25o 36ωρο Οδοιπορικό Αντοχής Moto Guzzi - Δύο ημέρες, πολύ χιλιόμετρο σε επαρχιακό δρόμο και μία οργάνωση η οποία θέλει χειροκρότημα

Πήγαμε - ήρθαμε και ευπειθώς αναφέρουμε

Από τον

Γιάννη Τσινάβο

22/5/2024

Η Ελληνική Λέσχη Moto Guzzi διοργάνωσε στις 18 και 19 Μαΐου του 2024 για 25η φορά το 36ωρο Οδοιπορικό Αντοχής με αφετηρία την Αττική και προορισμό περιοχές της Κεντρικής και Βόρειας Ελλάδας και όπως ήταν λογικό, το ΜΟΤΟ, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, δεν γινόταν να λείπει από τη συγκεκριμένη διοργάνωση.

Η φετινή περιπέτεια ξεκινά λίγες ημέρες πριν πάρουμε εκκίνηση. Πληρωμή παραβόλου, αποστολή εγγράφων στην Ελληνική Λέσχη Moto Guzzi, τελευταίος έλεγχος μοτοσυκλετών και φύγαμε για το 36ωρο Οδοιπορικό Αντοχής. Με ακόμη άλλα 10 οδοιπορικά στις αποσκευές μας ξεκινήσαμε περίπου στις 7 και κάτι το πρωί του Σαββάτου από το γνωστό στέκι αναχώρησης μοτοσυκλετών στο Χαϊδάρι. Έξω από την καφετέρια “Σταθμός 14” είχε στηθεί η αφετηρία του 36ωρου Οδοιπορικού Αντοχής Moto Guzzi με εκατοντάδες μοτοσυκλέτες κάθε κατηγορίας και μάρκας να βρίσκονται παρκαρισμένες ώστε να ξεκινήσουν τη φετινή διοργάνωση. Περιμένοντας καρτερικά να ξεκινήσουμε ρίχνουμε κάποιες κλεφτές ματιές στο road book της διαδρομής της πρώτης ημέρας.

25o 36ωρο Οδοιπορικό Αντοχής Moto Guzzi – Δύο ημέρες, πολύ χιλιόμετρο σε επαρχιακό δρόμο και μία οργάνωση η οποία θέλει χειροκρότημα

Ναι, καλά διαβάσατε, έχουμε road book και σαν άλλοι αγωνιζόμενοι παίρνουμε εκκίνηση. Με κατεύθυνση προς Μάνδρα τα πρώτα χιλιόμετρα είναι γνώριμα οπότε δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας και απλά απολαμβάνουμε τη διαδρομή έχοντας παρέα μας ακόμη έναν μοτοσυκλετιστή, και έτσι με τις δύο μοτοσυκλέτες μας θα προσπαθήσουμε να καλύψουμε 1.700 χιλιόμετρα επαρχιακού δικτύου. Η συννεφιά που επικρατεί βοηθά στο να μείνουμε δροσεροί ενώ συνεχίζουμε ακάθεκτοι γράφοντας χιλιόμετρα. Στάση για κάποιες υποχρεωτικές φωτογραφίες καθώς πρέπει να γίνει και αυτό ώστε να πάρουμε βαθμούς και συνεχίζουμε.

Road book τσεκ, αναβάτες και μοτοσυκλέτες στις επάλξεις και απολαμβάνουμε το επαρχιακό κομμάτι της διαδρομής προς τη Λίμνη Μόρνου. Σταματάμε για να βγάλουμε κάποιες φωτογραφίες καθώς δεν γίνεται να μην χαρούμε αυτή τη θέα, ενώ λίγο αργότερα παίρνουμε το επόμενο road book από τους οργανωτές οι οποίοι μας παρείχαν γευστικά σάντουιτς και νερά! Φυσικά στο 36ωρο Οδοιπορικό Αντοχής Moto Guzzi οι άνθρωποι της οργάνωσης είχαν προβλέψει να υπάρχει αυτοκίνητο “σκούπα” σε περίπτωση που χρειαστεί κάποιος βοήθεια ή προκύψει κάτι.

