Nordkapp 2017 – Στην άκρη της ηπείρου!

Το τέλος του δρόμου!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

4/7/2017

Κάτι παραπάνω από 200 χιλιόμετρα στροφών, υποθαλάσσιων τούνελ και μαγικού τοπίου, που πρέπει όμως να τα διανύσεις χωρίς να τα προσέχεις, κυριευμένος από την λαχτάρα της επίτευξης του ταξιδιού, και συνάμα την συνειδητοποίηση πως ήρθε το τέλος της περιπέτειας. Ανάμεικτα συναισθήματα που σε κυριεύουν πλήρως στον ίδιο δρόμο, μονάχα όταν έχεις ανάποδη φορά, καθώς στην άνοδο του χάρτη η λαχτάρα υπερισχύει της γλυκόξινης γεύσης που έχει το εισιτήριο για πίσω, με την συνέχιση του Ε6… να περάσεις Σουηδία, Φινλανδία, να μπεις στην Ρωσία και να μην σταματήσεις ποτέ…

Ανεβαίνοντας όμως τον δρόμο που έχει φτιαχτεί μονάχα για να φτάνεις στο άνω άκρο της ηπειρωτικής Ευρώπης, τίποτα από αυτά δεν υπάρχει ακόμα στο μυαλό σου. Θα σου έρθουν απότομα στην επιστροφή, κατεβαίνοντας τον ίδιο δρόμο. Μέχρι να φτάσεις στο Nordkapp από την μαγική διαδρομή, το μόνο που σκέφτεσαι είναι το απλοϊκό μνημείο με την υδρόγειο. Ο πιο πεζός από τους ανθρώπους θα πει ότι «σιγά, και τι έχει εκεί να δεις; πιο το νόημα;». Είναι γιατί ο άνθρωπος αυτός δεν είναι ταξιδευτής, άλλωστε και ο πιο πεζός ανάμεσα στους ανθρώπους, όταν αρχίσει να ταξιδεύει βρίσκει μέσα του μία αψάδα ποιητικότητας. Γιατί το σημείο σαν στόχος, ναι δεν έχει τίποτα να σου προσφέρει από μόνο του. Αν το πετύχεις χωρίς ομίχλη, όπως ο «υπερτυχερός» πλέον Γιώργος Πυρπασόπουλος, τότε απλά θα αγναντεύεις την θάλασσα, μέχρι εκεί που σου επιτρέπει η καμπυλότητα της Γης, στη άκρη ενός βράχου. Γνωρίζοντας πως από εκεί και πάνω υπάρχει μονάχα πάγος. Φτάνοντας όμως εκεί ο καθένας, έχοντας διανύσει χιλιάδες χιλιόμετρα ο βράχος αυτός αποκτά άλλη αξία, επιβαρυμένη από τις εμπειρίες του ταξιδιού. Κι έτσι η φωτογραφία στο μνημείο είναι ίδια για όλους και ταυτόχρονα τελείως διαφορετική για τον κάθε ένα…

 

 

μετά από 3.500 χιλιόμετρα γίνεσαι "petrolhead" θέλεις δεν θέλεις...

Προσπαθήστε να το εξηγήσετε αυτό σε κάποιον που δεν ταξιδεύει και υπάρχουν δύο περιπτώσεις, ή θα σταματήσει να ακούει, ή θα του γεννηθεί η όρεξη για ταξίδια…

Οι σαράντα Africa Twin έφτασαν στο Nordkapp και πλέον αυτό σημαίνει ότι η μεγάλη παρέα πρέπει να σφίξει τα χέρια αποχαιρετώντας ο ένας τον άλλο. Ξεκίνησαν άγνωστοι μεταξύ τους και κατέληξαν φίλοι με κοινό κώδικα επικοινωνίας, δίνοντας την υπόσχεση πως θα κρατήσουν την συνοχή της παρέας, παρά την διάσπαση στους τέσσερις ορίζοντες. Με συμμετοχές από την Ιαπωνία, την Ινδονησία, την Ευρώπη, την Αμερική η παραπάνω πρόταση έχει κυριολεκτική έννοια…

