10 urban legends για την μοτοσυκλέτα

οι μύθοι που αναπαράγονται
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

15/11/2016

Σίγουρα όλο μας έχουμε βρεθεί σε πηγαδάκια και συζητήσεις σχετικά με το πώς μπορεί κανείς να κάνει την μοτοσυκλέτα του καλύτερη και γρηγορότερη, για το τι μπορεί να αντιμετωπίσει οδηγώντας μοτοσυκλέτα, ή για οδηγικά tips που νικούν ακόμη και τους νόμους της φυσικής! Είναι οι συζητήσεις που ανακυκλώνουν τους περίφημους Αστικούς Μύθους οι οποίοι –στην συντριπτική τους πλειοψηφία- είναι από τερατολογίες μέχρι… ανοησίες, που πολλές φορές μπορεί να αποδειχθούν και επικίνδυνες.
Για να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά και σε μια σωστή βάση, σας παραθέτουμε τους 10 δημοφιλέστερους απ' αυτούς τους μύθους και τους λόγους για τους οποίους παραμένουν απλώς και μόνο μύθοι…

 

"Όταν βλέπεις το τρακάρισμα να έρχεται, ρίξε την μοτοσυκλέτα μόνος σου"

Εντάξει… είναι ίσως το πιο τραγικό απ' όλα και κάτι που δεν πρόκειται να συμβεί ΠΟΤΕ! Κατ' αρχήν η ταχύτητα με την οποία συμβαίνουν τα περισσότερα ατυχήματα δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για να επεξεργαστεί ο εγκέφαλος του αναβάτη κάτι τέτοιο ώστε να σκεφτεί να κάνει μια τέτοια κίνηση. Είναι επίσης αδιανόητο καθώς το ένστικτο της επιβίωσης δεν θα σε αφήσει να πέσεις μόνος σου πριν από μια σύγκρουση, ανεξάρτητα από το ρίσκο που κρύβει ένα τέτοιο συμβάν. Αντιθέτως, ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος για να μειωθούν όσο το δυνατόν περισσότερο οι πιθανότητες ενός σοβαρού τραυματισμού, είναι να προσπαθήσετε να μειώσετε όσο περισσότερο μπορείτε την ταχύτητα της μοτοσυκλέτας σας και με τα δύο φρένα, κρατώντας την παράλληλα όρθια. Έστω κι αν σ' αυτό το ελάχιστο διάστημα καταφέρετε να μειώσετε την ταχύτητα 10km/h μπορεί αυτή η επιβράδυνση να κάνει την διαφορά για το αν θα επιστέψετε σπίτι σας με μώλωπες και γρατζουνιές, ή αν δεν θα επιστέψετε καθόλου. Αφήστε λοιπόν τα ακροβατικά για τους stuntmen του Χόλυγουντ και τις ταινίες του James Bond. Εξάλλου στον κινηματογράφο είναι απαραίτητο το στοιχείο της υπερβολής και του αδύνατου. Διαφορετικά θα πηδούσαμε με ένα BMW cruiser από ταράτσα σε ταράτσα για πλάκα…

 

"Μην σκέφτεσαι ποτέ ότι μπορεί να πέσεις, γιατί τότε θα συμβεί"

Εδώ έχουμε ίσως τον νικητή για το Όσκαρ της μπούρδας. Με μια δόση μεταφυσικού και δήθεν γνώση της αυθυποβολής, οι τάχα έμπειροι μπορούν να τρομοκρατήσουν τους πιο αρχάριους αναβάτες. Κάθε φορά που ανεβαίνετε πάνω στην μοτοσυκλέτα σας, πρέπει να γνωρίζετε του κινδύνους και τις πιθανότητες κάποιου ατυχήματος, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι θα επικεντρώνετε την προσοχή σας μόνο σ' αυτό κάθε φορά που θα οδηγείτε. Έχοντας όμως αυτό στο πίσω μέρος του μυαλού σας, κρατάτε τον εγκέφαλο σε ετοιμότητα ώστε να αντιδράσει ανάλογα σε μια –ο μη γένοιτο – τέτοια περίπτωση.

