Nordkapp 2017 – Στην άκρη της ηπείρου!

Το τέλος του δρόμου!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

4/7/2017

Κάτι παραπάνω από 200 χιλιόμετρα στροφών, υποθαλάσσιων τούνελ και μαγικού τοπίου, που πρέπει όμως να τα διανύσεις χωρίς να τα προσέχεις, κυριευμένος από την λαχτάρα της επίτευξης του ταξιδιού, και συνάμα την συνειδητοποίηση πως ήρθε το τέλος της περιπέτειας. Ανάμεικτα συναισθήματα που σε κυριεύουν πλήρως στον ίδιο δρόμο, μονάχα όταν έχεις ανάποδη φορά, καθώς στην άνοδο του χάρτη η λαχτάρα υπερισχύει της γλυκόξινης γεύσης που έχει το εισιτήριο για πίσω, με την συνέχιση του Ε6… να περάσεις Σουηδία, Φινλανδία, να μπεις στην Ρωσία και να μην σταματήσεις ποτέ…

Ανεβαίνοντας όμως τον δρόμο που έχει φτιαχτεί μονάχα για να φτάνεις στο άνω άκρο της ηπειρωτικής Ευρώπης, τίποτα από αυτά δεν υπάρχει ακόμα στο μυαλό σου. Θα σου έρθουν απότομα στην επιστροφή, κατεβαίνοντας τον ίδιο δρόμο. Μέχρι να φτάσεις στο Nordkapp από την μαγική διαδρομή, το μόνο που σκέφτεσαι είναι το απλοϊκό μνημείο με την υδρόγειο. Ο πιο πεζός από τους ανθρώπους θα πει ότι «σιγά, και τι έχει εκεί να δεις; πιο το νόημα;». Είναι γιατί ο άνθρωπος αυτός δεν είναι ταξιδευτής, άλλωστε και ο πιο πεζός ανάμεσα στους ανθρώπους, όταν αρχίσει να ταξιδεύει βρίσκει μέσα του μία αψάδα ποιητικότητας. Γιατί το σημείο σαν στόχος, ναι δεν έχει τίποτα να σου προσφέρει από μόνο του. Αν το πετύχεις χωρίς ομίχλη, όπως ο «υπερτυχερός» πλέον Γιώργος Πυρπασόπουλος, τότε απλά θα αγναντεύεις την θάλασσα, μέχρι εκεί που σου επιτρέπει η καμπυλότητα της Γης, στη άκρη ενός βράχου. Γνωρίζοντας πως από εκεί και πάνω υπάρχει μονάχα πάγος. Φτάνοντας όμως εκεί ο καθένας, έχοντας διανύσει χιλιάδες χιλιόμετρα ο βράχος αυτός αποκτά άλλη αξία, επιβαρυμένη από τις εμπειρίες του ταξιδιού. Κι έτσι η φωτογραφία στο μνημείο είναι ίδια για όλους και ταυτόχρονα τελείως διαφορετική για τον κάθε ένα…

 

 

μετά από 3.500 χιλιόμετρα γίνεσαι "petrolhead" θέλεις δεν θέλεις...

Προσπαθήστε να το εξηγήσετε αυτό σε κάποιον που δεν ταξιδεύει και υπάρχουν δύο περιπτώσεις, ή θα σταματήσει να ακούει, ή θα του γεννηθεί η όρεξη για ταξίδια…

Οι σαράντα Africa Twin έφτασαν στο Nordkapp και πλέον αυτό σημαίνει ότι η μεγάλη παρέα πρέπει να σφίξει τα χέρια αποχαιρετώντας ο ένας τον άλλο. Ξεκίνησαν άγνωστοι μεταξύ τους και κατέληξαν φίλοι με κοινό κώδικα επικοινωνίας, δίνοντας την υπόσχεση πως θα κρατήσουν την συνοχή της παρέας, παρά την διάσπαση στους τέσσερις ορίζοντες. Με συμμετοχές από την Ιαπωνία, την Ινδονησία, την Ευρώπη, την Αμερική η παραπάνω πρόταση έχει κυριολεκτική έννοια…

Ο Πυρπασόπουλος μιλά με τα καλύτερα λόγια για αυτά τα τελευταία χιλιόμετρα, όπως άλλωστε και για όλες τις υπόλοιπες μέρες, αλλά αυτά τα ξέρετε ήδη. Από την Alta που δεν πρόλαβε να εξερευνήσει όσο θα ήθελε, μέχρι το Nordkapp το άγονο και αφιλόξενο τοπίο είναι τόσο γραφικό που αξίζει να το διασχίσεις ακόμα και χωρίς τον διάσημο προορισμό! Το αφιλόξενο στην όψη Nordkapp, έχει αρκετούς μόνιμους κατοίκους που τα πολύχρωμα σπίτια τους είναι το μόνο που σπάει το μουντό τοπίο. Όλοι τους έχουν κάποια σχέση με το ψάρεμα, την στιγμή που υποδέχονται περισσότερους από 200.000 τουρίστες κάθε χρόνο! Νοικιάζουν βάρκες, προσφέρουν φιλοξενία και άλλες τουριστικές υπηρεσίες, καθώς πολλοί επισκέπτες μένουν στο σημείο για μέρες περπατώντας στα βραχώδη μονοπάτια και φτάνοντας και στο διπλανό ακρωτήρι από το Nordkapp που είναι και το πραγματικό βόρειο σύνορο κατά μερικά μέτρα γης…