Ο Πυρπασόπουλος μιλά με τα καλύτερα λόγια για αυτά τα τελευταία χιλιόμετρα, όπως άλλωστε και για όλες τις υπόλοιπες μέρες, αλλά αυτά τα ξέρετε ήδη. Από την Alta που δεν πρόλαβε να εξερευνήσει όσο θα ήθελε, μέχρι το Nordkapp το άγονο και αφιλόξενο τοπίο είναι τόσο γραφικό που αξίζει να το διασχίσεις ακόμα και χωρίς τον διάσημο προορισμό! Το αφιλόξενο στην όψη Nordkapp, έχει αρκετούς μόνιμους κατοίκους που τα πολύχρωμα σπίτια τους είναι το μόνο που σπάει το μουντό τοπίο. Όλοι τους έχουν κάποια σχέση με το ψάρεμα, την στιγμή που υποδέχονται περισσότερους από 200.000 τουρίστες κάθε χρόνο! Νοικιάζουν βάρκες, προσφέρουν φιλοξενία και άλλες τουριστικές υπηρεσίες, καθώς πολλοί επισκέπτες μένουν στο σημείο για μέρες περπατώντας στα βραχώδη μονοπάτια και φτάνοντας και στο διπλανό ακρωτήρι από το Nordkapp που είναι και το πραγματικό βόρειο σύνορο κατά μερικά μέτρα γης…

Δύο πράγματα ήταν αυξημένα σε σύγκριση με τις προηγούμενες μέρες. Το κρύο, που αποφάσισε να τους θυμίσει ότι το μπλε που βλέπουν τριγύρω τους είναι ο Β. Ατλαντικός, και ο κόσμος που έσπευδε να βγάλει την ίδια φωτογραφία, που όπως είπαμε έχει διαφορετική αξία. Αν και όλοι αυτοί ταξιδεύουν –κυρίως- στον Ε6, είναι μονάχα από την Άλτα και μετά που αντιλαμβάνεσαι αυξημένη την κίνηση. Εκεί ήταν που οι Africa Twin έγιναν ξαφνικά 41, όταν ένας ταξιδιώτης – παρακολουθώντας την πορεία της μεγάλης παρέας από τα social media, προσάρμοσε το ταξίδι του ώστε να βρεθούν όλοι μαζί στο Nordkapp!

Έχοντας αφαιρέσει τις εσωτερικές επενδύσεις από τα μπουφάν, αφού τις προηγούμενες μέρες ζούσαν μία νοτιο-ευρωπαϊκή άνοιξη κι όχι ένα Νορβηγικό καλοκαίρι στον Αρκτικό Κύκλο, η πρώτη στάση για βενζίνη κράτησε λίγο περισσότερο, μέχρι να βγουν από τις αποσκευές οι επενδύσεις… Η οργάνωση τους είχε εξασφαλίσει μεσημεριανό στο Nordkapp Hall, που υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να είναι ασφυκτικά γεμάτο, κάνοντας έτσι πολύωρη την παραμονή τους εκεί.

Μιλώντας αργά χθες βράδυ με τον Γιώργο, είναι σίγουρο πλέον πως στην επιστροφή θα κάνει δύο πράγματα, θα αποκτήσει την δική του Africa Twin που πλέον την έχει ερωτευτεί σε σημείο που θα την κρατήσει μέχρι να υπάρχει αντίστοιχη ηλεκτρική έκδοση. Δεν θα την αλλάξει αν δεν έρθει εκείνη η στιγμή στο μέλλον. Και θα αρχίσει να πηγαίνει πιο συχνά το χώμα. Είχε ξεκινήσει ως αστείο η ιδέα να μας ετοιμάσει ένα ξεχωριστό συγκριτικό παρέα με τον κολλητό του, ένα συγκριτικό πολύ λιγότερα τεχνικό και περισσότερο αφηγηματικό, και πλέον εντάσσεται κι αυτό στο πρόγραμμα! Μετά από 3.500 χιλιόμετρα, ο Πυρπασόπουλος έχει άλλη, πρωτόγνωρη, αίσθηση ασφάλειας με την Africa Twin, και πολύ-πολύ περισσότερη όρεξη για μοτοσυκλετιστικά ταξίδια…

Η Honda ολοκλήρωσε χθες βράδυ ένα δύσκολο εγχείρημα. Πήρε 40 ετερόκλητους αναβάτες, άγνωστους μεταξύ τους, και τους έβαλε να ζήσουν μία περιπέτεια με πολλά χιλιόμετρα και αυστηρό πρόγραμμα. Τώρα ξεκινά η αποτίμηση, όπως είπε στο video που μεταδόθηκε ζωντανά από το σημείο, ο επικεφαλής της Honda Europe, ώστε να αποφασιστεί πότε θα γίνει, κι αν θα γίνει το επόμενο Adventure Roads με καλεσμένους αυτή την φορά, τυχερούς ιδιοκτήτες Honda!

 

η περιπέτεια στο μεγαλείο της...