 

"Καλύτερα να ξεκινήσει κάποιος από scooter πριν οδηγήσει μοτοσυκλέτα"

Ο ορισμός της άγνοιας! Αν θέλεις να μάθεις να οδηγείς μοτοσυκλέτα θα πρέπει να ξεκινήσεις με μοτοσυκλέτα, κατά προτίμηση κάτι που θα σε κάνει να νιώθεις άνετα και ασφαλής, με λιγότερα ίσως κυβικά ως πρώτη εμπειρία και στην πορεία μπορείτε να ανεβαίνετε κατηγορίες. Ο μόνος λόγος για να ξεκινήσεις να οδηγείς scooter, είναι πολύ απλά για να μάθεις να οδηγείς scooter. Μια μοτοσυκλέτα έχει εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά και γι' αυτό το λόγο η τεχνική που απαιτείται για να την οδηγήσεις διαφέρει σημαντικά από τα scooter. Για παράδειγμα, τα scooter στην πλειοψηφία τους έχουν μεγαλύτερη κατανομή βάρους προς τα πίσω, γεγονός που κάνει πιο επιτακτική την χρήση του πίσω φρένου στην επιβράδυνση, σε αντίθεση με τις μοτοσυκλέτες όπου το μπροστινό φρένο έχει πολύ μεγαλύτερο ποσοστό συμμετοχής στο φρενάρισμα. Κλείστε λοιπόν τ' αφτιά σας στους επαΐοντες και ξεκινήστε να μαθαίνετε με αυτό που σκοπεύετε να οδηγήσετε όταν θα είστε κάτοχος διπλώματος.

 

"Με αγωνιστικά ελαστικά θα πάω γρηγορότερα στο δρόμο"

Σε καμία περίπτωση! Τα αγωνιστικά ελαστικά έχουν εντελώς διαφορετική σύσταση και σχεδίαση και προορίζονται για αγώνες. Γι' αυτό άλλωστε λέγονται… αγωνιστικά ελαστικά. Έχουν εντελώς διαφορετική περιεκτικότητα σε πυρίτιο και γι' αυτό το λόγο έχουν διαφορετική θερμοκρασία λειτουργίας την οποία για να φτάσουν χρειάζονται τις ειδικές συνθήκες οδήγησης μέσα σε μια πίστα. Στον δρόμο δεν πρόκειται ποτέ να φτάσουν αυτές τις θερμοκρασίες, με αποτέλεσμα να μην δουλέψουν σωστά και να είναι ως και επικίνδυνο να κυκλοφορήσετε μ' αυτά. Επίσης, η πιο τριγωνική κορώνα τα κάνει ιδιαίτερα νευρικά στις ευθείες, τόσο που πολλές φορές αρχίζουν να δουλεύουν τα σταμπιλιζατέρ! Μπορεί να δείχνουν cool κι εντυπωσιακά πάνω στη μοτοσυκλέτα σας, αλλά από τη στιγμή που θα αρχίσετε να κινείστε θα χαθεί κάθε μαγεία του image και του prestige, όταν όλοι θα αναρωτιούνται γιατί καταβάλετε τόσο αγωνιώδεις προσπάθειες να ισορροπήσετε στην πρώτη στροφή που θα συναντήσετε…

 

"Δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ σε μένα"

