Isle of Man TT 2024 - Χωρίς κανένα θάνατο αναβάτη, κάτι που έχει να συμβεί 12 χρόνια!

Ευχάριστα νέα για έναν από τους πιο επικίνδυνους αγώνες μηχανοκίνητου αθλητισμού στον κόσμο
IOMTT 2024
Από τον

Αλέξανδρο Λαμπράκη

11/6/2024

Το 2024 ήταν μία από τις καλύτερες χρονιές για το TT, καθώς κανένας αναβάτης δεν έχασε την ζωή του στην διάρκεια των δύο εβδομάδων διεξαγωγής του event, κάτι που έχει να συμβεί από το 2012 -εκτός των 2020 και 2021, όπου τα μέτρα για τον COVID 19 δεν επέτρεψαν να διεξαχθούν αγώνες.

Το Isle of Man TT είναι ένας από τους πιο επικίνδυνους αγώνες μοτοσυκλέτας στον κόσμο, έχοντας ουκ ολίγες φορές διεκδικήσει τον δικό του φόρο αίματος στους δρόμους του Νησιού. Από το 1907, όταν και ξεκίνησε ως θεσμός, το TT έχει μέχρι και το 2023 στοιχίσει την ζωή σε 156 αναβάτες, στην διάρκεια των δοκιμαστικών και των αγώνων. Αν συμπεριλάβουμε και τους υπόλοιπους αγώνες που λαμβάνουν χώρα στην διαδρομή του Βουνού (ManxGP, Classic TT), τότε το σύνολο ανεβαίνει στους 269.

Isle of Man TT 2024 – Όλοι οι αγωνιζόμενοι επιστρέφουν σπίτια τους

Ο πρώτος καταγεγραμμένος θάνατος στο IOMTT, εντοπίζεται στις 27 Ιουνίου του 1911, όταν ο Βρετανός Victor Surridge σκοτώθηκε κατά την διάρκεια των δοκιμαστικών, στο γνωστό σημείο Glen Helen. Δύο χρόνια αργότερα, στις 6 Ιουνίου του 1913, το Creg ny Baa ήταν το σημείο που ο επίσης Βρετανός Frank R. Bateman θα συναντούσε τον θάνατο, κατά την διάρκεια του αγώνα Senior TT, η πρώτη απώλεια σε διάρκεια αγώνα. Ο πρώτος Ιρλανδός που σκοτώθηκε στο IOMTT, ήταν ο Fred Walkner στις 19 Μαΐου 1914 στο St Ninian’s Crossroad, κατά την διάρκεια του Junior TT. Μην ξεχνάμε και τους θαρραλέους Marshals και διασώστες, οι οποίοι ακολουθούν με τις δικές τους μοτοσυκλέτες τους αγωνιζόμενους σε όλη την διαδρομή των 37,73 μιλίων (60,718 χιλιομέτρων), έτοιμοι να βοηθήσουν άμεσα κάποιο τραυματία.

John Hinds

Ανάμεσα στους "flying doctors", τους ιπτάμενους γιατρούς όπως τους ονομάζουν οι αγωνιζόμενοι, ο πιο γνωστός ήταν ο John Hinds, ο οποίος είχε βοηθήσει να σωθούν πολλές ζωές, κινούμενος ταχύτατα με τη μοτοσυκλέτα του ανάμεσα στους συμμετέχοντες του αγώνα, και φτάνοντας άμεσα σε πολλά ατυχήματα για να δώσει τις πρώτες βοήθειες. Δυστυχώς ο Hinds έχασε τη ζωή του σε ένα ατύχημα στα δοκιμαστικά του ΙΟΜΤΤ το 2015, όταν έπεσε πάνω σε τοίχο...

