Honda CBR1000RR & CBR1000RR SP

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

2/2/2017

Στον δικό του δρόμο

Επιστρέψαμε από την παρουσίαση των νέων Honda CBR1000RR και Honda CBR1000RR SP - MY 2017 αφήνοντας πίσω μας το Portimao της Πορτογαλίας, να προσπαθεί να στεγνώσει. Από τα τερτίπια της τύχης και του καιρού, είμασταν ανάμεσα στους ελάχιστους που πραγματοποίησαν την δοκιμή στο βρεγμένο, καθώς πέσαμε στην αρχή μία κακοκαιρίας, την στιγμή που άλλοι ξένοι δημοσιογράφοι είχαν την εμπειρία της οδήγησής του στην ηλιόλουστη πίστα του παγκοσμίου WSBK. Αυτό αφαιρεί πολλούς πόντους από την ευχαρίστηση της δοκιμής, δεν μας δίνει την ευκαιρία να δούμε πώς συμπεριφέρεται σε πολύ γρήγορο ρυθμό, όμως από την άλλη μας αποκαλύπτει τα ηλεκτρονικά βοηθήματα στις πιο δύσκολες συνθήκες… και τα ηλεκτρονικά βοηθήματα στο Fireblade είναι από τις βασικότερες των αλλαγών, συγκριτικά με το προηγούμενο μοντέλο.

Μαζί μας στην οδήγηση ήταν ο Freddie “Fast” Spencer και ο Nicky Hayden -που μόλις είχε επιστρέψει από την Jerez και την δοκιμή του SP2- κι έτσι με την δική τους παρουσία η εμπειρία της οδήγησης στην καταρρακτώδη βροχή, έγινε σημαντικά πιο ανώδυνη. Έχοντας μπροστά σου τον Freddie Spencer να οδηγεί δεκάδες φορές πιο ομαλά από όλους τους υπόλοιπους, κρατώντας τις ιδανικές γραμμές και καταβάλλοντας ελάχιστη προσπάθεια, σε έκανε να ξεχνάς τον κόπο αλλά και τον θυμό που η δοκιμή δεν θα ήταν τόσο διασκεδαστική όσο την περίμενες. Η πίστα του Portimao αποτελεί παράδεισο για δοκιμές μοτοσυκλέτων και απόλαυση οδήγησης, αλλά όχι τόσο για αγώνες σύμφωνα με τον Fast Freddie, κι ας φιλοξενείται εκεί το WSBK… Όπως και να ‘χει είναι απολαυστική και έχοντας οδηγήσει εκεί BMW S1000RR, Kawasaki Ninja ZX-10R, Ducati Panigale αλλά και supersport μοτοσυκλέτες, ανυπομονούσα να αντιπαραβάλλω την εμπειρία τους με εκείνη του νέου Fireblade. Αντί αυτού, βρεθήκαμε όσοι είμασταν εκεί να υποβάλλουμε τα νέα ηλεκτρονικά στις δυσκολότερες των συνθηκών, με μόνη βοήθεια προς όφελός τους, τα αγωνιστικά βρόχινα ελαστικά της Bridgestone. Η απόδοση των ελαστικών στο βρεγμένο σου δίνει μία εντύπωση για τα περιθώρια πρόσφυσης που απολαμβάνουν οι αναβάτες στα παγκόσμια πρωταθλήματα, αλλά δεν παύουν να υπάρχουν και όρια. Μπορεί να παρουσιάζουν κορυφαία συμπεριφορά στην βρεγμένη άσφαλτο, αλλά δεν γίνονται και θαύματα όταν το νερό καλύπτει στην άσφαλτο και δημιουργεί ρυάκια.

