Rally made in Greece! Aurora: Η Ελληνική εξαγωγική εταιρεία που κάνει την διαφορά!

Εξοπλισμός δοκιμασμένος στο Dakar φτιαγμένος στην Ελλάδα!

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

11/10/2019

Η Aurora Rally Equipment γράφει αυτή την στιγμή την δική της ιστορία. Παράγει κάτι που στην Ελλάδα δεν γίνεται παρά να έχει μικρή ζήτηση, την ίδια στιγμή που απαιτείται τεράστια εξειδίκευση, έρευνα και εξέλιξη. Εκ των πραγμάτων ο δρόμος της πρέπει να είναι ξεκάθαρα εξαγωγικός αλλά με βάση μία χώρα που δεν ευνοεί καθόλου την επιχειρηματικότητα και πρακτικά πολεμά μέσω της γραφειοκρατίας της, την εξαγωγική δραστηριότητα. Κι όμως, στο τοξικό περιβάλλον των capital controls, της υψηλής φορολογίας και της εναντίωσης του κρατικού μηχανισμού σε τέτοιες πρωτοβουλίες, υπάρχουν άνθρωποι που εξελίσσουν στην Ελλάδα, παράγουν και εξάγουν ένα καθαρά ελληνικής σχεδίασης κιτ, με ένα μοναδικό χαρακτηριστικό που κάνει την διαφορά: Δεν απαιτεί καμία μόνιμη παρέμβαση στην μοτοσυκλέτα! Δεν κόβεις, δεν ανοίγεις τρύπες στο πλαίσιο, ενώ εκτός από τα κομμάτια που κατασκευάζει η ίδια η Aurora, τα υπόλοιπα είναι εργοστασιακά της κατασκευάστριας της μοτοσυκλέτας. Στην προκειμένη περίπτωση της Husqvarna - Κι έτσι έχεις το κεφάλι σου ήσυχο πως θα συνεργάζονται πλήρως ως σύνολο ενώ η τελική μορφή της μοτοσυκλέτας σου θα είναι απολύτως εναρμονισμένη με τα εργοστασιακά Rally!

Τα κιτ της Aurora ξεκινούν από απλές βάσεις roadbook κι έπειτα το ίδιο το roadbook που μόνο απλό δεν είναι, και τους έχει κάνει να ξεχωρίσουν, μέχρι ζελατίνες και πλήρη Rally κουστούμια με μεγάλα ρεζερβουάρ και εξαιρετική εργονομία. Αυτό το τελευταίο το λένε εκείνοι, το είδαμε κι εμείς όμως! Η επαναφορά της μοτοσυκλέτας στην εργοστασιακή της μορφή είναι πανεύκολη, όπως και η επισκευή της στην περίπτωση πτώσης, κι αυτό η Aurora μπορεί να το αποδείξει μέσα από δεκάδες ιστορίες αγωνιζομένων που τους έχει προμηθεύσει Rally Kit. Ιστορίες που έρχονται και από το Dakar, εκεί που οι μοτοσυκλέτες της Aurora έχουν καταφέρει να περάσουν από τις σκληρές δοκιμασίες και να αντέξουν τις πτώσεις. Καθόλου τυχαία, οι δοκιμασίες που επιβάλλει η Aurora σε κάθε νέο εξάρτημα που σχεδιάζει, είναι προσανατολισμένες να προσομοιάσουν πτώσεις που θα έκαναν τους περισσότερους αναβάτες να σταματήσουν την βόλτα τους. Κι αυτό γιατί στόχος είναι να τερματίσεις το Rally, με αυτό τον γνώμονα σχεδιάζουν στην Aurora, κάνουν το φαινομενικά απλό, αναγκαία πολύπλοκο. Σχεδιάζοντας ζώνες παραμόρφωσης, υπολογίζοντας ελαστικότητες και μελετώντας δυνάμεις, στην Aurora φτιάχνουν εξαρτήματα για ένα πραγματικό Rally, προσέχοντας και το βάρος και την κατασκευή. Η προσοχή στην κατασκευή είναι που χαρίζει και την ομορφιά, και οι μοτοσυκλέτες που δέχονται τα kit της Aurora είναι όμορφες μέσα στην απλότητά τους.

