Λήγουν τα Κράνη; Και πότε;

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

17/11/2016

Είναι μία ερώτηση που έχουμε απαντήσει –και τεκμηριώσει- πολλές φορές στο περιοδικό όλα αυτά τα χρόνια. Τελευταία φορά ήταν πίσω, στο μακρινό 2009, όταν μία νέα οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξανάγκασε τους κατασκευαστές να αναγράφουν την ημερομηνία παραγωγής με αποτέλεσμα να γίνει εκ νέου ντόρος με το αν και πότε λήγουν τα κράνη…

Ωστόσο η ερώτηση αυτή εξακολουθεί και τώρα να αιωρείται και συχνά-πυκνά καλούμαστε να αποσαφηνίσουμε το θέμα και πάλι από την αρχή, οπότε επανερχόμαστε μέσα από το motomag καθώς βλέπουμε ότι παραμένει τελικά πάντοτε επίκαιρο…

Ας θυμηθούμε όμως τι είχε γίνει πριν λίγα χρόνια:

Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επέβαλε να αναγράφεται η ημερομηνία παραγωγής σε όλα τα θερμοπλαστικά δοχεία (μπουκάλια κτλ) και αργότερα έγινε γενικευμένος νόμος περικλείοντας τα πάντα από θερμοπλαστικό υλικό. Αναπάντεχα αυτό επηρέασε και τους αναβάτες μοτοσυκλέτας, καθώς σε αυτά συμπεριλαμβάνονται και τα... κράνη! Τότε ήταν που ο διχασμός για το ποια κράνη λήγουν και ποια όχι είχε φουντώσει ξανά και το πράγμα μπερδεύτηκε περισσότερο εξαιτίας της οδηγίας αυτής, αφού σε άλλα επέβαλλαν να αναγράφεται η ημερομηνία παραγωγής και σε άλλα όχι.

Το κέλυφος των κρανών παρασκευάζεται με ένα σωρό διαφορετικούς τρόπους, είτε είναι πολυκαρβονικό, είτε θερμοπλαστικό ή θερμοσκληραινόμενο πολυμερές πλαστικό, είτε ακόμα πιο ακριβό και εξειδικευμένο. Με βάση την διαδικασία παρασκευής εκείνη η οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε άλλα επέβαλε να αναγράφεται η ημερομηνία παραγωγής και σε άλλα όχι, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται παρεξηγήσεις. Φτάσαμε στο σημείο άλλα κράνη να αναγράφουν την ημερομηνία παραγωγής και άλλα όχι. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, για να μην δημιουργούνται απορίες κάποιοι κατασκευαστές μετέφεραν την αναγραφή σε σημείο μη εμφανές, κρύβοντας την κάτω από την αφαιρούμενη επένδυση, ή την κωδικοποίησαν, και τελικά ορισμένοι αγοραστές κατέληξαν να μπερδεύονται ακόμα περισσότερο. Από τη στιγμή λοιπόν που αναγραφόταν μόνο η ημερομηνία παραγωγής, και μάλιστα όχι για όλα τα κράνη, άρχισε μια παραφιλολογία για την ημερομηνία λήξης, την οποία οι πωλητές ανεβοκατέβαζαν κατά βούληση.

Στην πραγματικότητα, ο πολυμερισμός των υλικών δεν σταματά ποτέ, με αποτέλεσμα όλα τα κράνη, είτε αναγράφεται η ημερομηνία παραγωγής είτε όχι, να “λήγουν” μετά από κάποιο χρονικό διάστημα -με την έννοια ότι πλέον δεν συμβαδίζουν απόλυτα με τις προδιαγραφές με τις οποίες κατασκευάστηκαν. Υπάρχουν αρκετές εξαιρέσεις, ακριβά κράνη που το υλικό τους παραμένει ουσιαστικά αναλλοίωτο στο χρόνο, θα το δούμε κι αυτό παρακάτω…