Πρώτη μεγάλη προσθήκη, είναι η χρήση Ride by Wire και μπορεί να ακουστεί περίεργο, όμως αυτή είναι η πρώτη φορά που η Honda χρησιμοποιεί RbW σε τετρακύλινδρο εν σειρά. Κάτι τέτοιο περνά ως λιγότερα σημαντικό μπροστά στα υπόλοιπα ηλεκτρονικά βοηθήματα που φέρνει η Honda στην οικογένεια Fireblade, όμως αν γνωρίζει κανείς την εμμονή της Honda με το RbW θα καταλάβει τον λόγο που δίνουμε έκταση. Στο Africa Twin δεν τοποθέτησαν RbW λέγοντας ότι δεν είχαν τρόπο να το κάνει να συμπεριφέρεται σαν να υπάρχει κανονική γκαζιέρα, πράγμα σημαντικό για την οδήγηση στο χώμα. Αντίστοιχα σημαντικό είναι και για την οδήγηση στην πίστα, καθώς όταν ανοίγεις το γκάζι στην έξοδο με την μοτοσυκλέτα πλαγιασμένη, χρειάζεται να έχεις πολύ καλό έλεγχο του γκαζιού. Εδώ είναι που έρχεται η εμμονή της Honda, που λέει ότι για να χρησιμοποιήσει RbW θα πρέπει αυτό να ανταποκρίνεται με την αίσθηση που σου δίνει μία κανονική γκαζιέρα, αλλιώς δεν βλέπει τον λόγο να το κάνει. Για να είναι λοιπόν παρόν το RbW στο νέο Fireblade, σημαίνει ότι η Honda κατάφερε να προσαρμόσει την λειτουργία του, και να την φέρει πολύ κοντά στο συνηθισμένο. Πράγματι, η αίσθηση από το γκάζι είναι εκπληκτική και δεν σ’ αφήνει να παραπονεθείς για κανένα από τα μειονεκτήματα που έχει η ηλεκτρονική διαχείριση του γκαζιού σε άλλες μοτοσυκλέτες.

Πέρα όμως από τα ηλεκτρονικά, το σημαντικότερο για εμένα είναι η μείωση της ακαμψίας του πλαισίου κατά 10% και η αύξηση της ακαμψίας του ψαλιδιού κατά ίδιο ποσοστό. Μεταφέροντας ένα μέρος των στρεβλώσεων στο πλαίσιο, από το ψαλίδι που ήταν μέχρι τώρα, το Fireblade μετατρέπεται αρκετά σε συμπεριφορά. Αυξάνεται σημαντικά η ευελιξία και οι αλλαγές κατεύθυνσης γίνονται πιο άμεσα από πριν. Σε επόμενο τεύχος θα αναλύσουμε πλήρως τι έχουν κάνει με πλαίσιο και ψαλίδι οι Ιάπωνες της Honda, και πώς μεταφράζεται αυτό στην οδήγηση της μοτοσυκλέτας. Προς το παρόν ας κρατήσουμε το σχόλιο του “Fast” Freddie: «Οι αλλαγές σε ακαμψία που ήθελα από το 2008, είναι τώρα εδώ! Η μοτοσυκλέτα είναι πολύ πιο εύκολο να μετατοπίσει το βάρος εμπρός, ώστε να ελαφρύνεις τον πίσω τροχό στην είσοδο και να τον κατευθύνεις προς το εξωτερικό της στροφής στο σημείο ακριβώς που θέλεις»

Πέρα όμως από τα ηλεκτρονικά, το σημαντικότερο για εμένα είναι η μείωση της ακαμψίας του πλαισίου κατά 10% και η αύξηση της ακαμψίας του ψαλιδιού κατά ίδιο ποσοστό

