Οδηγούμε: Ducati Hypermotard 698 Mono - Πρώτες εντυπώσεις

Εξωτική τεχνολογία σε έναν κύλινδρο
Ducati Hypermotard Mono - Αποστολή ΜΟΤΟ
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

12/2/2024

Πριν τρεις μέρες οδηγήσαμε στη Βαλένθια της Ισπανίας το ολοκαίνουριο μονοκύλινδρο Hypermotard 698 Mono της Ducati, ενώ την ίδια στιγμή οι πρώτες μοτοσυκλέτες έχουν ήδη φτάσει στα καταστήματα και αρχίζουν να παραδίδονται στους πελάτες.

Όχι, δεν ξεχάσαμε να δημοσιεύσουμε τις πρώτες -έστω- εντυπώσεις μας. Η ιταλική εταιρεία έβαλε εμπάργκο σε όλους τους δημοσιογράφους που την οδήγησαν μέχρι σήμερα 12 Φεβρουαρίου. Ο βασικός λόγος ήταν για να αποφύγουν έναν “πόλεμο πρωτιάς” με τα πρώτα γκρουπ των δημοσιογράφων να βιάζονται να δημοσιοποιήσουν εντυπώσεις πριν οι υπόλοιποι καβαλήσουν τη μοτοσυκλέτα. Αυτό μπορεί να ακούγεται ως ένας απλός επαγγελματικός ανταγωνισμός μεταξύ δημοσιογράφων, όμως έχει μεγαλύτερη σπουδαιότητα από αυτή την απλοϊκή εξήγηση. Διότι όλα όσα έχουν γραφτεί και ακουστεί για το Hypermotard 698 Mono έως σήμερα απέχουν πάρα πολύ από την πραγματικότητα!

Όποιος βιάστηκε να κρίνει πριν μάθει λεπτομέρειες εις βάθος για το πως σχεδιάστηκε και κατασκευάζεται, έχει χάσει από την αρχή τη επαφή με τον βασικό στόχο της δημιουργίας της. Η πραγματικότητα σε αυτή την περίπτωση είναι πως σε αυτές εδώ τις φωτογραφίες βλέπετε το πιο προηγμένο τεχνολογικά μονοκύλινδρο παραγωγής του κόσμου και όχι απλώς το ισχυρότερο μονοκύλινδρο παραγωγής του κόσμου.

Η διαφορά ανάμεσα στα δύο είναι τεράστια και φυσικά δύσκολο να κατανοηθεί από το ευρύ κοινό. Σίγουρα φταίει σε μεγάλο βαθμό η εξωτερική εμφάνιση που ακολουθεί την αισθητική των V2 Hypermotard της Ducati και γενικά δεν ξεφεύγει πολύ αισθητικά από όσα έχουμε δει έως σήμερα σε αυτή την κατηγορία.

Μόνο που το Hypermotard 698 Mono δεν είναι ένα Hypermotard 950 που του αφαίρεσαν τον ένα κύλινδρο για να φτιάξουν μια μικρότερη και φτηνότερη supermoto. Ακριβώς το αντίθετο έκαναν!

Ducati Hypermotard Mono - Αποστολή ΜΟΤΟ

Για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες στον κόσμο της βιομηχανίας μοτοσυκλετών, η εντολή στους σχεδιαστές ήταν: “Φτιάξτε το καλύτερο μονοκύλινδρο του κόσμου και ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙΤΕ ΚΑΘΟΛΟΥ με το τελικό κόστος παραγωγής”.

Σε μια εποχή που όλοι οι κατασκευαστές έχουν κάνει συνεργασίες με εταιρείες της Ασίας ή έχουν φτιάξει οι ίδιοι δικά τους εργοστάσια στην Ασία για να κατασκευάζουν με όσο το δυνατόν μικρότερο κόστος παραγωγής όλες τις μοτοσυκλέτες με κυβισμό κάτω από 750-1000cc, η Ducati κάνει την πιο “παράλογη” επιχειρηματική επιλογή και αποφάσισε να κατασκευάσει στο εργοστάσιο της Ιταλίας μια εξωτικής τεχνολογίας μονοκύλινδρη μοτοσυκλέτα μεσαίου κυβισμού!

