Ήρθε η ώρα να έρθουν πίσω τα δίχρονα supersport

Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

11/11/2015

Οι δίχρονες μοτοσυκλέτες δρόμου πέθαναν για διάφορους λόγους. Η κάπνα από την εξάτμιση και η μυρωδιά του καμένου λαδιού ήταν σίγουρα μια άσχημη εικόνα για την σύγχρονη εποχή της οικολογικής συνείδησης, που πολλές φορές φτάνει στα όρια της υστερίας. Όμως και τα ίδια τα εργοστάσια δεν έκαναν κάτι για να υπερασπιστούν τους δίχρονους κινητήρες. Η τεχνολογία τους έμεινε στάσιμη για πολλά χρόνια και ποτέ δεν μπήκε στην εποχή των ψεκασμών, μένοντας στην αναχρονιστική τεχνολογία των καρμπιρατέρ. Ακόμα και η Yamaha που έκτισε το όνομά της με τους δίχρονους κινητήρες της, η τελευταία της προσπάθεια ήταν ο V2 του TZR 250 R του 1994. Όσο κι αν ακουστεί περίεργο, ο πιο εξελιγμένος τεχνολογικά δίχρονος κινητήρας σε μοτοσυκλέτα δρόμου σχεδιάστηκε από την BIMOTA. Φυσικά δεν δούλεψε ποτέ σωστά, αφού η BIMOTA είναι μια εταιρεία που ΠΟΤΕ δεν είχε σχεδιάσει δικούς της κινητήρες και απλώς έφτιανε πλαίσια χρησιμοποιώντας κινητήρες της Yamaha, Ducati και πιο σπάνια της Honda και Suzuki. Το αποτέλεσμα ήταν η δίχρονη V2 500 της BIMOTA με τον ψεκασμό, να μην μπορεί να κρατήσει ούτε ρελαντί και οι πλούσιοι ιδιοκτήτες της να την στέλνουν πίσω στην ιταλική βιοτεχνία για να της βάλουν δύο παλιομοδίτικα καρμπιρατέρ.

Κάπου στις αρχές τις δεκαετίας του 2000, μια μικρή start-up εταιρεία στην Αυστραλία με το όνομα Orbital, κατέθεσε μια πατέντα για έναν δίχρονο κινητήρα άμεσου ψεκασμού. Εκείνη την εποχή, μόλις είχε αρχίσει να καθιερώνονται οι έμμεσοι ψεκασμοί (μπεκ στους αυλούς εισαγωγής) στις μοτοσυκλέτες και τα πρώτα αυτοκίνητα παραγωγής με άμεσο ψεκασμό (μπεκ μέσα στο θάλαμο καύσης) εμφανίστηκαν τρία χρόνια αργότερα.

Ενδιαφέρον για τον δίχρονο, άμεσου ψεκασμού κινητήρα της Orbital έδειξε η Aprilia, που έφτιαξε ένα scooter 50 κυβικών και όλοι πιστέψαμε ότι σύντομα θα έδειχνε ένα RS 250 με αυτή την τεχνολογία και έκανε τα όνειρά μας πιο υγρά.

Στην πραγματικότητα όμως, η Aprilia δεν είχε αγοράσει τίποτα από την Orbital. Η αυστριακή Rotax ήταν εκείνη που είχε πρόσβαση στην τεχνολογία άμεσου ψεκασμού για δίχρονους κινητήρες και ήταν ο προμηθευτής της Aprilia μέχρι την ημέρα που το Piaggio Group την εξαγόρασε και σταμάτησε η συνεργασία με τους Αυστριακούς. Κάπου εδώ αρχίζει να αποκτά ενδιαφέρον η ιστορία από τεχνολογικής άποψης, αλλά ίσως και μοτοσικλετιστηκής. Η Rotax είναι κατασκευαστής δίχρονων και τετράχρονων κινητήρων πάσης φύσεως. Το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής της και την φήμη της, την απέκτησε από τους αερόψυκτους boxer για μικρά ελικοφόρα αεροπλάνα και τους μονοκύλινδρους δίχρονους για αγωνιστικά καρτ.

Οι αεροπορικοί κινητήρες ήταν η κύρια αιτία που την εξαγόρασε η Καναδική εταιρεία κατασκευής αεροσκαφών Bombardier (BRP), όμως εξαγοράζοντας την Can-Am και δημιουργώντας την Polaris, μπήκε δυναμικά στα οχήματα ελευθέρου χρόνου και τις μοτοσυκλέτες Cruiser. Όμως ο όμιλος BRP δεν μας ενδιαφέρει για τις μοτοσυκλέτες ή τα ATV που κατασκευάζει, αλλά για τους εξωλέμβιους κινητήρες θαλάσσης της Evinrude! Είναι η μοναδική εταιρεία στο είδος της που κατασκευάζει μεγάλους δίχρονους κινητήρες, οι οποίοι είναι οικονομικότεροι σε κατανάλωση, με λιγότερες εκπομπές ρύπων και φυσικά πολύ ελαφρύτερος από τους αντίστοιχους τετράχρονους των Mercury, Yamaha, Honda και Suzuki, ενώ θέλει service κάθε πέντε χρόνια.