Η Aurora ξεκίνησε την πορεία της εκκωφαντικά. Κατασκεύασε το πιο εξελιγμένο roadbook του κόσμου, είδε τις πατέντες της να κατοχυρώνονται απρόσκοπτα και ομάδες με παρουσία στο Dakar να την προσεγγίζουν και να γίνεται προμηθευτής τους. Από ένα μικρό γκαράζ στην Αθήνα, που ήταν η πρώτη της φυσική παρουσία, η Aurora προμήθευε αναβάτες στα πλέον σκληρά Rally ανά τον κόσμο, από το Dakar στην Λ. Αμερική (τότε) μέχρι την Αφρική, την Αυστραλία αλλά και πιο κοντά σε εμάς, στην γειτονική Αλβανία και στο σκληρό Albania Rally.

Ούτε κι αυτή η πρώτη τους επιτυχία ήρθε τυχαία. Μετά από έναν 24ωρο αγώνα, τον πρώτο που έγινε ποτέ στα μέρη μας, ο Δημήτρης είχε κατακτήσει την τρίτη θέση σκεπτόμενος πως θα είχε αποδώσει καλύτερα αν η πλοήγηση ήταν ευκολότερη και απροβλημάτιστη. Πρακτικά δεν υπάρχουν αλλαγές στα roadbooks από τις αρχές του ’90 ενώ τόσο η ταχύτητα λήψης αποφάσεων, όσο και ο ρυθμός οδήγησης, έχουν αλλάξει δραματικά. Διέκρινε πως το περιθώριο βελτίωσης ήταν μεγάλο και ξεκίνησε άμεσα να εργάζεται πάνω σε αυτό χωρίς να χάνει χρόνο. Δεν στηρίχτηκε μονάχα στην δική του εμπειρία, αλλά ρώτησε πολλούς αναβάτες για το τι θα ήθελαν διαφορετικό, μπήκε σε forum και online συζητήσεις με αγωνιζόμενους ανά τον κόσμο και συγκέντρωσε όλες τις ιδιότητες για το ιδανικό, μαγνητικό roadbook με τον αφαιρούμενο και επισκευάσιμο μηχανισμό.

Ένα από τα δύο πρωτότυπα που κατασκεύασε έφτασε απευθείας στο HRC. Δεν χρειαζόταν κάτι άλλο για να πάρουν τα πράγματα τον δρόμο τους.

Δηλωτικό αυτό, της τεράστιας ανάγκης που υπήρχε για ένα σωστό roadbook που θα ανταποκρίνεται στην σύγχρονη μορφή των αγώνων.

Το 2014 η εξέλιξη συνεχίζεται, οι διακόπτες on/off αντικαθίστανται με κουμπιά και έτσι ο έλεγχος γίνεται αμεσότερος ενώ αλλάζουν θέση στα χειριστήρια ώστε μπροστά στα μάτια του αναβάτη να υπάρχουν μονάχα εκείνα που χρησιμοποιεί όταν τρέχει, κι όχι όλα. Ώστε να μην απασχολείται και να μην ψάχνει διακόπτες όσο αγωνίζεται, αλλά και πάλι να έχει άμεσα μπροστά του όσα χρειάζεται στην περίπτωση που χαθεί κι έχει σταματήσει.

Τοποθετώντας διπλούς διακόπτες που λειτουργούν παράλληλα σε περίπτωση που κάποιον χαλάσει, η λειτουργία του roadbook εξασφαλιζόταν ακόμη και μετά από πτώση, κι αυτό ακριβώς ήταν ένα από τα σημεία που πολλοί αγωνιζόμενοι εκτίμησαν… στην πράξη!

Οι επιτυχίες δεν σταμάτησαν να έρχονται, το 2014 η αγωνιστική ομάδα της Suzuki στο Dakar ζήτησε από την Aurora να την βοηθήσει στην προετοιμασία των μοτοσυκλετών τους. Ήταν ένα βήμα που έδωσε την ευκαιρία στην ελληνική εταιρεία να κερδίσει πολύτιμη εμπειρία στο πλέον δύσκολο Rally του κόσμου, να καταγράψει δεδομένα τηλεμετρίας και επίδρασης δυνάμεων που διαφορετικά θα ήταν αδύνατο να συμβεί και να συνειδητοποιήσουν κάτι φαινομενικά απλό. Πως για κερδίσεις πρέπει πρώτα να τερματίσεις. Είναι κάτι που η Aurora έχει κάνει σημαία της και επιβάλλει στον εαυτό της: Κάθε τι που θα κατασκευάζει ή θα σχεδιάζει, να είναι σε θέση να συνεχίσει να λειτουργεί ενώ προσπαθείς να το σπάσεις.