Ducati Hypermotard Mono - Αποστολή ΜΟΤΟ

Αντί να πάρουν τον V4 του Multistrada χωρίς το Desmo, να τον κόψουν στη μέση και να φτιάξουν κι αυτοί έναν λογικού κόστους δικύλινδρο εν σειρά με 600-700 κυβικά και 80-100 ίππους, ακολουθώντας το άκρως επιτυχημένο παράδειγμα της Aprilia, στην Μπολόνια αποφάσισαν να πάρουν τον πανάκριβο κινητήρα της 1299 Panigale Superleggera των 100.000€, να κρατήσουν τον έναν κύλινδρο και την κεφαλή και να φτιάξουν από την αρχή νέα κάρτερ που θα αποτελούν ενεργό τμήμα του πλαισίου!

Όχι δεν έχει την κεφαλή του “φτηνού” 1299 Panigale/S των 25.000€… Εκείνο έχει σιδερένιο χιτώνιο. Το Hypermotard 698 Mono έχει χιτώνιο από ειδικό κράμα αλουμινίου με επίστρωση σκλήρυνσης Nikasil , για ταχύτερη απαγωγή της θερμότητας και μικρότερο βάρος.

Τα κάρτερ είναι κατασκευασμένα από χυτοπρεσαριστό κράμα αλουμινίου για μείωση του βάρους και αύξηση της αντοχής και σχεδιάστηκαν ταυτόχρονα με το πλαίσιο, καθώς το ψαλίδι δένει απευθείας πάνω τους (pivot-less) με το χρωμομολυβδενιούχο πλαίσιο χωροδικτύωμα, που έχει σφυρήλατες βάσεις στήριξης για τον κινητήρα, να δένει στα κάρτερ. Καμία άλλη μονοκύλινδρη μοτοσυκλέτα σήμερα δεν έχει αυτή την αρχιτεκτονική πλαισίου/κινητήρα.

Με λίγα λόγια αυτός ο κινητήρας σχεδιάστηκε για αυτή τη μοτοσυκλέτα συγκεκριμένα και όχι για να μπει σε καμιά δεκαριά άλλα μοντέλα διαφορετικής χρήσης. Κρατήστε το αυτό στο πίσω μέρος του μυαλού σας, διότι έχει τη σημασία του.

Στην κεφαλή τα πράγματα είναι εξίσου “παράλογα” ακριβά για μονοκύλινδρο κινητήρα. Βαλβίδες εισαγωγής τιτανίου και ατσάλινες εξαγωγής (λόγω θερμοκρασιών οι βαλβίδες εξαγωγής δεν μπορούν να είναι από τιτάνιο γιατί μειώνεται δραματικά η αξιοπιστία τους) και φυσικά υπάρχει ο περίπλοκος δεσμοδρομικός μηχανισμός κίνησης των βαλβίδων με όλα τα εξαρτήματά του να έχει επίστρωση DLC και διαστήματα ρύθμισης βαλβίδων κάθε 30.000 χιλιόμετρα.

Ducati Hypermotard Mono - Αποστολή ΜΟΤΟ

Για τα φρένα η Ducati ζήτησε από την Brembo να της φτιάξει έναν νέο δίσκο 330mm, ο οποίος έχει αλουμινένιο κέντρο από τους δίσκους των 320mm με στόχο την μείωση του βάρους και την αύξηση της επιφάνειας τριβής.

Η επιλογή αυτή ήταν ακριβότερη από την χρήση δύο δίσκων, όμως η Ducati αδιαφόρησε εντελώς για την εικόνα και το κόστος, επιλέγοντας την λύση που θα είχε το μικρότερο δυνατό μη-αναρτώμενο βάρος και την μικρότερη επίπτωση στο γυροσκοπικό φαινόμενο.

Το πιρούνι της Marzocchi είναι 100% αλουμινένιο, με επίστρωση DLC και είναι το ελαφρύτερο upside-down πιρούνι παραγωγής στον κόσμο με αυτή τη διαδρομή! (215mm)

Το πίσω αμορτισέρ είναι της Sachs, επίσης ειδικά σχεδιασμένο για αυτή τη μοτοσυκλέτα και μόνο.