Είναι βασικό να κατανοήσουμε ότι το χρονικό διάστημα δεν γίνεται να προσδιοριστεί με ακρίβεια, όπως γίνεται π.χ. με το φρέσκο γάλα, επιπρόσθετα τα κράνη κατασκευάζονται με διάφορα υλικά και κάθε κατασκευαστής χρησιμοποιεί την δική του σύσταση. Για αυτό στην πράξη λαμβάνεται μονάχα μία σταθερά, που είναι οι ιδιότητες του πλαστικού, για να οριστεί ένα πολύ γενικό διάστημα ζωής. Η θεωρεία λοιπόν λέει να μην χρησιμοποιούνται τα –κοινά- κράνη αν έχουν συμπληρώσει τα επτά έτη από την κατασκευή τους. Διευκρινίζουμε ότι αυτός δεν είναι νόμος, δεν είναι σκληρός κανόνας. Είναι μία συμβουλή καθώς την ακριβή ημερομηνία λήξης δεν μπορεί να την τοποθετήσει κανένας αφού εξαρτάται από πολλούς διαφορετικούς παράγοντες και έχει να κάνει με το εξειδικευμένο υλικό του κάθε κατασκευαστή. Έχουμε στο περιοδικό κράνη δεκαετίας που ακόμα τα εμπιστευόμαστε, κι άλλα που έχουν αποσυρθεί πολύ πριν τα επτά.. Με βάση τα παραπάνω κι από την στιγμή που είναι αδύνατο να γνωρίζει κανείς την ακριβή σύσταση και τον τρόπο κατασκευής κάθε κράνους ξεχωριστά, ακολουθείται ένας γενικός κανόνας.

Πιο συγκεκριμένα: Ο «χρυσός κανόνας» εκείνου του αναβάτη που έχει κατά νου την παθητική ασφάλεια, ακούει στο τρίπτυχο 3-5-7 και περικλείει την συντριπτική πλειοψηφία των κρανών - εδώ είναι που πρέπει να αναφέρουμε και τις εξαιρέσεις πριν εξηγήσουμε τι είναι αυτό το 3-5-7. Ακούγονται διάφορα για τα υλικά, από «fiberglass» μέχρι πολυκαρβονικά, θερμοπλαστικά και θερμοσκληραινόμενα πλαστικά ή carbon, που στην πλειοψηφία τους τα τελευταία είναι υλικό θερμοπλαστικό με ίνες carbon… Για να προσδιοριστεί ένας και μόνο κανόνας που να τα περικλείει όλα, θα πρέπει αναγκαστικά να προσμετρήσει μονάχα τον κοινό τους παρονομαστή. Καθότι λοιπόν έχουν ως βάση το πλαστικό, θα πρέπει σε βάθος χρόνου να τα αποσύρει ο ιδιοκτήτης και μας μένουν τα full carbon και άλλες πολύ σπάνιες περιπτώσεις που εξαιρούνται από τον κανόνα. Σε κάθε περίπτωση θα μας απασχολήσουν τώρα, όσα ισχύουν για την συντριπτική πλειοψηφία και όχι οι ειδικές περιπτώσεις.

Η θεωρεία λέει ότι τα υλικά για τα οποία μιλάμε, ώρες μετά την παρασκευή τους φτάνουν σε κατάσταση χημικής ισορροπίας -και από εκείνο το σημείο και μετά, αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση. Αυτά μπορεί να λέει η θεωρεία, όμως κανένα κράνος δεν έρχεται χωρίς ειδική επίστρωση και ένα σωρό εξειδικευμένες προσμίξεις που προστατεύουν σε μεγάλο βαθμό από τους εξωγενείς παράγοντες. Οι εξωτερικές συνθήκες, η χρήση, καθώς και οι συνθήκες αποθήκευσης, παίζουν ρόλο για το πόσο αποτελεσματικό είναι το κράνος κάθε φορά που συμπληρώνει ένα έτος από την ημερομηνία παραγωγής. Ένα κράνος που χρησιμοποιείται σε κάποιο χωριό χωρίς πολύ υγρασία και χωρίς νέφος, θα έχει λίγο καλύτερη διάρκεια ζωής από το αντίστοιχο ίδιο που χρησιμοποιείται στο κέντρο της Αθήνας, μετά από την πάροδο του ίδιου χρονικού διαστήματος. Αν όμως το κράνος εκτίθεται σε μεγάλες διακυμάνσεις θερμοκρασίας, τότε θα έχει επίσης μικρότερη διάρκεια ζωής από κάποιο που δεν περνά από αυτό το μαρτύριο. Το γεγονός αυτό καθιστά ιδιαίτερα δύσκολο τον καθορισμό μιας κοινής ημερομηνίας λήξης που να ισχύει για όλους, και γι’ αυτό στο τέλος καταλήγουμε στον «χρυσό κανόνα», με την τελική απόφαση για το πότε πρέπει να αποσυρθεί το κράνος, να επαφίεται στον ιδιοκτήτη.

