Jorge Martin - Τελεσίγραφο στην Ducati για να τον κάνει εργοστασιακό αναβάτη μέχρι το 2025
Αν δεν βρεθεί μία θέση για τον ίδιο στην εργοστασιακή ομάδα του Borgo Panigale, τότε ο Ισπανός δηλώνει πως θα κοιτάξει αλλού
Από τον
Αλέξανδρο Λαμπράκη
2/1/2024
Ο Jorge Martin, που παραμένει για το 2024 στους κόλπους της δορυφορικής Prima Pramac, με δηλώσεις του στους δημοσιογράφους έστειλε τελεσίγραφο στην Ducati, αναφέροντας πως στόχος του είναι το 2025 να είναι εργοστασιακός αναβάτης. Κι αν δεν τον πάρουν οι Ιταλοί; Τότε θα ψάξει αλλού.
Με το 2024 να αποτελεί χρονιά αλλαγών στη μεγάλη κατηγορία των MotoGP, καθώς για πολλούς αναβάτες η νέα χρονιά φέρνει και την λήξη των συμβολαίων τους, η silly season -όπως ονομάζεται η μεταγραφική περίοδος με τις υποθέσεις, τις στρατηγικές ανακοινώσεις, τις απειλές και τα καλοπιάσματα- αναμένεται αρκετά μεγάλη. Πρώτος άνοιξε τον χορό ο Jorge Martin, ο οποίος πριν καλά-καλά ξεκινήσει η σεζόν δήλωσε ότι σε περίπτωση που δεν βρει θέση ως εργοστασιακός αναβάτης για την Ducati το 2025, θα βρει θέση σε εργοστασιακή ομάδα άλλου κατασκευαστή.
O “martinator” τη σεζόν του 2023 κατάφερε να κερδίσει τους περισσότερους αγώνες Sprint, ενώ για ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα, βρέθηκε να είναι πρώτος στη γενική βαθμολογία. Στο κυνήγι του για τον τίτλο, έπαιξε σημαντικό ρόλο ο προτελευταίος αγώνας στο Κατάρ, όπου το μοιραίο εκείνο πίσω ελαστικό δεν του άφησε καμία πιθανότητα να κυνηγήσει τις πρώτες θέσεις, χάνοντας πολύτιμους βαθμούς. Μπορεί να μην κέρδισε το πρωτάθλημα και κυρίως στον τελευταίο αγώνα της Valencia να μην διαχειρίστηκε σωστά την πίεση, όμως η δεύτερη θέση που τελικά πήρε, τον οδήγησε στο να πιέσει καταστάσεις για να βρεθεί στην εργοστασιακή ομάδα.
Στο συμβόλαιό του υπήρχε μία ρήτρα, σύμφωνα με την οποία αν κατακτούσε το πρωτάθλημα το 2023, τότε αυτόματα θα έπαιρνε “προαγωγή” στην εργοστασιακή ομάδα. Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη, με τον Bastianini να κρατά την θέση του ως εργοστασιακός αναβάτης και το 2024, παρά το ότι οι πολλαπλές ατυχίες του το 2023 δεν του έδωσαν τη δυνατότητα να δικαιολογήσει την επιλογή της Ducati.
Τώρα μιλώντας στο Europa Press ο Martin δήλωσε: "Βλέπω τον εαυτό μου ως εργοστασιακό αναβάτη το 2025. Αν όχι στην Ducati, θα ψάξω για άλλες επιλογές."
Για την ώρα μιλάμε κατά βάση για μοχλό πίεσης απέναντι στην ιταλική εταιρεία, καθώς μένει να αποδείξει αν αξίζει μία θέση στην εργοστασιακή ομάδα, απέναντι στους υπόλοιπους υποψήφιους, συμπεριλαμβανομένου και του Marc Marquez, που την επόμενη σεζόν θα τρέχει και αυτός με μοτοσυκλέτα του Borgo Panigale.