Δύο πράγματα ήταν αυξημένα σε σύγκριση με τις προηγούμενες μέρες. Το κρύο, που αποφάσισε να τους θυμίσει ότι το μπλε που βλέπουν τριγύρω τους είναι ο Β. Ατλαντικός, και ο κόσμος που έσπευδε να βγάλει την ίδια φωτογραφία, που όπως είπαμε έχει διαφορετική αξία. Αν και όλοι αυτοί ταξιδεύουν –κυρίως- στον Ε6, είναι μονάχα από την Άλτα και μετά που αντιλαμβάνεσαι αυξημένη την κίνηση. Εκεί ήταν που οι Africa Twin έγιναν ξαφνικά 41, όταν ένας ταξιδιώτης – παρακολουθώντας την πορεία της μεγάλης παρέας από τα social media, προσάρμοσε το ταξίδι του ώστε να βρεθούν όλοι μαζί στο Nordkapp!

Έχοντας αφαιρέσει τις εσωτερικές επενδύσεις από τα μπουφάν, αφού τις προηγούμενες μέρες ζούσαν μία νοτιο-ευρωπαϊκή άνοιξη κι όχι ένα Νορβηγικό καλοκαίρι στον Αρκτικό Κύκλο, η πρώτη στάση για βενζίνη κράτησε λίγο περισσότερο, μέχρι να βγουν από τις αποσκευές οι επενδύσεις… Η οργάνωση τους είχε εξασφαλίσει μεσημεριανό στο Nordkapp Hall, που υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να είναι ασφυκτικά γεμάτο, κάνοντας έτσι πολύωρη την παραμονή τους εκεί.

Μιλώντας αργά χθες βράδυ με τον Γιώργο, είναι σίγουρο πλέον πως στην επιστροφή θα κάνει δύο πράγματα, θα αποκτήσει την δική του Africa Twin που πλέον την έχει ερωτευτεί σε σημείο που θα την κρατήσει μέχρι να υπάρχει αντίστοιχη ηλεκτρική έκδοση. Δεν θα την αλλάξει αν δεν έρθει εκείνη η στιγμή στο μέλλον. Και θα αρχίσει να πηγαίνει πιο συχνά το χώμα. Είχε ξεκινήσει ως αστείο η ιδέα να μας ετοιμάσει ένα ξεχωριστό συγκριτικό παρέα με τον κολλητό του, ένα συγκριτικό πολύ λιγότερα τεχνικό και περισσότερο αφηγηματικό, και πλέον εντάσσεται κι αυτό στο πρόγραμμα! Μετά από 3.500 χιλιόμετρα, ο Πυρπασόπουλος έχει άλλη, πρωτόγνωρη, αίσθηση ασφάλειας με την Africa Twin, και πολύ-πολύ περισσότερη όρεξη για μοτοσυκλετιστικά ταξίδια…

Η Honda ολοκλήρωσε χθες βράδυ ένα δύσκολο εγχείρημα. Πήρε 40 ετερόκλητους αναβάτες, άγνωστους μεταξύ τους, και τους έβαλε να ζήσουν μία περιπέτεια με πολλά χιλιόμετρα και αυστηρό πρόγραμμα. Τώρα ξεκινά η αποτίμηση, όπως είπε στο video που μεταδόθηκε ζωντανά από το σημείο, ο επικεφαλής της Honda Europe, ώστε να αποφασιστεί πότε θα γίνει, κι αν θα γίνει το επόμενο Adventure Roads με καλεσμένους αυτή την φορά, τυχερούς ιδιοκτήτες Honda!

 

η περιπέτεια στο μεγαλείο της...


 

Διαβάστε επίσης:

Εκκίνηση

Μέρα 1η

Μέρα 2η

Μέρα 3η

Μέρα 4η

Μέρα 5η

Μέρα 6η

Μέρα 7η

 

Η BMW και η φούσκα στο Μόναχο

Πώς η αγορά ακινήτων επηρεάζει την τιμολογιακή πολιτική
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

26/2/2020

Η BMW αντιμετωπίζει ένα πολύ συγκεκριμένο πρόβλημα, όταν πραγματοποιεί μία έρευνα για μείωση κόστους: Πέφτει πάνω στον σκόπελο της φούσκας ακινήτων του Μονάχου! Μπορεί το εργοστάσιο της BMW Motorrad να βρίσκεται στο Βερολίνο κατασκευάζοντας εκεί όλες τις μοτοσυκλέτες πλην λίγων περιπτώσεων, ωστόσο είναι το Μόναχο αυτό που δημιουργεί το τεράστιο πρόβλημα.