Το γεγονός πως τα roadbooks έχουν καταφέρει να ολοκληρώσουν συνεχόμενες συμμετοχές σε Rally χωρίς προβλήματα, φανερώνει την δέσμευση της Aurora να προσέξει την αντοχή τους και διάρκεια ζωής.

Το 2016 προχώρησαν ένα βήμα πέρα από τα roadbooks και έγιναν οι πρώτοι στον κόσμο που προσέφεραν kit μετατροπής του Husqvarna 701 Enduro σε Rally. Μπορεί στην χώρα μας να μην έχει πωληθεί αυτό το πλήθος των 701, που θα δικαιολογούσε το μεγάλο κόστος που απαιτεί η δημιουργία ενός τέτοιου κιτ, όμως στην υπόλοιπη Ευρώπη τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η Aurora διέκρινε μία ανάγκη και έπεσε μέσα στις προβλέψεις της. Ξοδεύοντας απίστευτες εργατοώρες, σχεδιάζοντας, εξελίσσοντας και διορθώνοντας πολλές φορές πριν καταλήξει στο τελικό αποτέλεσμα. Η γεωμετρική πρόοδος των πωλήσεων δηλώνει πως τα είχαν καταφέρει. Με μοναδική διαφήμιση τον λόγο των πελατών τους, και τις απαντήσεις που εκείνοι δίνουν σε όποιον τους ρωτά «που το έκανες αυτό έτσι» η Aurora έγινε γρήγορα γνωστή, κι αυτό σημαίνει πως όλοι οι πελάτες έμειναν περισσότερο από ευχαριστημένοι.

Απέναντι σε όλη αυτή την επιτυχία, στην Ελλάδα συνέχιζαν να παραμένουν άγνωστοι στο ευρύ κοινό, κι αν κάποιος τους μάθαινε παρακολουθώντας Online συζητήσεις θα μπερδευόταν μόλις καταλάβαινε πως όλα αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα. Διότι θα περίμενε πως μία τέτοια πληροφορία θα έπρεπε να έχει έρθει εκ των έσω, κι όχι ανάποδα, από το εξωτερικό.

Για να σας συστήσουμε την Aurora ως εταιρεία, πρώτα την γνωρίσαμε με τον καλύτερο τρόπο που θα έπρεπε, τον τρόπο του ΜΟΤΟ, πήραμε δηλαδή τις μοτοσυκλέτες για δοκιμή σε όλα τα στάδια, από εργοστασιακή, σε light κι έπειτα full rally! Αυτό σημαίνει πως θα μπορούσαμε να δοκιμάσουμε απευθείας την εργονομία, την ευκολία χειρισμού και να τις δούμε συγκριτικά. Να δοκιμάσαμε επίσης το φοβερό, made in Greece roadbook και να δούμε από κοντά τις νέες τους εγκαταστάσεις.

Από το μικρό γκαράζ τους στο κέντρο της Αθήνας όπου ξεκίνησαν, βρίσκονται πλέον σε ένα νέο κτήριο έξω από τα Σπάτα, με άπλετο χώρο και πάρκινγκ. Εκεί μπορούν με την ηρεμία τους να σχεδιάσουν νέα κιτ, να λύσουν τις μοτοσυκλέτες και να πραγματοποιήσουν μετρήσεις με ακρίβεια που ξεπερνά το χιλιοστό. Ο χώρος τους θυμίζει start-up εταιρεία και κατά μία έννοια είναι, μιας και έχουν λάβει χρηματοδότηση από πελάτες που αναγνώρισαν την ποιότητα δουλειάς και θέλησαν να βοηθήσουν με στόχο να μεγαλώσει ο κύκλος εργασιών και να δημιουργηθούν περισσότερα kit για νέα μοντέλα. Ήδη έχουν διαθέσιμο για προπαραγγελία το πρώτο Rally kit για KTM 690 Enduro 2019!

Η Aurora ξεκίνησε με ένα όραμα για το καλύτερο roadbook και πολύ γρήγορα πέρασε στην προετοιμασία μοτοσυκλετών που αγωνιζόντουσαν στο Dakar και στην δημιουργία Rally κουστουμιών για αγωνιζόμενους. Αυτή η εξέλιξη δεν θα μπορούσε να γίνει αν ό,τι έφτιαχναν δεν είχε αποτέλεσμα!