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο πρώτος νόμος που υποχρέωνε τους αναβάτες να φοράνε κράνος κατά την διάρκεια των αγώνων ήρθε πολύ αργότερα. Μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, το 1918, μαζί με την νέα ονομασία “Isle of Man Tourist Trophy” ήρθε και η εφαρμογή νέων κανόνων ασφαλείας, που έκαναν υποχρεωτική τη χρήση του κράνους! Δηλαδή μέχρι τότε μπορούσε να τρέξεις στον αγώνα, χωρίς να φοράς κάτι που να προστατεύει -πραγματικά- το κεφάλι σου! Άλλες εποχές, που ευτυχώς έχουν μείνει πίσω μας…

Isle of Man TT 2024 – Όλοι οι αγωνιζόμενοι επιστρέφουν σπίτια τους

Το 2022, μετά από δύο χρόνια απουσίας από τους δρόμους του Νησιού, εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού, οι αγωνιζόμενοι σε μοτοσυκλέτες και sidecars επέστρεψαν για να βιώσουν ξανά αυτό το μοναδικό αίσθημα και με την ελπίδα ότι θα καταφέρουν να κατακτήσουν το Βουνό. Ήταν ταυτόχρονα και μία από τις πιο θανατηφόρες χρονιές, με συνολικά 5 ανθρώπους να χάνουν τη ζωή τους και 2 να τραυματίζονται σοβαρά. Ένας εξ αυτών μάλιστα, ο Mike Booth, έχασε το δεξί του πόδι, μετά την άσχημη πτώση του στην 26η στροφή της διαδρομής. Τελευταία φορά που είδαμε τόσο αίμα να χύνεται στην άσφαλτο ήταν το 1989.

Isle of Man TT 2024 – Όλοι οι αγωνιζόμενοι επιστρέφουν σπίτια τους

Το 2024 ήταν μία από τις πιο σπάνιες χρονιές, με τον συνολικό αριθμό των θυμάτων του ΤΤ να μένει -ευτυχώς- στάσιμος, χωρίς κανένας αναβάτης ή κάποιος από τους διοργανωτές και θεατές να χάνει την ζωή του στην διάρκεια των δύο εβδομάδων. Από το 1937 και μετά, μόλις δύο χρονιές ήταν που δεν υπήρξε κανένας θάνατος, συμπεριλαμβανομένου του Manx GP, το 1982 και το 2001. Αν βγάλουμε το μικρότερο “αδελφάκι” του TT, το οποίο πρέπει να περάσει κανείς για να βρεθεί στο θρυλικό IOMTT, τότε η τελευταία φορά που το Βουνό δεν θρήνησε κανέναν αναβάτη στις δύο εβδομάδες του TT ήταν το 2012.

Isle of Man TT 2024 – Όλοι οι αγωνιζόμενοι επιστρέφουν σπίτια τους

Βλέποντας τα στατιστικά καταλαβαίνουμε γιατί η διαδρομή του Βουνού θεωρείται από τις πιο επικίνδυνες στον κόσμο για αγώνες μοτοσυκλέτας, όμως ταυτόχρονα είναι και αυτό που γοητεύει όσους συμμετέχουν εκεί. Κανείς από τους αναβάτες δεν βρίσκεται εκεί χωρίς να γνωρίζει τους κινδύνους, όμως αναμφίβολα είναι χαρμόσυνη είδηση κάθε φορά που δεν έχουμε κάποιο θάνατο. Ελπίζουμε το 2024 να είναι η τρίτη χρονιά που δεν θα έχουμε κανένα θάνατο. Το πρώτο βήμα έγινε, με το δεύτερο να είναι το Manx GP, που αναμένεται να διεξαχθεί στις 22-26 Αυγούστου 2024.

Ετικέτες

MotoGP - Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!

Το πιο πρόσφατο ρεκόρ καταγράφηκε στην ευθεία του Mugello από τον Binder, στον αγώνα Sprint
motomagMotoGP – Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!
Από τον

Αλέξανδρο Λαμπράκη

4/1/2024

Το ιταλικό GP του 2023 στην πίστα του Mugello έφερε νέο ρεκόρ τελικής ταχύτητας, με τον εργοστασιακό αναβάτη της Red Bull KTM, Brad Binder, να σημειώνει στον αγώνα Sprint του Σαββάτου το εξωφρενικό νούμερο των 366,1 χ.α.ω., με τη μεγάλη κατηγορία να πλησιάζει ακόμα περισσότερο τον αριθμό 400 που έχουμε συνηθίσει περισσότερο στα dragster!

