Η ιδέα του χειρόφρενου στις μοτοσυκλέτες δεν είναι νέα. Σύγχρονες μοτοσυκλέτες όπως το Honda Africa Twin στην έκδοση DCT, τα σκούτερ της BMW εκτός της σειράς των 400 κ. εκ. και πολλά ακόμη δίκυκλα με αυτόματη μετάδοση την χρησιμοποιούν. Ωστόσο στα προαναφερθέντα παραδείγματα πρόκειται ουσιαστικά για μία πρόσθετη δαγκάνα που με μηχανικό τρόπο πιάνει στο φρένο μετά από εντολή του αναβάτη.
Στην προκειμένη περίπτωση όμως οι πατέντες αφορούν ένα σύστημα το οποίο θα εφαρμόζει στον άξονα τελικής μετάδοσης, τον οποίο παραδοσιακά χρησιμοποιεί η BMW σε πολλά από τα μοντέλα της.
Η ιδέα προέρχεται από τον εργαζόμενο της εταιρείας, Thomas Ringholz. Σύμφωνα με αυτή ένα επιπλέον σύστημα πέδησης βρίσκεται τοποθετημένο στο σύστημα αρθρώσεων πίσω από τα γρανάζια μετάδοσης. Με τη χρήση σιαγώνων ή ενός ιμάντα πέδησης το σύστημα θα σφίγγει υδραυλικά πάνω στον άξονα αποτρέποντάς τον να κινηθεί. Η πρώτη σκέψη είναι πως δεν θα είναι δυνατή η ενεργοποίησή του κατά τη διάρκεια της οδήγησης, παρά μόνο όταν η μοτοσυκλέτα είναι σταθμευμένη.
Για ακόμη μεγαλύτερη ασφάλεια υπάρχει η πρόβλεψη να γίνεται η εμπλοκή του με την διαμεσολάβηση immobilizer, ενώ για την εφαρμογή του συστήματος υπάρχουν τρεις διαφορετικές επιλογές. Πρώτη στην λίστα είναι μηχανικά μέσω ντίζας και αντίστοιχης μανέτας στο τιμόνι. Με τον τρόπο αυτό ο αναβάτης θα μπορεί να το ενεργοποιήσει με αμεσότητα όταν παρκάρει και να το απενεργοποιήσει χωρίς να είναι απαραίτητο να γυρίσει τον διακόπτη. Καλό αυτό για τις περιπτώσεις που θέλεις να σπρώξεις την μοτοσυκλέτα ή να την μανουβράρεις μπρος-πίσω σβηστή. Η επόμενη λύση είναι ηλεκτρομαγνητικά, όπου ξανά η παρέμβαση του αναβάτη είναι αναγκαία, ώστε να δώσει την εντολή, αλλά σε αυτή την περίπτωση θα υπάρχει ένας σερβομηχανισμός που θα παρεμβάλλεται. Κάτι τέτοιο βέβαια προσθέτει βάρος και πολυπλοκότητα. Τρίτη και τελευταία λύση είναι η αυτόματη λειτουργία. Σε αυτή την περίπτωση το σύστημα θα μπλοκάρει τον άξονα αυτόματα μόλις η μοτοσυκλέτα παρκάρει και σταματήσει κάθε κινησή της, δίνοντας ένα μικρό χρονικό περιθώριο αντίστοιχο ίσως με τον χρόνο που παραμένουν ανοικτά τα φώτα ώστε ο αναβάτης να απομακρύνεται με ασφάλεια από το σημείο που την έχει παρκάρει.
Η αυτόματη λειτουργία που εμπλέκει τους αισθητήρες της μοτοσυκλέτας, μπορεί να αφαιρεί την ουσία της έννοιας «χειρόφρενο» από το σύστημα αλλά ανοίγει το παράθυρο και για άλλες χρήσεις, συνδυαστικά των συμβατικών φρένων, όπως σε περιπτώσεις που ανιχνεύεται έντονη πίεση στην μανέτα και υψηλή ταχύτητα με το σύστημα να αυξάνη την δύναμη των φρένων. Η μοτοσυκλέτα μπορεί να αποφασίζει τότε την εμπλοκή του συστήματος, σε συνδυασμό με την ECU που είναι σε θέση να αποφασίζει για το μέγεθος του φρένου κινητήρα, ενεργώντας απευθείας στο άνοιγμα των βαλβίδων ανεξάρτητα της γκαζιέρας και πάντα σε συνδυασμό με τις ρυθμίσεις του αναβάτη.
Μπορεί επίσης να γίνει ένα ένα πιο άμεσο hill assist για την βοήθεια του αναβάτη να ξεκινήσει σε έντονες ανωφέρειες, ενώ θα απενεργοποιείται με τη χρήση του γκαζιού, όπως ακριβώς συμβαίνει και τώρα που το βοήθημα αυτό είναι ένας απλός αλγόριθμος που παίρνει δεδομένα από την IMU και διατάζει το πίσω φρένο.
Επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν δικλείδα ασφαλείας σε περίπτωση που το αρθρωτό σύστημα του άξονα έχει κάποιο πρόβλημα, προκειμένου να αποφευχθεί ένα ενδεχόμενο ατύχημα.
Το πρώτο μοντέλο που είναι πιο πιθανό να έχει ένα τέτοιο σύστημα, είναι το R18. Αυτή τη στιγμή είναι η από τις βαρύτερες μοτοσυκλέτες στην γκάμα της BMW και με σημαντικά αποθέματα ροπής, κάνοντας το σύστημα αυτό να βρίσκει την πιο πρακτική εφαρμογή του ώστε να βοηθήσει τον αναβάτη, ειδικά σε ανισόπεδες επιφάνειες με έντονη κλίση. O εκτεθειμένος στην θέα άξονάς του κάνει τα πράγματα ακόμη πιο εύκολα για την τοποθέτηση του συστήματος. Πάνω σε αυτόν άλλωστε, μοιάζει να είναι βασισμένα τα σχέδια που το απεικονίζουν.
Δεν αποκλείεται αργότερα να δούμε κάτι αντίστοιχο και σε άλλα μοντέλα της BMW που λειτουργούν με άξονα τελικής μετάδοσης.
Λύσεις με αρθρωτό σύστημα πέδησης, χρησιμοποιούνται από τους Γερμανούς (και όχι μόνο) ήδη από τη δεκαετία του 1920 με χαρακτηριστικό παράδειγμα το BMW R 42. Ενώ εφαρμογή έχει δει και σε αγωνιστικές μοτοσυκλέτες της εταιρείας. Ωστόσο σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις δεν χρησιμοποιούνταν ως χειρόφρενο, αλλά ως το φρένο πέδησης με τη χρήση μοχλού στα δεξιά της μοτοσυκλέτας. Σε κάθε περίπτωση είναι κάτι που η BMW έχει δοκιμάσει στο παρελθόν και συγκεκριμένα για το R18 προσδίδει και μία νότα πιστότητας με την εποχή που πρεσβεύει.