Θα περίμενε κανείς ότι οι εργοστασιακές αγωνιστικές ομάδες έχουν τέλεια οργάνωση και γνωρίζουν τους κανονισμούς σε κάθε τους λεπτομέρεια, όμως αυτό που συνέβη στο Qatar μας βάζει σε σκέψεις. Η ιστορία έχει ως εξής: Η εργοστασιακή ομάδα της Ducati είχε κλείσει την πίστα του Qatar για αποκλειστική χρήση την Κυριακή και την Δευτέρα 6-7 Μαρτίου, δηλαδή το επόμενο ακριβώς διήμερο μετά το τέλος των επίσημων δοκιμαστικών της IRTA. Σκοπός τους ήταν ο Casey Stoner να δοκιμάσει μερικές αλλαγές στην GP 16 στην ίδια πίστα και με τις ίδιες περίπου συνθήκες που είχαν οι υπόλοιποι αναβάτες του πρωταθλήματος, αλλά με την πίστα καθαρή και την ελευθερία να μπαίνει και να κάνει όσους γύρους θέλει, όποτε θέλει. Όμως κάτι τέτοιο δεν έγινε τελικά, καθώς οι κανονισμοί απαγορεύουν κάθε είδους δοκιμή 14 ημέρες πριν την έναρξη του επίσημου αγώνα. Φυσικά οι άνθρωποι της Ducati γνώριζαν τον κανονισμό, όμως λένε ότι πίστευαν ότι οι 14 μέρες μετράνε με βάση την ημέρα του αγώνα και όχι με βάση την ημέρα που ξεκινούν τα ελεύθερα δοκιμαστικά. Εδώ να προσθέσουμε, ότι στον αγώνα του Qatar τα ελεύθερα δοκιμαστικά ξεκινούν από την Πέμπτη και όχι από την Παρασκευή όπως συνηθίζεται στους υπόλοιπους αγώνες. Φήμες λένε ότι και η Yamaha είχε προγραμματίσει να κάνει το ίδιο, δίνοντας στον Colin Edwards μια M1, όμως προφανώς πριν κλείσει την πίστα θα ρώτησε την αρμόδια επιτροπή αγωνοδικών και θα ενημερώθηκε για την αδυναμία να κάνει δοκιμές. Βέβαια για να μην κατηγορούμε την ομάδα της Ducati για ανοργανωσιά, καλό θα ήταν να προσθέσουμε, ότι ο κανονισμός επιτρέπει στο συμβούλιο αγωνοδικών να δώσουν κατ΄ εξαίρεση άδεια για δοκιμές. Αυτό που υποπτευόμαστε ότι έγινε, είναι η Ducati να έμαθε την πρόθεση της Yamaha να κάνει δοκιμές με τον Edwards στην ίδια πίστα και τις ίδιες μέρες με εκείνους και να έσπευσαν πρώτοι να καπαρώσουν την αποκλειστική χρήση της πίστας, πριν τους προλάβει η ιαπωνική εταιρεία. Μετά, ίσως υπολόγισαν ότι θα μπορούσαν να πάρουν κατ΄ εξαίρεση την άδεια για δοκιμές, πατώντας στην ασάφεια των κανονισμών (όπως οι ίδιοι λένε) για το αν οι 14 μέρες μετράνε από την ημέρα του αγώνα ή των δοκιμαστικών. Ίσως πάλι να ήθελαν απλά να σιγουρέψουν ότι ούτε η Yamaha θα κάνει δοκιμαστικά στο Qatar και να έκλεισαν την πίστα για να κάνουν χαλάστρα στους Ιάπωνες, αφού οι φήμες για τα δοκιμαστικά του Colin Edwards μιλάνε για την Τρίτη 8 και Τετάρτη 9 Μαρτίου που σίγουρα παραβιάζουν τον κανονισμό ακόμα κι αν οι 14 μέρες μετράνε από την ημέρα του αγώνα.
