MotoGP – Με μία τελικά απουσία ξεκινάνε τα δοκιμαστικά στο Κατάρ
Εκτός πίστας θα βρίσκεται ο Morbidelli, με τον Raul Fernandez που είχε 3 κατάγματα, να παίρνει εν τέλει το πράσινο φως
Από τον
Αλέξανδρο Λαμπράκη
19/2/2024
Ο Raul Fernandez, ο οποίος είχε υποστεί τρία κατάγματα κατά την διάρκεια των δοκιμαστικών στη Μαλαισία, πήρε τελικά το πράσινο φως για να συμμετάσχει και σε αυτά του Κατάρ, με 21 από τους 22 συνολικά αναβάτες να δοκιμάζουν για τελευταία φορά τις νέες τους μοτοσυκλέτες στις 19-20 Φεβρουαρίου, πριν την έναρξη της αγωνιστικής σεζόν στις 8-10 Μαρτίου.
Η νέα μεταγραφή της Prima Pramac, Franco Morbidelli, θα ταξιδέψει μεν μέχρι την Ντόχα, περιορίζοντας όμως την επαγγελματική του εμπλοκή στις δημόσιες σχέσεις και τις φωτογραφήσεις. Το ατύχημα που είχε κατά τα δοκιμαστικά των Motul WSBK στην πίστα του Portimao, λίγο πριν από τα αντίστοιχα του MotoGP στην Μαλαισία, του στερεί τη συμμετοχή και στις δεύτερες δοκιμές, αφού κατόπιν ιατρικής συμβουλής αποφάσισε να μείνει εκτός αγωνιστικής δράσης μέχρι και το πρώτο GP.
Όσον αφορά τώρα τον αναβάτη της Trackhouse Aprilia, Raul Fernandez, φαίνεται ότι θα συμμετέχει κανονικά μετά το highside που είχε στη Sepang, στον τρίτο γύρο των δοκιμαστικών. Αν και ο αρχικός έλεγχος στο ιατρικό κέντρο της πίστας, του είχε δώσει τότε το πράσινο φως να συνεχίσει, ο ίδιος δεν κατάφερε να ανέβει ξανά στη σέλα της μοτοσυκλέτας του.
Η επιστροφή του στην Ισπανία συνοδεύτηκε από μία σειρά εξετάσεων. Εκεί, διαπιστώθηκε ότι δυστυχώς για τον ίδιο, η πτώση του δεν του άφησε μόνο μελανιές, καθώς οι γιατροί είδαν ότι είχε και τρία κατάγματα. Δύο εξ αυτών στη λεκάνη και ένα στο ισχίο. Λίγο πριν αναχωρήσει για την Ντόχα, ο Fernandez υπεβλήθη σε αξονική τομογραφία, η οποία έκρινε ασφαλή τη συμμετοχή του στα τελευταία δοκιμαστικά πριν την έναρξη της αγωνιστικής σεζόν.
Η εξέλιξη αυτή κρίνεται αρκετά θετική για τον ίδιο, καθώς η μόνη επαφή που είχε με την RS-GP του 23 -με την οποία θα αγωνιστεί ο ίδιος, αντί για τη μοτοσυκλέτα του 24- ήταν στην πίστα της Valencia, όπου διεξήχθησαν τα τελευταία δοκιμαστικά του 2023, μετά τον αγώνα στην ίδια πίστα που έριξε την αυλαία του Πρωταθλήματος. Εκεί ο Ισπανός είχε δηλώσει ικανοποιημένος από τη μοτοσυκλέτα του. Όμως στη Sepang κατάφερε να κάνει μόνο τρεις γύρους, καθώς οι πόνοι δεν του επέτρεψαν να συνεχίσει. Έτσι, μένουν οι δύο μέρες στο Κατάρ, με την πρώτη να ξεκινάει σήμερα 19/2 στις 2:00 μ.μ. (ώρα Κατάρ).
Ο 23χρονος Ισπανός δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τους φυσιοθεραπευτές του, Jaime και Nacho, δίνοντας τα εύσημα και στο Quironprevencion MotoGP Health Center, που αντικατέστησε πέρυσι την Clinica Mobile. Όπως τόνισε, ο συνήθης χρόνος αποθεραπείας από τέτοιου είδους τραυματισμούς είναι 4-5 εβδομάδες, ενώ ο ίδιος σε διάστημα σχεδόν δύο εβδομάδων θα βρεθεί και πάλι στην σέλα ενός πρωτότυπου MotoGP.