Στην προσπάθειά της να προσελκύσει νέους εργαζομένους, αλλά και να κρατήσει τους υπάρχοντες, η BMW Motorrad έρχεται αντιμέτωπη με την βίαιη αναπροσαρμογή προς τα πάνω των ενοικίων, και των τιμών πώλησης. Είναι χαρακτηριστικό πως στο Μόναχο η μέση τιμή τετραγωνικού σκαρφάλωσε ήδη πάνω από τα €8,000 όταν η μέση τιμή για την Γερμανία το 2019 ήταν στα €2,993!

Έκθεση της UBS θεωρεί την αγορά ακινήτων του Μονάχου την μεγαλύτερη χρηματοπιστωτική φούσκα της Ευρώπης, την ίδια στιγμή που ο Γερμανός οικονομικός αναλυτής κ. Torsten Slok, θεωρεί τα ακίνητα στην Γερμανία συνολικά ως έναν από τους κορυφαίους κινδύνους για την παγκόσμια οικονομία. Η μόνη αντίστοιχη περίπτωση που πλησιάζει σε επικινδυνότητα το Μόναχο, είναι η αγορά ακινήτων του Χονγκ Κονγκ.

Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα που μας έδωσε άνθρωπος που εργάζεται στην BMW Motorrad στο Μόναχο για την δυσκολία εύρεσης στέγης. Ιδιοκτήτες ακινήτων έχουν βρει ένα παράθυρο στην αυστηρή νομοθεσία περί ελεύθερων χώρων οικοπέδων και χτίζουν διώροφα σπίτια στην θέση των γκαράζ, με εμβαδό πλάκας έως σαράντα τετραγωνικών. Για αυτά τα «σπίτια στην αυλή» που το ταβάνι είναι λίγο χαμηλότερα και έχουν εμβαδό έως 80 τετραγωνικά αλλά σε δύο ορόφους, η τιμή έχει φτάσει και τα €750.000 από το μισό εκατομμύριο πριν λίγα χρόνια.

Ένα διαμέρισμα τεσσάρων χώρων στο Lehel έχει αυτή την στιγμή λίγο πιο κάτω από 4 εκατομμύρια Ευρώ ενώ ένα σπίτι σε προάστιο λίγο πιο έξω από το Μόναχο με πέντε χώρους ξεκινά στα 5 εκατομμύρια.

Οι νέες πολυκατοικίες που χτίζονται αυτή την στιγμή δεν λύνουν το πρόβλημα καθώς είναι σταγόνα στον ωκεανό, με τιμές διαμερισμάτων που ξεκινούν κοντά στα δύο εκατομμύρια.

Το Μόναχο έχει προσελκύσει πολύ κόσμο τα τελευταία χρόνια με ετήσιο ρυθμό αύξησης πλυθυσμού στο 6% και σταθερή άνοδο τιμών τα τελευταία 15 χρόνια.

Βασική αιτία που συμβαίνει αυτό, είναι οι μεγάλες εταιρίες που προσλαμβάνουν συνέχεια κόσμο. BMW, Siemens και Allianz είναι μονάχα μερικοί από τους μεγάλους εργοδότες…

Όταν λοιπόν η BMW Motorrad μετακόμισε στις προηγούμενες εγκαταστάσεις της F1 στο Μόναχο στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, το πρόβλημα υπήρχε ήδη… Απλά δεν ήταν τόσο μεγάλο.

Πληρώνοντας μισθούς λίγο πιο πάνω από άλλες Ευρωπαϊκές εταιρείες, η BMW Motorrad έχει και πάλι εργαζομένους που αδυνατούν να βρουν το δικό τους σπίτι, ή βαραίνουν από πολύ υψηλό δανεισμό.

Το ζήτημα είναι πως όσο αυξάνει το κόστος της εργατοώρας, τόσο αυξάνει και το κόστος των μοτοσυκλετών που σχεδιάζει το R&D…

Το πρόβλημα αυτό το έχουν πολλές εταιρείες τεχνολογίας χρόνια τώρα, μιας και αυτές είναι που μεγαλώνουν απότομα, και στην πορεία έχουν βρει μία σειρά από λύσεις…

Ωστόσο υπάρχει και κοντινότερο παράδειγμα, ένας άλλος κατασκευαστής έχει ήδη βρει την καλύτερη λύση και την έχει βάλει σε εφαρμογή, όπως θα δούμε σε επόμενο άρθρο…

 

Ετικέτες