Έχει παρουσιαστεί το Kawasaki H2R στην Ελλάδα;

Από τον

Βασίλη Καραχάλιο

20/4/2016

Όταν βρίσκομαι με ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με τον χώρο της μοτοσυκλέτας, και με ρωτάνε τι δουλειά κάνω, σχεδόν ντρέπομαι να πω δημοσιογράφος. Γιατί θα αρχίσουν οι ερωτήσεις, σε ποια εφημερίδα, σε ποιο κανάλι, μαζί με την πάντα παρούσα υπόνοια πως δημοσιογράφος = διαπλοκή. Ειδικός τύπος λέω, περιοδικό ΜΟΤΟ, καμία σχέση, εμείς με μοτοσυκλέτες ασχολούμαστε. Κι είμαστε περήφανοι γι’ αυτό. Είμαστε περήφανοι εδώ στο ΜΟΤΟ γιατί στα 30 χρόνια της ιστορίας μας κάνουμε την δουλειά μας με το κεφάλι ψηλά. Και δουλειά μας είναι να ενημερώνουμε τους αναγνώστες μας αμερόληπτα και χωρίς επιρροή από τις αντιπροσωπείες, άσχετα με το αν μας βάζουν διαφήμιση ή όχι. Η κάθε αντιπροσωπεία κάνει την δουλειά της όπως νομίζει, βάζει διαφήμιση ή δεν βάζει, δίνει μοτοσυκλέτες για τεστ ή δεν δίνει. Το ΜΟΤΟ έχει αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια πως έχει ευθύνη απέναντι στους αναγνώστες του, άσχετα με την πολιτική της κάθε αντιπροσωπείας. Και τις μοτοσυκλέτες θα βρει να παρουσιάσει και να δοκιμάσει, και τα δελτία τύπου τους θα βάλει, χωρίς ποτέ να έχει εκβιάσει καταστάσεις με απειλές του τύπου "δεν πρόκειται να δεις τις μοτοσυκλέτες σου αν δεν μας βάλεις διαφήμιση ". Έχουμε φτάσει στο σημείο να αγοράσουμε μοτοσυκλέτες για τεστ, είναι πάγια τακτική μας να πληρώνουμε συνεργάτες μας από το εξωτερικό για να μπορούν να ενημερωθούν οι αναγνώστες μας για μοτοσυκλέτες που για οποιονδήποτε λόγο δεν μπορούσαμε να οδηγήσουμε. Φυσικά και δεν λειτουργούν όλοι με αυτόν τον τρόπο.

Και φτάνω στην αφορμή γι’ αυτό το κείμενο: Στην έκθεση SMF που έγινε στην Θεσσαλονίκη, υπήρχε σε μια γωνιά ένα Kawasaki Η2R, με υπογραφή της 3P Racing, της επιχείρησης του Λευτέρη Ποιμενίδη. Το Kawasaki ανήκει σε φίλο του, κι είναι η ίδια μοτοσυκλέτα που είχαμε οδηγήσει στις Σέρρες (ΜΟΤΟ τ. 551, Track Day Dreams).

Ο διοργανωτής της έκθεσης δημοσίευσε στην ιστοσελίδα του την πληροφορία πως "Το τέρας των 300 ίππων θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά (με καθυστέρηση ενός έτους) στο κοινό". Από κει, διάφοροι άλλοι αναδημοσίευσαν την πληροφορία. Μετά από επισήμανση της αντιπροσωπείας σε έναν από αυτούς πως δεν είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζεται στην Ελλάδα, και την αλλαγή του κειμένου τους σε: "Το τέρας των 300 ίππων θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά από το SMF στο κοινό του" ξεκίνησε μια σειρά επιθέσεων και λασπολογίας εναντίον της αντιπροσωπείας της Kawasaki, ΤΕΟΜΟΤΟ Α.Ε., αλλά και εναντίον του υπεύθυνου Marketing και Δημοσίων Σχέσεων προσωπικά!

