(Μόνο για άντρες) Δύο μοτοσυκλετιστικοί μέθοδοι για να βρεις την γυναίκα της ζωής σου

Η μοτοσυκλέτα ως εργαλείο επιλογής!
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

18/11/2016

Ανάμεσα στα δεκάδες πλεονεκτήματα που έχει η μοτοσυκλέτα, το βασικότερο είναι ότι σε βοηθάει να καταλάβεις τον χαρακτήρα της συντρόφου σου (και εκείνη τον δικό σου…) πολύ πριν κάνεις το υπονενοημένο βήμα και ανέβεις τα σκαλιά της εκκλησίας ή του δημαρχείου, από την πρώτη κιόλας βόλτα. Αποκρυπτογραφώντας τον συνδυασμό των δικών της συμπεριφορών και αντιδράσεων, μπορείς να βρεις τον πραγματικό χαρακτήρα σας και να διαπιστώσεις αμέσως αν ταιριάζεις με την σύντροφό σου και αν είναι το κατάλληλο άτομο για να ανοίξεις σπίτι. Οι παρακάτω μέθοδοι είναι “επιστημονικά αποδειγμένο” ότι προσφέρουν ακριβή αποτελέσματα σε όλους όσους τους χρησιμοποίησαν:

 

 

Μέθοδος 1

Κάνεις αμέσως σούζα (παραλίγο να φάτε καπάκι αλλά το σώζεις…) και συνεχίζεις με σφήνες ανάμεσα στα αυτοκίνητα. Σε τρία δευτερόλεπτα φτάνετε έξω από την καφετέρια και παρκάρεις με τις πάντες

Εκείνη:

Α. Κατεβαίνει από την μοτοσυκλέτα και σου δίνει ένα ρουφηχτό φιλί

Β. Κατεβαίνει από την σέλα και σε γαμοσταυρίζει

Γ. Κατεβαίνει από την μοτοσυκλέτα και δεν κάνει κανένα σχόλιο για την οδήγησή σου

Δ. Έχει ήδη φύγει από την σέλα πριν πέντε χιλιόμετρα, αλλά τώρα το πρόσεξες

 

Τι πρέπει να κάνεις στην περίπτωση Α

Εδώ έχουμε κλασική περίπτωση εφήμερης, θυελλώδους σχέσης. Το κορίτσι είναι Adrenaline Junkie (ή σκέτο Junkie…)  και η σχέσης σας θα διαρκέσει όσο κρατάς την ένταση ψηλά. Κάνε τα πάντα μαζί της εκτός από γάμο διότι κάποτε θα σοβαρευτείς κι εσύ και κάποιος άλλος θα αναλάβει να κρατάει την “ένταση” ψηλά

 

Τι πρέπει να κάνεις στην περίπτωση Β

Το κορίτσι είναι μια χαρά, απλώς δεν έχει κατανοήσει ότι ο τρόπος που φλερτάρουν οι μοτοσυκλετιστές δεν έχει αλλάξει από την εποχή των Νεάντερνταλ. Άσε την να φύγει προς το παρόν και την ξαναπαίρνεις τηλέφωνο για ραντεβού στα σαράντα της (που θα θέλει να καβαλάει οτιδήποτε κάνει σούζες…) ή όταν ενηλικιωθείς εσύ

Τι πρέπει να κάνεις στην περίπτωση Γ

Μακριά!! Το χειρότερο είδος γυναίκας. Δύο λόγοι υπάρχουν που δεν σχολίασε την οδήγησή σου. Είτε είναι εντελώς βλαμμένη και δεν κατάλαβε ότι παραλίγο να σκοτωθείτε, είτε είναι από αυτές που λένε από μέσα τους “Θα τον αλλάξω εγώ αυτόν”.

Τι πρέπει να κάνεις στην περίπτωση Δ

Είτε παίρνεις τηλέφωνο στο ΚΑΤ για να μάθεις σε πιο δωμάτιο την έχουν και να της στείλεις λουλούδια, είτε παίρνεις τηλέφωνο τον φίλο σου τον Γιώργο να έρθει στην καφετέρια να σου κάνει παρέα στον καφέ

 

Μέθοδος 2:

Οδηγάς όσο πιο ήρεμα μπορείς, αφήνοντας όλες τις υπόλοιπες μοτοσυκλέτες να σε προσπερνούν

 

Εκείνη:

Α. Καθ’ όλη την διάρκεια της διαδρομής σε ρωτάει τι ώρα έχει πάει

Β. Κατεβαίνει από την μοτοσυκλέτα και είναι ευδιάθετη και χαμογελαστή

Γ. Κατεβαίνει από την μοτοσυκλέτα και σε ρωτάει πόσα κυβικά είναι η μοτοσυκλέτα σου

