Περισσότερα κοινά στοιχεία έχουμε με τους Ιταλούς μοτοσυκλετιστές, με τους Κινέζους (ναι ξέρω πως ακούγεται και θα το εξηγήσω κάποια άλλη φορά), με τους Ινδονήσιους ακόμη θα βρεις αντίστοιχη φιλοσοφία (άλλωστε τα παπιά τους αγοράζουμε) παρά με τους βόρειους γείτονές μας στα υπόλοιπα Βαλκάνια. Ζούμε σε μία πυκνοκατοικημένη γειτονιά με ιστορία που περιπλέκεται στα βάθη των χρόνων, έχουμε κοινά στοιχεία σε κουζίνα, σε δομή οικογένειας, σε νοοτροπία επίσης, πολλά αρνητικά και μειονεκτήματα του ενός υπάρχουν και στον άλλο, ασχέτως αν δεν τα βλέπει κανένας στον καθρέφτη, είμαστε εν ολίγοις αρκετά ίδιοι και ταυτόχρονα, μοτοσυκλετιστικά τελείως διαφορετικοί. Οι Σκοπιανοί έχουν αναπτυγμένη μία μοτοσυκλετιστική κουλτούρα που την συναντάς από το Βέλγιο έως την Ρωσία και ελάχιστα στην Ελλάδα. Οι Βούλγαροι είναι καλύτεροι από εμάς να οργανώνουν αγώνες και να τους παρακολουθούν κιόλας -σημαντικό αυτό γιατί το πρόβλημα είναι συνολικό σε εμάς- αλλά μοτοσυκλετιστικά τώρα αναπτύσσεται περισσότερο το Enduro και η μοτοσυκλέτα όπως την ξέρουμε εδώ. Οι Ρουμάνοι έχουν αρκετές εταιρείες δικές μας που δραστηριοποιούνται εκεί, αλλά ψάξε να βρεις συνεργείο εκτός πρωτεύουσας και θα καταλάβεις αν χρησιμοποιούν μοτοσυκλέτες και πόσο τις χρησιμοποιούν. Στη Σερβία και στην Αλβανία τα πράγματα είναι πιο κοντά σε εμάς αλλά χωρίς να υπάρχει μεγάλη ταύτιση, ενώ Βοσνία και Μαυροβούνιο βρίσκονται στα σπάργανα ενώ από τους δρόμους και τα βουνά τους περνάνε κάθε χρόνο και περισσότερες μοτοσυκλέτες, ξυπνώντας και τους ντόπιους. Το έχουμε καταγράψει σε αντίστοιχα Mega Test πριν ξεκινήσουν να δέχονται ολοένα και περισσότερους επισκέπτες.

Κοντινοί λοιπόν λαοί και με πολλά κοινά στοιχεία που στη μοτοσυκλέτα όμως δεν πλησιάζουν τόσο, όσο συμβαίνει με άλλες πτυχές της ζωής μας. Το τελευταίο σύνορο που απέμεινε για το Mega Test προς την υπόλοιπη Ευρώπη ήταν η Κροατία και ταυτόχρονα, πατώντας στο έδαφος της Σλοβενίας, ένα από τα πιο μακρινά που έχουμε πραγματοποιήσει. Μπορεί στα σύνορα με την Ουκρανία κατά το Mega Test της Ρουμανίας να φτάσαμε πιο ψηλά στο χάρτη, όμως το πρωί της δεύτερης ημέρας ήμασταν ήδη στο πρώτο χωμάτινο πέρασμα και ήταν και απαιτητικό. Τώρα είχαμε 2.000 χιλιόμετρα απλά για να ξεκινήσουμε το Mega Test, αν και το ταξίδι έως εκεί είναι ήδη το μισό συγκριτικό καθώς αυτές οι μοτοσυκλέτες φτιάχνονται για αυτή ακριβώς τη χρήση. Δεν γινόταν να μην θυμηθώ λοιπόν, περνώντας το Βελιγράδι με άλλα 800-900 χιλιόμετρα που έπρεπε να βγουν εκείνη την ημέρα, το πρώτο σχόλιο στο Mega Test της Βοσνίας που έλεγε πως το είχαμε παρακάνει, πως κανείς δεν θα ταυτιστεί με ένα τόσο μακρινό ταξίδι και πως το Μαυροβούνιο ήταν οριακό και θα έπρεπε να σταματήσουμε εκεί. Για την ιστορία δεν βάλαμε εξ αρχής κάποιο όριο, εντός Ελλάδας ξεκινήσαμε τα Mega Test και ευτυχώς είμαστε στην δεύτερη πιο βουνίσια χώρα της Ευρώπης μετά την Ελβετία με ελευθερία κίνησης στα βουνά μας, ώστε για πολλά χρόνια να μην εξαντλούνται τα μέρη και να μην υπάρχουν επαναλήψεις. Βγήκαμε στα Βαλκάνια για να δώσουμε στον αναγνώστη κάτι καινούριο και σε μία εποχή μάλιστα που