Έχουμε λοιπόν στα χέρια μας το νέο road book και συνεχίζουμε ακάθεκτοι. Χρήσιμο εργαλείο η ενδοσυνεννόηση ιδιαίτερα όταν μοιράζεσαι την διαδρομή με τον γιο σου και θέλεις να μοιραστείς κάθε στιγμή, όχι μόνο τις στάσεις. Η διαδρομή μέχρι τώρα φανταστική, με το μόνο πρόβλημα να είναι πως επί της ουσίας βρίσκεσαι σε... "αγώνα", οπότε στάσεις για φωτογραφίες και καλαμπούρι δεν μπορούν να συνδυαστούν εδώ. Παρολαυτά ξέρεις πως την επόμενη φορά που θα βρεθείς σε αυτά τα μέρη θα επανορθώσεις για τις φωτογραφίες που δεν πρόλαβες να βγάλεις. Παραμένουμε προσεκτικοί κατά την ώρα της οδήγησης καθώς ο επαρχιακός δρόμος κρύβει παγίδες, άσε που αν χάσεις κάποια τουλίπα στο road book θα χάσεις και πολύτιμο χρόνο.

Οι άνθρωποι της Moto Guzzi κατά τη διάρκεια της ημέρας είχαν σκεφτεί να διοργανώσουν και κάποια παιχνίδια τα οποία αν τα ολοκληρώσεις συγκεντρώνεις βαθμούς. Εμείς προτιμήσαμε να εκμεταλλευτούμε τον λίγο αυτό χρόνο διαφορετικά μιας και δεν κυνηγάμε κάποια θέση στην κατάταξη. Στάση τέλος όμως και φύγαμε ξανά για οδήγηση σε επαρχιακό οδικό δίκτυο. Σιγά-σιγά το φως του ήλιου ξεκίνησε να μας εγκαταλείπει και ξαφνικά... έχουμε θέμα. Μία λάμπα φωτός xenon καμένη και το έργο μας για πλοήγηση γίνεται πιο δύσκολο στους επαρχιακούς δρόμους της Βόρειας Ελλάδας. Μελετώντας το road book και με την ώρα να έχει πάει 20:30 αποφασίζουμε να εγκαταλείψουμε το τελευταίο σκέλος της ημέρας και να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής προς το ξενοδοχείο το οποίο είχε κλείσει η διοργάνωση στα Ιωάννινα.

Με προσοχή λοιπόν ξεκινάμε για το Epirus Palace, καθώς το σκοτάδι έχει πέσει για τα καλά. Μετά από αρκετά χιλιόμετρα φτάνουμε στην είσοδο του ξενοδοχείου και παρκάρουμε τις δύο μοτοσυκλέτες μας, πηγαίνοντας στα δωμάτια μας για ξεκούραση καθώς και το αυριανό πρόγραμμα περιλαμβάνει αρκετά χιλιόμετρα επαρχιακού δικτύου.

Ξημέρωσε Κυριακή και εμείς, όπως και όλοι οι συμμετέχοντες, είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε τη δεύτερη ημέρα του 36ωρου Οδοιπορικού Αντοχής Moto Guzzi. Το ρολόι δείχνει επτά και κάτι όταν καβαλάμε τις μοτοσυκλέτες μας. Παρέα με εμάς ξεκινούν αρκετοί ακόμη συμμετέχοντες με κάθε λογής μοτοσυκλέτα. Από μικρά και μεγάλα On – Off μέχρι scooter είχε ο μπαξές.

Ο δρόμος προς το πέρασμα του Μπάρου γνωστός, ωστόσο πάντα κρύβει εκπλήξεις καθώς οι κατολισθήσεις έχουν φέρει πέτρες σε διάφορα σημεία ενώ και η άσφαλτος σε ακόμη περισσότερα, δεν είναι και η καλύτερη. Αν περιμένετε κάποια μέση ωριαία ταχύτητα σε τριψήφιο νούμερο τότε τα οδοιπορικά αντοχής δεν είναι για εσάς. Οι ατελείωτες φουρκέτες και οι συνεχείς στροφές στο επαρχιακό δίκτυο ρίχνουν τη μέση ωριαία στα περίπου 60 χλμ./ώρα οπότε και οι ώρες που βρίσκεσαι πάνω σε μία μοτοσυκλέτα είναι αρκετές.

