10 urban legends για την μοτοσυκλέτα

οι μύθοι που αναπαράγονται
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

15/11/2016

Σίγουρα όλο μας έχουμε βρεθεί σε πηγαδάκια και συζητήσεις σχετικά με το πώς μπορεί κανείς να κάνει την μοτοσυκλέτα του καλύτερη και γρηγορότερη, για το τι μπορεί να αντιμετωπίσει οδηγώντας μοτοσυκλέτα, ή για οδηγικά tips που νικούν ακόμη και τους νόμους της φυσικής! Είναι οι συζητήσεις που ανακυκλώνουν τους περίφημους Αστικούς Μύθους οι οποίοι –στην συντριπτική τους πλειοψηφία- είναι από τερατολογίες μέχρι… ανοησίες, που πολλές φορές μπορεί να αποδειχθούν και επικίνδυνες.
Για να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά και σε μια σωστή βάση, σας παραθέτουμε τους 10 δημοφιλέστερους απ' αυτούς τους μύθους και τους λόγους για τους οποίους παραμένουν απλώς και μόνο μύθοι…

 

"Όταν βλέπεις το τρακάρισμα να έρχεται, ρίξε την μοτοσυκλέτα μόνος σου"

Εντάξει… είναι ίσως το πιο τραγικό απ' όλα και κάτι που δεν πρόκειται να συμβεί ΠΟΤΕ! Κατ' αρχήν η ταχύτητα με την οποία συμβαίνουν τα περισσότερα ατυχήματα δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για να επεξεργαστεί ο εγκέφαλος του αναβάτη κάτι τέτοιο ώστε να σκεφτεί να κάνει μια τέτοια κίνηση. Είναι επίσης αδιανόητο καθώς το ένστικτο της επιβίωσης δεν θα σε αφήσει να πέσεις μόνος σου πριν από μια σύγκρουση, ανεξάρτητα από το ρίσκο που κρύβει ένα τέτοιο συμβάν. Αντιθέτως, ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος για να μειωθούν όσο το δυνατόν περισσότερο οι πιθανότητες ενός σοβαρού τραυματισμού, είναι να προσπαθήσετε να μειώσετε όσο περισσότερο μπορείτε την ταχύτητα της μοτοσυκλέτας σας και με τα δύο φρένα, κρατώντας την παράλληλα όρθια. Έστω κι αν σ' αυτό το ελάχιστο διάστημα καταφέρετε να μειώσετε την ταχύτητα 10km/h μπορεί αυτή η επιβράδυνση να κάνει την διαφορά για το αν θα επιστέψετε σπίτι σας με μώλωπες και γρατζουνιές, ή αν δεν θα επιστέψετε καθόλου. Αφήστε λοιπόν τα ακροβατικά για τους stuntmen του Χόλυγουντ και τις ταινίες του James Bond. Εξάλλου στον κινηματογράφο είναι απαραίτητο το στοιχείο της υπερβολής και του αδύνατου. Διαφορετικά θα πηδούσαμε με ένα BMW cruiser από ταράτσα σε ταράτσα για πλάκα…

 

"Μην σκέφτεσαι ποτέ ότι μπορεί να πέσεις, γιατί τότε θα συμβεί"

Εδώ έχουμε ίσως τον νικητή για το Όσκαρ της μπούρδας. Με μια δόση μεταφυσικού και δήθεν γνώση της αυθυποβολής, οι τάχα έμπειροι μπορούν να τρομοκρατήσουν τους πιο αρχάριους αναβάτες. Κάθε φορά που ανεβαίνετε πάνω στην μοτοσυκλέτα σας, πρέπει να γνωρίζετε του κινδύνους και τις πιθανότητες κάποιου ατυχήματος, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι θα επικεντρώνετε την προσοχή σας μόνο σ' αυτό κάθε φορά που θα οδηγείτε. Έχοντας όμως αυτό στο πίσω μέρος του μυαλού σας, κρατάτε τον εγκέφαλο σε ετοιμότητα ώστε να αντιδράσει ανάλογα σε μια –ο μη γένοιτο – τέτοια περίπτωση.