Πρωταρχικός του στόχος είναι να δει πώς θα τα πάει με το πόδι του, καθώς ξέρει ότι μπορεί να οδηγήσει μοτοσυκλέτα, όμως με τα πρωτότυπα των MotoGP με την κτηνώδη δύναμη, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Τέλος, σύμφωνα με τον ίδιο τον Fernandez, μία αλλαγή στην προπόνησή του μέσα στον χειμώνα, βελτίωσε σημαντικά την φυσική του κατάσταση. Τίποτα όμως δεν μπορεί να κριθεί, μέχρι να ανέβει στη MotoGP μοτοσυκλέτα του, για να δει στην πράξη τα αποτελέσματα και το κατά πόσο αποδίδουν οι αλλαγές αυτές.
Έτσι τουλάχιστον οι 21 από τους 22 συνολικά αναβάτες θα καταφέρουν να βρεθούν στην Ντόχα για το τελευταίο δοκιμαστικό, που θα τους βοηθήσουν να μπουν στο κλίμα της αγωνιστικής σεζόν που έρχεται.
MotoGP - Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!
Το πιο πρόσφατο ρεκόρ καταγράφηκε στην ευθεία του Mugello από τον Binder, στον αγώνα Sprint
Από τον
Αλέξανδρο Λαμπράκη
4/1/2024
Το ιταλικό GP του 2023 στην πίστα του Mugello έφερε νέο ρεκόρ τελικής ταχύτητας, με τον εργοστασιακό αναβάτη της Red Bull KTM, Brad Binder, να σημειώνει στον αγώνα Sprint του Σαββάτου το εξωφρενικό νούμερο των 366,1 χ.α.ω., με τη μεγάλη κατηγορία να πλησιάζει ακόμα περισσότερο τον αριθμό 400 που έχουμε συνηθίσει περισσότερο στα dragster!
Η μεγάλη ευθεία εκκίνησης-τερματισμού των 1.141 μέτρων του Mugello, μας έχει συνηθίσει στις υψηλές τελικές. Εκεί είναι και το σημείο που συνήθως βλέπουμε να σπάει το ρεκόρ, και το 2023 δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Τα 366,1 χλμ/ώρα που έγραψε ο Brad Binder θα θεωρούνταν απόλυτα εξωφρενικό νούμερο μέχρι πριν λίγα χρόνια, όμως η ραγδαία εξέλιξη και η πρόοδος της τεχνολογίας στην υψηλότερη μορφή του μηχανοκίνητου αθλητισμού με μοτοσυκλέτα το κατέστησε εφικτό. Αξίζει να σημειωθεί για τους φίλους της αυστριακής εταιρείας πως η επιτυχία αυτή του Binder ήταν η δεύτερη φορά που η εργοστασιακή ομάδα της KTM σημείωσε την υψηλότερη τελική στη μεγάλη κατηγορία των MotoGP.
Μία ακόμα πίστα που ωθεί τα πρωτότυπα των MotoGP στο όριο περιστροφής των κινητήρων είναι αυτή στην Doha του Κατάρ, ωστόσο τον Νοέμβριο του 2023, όπου η Losail αποτέλεσε τον προτελευταίο γύρω του πρωταθλήματος, δεν είδαμε να σπάει εκεί το φράγμα των 360 χ.α.ω. Ένας από τους παράγοντες που οδήγησαν σε αυτό ήταν το γεγονός ότι η ευθεία εκκίνησης-τερματισμού ήταν για το 2023 διαφορετική, μικρότερη κατά 30 μέτρα σε σύγκριση με τις προηγούμενες χρονιές. Εκεί, η Ducati ήταν αυτή που σημείωσε την υψηλότερη τελική με τους Enea Bastianini, Marco Bezzecchi και Zohan Zarco να γράφουν 356,4 χ.α.ω.
Μπορεί η σεζόν του 2023 να είχε μία νέα προσθήκη στο καλεντάρι της, αυτή της Buddh International Circuit, κοντά στο Δελχί της Ινδίας, ωστόσο παρά την μεγάλη πίσω ευθεία των 1.006 μέτρων δεν καταφέραμε να δούμε να σπάει το φράγμα των 360 χ.α.ω. Αν και σαν πίστα χαρακτηρίζεται από ροή που βοηθάει στην επίτευξη υψηλής ταχύτητας, ο Aleix Espargaro με την RS-GP ήταν αυτός που έφτασε τα 356,4 χιλιόμετρα στον αγώνα Sprint. Από την άλλη βέβαια, μιλάμε για μία άγνωστη πίστα για τους αγωνιζόμενους, κάτι που σημαίνει ότι το ρεκόρ αυτό μπορεί να καταρριφθεί στα επόμενα χρόνια, μέχρι και το 2027 όταν τα MotoGP θα υποδεχτούν τους κινητήρες των 850 κυβικών.