ήταν φθηνότερο να κινείσαι εκεί από ότι εντός χώρας. Με εξαίρεση την βενζίνη, μικρή είναι η διαφορά πλέον και με τα υπόλοιπα Βαλκάνια που είναι ένας από τους λόγους που το Mega Test είναι η πιο ακριβή δοκιμή του ΜΟΤΟ και ταυτόχρονα η ακριβότερη της Ευρώπης, τουλάχιστον με βάση αυτά που μας λένε οι υπόλοιποι ξένοι δημοσιογράφοι που αποκτούν μία πιο μικρή έκδοση του Mega Test, μεταφρασμένη στα Αγγλικά. Ούτε αυτό ήταν εξ αρχής το πλάνο, εξελίχθηκε έτσι από την αγωνία μας να κάνουμε ότι καλύτερο μπορεί να γίνει και κάπου εκεί μπήκε και το όριο στο πόσο μακριά μπορούμε να πάμε. Διότι βόρεια της Σερβίας και βόρεια της Κροατίας τα χώματα επιτηρούνται και η κατασκήνωση απαγορεύεται. Και εδώ ισχύουν αυτά, απλά εκεί εφαρμόζονται. Υπάρχει τρόπος να γίνου και τα δύο και η Βουλγαρία είναι το καλύτερο παράδειγμα. Τα δάση της έχουν αυξηθεί κατά 45% ενώ η υλοτομία συνεχίζεται και η κατασκήνωση, όπως και το Enduro, τα 4χ4 και γενικά οι δραστηριότητες στην ύπαιθρο συνεχίζονται κανονικά. Η τεράστια διαφορά είναι πως εκεί υπάρχει έλεγχος και δεν ξεπουλιέται τίποτα. Δεν μπορείς να το χωρίσεις σε οικόπεδα, να το κάψεις και να χτίσεις. Ο πρώτος που θα βάλει τούβλο θα πάει φυλακή και ταυτόχρονα το ίδιο το κράτος δεν θα γεμίσει εργολαβικές ευκαιρίες σε κάθε κορυφή που ο χάρτης δείχνει πως την μελετά ο αέρας. Στο πρώτο Mega Test στη Βουλγαρία, εκεί που είχαμε πετύχει τη φοβερή γιαγιά που μας φιλοξένησε στο σπίτι-κάστρο, αν θυμάστε, μία από τις ημέρες κατασκηνώσαμε έξω από ένα απίστευτα φτωχικό χωριό σε ένα μέρος που ο χρόνος έμοιαζε να έχει σταματήσει και πως το κράτος το είχε ξεχάσει. Εκείνος που δεν λησμόνησε τον περίπατό του όμως ήταν ο δασοφύλακας που κυριολεκτικά στη μέση  του πουθενά και δίπλα στα σύνορα με την Ελλάδα ήρθε, μας ζήτησε να εξηγήσουμε τις προθέσεις μας και πήρε στοιχεία ώστε αν το πρωί αφήναμε σκουπίδια ή δεν καλύπταμε την εστία της φωτιάς με σωστό τρόπο, να κάνει τις όποιες ενέργειες μπορούσε να κάνει. Έπειτα μας ευχήθηκε να ξεκουραστούμε και έφυγε γιατί είχε χιλιόμετρα δάσους να ελέγξει ακόμη. Στη Ρουμανία βγήκε έξω από το σπίτι του μόλις είδε να περνάμε και μόνο όταν του έδειξα τον χάρτη με συγκεκριμένο δρόμο μας άφησε να φύγουμε. Πήρε τηλέφωνο μάλιστα τον συνάδελφό του που ήταν στην κανονική είσοδο από εκεί που εμείς θα βγαίναμε, να μην μας δημιουργήσει πρόβλημα εκτός και να μας πετύχουν σε διαφορετικό δρόμο. Αλλά είχαμε πάει από την αρχή διαβασμένοι. Στον Κροατία κοιμηθήκαμε στα όρια εθνικού πάρκου και 07:30 πέρασε δασοφύλακας κατά την πρωινή του βάρδια, μπήκε με φόρα στο χώρο της κατασκήνωσης και κάνοντας ένα σόου εξουσίας μας ζήτησε να μην κατασκηνώσουμε μέσα στο πάρκο. Μόλις κατάλαβε πως δεν χρειάζεται κάτι τέτοιο και ποιες είναι οι προθέσεις, μας ευχήθηκε καλό δρόμο και να προσέχουμε την βροχή και συνέχισε τον δρόμο του. Αυτός είναι ο λόγος που οι άλλοι έχουν και ζωή στα βουνά και τα δάση τους αυξάνονται και είναι πράσινα, ούτε η απαγόρευση του Enduro, ούτε η κατασκήνωση έβλαψαν κανέναν. Άλλη μία τεράστια διαφορά μας, από τους υπόλοιπους Βαλκάνιους και αυτή τη φορά ήμαστε το κακό παράδειγμα!