 

"Καλύτερα να ξεκινήσει κάποιος από scooter πριν οδηγήσει μοτοσυκλέτα"

Ο ορισμός της άγνοιας! Αν θέλεις να μάθεις να οδηγείς μοτοσυκλέτα θα πρέπει να ξεκινήσεις με μοτοσυκλέτα, κατά προτίμηση κάτι που θα σε κάνει να νιώθεις άνετα και ασφαλής, με λιγότερα ίσως κυβικά ως πρώτη εμπειρία και στην πορεία μπορείτε να ανεβαίνετε κατηγορίες. Ο μόνος λόγος για να ξεκινήσεις να οδηγείς scooter, είναι πολύ απλά για να μάθεις να οδηγείς scooter. Μια μοτοσυκλέτα έχει εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά και γι' αυτό το λόγο η τεχνική που απαιτείται για να την οδηγήσεις διαφέρει σημαντικά από τα scooter. Για παράδειγμα, τα scooter στην πλειοψηφία τους έχουν μεγαλύτερη κατανομή βάρους προς τα πίσω, γεγονός που κάνει πιο επιτακτική την χρήση του πίσω φρένου στην επιβράδυνση, σε αντίθεση με τις μοτοσυκλέτες όπου το μπροστινό φρένο έχει πολύ μεγαλύτερο ποσοστό συμμετοχής στο φρενάρισμα. Κλείστε λοιπόν τ' αφτιά σας στους επαΐοντες και ξεκινήστε να μαθαίνετε με αυτό που σκοπεύετε να οδηγήσετε όταν θα είστε κάτοχος διπλώματος.

 

"Με αγωνιστικά ελαστικά θα πάω γρηγορότερα στο δρόμο"

Σε καμία περίπτωση! Τα αγωνιστικά ελαστικά έχουν εντελώς διαφορετική σύσταση και σχεδίαση και προορίζονται για αγώνες. Γι' αυτό άλλωστε λέγονται… αγωνιστικά ελαστικά. Έχουν εντελώς διαφορετική περιεκτικότητα σε πυρίτιο και γι' αυτό το λόγο έχουν διαφορετική θερμοκρασία λειτουργίας την οποία για να φτάσουν χρειάζονται τις ειδικές συνθήκες οδήγησης μέσα σε μια πίστα. Στον δρόμο δεν πρόκειται ποτέ να φτάσουν αυτές τις θερμοκρασίες, με αποτέλεσμα να μην δουλέψουν σωστά και να είναι ως και επικίνδυνο να κυκλοφορήσετε μ' αυτά. Επίσης, η πιο τριγωνική κορώνα τα κάνει ιδιαίτερα νευρικά στις ευθείες, τόσο που πολλές φορές αρχίζουν να δουλεύουν τα σταμπιλιζατέρ! Μπορεί να δείχνουν cool κι εντυπωσιακά πάνω στη μοτοσυκλέτα σας, αλλά από τη στιγμή που θα αρχίσετε να κινείστε θα χαθεί κάθε μαγεία του image και του prestige, όταν όλοι θα αναρωτιούνται γιατί καταβάλετε τόσο αγωνιώδεις προσπάθειες να ισορροπήσετε στην πρώτη στροφή που θα συναντήσετε…

 

"Δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ σε μένα"

