"Σαν Σήμερα" απεβίωσε ο Barry Sheene - ο πρώτος σούπερσταρ των αγώνων

Ένας θρύλος που θα μείνει για πάντα ζωντανός
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

10/3/2018

Πριν από 15 χρόνια, στις 10 Μαρτίου του 2003, ο Barry Sheene MBE, Βρετανός παγκόσμιος στα Grand Prix, πέθανε σε ηλικία 52 ετών, από καρκίνο του οισοφάγου και του στομάχου. Στην καριέρα του κέρδισε δύο παγκόσμια πρωταθλήματα στα 500cc το 1976 και το 1977, αν και τα διαπιστευτήριά του ως αγωνιζόμενου ήταν ήδη ισχυρά καθώς ήταν ήδη πρωταθλητής Βρετανίας στην ηλικία των 20. Αγωνιζόμενος εναντίον του Angel Nieto για τον τίτλο των 125 cc το 1971 και στη συνέχεια νικώντας στα 500 cc στο ολλανδικό TT το 1975, κυνηγώντας τον Giacomo Agostini λίγους μήνες ύστερα το σπάσιμο του ποδιού, της κλείδας, του βραχίονα και των δύο πλευρών του, σε μια υψηλής ταχύτητας καταδίωξη στην Daytona, αρκούσαν για να γίνει ο Sheene θρύλος.

Είχε πει την επόμενη μέρα από το ατύχημά του: «σπασμένο ισχίο, κλείδα και πλευρά, διαλυμένοι καρποί και βραχίονες και λείπει πολύ κρέας από εκεί που δεν θα έπρεπε..» συμπληρώνοντας με το χαρακτηριστικό του, αφοπλιστικό χαμόγελο: «εκτός από αυτά, νιώθω ολοκαίνουριος»! Την προηγούμενη ημέρα η ομάδα του θα τον έβλεπε να εκσφενδονίζεται με σχεδόν 280 χιλιόμετρα από την μοτοσυκλέτα του, με τον ίδιο να περιγράφει ακριβώς πώς ένιωσε την ξαφνική αυτή πτώση στο παρακάτω απόσπασμα από ντοκιμαντέρ για την ζωή του:

Όπως εξηγεί και ο Nick Harris, η εμβληματική μορφή των MotoGP, ήταν τέτοιες δηλώσεις και αυτή η ταχεία ανάρρωση, τελείως αντίστροφα από τα δεδομένα και τις δυναότητες της εποχής, που του κόλλησαν το παρατσούκλι: «Bionic Barry»

Ο Sheene ήταν ο πρώτος superstar των αγώνων για μία τεράστια σειρά από λόγους, που αποδεικνύουν πως τίποτα δεν είναι τυχαίο, από την ζωή του που την ζούσε ως ένας κανονικός “playboy” της εποχής, μέχρι τον τρόπο που μιλούσε στις κάμερες και την αντιμετώπισή του απέναντι στους οπαδούς του αθλήματος. Ο Steve Parrish, ομόσταυλος στην Suzuki το ‘77-’79, είχε πει πως ο Sheene ήταν το παιδί της εργατιάς που τα κατάφερε, μπορούσε να μείνει ξύπνιος πίνοντας καμιά μπύρα, και να σηκωθεί να τρέξει στον αγώνα…

Ήταν επίσης μία εποχή που οι φωτογραφίες με μοντέλα, πίνοντας και καπνίζοντας, είχαν τελείως διαφορετική απήχηση στο κοινό.. ο Sheene ήταν επίσης μέρος μιας θρυλικής παρέας, μαζί με τον εξίσου superstar της Formula 1, τον James Hunt, τον Ringo Starr (MBE) και τον George Harrison από τους Beatles, συχνά διεξάγοντας έναν… ονειρεμένο βίο

Όμως ταυτόχρονα, κι αυτό που έκανε την μεγάλη διαφορά, ήταν πως ο Sheene δούλευε πολύ και ήταν εξαιρετικά μορφωμένος, μιλώντας τέσσερις γλώσσες για να μπορεί να συνεννοηθεί με κάθε μηχανικό στην ομάδα, απευθείας! Στα paddock απολάμβανε τον θαυμασμό όλων, τόσο εξαιτίας της προσωπικότητάς του, όσο και για τις ικανότητές του. Σεβασμός και θαυμασμός που επεκτεινόταν και στους αντιπάλους του..