 

Διαβάστε επίσης:

Εκκίνηση

Μέρα 1η

Μέρα 2η

Μέρα 3η

Μέρα 4η

Μέρα 5η

Μέρα 6η

Μέρα 7η

 

Ακήρυχτος πόλεμος στις τιμές μοτοσυκλετών παγκοσμίως: Πλοία-Κοντέινερ-Πετρέλαιο-Euro5! Τι συμβαίνει στην Ελληνική αγορά

Προστίθενται σε αυξημένη φορολογία και δασμούς!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

6/4/2021

Το κόστος μεταφορικών από την Κίνα στην Ευρώπη έχει τετραπλασιαστεί από τον περασμένο Νοέμβριο και δυστυχώς παραμένει σε αυτό το επίπεδο δίχως καμία ένδειξη πως στο σύντομο διάστημα θα επιστρέψει στα εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα που υπήρχαν πριν. Αυτό είναι το τελευταίο χτύπημα σε έναν ακήρυχτο πόλεμο που επηρεάζει κάθε τομέα της οικονομίας, σε μία γωνία της οποίας είναι φυσικά και η μοτοσυκλέτα. Το πρώτο χτύπημα ήρθε από την αύξηση στο κόστος των πρώτων υλών, που είναι ραγδαία τους τελευταίους μήνες με κορυφαίο παράδειγμα το λίθιο. Εκεί παρουσιάζεται αύξηση μεγαλύτερη του 80% (αυτή την στιγμή 82,8% έφτασε και το 85% από πέρσι). Το ατσάλι είναι 20% ακριβότερο, το αλουμίνιο 14% και η λίστα μακραίνει για κάθε τι που χρησιμοποιείται στην παραγωγή μοτοσυκλετών. Προφανώς η τεράστια αύξηση του λιθίου επηρεάζει κυρίως τα ηλεκτρικά οχήματα, αλλά η κατάσταση είναι γενικευμένη σε όλες τις πρώτες ύλες. Κομμάτι των αιτιών για την αύξηση των πρώτων υλών είναι και τα μεταφορικά και η έλλειψη που παρουσιάζεται αυτή την στιγμή παγκοσμίως σε κοντέινερ, πράγμα που επηρεάζει το κόστος των μοτοσυκλετών διπλά γιατί εκτός από την παραγωγή πρέπει να γίνει και η μεταφορά τους στην αγορά, αμέσως μετά.

Για να καταλάβετε την τεράστια διαφορά, ένα κοντέινερ που μπορούσε να μεταφέρει 25-30 μοτοσυκλέτες με κόστος έως $2.000 έφτασε έως και τις $9.500! Υπάρχουν μάλιστα αυξήσεις που πλησιάζουν και τις $12.000 όπως σημειώνουν στελέχη της αγοράς, καθιστώντας πρακτικά απαγορευτική την εισαγωγή αγαθών. Το πρόβλημα είναι τεράστιο και είναι παγκόσμιο καθώς επηρεάζει όλες τις μοτοσυκλέτες στο σύνολο, όχι μόνο αυτές που έρχονται από την Κίνα.

Διαβάζοντας το περιοδικό ΜΟΤΟ μαθαίνετε -για παράδειγμα- πως το πίσω κρύσταλλο στο φανάρι της νέας Ducati Multistrada V4 παράγεται στην Κίνα. Υπάρχουν πάρα πολλά εξαρτήματα κι ανταλλακτικά που κατασκευάζονται στην Κίνα σε όλες τις γραμμές παραγωγής, όλων των μοτοσυκλετών, Ευρωπαϊκών, Ιαπωνικών κτλ. Οι Ασιάτες προμηθευτές για αυτά τα εξαρτήματα, τα πλαστικά, και τα ανταλλακτικά, είχαν επιλεχθεί με βάση την τιμή τους. Στην πορεία μάλιστα, κι ακριβώς επειδή συρρικνώθηκαν οι εκάστοτε εγχώριοι προμηθευτές ορισμένοι Ασιάτες έμειναν και οι μόνοι που μπορούσαν να στηρίξουν μία αντίστοιχη παραγωγή για το συγκεκριμένο εξάρτημα ή ανταλλακτικό: Η παγκοσμιοποίηση στην τροφοδοσία των γραμμών παραγωγής, υφίσταται ένα γενναίο χτύπημα, κι αυτό που πήρε δεκαετίες για να φτιαχτεί δεν μπορεί να αλλάξει μέσα σε μήνες. Παλαιότερα οι προμηθευτές βρίσκονταν κοντά στο εργοστάσιο, στο σύνολό τους. Σήμερα είναι πραγματικά αξιόλογο που το 60% της Ducati Multistrada V4 (συνεχίζοντας το παράδειγμα) επέστρεψε πίσω και προμηθεύεται από μία ακτίνα 150 χιλιομέτρων γύρω από το εργοστάσιο. Η βελτίωση των μεταφορών είχε επιτρέψει όλα αυτά τα χρόνια την ψαλίδα αυτή να μεγαλώσει κι αυτό είναι καλό για όλους, μιας και συντηρούνται βιοτεχνίες και σε άλλες χώρες: Αντλώντας το παράδειγμα από το τρέχον τεύχος του ΜΟΤΟ, υπάρχουν και Ελληνικές εταιρείες που προμηθεύουν γραμμές παραγωγής σε ευρωπαϊκά εργοστάσια, ένα παράδειγμα είναι βιοτεχνία στην Β.Ελλάδα που έφτιαχνε ένα μικρό ανταλλακτικό για την VW, την στιγμή που στην Bologna είναι εκατοντάδες τα αντίστοιχα παραδείγματα.