Το επόμενο βήμα είναι κιόλας έτοιμο: Θα γίνει η πρώτη εταιρεία από την Ελλάδα που έχει RALLY μοτοσυκλέτα στην EICMA! Στις αρχές Νοεμβρίου η Aurora θα έχει τον δικό της μεγάλο χώρο στην διεθνή έκθεση! Οτιδήποτε κάνουν αυτή την στιγμή ξεκινά με την φράση «η πρώτη ελληνική εταιρεία που…» μιας και δεν υπάρχει κι άλλος που να ντύνει τις μεγάλες Enduro και on-off μοτοσυκλέτες μετατρέποντάς τες σε Rally!

Σε επόμενο τεύχος του ΜΟΤΟ, θα αναλύσουμε την δική μας δοκιμή από το κουστούμι του Husqvarna 701, μελετώντας την δουλειά της Aurora μέσα από την εμπειρία του δημοσιογράφου του περιοδικού και πολυπρωταθλητή Enduro, Κίμωνα Καράμπελα.

Aurora Rally Equipment: https://aurora-rally.com

Ετικέτες

Παρουσίαση

https://bit.ly/MOTO_660

Αφιερώματα

Η 79η συνάντηση του “Goodwood Members”

Κυνήγι, σκοποβολή και αγώνες κλασικών μοτοσυκλετών

Από το

motomag

10/6/2022

Η 79η Συνάντηση των μελών του Goodwood που φέτος διοργανώθηκε 9-10 Απριλίου, περιλάμβανε δύο αγώνες κλασικών μοτοσυκλετών με ιστορικό πρόσημο αλλά και φιλανθρωπική χροιά, καθώς στην εκδήλωση μαζεύτηκε ένα σεβαστό ποσό για τους πρόσφυγες από την Ουκρανία.

Το βρετανικό Goodwood Revival, που διοργανώνεται από το 1988, θεωρείται η κορυφαία συνάντηση αγώνων τόσο για κλασικά αυτοκίνητα όσο και για κλασικές μοτοσυκλέτες.

Λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο στη πίστα «Motor Circuit» μήκους 3.809 χλμ., που δημιουργήθηκε το 1948 από το Δούκα του Richmond.

Βάση για την πίστα αυτή αποτέλεσε ένα εγκαταλελειμμένο αεροδρόμιο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το οποίο είχε χτιστεί κοντά στο σπίτι του Δούκα.

Στόχος της συνάντησης είναι να αναδείξει τις μοτοσυκλέτες που έτρεχαν στην πίστα μέχρι και το 1966, οπότε και σταμάτησε να λειτουργεί ως πίστα, συγκεντρώνοντας περί τους 150.000 θεατές.

Από το 1993 γίνεται την ίδια εποχή που λαμβάνει χώρα και το Festival of Speed, που ιδρύθηκε από τον σημερινό Δούκα, όταν ανέλαβε τα καθήκοντα από τον πατέρα του.

Θεωρείται πλέον μία από τις μεγαλύτερες διοργανώσεις που συγκεντρώνει πλήθος διασημοτήτων, ακόμη και εκτός της μηχανοκίνητης βιομηχανίας. Το τετραήμερο αυτό μηχανοκίνητο Garden Party έχει δομηθεί γύρω από την ανάβαση του δρόμου που οδηγεί στο ιστορικό σπίτι του Δούκα του Richmond. μήκους 1,16 μιλίων ή 1.87 χιλιομέτρων. Το πιο μεγάλο γεγονός της εκδήλωσης υπήρξε η επίσκεψη του Valentino Rossi το 2015, όπου και οδήγησε στους χώρους του Goodwood House την αγωνιστική του YZR – M1.

Με αφορμή τη συγκέντρωση υπερβολικά μεγάλου πλήθους, ο Δούκας του Richmond αποφάσισε το 2014 να δημιουργήσει ένα πολύ χαμηλότερου προφίλ αγωνιστικό διήμερο ιστορικών μοτοσυκλετών κατά τη διάρκεια της άνοιξης, με τη συγκέντρωση ‘μόλις’ 33.000 θεατών.

Το διήμερο αυτό αποτελεί τη συνέχεια του θεσμού του ‘Goodwood Members Meetings’, ο οποίος έχει διαφορετικό προσανατολισμό από τους αγώνες υψηλών απαιτήσεων.