Το ABS και το traction control είχαν άψογη συμπεριφορά στις δύσκολες δικές μας συνθήκες. Είναι τελείως διαφορετικό να δοκιμάζεις το ABS με slick ελαστικά κρατώντας τα φρένα μέχρι το εσωτερικό της στροφής σε μεγάλη κλίση, από το να φρενάρεις οριακά με βρόχινα αγωνιστικά ελαστικά, πριν αφήσεις τα φρένα για να στρίψεις με πολύ μικρότερη κλίση. Στις δύο αυτές περιπτώσεις έχεις την ευκαιρία να καταλάβεις τα πάντα για την λειτουργία του, αλλά χρειάζεται να το γνωρίσεις και στις δύο περιπτώσεις κι όχι σε μία από τις δύο. Αντίστοιχα είναι τα πράγματα και για το traction control με την διαφορά ότι στο βρεγμένο αντιλαμβάνεσαι πολύ καλύτερα την προοδευτικότητα του συστήματος και τον βαθμό παρέμβασης. Δεν περίμενα η Honda να πράξει κάτι λιγότερο, από το να κυνηγήσει τα υψηλότερα των στάνταρ αυτή την στιγμή. Δεν είχε και επιλογή άλλωστε. Όταν μπαίνεις τελευταίος στον χορό των ηλεκτρονικών δεν υπάρχουν περιθώρια για αναθεωρήσεις. Θα πρέπει κατευθείαν να βρεθείς στο ίδιο σκαλί με τους υπόλοιπους, αν όχι στο πιο πάνω.

Όταν βρίσκεσαι σε μία τέτοια παρουσίαση, τόσο σημαντική, η χαρά της οδήγησης είναι μονάχα μία πτυχή της δουλειάς. Η συζήτηση με τους ανθρώπους του εργοστασίου έχει σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα. Το «σημαντική παρουσίαση» στην αρχή της παραγράφου, χαρακτηρίζει την τεχνολογική πολυπλοκότητα του μοντέλου και τον βαθμό κατάρτισης όσων έδωσαν το παρόν. Δεν έχει να κάνει με το αγοραστικό ενδιαφέρον του κόσμου, ή την εμπορικότητα του μοντέλου. Οι μηχανικοί του CBR1000RR είναι από τους καλύτερους στην Honda και μαζί τους έφεραν τους καλύτερους από Bridgestone και Ohlins. Είχα την ευκαιρία να απευθύνω τις ερωτήσεις απευθείας στα αυτιά εκείνου που ήταν σε θέση να απαντήσει… Μαθαίοντας για παράδειγμα για τις χιλιάδες γραμμές κώδικα που χρειάζονται οι αναρτήσεις του SP, τον λόγο που λειτουργούν με προκαθορισμένα βήματα και όχι ελεύθερα ανάμεσα σε πλαίσια, όπως της Aprilia, και εκείνος να εκθέσει τα υπέρ και τα κατά κάθε επιλογής. Μιλάμε για μία σπάνια ευκαιρία. Οι ημι-ενεργητικές αναρτήσεις του SP έχουν ένα πολύπλοκο τρόπο λειτουργίας, για τον οποίο μπορείς –αν βαριέσαι- να μην μάθεις καμία λεπτομέρεια και να τις διαχειριστείς με εύκολο τρόπο που δεν μαρτυρά τι γίνεται παρακάτω.

Τα εθνικά πρωταθλήματα έχουν φτάσει σε σημείο που μονάχα με πολλά λεφτά και προετοιμασία, μπορείς να τα κυνηγήσεις. Υπάρχουν αγώνες που μπορείς να συμμετέχεις με πολύ μικρότερο κόστος, όμως σε γενικές γραμμές τα πρωταθλήματα έχουν ξεφύγει πλήρως από τότε που αγόραζες μία μοτοσυκλέτα από τον αντιπρόσωπο και την επόμενη μέρα την έτρεχες με σκοπό το κύπελλο. Πολλές δεκαετίες και τεράστια βήματα εξέλιξης έχουν γίνει από τότε, και τώρα έρχονται τα ηλεκτρονικά να μας φέρουν πιο κοντά σε αυτή την εξαιρετική περίπτωση: Να αγοράζουμε κάτι ανταγωνιστικό με αυτό που ο πρωταθλητής της χώρας κερδίζει το κύπελλο!