Ο Sheene ήταν παντρεμένος με την Stephanie McLean, πρώην μοντέλο του Penhouse, που χώρισε τον πρώτο της σύζυγο όταν γνώρισε τον Sheene με πατερίτσες, προσπαθώντας να αναρρώσει από το πρώτο του μεγάλο ατύχημα. Απέκτησαν έναν γιο και μία κόρη, και στα τελευταία χρόνια της ζωής του Sheene, μετακόμισαν στην Αυστραλία όπου το κλίμα τον βοηθούσε να ξεπεράσει τους ρευματισμούς και την αρθρίτιδα, συνέπεια των ατυχημάτων…

  • Γεννήθηκε: Λονδίνο, 11 Σεπτεμβρίου 1950
  • Πρώτος αγώνας: 1970 125cc Ισπανικό Grand Prix
  • Πρώτος αγώνας στα 500cc:1974 Γαλλικό Grand Prix
  • Τελευταίος αγώνας: 1984 San Marino Grand Prix
  • Τίτλοι: Παγκόσμιος Πρωταθλητής 1976 και 1977 500cc
  • 500cc record: 19 wins, 40 podiums, 19 poles
  • Πέθανε10 Μαρτίου 2003 σε ηλικία 52 ετών

 

Ετικέτες

Σε 14 χώρες της Ευρώπης οδηγείς 125 κυβικά με δίπλωμα αυτοκινήτου: Πώς θεσπίστηκε αυτό

Τρεις με χαρακτηριστικά παρόμοια της Ελλάδας
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

12/10/2020

Εδώ και πολλά χρόνια στην Ιταλία, μία χώρα που η διήθηση των μοτοσυκλετών στις λωρίδες αυτοκινήτων συμβαίνει με την ίδια καθολικότητα όπως κι εδώ, οι κάτοχοι διπλώματος αυτοκινήτου οδηγούν σκούτερ, παπιά κτλ έως 125 κυβικά δίχως κάποια άλλη προϋπόθεση. Υπό προϋποθέσεις ισχύει το ίδιο και στην Ισπανία και την Πορτογαλία, χώρες με παρόμοια με εμάς διείσδυση της μοτοσυκλέτας στην καθημερινή ζωή, κοιτώντας τα ποσοστά πληθυσμιακά. Είναι επίσης χώρες που δέχονται μεγάλο κύμα τουριστών κάθε χρόνο ενώ έχουν και αρκετό εγχώριο τουρισμό.

Συνολικά 14 χώρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν αλλάξει την ισοδυναμία του διπλώματος οδήγησης αυτοκινήτου για να μικρά δίκυκλα, με έμφαση στα σκούτερ και τα παπιά.

Για το τι ισχύει αυτή την στιγμή στην Ευρώπη, υπεύθυνα και τεκμηριωμένα μπορείτε να διαβάσετε εδώ, όπου θα βρείτε και πίνακα κατάταξης ανά χώρα:


Οδήγηση μοτοσυκλέτας Α1 με δίπλωμα αυτοκινήτου: Ποιες χώρες της Ευρώπης την εφαρμόζουν και πώς

 

Πώς όμως οδηγηθήκαμε σε αυτό; Τι έχουν δει, μετρήσει και αποδείξει οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι για την οδήγηση των σκούτερ, παπιών κτλ με δίπλωμα αυτοκινήτου; Και ποιο είναι το βασικό σημείο στο οποίο έχουν στηριχθεί; Μιας και δεν πρόκειται για νέα υπόθεση, απλά πρόσφατα απασχόλησε την κοινή γνώμη στην Ελλάδα μετά τα όσα συνέβησαν εδώ, το βασικό στο οποίο εστιάζου είναι κάτι που έχει ειπωθεί σε “white paper” ή αλλιώς «Λευκή Βίβλος» από το 2001 για Ενιαίο Ευρωπαϊκό Χώρο Μεταφορών.

Όσα θα πούμε πιο κάτω πιο ξεκάθαρα αποτυπώνονται σε MEMO που εκδίδεται στις Βρυξέλες στις 18 Ιανουαρίου 2013 και σηματοδοτεί την μετάβαση στον νέου τύπο διπλώματος που έχει την όψη κάρτας. Θα το βρείτε σαν pdf στο τέλος του άρθρου για να το κατεβάσετε ώστε να δείτε πως αυτά που λέμε είναι οι απόψεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και συγκεκριμένα αναφέρονται στην 4η σελίδα.