Στα 19 χρόνια λειτουργίας της πρώτης πίστας έλαβαν χώρα 71 συναντήσεις τέτοιου είδους. Η διαφορά της συνάντησης αυτής από το Goodwood Revival βρίσκεται στο ότι το Goodwood Members συγκεντρώνει αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες που έλαβαν μέρος σε αγώνες ακόμα και μετά το 1966 και το κλείσιμο της ‘Motor Circuit’.

Η εσκεμμένα χαμηλή προσέλευση κόσμου, αποσκοπεί στην δημιουργία μιας πιο χαλαρής ατμόσφαιρας. Άλλωστε, το ΜΜ δεν αποτελεί απλώς έναν αγώνα, αλλά και μία γιορτή του βρετανικού φλέγματος και κουλτούρας της δεκαετίας του 1960.

Η πανδημία του Covid επηρέασε και αυτό τον θεσμό, οδηγώντας στην ολοκληρωτική ακύρωση του το 2020, ενώ για το 2021 κατάφερε να καταστεί εφικτή η τέλεση του τον Οκτώβριο.

Την περίοδο που ήταν στην ακμή του, το Goodwood Members Meeting, λάμβανε χώρα το καλοκαίρι με την τελευταία συνάντηση, την 71η, να διοργανώνεται το 1966, όταν και ο παππούς του σημερινού Δούκα αποφάσισε τη διακοπή λειτουργίας της πίστας.

Η διακοπή συνέβη λόγω του ότι ο Δούκας εκείνης της εποχής αρνήθηκε να συμμορφώσει την πίστα με τις απαιτήσεις της FIA/RAC, σχετικά με την αλλαγή στις μπάρες ασφαλείας. Η πίεση αυτή είχε δημιουργηθεί κυρίως από τον αργότερα Παγκόσμιο Πρωταθλητή Jackie Stewart.

Αν και η τήρηση ενδυματολογικού κώδικα έχει καταργηθεί, στην ιστοσελίδα του Goodwood υπάρχει ανακοίνωση, για τους παρευρισκόμενους, που προτρέπει smart ντύσιμο: «Οι κύριοι καλό θα ήταν να φορέσουν σακάκι και γραβάτα, ή κάποιο polo-necked πουλόβερ. Οι κυρίες ενθαρρύνονται επίσης να ντυθούν με κομψά ρούχα. Δεν προτείνονται τζιν, t-shirt, αποκαλυπτικά μπλουζάκια, κοντές φούστες, σαγιονάρες, καπέλα του baseball, ρούχα με τις μάρκες τυπωμένες πάνω τους, και άλλα παρεμφερή.»

Η ανακοίνωση αυτή φάνηκε να είχε αποτέλεσμα, αφού περίπου το 80% των παρευρισκόμενων την ακολούθησαν, μπαίνοντας στο νοσταλγικό πνεύμα της διοργάνωσης.

Το πρόγραμμα του Σαββατοκύριακου είχε 14 αγώνες μοτοσυκλετών, για πρώτη φορά μετά τον μοναδικό αγώνα 14 γύρων που έγινε τον Οκτώβριο. Σε εκείνον τον αγώνα ο σύγχρονος άσσος του Isle of Man TT, James Hillier, κατόρθωσε πάνω σε ένα Yamaha TZ350 να αρπάξει στην τελευταία στροφή τη νίκη από τον Richard Wilson και τον ισχυρό τετράχρονο τρικύλινδρο της P&M BSA-3.

Αυτή ήταν και η πρώτη φορά που συνέβη ένας αγώνας που περιλάμβανε τις δύο αυτές ξεχωριστές κατηγορίες. Μέχρι τότε υπήρχε ένας αγώνας κάθε δύο χρόνια: ένας για τα δίχρονα GP των 250/350 κυβικών που φτιάχτηκαν από το 1970-1982, τη μία χρονιά, και ένας για την κατηγορία των τετράχρονων Formula 750 που συμμετείχε σε αγώνες το 1972, την επόμενη χρονιά.

Τα σχόλια των θεατών ήταν τόσο θετικά, ώστε ο Δούκας του Richmond -που είναι μοτοσυκλετιστής και ο ίδιος, και κάτοχος μίας Bimota και μίας Ducati- αποφάσισε φέτος να εντάξει στο πρόγραμμα δύο αγώνες εφτά γύρων, έναν για κάθε μία από τις δύο μέρες της συνάντησης.

Τα βραβεία είναι δύο με το Hailwood Trophy να δίνεται στον νικητή των συνολικών χρονομετρημένων και το Sheene Trophy να δίνεται στο πρώτο τετράχρονο Formula 750 που θα τερματίσει.