Η μεγαλύτερη πλάνη όλων και από τις πλέον επικίνδυνες, καθώς αν εφησυχαστείτε πνευματικά και σωματικά με την πεποίθηση ότι είστε… άτρωτοι, τότε είναι που κινδυνεύετε πραγματικά. Αν δεν έχετε εμπλακεί σε κάποιο συμβάν ή δεν είχατε κάποια πτώση τα τελευταία χρόνια που οδηγείτε, αυτό δεν σημαίνει ότι έχετε υπογράψει κάποιο συμβόλαιο που σας απαλλάσσει από μια τέτοια πιθανότητα. Πάντα όταν οδηγούμε μοτοσυκλέτα είμαστε προετοιμασμένοι για το απροσδόκητο και η σωστή νοοτροπία είναι να σκεφτόμαστε πώς θα αντιδράσουμε όταν συμβεί και όχι αν συμβεί κάτι. Για να αντιληφθείτε τη σημασία της σωστής νοοτροπίας και της ετοιμότητας, λάβετε υπ' όψιν σας ότι πρόσφατες μελέτες και έρευνες απέδειξαν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ατυχημάτων συμβαίνουν σε μια ακτίνα μικρότερη του ενός χιλιομέτρου από τη βάση μας, στο περιβάλλον δηλαδή που γνωρίζουμε καλά και νιώθουμε απόλυτα εξοικειωμένοι με τις συνθήκες και κατ' επέκταση, υποσυνείδητα, μιας διακατέχει η μεγαλύτερη χαλάρωση.

 


"Καλό είναι οδηγείτε τα καινούργια ελαστικά με χαμηλή πίεση για μερικά χιλιόμετρα, για να στρώσουν και να φύγει η γυαλιστερή επικάλυψη απ' όλο το πέλμα"


Αυτός είναι ο εγγυημένος τρόπος για να πέσετε ή να χαλάσετε τα ελαστικά σας. Τα ελαστικά έχουν αυτή την επικάλυψη γιατί έτσι βγαίνουν από την γραμμή παραγωγής των εργοστασίων η οποία φεύγει πολύ εύκολα με την χρήση. Τα ελαστικά θα πρέπει να χρησιμοποιούνται ΠΑΝΤΑ με την πίεση που προτείνει ο κατασκευαστής ανάλογα με τις συνθήκες και να γίνεται προοδευτικά το πάτημα του πέλματος και αφού έχει πρώτα ζεσταθεί το λάστιχο. Οδηγώντας τα με χαμηλότερες πιέσεις το μόνο που θα καταφέρετε είναι να μην συμπεριφέρονται σωστά τα ελαστικά σας, ενώ έτσι θα κάνετε ζημιά στον σκελετό και το προφίλ τους, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να παραδώσουν πνεύμα…

 

"Αν πηγαίνεις πολύ γρήγορα, δεν θα σε πιάσουν τα ραντάρ και οι κάμερες"

Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα "φίδια" που κυκλοφορούν ανάμεσα στο μοτοσυκλετιστικό κοινό, με αποτέλεσμα πολλοί να το πιστεύουν και να καταθέτουν μετά από λίγο καιρό το δίπλωμά τους στο αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς τους… Η τεχνολογία των σύγχρονων καμερών και των ραντάρ τους επιτρέπει μια χαρά να πιάνουν και τις πολύ υψηλές ταχύτητες, ακόμη κι αν φοράτε κόκκινο σώβρακο πάνω από το παντελόνι μαζί με κόκκινη μπέρτα. Αυτό συνδυάζεται και με τον αστικό μύθο ότι οι μοτοσυκλέτες έχουν μικρότερο όγκο από τα αυτοκίνητα και τα φορτηγά, οπότε είναι δύσκολο για τα ραντάρ να "κλειδώσουν" πάνω της. Έτσι για να ξέρουμε τι λέμε, καλό είναι να ξέρετε ότι τα λέιζερ που χρησιμοποιεί η τροχαία είναι υψηλής τεχνολογίας και πολύ καλύτερα από το παρελθόν, καθώς είναι σε θέση να εντοπίσουν ακόμη και ένα μεγάλου μεγέθους ιπτάμενο ζωύφιο.