Δ. Κατεβαίνει από την μοτοσυκλέτα και αμέσως τηλεφωνεί στον πρώην γκόμενό της να έρθει να την πάρει

 

Τι πρέπει να κάνεις στην περίπτωση Α

Εδώ χρειάζεται περεταίρω διερεύνηση. Μπορεί να ρωτάει για την ώρα, είτε επειδή έχει πιο σημαντικά πράγματα στο μυαλό της από εσένα, είτε επειδή προσπαθεί να σου πει με ευγενικό τρόπο να ανοίξεις λίγο παραπάνω τον γκάζι. Χούφτωσέ το στην επιστροφή για να έχεις πιο σαφή εικόνα και αναλόγως αντιδράσεων ακολούθησε τις συμβουλές της Μεθόδου 1

 

Τι πρέπει να κάνεις στην περίπτωση Β

Τα χαμόγελα δεν οφείλονται επειδή απόλαυσε την βόλτα, αλλά επειδή κατάλαβε ότι παραμέρισες τη σχέση σου με την μοτοσυκλέτα σου για χάρη της (Αχ ο γλυκούλης μου για μένα το κάνει...). Η μέρα που θα σε κοπανάει με την παντόφλα στο κεφάλι δεν είναι μακριά... οπότε ένα πράγμα σου μένει να κάνεις: Run Forest! Run!!!!!    

Τι πρέπει να κάνεις στην περίπτωση Γ

Όπως καταλαβαίνεις η ερώτηση που σου κάνει είναι συμβολική και δεν αφορά τα κυβικά του κινητήρα αλλά αυτά που έχεις μέσα στο σώβρακο. Με άλλα λόγια σε ρωτάει αν το σεξ που κάνεις είναι τόσο βαρετό όσο και η οδήγησή σου. Η κοπελιά έχει απαιτήσεις από τους άντρες, οπότε ήδη ξέρεις σε ποιον θα ρίχνει το φταίξιμο όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά στο σπίτι

 

Τι πρέπει να κάνεις στην περίπτωση Δ

Πραγματικά δηλαδή, τι δεν κατάλαβες;

 

Μοτοσυκλέτα και νέα γενιά: ένας χαμένος έρωτας

Γιατί δεν μπαίνει νέο αίμα στην μοτοσυκλέτα
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

15/1/2019

Θα ξεκινήσουμε με μια σκληρή, για εμάς τους μοτοσυκλετιστές, παραδοχή: Οι σημερινοί έφηβοι, τουλάχιστον στην πλειοψηφία τους, δεν ονειρεύονται πια μοτοσυκλέτες. Για πολλούς δεν αποτελούν πια αντικείμενο του πάθους τους, όσο κι αν η αναγεννημένη κατηγορία των μικρών μοτοσυκλετών στα 125cc κάνει ό, τι μπορεί για να το ανατρέψει αυτό. Αυτό δεν αποτελεί καθολικό αφορισμό, αλλά συμβαίνει σε πολύ μεγάλο ποσοστό των νέων ανθρώπων.
Πλέον, περνάς έξω από σχολές και πανεπιστήμια και γίνεσαι μάρτυρας της θλιβερής εικόνας των πάρκινγκ που φιλοξενούν ελάχιστα πλέον δίκυκλα. Αντιθέτως, είναι γεμάτα από μικρές και μεγάλες παρέες νέων ανθρώπων που είναι σκυμμένοι πάνω από ένα κινητό και είναι απόλυτα προσηλωμένοι στην οθόνη. Είναι γεγονός, ότι για πρώτη φορά στην μεταπολεμική εποχή, οι μοτοσυκλέτες δεν βρίσκονται στο κέντρο της προσοχής της νεολαίας.


Τα τελευταία 60 χρόνια, όλες οι γενιές είχαν περάσει τουλάχιστον για μία φορά πάνω στη σέλα μιας μοτοσυκλέτας. Είτε γιατί στην αρχή αποτελούσε εναλλακτική του δυσπρόσιτου οικονομικά αυτοκινήτου, είτε γιατί αργότερα, την εποχή που είχε αρχίσει η οικονομική ανάπτυξη, η μοτοσυκλέτα ήταν ένα σύμβολο ελευθερίας, κοινωνικού στάτους και ένα όχημα για να αξιοποιήσεις τον ελεύθερο χρόνο σου. Πιο πρόσφατα, προστέθηκαν και τα σκούτερ ως η λύση στα πηγμένα κέντρα των πόλεων, για να μετακινείσαι σβέλτα και με στιλ γλιτώνοντας πολύτιμο χρόνο. Ο διάδοχος όλων αυτών στη σημερινή εποχή είναι… τα smartphones. Για τους νέους ανθρώπους οι "έξυπνες συσκευές" είναι το μέσο μεταφοράς, απόδρασης, χειραφέτησης και ανακάλυψης του πραγματικού κόσμου μέσα από μια εικονική πραγματικότητα. Και αν κάποιοι πιστεύουν ότι οι νέοι άνθρωποι είναι πιο ασφαλείς χωρίς τα σκούτερ ή τις μικρές μοτοσυκλέτες, πλανώνται πλάνη οικτρή.