Μιλάμε για ένα V6 δίχρονο κινητήρα 3500 κυβικών, ο οποίος έχει κόφτη στις 7000 στροφές, αποδίδει από 200 έως 300 ίππους (στην αγωνιστική του έκδοση φτάνει τους 385), είναι εντελώς άκαπνος και οι εκπομπές CO είναι τόσο χαμηλές που έχει την άδεια να χρησιμοποιείται σε όλες τις λίμνες και τα ποτάμια με τους αυστηρότερους οικολογικούς περιορισμούς. Το μυστικό του είναι φυσικά η τεχνολογία άμεσου ψεκασμού και η εξέλιξή του από το πρωτότυπο της Orbital. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που ένας δίχρονος κινητήρας καταφέρνει να καίει λιγότερη βενζίνη και να βγάζει λιγότερα επιβλαβή καυσαέρια από την εξάτμισή του. Όχι μόνο αυτό, αλλά οι συγκεκριμένοι εξωλέμβιοι προσφέρουν καλύτερες επιδόσεις από τον τετράχρονο V8 της Yamaha με τους 350 ίππους και τον υπερτροφοδοτούμενο in-line 6 των 350 ίππων της Mercury. Αν λάβουμε υπόψη μας ότι λόγο χωροταξικών προβλημάτων, οι δίχρονοι εξωλέμβιοι κινητήρες δεν μπορούν να έχουν εξατμίσεις με ογκώδη θαλάμους διαστολής (που είναι κρίσιμο στοιχείου για τους δίχρονους κινητήρες), τότε καταλαβαίνουμε ότι η απόδοση των E-Tec Gen II κινητήρων της Evinrude θα μπορούσε να ήταν ακόμα μεγαλύτερη. Άρα η εφαρμογή της συγκεκριμένης τεχνολογίας σε έναν κινητήρα μοτοσυκλέτας, όχι μόνο δεν είναι οπισθοδρόμηση ή απλώς επιθυμία μερικών ξεμωραμένων που αναπολούν το παρελθόν, αλλά ένα βήμα εμπρός. Μην ξεχνάτε ότι τα λιγότερα μηχανικά μέρη που απαρτίζουν ένα δίχρονο κινητήρα, σημαίνει απλούστερη κατασκευή, δηλαδή λιγότερες εκπομπές CO στο στάδιο παραγωγής. Όσο προσευχόμαστε η BRP να δώσει εντολή στην Rotax να φτιάξει δίχρονους κινητήρες άμεσου ψεκασμού για μοτοσυκλέτας δρόμου, ας θυμηθούμε τις πιο εντυπωσιακές του παρελθόντος.  

Yamaha TZR 250 R

 

SUZUKI RGV 250 Γ

Honda NSR 250 R

Kawasaki H1

SUZUKI RG 500

 

Yamaha RD 500

 