Όσον αφορά τη σεζόν του 2024, ο Martin δηλώνει χαρούμενος που θα βρίσκεται στην Prima Pramac, καθώς αυτή την στιγμή θεωρεί ότι είναι μία από τις καλύτερες θέσεις για να παλέψεις για τον τίτλο. Τονίζει τέλος, ότι φέτος θα επικεντρωθεί από την αρχή στην κατάκτηση του Πρωταθλήματος, σε αντίθεση με την χρονιά που μας πέρασε όταν και ξεκίνησε με στόχο την πρώτη 5άδα, πριν βρεθεί στο Misano όπου κέρδισε και τους δύο αγώνες και άρχισε να βλέπει την πιθανότητα του να στεφθεί μέχρι και Παγκόσμιος Πρωταθλητής 2023.
Περιμένουμε να δούμε αν θα υπάρξει κάποια απάντηση από την μεριά της Ducati ή αν ο Martin θα συνεχίσει στο ίδιο ύφος μέχρι και την έναρξη της μεταγραφικής περιόδου για το 2025.
Isle of Man TT 2024, Superbike 1 - Ο Peter Hickman παίρνει την 14η νίκη του, άτυχος ο Michael Dunlop – [VIDEO]
Παρά το ρεκόρ μέσης ωριαίας στην κατηγορία, μία ατυχία με την ζελατίνα του κράνους του MD, χάρισε ουσιαστικά την νίκη στον Hickman
Από τον
Αλέξανδρο Λαμπράκη
3/6/2024
Η νίκη του δραματικού αγώνα των Superbike στο TT ανήκει στον Peter Hickman, με την 14η νίκη του να τον φέρνει πλάι στον θρυλικό Mike Hailwood, ενώ 5,84 δευτερόλεπτα πίσω του βρέθηκε ο Davey Todd, με τον Dean Harrison να ολοκληρώνει την τριάδα του βάθρου, σε έναν αγώνα που σημαδεύτηκε από την ατυχία του Dunlop που του στέρησε την ευκαιρία να ξεπεράσει τον θείο του Joey Dunlop, σημειώνοντας την 27η νίκη του στο Isle of Man TT.
Ο πρώτος αγώνας των Superbike στις 2/6 ήταν ένας από τους πιο συνταρακτικούς των πρόσφατων χρόνων, με τον Michael Dunlop να ηγείται για 25 ολόκληρα δευτερόλεπτα στα 2/3 της διάρκειας του αγώνα. Δυστυχώς, όμως, η απόλυτη κυριαρχία του θα ερχόταν σε άδοξο τέλος, καθώς βγαίνοντας από το δεύτερο pit stop, αντιμετώπισε ένα ζήτημα με την ζελατίνα του, η οποία ξεκόλλησε από το ένα σημείο συγκράτησης στο κράνος. Αυτό, τον ανάγκασε να σταματήσει στο Bray Hill, χάνοντας πολύτιμο χρόνο, που του στέρησε μία θέση στο βάθρο, με τον MD να τερματίζει τελικώς στην τέταρτη θέση. Τέσσερις αγωνιστικές ημέρες μένουν μέχρι τις 8/6, για τον Dunlop να καταφέρει τον στόχο του, που δεν είναι άλλος από το να ξεπεράσει έναν από τους πιο ιστορικούς αναβάτες του TT και θείο του, Joey Dunlop.
Στις 2:40 μ.μ. (τοπική ώρα) στις 2/6 και με τον καιρό να κάνει την χάρη σε αγωνιζόμενους και θεατές, οι κινητήρες της SBK κατηγορίας πήραν μπροστά για την εκκίνηση του πρώτου αγώνα. Περνώντας από το Glen Helen για πρώτη φορά, ο Todd ήταν αυτός που είχε τα ηνία του αγώνα, με τον Hickman μόλις 0,037 δέκατα πίσω του. Πίσω τους έρχονταν οι Harrison και Dunlop, ακολουθούμενοι από τον ομόσταυλο του Hickman, Josh Brookes. Έκτος ήταν ο James Hillier (WTF Racing Honda), με μόλις 3,5 δευτερόλεπτα να χωρίζουν την πρώτη εξάδα μεταξύ τους. Σύντομα, όμως, ο Brookes αναγκάστηκε αν εγκαταλείψει, καθώς στο Handley βγήκε η αλυσίδα από την μοτοσυκλέτα του.