Γιατί όμως; Ήταν μόνο η διαφωνία για το αν η παρουσία του H2R στην έκθεση SMF ήταν η πρώτη στην Ελλάδα ή όχι; Για να τα ξεκαθαρίζουμε ένα - ένα:

Η πρώτη εμφάνιση του Kawasaki Η2R στην Ελλάδα (13/5/2015) έγινε στις εγκαταστάσεις της αντιπροσωπείας της Kawasaki στην Ελλάδα, ΤΕΟΜΟΤΟ Α.Ε. , τόσο στον εσωτερικό χώρο όσο και στον υπαίθριο, κάτι απαραίτητο για να μπορεί να πάρει μπρος η μοτοσυκλέτα. Όσοι ήταν εκεί, κατάλαβαν το γιατί, όταν άκουσαν τον απόκοσμο και εκκωφαντικό ήχο της. Προσκεκλημένοι ήταν ΟΛΟΙ, κοινό και δημοσιογράφοι, και οι περισσότεροι ήρθαν, αφού και η αντιπροσωπεία με την σειρά της είχε προσκαλέσει κάθε μέσο ξεχωριστά, με e-mail. Όλοι ήταν ενήμεροι λοιπόν. Το αν κάποιος επέλεξε να έρθει ή όχι ήταν δικό του θέμα.

Και ναι, στην παρουσίαση αυτή οι μοτοσυκλέτες είχαν πάνω τους αυτοκόλλητα του ΜΟΤΟ, αφού το ΜΟΤΟ ήταν το μόνο μέσο που είχε επιλεγεί από την TEOMOTO A.E. για μια συνεργασία όπου η παρουσίαση των μοτοσυκλετών στο κοινό και τους δημοσιογράφους ήταν μόνο το πρώτο μέρος. Κι αυτό ήταν από την αρχή ξεκάθαρο: "Το ΜΟΤΟ σας προσκαλεί" έλεγε η πρόσκληση που απεύθυνε το ΜΟΤΟ μέσω του site του και του facebook, οπότε κανείς δεν μπορεί να κάνει εκ των υστέρων τον έκπληκτο.

Μετά την πρώτη αυτή παρουσίαση στην Ελλάδα, η H2R έμεινε στα χέρια του ΜΟΤΟ: Κάναμε την δεύτερη δυναμομέτρηση H2R που έγινε παγκόσμια, την λύσαμε για να δούμε πως είναι φτιαγμένη, κλείσαμε το στρατιωτικό αεροδρόμιο στο Τατόι και την οδηγήσαμε εκεί, σε έναν ιστορικό για την μοτοσυκλέτα στην Ελλάδα χώρο. Τα άρθρα μας δημοσιεύθηκαν σε μια σειρά τευχών, αφίσα με την H2R διανεμήθηκε μέσω του ΜΟΤΟ, τα video από την ενασχόλησή μας με την H2R έχουν πάνω από 100.000 views.

Η Η2 της ΤΕΟΜΟΤΟ Α.Ε. είχε κάνει και την πρώτη της εμφάνιση στην πίστα των Σερρών τότε, ένα χρόνο πριν, κατά τη διάρκεια track day, όπου και πάλι το κοινό είχε ελεύθερα την ευκαιρία να την δει από κοντά. Επιπλέον, το ΜΟΤΟ είχε οδηγήσει και την συγκεκριμένη H2R, που ανήκει σε ιδιώτη, στην πίστα των Σερρών. Οι αναγνώστες μας, οι επισκέπτες του site μας και οι φίλοι μας στο facebook τα ξέρουν όλα αυτά, και κάποια στιγμή μάλλον θα είχαν πάθει λίγο Η2R overdose, αντί να πιστεύουν πως η μοτοσυκλέτα δεν έχει ποτέ παρουσιαστεί στην Ελλάδα.

Ας σημειωθεί πως είτε πρόκειται για στατική παρουσίαση μιας μοτοσυκλέτας στην Ελλάδα, είτε για οδηγική, είτε για αποστολή στο εξωτερικό, η κάθε αντιπροσωπεία επιλέγει ποιους θα καλέσει. Πολλές φορές έχει συμβεί να μην προσκληθεί το ΜΟΤΟ, κι αυτό το αναφέρω για να μην υπάρχει κάποια εντύπωση πως το ΜΟΤΟ μονοπωλεί τις παρουσιάσεις. Η διαφορά ήθους και χαρακτήρα είναι στο μετά, στο πως θα καταφέρεις να πας στην επόμενη. Η δική μας μέθοδος πάντως, τα δικά μας επιχειρήματα, έχουν σχέση με την αξία της δουλειάς μας και μόνο. Κι αυτή ήταν που εκτίμησε η TEOMOTO A.E. για να δώσει αποκλειστικά στο ΜΟΤΟ την H2R. Και μεταξύ μας, ποιός άλλος στην Ελλάδα θα μπορούσε να τα κάνει;