MotoGP: … από εκεί που σταμάτησαν πέρσι

Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

4/2/2016

Το τέλος της τρίτης μέρας των πρώτων επίσημων δοκιμαστικών στην Sepang μοιάζει σαν να είναι απλώς μια συνέχεια της περσινής χρονιάς. Ούτε τα νέα ελαστικά της Michelin, ούτε τα νέα ηλεκτρονικά φαίνεται να ήταν ικανά για να ανακατέψουν την τράπουλα. Μάλιστα στην περίπτωση του Jorge Lorenzo φαίνεται ότι τα πράγματα έγιναν πολύ καλύτερα. Με εξαίρεση την δεύτερη μέρα των δοκιμαστικών, όπου δεν πρόλαβε να δοκιμάσει το μαλακό πίσω ελαστικό, ήταν πάντα και με μεγάλη διαφορά ο ταχύτερος όλου του τριημέρου. Ο χρόνος που πέτυχε της τρίτη μέρα τον δοκιμαστικών με τα σκληρά ελαστικά της Michelin ήταν καλύτερος από το επίσημο ρεκόρ της πίστας της Μαλαισίας που είχε επιτευχθεί με τα μαλακά ελαστικά της Bridgestone. Στις δηλώσεις που έκανε μετά το τέλος της τρίτης μέρας, όπου ουσιαστικά η δραστηριότητα στην πίστα τελείωσε στις 02:00 το μεσημέρι λόγω βροχής, ήταν τουλάχιστον ενθουσιασμένος με την μοτοσυκλέτα και τα ελαστικά. Η Michelin είχε φέρει μια αναβαθμισμένη έκδοση για τα εμπρός ελαστικά της και ο Lorenzo είπε ότι η διαφορά είναι τεράστια και η αίσθηση βελτιώθηκε εντυπωσιακά, αν και όλοι συμφωνούν ότι ακόμα δεν είναι τόσο σταθερά όσο εκείνα της Bridgestone. Ήταν φανερό ότι τα Yamaha έχουν προσαρμοστεί μέχρι στιγμής καλύτερα απ΄όλους στα νέα δεδομένα. Ο Rossi, αν και σχεδόν ένα δευτερόλεπτο πίσω από τον Lorenzo, ήταν ο δεύτερος ταχύτερος του τριήμερου και είπε ότι ήταν πολύ ευχαριστημένος από την δουλειά που έγινε και βλέπει τη χρονιά με αισιοδοξία. Δεν απέφυγε να σχολιάσει εμμέσως την απόδοση του Lorenzo, λέγοντας ότι αυτός επικεντρώθηκε στην βρώμικη δουλειά και όχι στην επίτευξη ταχύτερου γύρου. Μάλιστα δοκίμασε και τα φτερά σταθεροποίησης, όμοια μα αυτά των Ducati, όμως δεν αισθάνθηκε κάποια διαφορά και τα έβγαλε. Αντίθετα, από το στρατόπεδο της Honda δεν υπήρχαν χαμόγελα αν και ο Marquez ήταν ο τρίτος ταχύτερος και πολύ κοντά στον Rossi. Προφανώς για το HRC η κατάκτηση του πρωταθλήματος είναι ο μόνος στόχος για την επόμενη χρονιά και το γεγονός ότι η διαφορά του πρώτου δικού της αναβάτη από τον πρώτο της Yamaha είναι πάνω από ένα δευτερόλεπτο δεν τους ικανοποιεί. "Είμαστε πολύ μακριά από εκεί που θέλουμε να βρεθούμε" ήταν η δήλωση του Nakamoto που συμπυκνώνει την γενική εικόνα των Honda. Ο Marquez αναφέρθηκε σε προβλήματα πρόσφυσης του πίσω τροχού, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τις προηγούμενες δηλώσεις των υπόλοιπων αναβατών που μίλαγαν για υπερβολικό κράτημα του πίσω ελαστικού της Michelin, σε σημείο τέτοιο που να μην ταιριάζει η συμπεριφορά του με το εμπρός. Προφανώς στην περίπτωση των Honda έχουμε να κάνουμε με προβλήματα στησίματος του πλαισίου, αλλά και τρόπου απόδοσης του κινητήρα, αφού είναι από πέρσι γνωστό το πρόβλημα με τον άγριο τρόπο που βγάζει την δύναμή του ο V4 του HRC. Πέρσι, με την βοήθεια των περίπλοκων ηλεκτρονικών είχαν καταφέρει να τον δαμάσουν από την μέση της χρονιάς, όμως φέτος με τα σαφώς πιο "πρωτόγονα" ενιαία ηλεκτρονικά, τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα. Οι φήμες θέλουν τη Honda να βρίσκεται σε ένα αγώνα δρόμου για να ετοιμάσει μια γενιά νέων κινητήρων πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Γεγονός είναι ότι η ατμόσφαιρα στο HRC ήταν γεμάτη προβληματισμό και ανησυχία, κάτι που φρόντισε να τονίσει σε δηλώσεις του ο Casey Stoner, λέγοντας ότι: They are not in a comfort zone. Ο Αυστραλός, ως πρώην δοκιμαστής του HRC και τώρα δοκιμαστής της Ducati, είχε κάθε λόγο για να γελάνε και τα μουστάκια του όλο το τριήμερο. Όχι μόνο γιατί πέτυχε τον πέμπτο καλύτερο χρόνο και ήταν γρηγορότερος από τους εργοστασιακούς αναβάτες της Ducati, αλλά γιατί με αυτή την εμφατική παρουσία του αισθάνεται ότι βούλωσε πολλά στόματα. Γενικά ο Stoner είναι πολύ συμπαθής στην κλειστή οικογένεια της αγωνιστικής ομάδας της Ducati, όμως έξω από αυτή δεν έχει καρδιακούς φίλους. Η συμπεριφορά του στα πιτς ήταν πάντα ψυχρή, σε σημείο τέτοιο που να δίνει την εικόνα ότι είναι μπλαζέ. Στην πραγματικότητα είναι απλώς ξενέρωτος ως χαρακτήρας αλλά αυτό αρκεί για να προκαλέσει σχόλια εναντίον του. Ο Rossi τον υποτιμούσε όσο τον είχε αντίπαλο και ο Marquez είχε πει στην Honda ότι ο Αυστραλός είναι πολύ αργός για να μπορεί να εξελίσσει την RCV. Επίσης το διαζύγιό του με το HRC πέρσι ήταν αρκετά επεισοδιακό, με την κόντρα να ξεκινά από την άρνηση του Nakamoto να αντικαταστήσει τον τραυματία Pedrosa και να καταλήγει με μήνυμα στο Twitter του Stoner από το νοσοκομείο που νοσηλευόταν μετά την πτώση του στον 8ωρο αγώνα της Suzuka: "Κόλλησε το κωλο-γκάζι". Με άλλα λόγια, σε πάρτι του Stoner δύσκολα θα δεις καλεσμένους από το χώρο του MotoGP. Πάντως η απόδοσή του όλο το τριήμερο ήταν εντυπωσιακή, δεδομένου ότι η φυσική του κατάσταση δεν βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με των ενεργών αναβατών και η μοτοσυκλέτα που οδήγησε δεν έχει καμία σχέση ούτε με εκείνες του HRC που είχε πέρσι, ούτε με τις GP-07 και GP-08 των 800 κυβικών. Αυτό έχει πυροδοτήσει πολλές συζητήσεις και σενάρια σχετικά με το μέλλον του. Οι περισσότεροι και κυρίως οι Ιταλοί δημοσιογράφοι πιστεύουν ότι φέτος θα δοκιμάσει τις δυνάμεις του σε έναν-δύο αγώνες και του χρόνου θα ακολουθήσει κανονικά το πρωτάθλημα. Κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι η Ducati θέλει τον Stoner για να δείξει ότι η μοτοσυκλέτα της είναι ικανή για την κατάκτηση του πρωταθλήματος και έτσι να πάρει πιο εύκολα την υπογραφή ενός οδηγού από την πρώτη πεντάδα. Ήδη πέρσι είχαν ακουστεί φήμες για τον Lorenzo, αν και δεν θα πρέπει να αποκλείσουμε ούτε την περίπτωση του Marquez, ο οποίος μετά τα περσινά γεγονότα έχει χαλάσει την άριστη σχέση του με το HRC και στις τελευταίες δηλώσεις του είναι πολύ δηκτικός με την απόδοση της μοτοσυκλέτας του.