Η μεγάλη ευθεία εκκίνησης-τερματισμού των 1.141 μέτρων του Mugello, μας έχει συνηθίσει στις υψηλές τελικές. Εκεί είναι και το σημείο που συνήθως βλέπουμε να σπάει το ρεκόρ, και το 2023 δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Τα 366,1 χλμ/ώρα που έγραψε ο Brad Binder θα θεωρούνταν απόλυτα εξωφρενικό νούμερο μέχρι πριν λίγα χρόνια, όμως η ραγδαία εξέλιξη και η πρόοδος της τεχνολογίας στην υψηλότερη μορφή του μηχανοκίνητου αθλητισμού με μοτοσυκλέτα το κατέστησε εφικτό. Αξίζει να σημειωθεί για τους φίλους της αυστριακής εταιρείας πως η επιτυχία αυτή του Binder ήταν η δεύτερη φορά που η εργοστασιακή ομάδα της KTM σημείωσε την υψηλότερη τελική στη μεγάλη κατηγορία των MotoGP.

MotoGP – Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!

Μία ακόμα πίστα που ωθεί τα πρωτότυπα των MotoGP στο όριο περιστροφής των κινητήρων είναι αυτή στην Doha του Κατάρ, ωστόσο τον Νοέμβριο του 2023, όπου η Losail αποτέλεσε τον προτελευταίο γύρω του πρωταθλήματος, δεν είδαμε να σπάει εκεί το φράγμα των 360 χ.α.ω. Ένας από τους παράγοντες που οδήγησαν σε αυτό ήταν το γεγονός ότι η ευθεία εκκίνησης-τερματισμού ήταν για το 2023 διαφορετική, μικρότερη κατά 30 μέτρα σε σύγκριση με τις προηγούμενες χρονιές. Εκεί, η Ducati ήταν αυτή που σημείωσε την υψηλότερη τελική με τους Enea Bastianini, Marco Bezzecchi και Zohan Zarco να γράφουν 356,4 χ.α.ω.

Μπορεί η σεζόν του 2023 να είχε μία νέα προσθήκη στο καλεντάρι της, αυτή της Buddh International Circuit, κοντά στο Δελχί της Ινδίας, ωστόσο παρά την μεγάλη πίσω ευθεία των 1.006 μέτρων δεν καταφέραμε να δούμε να σπάει το φράγμα των 360 χ.α.ω. Αν και σαν πίστα χαρακτηρίζεται από ροή που βοηθάει στην επίτευξη υψηλής ταχύτητας, ο Aleix Espargaro με την RS-GP ήταν αυτός που έφτασε τα 356,4 χιλιόμετρα στον αγώνα Sprint. Από την άλλη βέβαια, μιλάμε για μία άγνωστη πίστα για τους αγωνιζόμενους, κάτι που σημαίνει ότι το ρεκόρ αυτό μπορεί να καταρριφθεί στα επόμενα χρόνια, μέχρι και το 2027 όταν τα MotoGP θα υποδεχτούν τους κινητήρες των 850 κυβικών.

Η υψηλή τελική είναι σημαντικό κομμάτι στα MotoGP, καθώς σου δίνει τη δυνατότητα να εκμεταλλευτείς στο μέγιστο το slipstreaming και κάνει πιο εύκολες τις προσπεράσεις στο τέλος της ευθείας. Αυτό, το επιβεβαίωσε και ο Αυστραλός, ο οποίος δήλωσε χαρακτηριστικά ότι η μοτοσυκλέτα του είναι “πύραυλος”, δίνοντας τα εύσημα στην ομάδα του. Ο χαρακτηρισμός “πύραυλος”, δεν είναι καθόλου άσχετος, αν κανείς σκεφτεί ότι τα συμβατικά επιβατικά αεροσκάφη φτάνουν τα 240-285 χ.α.ω. προτού απογειωθούν, με τα ελαφριά μονοκινητήρια να χρειάζονται ακόμα λιγότερα χιλιόμετρα γι’ αυτό.

MotoGP – Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!