Αφήνουμε πίσω μας όλα αυτά και συνεχίζουμε προς Βουλγαρέλι, σε κάποιο σημείο σε ένα χωριό από αυτά που αναρωτιέσαι αν υπάρχει κανείς βρισκόμαστε σε αδιέξοδο. Διχάλα δεξιά – αριστερά και μπροστά μας μία κατηφόρα καρφί. Μεταξύ μας λέμε φωναχτά αποκλείεται να πηγαίνει ο δρόμος προς τα εκεί… και ξαφνικά βρίσκεται ένας παππούς από μηχανής θεός και μας φωνάζει από μία βεράντα “Όλο κάτω πάτε, αλλά ελάτε πρώτα να σας κεράσω ελληνικό καφέ”. Τον ευχαριστούμε ευγενικά για την προσφορά και ακόμη περισσότερο που μας γλύτωσε από μία χρονοβόρα καθυστέρηση.

Αφήνοντας πίσω μας την κατηφόρα η οποία παραλίγο να μας στοιχίσει σε χρόνο, παίρνουμε το επόμενο road book το οποίο περιλαμβάνει μία διαδρομή περίπου 135 χιλιομέτρων. Έχοντας δει όλα αυτά τα μέρη χθες και σήμερα, το συγκεκριμένο τμήμα της διαδρομής δεν χρειαζόταν κανονικά ενώ λίγο αργότερα ένα κομμάτι χωμάτινης διαδρομής η οποία είχε πολλές πέτρες βάζει δύσκολα σε όλους τους συμμετέχοντες καθώς οι πιθανότητες να πάθουμε λάστιχο αυξάνονται. Στις επόμενες διοργανώσεις θα πρέπει οι άνθρωποι της οργάνωσης να αποφύγουν τέτοια κομμάτια καθώς δεν προσφέρουν τίποτα.

Επόμενο road book στα χέρια μας και αποφασίζουμε πως στο Καρπενήσι θα ξεκινήσει η δική μας επιστροφή προς Αθήνα. Η διαδρομή μαγευτική ο καιρός ότι πρέπει χωρίς πολλή ζέστη, και εμείς προσπαθούμε να περάσουμε όσο το δυνατόν πιο όμορφα στον επαρχιακό δρόμο προτού μπούμε στο εθνικό δίκτυο Λαμίας – Αθηνών.

Με το που πάτησαν οι μοτοσυκλέτες μας τα πρώτα χιλιόμετρα της Εθνικής Οδού, ξεκινάμε και εμείς να αναπολούμε τα χιλιόμετρα του επαρχιακού δικτύου που διανύσαμε τις δύο αυτές ημέρες. Παρολαυτά πρέπει να φτάσουμε σχετικά νωρίς πίσω οπότε ας κάνουμε την καρδιά μας πέτρα και διανύουμε τα τελευταία χιλιόμετρα.

Οκ ο δρόμος Λαμίας – Αθηνών βαρετός και μονότονος, ωστόσο εμείς έχουμε όλες τις όμορφες στιγμές που περάσαμε αυτές τις δύο ημέρες ως συνοδοιπόρο. Χωρίς να το καταλάβουμε βρισκόμαστε μία ανάσα από την Αθήνα και την επιστροφή στην καθημερινότητα. Γεμάτοι όμορφες εικόνες και με νέες φιλίες καθώς θέλοντας και μη, τέτοιου είδους εκδηλώσεις εμάς τους μοτοσυκλετιστές μας φέρνουν πιο κοντά, ανεξαρτήτως μάρκας. Οπότε η ερώτηση έχει εύκολη απάντηση. Πάμε του χρόνου; Εννοείται…

Ετικέτες

36ωρο Οδοιπορικό Αντοχής Moto Guzzi

https://bit.ly/badilikia25

Υπόλοιπα πρωταθλήματα

Επικαιρότητα

Hellas Rally 24ωρο: Ο Mr “MEGA TEST” Σεβαστόπουλος κερδίζει αγώνα & κατηγορία με Yamaha Tenere 700!