 

"Ένας έμπειρος αναβάτης μπορεί να φρενάρει καλύτερα με συμβατικά φρένα στο δρόμο, απ' ό,τι ένα σύστημα ABS"

Όποιος ξεστομίσει τέτοια ανοησία, απλά δεν έχει οδηγήσει ποτέ του μοτοσυκλέτα με ABS. Εκτεταμένες δοκιμές –σε αρκετές από αυτές έχουμε πάρει μέρος και οι ίδιοι- έχουν αποδείξει ότι ακόμη και σε στεγνή και καλή άσφαλτο, ακόμη και μετά από αμέτρητες προσπάθειες με μοτοσυκλέτες εφοδιασμένες με υψηλής ποιότητας φρένα, κανένας αναβάτης δεν φρέναρε σε μικρότερη απόσταση από μια μοτοσυκλέτα που διέθετε ABS. Αν οι δοκιμές μάλιστα πραγματοποιηθούν σε λείο, βρεγμένο ή βρώμικο οδόστρωμα, τότε οι διαφορές γίνονται χαοτικές. Ειδικά με τα σύγχρονα και εξελιγμένα συστήματα, οι πιθανότητες να φρενάρεις καλύτερα με συμβατικά φρένα εξανεμίζονται εντελώς. Είναι αδύνατον οι ανθρώπινες αντιδράσεις να ξεπεράσουν τις σύγχρονες μονάδες που επεξεργάζονται χιλιάδες δεδομένα από τους αισθητήρες σε κλάσματα του δευτερολέπτου, ρυθμίζοντας με ακρίβεια τη λειτουργία των υδραυλικών κυκλωμάτων. Προσοχή όμως, γιατί μιλάμε για συνθήκες δρόμων κι όχι για το περιβάλλον μιας πίστας με σλικ ή αγωνιστικά ελαστικά όπου το ζητούμενο είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από φρενάρισμα πανικού…

 

"Οι εξατμίσεις που κάνουν φασαρία, σώζουν ζωές"

Αυτός είναι ένας από τους κλασικούς αστικούς μύθους για την μοτοσυκλέτα που διαιωνίζεται διαρκώς, αλλά δυστυχώς οι νόμοι της φυσικής δεν μπορούν να τον υποστηρίξουν. Ο ήχος που απελευθερώνει η εξάτμιση είναι με κατεύθυνση προς τα πίσω, οπότε είναι πολύ δύσκολο τα προπορευόμενα αυτοκίνητα να σας ακούσουν, ειδικά αν έχουν κλειστά παράθυρα και το κλαρίνα να "βαράνε" στο τέρμα. Ισχύει όταν είστε ακριβώς δίπλα από ένα αυτοκίνητο με ανοιχτό παράθυρο που ετοιμάζεται να αλλάξει λωρίδα, αλλά δεν πρόκειται να κάνει καμία διαφορά σε ένα αυτοκίνητο που πρόκειται να βγει κάθετα στην πορεία σας σε μία διασταύρωση. Είναι πολύ πιο ουσιαστικό τα χρήματα που θα δώσετε σε μια εξάτμιση που θα κάνει τους συναγερμούς να βαράνε στο πέρασμά σας, να τα επενδύσετε σε κράνος και μπουφάν με έντονα και φωσφορίζοντα χρώματα, γιατί μην ξεχνάτε πως όταν οδηγείτε μοτοσυκλέτα το σημαντικό είναι να είστε ορατοί κι όχι να σας ακούσουν.

 

"Το να είσαι ντυμένος από την κορφή ως τα νύχια με μοτοσυκλετιστικά ρούχα, ανεβάζεις το ποσοστό επιτυχίας στις γυναίκες"

Ναι, ισχύει κάτι τέτοιο αν το έτερον ήμισυ θέλει να περνάτε ρομαντικές βραδιές συζητώντας ποιο είναι το ιδανικό γρανάζωμα για την πίστα των Σερρών και ποιο το σωστό σετάρισμα των αναρτήσεων του Hayabusa για τα λιμανάκια, ή όταν σας λέει "μίλα μου βρώμικα" περιμένει ν' ακούσει για καμένα λάδια, υπερχειλίσεις του ρεζερβουάρ και λάδωμα της αλυσίδας, ενώ θα "ανάβει" βλέποντας την μαύρη μούργα κάτω από τα νύχια σας μετά από τις αλλαγές των τακακίων. Προφανώς, αν της αρέσουν όλα τα παραπάνω, είναι πολύ πιθανό ότι θα οδηγεί κι αυτή οπότε την έχετε "κάνει λαχείο". Κάτι τέτοιο βέβαια δεν ισχύει στην περίπτωση που σας "ρίχνει" στο δρόμο…

