BRITTEN V1000
Όταν τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα
Με αφορμή τον Guy Martin που οδήγησε πρόσφατα μια Britten στην Νέα Ζηλανδία, κάνουμε ένα flash-back σε μια από τις σπουδαιότερες μοτοσυκλέτες των '90ies, η ιστορία της οποίας κάλλιστα θα μπορούσε να γίνει κινηματογραφική ταινία. Ο νεοζηλανδός John Britten ήταν από τα κλασσικά παραδείγματα ανθρώπου που τίποτα δεν μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στα όνειρά του. Παρά το γεγονός ότι η χώρα του δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα βοσκοτόπι για αρνάκια, εκείνος σχεδίασε και κατασκεύασε μια αγωνιστική μοτοσυκλέτα V2 1000 κυβικών, που συμμετείχε στην κατηγορία Battle Of Twins και αμφισβητούσε στα ίσια την κυριαρχία των Ducati 851 και 888. Όμως τα αποτελέσματα των αγώνων δεν λένε ούτε την μισή αλήθεια για την μοτοσυκλέτα του Britten. Την πραγματική αλήθεια λένε οι αφίσες με φωτογραφίες της V1000 που είδαμε σε αρκετά γραφεία στο εργοστάσιο της Ducati όταν το είχαμε επισκευτεί το 1999, αλλά και οι συχνές αναφορές σε αυτή την μοτοσυκλέτα που κάνουν ακόμα και σήμερα πολλοί σχεδιαστές και μηχανικοί όλων των εταιρειών όταν πιάνουμε μαζί τους γενικές συζητήσεις.
Αυτό συμβαίνει διότι η Britten V1000 είναι ο ορισμός του μηχανολογικού και σχεδιαστικού μινιμαλισμού. Όλα ξεκινούν από την απουσία πλαισίου και την εκμετάλλευση του όγκου και της ακαμψίας του κινητήρα στο έπακρο. Με αρθρωτές αναρτήσεις μπρος-πίσω, μια πλεξούδα για εξατμίσεις και ένα σμιλεμένο κάλυμμα από carbon/Kevlar σε ρόλο φαίρινγκ, ρεζερβουάρ, σέλας και ουράς, το σχήμα της Britten V1000 ακροβατεί μεταξύ τέχνης και τεχνολογίας. Βέβαια η πρώτη μοτοσυκλέτα του Britten ήταν χοντρή και άσχημη, όμως αυτή που κατάφερε να βγάλει σε περιορισμένη παραγωγή είναι το νούμερο ένα must-have για τους συλλέκτες και η τιμή της στις δημοπρασίες εκτιμάται κοντά στις 800.000 ευρώ, όταν καινούρια πριν 22 χρόνια έκανε 100.000. Λιγότερες από δέκα τέτοιες μοτοσυκλέτες κατάφερε να φτιάξει ο John Britten στο εργαστήριό του στην αυλή του σπιτιού του, πριν πεθάνει από καρκίνο σε ηλικία μικρότερη των 50 ετών. Κρίμα, όμως κατάφερε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και να μείνει για πάντα στην ιστορία, όταν άλλοι ζουν 100 χρόνια και δεν τους θυμάται κανείς και για τίποτα…