Όσοι λοιπόν είναι μανιακοί με τις προδιαγραφές, τους αριθμούς και ψάχνουν την μέγιστη δυνατή βεβαιότητα, τότε μπορούν να αλλάξουν το κράνος τους όταν συμπληρώσει τριετία. Παλαιότερες δοκιμές "κοπώσεως" έχουν δείξει ότι υπάρχει διαφορά σε κράνη που περνούσαν τις προδιαγραφές, ενώ μετά από μόλις τρία χρόνια βρισκόταν στο όριο, χωρίς όμως να «κόβονται» απαραίτητα. Η τεχνολογία των υλικών βέβαια έχει προχωρήσει αρκετά από τότε...

Από την στιγμή που υπάρχει το θεωρητικό μεσοδιάστημα τριετίας, ο «χρυσός κανόνας» ορίζει ότι καλό είναι να αλλάξεις το κράνος σου στην πενταετία και να μην ξεπεράσεις την επταετία. Με δεδομένο ότι το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί για να φτάσουν από τις αποθήκες του εργοστασίου στον εισαγωγέα και από εκεί στον έμπορο και στον τελικό καταναλωτή μπορεί να είναι μεγάλο, καλό θα ήταν να το υπολογίζετε. Φυσικά αλλιώς κυλά ο χρόνος για ένα κράνος μέσα σε κουτί ή στο ράφι ενός μαγαζιού, και πολύ διαφορετικά αν είναι συνέχεια στον δρόμο…

Στην πράξη λοιπόν, το όριο της "ηλικίας" του κελύφους είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό της εσωτερικής επένδυσης (μάγουλα κτλ) και αρκετά μεγάλο, ώστε οι περισσότεροι να το αλλάξουν λόγω παλαιότητας από την καθημερινή χρήση. Μπορεί κανείς να αλλάξει και δεύτερο σετ εσωτερικής επένδυσης χωρίς να χρειαστεί να αλλάξει ολόκληρο το κράνος, από την στιγμή που δεν έχει πέσει και διατηρείται σε καλή κατάσταση.

Αυτό που μπορούμε να επιβεβαιώσουμε στο περιοδικό, από την εμπειρία που έχουμε συσσωρεύσει, είναι τις τεράστιες διαφορές που υπάρχουν στα κράνη. Έχουμε δει κράνος να ξεφτίζει η επένδυσή του και να τρίβεται η πολυστερίνη μόλις συμπλήρωσε τριετία, την στιγμή που έχουμε κράνη που πέρασαν από πολλά κεφάλια και χιλιόμετρα, έμειναν σε αποθήκες κτλ κι εξακολουθούν να είναι «ετοιμοπόλεμα». Αυτό σημαίνει ότι μονάχα ένας πολύ γενικός κανόνας μπορεί να ακολουθηθεί και ο καθένας να κρίνει με βάση τα παραπάνω πιο από τα στάδια του 3-5-7, θέλει να υιοθετήσει. Αρκετοί πάντως κατασκευαστές χρησιμοποιούν πλέον για το κέλυφος ειδικά αντιοξειδωτικά και ρητίνες που θεωρητικά θα παραμείνουν αγέραστες στο χρόνο, αλλά και πάλι η εσωτερική πολυστερίνη έχει μικρότερη διάρκεια ζωής. Στο περιοδικό έχουμε σπάνια αλλάξει κράνος όταν συμπλήρωσε την τριετία -έχει χρειαστεί όμως- και επίσης λίγα έχουν αντέξει παραπάνω από επτά-οκτώ στις δυσκολίες που τους επιβάλλουμε. Αυτό σημαίνει ότι ο κανόνας, αν και γενικός, παραμένει βάσιμος χωρίς να ακυρώνεται από κράνη που έχουμε δει με δεκαετίες ζωής επάνω τους ενώ δείχνουν ολοκαίνουρια… Δεν είναι όλοι οι ιδιοκτήτες το ίδιο σχολαστικοί..

Επειδή λοιπόν δεν μπορεί κανείς να μαντέψει την χρήση που κάνει κάθε αναβάτης, τις συνθήκες που αποθηκεύει το κράνος και καθώς ο κανόνας γίνεται για να συμπεριλάβει και τα φθηνότερα κράνη, καταλήγουμε ότι η πλειοψηφία πρέπει να ακολουθεί το 3-5-7 εκτός κι αν έρθει η πτώση, που εκεί δεν υπάρχει αντιγνωμία!