Η μεγαλύτερη πλάνη όλων και από τις πλέον επικίνδυνες, καθώς αν εφησυχαστείτε πνευματικά και σωματικά με την πεποίθηση ότι είστε… άτρωτοι, τότε είναι που κινδυνεύετε πραγματικά. Αν δεν έχετε εμπλακεί σε κάποιο συμβάν ή δεν είχατε κάποια πτώση τα τελευταία χρόνια που οδηγείτε, αυτό δεν σημαίνει ότι έχετε υπογράψει κάποιο συμβόλαιο που σας απαλλάσσει από μια τέτοια πιθανότητα. Πάντα όταν οδηγούμε μοτοσυκλέτα είμαστε προετοιμασμένοι για το απροσδόκητο και η σωστή νοοτροπία είναι να σκεφτόμαστε πώς θα αντιδράσουμε όταν συμβεί και όχι αν συμβεί κάτι. Για να αντιληφθείτε τη σημασία της σωστής νοοτροπίας και της ετοιμότητας, λάβετε υπ' όψιν σας ότι πρόσφατες μελέτες και έρευνες απέδειξαν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ατυχημάτων συμβαίνουν σε μια ακτίνα μικρότερη του ενός χιλιομέτρου από τη βάση μας, στο περιβάλλον δηλαδή που γνωρίζουμε καλά και νιώθουμε απόλυτα εξοικειωμένοι με τις συνθήκες και κατ' επέκταση, υποσυνείδητα, μιας διακατέχει η μεγαλύτερη χαλάρωση.

 


"Καλό είναι οδηγείτε τα καινούργια ελαστικά με χαμηλή πίεση για μερικά χιλιόμετρα, για να στρώσουν και να φύγει η γυαλιστερή επικάλυψη απ' όλο το πέλμα"


Αυτός είναι ο εγγυημένος τρόπος για να πέσετε ή να χαλάσετε τα ελαστικά σας. Τα ελαστικά έχουν αυτή την επικάλυψη γιατί έτσι βγαίνουν από την γραμμή παραγωγής των εργοστασίων η οποία φεύγει πολύ εύκολα με την χρήση. Τα ελαστικά θα πρέπει να χρησιμοποιούνται ΠΑΝΤΑ με την πίεση που προτείνει ο κατασκευαστής ανάλογα με τις συνθήκες και να γίνεται προοδευτικά το πάτημα του πέλματος και αφού έχει πρώτα ζεσταθεί το λάστιχο. Οδηγώντας τα με χαμηλότερες πιέσεις το μόνο που θα καταφέρετε είναι να μην συμπεριφέρονται σωστά τα ελαστικά σας, ενώ έτσι θα κάνετε ζημιά στον σκελετό και το προφίλ τους, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να παραδώσουν πνεύμα…

 

"Αν πηγαίνεις πολύ γρήγορα, δεν θα σε πιάσουν τα ραντάρ και οι κάμερες"

Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα "φίδια" που κυκλοφορούν ανάμεσα στο μοτοσυκλετιστικό κοινό, με αποτέλεσμα πολλοί να το πιστεύουν και να καταθέτουν μετά από λίγο καιρό το δίπλωμά τους στο αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς τους… Η τεχνολογία των σύγχρονων καμερών και των ραντάρ τους επιτρέπει μια χαρά να πιάνουν και τις πολύ υψηλές ταχύτητες, ακόμη κι αν φοράτε κόκκινο σώβρακο πάνω από το παντελόνι μαζί με κόκκινη μπέρτα. Αυτό συνδυάζεται και με τον αστικό μύθο ότι οι μοτοσυκλέτες έχουν μικρότερο όγκο από τα αυτοκίνητα και τα φορτηγά, οπότε είναι δύσκολο για τα ραντάρ να "κλειδώσουν" πάνω της. Έτσι για να ξέρουμε τι λέμε, καλό είναι να ξέρετε ότι τα λέιζερ που χρησιμοποιεί η τροχαία είναι υψηλής τεχνολογίας και πολύ καλύτερα από το παρελθόν, καθώς είναι σε θέση να εντοπίσουν ακόμη και ένα μεγάλου μεγέθους ιπτάμενο ζωύφιο.