Ρε βάλτε του ένα κινέζικο KYB με 40 ρυθμίσεις που δεν κάνουν τίποτα να γουστάρει ο κοσμάκης ή έστω ένα από τα πιο φτηνά Ohlins να τα μοστράρουμε στην καφετέρια που κάθεστε και παιδεύεστε…

Ducati Hypermotard Mono - Αποστολή ΜΟΤΟ

Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο ενδιαφέροντα με τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά του πλαισίου.

Συνήθως τα αγωνιστικά supermoto έχουν μεγάλα μεταξόνια και μακριά ψαλίδια για να μην κάνουν εύκολα σούζες, αλλά και πολύ κλειστή γωνία κάστερ, ώστε να είναι ευέλικτα στις αργές στροφές.

πλαίσιο

Εδώ η Ducati αλλάζει την κλασική συνταγή επιλέγοντας ένα κοντό σχετικά μεταξόνιο (1.443mm) και μια ανοιχτή γωνία κάστερ (26,1°) μια επιλογή που προήλθε μετά από τρία χρόνια δοκιμών σε πίστες και στους δρόμους.

Ducati Hypermotard Mono - Αποστολή ΜΟΤΟ

Το Hypermotad 698 Mono έχει και άλλη μια παγκόσμια πρωτιά για την κατηγορία των μονοκύλινδρων. Μιλάμε φυσικά για τα ηλεκτρονικά βοηθήματα, όπου όλο το Hardware έρχεται απευθείας από τις καινούριες Panigale!

Αυτό σημαίνει πως η ταχύτητα επεξεργασίας δεδομένων και οι αισθητήρες είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να έχει κάποιος σε μοτοσυκλέτα παραγωγής αυτή τη στιγμή.

Αντίστοιχου επιπέδου είναι και το λογισμικό του πλήρους ρυθμιζόμενου Τraction Control, του ρυθμιζόμενου Wheelie Control και του μοναδικού στο είδος του Cornering ABS που έχει δυνατότητα ρύθμισης του Slide Control σε δύο θέσεις.

Πρόκειται για μια εντελώς νέα δυνατότητα της μονάδας του Cornering ABS, όπου όταν πατάς δυνατά το εμπρός φρένο, ρυθμίζει ΑΥΤΟΜΑΤΑ την πίεση στο πίσω φρένο ΑΝΕΞΑΣΤΗΤΑ από το πόσο πατάς το πεντάλ του πίσω φρένου, ώστε να ντριφτάρει ο πίσω τροχός σε συγκεκριμένη γωνία!

Ο καιρός την ημέρα που οδηγήσαμε εμείς ήθελε να μας κάνει καψόνι, ξεκινώντας με ένα δυνατό μπουρίνι τα χαράματα, βρέχοντας την πίστα καρτ της Βαλένθια.

Όσοι ξέρουν από πίστες καρτ, τα καρτάκια αφήνουν πολύ γόμα πάνω στην άσφαλτο η οποία προσφέρει φοβερό κράτημα όταν κάνει ζέστη και η πίστα είναι στεγνή, αλλά γλιστράει σαν να την έχεις ψεκάσει με πετρέλαιο όταν είναι βρεγμένη.

Ducati Hypermotard Mono - Αποστολή ΜΟΤΟ

Εκ του αποτελέσματος και αφού είχαμε την τύχη να οδηγήσουμε στα δυο από τα έξι συνολικά σκέλη με εντελώς στεγνή την πίστα, μπορούμε να πούμε πως ήμασταν το πιο τυχερό γκρουπ απ’ όλους, διότι με βρεγμένη την πίστα είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε σε πραγματικές συνθήκες τα απίστευτα ηλεκτρονικά που έχει το Hypermotard 698 Mono.

Ειδικά όταν η πίστα άρχισε να στεγνώνει σε κάποια σημεία και να μένει βρεγμένη σε κάποια άλλα, φάνηκε ακόμα περισσότερο η τεχνολογία και η δουλεία που έχουν κάνει οι μηχανικοί μαζί με τους δοκιμαστές σε αυτή τη μοτοσυκλέτα.