Που οφείλεται λοιπόν η επιλεκτική μνήμη των συντακτών των δημοσιευμάτων της ιστοσελίδας του φεστιβάλ SMF και η "κριτική" για ολιγωρία και ανεπάρκεια της αντιπροσωπείας της Kawasaki; (Υπεύθυνος τύπου του SMF είναι ο Ν. Βιτσιλάκης, που είχε επιλέξει να μην καλύψει την παρουσίαση του H2R στην ΤΕΟΜΟΤΟ Α.Ε.)

Που οφείλεται η πικρία αυτού που τα αναδημοσίευσε (Β. Σαρημπαλίδης στο zougla.gr) και κλήθηκε να αποκαταστήσει την αλήθεια;

Που οφείλεται η αυτόκλητη επίθεση τρίτου προς την αντιπροσωπεία και τον υπεύθυνο δημοσίων σχέσεών της; (Δ. Διατσίδης, σε υπεράσπιση του Β. Σαρημπαλίδη, στο motograndprix.gr )

Το αν οι προαναφερόμενοι συμφωνούν ή όχι με την επιλογή του ΜΟΤΟ από την TEOMOTO A.E. για την παρουσίαση και δοκιμή του Kawasaki Η2R στην Ελλάδα, είναι κάτι που δεν μας ενδιαφέρει. Είναι χαρακτηριστικό πάντως πως ένα χρόνο τώρα δεν έχουν κάνει κάποια κριτική για την δουλειά μας, οπότε μάλλον δεν είναι αυτό το θέμα τους. Γιατί όμως επιλέγουν να ισχυρίζονται πως η H2R δεν έχει παρουσιαστεί στην Ελλάδα, προσπαθώντας να μειώσουν τόσο την δουλειά του ΜΟΤΟ όσο και τις ενέργειες της αντιπροσωπείας;

Έχουν τα παραπάνω σχέση με το γεγονός πως η ΤΕΟΜΟΤΟ Α.Ε. έχει αρνηθεί να συμμετάσχει στο συγκεκριμένο φεστιβάλ; Έχουν σχέση με το γεγονός πως η ΤΕΟΜΟΤΟ Α.Ε. έχει επιλέξει να μην διαφημίζεται στα μέσα όπου εργάζονται;

ΥΓ: Γιατί επιλέξαμε να ασχοληθούμε μ’ αυτό το θέμα; Πρώτον, γιατί θεωρούμε τουλάχιστον άδικο να μειώνεται η αξία της δουλειάς μας και του περιοδικού μας.

Δεύτερον, γιατί οι επιθέσεις σε όσους προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς, δεν είναι ο τρόπος που θέλουμε να δουλεύουμε, και δεν το έχουμε κάνει ποτέ. Και κατά καιρούς, έχουμε διαφωνήσει με όλους, οπότε είχαμε πολλές ευκαιρίες αν θέλαμε.

Και τρίτον, θέλουμε να είμαστε περήφανοι για το επάγγελμά μας και το περιοδικό μας. Και είμαστε.

https://bit.ly/MOTO_661

Επικαιρότητα

Maxton Engineering - Απεβίωσε ο ιδρυτής Ron Williams - Ο άγνωστος ρόλος στο HRC και την NR500 με τα οβάλ πιστόνια

Εμβληματικός μηχανικός, με απαράμμιλες γνώσεις, στο όνομα του οποίου οι αγωνιζόμενοι του IOMTT πίνουν νερό

Από τον

Κώστα Γκαζή

26/11/2024

Ο Ron Williams ήταν ένας πραγματικά ξεχωριστός μηχανικός, με μεγάλη αναγνώριση κυρίως από τους Βρετανούς αγωνιζόμενους που τον προτιμούσαν για τις αναρτήσεις τους, είτε συμμετείχαν στο BSB, είτε σε αγώνες Road-Racing όπως το Isle of Man TT. Όμως παρόλο που ήταν ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων, η φήμη του είχε ξεπεράσει τα στενά όρια της χώρας του, με τη Honda να τον προσκαλεί το 1981 στην Ιαπωνία, για να βοηθήσει στην κατασκευή του πλαισίου της πρωτοποριακής NR500 με τα οβάλ πιστόνια.