Οι τιμές ενός κοντέινερ 40 ποδιών είχαν παραμείνει σταθερές για πάρα πολλά χρόνια παρόλο που στηρίζονταν σε πολύ λεπτή ισορροπία. Ένα πρώτο χτύπημα στις μεταφορές δόθηκε στις αρχές του 2018 όταν η Κίνα αποφάσισε να σταματήσει τις εισαγωγές μίας μακράς λίστας πλαστικών απορριμμάτων. Πέρα από παραγωγός, η Κίνα είχε καταλήξει και η μεγαλύτερη χωματερή και σε αυτό βοηθούσε το γεγονός πως υπήρχε υπερπληθώρα κοντέινερ που επέστρεφαν πίσω άδεια. Ένα μέρος των πλαστικών αυτών διοχετεύθηκε σταδιακά σε άλλες ασιατικές χώρες, όπου δημιουργεί νέα τεράστια προβλήματα σε ανοιχτές χωματερές. Η Κίνα ίσως δώσει σύντομα λύση στο πρόβλημα των πλαστικών απορριμμάτων αλλά αυτό δεν πρέπει να μας απασχολήσει αυτή την στιγμή. Το τελικό χτύπημα που δίνεται αυτή την στιγμή στις τιμές ξεκίνησε από την πανδημία:

Στο πρώτο μισό του 2020 χιλιάδες κοντέινερ έμειναν εγκλωβισμένα σε Ευρώπη και ΗΠΑ. Έφτασαν ακόμη και να χρησιμοποιούνται ως αποθηκευτικοί χώροι, και παρόλο που είναι πολύ μικρό το ποσοστό αυτό, είναι ωστόσο χαρακτηριστικό των πολλών πλευρών που έχει το ζήτημα της έλλειψης κοντέινερ. Όταν η αγορά άρχισε να ζητά ξανά ασιατικά προϊόντα άρχισε να δίνει μάχη για τα κοντέινερ που είχαν μείνει. Θα σκεφτόταν κανείς πως αυτό είναι ένα εύκολο πρόβλημα, απλά φτιάχνουμε περισσότερα κοντέινερ, ωστόσο οι ναυτιλιακές εταιρείες το παρουσιάζουν ως πολύ πιο σύνθετο.

Παράγοντες της ελληνικής αγοράς σχολιάζουν πως αύξηση στα μεταφορικά συμβαίνει κάθε χρόνο πριν τα Χριστούγεννα, χωρίς όμως να ξεπερνά το 20%. Αυτό που έγινε τον Νοέμβριο δεν έχει προηγούμενο και δεν δείχνει σημάδια πως θα ομαλοποιηθεί σύντομα, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στο ΜΟΤΟ ο κος Διογένης Χιωτάκης, Διευθύνων Σύμβουλος της εισαγωγικής MOTO TREND S.A., μία από τις εταιρείες που δεν έχει μετακυλήσει ούτε ένα Ευρώ από τις τεράστιες αυτές αυξήσεις, στον τελικό πελάτη.

Ο κος Χιωτάκης τόνισε επίσης πως αυτή την στιγμή μπορεί να ξεκινήσεις μία μεταφορά με πλοίο της EVERGREEN αλλά να σου έρθει με COSTCO (παραδείγματα) γεγονός που συμπίπτει με το ρεπορτάζ του MOTO για την μείωση των διαθέσιμων πλοίων που έρχονται από την Κίνα στην Μεσόγειο. Οι ναυτιλιακές εταιρείες συνεργάζονται με τρόπο αντίστοιχο των αεροπορικών και κρατούν λιγότερα πλοία σε κυκλοφορία. Αυτή την στιγμή η μέση τιμή για ένα κοντέινερ 40ποδιών είναι στα $8.000 όταν τον περασμένο Οκτώβριο βρισκόταν στα $2.000 πράγμα που επηρεάζει ακόμη περισσότερο τα ογκώδη αντικείμενα.