Ο Ride by Wire ψεκασμός είναι άψογα ρυθμισμένος στο πρόγραμμα Road για οδήγηση σε βρεγμένο (υπάρχει και Rain) και το Traction Control επεμβαίνει ακριβώς όπως θέλεις από την θέση 1 έως την 4. Ούτε πνίγει τον κινητήρα, ούτε όμως αφήνει να γλιστρήσει ο πίσω τροχός πέρα από ένα εκατοστό.

Ducati Hypermotard Mono - Αποστολή ΜΟΤΟ

Με στεγνή άσφαλτο, ελαστικά slick και το Sport Mode, το Hypermotard 698 Mono γίνεται σοβαρό όπλο μέσα στην πίστα, αρχίζοντας να δείχνει τα δόντια του σε “καθαρόαιμες” Supermoto, κάτι που δεν μπορεί ούτε καν να ονειρευτεί ένα δικύλινδρο Hypermotard 950 και τα αντίστοιχα δικύλινδρα supermoto.

Οδηγήσαμε τη “βασική” έκδοση περισσότερο με βρεγμένη πίστα με ελαστικά δρόμου, ενώ την έκδοση RVE που είχε πιο ψηλή σέλα και το Racing Kit (εξατμίσεις Termignoni, φίλτρο και πρόγραμμα) την οδηγήσαμε με σχεδόν στεγνή την πίστα και ελαστικά slick. Θα περίμενε κανείς πως η “βασική” έκδοση με τα ελαστικά δρόμου θα είχε πιο βαριά και “μουδιασμένη” αίσθηση σε σχέση με την RVE, όμως φάνηκε στην πράξη πως η Ducati δεν έφτιαξε δύο διαφορετικές μοτοσυκλέτες. Τόσο η βασική έκδοση, όσο και η RVE νοιώθουν σαν στο σπίτι τους μέσα στην πίστα και η μόνη διαφορά ήταν στο κράτημα από τα ελαστικά και στην απόκριση του γκαζιού στις μεσαίες στροφές υπέρ της RVE, λόγω ελεύθερης εξάτμισης, φίλτρου και προγραμματισμού. Όλα αυτά, με κάθε λεπτομέρεια θα τα αναλύσουμε στο επόμενο τεύχος του ΜΟΤΟ.

Ducati Hypermotard Mono - Αποστολή ΜΟΤΟ

Τί είναι λοιπόν το νέο Hypermotard 698 Mono; Πιο εύκολα λες τί δεν είναι παρά τί ακριβώς είναι, διότι δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο σήμερα στην παραγωγή για να το συγκρίνεις.

Κάποτε υπήρχε! Το έλεγαν KTM Duke 620 First Edition, είχε carbon κουστούμι, πανάκριβο αγωνιστικό κινητήρα υψηλής απόδοσης, τα καλύτερα φρένα, τις καλύτερες αναρτήσεις και κόστιζε όσο ένα ιαπωνικό superbike 1000! Μάλιστα και η Husqvarna επί εποχής Castiglioni (MV Agusta Group) είχε βγάλει μια αντίστοιχα εξωτική Supermoto με το όνομα NOX

Δεν είχαν φτιαχτεί για να κερδίζουν παγκόσμια πρωταθλήματα supermoto, όμως πρόσφεραν την ίδια οδηγηκή απόλαυση στους ιδιοκτήτες τους μέσα και έξω από τις πίστες.

Ίδιας φιλοσοφίας μοτοσυκλέτα είναι και το Hypermotard 698 Mono, με τεχνολογία κινητήρα και ηλεκτρονικών από τον κόσμο των εξωτικών ιταλικών superbike και αναμενόμενα αντίστοιχου επιπέδου τιμή.

Ducati Hypermotard Mono - Αποστολή ΜΟΤΟ

Αυτή τη στιγμή η Ducati δεν έχει τη δυνατότητα να αυξήσει την ετήσια παραγωγή της και να φτιάξει στο εργοστάσιο της Ιταλίας μεγάλους αριθμούς φτηνών μοτοσυκλετών. Στο μέλλον ίσως πάει κι αυτή προς Ασία μεριά…

Αποφάσισε λοιπόν να φτιάχνει τις πιο προηγμένες τεχνολογικά μοτοσυκλέτες που μπορεί, αδιαφορώντας για το κατασκευαστικό κόστος και στοχεύοντας αποκλειστικά στο κοινό που θέλει όλες μαζί οι βαλβίδες στον κινητήρα της μοτοσυκλέτας του να είναι ελαφρύτερες από την μία βαλβίδα των υπόλοιπων μοτοσυκλετών κι ας κοστίζει εκείνος όσο ένα ολόκληρο scooter.

