Editorial 655 - Χρησιμοποίησε ό,τι έχεις!

Από το

motomag

1/6/2024

Δέκα χρόνια πριν, βρισκόμασταν μέσα στην κρίση, δηλαδή πιο μέσα καθώς δεν έχουμε ξεφύγει και καθόλου, με δρόμους επαρχιακούς και Eθνικές Oδούς άδειες από μοτοσυκλέτες. Η αγορά της μοτοσυκλέτας ήταν σχεδόν μισή σε μονάδες από αυτό που είναι σήμερα, τόσο χαμηλά είχαμε φτάσει, και πολλαπλάσια μικρότερη σε αξία από τη στιγμή που πωλούνταν μικρού κυβισμού δίκυκλα, σκούτερ και παπιά. Αυτό έχει ήδη αλλάξει, είμαστε ήδη σε νέο επίπεδο και εκτός από τους αριθμούς το βλέπεις πλέον στους δρόμους όπου περισσότεροι από τα προηγούμενα χρόνια ταξιδεύουν. Ευκαιρία λοιπόν για μία υπενθύμιση: δεν χρειάζεσαι μία καινούρια για να βγεις εκεί έξω και να ταξιδέψεις, να γίνεις μέρος της μεγάλης παρέας! Να μαθαίνεις για τις νέες, για το πώς λειτουργούν και οδηγούνται μένοντας εμπρός από τις εξελίξεις, προφανώς και ναι, αλλά αν είναι να επενδύσει κάποιος κάπου, ας ξεκινήσει από τον εξοπλισμό για κάθε εποχή και έπειτα όταν έρθει η ώρα, ας γίνει η κίνηση και για τη μοτοσυκλέτα χωρίς στο ενδιάμεσο να χαθούν οι βόλτες και τα χιλιόμετρα!
Στο μεταξύ όπως έχω γράψει πολλές φορές, είναι στο χώμα που εκμηδενίζονται οι διαφορές, εκεί που το παλιό και το νέο έχουν μικρότερες διαφορές. Ψυχολογικά μάλιστα μπορεί να υπερτερεί το παλιό καθώς όσο πιο κουμπωμένος είσαι απέναντι σε μία μικροπτώση, τόσο δυσκολότερο φαίνεται κάθε πέρασμα.
Το χώμα είναι επίσης που γίνεται οι φιλίες καλύτερες, συσφίγγουν οι σχέσεις και δοκιμάζονται οι παρέες. Έχει λιγότερα να πεις κάνοντας στάση σε δύο βενζινάδικα με προορισμό μία ταβέρνα. Μία παρέα θα έρθει πιο κοντά ταξιδεύοντας στο χώμα γιατί οι διαφορές των μοτοσυκλετών θα ψαλιδιστούν και ακόμη και μία παλαιότερη θα έρθει κοντά σε επιδόσεις με μία νεότερη, αν μάλιστα δεν την ξεπεράσει κιόλας. Πέρα από Rally, εξειδικευμένες εκδόσεις, όταν μιλάμε για On-Off που κάνουν μία χωμάτινη εξόρμηση είναι οι ικανότητες του αναβάτη που αναδεικνύονται και πολύ λιγότερο της μοτοσυκλέτας. Στο Enduro υπάρχει και η αντίστροφη περίπτωση, όπως επίσης και σε extreme διαδρομές με μεγάλα On-Off, αλλά δεν μιλάμε για τέτοιες περιπτώσεις. Για να φτάσεις εκεί έχεις ήδη και την παρέα αλλά έχετε χορτάσει και σε βόλτες αναζητώντας το επόμενο επίπεδο.