Περνώντας από την γέφυρα Ballaugh, ο Todd παρέμενε μπροστά, με μόλις 0,166 δευτερόλεπτα να τον χωρίζουν από τον Harrison που πλέον είχε περάσει στην δεύτερη θέση. Ο Dunlop είχε και αυτός με την σειρά του περάσει τον Hickman, αφήνοντάς τον στην τέταρτη θέση. Μέχρι και το επόμενο σημείο ελέγχου, στο Ramsey, ο Todd είχε ανοίξει την διαφορά του στα 1,18 δευτερόλεπτα από τον Harrison, αν και ταχύτερος αναβάτης μεταξύ των δύο checkpoint – Ballaugh με Ramsey-, ήταν ο Hickman. Ο James Hind, ο οποίος βρέθηκε στην πέμπτη θέση την προηγούμενη ημέρα στον αγώνα των Supersport, αναγκάστηκε και αυτός σε εγκατάλειψη. Μαζί ακολούθησε και ο Shaun Anderson.
Η ολοκλήρωση του πρώτου από τους συνολικά 6, βρήκε τον Todd να γράφει μέση ωριαία 134,417 μ.α.ω. (216,323 χ.α.ω.), που του έδωσε 2,2 δευτερόλεπτα προβάδισμα από τον Dunlop με μέση ωριαία 134,118 (215,841 χ.α.ω.). Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε και ο χρόνος του πρώτου στο τμήμα από Bungalow μέχρι Cronk Ny Mona, με τον Todd να σημειώνει το ταχύτερο πέρασμα, μέχρι τώρα. Ο Harrison με μέση ωριαία 134,048 (215,82 χ.α.ω.) ήταν μισό δευτερόλεπτο πιο πίσω, στην τρίτη θέση, με τον Hickman να γράφει 133,754 μ.α.ω. (215,256 χ.α.ω.) μένοντας τέταρτος. Ο Hillier και ο Jamie Coward της KTS Racing βρισκόντουσαν στην πέμπτη και έκτη θέση, αντίστοιχα. Πίσω τους ήταν οι Conor Cummins, John McGuinness, David Johnson και Mike Browne. Μάλιστα, ο τελευταίος έγινε ο ταχύτερος αναβάτης με Aprilia στο Βουνό.
Ο Dunlop βρήκε την ταχύτητα στο Glen Helen, ψαλιδίζοντας το προβάδισμα του Todd στα 1,5 δευτερόλεπτα. Αν και ο Hickman ερχόταν όλο και πιο κοντά στον Harrison, με μόλις τρία δέκατα, παρ’ όλ’ αυτά έχασε ένα ακόμα δευτερόλεπτο από τους μπροστινούς. Ο Coward, επίσης, πλησίαζε τον Hillier, ρίχνοντας την απόσταση στα 2,2 δευτερόλεπτα.
Το πέρασμα από την γέφυρα Ballaugh βρήκε τον Dunlop μισό δευτερόλεπτο μπροστά, ενώ περνώντας για δεύτερη φορά από την φουρκέτα Ramsey η ψαλίδα με τον Todd είχε φτάσει στα 4,4 δευτερόλεπτα. Μεταξύ των δύο σημείων ελέγχου, ο MD είχε καταφέρει να σημειώσει και το ταχύτερο χρόνο στην κατηγορία, μέχρι τώρα, κάτι που αναμφίβολα τον βοήθησε να ξεφύγει, ενώ είχε βάλει πορεία για να σπάσει το ρεκόρ μέσης ωριαίας.