Είχαμε αυτή την συζήτηση με τον Freddie Spencer, τον άνθρωπο που το μυαλό του και το χέρι του, ήταν το software και το hardware ενός traction control που διαχειριζόταν σε αγωνιστικές συνθήκες περισσότερα άλογα σε λιγότερα κιλά. Και το έκανε αλάνθαστα πατώντας στα χειρότερα ελαστικά. Λέγοντας πως τα ηλεκτρονικά θα μας δώσουν ή μας δίνουν, την ευκαιρία να είμαστε κοντά στην κορυφή ενός εθνικού πρωταθλήματος, απλά περνώντας την πόρτα του αντιπροσώπου, σηματοδοτεί μία νέα εποχή για αυτό το σπορ. Υπό λογικά πλαίσια μπορείς να πεις ότι είναι και προσιτή μία τέτοια μοτοσυκλέτα. Όχι για την δική μας οικονομική κατάσταση, όχι για την εποχή μας, όμως και τότε που κέρδιζε κανείς - απλά αγοράζοντας την superbike της εποχής, χρειαζόταν ένα τεράστιο ποσό συγκριτικά με τον μέσο μισθό της εποχής. Αντί να υποστηρίζεσαι από μία ομάδα μηχανικών για να τρέχεις έναν αγώνα, έρχεται η Ohlins και σου λέει ότι θα το κάνεις μόνος σου - και μάλιστα θα σε βοηθήσει ξεμπλέκοντας τις διαφορετικές καταστάσεις λειτουργίας και απλοποιώντας τις ρυθμίσεις. Εννοείται ότι θέλεις έναν χάρτη στην αρχή για να πλοηγηθείς στο μενού, αφού δεν χωράνε συγκεντρωμένα όλα αυτά στην έγχρωμη, πανέμορφη οθόνη, όμως αμέσως θα το συνηθίσεις και θα αποστηθίσεις τις διαδικασίες.

Είχα επίσης πολύ περισσότερο χρόνο παρέα με τον κ. Masatoshi Sato, υπεύθυνο εξέλιξης του νέου CBR, από την αρχική μας συνομιλία στην EICMA, όταν τον ρωτούσα για τις αλλαγές στο σύστημα ψύξης του CBR και την σχεδιαστική λεπτομέρεια στην ψύξη του τέταρτου και τρίτου κυλίνδρου, που στο προηγούμενο επέφερε διαφορά στην δυνατότητα αποβολής θερμότητας. Τα είχαμε γράψει αυτά στο ρεπορτάζ από την EICMA στο τεύχος 565… Επειδή τέτοιες ερωτήσεις δεν είχε συνηθίσει να ακούει από δημοσιογράφους, θυμόταν το όνομα και τώρα ρωτούσε ο ίδιος πώς ήταν η μοτοσυκλέτα, αν μου άρεσε το design κτλ… Του μετέφερα εκτός από την δική μας άποψη, κι όσα έγραφαν στο Facebook του MOTO συμφωνώντας οι περισσότεροι πως δεν τους αρέσει το τελικό της εξάτμισης και διαφωνώντας για την συνολική εικόνα της μοτοσυκλέτας, που στους περισσότερους άρεσε και μάλιστα αρκετά…

Στο τεύχος Μαρτίου λοιπόν, στο επόμενο τεύχος του MOTΟ, θα δώσουμε μία εκτεταμένη ανάλυση σε όλα τα παραπάνω, όπως ακριβώς χρειάζεται, στην έκταση που τους αξίζει και μπορούν να πάρουν στην έντυπη έκδοση. Θα σχολιάσουμε επίσης και το «πρέπει να ακούς το κοινό σου» που είπε ο αρχιμηχανικός του CBR, την στιγμή που μάλλον τους πήρε πολύ καιρό από τότε που άκουσαν μέχρι τότε που έπραξαν… έμαθαν όμως το μάθημα – μου τόνισε κλείνοντας το μάτι. Οι Ιάπωνες έχουν αλλάξει: Κανονικά δεν μιλούν για τον ανταγωνισμό, δεν είναι διαχυτικοί για όσα φτιάχνουν και προπαντός δεν «κλείνουν το μάτι», ενώ γενικότερα οι γκριμάτσες περιορίζονται ανάμεσα σε φίλους… οπότε αυτά είναι νέα δεδομένα και φανερώνουν αλλαγές και στον τρόπο σκέψης.

