Shuhei Nakamoto: Ιστορίες από το HRC

Από τον

Μπάμπη Μέντη

21/8/2015

Στην τελευταία του συνέντευξη, ο σημερινός πρόεδρος του HRC αποκαλύπτει στοιχεία και λέει ιστορίες που αποτυπώνουν την προσωπικότητα και την τεχνολογία του διάσημου αγωνιστικού τμήματος της Honda. Διαβάστε τι λέει για τον Shoichiro Honda, τον Stoner και το Marquez, τα seamless κιβώτια και τα ηλεκτρονικά

Η γνωριμία με τον Shoichiro Honda

Στο HRC έπιασα δουλειά το 1983 όταν ο Shoichiro είχε ήδη αποσυρθεί από την εταιρεία. Το 1984 ήμουν στα εργαστήρια και έλεγχα στη ζυγαριά ακριβείας το βάρος κάποιων εξαρτημάτων όταν ένοιωσα ένα χέρι να πιάνει ένα από αυτά και να το σηκώνει. "Άσ' το κάτω!'' Φώναξα με αυστηρό ύφος και γυρίζοντας το κεφάλι μου αντίκρισα τον Shoichiro, ο οποίος μου ζήτησε συγνώμη που διέκοψε την δουλειά μου πριν καν προλάβω να του απολογηθώ για την επιθετική συμπεριφορά μου.

Για την τεχνολογία των MotoGP

Αρχικά δούλεψα 17 χρόνια στο HRC, ως υπεύθυνος για το σχεδιασμό πλαισίων των RS 125/250, RVF 750 και VTR 1000. Από το 2002 μέχρι το 2008 πήγα ως τεχνικός διευθυντής στην Formula 1.

Επιστρέφοντας το 2009 ως πρόεδρος του HRC στα MotoGP, έφερα από την F1 νέες τεχνολογίες όπως το seamless κιβώτιο ταχυτήτων και την τεχνογνωσία στα ηλεκτρονικά. Είναι λάθος αυτό που πιστεύουν οι περισσότεροι ότι τα ηλεκτρονικά είναι περίπλοκα. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει με τα δικά μας, όπου είναι πολύ φιλικά για τους μηχανικούς να τα ρυθμίσουν. Γι΄αυτό ήμασταν αντίθετοι με τον κανονισμό μιας κοινής ECU που θέλει η Dorna.

Stoner VS Marquez

Για μένα ανήκουν στην ίδια σπάνια ράτσα και μοιάζουν σαν λιοντάρια. Όταν βγαίνουν στην πίστα βρίσκουν τον στόχο και επιτίθενται. Σίγουρα έχουν διαφορετικό χαρακτήρα. Με τον Stoner παίρνει πολύ περισσότερο χρόνο για να χτίσεις μια σχέση μαζί του. Όμως όταν τα καταφέρεις γίνεται μέρος της οικογένειας.

Αντίθετα ο Marquez είναι πιο ανοιχτός, κάνει αστεία και είναι πάντα πρόσχαρος, αλλά πολλές φορές δεν μπορείς να καταλάβεις τι ακριβώς σκέφτεται.

Η ζωή μακριά από τους αγώνες

Τον ελεύθερό μου χρόνο τον περνάω στο εξοχικό μου στα βουνά της Ιαπωνίας. Στα βουνά βρίσκω την ηρεμία και κάνω βόλτες με το ποδήλατο. Ακόμα και στην δουλειά πάω καθημερινά με το ποδήλατο αφού το σπίτι μου απέχει περίπου δέκα χιλιόμετρα από το γραφείο

Ποια είναι η πιο σπουδαία νίκη;

Η σπουδαιότερη νίκη για μένα είναι πάντα η επόμενη!

https://bit.ly/badilikia25

Από τον

Μπάμπη Μέντη

11/11/2015

Οι δίχρονες μοτοσυκλέτες δρόμου πέθαναν για διάφορους λόγους. Η κάπνα από την εξάτμιση και η μυρωδιά του καμένου λαδιού ήταν σίγουρα μια άσχημη εικόνα για την σύγχρονη εποχή της οικολογικής συνείδησης, που πολλές φορές φτάνει στα όρια της υστερίας. Όμως και τα ίδια τα εργοστάσια δεν έκαναν κάτι για να υπερασπιστούν τους δίχρονους κινητήρες. Η τεχνολογία τους έμεινε στάσιμη για πολλά χρόνια και ποτέ δεν μπήκε στην εποχή των ψεκασμών, μένοντας στην αναχρονιστική τεχνολογία των καρμπιρατέρ. Ακόμα και η Yamaha που έκτισε το όνομά της με τους δίχρονους κινητήρες της, η τελευταία της προσπάθεια ήταν ο V2 του TZR 250 R του 1994. Όσο κι αν ακουστεί περίεργο, ο πιο εξελιγμένος τεχνολογικά δίχρονος κινητήρας σε μοτοσυκλέτα δρόμου σχεδιάστηκε από την BIMOTA. Φυσικά δεν δούλεψε ποτέ σωστά, αφού η BIMOTA είναι μια εταιρεία που ΠΟΤΕ δεν είχε σχεδιάσει δικούς της κινητήρες και απλώς έφτιανε πλαίσια χρησιμοποιώντας κινητήρες της Yamaha, Ducati και πιο σπάνια της Honda και Suzuki. Το αποτέλεσμα ήταν η δίχρονη V2 500 της BIMOTA με τον ψεκασμό, να μην μπορεί να κρατήσει ούτε ρελαντί και οι πλούσιοι ιδιοκτήτες της να την στέλνουν πίσω στην ιταλική βιοτεχνία για να της βάλουν δύο παλιομοδίτικα καρμπιρατέρ.