Υπάρχει τέτοιο κοινό για να στηρίξει οικονομικά μια τέτοια φιλοσοφία; Οι πρώτες παραγγελίες για το Hypermotard 698 Mono δείχνουν πως η απόφαση των Ιταλών ήταν σωστή!

Ducati Hypermotard Mono - Αποστολή ΜΟΤΟ

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ Hypermotard 698 Mono

Αντιπρόσωπος:

KOSMOCAR Α.Ε.

Τιμή:

Από 14.600€

 

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ

Μήκος (mm):

-

Ύψος (mm):

-

Μεταξόνιο (mm):

1.443

Απόσταση από το έδαφος (mm):

-

Ύψος σέλας (mm):

904

Ίχνος (mm):

108

Γωνία κάστερ (˚):

26,1

 

ΠΛΑΙΣΙΟ

Τύπος:

Ατσάλινο σωληνωτό χωροδικτύωμα

Πλάτος (mm):

-

Βάρος κατασκευαστή, κενή / γεμάτη (kg):

- / 151

 

ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ

Τύπος:

Τετράχρονος, υγρόψυκτος, μονοκύλινδρος desmo με 2ΕΕΚ και 4 β/κ

Διάμετρος επί διαδρομή (mm):

116 x 62,4

Χωρητικότητα (cc):

659

Σχέση συμπίεσης:

13,1:1

Ισχύς (ΗΡ/rpm):

77,5/9.750

Ροπή (kg.m/rpm):

6,42/8.000

Ειδική ισχύς (ΗΡ/l):

118,89

Τροφοδοσία:

RBW ψεκασμός με σώματα 62mm

Σύστημα εξαγωγής:

1 σε 2

Σύστημα λίπανσης:

Υγρό κάρτερ

Σύστημα εκκίνησης:

Μίζα

 

ΜΕΤΑΔΟΣΗ

Συμπλέκτης:

Υγρός, πολύδισκος, μονόδρομος με υδραυλική λειτουργία

Πρωτεύουσα μετάδοση / σχέση:

Γρανάζια / 1,968

Τελική μετάδοση / σχέση:

Αλυσίδα / (15/42)

 

ΕΜΠΡΟΣ

ΑΝΑΡΤΗΣΗ

Ανεστραμμένο τηλεσκοπικό πιρούνι Marzocchi

Διαδρομή/Διάμετρος (mm):

215/45

Ρυθμίσεις:

Πλήρεις

ΤΡΟΧΟΣ

Ζάντα:

3,5 x 17

Ελαστικό:

120/70 ZR17 Pirelli Diablo Rosso IV

ΦΡΕΝΟ

Ένας δίσκος 330mm με ακτινικά τοποθετημένη δαγκάνα τεσσάρων εμβόλων Brembo M4.32 και cornering ABS της Bosch

ΠΙΣΩ

ΑΝΑΡΤΗΣΗ

Μονό αμορτισέρ Sachs με μοχλικό

Διαδρομή (mm):

240

Ρυθμίσεις:

Πλήρεις

ΤΡΟΧΟΣ

Ζάντα:

5,0 x 17 MT

Ελαστικό:

160/60 ZR17 Pirelli Diablo Rosso IV

ΦΡΕΝΟ

Δίσκος 245mm και cornering ABS της Bosch

ΟΡΓΑΝΑ / ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ

Έγχρωμη LCD οθόνη 3,8 ιντσών με ενδείξεις για ταχύτητα, στροφές, επιλεγμένη σχέση, ολικό χιλιομετρητή, ρυθμιζόμενο Traction Control και Cornering ABS με δυνατότητα ρύθμισης του Slide Control σε 2 θέσεις, 4 Riding Modes (Sport, Road, Urban, Wet) και 3 διαφορετικές απόκρισεις κινητήρα (High, Medium, Low), Launch Control, Wheelie Control & Assist λυχνίες για φλας, φώτα πορείας και μεγάλης σκάλας, λειτουργίας κινητήρα και ABS, πίεσης λαδιού,