Ας κάνουμε όμως μια γρήγορη αναδρομή για το πώς φτάσαμε σ' αυτό το σημείο. Οι μοτοσυκλέτες κατασκευάστηκαν εξ αρχής ως ένα φθηνό μέσο μεταφοράς. Από την επαρχία ως τις μεγαλουπόλεις, οι μοτοσυκλέτες πρόσφεραν φθηνές λύσεις μετακίνησης την δεκαετία του '50, τότε που όπως ολόκληρη η Ευρώπη, έτσι και η Ελλάδα προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της και να αναγεννηθεί από τις στάχτες της. Τις δεκαετίες του '60 και του '70 οι μοτοσυκλέτες μεγαλώνουν πολύ την απήχησή τους στο νεανικό κοινό. Είναι οι δεκαετίες που το ενδιαφέρον απογειώνεται. Ένας καινούργιος άνεμος έρχεται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού –κυρίως- με την ροκ μουσική και τον κινηματογράφο να μεταφέρουν πρότυπα, όπως αυτό του Malron Brando παρέα με ένα Triumph Thunderbird, που επηρεάζουν την κουλτούρα της νεολαίας. Η μοτοσυκλέτα εκτός από ένα μέσο μεταφοράς μετουσιώνεται και σε σύμβολο των νέων, αποπνέοντας ελευθερία, ερωτισμό, πάθος και ανεξαρτησία. Ειδικά αυτό το τελευταίο παίζει σημαντικό ρόλο. Οι έφηβοι θέλουν να ξεφύγουν από τον γονικό έλεγχο και βιάζονται να κατακτήσουν το μόνο πράγμα που ζηλεύουν από τον κόσμο των "μεγάλων": το να είναι ανεξάρτητοι. Είναι τέτοια η επιρροή της μοτοσυκλέτας που ακόμη και στον έρωτα παίζει τον ρόλο του τρίτου προσώπου ανάμεσα στα ζευγάρια. Την δεκαετία του '80 η αγάπη για την μοτοσυκλέτα εκτοξεύεται, ενώ αρχίζει να γίνεται πιο προσιτή στη νεολαία οικονομικά. Την δεκαετία του '90 και με την βοήθεια από τις παραεισαγωγές από την Ιαπωνία το σύμπαν της μοτοσυκλέτας σφύζει από νεανικό αίμα και το παράδοξο είναι ότι ενώ όλα αυτά τα χρόνια οι μοτοσυκλέτες δέχθηκαν μια αλματώδη εξέλιξη και μετάλλαξη, εξακολουθούσαν να συμπλέουν με τις νεαρές ηλικίες.

Στην Ελλάδα, το παπί έβαζε τους πιτσιρικάδες από πολύ νωρίς στο μοτοσυκλετιστικό σύμπαν και πλέον δεν υπήρχε σχολείο, σχολή ή κάποιο άλλο εκπαιδευτικό ίδρυμα, που δεν είχε απ' έξω αραγμένα δεκάδες δίκυκλα που πλημμύριζαν τους δρόμους μετά το πέρας των μαθημάτων.
Σήμερα, βλέπεις πολλά νέα παιδιά, ακόμη και εφήβους που έχουν μεγαλώσει μέσα σε οικογένειες με έντονο το μοτοσυκλετιστικό στοιχείο –συνήθως από τον μπαμπά- που δεν μετρούν πλέον αντίστροφα τις μέρες, τους μήνες ή τα χρόνια που τους απομένουν για να βγάλουν το πρώτο τους δίπλωμα. Είναι ένα χαρακτηριστικό της νέας γενιάς, το οποίο μάλιστα έχει διαστάσεις παγκόσμιου φαινομένου. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι στην Ιταλία, μια χώρα με πλούσια μοτοσυκλετιστική κουλτούρα και δική της βιομηχανία, οι εκδόσεις νέων διπλωμάτων για μοτοσυκλέτες έχουν μείωση κατά 8,5% σε σχέση με πέρσι. Ο νόμος για τις διαδικασίες της εξέτασης έχει γίνει πιο αυστηρός τα τελευταία χρόνια, και για τους περισσότερους μοιάζει ένας αχρείαστος φόρτος, εκτός και αν υπάρχει το γνήσιο μοτοσυκλετιστικό πάθος.
Υπάρχει όμως κι ένας άλλος παράγοντας που παίζει σημαντικό ρόλο κι έχει να κάνει με την ενθάρρυνση ή την αποθάρρυνση από τους γονείς. Όταν οι δικοί μας γονείς (οι σημερινοί παππούδες των νέων) μεγάλωσαν σε μια εποχή που το κράνος ήταν μια άγνωστη έννοια, δέχτηκαν με μεγάλη ανακούφιση την υποχρεωτική χρήση του όταν είχαμε φτάσει εμείς σε ηλικία να οδηγούμε μηχανάκια και το έβλεπαν σαν ένα έξτρα επίπεδο ασφάλειας για όλους εμάς που γεμίζαμε με παπιά, σκούτερ και μοτοσυκλέτες τους ελληνικούς δρόμους.