Απίστευτα γρήγορος δεν τον έπιασε κανείς σε όλα τα σκέλη

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

18/11/2024

Ένας δυνατός αγώνας με πολύ υψηλό επίπεδο δυσκολίας, κυρίως για εκείνους που συμμετείχαν στην αγωνιστική κατηγορία με το παραδοσιακό Roadbook και έπρεπε να κάνουν πλοήγηση, ολοκληρώθηκε το Σαββατοκύριακο από την διοργάνωση του Hellas Rally Raid που έφερε φέτος και μία ενδιάμεση στάση, πέρα από το ετήσιο ραντεβού, για ένα από τα καλύτερα Rally της Ευρώπης.

Πρώτος γενικής κατάταξης αλλά και πρώτος στην αγωνιστική κατηγορία της Roadbook Solo, ολοκλήρωσε τον 24ωρο αγώνα αντοχής με μεγάλη διαφορά, ο Γιάννης Σεβαστόπουλος που έκανε έναν μοναχικό Rally καθώς δεν τον πλησίασε κανείς, σε οποιοδήποτε σκέλος.

Το δυσκολότερο σημείο για τον Γιάννη που οι αναγνώστες έχετε γνωρίσει μέσα από την συμμετοχή του σε αρκετά «MEGA TEST ON-OFF», ήταν στην ομίχλη ψηλά στο χιονοδρομικό κέντρο Καλαβρύτων εκεί που έκανε και το μοναδικό λάθος, στην κατά τα άλλα εξαιρετική πλοήγησή του με το άρτιο και λεπτομερέστατο Roadbook. Ο Σεβαστόπουλος έχει πάρει συμμετοχή στο φετινό Hellas Rally Raid με την υποστήριξη της Yamaha έχοντας μία πολύ καλή επίδοση και είναι βετεράνος στους αγώνες Enduro καθώς και σε διεθνείς οργανώσεις.

Αμέσως μετά την πυκνή ομίχλη και την άνοδο σε υψόμετρο των πρώτων, το δεύτερο και δυσκολότερο σκέλος του αγώνα διακόπηκε, και η διαδρομή ψαλιδίστηκε περίπου κατά 50% σε μία σωστή απόφαση της διοργάνωσης καθώς μία χούφτα μόνο αναβατών πίσω από τον Σεβαστόπουλο είχαν καταφέρει να περάσουν από ένα δύσκολο σημείο στα Τρίκαλα.

Μία κατηφόρα με άργιλο, ένα σημείο που όποιος σταματούσε και προσπαθούσε να περάσει σιγά τσουλούσε σε μία τεράστια τσουλήθρα, ήταν το σημείο που ουσιαστικά μπλόκαρε το σύνολο του αγώνα. Ο Σεβαστόπουλος που άνοιγε ταυτόχρονα την διαδρομή πέρασε από εκεί σχετικά γρήγορα ως γνήσιος Endurάς και αν το ξανά έκανε, θα φρόντιζε να πατήσει εκτός του χωματόδρομου. Για τους υπόλοιπους που ενδεχομένως να συνάντησαν πεσμένους αναβάτες στο κατηφορικό αυτό σημείο τα πράγματα θα ήταν δυσκολότερα από πλευράς κούρασης. Ακολουθούσε μία ήπια, όπως την περιγράφει ο Σεβαστόπουλος ανηφόρα ενώ αρκετά αργότερα ξεκινούσε η ταλαιπωρία σε μεγάλο υψόμετρο που εξαιτίας του καιρού, της χαμηλής θερμοκρασίας και της πυκνής ομίχλης δυσκόλευε τα πράγματα ακόμη περισσότερο.