Δυστυχώς ο James Hillier δεν θα μπορούσε να διατηρήσει τον τίτλο του, καθώς με εφτά εβδομάδες να απομένουν για την έναρξη του Isle of Man TT και με τη δυνατότητα να διεκδικήσει τη νίκη στην κατηγορία Senior TT με την ομάδα της Yamaha, δεν μπορούσε να διακινδυνεύσει μια συμμετοχή στο Goodwood.

Υπεύθυνοι για όλη την διοργάνωση είναι, όπως και κάθε χρόνο, ο πρόεδρος του CRMC (Classic Racing Motorcycle Club) Gordon Russell, μαζί με τη σύζυγό του, Sally. Φέτος ο Gordon αγωνίστηκε με τη μοναδική τετρακύλινδρη Hadleigh Honda του 1972 με πλαίσιο Rob North, σε αντίθεση με τον γιο του Michael που έτρεξε πάνω σε μία Norton Atlas των 750 κυβικών με πλαίσιο Manx.

Η αιτία που αγωνίστηκαν στον ίδιο αγώνα ήταν ο φόβος ότι λόγω των επιπτώσεων της πανδημίας δεν θα μπορούσε να υπάρξει ικανοποιητικός αριθμός μοτοσυκλετών στο grid. Έτσι ο Δούκας, εξαιτίας και της αγάπης που δείχνει ο κόσμος για τους αγώνες μοτοσυκλέτας στο Goodwood Revival, αποφάσισε να ενώσει τις δύο αυτές κατηγορίες σε μία με σκοπό να γίνουν δύο αγώνες -ένας για κάθε μία μέρα- δημιουργώντας ένα ακόμη πιο νοσταλγικό συναίσθημα.

Το γεμάτο από 36 μοτοσυκλέτες grid είχε ισάριθμες μοτοσυκλέτες από τις δύο κατηγορίες. Ανάμεσά τους υπήρχαν και κάποια ιδιαίτερα ιστορικά μοντέλα, όπως το μοναδικό Exactweld Yamaha TZ250, το κατασκευασμένο στη Βρετανία μοντέλο, που κέρδισε τον τίτλο στο ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 250 κυβικών του 1984, με αναβάτη τον Gary Noel.

Με αυτή τη φανταστική μοτοσυκλέτα, ο Noel, εργαζόμενος της British Airways, κατόρθωσε να κερδίσει τις ορδές των εργοστασιακών ομάδων στο ρεπό του! Αυτό το διορατικό σχέδιο, με το κατακόκκινο χρώμα και το ατσάλινο σωληνωτό πλαίσιο του, ήταν δουλειά των μηχανουργών Guy Pearson και John Baldwin, στα πλαίσια του ελεύθερου χρόνου τους κατά την κατασκευή του σασί του αυτοκινήτου Surtees Formula 1. Μάλιστα ήταν η πρώτη αγωνιστική μοτοσυκλέτα 250GP που έπρεπε να της προσθέσουν… έρμα, για να φτάσει το όριο των 90 κιλών της κατηγορίας!

Όταν ο Michael Russell το έφερε σε μία δημοπρασία στο Silverstone, το περσινό καλοκαίρι, ανακάλυψε πως ο κινητήρας του είχε ανακατασκευαστεί με σκοπό την αγωνιστική χρήση. Αποφάσισε, λοιπόν, να το εμπιστευτεί στα χέρια του έξι φορές νικητή στο IoM TT, Michael Rutter, για να αγωνιστεί στο Goodwood. Όχι άδικα, μιας και εκείνος κατέκτησε μία 7η και μία 11η θέση στους δύο αγώνες αντίστοιχα, παίρνοντας συνολικά την 8η θέση.

Το μάθημα ιστορίας συνεχίστηκε με δύο Armstrong CM35, του 1981, με κινητήρα Rotax και χρήση περιστροφικών βαλβίδων. Κατασκευάστηκαν ως πολιτικές μοτοσυκλέτες με δυνατότητα αγωνιστικής χρήσης, υπό την αιγίδα τη σημερινής CCM, και οδηγήθηκαν από τον Robin Lamb και τον Vince Cundle.

Στην ίδια κατηγορία υπήρχε μία Harley Davidson RR250, του 1974, με δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα, την οποία οδήγησε και στους δύο αγώνες ο Tom Snow. Η RR250, με ιδιοκτήτη τον Dick Linton, αποτελεί ρέπλικα της τριών φορών Παγκόσμιας Πρωταθλήτριας στο 250GP στα χέρια του Walter Villa. Κατασκευάστηκε στο εργοστάσιο της Aermacchi, εταιρεία που γνώριζε καλά ο Dick Linton, κοντά στη λίμνη Varese.