Πάμε να δούμε την εξέλιξη όσον αφορά την τελική ταχύτητα από την απαρχή της τετράχρονης κατηγορίας MotoGP:

Κοιτάζοντας την ιστορία, πίσω στο 2002, την πρώτη χρονιά της τετράχρονης εποχής, ο Tohru Ukawa με Honda σημείωσε "μόλις" 324,5 χ.α.ω. Το 2003 το ρεκόρ αυτό έσπασε η Ducati του Loris Capirossi, πετυχαίνοντας τελική 332,4 χ.α.ω, για να επιστρέψει στη Honda και τον Alex Barros το 2004 με 343 χ.α.ω. Οι παραπάνω μετρήσεις έλαβαν χώρα στην πίστα του Mugello.

MotoGP – Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!

Χρειάστηκαν δύο ακόμη χρόνια, μέχρι να φτάσουμε στη Shanghai το 2006, όπου ο Makoto Tamada με Honda θα αφήσει το σημάδι του γράφοντας 343,7 χ.α.ω τελικής στα προκριματικά. Η χρονιά αυτή ήταν και η τελευταία που βλέπαμε τον κινητήρα των 990 κυβικών, καθώς το 2007 τα MotoGP “έπεσαν” στα 800 κυβικά.

Αυτό μπορεί να καθυστέρησε λίγο το να δούμε υψηλότερη τελική ταχύτητα, όμως δεν το απέτρεψε. Ο αναβάτης της Honda, Dani Pedrosa, το 2009 θα γράψει νέο ρεκόρ στο Mugello με 349,3 χ.α.ω., που θα καταφέρει να κρατήσει για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Το 2012 τα MotoGP ανεβαίνουν στα 1.000 κυβικά, όμως μέχρι το 2014 δεν θα δούμε να αλλάζει χέρια ο τίτλος της υψηλότερης τελικής. Αυτή είναι η χρονιά που ο Andrea Iannone καβάλα σε Ducati έγραψε 349,6 χ.α.ω., πλησιάζοντας έτσι πολύ κοντά στο φράγμα των 350 χ.α.ω.

MotoGP – Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!

Τελικά, αυτό θα σπάσει ένα χρόνο αργότερα, το 2015, από τον 8 φορές -πλέον- Παγκόσμιο Πρωταθλητή, Marc Marquez και την ομάδα της Honda, στην Doha του Κατάρ. Δεν θα κρατήσει πολύ, όμως, καθώς την ίδια χρονιά στο Mugello, ο Iannone θα πάρει πίσω τον τίτλο, με το ρεκόρ των 354,9 χ.α.ω.

H Ducati θα συνεχίσει να διατηρεί τον τίτλο με τον Andrea Dovizioso να σημειώνει στο ιταλικό GP 356,5 χ.α.ω. το 2018, ενώ το 2019 θα σταματήσει "τη βελόνα" στα 356,7 χ.α.ω. Να σημειώσουμε ότι εκείνη την εποχή αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους και τα αεροδυναμικά βοηθήματα στο μπροστά τμήμα του φαίρινγκ των μοτοσυκλετών.

MotoGP – Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!

Προχωράμε 2 χρόνια για να βρεθούμε στο 2021, με τα “φτερά” στα φαίρινγκ να έχουν μπει για τα καλά στην ζωή μας. Εκείνη την χρονιά, ο Johann Zarco πάνω στην Pramac Ducati θα περάσει την “παγίδα ταχύτητας” με 362,4 χ.α.ω. Λίγους γύρους μετά, στο Mugello, ο εργοστασιακός αναβάτης της KTM, Brad Binder θα ισοφαρίσει τον Γάλλο.

Το ιταλικό GP θα έρθει ξανά στο προσκήνιο το 2022, με τον Jorge Martin της Pramac Ducati, να ανεβάζει τον πήχη στα 363,6 χ.α.ω, αξιοποιώντας το slipstreaming στη μεγάλη ευθεία εκκίνησης-τερματισμού των 1.141 μέτρων. Ο ίδιος είχε δηλώσει μετά τον αγώνα ότι ο δυνατός αέρας στην είσοδο της πρώτης στροφής ήταν αυξητικός παράγοντας του κινδύνου που αντιμετώπιζαν οι αναβάτες σε αυτά τα χιλιόμετρα.

MotoGP – Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!