 

"Ένας έμπειρος αναβάτης μπορεί να φρενάρει καλύτερα με συμβατικά φρένα στο δρόμο, απ' ό,τι ένα σύστημα ABS"

Όποιος ξεστομίσει τέτοια ανοησία, απλά δεν έχει οδηγήσει ποτέ του μοτοσυκλέτα με ABS. Εκτεταμένες δοκιμές –σε αρκετές από αυτές έχουμε πάρει μέρος και οι ίδιοι- έχουν αποδείξει ότι ακόμη και σε στεγνή και καλή άσφαλτο, ακόμη και μετά από αμέτρητες προσπάθειες με μοτοσυκλέτες εφοδιασμένες με υψηλής ποιότητας φρένα, κανένας αναβάτης δεν φρέναρε σε μικρότερη απόσταση από μια μοτοσυκλέτα που διέθετε ABS. Αν οι δοκιμές μάλιστα πραγματοποιηθούν σε λείο, βρεγμένο ή βρώμικο οδόστρωμα, τότε οι διαφορές γίνονται χαοτικές. Ειδικά με τα σύγχρονα και εξελιγμένα συστήματα, οι πιθανότητες να φρενάρεις καλύτερα με συμβατικά φρένα εξανεμίζονται εντελώς. Είναι αδύνατον οι ανθρώπινες αντιδράσεις να ξεπεράσουν τις σύγχρονες μονάδες που επεξεργάζονται χιλιάδες δεδομένα από τους αισθητήρες σε κλάσματα του δευτερολέπτου, ρυθμίζοντας με ακρίβεια τη λειτουργία των υδραυλικών κυκλωμάτων. Προσοχή όμως, γιατί μιλάμε για συνθήκες δρόμων κι όχι για το περιβάλλον μιας πίστας με σλικ ή αγωνιστικά ελαστικά όπου το ζητούμενο είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από φρενάρισμα πανικού…

 

"Οι εξατμίσεις που κάνουν φασαρία, σώζουν ζωές"

Αυτός είναι ένας από τους κλασικούς αστικούς μύθους για την μοτοσυκλέτα που διαιωνίζεται διαρκώς, αλλά δυστυχώς οι νόμοι της φυσικής δεν μπορούν να τον υποστηρίξουν. Ο ήχος που απελευθερώνει η εξάτμιση είναι με κατεύθυνση προς τα πίσω, οπότε είναι πολύ δύσκολο τα προπορευόμενα αυτοκίνητα να σας ακούσουν, ειδικά αν έχουν κλειστά παράθυρα και το κλαρίνα να "βαράνε" στο τέρμα. Ισχύει όταν είστε ακριβώς δίπλα από ένα αυτοκίνητο με ανοιχτό παράθυρο που ετοιμάζεται να αλλάξει λωρίδα, αλλά δεν πρόκειται να κάνει καμία διαφορά σε ένα αυτοκίνητο που πρόκειται να βγει κάθετα στην πορεία σας σε μία διασταύρωση. Είναι πολύ πιο ουσιαστικό τα χρήματα που θα δώσετε σε μια εξάτμιση που θα κάνει τους συναγερμούς να βαράνε στο πέρασμά σας, να τα επενδύσετε σε κράνος και μπουφάν με έντονα και φωσφορίζοντα χρώματα, γιατί μην ξεχνάτε πως όταν οδηγείτε μοτοσυκλέτα το σημαντικό είναι να είστε ορατοί κι όχι να σας ακούσουν.

 

"Το να είσαι ντυμένος από την κορφή ως τα νύχια με μοτοσυκλετιστικά ρούχα, ανεβάζεις το ποσοστό επιτυχίας στις γυναίκες"

Ναι, ισχύει κάτι τέτοιο αν το έτερον ήμισυ θέλει να περνάτε ρομαντικές βραδιές συζητώντας ποιο είναι το ιδανικό γρανάζωμα για την πίστα των Σερρών και ποιο το σωστό σετάρισμα των αναρτήσεων του Hayabusa για τα λιμανάκια, ή όταν σας λέει "μίλα μου βρώμικα" περιμένει ν' ακούσει για καμένα λάδια, υπερχειλίσεις του ρεζερβουάρ και λάδωμα της αλυσίδας, ενώ θα "ανάβει" βλέποντας την μαύρη μούργα κάτω από τα νύχια σας μετά από τις αλλαγές των τακακίων. Προφανώς, αν της αρέσουν όλα τα παραπάνω, είναι πολύ πιθανό ότι θα οδηγεί κι αυτή οπότε την έχετε "κάνει λαχείο". Κάτι τέτοιο βέβαια δεν ισχύει στην περίπτωση που σας "ρίχνει" στο δρόμο…