Παρκάρουν άναρχα οι μοτοσυκλέτες στο αεροδρόμιο

Βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

18/9/2019

Έχουμε ως Έλληνες μία κακιά συνήθεια που αντανακλάται ιδιαίτερα έντονα και στην καθημερινή ζωή με την μοτοσυκλέτα, δεν μας καίγεται καρφί για τον διπλανό μας. Μην μπερδευτούμε με το φιλότιμο γιατί είναι άλλη ιστορία. Το φιλότιμο έρχεται στην επιφάνεια με την πρώτη φυσική αλληλεπίδραση, και αυτή η αντίθεση είναι επίσης μέρος του παράδοξου που κουβαλάμε ως λαός. Διότι για τον συνάνθρωπο που δεν ξέρουμε, που δεν έχουμε δει, δεν μας καίγεται καρφί. Θα ζήσει, θα πεθάνει, θα πρέπει να αιωρηθεί και να πετάξει πάνω από την μοτοσυκλέτα μας για να περάσει από εκεί που θα έπρεπε να περνά ανενόχλητος… δεν μας νοιάζει καθόλου.

Ζητάμε λοιπόν να υπάρχουν πάρκινγκ μοτοσυκλετών, βάζουμε ένα σωρό επιχειρήματα για να αιτιολογήσουμε την αναγκαιότητα της ύπαρξής τους, κάνουμε λόγο για την κοινωνική μας ευαισθησία, που κυκλοφορούμε με δύο τροχούς αντί για τέσσερις, κι αμέσως μετά οι μισοί από εμάς θα αμαυρώσουν την συνολική μας εικόνα.

Είμαστε απαράδεκτοι, ας το δεχτούμε μπας και γίνει το πρώτο βήμα για να πάμε παρακάτω. Παρκάροντας όπου βρεις για να μην περπατήσεις ακριβώς δύο μέτρα παραπάνω, δεν κερδίζεις τίποτα περισσότερο από τον χαρακτηρισμό «Γαϊδούρι». Κάτω από το σπίτι, μπροστά από το μαγαζί, ακόμη κι έξω από την καφετέρια, μπορεί κανείς να το καταλάβει για λόγους ασφαλείας. Να μην θέλεις να φύγει ποτέ η μοτοσυκλέτα σου από το οπτικό σου πεδίο. Ακόμη κι έτσι βέβαια δεν δικαιολογούνται πολλά από αυτά που κάνουμε και βλέπουμε καθημερινά στις ελληνικές πόλεις.

Αντίθετα όμως, στο πάρκινγκ ενός αεροδρόμιου ενώ λείπεις σε άλλη χώρα, ποιος ο λόγος να την παρατήσεις ακριβώς στην διέλευση των πεζών; Ακριβώς από εκεί που θα περάσουν οι υπόλοιποι, όταν μερικά βήματα παραπάνω, κυριολεκτικά μερικά βήματα, έχει άπλετο χώρο; Το αστείο της υπόθεσης είναι, πως βάση στατιστικών για τον προορισμό των περισσότερων Ελλήνων, αναχωρώντας από το Ελ.Βενιζέλος το πιθανότερο είναι πως εκεί που έχεις προσγειωθεί θα είσαι ιδιαίτερα προσεκτικός στο παρκάρισμα με οτιδήποτε κι αν νοικιάσεις. Γιατί ξέρεις πως δεν θα μείνεις ατιμώρητος - ό,τι πιο αποτελεσματικό με εμάς τους Έλληνες.