Τώρα όμως η δική μας γενιά έχει πείσει τα παιδιά της ότι το κινητό τηλέφωνο είναι μια απαραίτητη επιλογή, ενώ η απόκτηση μιας μικρής μοτοσυκλέτας ένας ακόμη παράγοντας ανησυχίας. Με μερικές εκατοντάδες ευρώ, δηλαδή με ένα χρηματικό ποσό πολύ μικρότερο, θεωρούμε ότι παρέχουμε συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό προστασίας από τους δρόμους, εκμηδενίζοντας την επιθυμία τους για αυτονομία και ανεξαρτησία.

Έτσι φτάσαμε στα σημερινά δεδομένα, όπου ένα κινητό τηλέφωνο έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο και είναι πολύ πιο επιθυμητό για έναν νέο άνθρωπο απ' ό,τι μια μοτοσυκλέτα. Αυτό συνέβη σε μια γενιά που γαλουχήθηκε μέσα από την οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2008, σε μια εποχή που χαρακτηρίστηκε από την ραγδαία εξάπλωση του internet και των νέων τεχνολογιών, με την χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης να είναι απαραίτητη για να ξεπεραστεί η ανασφάλεια και το πόσο ευάλωτοι νιώθουν. Αισθάνονται ότι δεν είναι μόνοι, αλλά ανήκουν σε ένα σύνολο, σε μια ομάδα, σε μια κοινότητα. Έχουν ολόκληρο τον κόσμο μέσα στην παλάμη του χεριού τους. Μέσα εκεί βρίσκουν ο ένας τον άλλον και αισθάνονται ελεύθεροι. Μπορούν να ταξιδέψουν παντού με ένα κλικ, μπορούν να είναι μέσα στο δίκτυο ο εαυτός τους -ή κάποια διαφορετική εκδοχή του- και τροφοδοτούν την ανάγκη τους για αναγνώριση μοιράζοντας τις φωτογραφίες τους, τις ιστορίες τους και τους προβληματισμούς τους. Η νέα γενιά έχει συνηθίσει πλέον να μοιράζεται τα πάντα, μέχρι και το αυτοκίνητό τους ή την μοτοσυκλέτα τους. Η έννοια της κατοχής εξαφανίζεται σιγά-σιγά εις το όνομα της καθιέρωσης και της ευχαρίστησης. Ακόμη και τα συναισθήματα μοιράζονται! Η αλήθεια είναι ότι δυστυχώς τα παιδιά μας διακατέχονται από μία μόνιμη επισφάλεια, η οποία αποτελεί την "μαύρη τρύπα" των ονείρων και είναι λογικό ότι από τα πρώτα πράγματα που χάθηκαν ήταν όσα αντιπροσώπευε η μοτοσυκλέτα.

Είναι καιρός να δείξουμε στα παιδιά μας πώς μπορούν να ονειρεύονται πάνω σε μια μοτοσυκλέτα

Κι όμως, αυτή δεν είναι μια μη αναστρέψιμη κατάσταση, με το δύσκολο έργο να βαραίνει όλους εμάς που έχουμε την ευθύνη ανάθρεψης της νέας γενιάς. Πρέπει να καταλάβουμε ότι τα παιδιά μας δεν είναι πιο ασφαλή χωρίς τις μοτοσυκλέτες ή οτιδήποτε άλλο αντιπροσωπεύει έννοιες που σχετίζονται με το υγιές πάθος. Ο εικονικός κόσμος στον οποίο τα σπρώχνουμε συνειδητά ή ασυναίσθητα είναι πολύ πιο επιβλαβής και δημιουργεί ανθρώπους άρρωστους ψυχικά και πνευματικά, ανθρώπους εξαρτημένους και ανασφαλείς και για να μη θεωρηθεί ότι δαιμονοποιούμε το internet και την τεχνολογία, αυτό ισχύει όταν τα πράγματα συμβαίνουν χωρίς μέτρο. Ας τα βοηθήσουμε στο να μάθουν να ονειρεύονται κάνοντάς τα μια βόλτα με μοτοσυκλέτα…