Η περίπτωση της πτώσης

Για την πτώση ισχύει ο απαράβατος κανόνας της μίας φοράς. Εκτός αν σας έπεσε από το κρεβάτι ενώ κοιμόσασταν με αυτό αγκαλιά, το κράνος πρέπει να αντικατασταθεί μετά την πρώτη επαφή του με την άσφαλτο. Επειδή αυτό είναι ιδιαιτέρως πολυέξοδο, και μπορεί να συμβεί πολλές φορές αν απλώς σας πέφτει από τη σέλα, τότε ζητήστε τη γνώμη κάποιου ειδικού της αντίστοιχης αντιπροσωπείας. Υπάρχουν περιπτώσεις που έχουν σχηματιστεί ανεπαίσθητες τριχοειδείς ρωγμές, επειδή το κράνος προσγειώθηκε από το ενάμισι μέτρο πάνω σε πέτρα και αργότερα άνοιξε όπως το ώριμο καρπούζι όταν το αγγίζεις με το μαχαίρι. Αν υπάρχει φόβος για μία τέτοια πιθανότητα, επιβάλλεται να το ελέγξει κανείς σχολαστικά, πριν του εμπιστευτεί την ασφάλειά του. Σε κάθε περίπτωση όμως, αν η επαφή με την άσφαλτο περιείχε και το κεφάλι σας, τότε το κράνος πρέπει οπωσδήποτε να πεταχτεί.

Ακόμα και αν εξωτερικά το κέλυφος είναι σε πολύ καλή κατάσταση, η εσωτερική επένδυση πολυστερίνης (EPS), που είναι ένα φτηνό και ευαίσθητο υλικό όμοιο με το φελιζόλ, δεν μπορεί να προσφέρει πλέον την απαιτούμενη προστασία. Η πολυστερίνη παραμορφώνεται, απορροφώντας το μεγαλύτερο μέρος της κινητικής ενέργειας που έχει το κεφάλι σας τη στιγμή της πρόσκρουσης, και φυσικά δεν επανέρχεται στην αρχική της κατάσταση. Ακόμα και σε μια πτώση με μικρή ταχύτητα, με τη μοτοσυκλέτα και εσάς τους ίδιους να υποφέρετε από γρατσουνιές και τίποτα περισσότερο, το κόστος –δυστυχώς- θα ανέλθει τουλάχιστον στην αξία ενός καινούριου κράνους.

Οι γρατσουνιές είναι επίσης ένα μελανό σημείο για την διάρκεια ζωής και θα πρέπει ο ιδιοκτήτης να τις καλύπτει με ειδικά υλικά, καθώς εκθέτουν το κέλυφος στις εξωτερικές συνθήκες και λίγο-λίγο επιταχύνουν τις διαδιακασίες…

https://bit.ly/MOTO_661

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

18/7/2019

Ο εξοπλισμός αναβάτη κάνει την διαφορά στο ταξίδι και όχι η μοτοσυκλέτα. Το λέμε χρόνια πως το κράνος, το μπουφάν που δεν σε μαστιγώνει στον αέρα και σου επιτρέπει να αναπνέεις, το παντελόνι, οι μπότες και τα γάντια, είναι εκείνα που θα σου εξασφαλίσουν πως θα φορτώσεις χιλιόμετρα στην μοτοσυκλέτα σου και το βράδυ θα εξερευνήσεις και το μέρος που έφτασες μετά από 15 και βάλε ώρες συνεχούς οδήγησης. Εννοείται πως μπορείς να κάνεις τον γύρο του κόσμου με παπί και ελαφριά περιβολή, δεν θέλουμε να τονίσουμε ως αναγκαίο το παραμικρό. Το μόνο απαραίτητο είναι η θέληση για ταξίδι και περιπέτεια.

Από εκεί και πέρα όταν δοκιμάζουμε εξοπλισμό αναβάτη που πραγματικά δουλεύει πάνω από αυτό που θα περίμενες, τότε υπάρχει είδηση. Ξέρετε ήδη ως αναγνώστες μας, για το ταξίδι αστραπή στην Βοσνία με σκοπό να πάρουμε μέρος στο KTM Adventure Rally, οι λεπτομέρειες του οποίου, όπως και η μεγάλη δοκιμή σε συνεργασία με τον Chris Birch(!) υπάρχουν στο τρέχον τεύχος. Αφανής ήρωας πίσω από όλα αυτά τα χιλιόμετρα, ταξιδιωτικά, χωματερά κτλ, ήταν ο εξοπλισμός αναβάτη της KLIM για τον οποίο θα ακολουθήσει το μεγάλο τεστ των πρώτων 10.000 χιλιομέτρων καβάλα σε μία σειρά από όλα τα νέα Adventure. Μία λεπτομέρεια που δεν θα φανεί στις φωτογραφίες καθώς είναι το πρώτο επίπεδο ρουχισμού, μία σημαντική λεπτομέρεια που συνήθως παραβλέπεται, είναι το μπλουζάκι που φοράμε για ένα τέτοιο ταξίδι.