 

ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ

Ρεζερβουάρ / ρεζέρβα (l):

12/-

Οδηγήσαμε Yamaha XSR XTribute 2019 – Πρώτες εντυπώσεις του αντι-scrambler από την Ισπανία

Η Yamaha μπαίνει στα Scrambler από το πλάι
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/5/2019

Απέναντι στην μόδα που γεννήθηκε τα τελευταία χρόνια από το customizing και έφερε τα Scrambler στο προσκήνιο μαζί με μερικές ξεχωριστές υπο-κατηγορίες μοτοσυκλετών, κάθε κατασκευαστής απάντησε με τον δικό του τρόπο. Η Ducati με την ξεχωριστή οντότητα των Scrambler, καθώς τα προωθεί ως ξεχωριστή οικογένεια δίπλα της, η Triumph επίσης με τα δικά της Scrambler και μία πλούσια σειρά αξεσουάρ, η BMW, η Kawasaki, ακόμη και η KTM, δια μέσου του βοηθού για έκτατες τέτοιες καταστάσεις, της Husqvarna… Η Yamaha ξεκίνησε πιο νωρίς την δική της απάντηση, απλά ήταν σε διαφορετικό πλαίσιο, καθώς προχώρησε με την ιδέα του «YardBuilt». Έφταιξε νέα μοντέλα, την σειρά XSR που πάτησε πάνω στα MT και μαζί τους επένδυσε σε «customάδες» παγκοσμίου φήμης για να φτιάξουν τις δικές τους μοτοσυκλέτες ώστε τα XSR να γίνουν βάση του customizing. Ανάμεσά τους και ένας Έλληνας που με την συνδρομή του MOTO, πήρε δύο συνεχόμενους τίτλους! Η Yamaha τα είχε καταφέρει, η σειρά XSR είχε εδραιωθεί και τώρα ήταν η ώρα να εισπράξει πίσω όλο αυτό που έδωσε. Για αυτό και ήρθε το XTribute μία έκδοση που ευελπιστεί να γίνει διαφορετικό μοντέλο και που μπορεί να βοηθά την Yamaha να εισπράξει τους καρπούς των προσπαθειών της, αλλά ταυτόχρονα συμφέρει και τον τελικό ιδιοκτήτη, καθώς όλα όσα φορά το XSR θα είχαν πολλαπλάσιο κόστος αν έπρεπε κανείς να τα αγοράσει…

Στο μεταξύ, πιο ήταν διαχρονικά το γνωστότερο Scrambler; Πριν όλα αυτά αρχίσουν να πεθαίνουν ως κατηγορία ολόκληρη, γιατί φύγαμε από τα δύο αμορτισέρ πίσω και αρχίσαμε να πηγαίνουμε στο ένα αμορτιστέρ και στα Motocross, υπήρχε ένα Scrambler που είχε γίνει απόλυτη καθημερινή μοτοσυκλέτα. Το XT500 με ιστορία από το 1976 και ορόσημο για την εποχή που μιλάμε το 1981. Από τα DT στα XT, η Yamaha επένδυε στο χώμα ολοένα και περισσότερο και φυσικά σταθερά, και όχι κατά κύματα. Αν λοιπόν αναρωτηθεί κανείς ποια είναι η άτιμη η σύνδεση ενός XSR με το XT500 είναι αυτή ακριβώς. Το σύγχρονο γυμνό που γίνεται Scrambler, και βάφεται στα χρώματα ενός άξιου εκφραστή της εποχής εκείνης. Την έννοια «γίνεται Scrambler» ο κάθε κατασκευαστής την εκφράζει όπως θέλει, κι αυτό είναι καλό για να υπάρχει ανταγωνισμός. Η Yamaha το κάνει με αυτό το XSR, και για να δούμε τι ακριβώς πέτυχε, μας επιφύλαξε μία πλούσια σε οδήγηση ημέρα, ακριβώς μετά την πρώτη μας γνωριμία με το Tenere 700!