Ο Erik Buell και το σύνδρομο καταδίωξης

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

29/8/2014

Μερικές φορές οι μεγαλύτεροι εχθροί για την εξέλιξή μας, είμαστε εμείς οι ίδιοι. Μια πρόσφατη ιστορία αποδεικνύει πως και για τον ονειροπόλο Buell, ο εαυτός του και μόνο είναι ένα μεγάλο βάρος δεμένο στα πόδια, που τον εμποδίζει στα μεγάλα βήματα.

Πρωταγωνιστής σε αυτή την ιστορία είναι δημοσιογράφος του Cycle World, ο κ.Buell και τρίτος εξωτερικός μάρτυρας που επιβεβαιώνει τα παρακάτω, αμερικανός ντίλερ ελαστικών. Πριν από λίγους μήνες το αμερικάνικο περιοδικό ζήτησε για δοκιμή την EBR 1190RX και η απάντηση που πήραν τους ξάφνιασε πάρα πολύ. «Θα σας δώσω τη μοτοσυκλέτα, αν μου αποδείξετε ότι η ιπποδύναμη που ανακοινώνετε για τη δυναμομέτρηση της Panigale είναι πραγματική».

Παρένθεση εδώ, καθώς σε αυτό το σημείο ξαφνιάστηκα κι εγώ με τη σειρά μου τόσο, που άρχισα να στριφογυρίζω στην καρέκλα, κάνοντας ερωτήσεις απλά και μόνο για να σταματήσει η αφήγηση ώστε να μπορέσω να χωνέψω αυτό που άκουγα. Γιατί προσωπικά πίστευα ότι αυτά τα πράγματα μπορούν να ακουστούν μονάχα σε ελληνική συζήτηση κάπου στο internet, σε καφετέριες κ.ο.κ.. Δεν περιμένεις να τα ακούσεις από κάποιον σοβαρό άνθρωπο, πόσο μάλλον όλα τα υπόλοιπα που ακολούθησαν.

Μετά από ένα σωρό εξηγήσεις για το πώς γίνεται η δουλειά του ειδικού τύπου και για το απλό γεγονός ότι δεν έχουν καμία σκοπιμότητα να ευνοήσουν ή να αδικήσουν τον οποιονδήποτε, χώρια που ακόμα κι αν το έκαναν δεν θα αργούσε καθόλου να γυρίσει μπούμερανκ, ο Erik κατέληξε ότι δεν είναι το περιοδικό που δεν εμπιστεύεται αλλά την ίδια την Ducati, ολοκληρώνοντας απότομα την κουβέντα με το εξής:

«Αν μου αποδείξετε ότι η Panigale που δίνει η αντιπροσωπία στους δημοσιογράφους, έχει την ίδια ιπποδύναμη με αυτές που πουλά στους πελάτες, τότε θα σας δώσω τη μοτοσυκλέτα μου για δοκιμή».