Ο John McGuinness όπως είναι κάθε φορά όταν πρόκειται να οδηγήσει...

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες από την παρουσίαση των Honda CBR1000RR και CBR1000RR SP:

https://bit.ly/badilikia25

Από τον

Μπάμπη Μέντη

8/8/2023

Από την πρώτη στιγμή που το είδαμε από κοντά στην έκθεση της EICMA, το DS525X της VOGE έβαλε υποψηφιότητα ως μία από τις πιο ενδιαφέρουσες αφίξεις για την Ελληνική αγορά το 2023. Πέρα από τον εντυπωσιακό εξοπλισμό του που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει Traction Control και ABS που απενεργοποιούνται πλήρως για οδήγηση στο χώμα, το DS525X έχει εντελώς διαφορετική σχεδίαση από το 500DS και 500DSX, αλλά και από το 525DSX που είχαν παρουσιαστεί την προηγούμενη χρονιά. Μάλιστα το 525DSX, δηλαδή η υπερκυβισμένη έκδοση του 500DSX, δεν ήρθε στην Ευρώπη καθώς η VOGE είχε σκοπό να φτιάξει μια διαφορετική μοτοσυκλέτα για την Ευρωπαϊκή αγορά.

Αυτή η πιο “ευρωπαϊκή” On-Off της VOGE ονομάζεται DS525X και αισθητικά ακολουθεί την γνωστή συνταγή “Adventure” δηλαδή έχει μεγάλες εξωτερικές διαστάσεις, που το κάνουν να δείχνει πολύ μεγαλύτερου κυβισμού απ’ ότι είναι στην πραγματικότητα. Μιλώντας για πραγματικότητα, τα πραγματικά κυβικά του κινητήρα του DS525X είναι 494cc, ενώ του 500DSX, όπως και των Honda CB 500 είναι 471cc. Το CB 500 δεν το αναφέραμε τυχαία, αφού ο συγκεκριμένος κινητήρας κατασκευάζεται από την μητρική Loncin και σχεδιαστικά βασίζεται στον κινητήρα της Honda.

Στην έκδοση “525” με τα 494 κυβικά, έχουν αυξήσει τη διάμετρο και την διαδρομή του εμβόλου (68 x 68 από 67 x 66,8) με την VOGE να ανακοινώνει 47 ίππους στις 8.500 στροφές, αντί για 47 ίππους στις ίδιες στροφές που ανακοινώνουν για τον για τον κινητήρα του 500. Βλέπουμε δηλαδή πως η αύξηση του κυβισμού κατά 22cc δεν είχε ως βασικό στόχο την ιπποδύναμη, αλλά κυρίως την επίτευξη χαμηλότερων εκπομπών ρύπων χωρίς επιπτώσεις στην απόδοση του κινητήρα.

Στο δυναμόμετρο του ΜΟΤΟ είδαμε 45,36 αληθινούς ίππους στον πίσω τροχό, όταν το (Euro 4) 500DS το είχαμε δυναμομετρήσει στους 40,46 ίππους και το CB500X της Honda μας έχει δείξει έως 41,9 ίππους.

Βλέπουμε δηλαδή πως ενώ στα χαρτιά η VOGE είναι μετριοπαθής και υπόσχεται μόλις ένα αλογάκι διαφορά από τα 500άρια (των 471cc), στην πράξη ο κινητήρας του “525” (των 494cc) ξεπερνά τους τρεις ίππους διαφορά.

Ανάλογη είναι και η ροπή, όπου το “525” έχει 4,19kg/m και το “500” έχει 3,92kg/m.

Οι πρώτες εντυπώσεις από την οδήγηση του DS525X έχουν άμεση σχέση με τις μεγάλες εξωτερικές του διαστάσεις. Αυτό σημαίνει πως είναι μια μοτοσυκλέτα με καλή προστασία από τον αέρα για το σώμα του αναβάτη στον ανοιχτό δρόμο.