Είναι επίσης και ένα πεδίο δράσης πολύ πιο ασφαλές από την άσφαλτο παρόλο που η πτώση καραδοκεί σε πολλαπλάσια σημεία. Θα έρθει όμως με λίγα χιλιόμετρα χωρίς αντίθετο ρεύμα με ΙΧ ή με ΙΧ στο δικό σου ρεύμα. Ούτε όμως χρειάζεται να πάρουμε όλοι τα βουνά, και τα CBR, τα GSXR και όλα γενικά τα R, μπορούν να περάσουν αντίστοιχα καλά, όχι όμως με τον τρόπο που βλέπουμε τώρα να γίνεται. Όλοι μαζί σε μία δημοφιλή διαδρομή, σε μία μόνο τοποθεσία και στην επιστροφή να πέφτει κλήρος για το ποιος θα αφήσει οικογένεια, συγγενείς και φίλους να κλαίνε με μαύρο δάκρυ. Διότι μαζί με τις βόλτες, τα χιλιόμετρα και τις μοτοσυκλέτες που βλέπουμε εκεί έξω να αυξάνονται, έχουν αυξηθεί κατακόρυφα και τα ατυχήματα. Στην πράξη έχουν γίνει βήματα προς τα πίσω. Υπάρχουν παιδιά και ενήλικες που συμπεριφέρονται σαν παιδιά, που μπαίνουν στην μοτοσυκλέτα χωρίς να έχουν κάποια καθοδήγηση, όχι απλά δεν διαβάζουν, ούτε video δεν βλέπουν πέρα από “ποστ” στα κοινωνικά δίκτυα με σούζες, “παντιλίκια” και “meetups” στα οποία ο στόχος είναι η επίδειξη και μόνο. Αν δείτε κάποιον εκεί έξω που οδεύει προς αυτή την κατεύθυνση, προσκαλέστε τον να ξυπνήσει μία Κυριακή νωρίτερα από τις άλλες και να ακολουθήσει. Δεν προσβλέπουμε σε μεγάλο ποσοστό επιτυχίας, σιγά-σιγά γίνονται οι αλλαγές. Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 που ξεκίνησε το MOTO, το πράγματα ήταν χειρότερα από αυτό που είναι τώρα και θα μπορούσαμε να βρισκόμαστε σε πολύ καλύτερο σημείο! Η αλλαγή έρχεται βήμα-βήμα, αναβάτη στον αναβάτη και είναι κοινωνικό ζήτημα άρα και ατομικό στην επέκτασή του. Με ό,τι και αν έχετε, όσο διαφορετικοί και αν είστε, δεν υπάρχει διαχωρισμός. Διαλέξτε χώμα ή άσφαλτο ή και τα δύο, ταξιδέψτε και γνωριστείτε, ώστε να μετρήσουμε λιγότερες ανώνυμες αποχωρήσεις αυτό το καλοκαίρι…

Editorial 562 - Αφανής τεχνολογία

x
Από το

motomag

1/9/2016

Σ’ αυτό το τεύχος έχουμε μια πολύ ωραία αντίθεση: Απ’ τη μια μεριά δύο εξωτικές Ιταλικές κατασκευές, απ’ την άλλη, τρεις μοτοσυκλέτες που κάνουν περισσότερα απ’ όσα δείχνουν με την πρώτη ματιά.