ο πρώτος της GPS Solo, Φίλιππος Ντάτσικας — Το να πέσεις είναι το μόλις το πρώτο κομμάτι της δυσκολίας που σου έτυχε, μετά πρέπει και να σηκώσεις την μεγάλη On-Off

Έτσι και αλλιώς όμως, η απόφαση για την διακοπή του σκέλους και την επιστροφή από άσφαλτο είχε ήδη βγει με βάση το σύνολο των αναβατών που είχε κολλήσει στην κατηφόρα με τον άργιλο.

Δεν συμμετείχαν όλοι στην αγωνιστική κατηγορία, περισσότεροι από τους μισούς συμμετέχοντες είχαν GPS αντί για Roadbook και απλά ακολουθούσαν την διαδρομή των αγωνιζομένων, με μικρές μάλιστα παραλλαγές.

Και στην πρώτη, αγωνιστική κατηγορία αλλά και στην δεύτερη, υπήρχε η πρόβλεψη να συμμετάσχει κανείς σαν ομάδα και αντί να οδηγήσει όλο τον αγώνα μόνος του, να μοιραστεί με κάποιον άλλο την κόπωση, βολτάροντας στα βουνά του αγώνα για να έχουν έτσι μία εμπειρία από την συμμετοχή.

Εδώ ιδιαίτερη μνεία αξίζει στην ομάδα της Πολυτίμης Κυριακοπούλου και Ειρήνης Κανάκη καθώς ήταν οι μόνες που πήραν μέρος στο αγωνιστικό κομμάτι των ομάδων αλλά ολοκλήρωσαν την διαδρομή με χρόνο δεκάδας, καβάλα σε μία Sherco SEF-R.

Αντίστοιχα ιδιαίτερη μνεία αξίζει ο πρώτος της GPS Solo, Φίλιππος Ντάτσικας γιατί πήγαινε σε ρυθμό που θα τον έφερνε πολύ ψηλά στην κατηγορία των αγωνιζομένων, αν είχε αποφασίσει να συμμετέχει στην δική τους κατηγορία. Ήταν ανάμεσα στους λίγους που πέρασαν την δύσκολη κατηφόρα και το πέτυχε με μεγάλη μοτοσυκλέτα, ένα KTM 990 Adventure, ακολουθούμενος στην κατάταξη από τον Καλογύρου με Husqvarna 701 Enduro και τον Beis Michail με KTM EXC 690.

Μετά την διακοπή του δεύτερου σκέλους, ο Σεβαστόπουλος έφτασε αργά το βράδυ πίσω στην εκκίνηση έχοντας κερδίσει λίγες ώρες ανάπαυσης. Αν το σκέλος συνέχιζε θα είχε μόλις μία ώρα ανάπαυσης και συντήρησης, ωστόσο κέρδισε λίγο χρόνο περισσότερο.

Ο Βασίλης Μπούδρος που έτρεξε με το BMW F900GS που έχουμε ήδη παρουσιάσει, πέρασε και αυτός το δύσκολο σημείο και εκεί στην πυκνή ομίχλη έκανε και εκείνος ένα λάθος προσανατολισμού κόβοντας την ήδη κομμένη διαδρομή, εισπράττοντας ποινή από την διοργάνωση που παρακολουθούσε την θέση όλων των αναβατών, όχι μόνο για την κατάταξη του αγώνα αλλά και για ασφάλεια. Έχοντας διάσπαρτα ασθενοφόρα και οχήματα υποστήριξης, ήταν έτοιμοι να επέμβουν μόλις έβλεπαν πως κάποιος αναβάτης είχε πρόβλημα όπως χρειάστηκε στην επίμαχη κατηφόρα με ορισμένες μάλιστα μοτοσυκλέτες να επαναπατρίζονται τα ξημερώματα της επόμενης ημέρας.

Ακόμη και αν δεν έκανε εκείνο το λάθος πλοήγησης ο Βασίλης Μπούδρος, δύσκολα θα μπορούσε να πάρει την δεύτερη θέση του βάθρου από τον Βασίλη Στογιάννο που με Honda CRF250RX δεν είχε το γκάζι του Σεβαστόπουλου στην ευθεία αλλά με αλάνθαστη και αυτός οδήγηση κάλυψε την διαφορά τελικής και έκανε έναν εξαιρετικό χρόνο! Έβγαλε έτσι τον δύσκολο αγώνα με την μόνη μονοκύλινδρη της πρώτης πεντάδας και του αξίζουν συγχαρητήρια!