Η κατάσταση αυτή απλώνεται σε όλους τους τομείς, όχι μόνο στις μοτοσυκλέτες που όπως είπαμε το πρόβλημα ξεκινά από την γραμμή παραγωγής και μετά φαίνεται στην μεταφορά τους. Το ίδιο αντιμετωπίζει και ο εξοπλισμός, όπως τα κράνη για παράδειγμα.

Τα πράγματα στην Ελληνική αγορά είναι ιδιαίτερα δύσκολα γιατί παράλληλα με όλα αυτά έχουμε να αντιμετωπίσουμε αυξημένη φορολογία και δασμούς. Μία μοτοσυκλέτα στην Γερμανία για παράδειγμα, θα είναι πάντοτε πιο φθηνή από την αντίστοιχη στην Ελλάδα αν το Κράτος δεν σταματήσει να βλέπει με κακό μάτι εκείνον που θέλει να αγοράσει κάτι καινούριο. Ο ΦΠΑ και οι δασμοί στην Ελλάδα είναι σημαντικά αυξημένοι. Προφανώς τα βέλη όλων μας είναι πιο εύκολο να στραφούν αλλού και όχι στην Πολιτεία, γιατί εκεί ξέρουμε πως τα αυτιά είναι κλειστά, το Κράτος όμως πρέπει κάποια στιγμή να αναθεωρήσει πλήρως την πολιτική με την οποία αντιμετωπίζει τα οχήματα.

Αυτή την στιγμή οι κατασκευαστές έχουν προσπαθήσει να απορροφήσουν ένα μέρος από την μεγάλη αυτή αύξηση στα μεταφορικά και το υπόλοιπο οι εισαγωγείς. Μιλάμε προφανώς μόνο για την μοτοσυκλέτα, καθώς σε άλλους τομείς αγαθών οι αυξήσεις έχουν αρχίσει να γίνονται αισθητές. Ακόμη και στην ελληνική αγορά μοτοσυκλέτας βέβαια υπάρχουν μεμονωμένα παραδείγματα αλλαγών προς τα επάνω, και θα γίνουν πολύ περισσότερα στο μέλλον αν η κατάσταση δεν ομαλοποιηθεί.

Οι αλλαγές των Euro5 έχουν άλλωστε αυξήσει το κόστος ακόμη περισσότερο για ορισμένα μοντέλα που χρησιμοποιούν ακόμη έναν καταλύτη κι έτσι ακόμη κι αν απορροφήσει ο κατασκευαστής το κόστος της εξέλιξης, παραμένει το τελικό κόστος των ανταλλακτικών. Όλοι οι κατασκευαστές ενσωμάτωσαν το κόστος της εξέλιξης των Euro5 προδιαγραφών με την ανάπτυξη μίας νέας γενιάς κάθε μοντέλου, ακόμη και καθυστερώντας την αναμενόμενη έλευσή του στην αγορά. Κορυφαίο παράδειγμα η Hayabusa της Suzuki που έφτασε σε σημείο να σταματήσει να έρχεται στην Ευρώπη για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ συνέχιζε κανονικά την παραγωγή σε άλλες χώρες.

Η πρόβλεψη είναι πως σταδιακά κάποιες από αυτές τις αυξήσεις θα περάσουν τελικά και στην ελληνική αγορά, ωστόσο η κατασκευή περισσότερων κοντέινερ που έχει ήδη ξεκινήσει αλλά δεν φτάνει για να καλύψει το τεράστιο κενό, σύμφωνα με πρόσφατη δήλωση στελέχους της ING, και η ομαλοποίηση της ασιατικής παραγωγής στις αρχές του 2022 με το νέο -εκεί- έτος, αναμένεται πως θα ανακάμψουν ως ένα βαθμό τις όποιες αυξήσεις.

Από την στιγμή που το τελικό χτύπημα έχει δοθεί από την πανδημία, ιδιαίτερα εδώ στην Ελλάδα που οι δασμοί καθιστούν τοξικό το περιβάλλον, θα πρέπει η Πολιτεία να δράσει έγκαιρα από τώρα προς αποσυμφόρηση, πριν αρχίσουμε να βλέπουμε τις τιμές να ανεβαίνουν…