Αυτό συνέβη όταν ακόμη το εργοστάσιο τελούσε υπό αμερικανική ιδιοκτησία, πριν περάσει στα αδέρφια Castiglioni και τη δημιουργία της Cagiva και μετέπειτα της MV Augusta.

Αν και μέχρι φέτος καμία Harley δεν είχε καταφέρει να ολοκληρώσει τον αγώνα Goodwood, οι αποτελεσματικές λύσεις που έφερε ο Tom Snow και η ομάδα του, οδήγησαν σε επίτευξη του στόχου και απροβλημάτιστη λειτουργία ολόκληρο το σαββατοκύριακο.

Ένα ακόμη πιο θορυβώδες μοντέλο κι από της Harley ήταν το ασυνήθιστο DKW W2000, με έναν ασυνήθιστο περιστροφικό κινητήρα και οδηγό τον Ed Wilson. Έκανε το αγωνιστικό του ντεμπούτο στο Goodwood, κατασκευασμένο από την Wiz Norton Racing στο Lancashire, χρησιμοποιώντας έναν κινητήρα Hercules Wankel του 1970 μέσα σε ένα ρετρό φέρινγκ, ρέπλικα της DKW. Αν και δεν κατάφερε να τερματίσει πρόσφερε αρκετό θέαμα στους παρευρισκόμενους του 79ΜΜ.

Δυστυχώς δεν υπήρξαν ούτε Moto Guzzi, ούτε και BMW, παρά τις πιέσεις στην Mobile Tradition, ομάδα της BMW, να δηλώσει συμμετοχή. Η μόνη ιταλική συμμετοχή υπήρξε η Ducati 750SS του Alan Cathcart, η τελυταία από τις 401 ρέπλικες που κατασκευάστηκαν με αφορμή τη νίκη του Paul Smart στην Imola 200 του 1972. Χαρακτηριστικό είναι το καταπράσινο πλαίσιο της συγκεκριμένης έκδοσης.

Παρ’ όλα αυτά δεν κατάφερε να τερματίσει, λόγω προβλημάτων μετάδοσης που προέκυψαν, αν και κατάφερε να κατακτήσει την έκτη θέση στα προκριματικά.

Στο γκριντ υπήρχαν και τρεις τετρακύλινδρες Hadleigh Honda, με ιδιοκτήτη τον Chris Wilson και οδηγό τον Gordon Russell, ο οποίος τις είχε ανακατασκευάσει με τη βοήθεια του πρώην τεχνικού των Grand Prix, Nigel Everett.

Η μία και μοναδική Honda με πλαίσιο του Rob North, βρισκόταν εκεί μαζί με την αντίπαλό της από παλιά τη RPS Triumph 3. Η τετρακύλινδρη τροποποιημένη Honda με το πλαίσιο Rob North, που είχε σχεδιαστεί αρχικά για τρικύλινδρο κινητήρα, έδωσε τη δυνατότητα στον Julian Soper από το Essex -έφυγε από τη ζωή τον Δεκέμβριο-, να κυριαρχήσει στις πίστες Brands Hatch, Lydden και Snetterton.

Ο πραγματικός αντίπαλος της Hadleigh Honda, αναμενόταν να βρεθεί στην άλλη άκρη του γκριντ. Ήταν ένα τρικύλινδρο Triumph 3 με πλαίσιο RPS και οδηγό τον Andy Hornby, που κέρδισε την pole position, στα προκριματικά.

Στον πρώτο αγώνα, το Σάββατο, ο Hornby έκανε επίδειξη ισχύος του κινητήρα της RPS Triumph παίρνοντας αμέσως προβάδισμα. Πίσω του ακολουθούσε μία ομάδα από Yamaha TZ350G με πρώτο τον Αυστραλό αγωνιζόμενο στα BSB, Levi Day, ενώ ακολουθούσαν οι Nick Williamson και Ian Bain, ο Dan Jackson -με πλαίσιο Harris- και τέλος ο Gary Vines πάνω στη Yamaha TZ250L του 1984. Από τη μεριά των τετράχρονων, εκτός του Hornby, είχαμε τους Richard Wilson με την P&M BSA-3 και Michael Russel πάνω στη Norton Atlas. Αν και η δικύλινδρη Norton είχε προβάδισμα 8 μ.α.ω/ 12χλμ/ω σε σχέση με τις Yamaha και BSA/Triumph, ο Michael πέρασε τα δύο τρίτα του αγώνα να παλεύει για την πρώτη θέση, πριν αρχίσει να χάνει θέσεις και τερματίσει τελικώς 8ος.