Τον Ron τον είχα γνωρίσει τηλεφωνικά, πριν από 30 χρόνια, όταν είχα στην κατοχή μου ένα Suzuki RG 500 Gamma και είχα αγοράσει ανεστραμμένο πιρούνι από GSX-R1100 του 91 για να αντικαταστήσω το συμβατικό πιρουνάκι των 38 mm που φόραγε από το εργοστάσιο. Καθώς σπούδαζα στην Αγγλία, χώρα με πλούσια μηχανολογική παράδοση, οι ερωτήσεις μου για το πού θα μπορούσα να κάνω revalving στο πιρούνι του GSX-R για το βάρος του RG είχαν πάντα την ίδια απάντηση: στη Maxton Engineering.

Πήρα τηλέφωνο την εταιρεία όπου μου απάντησε ο ίδιος ο Ron. Του εξήγησα τι ήθελα να κάνω, και εκείνος μου ζήτησε να του πως το βάρος μου με κράνος και εξοπλισμό μοτοσυκλέτας και να του πω αν θα οδηγούσα στον δρόμο ή σε πίστα. Εκείνος θα αναλάμβανε τα υπόλοιπα -και σε πολύ λογικό αντίτιμο. Του έστειλα μέσω ταχυδρομείου το πιρούνι στο Cheshire, όπου βρίσκεται η εταιρεία, προσεκτικά τυλιγμένο σε διάφορα παλιά ρούχα, με ένα σημείωμα με τις απαντήσεις στα ερωτήματά του.

Λίγες εβδομάδες μετά, είχα στα χέρια μου το πιρούνι και με το πέρας των σπουδών μου, επέστρεψα στην Κρήτη όπου και το τοποθέτησα στο RG, με παράλληλη επέμβαση στο πίσω αμορτισέρ για να ψηλώσει σε σχέση με πριν, και να μη βρίσκουν οι πάνω εξατμίσεις στο φαρδύ ελαστικό που φόραγε η ζάντα του GSX-R1100 που συνόδευε τη μετατροπή. Όμως ενώ είχα ακούσει τα καλύτερα για τον Ron, οι πρώτες βόλτες με το μεταλλαγμένο RG ήταν σκέτη τραγωδία, αφού ακόμα και στις χαμηλές ταχύτητες, τα tank-slapping διαδεχόταν το ένα το άλλο!

Ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε… έχανα τον λογαριασμό με το πόσες ταλαντώσεις στα στόπερ του τιμονιού μου επεφύλασσε το κάθε συμβάν. Απελπισμένος τηλεφώνησα εσπευσμένα στη Βρετανία, όπου ο Ron χωρίς να ανεβάσει πίεση μου είπε λακωνικά: “δεν έχω κάνει ποτέ λάθος στις αναρτήσεις μου”. Έτσι έλεγε εκείνος, όμως η κατάσταση συνέχισε να είναι δραματική, κι όποτε έβλεπα σαμάρι ή λακκούβα με έκοβε κρύος ιδρώτας.

Μέχρι εκείνη την επική βόλτα στον ΒΟΑΚ, με μια παρέα εννέα Suzuki, από RGV250, GSX-R750 μέχρι GSX-R1100 με κινητήρα Big Pops Yoshimura... εκεί έδωσα το RG στον μηχανικό μου, ονομαστό κάγκουρα και μηχανικό αγώνων τότε του Σήφη του Σταυρουλάκη που συμμετείχε στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ταχύτητας. Εκείνος στο τιμόνι του RG, μαζί με το GSX-R1100 Big Pops εξαφανίστηκαν μπροστά, και τους βρήκαμε μόνο στο τέλος της βόλτας. Την σκηνή δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Το RG και το GSX-R σταματημένα στην άκρη της Εθνικής, και τους δυο αναβάτες να καπνίζουν δίπλα τους. Πιο πολύ όμως κάπνιζαν οι εξατμίσεις του σβηστού RG, που είχαν ανεβάσει θερμοκρασία και έκαιγαν τα υπολείμματα διχρονόλαδου που είχαν μέσα τους!