Στις εκβολές του Έβρου, του μεγαλύτερου ποταμού της Ιβηρικής χερσονήσου, και όχι το δικό μας φυσικό σύνορο με την Τουρκία, και στην πλατιά λωρίδα, σκληρής άμμου που θυμίζει Αμερική, εκεί ξεκινήσαμε να δοκιμάζουμε το νέο XSR XTribune, το XSR που τιμά το XT! Είναι όλα μπερδεμένα τώρα, από την τοποθεσία μέχρι και την ίδια την μοτοσυκλέτα. Καταρχήν μπορεί να μην ξέρετε πως «Έβρο» έχουν και οι Καταλανοί, που η πλειοψηφία τους δεν θέλει να τους μπερδεύουν με τους Ισπανούς, παρόλο που η Καταλονία είναι (ακόμη;) κομμάτι της Ισπανίας. Σε αυτό το μπερδεμένο κομμάτι υπάρχει ένας μεγάλος ποταμός με πλούσια ροή και ένα τεράστιο Δέλτα. Λέγεται Έβρος και δεν είναι απλή συνωνυμία. Ο ποταμός αυτός έχει ονομαστεί από Έλληνες αποίκους, χιλιάδες χρόνια πριν, που του έδωσαν το όνομα  Έβρος, ή «Εβρε» στα Καταλανικά. Το όνομα το οφείλει σε αντίστροφο δανεισμό των Ελλήνων αποίκων από τα αρχαία χρόνια, αποδίδοντας την τεράστια λωρίδα γης που οριοθετεί το Δέλτα του ποταμού. Εκεί ακριβώς οδηγήσαμε το νέο XSR, σημειολογικά τελείως μπορεί να πει κανείς, μιας κι αυτό σε δανεισμό οφείλει την ύπαρξή του.

Το XSR είναι γνώριμη μοτοσυκλέτα, με πλούσια ροπή χαμηλά, όρθια θέση οδήγησης και καλή κατανομή βάρους που του προσδίδει ευελιξία. Το XTribute όμως με μερικές καίριες αλλαγές υπερτονίζει κάποια από τα παραπάνω. Ξεκινάμε από το τιμόνι που είναι 40mm πιο φαρδύ και είναι σαν να κρατάς ένα BMW ενώ κάθεσαι σε Γιαπωνέζικο. Συνήθως με τις Γιαπωνέζικες μοτοσυκλέτες οι αγκώνες σου πασχίζουν να μην έρθουν κοντά στο σώμα, τώρα απλά πιάνεις το ταύρο από τα κέρατα και παίρνουν αέρα οι μασχάλες σου… Είναι και λεπτό το τιμόνι, είναι και τα όργανα χαμηλά και στρογγυλά και ναι, αρχίζεις να βλέπεις ομοιότητες με το XT, την ίδια ώρα που ρίχνεις νοητές σφαλιάρες στον εαυτό σου για να μην λες τέτοιες υπερβολές και να μην θεωρείς πως ένα XSR μπορεί να έρθει κοντά στα XT! Αλλά δεν γίνεται, όρθια τελείως θέση οδήγησης και 30mm ψηλότερα τοποθετημένη η σέλα και αμέσως αυτός ο συνειρμός επανέρχεται πιο δυνατός. Το πλέον δυνατό στην υπόθεσή μας είναι η Akrapovic που προς τιμήν τους, την έφτιαξαν σε μαύρο και να βγαίνει ψηλά, επίσης θυμίζοντας με ακρίβεια τα XT ενώ σου στέλνει ένα δυνατό «μπράου-μπράου» πρώτα στα αυτιά και μετά στο ίδιο σου το δέρμα με δονήσεις, πορώνοντάς σε περισσότερο. Μία υπενθύμιση στους απανταχού υποστηρικτές της ηλεκτροκίνησης, πως δεν θα υπάρχει απλή μετάβαση αλλά κανονικός πόλεμος, όταν έρθει εκείνη η ώρα…