Κάπου στις αρχές τις δεκαετίας του 2000, μια μικρή start-up εταιρεία στην Αυστραλία με το όνομα Orbital, κατέθεσε μια πατέντα για έναν δίχρονο κινητήρα άμεσου ψεκασμού. Εκείνη την εποχή, μόλις είχε αρχίσει να καθιερώνονται οι έμμεσοι ψεκασμοί (μπεκ στους αυλούς εισαγωγής) στις μοτοσυκλέτες και τα πρώτα αυτοκίνητα παραγωγής με άμεσο ψεκασμό (μπεκ μέσα στο θάλαμο καύσης) εμφανίστηκαν τρία χρόνια αργότερα.

Ενδιαφέρον για τον δίχρονο, άμεσου ψεκασμού κινητήρα της Orbital έδειξε η Aprilia, που έφτιαξε ένα scooter 50 κυβικών και όλοι πιστέψαμε ότι σύντομα θα έδειχνε ένα RS 250 με αυτή την τεχνολογία και έκανε τα όνειρά μας πιο υγρά.

Στην πραγματικότητα όμως, η Aprilia δεν είχε αγοράσει τίποτα από την Orbital. Η αυστριακή Rotax ήταν εκείνη που είχε πρόσβαση στην τεχνολογία άμεσου ψεκασμού για δίχρονους κινητήρες και ήταν ο προμηθευτής της Aprilia μέχρι την ημέρα που το Piaggio Group την εξαγόρασε και σταμάτησε η συνεργασία με τους Αυστριακούς. Κάπου εδώ αρχίζει να αποκτά ενδιαφέρον η ιστορία από τεχνολογικής άποψης, αλλά ίσως και μοτοσικλετιστηκής. Η Rotax είναι κατασκευαστής δίχρονων και τετράχρονων κινητήρων πάσης φύσεως. Το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής της και την φήμη της, την απέκτησε από τους αερόψυκτους boxer για μικρά ελικοφόρα αεροπλάνα και τους μονοκύλινδρους δίχρονους για αγωνιστικά καρτ.

Οι αεροπορικοί κινητήρες ήταν η κύρια αιτία που την εξαγόρασε η Καναδική εταιρεία κατασκευής αεροσκαφών Bombardier (BRP), όμως εξαγοράζοντας την Can-Am και δημιουργώντας την Polaris, μπήκε δυναμικά στα οχήματα ελευθέρου χρόνου και τις μοτοσυκλέτες Cruiser. Όμως ο όμιλος BRP δεν μας ενδιαφέρει για τις μοτοσυκλέτες ή τα ATV που κατασκευάζει, αλλά για τους εξωλέμβιους κινητήρες θαλάσσης της Evinrude! Είναι η μοναδική εταιρεία στο είδος της που κατασκευάζει μεγάλους δίχρονους κινητήρες, οι οποίοι είναι οικονομικότεροι σε κατανάλωση, με λιγότερες εκπομπές ρύπων και φυσικά πολύ ελαφρύτερος από τους αντίστοιχους τετράχρονους των Mercury, Yamaha, Honda και Suzuki, ενώ θέλει service κάθε πέντε χρόνια.

Μιλάμε για ένα V6 δίχρονο κινητήρα 3500 κυβικών, ο οποίος έχει κόφτη στις 7000 στροφές, αποδίδει από 200 έως 300 ίππους (στην αγωνιστική του έκδοση φτάνει τους 385), είναι εντελώς άκαπνος και οι εκπομπές CO είναι τόσο χαμηλές που έχει την άδεια να χρησιμοποιείται σε όλες τις λίμνες και τα ποτάμια με τους αυστηρότερους οικολογικούς περιορισμούς. Το μυστικό του είναι φυσικά η τεχνολογία άμεσου ψεκασμού και η εξέλιξή του από το πρωτότυπο της Orbital. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που ένας δίχρονος κινητήρας καταφέρνει να καίει λιγότερη βενζίνη και να βγάζει λιγότερα επιβλαβή καυσαέρια από την εξάτμισή του. Όχι μόνο αυτό, αλλά οι συγκεκριμένοι εξωλέμβιοι προσφέρουν καλύτερες επιδόσεις από τον τετράχρονο V8 της Yamaha με τους 350 ίππους και τον υπερτροφοδοτούμενο in-line 6 των 350 ίππων της Mercury. Αν λάβουμε υπόψη μας ότι λόγο χωροταξικών προβλημάτων, οι δίχρονοι εξωλέμβιοι κινητήρες δεν μπορούν να έχουν εξατμίσεις με ογκώδη θαλάμους διαστολής (που είναι κρίσιμο στοιχείου για τους δίχρονους κινητήρες), τότε καταλαβαίνουμε ότι η απόδοση των E-Tec Gen II κινητήρων της Evinrude θα μπορούσε να ήταν ακόμα μεγαλύτερη. Άρα η εφαρμογή της συγκεκριμένης τεχνολογίας σε έναν κινητήρα μοτοσυκλέτας, όχι μόνο δεν είναι οπισθοδρόμηση ή απλώς επιθυμία μερικών ξεμωραμένων που αναπολούν το παρελθόν, αλλά ένα βήμα εμπρός. Μην ξεχνάτε ότι τα λιγότερα μηχανικά μέρη που απαρτίζουν ένα δίχρονο κινητήρα, σημαίνει απλούστερη κατασκευή, δηλαδή λιγότερες εκπομπές CO στο στάδιο παραγωγής. Όσο προσευχόμαστε η BRP να δώσει εντολή στην Rotax να φτιάξει δίχρονους κινητήρες άμεσου ψεκασμού για μοτοσυκλέτας δρόμου, ας θυμηθούμε τις πιο εντυπωσιακές του παρελθόντος.

Yamaha TZR 250 R