Οι Williamson, Bain και Vines έμειναν επίσης πιο πίσω, στα μέσα του αγώνα, αφήνοντας ένα γκρουπ τεσσάρων αναβατών να παλεύουν για τη νίκη. Στον τελευταίο γύρο ο Levi Day τα έδωσε όλα περνώντας τη καρό σημαία με 0.477 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Jackson, με τον Wilson στην τρίτη θέση με διαφορά 0.264 δευτερολέπτων από τον Hornby, που είχε την τιμή να φέρει το πρώτο τετρακύλινδρο FZ750 στη γραμμή τερματισμού.

Ο Richard Wilson ανέφερε πως το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν η τελευταία αργή στροφή, στην οποία το μικρό βάρος των δίχρονων μπορούσε να τους δώσει πλεονέκτημα έναντι των τετράχρονων. Αυτό ήταν και το μόνο σημείο που διέφεραν οι δύο διαφορετικού τύπου κινητήρες, σε σημαντικό βαθμό.

Αυτό το αποτέλεσμα έφερνε τέσσερις αγωνιζόμενους υποψήφιους για τη συνολική νίκη στον 2ο Αγώνα, σε παρόμοιες ιδανικές συνθήκες. Δυστυχώς ο Richard Wilson δεν κατάφερε να ολοκληρώσει ούτε τον πρώτο γύρο, αφήνοντας τους υπόλοιπους τρεις διεκδικητές να παλέψουν με νύχια και με δόντια. Αυτή τη φορά τους ακολουθούσε ο Gary Vines με το TZ250 του. Αν και είχε τη μικρότερου κυβισμού μοτοσυκλέτα ο Vines κατάφερε, μόλις στον 4ο γύρο, να πάρει το προβάδισμα.

Ωστόσο το παραμύθι έμελλε να τελειώσει στον τελευταίο γύρο όπου ο Dan Jackson, που τον ακολουθούσε καθ’ όλη τη διάρκεια, άρπαξε την ευκαιρία που του δόθηκε, από ένα λάθος του Vines, στη στροφή Woodcote. Ο Levi Day τερμάτισε τρίτος, πάνω από ένα δευτερόλεπτο πίσω, αλλά μόλις 0.240 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Hornby. Οι συνδυασμένες χρονομετρήσεις έδωσαν τη νίκη στον Jackson για 0.638 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Day, με τον Andy Hornby, τον πρώτο με τετράχρονη μοτοσυκλέτα -την RPS Triumph-3- πιο πίσω στην τρίτη θέση με διαφορά 0.991 δευτερολέπτων.

Ο Dan Jackson με ύψος 1.85 μ. είχε δύσκολο έργο σε αυτή την γρήγορη πίστα. Εκτός από τους υπόλοιπους αναβάτες είχε να παλέψει και με τη δική του σωματική διάπλαση, κάτι που κατά τη γνώμη του, έπαιξε ιδιαίτερο ρόλο στην εξέλιξη του αγώνα. Το λάθος όμως του Garry, σε συνδυασμό με την βοήθεια από τον πατέρα του Dan στο στήσιμο της μοτοσυκλέτας, έκανε τη νίκη εφικτή.

Εκτός από την δράση στην πίστα, υπήρχαν πολλές ακόμα δραστηριότητες για όλους τους παρευρισκόμενους. Αυτές περιλάμβαναν αρκετές παραδοσιακά αγγλικές δραστηριότητες όπως τοξοβολία, κυνήγι πάπιας, αγώνες νυφίτσας, διελκυστίνδα και πολλά ακόμα.

Θα ήταν δίκαιο να πούμε ότι για άλλη μία χρονιά όλοι πέρασαν υπέροχα, με το Δούκα του Richmond στο τέλος να ευχαριστεί όλους όσους βοήθησαν να γίνει η συνάντηση χωρίς προβλήματα και ταυτόχρονα βοήθησαν οικονομικά τους πρόσφυγες της Ουκρανίας. Άλλη μία γιορτή σύμφωνη με τη φιλοσοφία του Goodwood.