Ας θέσουμε λίγο τις παραμέτρους του ταξιδιού για να καταλάβουμε τι έπρεπε να αντιμετωπιστεί. Πρώτη ημέρα Αθήνα – Βελιγράδι αυθημερόν από εθνική οδό, κάνοντας 1.200 χιλιόμετρα με τον υδράργυρο στους 41 βαθμούς. Μετάβαση στην Βοσνία την επόμενη μέρα και για τρεις ημέρες συμμετοχή στο KTM Advcenture Rally. Την πέμπτη ημέρα αναχώρηση στις 3:50 τα ξημερώματα από το χιονοδρομικό κέντρο πάνω από το Σαράγιεβο για άφιξη στο κέντρο της Αθήνας το ίδιο απόγευμα. Η μπλούζα KLIM AGGRESSOR COOL -1.0 πλένεται και στεγνώνει πολύ γρήγορα, όπως εξίσου γρήγορα αποβάλλει τον ιδρώτα μόλις ο αέρας περάσει από τους αεραγωγούς του μπουφάν.

Στην MAKAN TRT η επίδειξη ήταν εντυπωσιακή. Το έβρεχαν και στέγνωνε σε μερικά δευτερόλεπτα απλά με ένα τίναγμα. Αυτό φανταστείτε το να συμβαίνει ενώ το φοράτε. Αντίστοιχα στην MAKAN είχαν όλο το σετ, και το αντίστοιχο με μακρύ μανίκι όμως για αρχή πρέπει κανείς να ταξιδέψει έστω και με την μπλούζα. Να οδηγείς στον καύσωνα χωρίς να είσαι ιδρωμένος, όχι γιατί δεν ιδρώνεις, αλλά γιατί αποβάλλεται άμεσα, είναι μία αίσθηση πρωτόγνωρη.

Ο αθλητισμός έχει να επιδείξει πολλές αντίστοιχες μπλούζες, αυτό που έκανε ξεχωριστό για εμάς το Aggressor Cool είναι πως αφαίρεσε από ένα τέτοιο ταξίδι πολλούς πόντους ταλαιπωρίας και το έκανε λίγο πιο ευχάριστο! Στην εθνική οδό με θερμοκρασία οδοστρώματος πολύ παραπάνω από τους 41^ο που είχε ο αέρας, κάθε στάση ακόμη και για τα διόδια, ήταν αποπνικτική σε δευτερόλεπτα. Μόλις ξεκινούσες όμως, ένα πραγματικό “aircondition” φρόντιζε να αναλάβει να σε φορτώσει με ενέργεια και να σε κρατήσει έτσι για όσο η μοτοσυκλέτα κινείται! Είναι απίστευτη η διαφορά σε πραγματική κούραση που μπορεί να αφαιρέσει μία μπλούζα όταν οδηγείς στον καύσωνα! Πριν κουμπώσεις δευτέρα το Aggressor Cool σε έχει κιόλας δροσίσει και φροντίζει να αποβάλει τον ιδρώτα. Θα έπρεπε να μην χρειάζεται να εξηγήσει κανείς το αυτονόητο, αλλά το σωστό ταξίδι στον καύσωνα όπως εξηγούμε κι εδώ, γίνεται όταν είσαι καλυμμένος και προστατεύεσαι από τον ήλιο. Αν τώρα το πρώτο επίπεδο ρουχισμού, είναι μία ειδική μπλούζα που μπορεί να πολλαπλασιάσει την διαπνοή του σώματος, τότε τα πράγματα γίνονται αυτομάτως πολύ πιο εύκολα στην πολύωρη οδήγηση.

Κατά την επιστροφή, ξεκινώντας από την Βοσνιά πριν το ξημέρωμα, με στόχο το Μαυροβούνιο, την Αλβανία και την μισή ηπειρωτική Ελλάδα, το AGGRESSOR COOL -1.0 είχε την μεγαλύτερη δοκιμασία. Στις 04:00 το πρωί, οι συνθήκες στην Βοσνία θυμίζουν Φεβρουάριο στην Ελλάδα.