Η υψηλή τελική είναι σημαντικό κομμάτι στα MotoGP, καθώς σου δίνει τη δυνατότητα να εκμεταλλευτείς στο μέγιστο το slipstreaming και κάνει πιο εύκολες τις προσπεράσεις στο τέλος της ευθείας. Αυτό, το επιβεβαίωσε και ο Αυστραλός, ο οποίος δήλωσε χαρακτηριστικά ότι η μοτοσυκλέτα του είναι “πύραυλος”, δίνοντας τα εύσημα στην ομάδα του. Ο χαρακτηρισμός “πύραυλος”, δεν είναι καθόλου άσχετος, αν κανείς σκεφτεί ότι τα συμβατικά επιβατικά αεροσκάφη φτάνουν τα 240-285 χ.α.ω. προτού απογειωθούν, με τα ελαφριά μονοκινητήρια να χρειάζονται ακόμα λιγότερα χιλιόμετρα γι’ αυτό.
Πάμε να δούμε την εξέλιξη όσον αφορά την τελική ταχύτητα από την απαρχή της τετράχρονης κατηγορίας MotoGP:
Κοιτάζοντας την ιστορία, πίσω στο 2002, την πρώτη χρονιά της τετράχρονης εποχής, ο Tohru Ukawa με Honda σημείωσε "μόλις" 324,5 χ.α.ω. Το 2003 το ρεκόρ αυτό έσπασε η Ducati του Loris Capirossi, πετυχαίνοντας τελική 332,4 χ.α.ω, για να επιστρέψει στη Honda και τον Alex Barros το 2004 με 343 χ.α.ω. Οι παραπάνω μετρήσεις έλαβαν χώρα στην πίστα του Mugello.
Χρειάστηκαν δύο ακόμη χρόνια, μέχρι να φτάσουμε στη Shanghai το 2006, όπου ο Makoto Tamada με Honda θα αφήσει το σημάδι του γράφοντας 343,7 χ.α.ω τελικής στα προκριματικά. Η χρονιά αυτή ήταν και η τελευταία που βλέπαμε τον κινητήρα των 990 κυβικών, καθώς το 2007 τα MotoGP “έπεσαν” στα 800 κυβικά.
Αυτό μπορεί να καθυστέρησε λίγο το να δούμε υψηλότερη τελική ταχύτητα, όμως δεν το απέτρεψε. Ο αναβάτης της Honda, Dani Pedrosa, το 2009 θα γράψει νέο ρεκόρ στο Mugello με 349,3 χ.α.ω., που θα καταφέρει να κρατήσει για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Το 2012 τα MotoGP ανεβαίνουν στα 1.000 κυβικά, όμως μέχρι το 2014 δεν θα δούμε να αλλάζει χέρια ο τίτλος της υψηλότερης τελικής. Αυτή είναι η χρονιά που ο Andrea Iannone καβάλα σε Ducati έγραψε 349,6 χ.α.ω., πλησιάζοντας έτσι πολύ κοντά στο φράγμα των 350 χ.α.ω.
Τελικά, αυτό θα σπάσει ένα χρόνο αργότερα, το 2015, από τον 8 φορές -πλέον- Παγκόσμιο Πρωταθλητή, Marc Marquez και την ομάδα της Honda, στην Doha του Κατάρ. Δεν θα κρατήσει πολύ, όμως, καθώς την ίδια χρονιά στο Mugello, ο Iannone θα πάρει πίσω τον τίτλο, με το ρεκόρ των 354,9 χ.α.ω.
H Ducati θα συνεχίσει να διατηρεί τον τίτλο με τον Andrea Dovizioso να σημειώνει στο ιταλικό GP 356,5 χ.α.ω. το 2018, ενώ το 2019 θα σταματήσει "τη βελόνα" στα 356,7 χ.α.ω. Να σημειώσουμε ότι εκείνη την εποχή αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους και τα αεροδυναμικά βοηθήματα στο μπροστά τμήμα του φαίρινγκ των μοτοσυκλετών.
Προχωράμε 2 χρόνια για να βρεθούμε στο 2021, με τα “φτερά” στα φαίρινγκ να έχουν μπει για τα καλά στην ζωή μας. Εκείνη την χρονιά, ο Johann Zarco πάνω στην Pramac Ducati θα περάσει την “παγίδα ταχύτητας” με 362,4 χ.α.ω. Λίγους γύρους μετά, στο Mugello, ο εργοστασιακός αναβάτης της KTM, Brad Binder θα ισοφαρίσει τον Γάλλο.