Στην πατημένη σαν χώμα άμμο στην γραμμή που οριοθετεί το μεγάλο ΔΕΛΤΑ, το XSR σπινάρει με τον πίσω τροχό και ψαρεύει με τον εμπρός, όταν ξεφύγει λίγο από τα αυλάκια που έχουν χαράξει τα αυτοκίνητα και πατήσει την ενδιάμεση παχύτερη άμμο. Εκεί είναι που θέλεις το φαρδύ τιμόνι και την αμεσότητα στο γκάζι για να ελαφρύνεις τον τροχό και να διατάξεις το τιμόνι πίσω στην σειρά του. Ακούραστα όλα και αβίαστα, παρόλο που τα Pirelli MT60RS δεν βοηθούν ιδιαίτερα την κατάσταση. Τα ψαρώνια, οι ερωδιοί και τα υπόλοιπα θαλασσοπούλια έχουν συνηθίσει μικρές υπόκωφες εκρήξεις από τα λατομεία αλατιού, διαφορετικά δεν θα άντεχαν τόσες Akrapovic μαζεμένες. Είμαστε και τυχεροί που δεν φυσάει και δεν είναι γεμάτο το μέρος με σέρφερ, και παίζουμε στις ευθείες, προσέχοντας να μην πατήσουμε την νοητή γραμμή της πατημένης άμμου, με την κανονική. Αυτό είναι και το σύνορο της άδειας που έχει πάρει η Yamaha στην συγκεκριμένη προστατευόμενη περιοχή, και στην πρώτη παρατυπία καραδοκούν μία σειρά από δημόσιες υπηρεσίες να μας την ακυρώσουν. Έτσι είναι όταν το δημόσιο δουλεύει κανονικά εκτός γραφείου και όχι πίσω από επιτηδευμένα κλειστές πόρτες…

Το παιχνίδι που κάνουμε είναι ακίνδυνο αν ξέρεις να προφυλάσσεις τον εαυτό σου γιατί το ABS δεν θέλει να ξέρει που βρίσκεσαι, ούτε να ακούσει πως δεν πατά σε δρόμο δηλαδή και προτιμά να μην το χρειαστείς, ενώ το κλείσιμο του γκαζιού είναι χειρότερο από το να το κρατάς ανοικτό. Τα βασικά δηλαδή, αυτά που ισχύουν πάντα. Το θέμα είναι πως αυτό το παιχνίδι εξελίσσεται πολύ διασκεδαστικά και είναι εθιστικό. Εμάς μας περιμένει όμως μία λίγο πιο πράσινη, λίγο πιο ήπια εκδοχή του Stelvio Pass μία μεθυστική ανάβαση που τα μαρσπιέ ξύνουν με ευκολία την εξαιρετική άσφαλτο. Η φαρδύτερη βάση του σταντ που η Yamaha είχε τοποθετήσει ώστε να μπορούμε να παρκάρουμε στην άμμο, είναι τώρα ένα πρόσθετο υλικό για να ξύσεις στην άσφαλτο κι αν το παρακάνεις μπορεί να γίνει και μοχλός για να σου ανοίξει την γραμμή.

Εύκολη, πολύ εύκολη μοτοσυκλέτα, ακριβώς όπως ήταν πάντα το XSR δηλαδή με το πρόσθετο εδώ της πιο άνετης θέσης οδήγησης και του εξαιρετικού μοχλού. Οι σούζες είναι φυσική συνέχεια του ανοίγματος του γκαζιού, ο ήχος είναι μεθυστικός κι αν υπάρχει κάτι αρνητικό, αυτό είναι ακριβώς ότι υπήρχε και στο XSR η Yamaha δεν πρόσθεσε, μην ανησυχείτε, απλά τόνισε ορισμένα καλά του σημεία προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση. Αν σου αρέσουν τα Scrambler θα λατρέψεις το συγκεκριμένο XSR στην περίπτωση που πριν ήσουν «έτσι κι έτσι», απέναντί του. Η κατηγορία αυτή έχει δεχτεί πολλές εισαγωγές το τελευταίο διάστημα και το XTribute έχει μία από τις καλύτερες σε σχέση τιμής και απόδοσης. Στο επόμενο τεύχος, θα δούμε πως η νέα κατανομή βάρους επηρεάζει και τα φρένα αλλά και την γρήγορη οδήγηση…

Ετικέτες