Ο Τολστόι, ο Μπακούνιν, οι 4Τροχοί και το MOTO
Όταν ο σύμβουλος του Τσίπρα μας έριξε όλους σ’ ένα καλάθι
Σε άρθρο του που ανέβασε στην κυβερνητική γωνιά, την «ΑΥΓΗ», ο σύμβουλος Στρατηγικού Σχεδιασμού του Αλέξη Τσίπρα γράφει τις φράσεις:
«Εμείς διαβάζαμε Τολστόι, Βάρναλη, Ρίτσο, Λένιν, Μαρξ, Μπακούνιν. Αγαπούσαμε τον Ντοστογιέφσκι…» - «Εκείνοι διαβάζανε “4 τροχούς”, “Moto” και “Marie Claire”, όταν εμείς διαβάζαμε φιλοσοφία. Τους κοροϊδεύαμε ως αντιδραστικούς και αυτοί με τη σειρά τους μας κορόιδευαν ως γραφικούς και κουλτουριάρηδες.»
Στο ενδιάμεσο από αυτές τις δύο προτάσεις, ο Νίκος Καρανίκας, κάνει άλλο μεγάλο ατόπημα γράφοντας ότι: «…βγάζαμε συμπεράσματα από τον Πασκάλ και τον Μπρικνέρ», αγνοώντας ότι ο Γάλλος συγγραφέας Πασκάλ Μπρυκνέρ είναι ΕΝΑ πρόσωπο γιατί απλά έψαχνε γρήγορα στο Google και μπερδεύτηκε, φανερώνοντας με αυτό το λάθος ότι στην προσπάθειά του να τονίσει ιδεολογικές αντιθέσεις, βρήκε ότι συγγραφέα μπορούσε, και «κανά δυο τρεις» τίτλους περιοδικών και τα ανέφερε για να τονίσει ευφάνταστα (στο μυαλό του) το «αυτοί κι εμείς», αφού πρώτα μπέρδεψε την πολιτικοποίηση με την κομματοποίηση…
Στο μυαλό λοιπόν του Νίκου Καρανίκα όποιος διαβάζει MOTO ανήκει σε μία πολιτική παράταξη, πράγμα τόσο γελοίο, που από αυτό και μόνο δεν μπορούμε να του θυμώσουμε για όλα τα λάθη που κρύβει η πρότασή του. Απεναντίας βρίσκουμε ότι η αναφορά του μας τιμά γιατί φαίνεται ότι πέταξε τυχαία τίτλους περιοδικών, όπως τυχαία πέταξε συγγραφείς που δεν έχει διαβάσει, αφού τους ανακατεύει τα ονόματα με το ίδιο στυλ που ο κολλητός του ο πρωθυπουργός, βλέπει δύο νησιά εκεί που υπάρχει ένα, και βγάζει πρόγραμμα να επισκεφτεί την Λέσβο και μετά την Μυτιλήνη. Πάνω στην συγγραφική του δίνη, κι αφού έμπλεξε στο Google με τόσα ονόματα συγγραφέων, ο Καρανίκας μάλλον θα έψαχνε να βρει και μερικούς τίτλους περιοδικών, (με την λογική ότι τα περιοδικά τα διαβάζουν όσοι δεν είναι του πνεύματος) κι έτσι είναι μάλλον ευτύχημα που ήμασταν μέσα στις επιλογές του σύμβουλου Στρατηγικού Σχεδιασμού της κυβέρνησης. Γιατί αυτό αποδεικνύει ότι το MOTO είναι πιο αναγνωρίσιμο στον Νίκο Καρανίκα, από ότι είναι ο Πασκάλ Μπρυκνέρ κι έτσι δεν χρειάστηκε να ψάξει σε κανένα Google πριν πληκτρολογήσει τα τέσσερα γραμματάκια!
Μετά έγραψε κάτι ακόμα που την τόση δα ευτυχία μας -από την αναφορά- την μετέτρεψε σ’ ένα πυροτέχνημα θετικών συναισθημάτων και το γέλιο μας αντήχησε στα πέρατα του αστικού ιστού, όπως ακριβώς και το γέλιο του Οβελίξ στο τελευταίο σκίτσο κάθε κόμικ, όταν στήνεται το διάσημο γαλατικό τσιμπούσι! (Ζητάμε ταυτόχρονα και μία δυνατή συγνώμη για αυτό τον παραλληλισμό που μας ήρθε από ευτελή κόμικ και δεν ψάξαμε σε βιβλιοθήκες «κουότινκ» για κάτι πιο κοντά στο γούστο του Καρανίκα)
Ο τρία σίγμα λοιπόν, (Σύμβουλος Στρατηγικού Σχεδιασμού) συνεχίζει λέγοντας ότι οι αναγνώστες του MOTO είναι αντιδραστικοί… πράγμα που μόνο σαν κομπλιμέντο μπορούμε να το δούμε!