“Οι εντυπώσεις σου”… ρώτησα, κι εκείνος με χέρι που έτρεμε ελαφρά μου απάντησε “δεν ξέρεις τι έχεις!” Τι έχανα; Τι δεν καταλάβαινα; “Το πιρούνι δουλεύει εκπληκτικά, αλλά θέλει χιλιόμετρα. Από τα 160 και πάνω δουλεύει όπως κανένα άλλο. Απλώς εμπιστέψου το, ξεπέρασε τα 160 και κράτα το γκάζι ανοιχτό.” Τον εμπιστεύτηκα και ως ανταμοιβή μου, ανακάλυψα κράτημα που δεν μπορούσα ούτε να ονειρευτώ με το προηγούμενο πιρούνι, κράτημα που έφερνε τη μοτοσυκλέτα πολλές δεκαετίες μπροστά, με άμεση σύγκριση με πολύ πιο σύγχρονα σπορ μοντέλα. Σε ευχαριστώ Ron!

Τα χρόνια πέρασαν, ο Ron μεγάλωσε κι αυτός, και το 2020 υπέστη εγκεφαλικό, με τις επιπτώσεις του οποίου πάλευε τα τελευταία 4 χρόνια. Στις 25/11 μέσω της σελίδας της Maxton Engineering ήρθε η ανακοίνωση της οικογένειάς του που ανέφερε τα εξής: “ Με βαριά καρδιά ανακοινώνουμε τον θάνατο του ιδρυτή και πατέρα της οικογένειας, Ron Williams, ο οποίος πέθανε το βράδυ του Σαββάτου. Ήταν πρωτοπόρος της βιομηχανίας και όλοι μας στη Maxton είμαστε ευγνώμονες που μας έδωσε την ευκαιρία να μάθουμε από εκείνον.”

Ο Ron Williams ίδρυσε τη Maxton το 1971, πουλώντας το αυτοκίνητό του για να χρηματοδοτήσει την επιχείρηση. Το όνομα Maxton ήταν σύνθετη λέξη από το Max (Μέγιστο) και το Ton που στα αγγλικά σημαίνει και τα 100 μίλια την ώρα -160 χλμ/ώρα.

Maxton Engineering

Στην μακρόχρονη καριέρα του, ο Ron Williams ασχολήθηκε πέρα από τις αναρτήσεις για τις οποίες έγινε ιδιαίτερα γνωστός και με τα πλαίσια -δυο τομείς που συνδέονται άρρηκτα, και η βαθιά γνώση του Ron στη γεωμετρία των πλαισίων τον βοηθούσε σε τεράστιο βαθμό στη βελτίωση των εργοστασιακών αναρτήσεων.

Είχε ξεκινήσει κατασκευάζοντας πλαίσιο για Matchless πριν ασχοληθεί με πλαίσια για τα δίχρονα TZ, και με το τρικύλινδρο αγωνιστικό Kawasaki KR750 του Mick Grant το οποίο μετασκεύασε βοηθώντας τον Grant να πάρι τον τίτλο στο IOMTT στην κατηγορία Senior το 1975.

Το 1981, η Honda προσκάλεσε τον Ron στην Ιαπωνία, για να επιθεωρήσει την NR500 με τα οβάλ πιστόνια, και για να βοηθήσει στη δημιουργία ενός πιο συμβατικού πλαισίου, δουλεύοντας μαζί με τους μηχανικούς της ιαπωνικής εταιρείας και με τον Takeo Fukai που αργότερα έγινε ο CEO της Honda.

Παράλληλα, ο Ron κατασκεύαζε τους δικούς του τροχούς μοτοσυλκλετών από μαγνήσιο, ενώ πλέον η Maxton Engineering είναι γνωστή αποκλειστικά για τις κορυφαίες aftermarket αναρτήσεις της, με τον γιο του Ro, Richard, να έχει αναλάβει τα ηνία της επιχείρησης.

Ετικέτες

maxton

ron williams

https://bit.ly/MOTO_661