Άξια αναφοράς η μοναδική γυναίκα της κατηγορίας και η τρίτη κατά σειρά μετά την ομάδα της Κυριακοπούλου / Κανάκη, η Ρίζου Πανδώρα που έτρεξε με Voge 300 Rally σε αυτόν τον δύσκολο αγώνα!

Το ξημέρωμα της Κυριακής βρήκε τον Σεβαστόπουλο να έχει την πολυτέλεια χρόνου να απολαύσει ένα μαγικό ηλιοβασίλεμα, ίσως το ωραιότερο που έχει δει όπως δήλωσε στο MOTO, αλλά επειδή τον γνωρίζουμε το κατατάσσουμε ως ένα από τα πιο όμορφα, με την γλύκα της σίγουρης νίκης να συμπληρώνει την υπόλοιπη βαθμολογία του ηλιοβασιλέματος.

Μία όμορφη διαδρομή είχε επιφυλάξει το Hellas Rally μετά από τις δυσκολίες του δεύτερου σκέλους, που έκλεισε με έναν εξίσου γρήγορο σε ρυθμό επίλογο. Εδώ όπου ο Σεβαστόπουλος κέρδισε άλλη μία ολιγόλεπτη ποινή.

Τα mousse που είχε βάλει στους τροχούς είχαν ήδη εγκαταλείψει στην διακοπή του δεύτερου σκέλους κατά την επιστροφή από άσφαλτο όπου έπιασαν λίγα χιλιόμετρα παραπάνω και κυρίως με διάρκεια χρόνου, κάτι που δεν συμβαίνει μέσα στον αγώνα που υπάρχουν αυξομειώσεις στην ταχύτητα και το γκάζι δεν μένει σταθερό για πολύ ώρα. Εδώ κρύβεται και μία απάντηση για όσους κατά καιρούς μας έχουν ρωτήσει γιατί δεν τα χρησιμοποιούμε στο MEGA TEST, γιατί όχι δεύτερη αλλά ούτε την πρώτη ημέρα δεν θα έβγαζαν έχοντας άλλες δέκα μπροστά τους. Για το τέλος άλλαξε το πίσω ο Σεβαστόπουλος, μέσα στο Parc Fermé και στον χρόνο που προβλεπόταν, χρωστώντας τώρα χάρη σε όποιον τον βοήθησε να κερδίσει λίγα λεπτά ανάπαυσης πριν συνεχίσει για τον τερματισμό.

Στην κατηγορία Veterans πρώτος ήταν ο Forster Gerhard, στην GPS Solo ο Γιώργος Χριστοδουλόπουλος, στην GPS Team οι Μπατζιογιάννης / Παπαδόπουλος και συναντάμε στην κατηγορία Tenere Challenge ένα ιστορικό για την Yamaha στην Ελλάδα όνομα, τον τέως CEO της ΜΟΤΟΔΥΝΑΜΙΚΗ κο Σωτήρη Χατζίκο. Για πολλά χρόνια η κεφαλή της Yamaha στην Ελλάδα, ο κος Χατζίκος ήταν ο μοναδικός σε αυτή τη θέση με τόσο ενεργή δράση στην μοτοσυκλέτα, εντός και εκτός πίστας, όπως και εκτός δρόμου.

Από την πρώτη στιγμή που η Yamaha έβγαλε την νέα Tenere 700 επένδυσε επάνω της και στήριξε το μοντέλο στα πρώτα του εμπορικά βήματα, προβλέποντας την εμπορική του επιτυχία. Τώρα από την πλευρά του αγωνιζόμενου, ο κος Χατζίκος έκανε έναν ανταγωνιστικό χρόνο και κατάφερε να πάρει το έπαθλο της κατηγορίας ολοκληρώνοντας τον πιο απαιτητικό αγώνα της χρονιάς!