Το ιταλικό GP θα έρθει ξανά στο προσκήνιο το 2022, με τον Jorge Martin της Pramac Ducati, να ανεβάζει τον πήχη στα 363,6 χ.α.ω, αξιοποιώντας το slipstreaming στη μεγάλη ευθεία εκκίνησης-τερματισμού των 1.141 μέτρων. Ο ίδιος είχε δηλώσει μετά τον αγώνα ότι ο δυνατός αέρας στην είσοδο της πρώτης στροφής ήταν αυξητικός παράγοντας του κινδύνου που αντιμετώπιζαν οι αναβάτες σε αυτά τα χιλιόμετρα.
Το 2023 ο Brad Binder (KTM) επέστρεψε στην κορυφή της λίστας με την υψηλότερη τελική, σπάζοντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ με 366,1 χ.α.ω. Μαζί του, το ρεκόρ του Martin έσπασε και ο εργοστασιακός αναβάτης της Ducati, Enea Bastianini με 364,8 χ.α.ω., ενώ κατά τη διάρκεια του ιταλικού GP, 12 συνολικά αναβάτες κατάφεραν να σπάσουν το φράγμα των 360 χ.α.ω. Απίστευτες ταχύτητες που αναδεικνύουν την πρόοδο, την εξέλιξη και το επίπεδο που βρίσκονται σήμερα τα MotoGP.
Όπως δήλωσε και ο Jack Miller, σε αυτό το παιχνίδι της εξέλιξης δεν υπάρχει όριο. Αυτό είναι σίγουρο, καθώς κάθε χρόνο βλέπουμε και κάτι καινούργιο. Αρκεί απλά να σκεφτούμε πόσο απίθανα έμοιαζαν κάποτε τα 300 χ.α.ω. Όταν σπάσαμε το φράγμα αυτό, βάλαμε νέο στόχο, φτάνοντας τα 360 χ.α.ω. Η διαφορά από εκεί στα 370 δεν δείχνει μεγάλη, και τα 400 πλησιάζουν ολοένα και περισσότερο…
Είναι σαφές ότι τα αεροδυναμικά βοηθήματα έχουν συντελέσει κομβικό ρόλο στην επίτευξη τόσο υψηλών ταχυτήτων. Μπορεί ναι μεν να επηρεάζουν ελαφρώς την ροή του αέρα, όταν μιλάμε για τελική ταχύτητα, όμως με τις ιπποδυνάμεις των σύγχρονων πρωτότυπων των MotoGP, η κάθετη δύναμη που προσφέρει είναι πολύ μεγαλύτερη, αντισταθμίζοντας το αμελητέο μειονέκτημα. Αν δεν ήταν τόσο αποτελεσματικά, τότε δεν θα τα είχαν υιοθετήσει όλοι οι κατασκευαστές. Άσχετα αν αρέσουν ή όχι, μιλάμε για μία τεχνολογία που έφερε αποτελέσματα και αυτό σημαίνει ότι ήρθε για να μείνει. Δεν γνωρίζουμε τι θα γίνει από το 2027 και μετά, όπου οι κινητήρες θα χάσουν 150 κυβικά, ενώ ταυτόχρονα τα καύσιμα θα γίνουν 100% συνθετικά. Ίσως να αργήσουμε να δούμε τέτοια νούμερα ξανά. Ίσως πάλι να μην ξαναδούμε, μέχρι κάτι άλλο να αλλάξει. Όπως και να ‘χει όμως, οι τελικές αυτές έχουν γραφτεί στην ιστορία και η μείωση του κυβισμού και τα συνθετικά καύσιμα, το μόνο που μπορεί να σημαίνουν είναι ακόμα μεγαλύτερος χώρος για εξέλιξη, την οποία στο τέλος θα την δούμε εμείς στις μοτοσυκλέτες που χρησιμοποιούμε καθημερινά στον δρόμο.
Ακολουθούν οι 10 υψηλότερες τελικές στην ιστορία των MotoGP:
1. Brad Binder (KTM): 366.1 km/h – Sprint, Mugello 2023
2. Enea Bastianini (Ducati): 364.8 km/h – Sprint, Mugello 2023
3. Jorge Martin (Ducati): 363.6 km /h – Race, Mugello 2022
4. Maverick Viñales (Aprilia): 363.6 km/h – Sprint, Mugello 2023
5. Fabio Di Giannantonio (Ducati): 363.6 km/h – Race, Mugello 2023
6. Johann Zarco (Ducati): 362.4 km/h - FP4, Doha 2021
7. Brad Binder (KTM): 362.4 km/h - FP3, Mugello 2021
8. Jack Miller (KTM): 362.4 km/h - Sprint, Mugello 2023
9. Johann Zarco (Ducati): 362.4 km/h – Sprint, Mugello 2023
10. Michele Pirro (Ducati): 361.2 km/h – Sprint, Mugello 2023