Ξεκινά λοιπόν ένας μαραθώνιος του περιοδικού, να βρουν μια Panigale έξω από τα τυπικά κανάλια επικοινωνίας που έχουν, για να είναι σίγουρος ο Erik ότι δεν την πείραξαν. Πράγμα καθόλου απλό καθώς πρέπει να πείσουν τον ιδιοκτήτη της να την φέρει στο ίδιο δυναμόμετρο για να συγκρίνουν τις αποδόσεις. Και εκεί οι αποστάσεις δεν είναι αμελητέες. Η μέτρηση της ιπποδύναμης είναι ένα λεπτομερές θέμα. Η ίδια μοτοσυκλέτα μπορεί να έχει μικρή διαφορά από δυναμόμετρο σε δυναμόμετρο, ενώ το ίδιο το δυναμόμετρο αν το μεταφέρεις σε διαφορετικό υψόμετρο θα σου δείξει άλλα νούμερα. Ο καιρός επίσης επηρεάζει την μέτρηση. Η ίδια μοτοσυκλέτα, στο ίδιο δυναμόμετρο, θα δείξει άλλα νούμερα με βροχερό καιρό, κι άλλα με ηλιόλουστη και ξερή ατμόσφαιρα. Δεν θα είναι η μέρα με τη νύχτα, αλλά θα υπάρχει μια μικρή διαφορά. Αυτά όμως τα ξέρει ακόμα και ο Erik, οπότε όταν τελικά βρήκαν μια καινούρια Panigale που απέδωσε σχεδόν δύο ίππους λιγότερους, πείσθηκε ότι η Ducati δεν μαγειρεύει τα νούμερα και τους έδωσε την EBR 1190RX για δοκιμή. Από έναν έως τέσσερις ίππους, είναι μια φυσιολογική απόκλιση από μοτοσυκλέτα σε μοτοσυκλέτα, ακόμα και ανάμεσα σε αυτές που βγαίνουν διαδοχικά από τη γραμμή παραγωγής!

Λάδι στη φωτιά όμως, με τον τρόπο της, έριξε και η αντιπροσωπία της Ducati, όταν πληροφορήθηκε το λόγο που κάποιος έψαχνε σε όλη την Αμερική μια Panigale για δοκιμή, αλλά όχι από τα μοντέλα test-ride που στέλνει στους ντίλερ η ίδια . «Εμείς είμαστε ένα πολύ μικρό εργοστάσιο, και να θέλαμε να κάνουμε κάτι τέτοιο, δεν έχουμε τους πόρους!», ήταν η δήλωσή τους.

Πράγμα που ως δήλωση, είναι εξίσου ανόητη με την ίδια την απαίτηση του Erik Buell. Δεν χρειάζεσαι "πόρους" για να πειράξεις μια χαρτογράφηση. Απλά θέλεις λίγο χρόνο! Στο τέλος θα έχεις βέβαια χαλάσει την απόδοση στις χαμηλές στροφές και θα έχεις αλλοιώσει προς το χειρότερο την συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας. Όμως θα έχεις ένα μεγαλύτερο απόλυτο νούμερο ιπποδύναμης, αφού αυτό ήταν το μόνο που πραγματικά θέλεις σε αυτή την περίπτωση. Επίσης από την απάντηση της εκεί αντιπροσωπίας της Ducati, είναι σαν να υπονοείται πως αν είχαν μεγαλύτερο κύκλο εργασιών, τότε αυτή θα ήταν μια πρακτική που θα ακολουθούσαν. Όλα αυτά σε κάνουν καταρχήν να αναρωτιέσαι σε ποια χρονολογία ζεις. Γιατί παλιότερα ίσως πράγματι οι εταιρίες να έκαναν τόσα κι άλλα τόσα, όμως ο κόσμος της μοτοσυκλέτας έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία χρόνια. Άλλαξε τόσο που έγινε αγνώριστος.

Ο Erik Buell λοιπόν δήλωσε εντυπωσιασμένος από το γεγονός ότι κανένας δεν "κλέβει" και παραδέχτηκε ότι ο δικύλινδρος της Ducati είναι πιο αποδοτικός από αυτό που πίστευε. Το θέμα μας όμως είναι ότι αυτή η συμπεριφορά δεν οδηγεί πουθενά. Κλέβει ενέργεια και χρόνο, όταν σε αυτό το επίπεδο επιχειρηματικότητας, που τα πάντα περνούν από το χέρι ενός ανθρώπου, αυτά τα δύο είναι ότι πιο σημαντικό έχει. Ο Erik Buell είναι απίστευτα αισιόδοξος, και όταν δεν του βγαίνουν τα σχέδια (συχνό φαινόμενο στους υπεραισιόδοξους) ρίχνει το φταίξιμο αλλού, αντί να οπισθοχωρήσει λίγα βήματα, αναλύοντας τα λάθη του για να συνεχίσει εκ νέου. Αυτό μας διδάσκει η πιο πάνω ιστορία, και γενικότερα η δημιουργία και το τέλος της Buell.