Κι ενώ είναι άγνωστο τι χρόνους θα έκανε μια Tamburini T12 Massimo στην πίστα, σε σχέση με την δωρητή κινητήρας της BMW S1000RR, δεν μπορεί κανείς παρά να θαυμάσει το απόλυτο της κατασκευής της. Με κινητήρα factory superbike της BMW που βγάζει 235 ίππους, ζυγίζει 154 κιλά, ένα λιγότερο από το ελάχιστο όριο των MotoGP!  Όπως είπαν και οι άνθρωποι της BMW όταν την είδαν από κοντά, δεν υπάρχει περίπτωση μοτοσυκλέτα μαζικής παραγωγής να πετύχει το επίπεδο της ποιότητας και της προσοχής στην λεπτομέρεια που έχει μια Τ12. Kι ούτε βέβαια θα μπορούσε ποτέ να είναι μαζικής παραγωγής μια μοτοσυκλέτα κόστους πάνω από 300.000 ευρώ. Γι’ αυτό και μίλησα για χρόνους, για γυρολόγια, για μετρήσιμα μεγέθη. Γιατί υπάρχει βέβαια η – αξία ανεκτίμητη – απόλαυση της μορφής, της υφής και της ποιότητας του συνόλου και των εξαρτημάτων του, υπάρχει το δέος του ονόματος του Tamburini και της ιστορίας του και της γνώσης πως αυτή ήταν για κείνον η ιδανική superbike, κι αυτά είναι αρκετά για να σε μαγέψουν χωρίς καν να χρειάζεται να την οδηγήσεις. Έχοντας στο μυαλό μου πως σχεδόν όλες οι Bimota (πλην των DB2) που έχω οδηγήσει ήταν μάλλον απογοητευτικές ως σύνολο και συμπεριφορά (και ειδικά η πολυσυζητημένη Tesi), θα ήθελα πάρα πολύ να οδηγήσω μια Τ12 αλλά... απ’ τη μια θα κράταγα και μικρό καλάθι (με τόσες υποσχέσεις, είναι εύκολο να απογοητευτείς), κι απ’ την άλλη, αν όλα ήταν καλά, δεν έχω την ικανότητα να γράψω χρόνους ανταγωνιστικούς με μια μοτοσυκλέτα επιπέδου MotoGP. Μόνο εικόνες και αισθήσεις θα μάζευα, δεν θα μπορούσα να την χρησιμοποιήσω όπως της αξίζει και να μπορέσω να την αξιολογήσω σε ένα απίθανο να συμβεί ποτέ συγκριτικό: Μια Yamaha M1 που θα μας δάνειζε το φιλαράκι μας ο Valentino, μια BMW του παγκοσμίου SBK και μια T12 Massimo… Θα χρειαζόμασταν βέβαια και αντίστοιχα μυθικούς αναβάτες, για να τις οδηγήσουν στο Mugello κατά προτίμηση, για να βγάλουμε μετά τα συμπεράσματά μας. Τα γυρολόγια θα έλεγαν την ψυχρή αλήθεια, θα είχαμε μια τυπική νικήτρια, καλά θα περνάγαμε αν τις κάναμε κι εμείς μια βόλτα, αλλά μήπως έτσι θα χάναμε την ουσία; Τα πιο σημαντικά πράγματα στις μοτοσυκλέτες (όπως και στη ζωή) δεν είναι μετρήσιμα, δεν κατατάσσονται σε πρώτο δεύτερο τρίτο. Επιπλέον, κάθε τέτοια εξωτική κατασκευή έχει πολύ εξειδικευμένο και περιορισμένο πεδίο δράσης: Ακόμα και στην περίπτωση ενός πλούσιου συλλέκτη, ιδιοκτήτη T12, υποπτεύομαι πως περισσότερη ευχαρίστηση θα ήταν για κείνον να την χαζεύει στο γκαράζ του παρέα με τους φίλους του, παρά να κάνει μερικούς γύρους το χρόνο σε πίστα, φοβούμενος μην την κάνει την στραβή, το τσακίσει και το απαξιώσει. Η δε απολύτως χειρότερη περίπτωση θα ήταν να την αγοράσει κάποιος, και να την κρατήσει βουβή ακίνητη κι ανέραστη στο σαλόνι του σπιτιού του. Ως έργο τέχνης.

 