Η ζελατίνα είναι εύκολα ρυθμιζόμενη σε δύο θέσεις ύψους, οπότε μέσα στην κίνηση της πόλης την χαμηλώνεις και δεν γίνεται ενοχλητική. Η εργονομία της θέσης οδήγησης είναι ακριβώς ίδια με αυτή που καθιέρωσε το TRX 502 της Benelli και ακολουθούν σχεδόν όλα τα εργοστάσια της Κίνας στις on-off μοτοσυκλέτες τους. Αυτό σημαίνει πως η σέλα του αναβάτη έχει μικρή απόσταση από το έδαφος και το τιμόνι είναι πολύ ψηλά τοποθετημένο. Αυτή η στάση του σώματος δυσκολεύει κάπως τις κινήσεις των χεριών όταν θέλεις να στρίψεις το τιμόνι από την μία άκρη στην άλλη και δεν εννοεί τις επιτόπιες μανούβρες, όμως έχει το πλεονέκτημα πως πατάς γερά με τα δύο πόδια στην άσφαλτο και είναι ιδανική για να σηκωθείς όρθιος στα μαρσπιέ όποτε σου έρθει η όρεξη να σκονίσεις τα ρούχα σου.

Το δεύτερο άτομο έχει τη δική του ξεχωριστή σέλα και κάθεται λίγο πιο ψηλά από τον αναβάτη για να βλέπει κι αυτός τον ορίζοντα εμπρός. Τόσο η σέλα του αναβάτη, όσο και του συνεπιβάτη έχουν αρκετό και μαλακό αφρώδες υλικό, προσφέροντας άνεση στις μικρών αποστάσεων μετακινήσεις εντός πόλης.

Οι αναρτήσεις ρυθμίζονται, με το πιρούνι των 43mm της KYB εμπρός να έχει πλήρεις ρυθμίσεις για απόσβεση, επαναφορά και προφόρτιση ελατηρίου ώστε να βρεις εύκολα την ιδανική αναλογία για τις συνθήκες ή τα γούστα σου. Πίσω δεν είναι τόσο εύκολο να αλλάξεις το εργοστασιακό setup, καθώς το αμορτισέρ είναι καλά κρυμμένο μεταξύ ψαλιδιού και υποπλαισίου. Οπότε θα πρέπει να βρεις μια μέση λύση και να συμβιβαστείς με αυτή.

Τα φρένα της Nissin και το ABS που απενεργοποιείται πλήρως είναι εγγύηση για ένα ασφαλές φρενάρισμα στους ελληνικούς δρόμους και έχουν αντοχή στην υπερθέρμανση, αλλά είναι εμφανές πως τους λείπει το αρχικό δάγκωμα που χρειάζεσαι στην άσφαλτο.

Αντιθέτως στο χώμα είναι άψογα και σπανίως θα επέμβει το ABS, οπότε μάλλον η απουσία αρχικού “δαγκώματος” ήταν συνειδητή επιλογή της VOGE για αυτό το Adventure μοντέλο. Αξιοπρεπέστατο είναι και το Traction Control σε ταχύτητα αντιδράσεων και δεν σου πάει τα νεύρα όταν περνάς πάνω από τις γραμμές του τραμ.

Η οθόνη των οργάνων έχει τα πάντα, μέχρι και ένδειξη πίεσης ελαστικών, αλλά οι πολλές αντανακλάσεις στο φως της ημέρας την κάνουν δυσανάγνωστη. Δεξιά και αριστερά υπάρχει μία θύρα USB και μία πρίζα 12V για εύκολη φόρτιση συσκευών. Η σύνδεση μέσω Bluetooth ενός smartphone με τα όργανα είναι εύκολη, όμως με το App της VOGE δεν θα βρεις ποτέ άκρη.

Όσο γράφουμε χιλιόμετρα πάνω στη σέλα του DS525X και όσο φεύγουμε όλο και πιο μακριά από τη ζωή της πόλης, τόσα περισσότερα σημειώνουμε στο μπλοκάκι μας και όλες τις παρατηρήσεις και φυσικά μετρήσεις, θα τις βρείτε συγκεντρωμένες στην πλήρη δοκιμή του επόμενου τεύχους του ΜΟΤΟ.