Όταν έκανε τα πρώτα του βήματα στην κατασκευή μοτοσυκλετών, εμπιστεύτηκε έναν εκπληκτικό στη μηχανολογία Άγγλο, αλλά τρομερά τσαπατσούλη που αποδεδειγμένα δεν κατασκεύαζε αξιόπιστους κινητήρες. Ωστόσο αυτό δεν εμπόδισε τον Erik να αγοράσει όλο το στοκ, καθώς και τα δικαιώματα παραγωγής, όταν η Αγγλική αυτή εταιρία αναγκάστηκε να κλείσει. Ήταν αισιόδοξος ότι θα καταφέρει να φτιάξει σωστά όλους τους στοκ κινητήρες, και μετά να βγάλει στην παραγωγή την επόμενη γενιά αυτού του δίχρονου, χωρίς να παρουσιάζει τα ίδια προβλήματα. Δεν τα κατάφερε ποτέ. Στο τέλος επέστρεψε στην H-D που ανέλαβε να γίνει μέτοχος στην Buell και μετά από μια σειρά "αναποδιών" του Erik, να την εξαγοράσει πλήρως το 2003. Το 2009, ένα χρόνο μετά από την οικονομική κρίση που χτύπησε την Αμερική, η H-D έκλεισε την Buell ρευστοποιώντας το στοκ. Ο Erik πήρε 13 υπαλλήλους και ξεκίνησε την κατασκευή μιας αγωνιστικής μοτοσυκλέτας βγάζοντας αρχικά εκατό κομμάτια στην παραγωγή, για να μπορεί να αγωνιστεί με αυτή, και τώρα προχωρά στο επόμενο βήμα. Κάνει ουσιαστικά τον τρίτο, ολόιδιο, ομόκεντρο κύκλο, σε ότι αφορά το δικό του κομμάτι στην ιστορία της μοτοσυκλέτας. Ακολουθεί τα ίδια πάντα βήματα με το πείσμα του Wile E.Coyote που κυνηγά τον Road Runner, αλλά ο μόνος τρόπος να επιτύχει, είναι να σταματήσει να πιστεύει ότι όλοι τον υπονομεύουν και να επικεντρωθεί σε αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα, ειδικά τώρα που ετοιμάζεται για νέο ξεκίνημα στο WSBK!

Η παραπάνω ιστορία έχει ωστόσο τεράστια βαρύτητα για εμάς εδώ στην Ελλάδα. Γιατί απλούστατα δεν διαφέρει από τον κυρίαρχο τρόπος σκέψης των εγχώριων επιχειρηματιών! Μακάρι να αποτελέσει παράδειγμα αποφυγής. Γιατί κι εδώ, με την πρώτη αναποδιά εκτοξεύει κανείς κάθε είδους δικαιολογίες, απειλές και κατηγορίες προς κάθε κατεύθυνση. Σπάνια ακούς: "έκανα εκείνο και εκείνο το λάθος". Απεναντίας ακούς: "Αν δεν ήταν αυτός έτσι, αν ο άλλος δεν με τάιζε γιουβέτσι, και αν ο καιρός δεν είχε βρέξει, θα ήμουν τώρα πλούσιος". Με την ίδια επίσης ευκολία ακούμε κατά καιρούς να εκτοξεύονται κατηγορίες και σε πρόσωπα μεμονωμένα: "Διάβασα μια πρόταση από μία δήλωση του τάδε, και κατάλαβα από εκεί ότι υποστηρίζει τον δείνα!" Ας μην γινόμαστε Erik Buell, και μέγιστοι αναλυτές των πάντων, ας παραδεχτούμε ότι δεν μπορούμε να τα ξέρουμε όλα, και ας επικεντρωθούμε σε αυτό που κάνει ο καθένας μας καλύτερα. Θα εξελιχθούμε πολύ πιο γρήγορα…

Ετικέτες