Στην άλλη άκρη του μοτοσυκλετιστικού σύμπαντος, έχουμε απλές και χρηστικές μοτοσυκλέτες όπως οι BMW F700GS και R 9T Scrambler, μαζί με την NC750X της Honda. Το κοινό τους χαρακτηριστικό είναι πως ως σύνολο αποδίδουν καλύτερα απ’ ότι θα πίστευε κανείς βλέποντας τα επί μέρους εξαρτήματά τους και το εμφανές επίπεδο της τεχνολογίας τους. Μπορεί να έχουν μόνο τα απολύτως απαραίτητα, να μην προσπαθούν να εντυπωσιάσουν με την τεχνολογία τους, ας μην ξεχνάμε όμως πως η καλύτερη τεχνολογία δεν είναι κάποιο σύστημα ή ηλεκτρονικό βοήθημα, αλλά η φαιά ουσία του εγκεφάλου αυτών που εξέλιξαν τη συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα. Στην περίπτωση του Honda, η "αφανής" τεχνολογία συγκεντρώνεται κυρίως στην εφαρμογή της τεχνογνωσίας ενός κατασκευαστή κολοσσού σε μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα, έτσι ώστε να φτιάξει αυτό που ξέρει πως οι περισσότεροι αναβάτες χρειάζονται: Μια μοτοσυκλέτα που μπορεί να καλύψει όλο το φάσμα χρήσεων στην άσφαλτο, με αξιοπιστία, πρακτικότητα και οικονομία.  Έφτιαξε δηλαδή η Honda αυτό που χρειάζεται η πλειοψηφία των μοτοσυκλετιστών, κάτι που δεν ταυτίζεται αναγκαστικά με αυτό που ονειρεύονται. Κάτι δηλαδή σαν την γυναίκα που θα ήσουν ευτυχής αν παντρευόσουν, σε αντίθεση με αυτή που θα επιθυμούσες να έχεις στο κρεβάτι σου. Λίγοι είναι τόσο ρεαλιστές ώστε να κάνουν τη σωστή επιλογή για συμβίωση, δυστυχώς.

Παρόμοιας φιλοσοφίας και το 700 της ΒΜW, με το σύνολο να αποδεικνύεται ανώτερο των επί μέρους εξαρτημάτων του, με πιο σπορ χροιά και απόδοση σε σχέση με το Honda. Τόσο μάλιστα, που λίγες αλλά καίριες αλλαγές το κάνουν να ανταγωνίζεται το "ανώτερο" στα χαρτιά, και προσανατολισμένο περισσότερο από το 700 προς το χώμα, F800GS.   

     

Διαφορετικού είδους και επιδόσεων μοτοσυκλέτες χρειάζονται και άλλες δόσεις τεχνολογίας, δεν μπαίνουν όλες στο ίδιο τσουβάλι, κάνοντας άκυρες τις συζητήσεις του είδους "χρειάζεται το traction control ή όχι;". Για μια superbike είναι απαραίτητο, ειδικά αν ο αναβάτης της θέλει να απολαμβάνει την οδήγηση στην πίστα αντί να περιμένει το επόμενο high siding. Για τους 90 ίππους στο τροχό του Scrambler στις περισσότερες περιπτώσεις όχι, σε μερικές ναι, και τελικά μπορεί να κάνει και χωρίς αυτό. Κι αυτές είναι οι προφανείς τεχνολογίες, ενώ πιο σημαντικές είναι οι αφανείς, που σε συνδυασμό με την τεχνογνωσία και την σωστή κρίση, φτιάχνουν απολαυστικές, άρτιες και ομοιογενείς μοτοσυκλέτες. Για παράδειγμα, ένα πιρούνι με σωστά επιλεγμένα ελατήρια και αποσβέσεις, χωρίς ρυθμίσεις, θα δουλέψει καλύτερα από ένα πολύ μαλακό, αλλά πολυρυθμιζόμενο. Γιατί το δεύτερο, θα είναι μια ισχυρή ένδειξη πως αυτοί που εξέλιξαν την συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα δεν έκαναν τις σωστές επιλογές, με πιθανότερη κατάληξη πως και το σύνολο δεν θα λειτουργεί σωστά τελικά. Από το "τεχνολογικά εντυπωσιακό, αλλά πλημμελώς εξελιγμένο", το "καλοεξελιγμένο, αλλά απλό", είναι πάντα προτιμότερο. Και ο αναβάτης του, δένεται πολύ περισσότερο μαζί του, αφού δεν απογοητεύεται από τεχνολογίες που υποτίθεται θα του έκαναν τη ζωή εύκολη, ενώ αντίθετα του την κάνουν περίπλοκη χωρίς λόγο. 

 

 

Το MOTO HAPPENING αναβάλλεται μέχρι νεωτέρας. Ο λόγος; Η ανωτέρα βία!