Από εκεί και πέρα εμείς δεν τα ακούμε για πρώτη φορά, απεναντίας είναι κάτι που οι Ιταλοί έχουν μετρήσει, υπολογίσει και αξιολογήσει χρόνια τώρα και νεότερες έρευνες στην Ισπανία έχουν δει πως υπάρχει εφαρμογή και σε αυτούς, με μείωση ατυχημάτων από την ημέρα της εξίσωσης. Έχουν εφαρμογή οι πρακτικές της Ιταλίας και της Ισπανίας σε μία άναρχη και δίχως σωστή εκπαίδευση χώρα, όπως η μικρή τραγική μας Ελλάδα; Ίσως και παραπάνω από όσο νομίζει κανείς, για αυτό πάμε να δούμε ποιος είναι ο ΠΡΩΤΟΣ και βασικός λόγος που 14 χώρες στην Ευρώπη δίνουν την δυνατότητα σε οδηγό αυτοκινήτου να οδηγήσει ένα σκούτερ ή ένα παπί:
 

Αυταπόδεικτο λοιπόν είναι το γεγονός πως η οδήγηση μοτοσυκλέτας είναι κάτι που ΚΑΤΑΚΤΙΕΤΑΙ δεν διδάσκεται. Περισσότερο από τα υπόλοιπα οχήματα στους δρόμους, η οδήγηση μοτοσυκλέτας είναι κάτι που το ΚΑΤΑΚΤΑΣ όσο ταλέντο έχεις ή δεν έχεις, και δεν το κερδίζεις με μερικά μαθήματα ακόμη κι αν περάσεις τις εξετάσεις. Όπως και το δίπλωμα του αυτοκινήτου που είσαι αναγκασμένος να γυρνάς με ένα «Ν» για να σε προσέχουν οι άλλοι. Περισσότερο όμως ισχύει αυτό για τις μοτοσυκλέτες. Για αυτό και στην Ευρωπαϊκή Ένωση προσπαθούν να σε κάνουν να γίνεις μοτοσυκλετιστής με βήματα και όχι με εξετάσεις. Και όσο πιο νωρίς τα βήματα τόσο το καλύτερο για αυτό και σου επιτρέπουν να οδηγήσεις από τα 16 ένα σκούτερ 125 κυβικών! Μάλιστα από 16, είναι κι αυτό στον παραπάνω σύνδεσμο, αν μπείτε στον κόπο να τον δείτε.

Αν τώρα ΠΟΤΕ δεν έχεις οδηγήσει οτιδήποτε με δύο τροχούς, τότε στα 24 μπορείς να πας και να βγάλεις δίπλωμα, βγαίνοντας την επόμενη ημέρα στους δρόμους με την καινούρια σου μοτοσυκλέτα. Μην σας κάνει εντύπωση αν είναι χίλια κυβικά κιόλας, εκτός από το γεγονός πως επιτρέπεται, στην συνείδηση εκείνου που οδηγεί για πολλά χρόνια αυτοκίνητο, τα χίλια κυβικά είναι λίγα ενώ υπάρχουν δημοφιλή μοντέλα από μάρκες που τις γνωρίζει ήδη και που μπορεί να αποκτήσει με όσες μηνιαίες δόσεις τον βολεύουν. Για να μην κάνουμε διαφήμιση κοιτάξτε προς βόρεια Ευρώπη μεριά και είναι και από τα μηνύματα που παίρνουμε συχνά: «Να πάρω το… τάδε (*1.200 κυβικά) για πρώτη μοτοσυκλέτα που βρίσκω με τόσες δόσεις;» Η απάντησή μας είναι πάντα όχι, και να πάρει κάτι μικρό – συμβουλή που δεν ακολουθεί κανείς… Κι αυτοί είναι αρκετοί, δεν είναι λίγοι.

Οι άνθρωποι που αποφασίζουν για αυτά τα πράγματα στις υπόλοιπες χώρες, σε αντίθεση με την εικόνα που βλέπουμε εδώ, δεν είναι πολιτικοί καριέρας 50-55-60 χρονών ή και παραπάνω που το μόνο που ξέρουν για τις μοτοσυκλέτες είναι πως είναι καλές για να τους ακολουθούν ως προστασία και όσα είχαν δει σε βιντεοκασέτες του ’80. Δεν είναι υπερβολή το παραπάνω, αλλά η πραγματική εικόνα που έχουμε δει πολύ πρόσφατα πηγαίνοντας μία βόλτα από το Υπουργείο. Οι άνθρωποι που εισηγούνται στις υπόλοιπες χώρες είναι μοτοσυκλετιστές οι ίδιοι και με βαθιά γνώση για αυτό που κάνουν. Δεν βασίζονται στην περιπτωσιολογία όπως το αμίμητο «έχουν δει πολλά τα μάτια μου». Για αυτό και επιμένουν πως η οδήγηση μοτοσυκλέτας είναι κάτι που το κατακτάς. Έχοντας φτιάξει όλο το νομικό πλαίσιο από το 2013 για να γίνει αυτό το βήμα και σε άλλες χώρες εκτός από αυτές που ήδη εφαρμόζεται, εξακολουθούν να βλέπουν αναβάτες 24-25 (δυστυχώς και μεγαλύτερους) να ανεβαίνουν σε μεγάλες μοτοσυκλέτες δίχως πρότερη εμπειρία. Κι έχουν μετρήσει και αποδείξει πως έτσι αυξάνονται τα ατυχήματα, αν το χρειάζεται κανείς αυτό αποδεδειγμένο και τεκμηριωμένο για να το αντιληφθεί.