Τα πάντα τριγύρω καλύπτονται από πάχνη, έχει μία ομίχλη πυκνή σαν σεντόνι και η υγρασία είναι τόση που ποτίζει τα γάντια. Είναι λοιπόν ένας καιρός που κανονικά θα οδηγούσες με τις επενδύσεις σε μπουφάν και παντελόνι, και όχι απλά κλείνοντας τους αεραγωγούς.

Το Aggressor Cool δεν σε ζεσταίνει εκείνη την στιγμή, αν και πραγματικά θα το ήθελες, αλλά αναλαμβάνει να απομονώσει τον κορμό από το ψύχος και το κοκκαλωμένο μπουφάν. Βάζεις στο μυαλό σου πως σε λίγες ώρες θα παρακαλάς να σταματήσει να σε ψήνει ο ήλιος και με δεδομένο πως νιώθεις το κρύο αλλά αυτό τουλάχιστον δεν σε ξετρυπά, έχεις εκείνη την στιγμή το μοναδικό πράγμα που μπορεί να προσαρμοστεί σε ένα τέτοιο τελείως τρελό ταξίδι: Σκοτάδι στην Βοσνία και ήλιο στην Αθήνα, την ίδια ημέρα!

Κάνοντας τα τελευταία πραγματικά άθλια χιλιόμετρα που συνδέουν την Βοσνία με το Μαυροβούνιο, και μπαίνοντας στην ξεκάθαρα πιο «ευρωπαϊκή» χώρα ο καιρός εξακολουθεί να μην θυμίζει καλοκαίρι. Ο ήλιος δεν έχει ακόμη ξεπροβάλλει, αλλά ταυτόχρονα η υγρασία έχει μειωθεί και το ψύχος δεν σου επιτίθεται.

Εδώ υπάρχει ισορροπία πλέον ενώ λίγο αργότερα θα αρχίσει η επίθεση του καύσωνα αυτή την φορά. Στην Αλβανία και μέχρι την επιστροφή στην Αθήνα, το Aggressor Cool κάνει το θαύμα του αναλαμβάνοντας έναν πιο δύσκολο ρόλο από εκείνον που είχε μέρες πριν, κατά την άνοδο από την Αθήνα στην Βοσνία με ολονύκτια στάση στο Βελιγράδι. Εκεί οι δρόμοι ήταν σαν την δική μας εθνική διατηρώντας υψηλή ταχύτητα, τροφοδοτώντας μπόλικο αέρα στους αεραγωγούς. Επίσης η συνολική διάρκεια ταξιδιού ήταν πολύ μικρότερη.

Τώρα όμως οι δρόμοι είναι στενοί και επικίνδυνοι, η κίνηση είναι αυξημένη και η μέση ωριαία πολύ μικρότερη. Ο χρόνος ταξιδιού είναι πολύ μεγαλύτερος, σχεδόν στο διπλάσιο αγγίζοντας τις 15 ώρες συνολικά, και για τις πρώτες ώρες οι συνθήκες είναι ξεκάθαρα φθινοπωρινές πριν γίνουν απόλυτα καλοκαιρινές. Δεν φανταζόμουν πως μία μπλούζα μπορεί να κάνει την διαφορά απέναντι σε μία τέτοια δοκιμασία, ούτε φυσικά πως μπορείς άνετα, να ξετρυπήσεις τέσσερις χώρες οδηγώντας συνεχόμενα. Όπως λέμε και στο τεύχος το ταξίδι και όχι ο προορισμός είναι αυτό που μετρά και το ταξίδι πρέπει να το απολαμβάνεις. Υπάρχουν όμως και οι φορές που είναι αναγκαίο να φορτώσεις χιλιόμετρα σε μία ημέρα και να μην προλαβαίνεις να αφομοιώνεις τα μέρη που περνάς, όπως το ραντεβού στις Ημέρες Μοτοσυκλέτας και στο περίπτερο του ΜΟΤΟ που είχαμε εμείς, φτάνοντας απευθείας από την Βοσνία και το Rally. Μία ημέρα γεμάτη χιλιόμετρα που έγινε λίγο πιο ξεκούραστη με τον σωστό εξοπλισμό. Το KLIM AGGRESSOR COOL -1.0 ήταν ο αφανής ήρωας αυτού του ταξιδιού!