Το πάρκινγκ των μοτοσυκλετών στο μεγαλύτερο αεροδρόμιο της χώρας, παρουσιάζει αρκετά προβλήματα από μόνο του. Ξεκίνησε ως ένας χώρος για προσωρινή στάθμευση που ήταν όμως καλυμμένος από την βροχή και έφτασε να είναι πρόβλημα διπλοπαρκαρισμένων και εύκολη λεία για τους κλέφτες, την μεγάλη μάστιγα με την οποία κανείς δεν ασχολείται σοβαρά. Ως μία λύση, το αεροδρόμιο μετέφερε την στάθμευση μοτοσυκλετών. Χώρισε την τελευταία γωνία ενός από τα πάρκινγκ μικρής διάρκειας, κι έβαλε τις μοτοσυκλέτες να ανεβαίνουν από την ράμπα των πεζών, πάνω σε μία κλειστή στροφή… Αντί να μας φτιάξει έναν χώρο μπροστά, όπως συμβαίνει σε άλλα αεροδρόμια της Μεσογείου, επέλεξε την τελευταία γωνία.

Για όσους παρκάρουν τις μοτοσυκλέτες τους και φεύγουν με τα πόδια, είχαν αφήσει μία δίοδο στα προσωρινά τοποθετημένα κάγκελα. Η κοινή λογική έλεγε πως κανείς δεν θα παρκάριζε ακριβώς μπροστά στην διέλευση. Κι όμως ακριβώς εκείνη ήταν που έκλειναν πρώτη. Λες και το έκαναν επίτηδες, μόλις έβλεπαν το άνοιγμα στα κάγκελα ελεύθερο, κάποιος έτρεχε να το πιάσει και να το κλείσει. Λες και υπάρχει κάποιου είδους συνεννόησης να εμποδίζεις πάντα τους υπόλοιπους. Έχουμε δει να δοκιμάζουν διάφορα για να μην παρκάρει κάποιος εκεί, να αφήνουν από χαρτιά μέχρι πλαστικοποιημένες ανακοινώσεις, να αλλάζουν κατεύθυνση τα κάγκελα, να βάζουν κορδέλες ή σχοινιά. Δεν δούλεψε τίποτα. Κάποιοι ταξιδιώτες το πήραν πάνω τους, αφήνουν "post-it" βρίζοντας στις μοτοσυκλέτες, έχουμε πετύχει και κάποιον που προσπαθούσε να ξεβιδώσει μανέτες και ήθελε να μας πείσει να μην καλέσουμε την αστυνομία, πως δεν πήγαινε να κλέψει, δεν ταιριάζουν οι μανέτες στην μοτοσυκλέτα του, αλλά δεν αντέχει άλλο να του μπαίνουν στα πλευρά προσπαθώντας να περάσει ανάμεσα από τιμόνια.

Τελευταία δεν υπάρχει καμία έξοδος για τους αναβάτες αφότου παρκάρουν, έχουν τοποθετηθεί κάγκελα ολούθε και ας κάνουν τον γύρο. Μόλις κάποιος μετακίνησε δύο από αυτά τα κάγκελα για να περάσει -ως πεζός πλέον- το αμέσως επόμενο λεπτό εμφανίστηκε και κάποιος άλλος για να παρκάρει ακριβώς εκεί. Μην τυχόν και μείνει καμιά πύλη ανοικτή και φύγουν τα πρόβατα από το μαντρί. Οι απαντήσεις είναι αφοπλιστικές, κυμαίνονται από «που να το βάλω» με φόντο ένα κενό 5 μέτρων, εώς «λίγο θα κάνω» ενώ έχει εισιτήριο για πτήση. Πρόκειται απλά για αδιαφορία. Θέλουμε να έχουμε ξεχωριστό δικό μας χώρο, να μην παρκάρουν τα αυτοκίνητα ή να μην τον κλείνουν, όμως την ίδια στιγμή δεν θέλουμε και να τηρήσουμε τους βασικούς κανόνες για την ίδια την στάθμευση μοτοσυκλετών. Κι αυτό που είναι πιο ενοχλητικό, είναι πως χάνεις το δίκιο σου από την εικόνα που δίνει η μειοψηφία… Πριν προσπαθήσουμε λοιπόν να λύσουμε όλα τα προβλήματα με την στάθμευση των μοτοσυκλετών είναι αναγκαίο να απωλέσουμε πρώτα τέτοιες συμπεριφορές.

Ετικέτες