα στο RG, με παράλληλη επέμβαση στο πίσω αμορτισέρ για να ψηλώσει σε σχέση με πριν, και να μη βρίσκουν οι πάνω εξατμίσεις στο φαρδύ ελαστικό που φόραγε η ζάντα του GSX-R1100 που συνόδευε τη μετατροπή. Όμως ενώ είχα ακούσει τα καλύτερα για τον Ron, οι πρώτες βόλτες με το μεταλλαγμένο RG ήταν σκέτη τραγωδία, αφού ακόμα και στις χαμηλές ταχύτητες, τα tank-slapping διαδεχόταν το ένα το άλλο!
Ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε… έχανα τον λογαριασμό με το πόσες ταλαντώσεις στα στόπερ του τιμονιού μου επεφύλασσε το κάθε συμβάν. Απελπισμένος τηλεφώνησα εσπευσμένα στη Βρετανία, όπου ο Ron χωρίς να ανεβάσει πίεση μου είπε λακωνικά: “δεν έχω κάνει ποτέ λάθος στις αναρτήσεις μου”. Έτσι έλεγε εκείνος, όμως η κατάσταση συνέχισε να είναι δραματική, κι όποτε έβλεπα σαμάρι ή λακκούβα με έκοβε κρύος ιδρώτας.
Μέχρι εκείνη την επική βόλτα στον ΒΟΑΚ, με μια παρέα εννέα Suzuki, από RGV250, GSX-R750 μέχρι GSX-R1100 με κινητήρα Big Pops Yoshimura... εκεί έδωσα το RG στον μηχανικό μου, ονομαστό κάγκουρα και μηχανικό αγώνων τότε του Σήφη του Σταυρουλάκη που συμμετείχε στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ταχύτητας. Εκείνος στο τιμόνι του RG, μαζί με το GSX-R1100 Big Pops εξαφανίστηκαν μπροστά, και τους βρήκαμε μόνο στο τέλος της βόλτας. Την σκηνή δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Το RG και το GSX-R σταματημένα στην άκρη της Εθνικής, και τους δυο αναβάτες να καπνίζουν δίπλα τους. Πιο πολύ όμως κάπνιζαν οι εξατμίσεις του σβηστού RG, που είχαν ανεβάσει θερμοκρασία και έκαιγαν τα υπολείμματα διχρονόλαδου που είχαν μέσα τους!
“Οι εντυπώσεις σου”… ρώτησα, κι εκείνος με χέρι που έτρεμε ελαφρά μου απάντησε “δεν ξέρεις τι έχεις!” Τι έχανα; Τι δεν καταλάβαινα; “Το πιρούνι δουλεύει εκπληκτικά, αλλά θέλει χιλιόμετρα. Από τα 160 και πάνω δουλεύει όπως κανένα άλλο. Απλώς εμπιστέψου το, ξεπέρασε τα 160 και κράτα το γκάζι ανοιχτό.” Τον εμπιστεύτηκα και ως ανταμοιβή μου, ανακάλυψα κράτημα που δεν μπορούσα ούτε να ονειρευτώ με το προηγούμενο πιρούνι, κράτημα που έφερνε τη μοτοσυκλέτα πολλές δεκαετίες μπροστά, με άμεση σύγκριση με πολύ πιο σύγχρονα σπορ μοντέλα. Σε ευχαριστώ Ron!
Τα χρόνια πέρασαν, ο Ron μεγάλωσε κι αυτός, και το 2020 υπέστη εγκεφαλικό, με τις επιπτώσεις του οποίου πάλευε τα τελευταία 4 χρόνια. Στις 25/11 μέσω της σελίδας της Maxton Engineering ήρθε η ανακοίνωση της οικογένειάς του που ανέφερε τα εξής: “ Με βαριά καρδιά ανακοινώνουμε τον θάνατο του ιδρυτή και πατέρα της οικογένειας, Ron Williams, ο οποίος πέθανε το βράδυ του Σαββάτου. Ήταν πρωτοπόρος της βιομηχανίας και όλοι μας στη Maxton είμαστε ευγνώμονες που μας έδωσε την ευκαιρία να μάθουμε από εκείνον.”
Ο Ron Williams ίδρυσε τη Maxton το 1971, πουλώντας το αυτοκίνητό του για να χρηματοδοτήσει την επιχείρηση. Το όνομα Maxton ήταν σύνθετη λέξη από το Max (Μέγιστο) και το Ton που στα αγγλικά σημαίνει και τα 100 μίλια την ώρα -160 χλμ/ώρα.
Στην μακρόχρονη καριέρα του, ο Ron Williams ασχολήθηκε πέρα από τις αναρτήσεις για τις οποίες έγινε ιδιαίτερα γνωστός και με τα πλαίσια -δυο τομείς που συνδέονται άρρηκτα, και η βαθιά γνώση του Ron στη γεωμετρία των πλαισίων τον βοηθούσε σε τεράστιο βαθμό στη βελτίωση των εργοστασιακών αναρτήσεων.
Είχε ξεκινήσει κατασκευάζοντας πλαίσιο για Matchless πριν ασχοληθεί με πλαίσια για τα δίχρονα TZ, και με το τρικύλινδρο αγωνιστικό Kawasaki KR750 του Mick Grant το οποίο μετασκεύασε βοηθώντας τον Grant να πάρι τον τίτλο στο IOMTT στην κατηγορία Senior το 1975.
Το 1981, η Honda προσκάλεσε τον Ron στην Ιαπωνία, για να επιθεωρήσει την NR500 με τα οβάλ πιστόνια, και για να βοηθήσει στη δημιουργία ενός πιο συμβατικού πλαισίου, δουλεύοντας μαζί με τους μηχανικούς της ιαπωνικής εταιρείας και με τον Takeo Fukai που αργότερα έγινε ο CEO της Honda.
Παράλληλα, ο Ron κατασκεύαζε τους δικούς του τροχούς μοτοσυλκλετών από μαγνήσιο, ενώ πλέον η Maxton Engineering είναι γνωστή αποκλειστικά για τις κορυφαίες aftermarket αναρτήσεις της, με τον γιο του Ro, Richard, να έχει αναλάβει τα ηνία της επιχείρησης.