Τα 135,543 μ.α.ω. (218,135 χ.α.ω.) του δεύτερου γύρου, όμως, τον εκτόξευσαν στα 9 δευτερόλεπτα απόστασης από τον δεύτερο. Εκεί βρισκόταν πλέον ο Hickman με μέση ωριαία 134,701 μ.α.ω. (216,78 χ.α.ω.), αφήνοντας 4 δέκατα πιο πίσω στην τρίτη θέση τον Todd με 133,980 μ.α.ω. (215,619 χ.α.ω.). Ο τέταρτος Harrison συνέχιζε να χάνει έδαφος, ολοκληρώνοντας τον γύρο του Βουνού με μέση ωριαία 133,234 μ.α.ω. (214,419 χ.α.ω.). Hillier και Coward ολοκλήρωναν την πρώτη εξάδα, στην πέμπτη και έκτη θέση, αντίστοιχα. Πιο πίσω ήταν οι McGuinness, Cummins, Johnson και ο Browne, ο οποίος έμεινε μόλις για λίγο εκτός από το να σπάσει για πρώτη φορά το φράγμα των 130 μ.α.ω. (209 χ.α.ω.)
Η είσοδος στα πιτς επηρέασε περισσότερο τον Hickman, ο οποίος έχασε αρκετό χρόνο. Περνώντας για τρίτη φορά από το Glen Helen, είχε χάσει την δεύτερη θέση, με τον Todd να έχει ξεμακρύνει 5 δευτερόλεπτα από τον τρίτο Hickman. Εννιά ακόμα, μπροστά από τον δεύτερο, ήταν ο Dunlop, που είχε θέσει τον δικό του ρυθμό ξεχωρίζοντας από τους υπόλοιπους. Στην ευθεία Sulby ο Dunlop βρήκε τον Harrison μπροστά του, περνώντας τον για να ηγείται τόσο στην κατάταξη, όσο και στην διαδρομή εκείνη την στιγμή.
Ο απίστευτος Dunlop συνέχισε να είναι ταχύτατος αυξάνοντας σε κάθε σημείο ελέγχου την διαφορά του, φτάνοντας τα 17,3(!) δευτερόλεπτα από τον Todd. Στο μεταξύ, ο έτερος αναβάτης της BMW, ο Hickman, ήταν τέσσερα δευτερόλεπτα πιο πίσω, στην τρίτη θέση. Ο Harrison βρισκόταν τέταρτος, χωρίς να απειλείται, ενώ λίγο πιο πίσω ο Coward είχε περάσει τον Hillier στην πέμπτη θέση, αν και μόλις για 0,3 δέκατα. Στην ένατη θέση, ο Cummins, αναγκάστηκε να αποσυρθεί, όπως το ίδιο έκαναν και οι Phill Crow και Rob Hodson. Ο 16 φορές νικητής του TT, Ian Hutchinson, που φέτος επέστρεψε στο TT μετά την περιπέτεια υγείας του, βγήκε εκτός στην Στροφή Windy.
Με την ολοκλήρωση του τέταρτου γύρου, η μέση ωριαία των 135,235 μ.α.ω. (217,639 χ.α.ω.) έδωσε στον Dunlop την δυνατότητα να μεγαλώσει ακόμη περισσότερο την διαφορά του από τον Todd, φτάνοντας τα 25,1 δευτερόλεπτα, λίγο πριν μπουν για δεύτερη – και μοιραία για τον Dunlop – φορά στα πιτς! Τα πράγματα είχαν αρχίσει να ζεσταίνονται στην μάχη της τρίτης θέσης, με τον Harrison να έχει εκμεταλλευτεί το ότι μπροστά του είχε τον Dunlop, ακολουθώντας τον – όσο μπορούσε – για να σημειώσει την καλύτερή του επίδοση με 135,185 μ.α.ω. (217,559 χ.α.ω.). Αυτό τον έφερε δύο δευτερόλεπτα μπροστά από τον Hickman. Προσωπικό ρεκόρ είχαμε και για τον Coward με 132,655 μ.α.ω (213,487 χ.α.ω.), μέση ωριαία που τον έστειλε πέμπτο, μπροστά από τον McGuinness στην έκτη θέση.