Ως ακόμη ένα μέτρο για να σε δελεάσουν να πας στις μεγάλες μοτοσυκλέτες με μικρά βήματα και όχι απότομα, είναι να σου επιτρέπουν να οδηγείς παπιά, σκούτερ κτλ έως 125 κυβικά με το δίπλωμα αυτοκινήτου. Μιας και ήδη ξέρεις να χειρίζεσαι ένα μεγαλύτερο όχημα και βασιζόμενοι στο αίσθημα της αυτοσυντήρησης που φέρει ο καθένας. Εκείνος που δεν ξέρει ισορροπία έτσι κι αλλιώς δεν θα ανέβαινε ποτέ στην σέλα. Με το ίδιο σκεπτικό που ένας πατέρας επιτρέπεται να νοικιάσει το καλοκαίρι ένα βαρκάκι και να βγάλει δύο παιδιά στα βαθιά, χωρίς να έχει καμία ναυτοσύνη.

Κανείς που του επιτρέπεται να βγάλει δίπλωμα για μεγάλη μοτοσυκλέτα δεν θα πάει βήμα – βήμα, εκεί μην περιμένετε το αίσθημα της αυτοσυντήρησης διότι έχει περάσει εξετάσεις και θεωρεί τον εαυτό του έτοιμο. Αλλά αποδεδειγμένα δεν είναι, κι από μόνος του δεν πρόκειται να κάνει το σταδιακό βήμα. Μελλοντικά η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να σου απαγορέψει τελείως να βγάλεις δίπλωμα ανεξαρτήτως κυβισμού αλλά πριν φτάσουμε εκεί, σε δελεάζει να ξεκινήσεις την μοτοσυκλετιστική σου ζωή με κάτι μικρό.

Ούτε και αυτό το έχει αφήσει στην τύχη του όμως. Έβαλε όριο στην αναλογία κιλών ανά ίππο που δεν υπήρχε και αύξησε την ενεργητική ασφάλεια ενώ απαγόρευσε και την απουσία συνδυασμένου φρένου. Διότι ξέρει πώς φρενάρουν οι δύο τροχοί και είναι βέβαιη πως ακόμη κι αν το αναλύσεις σε έναν νέο αναβάτη, στο φρενάρισμα πανικού θα κάνει εκείνο που ξέρει. Όταν δοκιμάζαμε τα πρώτα 125αρια με τα νέα φρένα, παίρναμε σχόλια για το Aprilia RS που κάποτε έπιανε 170 τελική και για τα φρένα που είναι υπερβολή και «εντάξει μωρέ έτσι όπως τα έχουν κάνει σταματούν και με την σόλα παπουτσιού». Ωστόσο η αλήθεια που το γενικό σύνολο αδυνατούσε να δει, είναι πως τα 125άρια προετοιμαζόντουσαν για ένα συγκεκριμένο σκοπό. Αντιθέτως τώρα θα δείτε πως μερικοί έχουν συγκρατήσει την εικόνα ενός «δίχρονου διάολου» όταν τους πουν για 125 κυβικά, ενώ πριν μερικά χρόνια κορόιδευαν για την ανυπαρξία δύναμης και τα υπερβολικά φρένα! Σε ανθρώπους που ξέρουν γιατί πράγμα μιλούν, κάνοντας σχέδια σε βάθος 40-50 ετών (η «Λευκή Βίβλος» έχει ορίζοντα το 2050) δίνουμε περισσότερη βαρύτητα αντί για ανθρώπους σε ένα ελληνικό υπουργείο που νομοθετούν για τις μοτοσυκλέτες με κριτήρια… ντομάτας! Κι έπειτα η Ισπανία, ως χώρα που έχει πρόσφατα κάνει την κίνηση της εξίσωσης έχει μετρήσει μείωση ατυχημάτων, με πάρα πολλούς τουρίστες, παραπτώματα κατανάλωσης αλκοόλ κτλ στους δρόμους της…