Όλα αυτά είναι όμως σενάρια και το τέλος του πρώτου τριημέρου των επίσημων δοκιμαστικών δεν έφερε κάτι εντελώς καινούριο στο προσκήνιο. Μέχρι στιγμής φαίνεται ότι τα ελαστικά της Michelin δεν επηρέασαν τους χρόνους προς το χειρότερο, αλλά προς το καλύτερο και ότι το νέο εμπρός ελαστικό της γαλλικής εταιρείας δουλεύει πολύ καλύτερα από πριν και όντως οι πτώσεις ήταν ελάχιστες. Οι μοτοσυκλέτες της Yamaha επηρεάστηκαν λιγότερο απ΄όλους τους υπόλοιπους από τις αλλαγές των κανονισμών και αυτό φάνηκε από την πολύ καλή εμφάνιση της δορυφορικής της ομάδας Tech3. Μάλιστα ο Smith ήταν ο μόνος από τους αναβάτες που έκαναν εξομοίωση αγώνα και μας αποκάλυψε κάτι ενδιαφέρον για τα νέα ελαστικά. Σύμφωνα με τον Smith, τα  Bridgestone σου έδιναν πέντε-έξι γύρους με δυνατό κράτημα και μετά η απόδοσή τους έπεφτε, αλλά έμενε σταθερή μέχρι το τέλος του αγώνα. Αντίθετα τα Michelin κρατάνε για περισσότερους από 12 γύρους όμως η απόδοσή τους πέφτει απότομα και ο Smith πιστεύει ότι στο τελευταίο 1/3 του αγώνα αυτή η συμπεριφορά θα παίξει κρίσιμο ρόλο. Στην Suzuki  μπορεί να μην ανοίγουν σαμπάνιες αλλά είναι γενικά ευχαριστημένοι. Το ρεπορτάζ από την γαλάζια ομάδα λέει ότι μέχρι τα δοκιμαστικά του Phil Island θα πρέπει να έχουν έτοιμο το Full-seamless κιβώτιο ταχυτήτων και να δουλέψουν πάνω στην αεροδυναμική της μοτοσυκλέτας.