«Βάλε 2 κιλά Ρουσσώ να ανιχνεύσουμε Διαφωτισμό»
Με σοβαροφάνεια λοιπόν, να ευχαριστήσουμε τον Νίκο Καρανίκα για αυτή την αναφορά, που αν μη τι άλλο αποδεικνύει την αναγνωσιμότητα του περιοδικού μας, καθώς παραμένει στο μυαλό ακόμα κι αυτών που δεν είναι μοτοσυκλετιστές!
Προσωπικά όμως του οφείλω και μία απάντηση, καθώς αναλαμβάνοντας έναν τέτοιο τίτλο με ιστορία τριάντα ετών, σε μία από τις δυσκολότερες συγκυρίες, δεν γίνεται να αφήσω να εννοηθεί το παραμικρό. Από την εποχή που ήμουν μικρό παιδί, το MOTO έχει κάνει πολιτική μονάχα με την έννοια του αγώνα για τα δικαιώματα των μοτοσυκλετιστών. Την μείωση του ΦΠΑ στα κράνη, την έκδοση πινακίδων και διπλωμάτων, και τα έχει βάλει με όλους, είτε δεξιά, είτε αριστερά. Μακριά από κάθε παράταξη, μακριά από θολές ιδεολογίες το MOTO παραμένει η βίβλος του Έλληνα μοτοσυκλετιστή, ανεξάρτητα από αυτό που οδηγεί ή που του αρέσει και θα ήθελε να οδηγεί, πόσο μάλλον για την πολιτική του κατεύθυνση... ΜΟΤΟ σημαίνει ειδικός τύπος, και ειδικός τύπος σημαίνει ότι έχουμε εκείνη την πολύ σπάνια δυνατότητα στις μέρες μας, να απαντάμε στην ερώτηση «τι δουλειά κάνεις» και να λέμε «δημοσιογράφος» χωρίς να βλέπουμε γκριμάτσες… το ακριβώς αντίθετο στην δική μας περίπτωση…
Νίκο, το εμείς και το εσείς και ο χωρισμός σε παρατάξεις, να ξέρεις ότι είναι φασισμός από όποια μεριά κι αν το δεις, και την αριστερή και την δεξιά… Ο φασισμός έχει να κάνει με τον διαχωρισμό και πρέπει να αποφεύγεται από όλους το ίδιο. Στο περιοδικό υπάρχει κόσμος που ψήφισε την κομματική παράταξη που υποστηρίζεις και τώρα μουντζώνει στην ίδια κατεύθυνση με όλους τους υπόλοιπους.. είναι η κατεύθυνση της Βουλής, προς τα εκεί που μουντζώναμε και την προηγούμενη κυβέρνηση, που ήταν η χειρότερη αλλά τα καταφέρατε να σπάσετε το ρεκόρ. Ως σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού, δεν θα πρέπει να υπάρχει χρόνος για «ψαχτήρια στο Google» και κείμενα χωρίς ουσία, καιγόμαστε, έχουμε σοβαρά προβλήματα, να σου πω μερικά από τα δικά μας στα γρήγορα; Εκπαίδευση στην οδική ασφάλεια από τα σχολεία, (αντί για εκπαίδευση σε κομματική κατεύθυνση ) - Μείωση ΦΠΑ σε κράνη και εξοπλισμό ασφάλειας αναβάτη – Θέσπιση και τήρηση κατώτερων προδιαγραφών πρόσφυσης σε όλους τους δρόμους – Επαναπροσδιορισμός των διοδίων τελών για τις μοτοσυκλέτες συγκριτικά με τα αυτοκίνητα (προς τα κάτω Νίκο, 70% είναι υπερβολή) – Επανασχεδιασμός των διαχωριστικών στηθαίων (οι μπαριέρες Νίκο) – Πλήρης αναγνώριση του δικαιώματος της διήθησης των μοτοσυκλετών και ένταξή της στην εκπαίδευση των υποψηφίων οδηγών. Αυτά για αρχή…