Δυστυχώς, η καταστροφή περίμενε στην επόμενη γωνία τον Dunlop, καθώς φεύγοντας από τα πιτς, η νέα ζελατίνα στο κράνος του δεν είχε κουμπώσει σωστά. Αναγκάστηκε να σταματήσει στο Bray Hill, χάνοντας πολύτιμο χρόνο για να την βάλει στην θέση της. Το προτελευταίο του πέρασμα από το Glen Helen τον έφερε στην τέταρτη θέση, με τον Harrison να έχει πλέον τα ηνία της κούρσας! Ο Hickman είχε περάσει στην δεύτερη θέση, μόλις 1,1 δευτερόλεπτα πίσω από τον Harrison, με τον Todd να ακολουθεί από απόσταση δέκα δευτερολέπτων. Αναμφίβολα, θα υπάρχει ένταση στο box του MD, με όποιον είχε αναλάβει αυτή την δουλειά, να αναμένεται ότι άκουσε αρκετά… γαλλικά μετά τον αγώνα.
Μπαίνοντας στον τελευταίο γύρο μας περίμενε μία ακόμη αλλαγή μπροστά, με τον Hickman να βρίσκεται πλέον δύο δευτερόλεπτα μπροστά από τον Harrison. Στο μεταξύ, ο Todd έκανε τον ταχύτερο χρόνο μεταξύ Ballaugh και Ramsey, παίρνοντας τα σκήπτρα από τον Dunlop, μένοντας κοντά μόλις 4,7 δευτερόλεπτα από τους προπορευόμενους. Όλα ήταν έτοιμα για έναν συναρπαστικό τελευταίο γύρο 60,3 χιλιομέτρων.
Εκεί ήταν που ο Hickman έδειξε την εμπειρία του στο TT, ανεβάζοντας τον ρυθμό για να σημειώσει μέση ωριαία 135,534 μ.α.ω. (218,120 χ.α.ω.) και να πάρει τελικώς την νίκη με 5,8 δευτερόλεπτα από τον Todd. Στην τρίτη θέση είδε την καρό σημαία εν τέλει ο Harrison, ολοκληρώνοντας τις θέσεις του βάθρου. Δυστυχώς η ατυχία που κόστισε πολύ χρόνο στον Dunlop, τον άφησε εκνευρισμένο στην τέταρτη θέση. Μόνη του παρηγοριά ότι κατέχει πλέον τον ταχύτερο γύρο στην Superbike κατηγορία, ολοκληρώνοντας την διαδρομή του Βουνού με μέση ωριαία 135,970 μ.α.ω (218,822 χ.α.ω.)!
Σπουδαία ήταν η μάχη και για την πέμπτη θέση, που τράβηξε μέχρι και το τέλος. Τελικός νικητής ήταν ο Hillier, 2,8 δευτερόλεπτα μπροστά από τον McGuinness, με τον Coward έβδομο, μόλις 0,2 δευτερόλεπτα πίσω. Την δεκάδα συμπλήρωσε ο Browne της INCompetition Aprilia, μαζί με τους Michael Rutter (Bathams Ales BMW) και Brian McCormack (Roadhouse Macau by FHO BMW). Τέσσερις ακόμη αγωνιστικές ημέρες απομένουν μέχρι και τις 8/6, όπου ο Dunlop θα έχει την ευκαιρία να περάσει μπροστά από τον θείο του, σημειώνοντας την 27η νίκη του, κάτι που σίγουρα ήθελε να καταφέρει στον αγώνα Superbike, δείχνοντάς το και με τον καταιγιστικό ρυθμό του.