Το 2023 ο Brad Binder (KTM) επέστρεψε στην κορυφή της λίστας με την υψηλότερη τελική, σπάζοντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ με 366,1 χ.α.ω. Μαζί του, το ρεκόρ του Martin έσπασε και ο εργοστασιακός αναβάτης της Ducati, Enea Bastianini με 364,8 χ.α.ω., ενώ κατά τη διάρκεια του ιταλικού GP, 12 συνολικά αναβάτες κατάφεραν να σπάσουν το φράγμα των 360 χ.α.ω. Απίστευτες ταχύτητες που αναδεικνύουν την πρόοδο, την εξέλιξη και το επίπεδο που βρίσκονται σήμερα τα MotoGP.

Όπως δήλωσε και ο Jack Miller, σε αυτό το παιχνίδι της εξέλιξης δεν υπάρχει όριο. Αυτό είναι σίγουρο, καθώς κάθε χρόνο βλέπουμε και κάτι καινούργιο. Αρκεί απλά να σκεφτούμε πόσο απίθανα έμοιαζαν κάποτε τα 300 χ.α.ω. Όταν σπάσαμε το φράγμα αυτό, βάλαμε νέο στόχο, φτάνοντας τα 360 χ.α.ω. Η διαφορά από εκεί στα 370 δεν δείχνει μεγάλη, και τα 400 πλησιάζουν ολοένα και περισσότερο…

MotoGP – Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!

Είναι σαφές ότι τα αεροδυναμικά βοηθήματα έχουν συντελέσει κομβικό ρόλο στην επίτευξη τόσο υψηλών ταχυτήτων. Μπορεί ναι μεν να επηρεάζουν ελαφρώς την ροή του αέρα, όταν μιλάμε για τελική ταχύτητα, όμως με τις ιπποδυνάμεις των σύγχρονων πρωτότυπων των MotoGP, η κάθετη δύναμη που προσφέρει είναι πολύ μεγαλύτερη, αντισταθμίζοντας το αμελητέο μειονέκτημα. Αν δεν ήταν τόσο αποτελεσματικά, τότε δεν θα τα είχαν υιοθετήσει όλοι οι κατασκευαστές. Άσχετα αν αρέσουν ή όχι, μιλάμε για μία τεχνολογία που έφερε αποτελέσματα και αυτό σημαίνει ότι ήρθε για να μείνει. Δεν γνωρίζουμε τι θα γίνει από το 2027 και μετά, όπου οι κινητήρες θα χάσουν 150 κυβικά, ενώ ταυτόχρονα τα καύσιμα θα γίνουν 100% συνθετικά. Ίσως να αργήσουμε να δούμε τέτοια νούμερα ξανά. Ίσως πάλι να μην ξαναδούμε, μέχρι κάτι άλλο να αλλάξει. Όπως και να ‘χει όμως, οι τελικές αυτές έχουν γραφτεί στην ιστορία και η μείωση του κυβισμού και τα συνθετικά καύσιμα, το μόνο που μπορεί να σημαίνουν είναι ακόμα μεγαλύτερος χώρος για εξέλιξη, την οποία στο τέλος θα την δούμε εμείς στις μοτοσυκλέτες που χρησιμοποιούμε καθημερινά στον δρόμο.

MotoGP – Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!

Ακολουθούν οι 10 υψηλότερες τελικές στην ιστορία των MotoGP:

1. Brad Binder (KTM): 366.1 km/h – Sprint, Mugello 2023
2. Enea Bastianini (Ducati): 364.8 km/h – Sprint, Mugello 2023
3. Jorge Martin (Ducati): 363.6 km /h – Race, Mugello 2022
4. Maverick Viñales (Aprilia): 363.6 km/h – Sprint, Mugello 2023
5. Fabio Di Giannantonio (Ducati): 363.6 km/h – Race, Mugello 2023
6. Johann Zarco (Ducati): 362.4 km/h - FP4, Doha 2021
7. Brad Binder (KTM): 362.4 km/h - FP3, Mugello 2021
8. Jack Miller (KTM): 362.4 km/h - Sprint, Mugello 2023
9. Johann Zarco (Ducati): 362.4 km/h – Sprint, Mugello 2023
10. Michele Pirro (Ducati): 361.2 km/h – Sprint, Mugello 2023

 

 

Ετικέτες