MotoGP: Η KTM διέκοψε ένα σερί 47 ετών! 1973-2020: König 500GP η τελευταία που νίκησε Ιάπωνες και Ιταλούς!

Kim Newcombe το μεγαλύτερο «ΑΝ» της αγωνιστικής ιστορίας
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

14/8/2020

Στον αγώνα του Brno η KTM σταμάτησε ένα σερί που κρατούσε 47 ολόκληρα χρόνια από το 1973: Μία μοτοσυκλέτα που δεν είχε φτιαχτεί από Ιάπωνες ή Ιταλούς κέρδισε την κορυφαία κατηγορία των GP. Τελευταία φορά που συνέβη αυτό, ήταν στην τότε Γιουγκοσλαβία, το 1973, όταν η König 500 GP πήρε την πρώτη της νίκη και βγήκε συνολικά δεύτερη εκείνη την σεζόν μπροστά από την MV Agusta του Giacomo Agostini. Ασχέτως με την υπόλοιπη αγωνιστική πορεία της KTM από εδώ και πέρα, το γεγονός παραμένει πως το σερί αυτό σταμάτησε να μετρά και μηδένισε μετά από 47 ολόκληρα χρόνια.

Ποια ήταν η θρυλική König

Για να πεις την ιστορία της König 500GP, πρέπει να πεις την ιστορία του Kim Newcombe του αναβάτη της. Στην συγκεκριμένη περίπτωση αναβάτης και μοτοσυκλέτα δεν είναι δύο παράλληλες ιστορίες, αλλά μία και μόνο, με τους δυο τους να γεννιούνται και να πεθαίνουν μαζί! Στους αγώνες δεν υπάρχουν «ΑΝ», κανείς δεν εξετάζει τι θα μπορούσε να γίνει παρά μόνο στο μεσοδιάστημα μετά τον αγώνα και πριν αρχίσει ο επόμενος. Από εκεί και πέρα μετρούν οι αριθμοί, οι βαθμοί, η στατιστική και μένει το αποτέλεσμα. Ωστόσο αν δει κανείς την μοτοσυκλετιστική ιστορία ως ένα σύνολο, τότε θα ανακαλύψει πως είναι γεμάτη με «ΑΝ» και η περίπτωση του Kim Newcombe και της König από τα μεγαλύτερα που έχουν υπάρξει ποτέ!

Ευκαιρία να την ξανά θυμηθούμε απολύτως συμπυκνωμένα και περιληπτικά, με αφορμή το σερί που σταμάτησε να μετρά με την πρώτη νίκη της ΚΤΜ στην ιστορία των Grand Prix αγώνων μοτοσυκλέτας.

Το 1944 γεννιέται στην Νέα Ζηλανδία ο Kim Newcombe, παντρεύεται την Janeen, τον πρώτο του έρωτα ενώ είναι ακόμη έφηβοι και οι δύο, και μετακομίζουν στην Αυστραλία, γιατί από εκεί κατάγεται η Janeen και οι ευκαιρίες για τον Kim να γίνει οδηγός αγώνων είναι καλύτερες. Ο Kim κερδίζει συνέχεια στους αγώνες motocross και πάντα με παλιές μοτοσυκλέτες που τις συντηρεί ο ίδιος με μεταχειρισμένα ανταλλακτικά, κάνοντας διάφορες δουλειές για να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Ένα από αυτά που κάνει για να φτάσει πιο κοντά στους αγώνες μοτοσυκλέτας, είναι να τρέχει στο νερό και να επισκευάζει αγωνιστικά σκάφη που είναι πιο δημοφιλή από τις μοτοσυκλέτες εκείνη την εποχή. Ένα από αυτά τα ταχύπλοα έχει κινητήρα έναν δίχρονο König που κατασκευάζεται στο Βερολίνο. Είναι οι καλύτεροι δίχρονοι κινητήρες για ταχύπλοα την εποχή με τον Kim να αναγνωρίζει την τεράστια τεχνολογική τους υπεροχή και να ξυπνά μέσα του η επιθυμία να γνωρίσει τον άνθρωπο που τον σχεδίασε. Πιέζοντας τον αντιπρόσωπο της Αυστραλίας καταφέρνει να συναντηθεί με τον ιδιοκτήτη της König, τον Dieter που κι αυτός με την σειρά του αμέσως εκτιμά τον Kim και τον παίρνει μαζί του στην Γερμανία για να αναλάβει ως μηχανικός το πρωτάθλημα ταχυπλόων.

Το επόμενο διάστημα εξελίσσει τους δίχρονους κινητήρες για τα ταχύπλοα και η γερμανική εταιρεία εξαπλώνεται με βασικά χαρακτηριστικά την απόδοση και την αξιοπιστία, μέχρι που ο Kim ανακαλύπτει στις αποθήκες έναν δικό τους κινητήρα τοποθετημένο σε πλαίσιο μοτοσυκλέτας που είχε κατασκευάσει ειδικά, ένας Γερμανός αναβάτης, παρατώντας το εγχείρημα έπειτα από ατύχημα. Στην König υπάρχει και άλλος μηχανικός με αγάπη στις μοτοσυκλέτες συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του Dieter και αποφασίζουν να συνεχίσουν το εγχείρημα με βασικό κίνητρο την αγάπη του Kim για τους αγώνες. Ο Kim θα αναλάμβανε να είναι ο μηχανικός και βρίσκουν και έναν νεαρό Γερμανό αναβάτη για να κατέβουν στα GP. Τα προβλήματα που έχουν να λύσουν για να κάνουν έναν κινητήρα για βάρκες να δουλέψει σε μοτοσυκλέτα είναι άπειρα. Καταρχήν μιλάμε για έναν τετρακύλινδρο κινητήρα τύπου Boxer που αποφάσισαν να τοποθετήσουν κατά μήκος της μοτοσυκλέτας για να έχουν το ελάχιστο πλάτος αυξάνοντας το μήκος. Για τον ψηλό Νεοζηλανδό και τον εξίσου ψηλό Γερμανό αναβάτη τους, αυτό δεν ήταν μειονέκτημα. Από εκεί και πέρα ο κινητήρας αυτός χρησιμοποιούσε το άφθονο νερό της θάλασσας για να ψύχεται, το οποίο του παρέχεται συνέχεια σε χαμηλή θερμοκρασία, σε αντίθεση με ένα σύστημα ψύξης που δεν γινόταν να κατέβει σε τόσο χαμηλή θερμοκρασία. Κάθε ένας «πιόνερος αγώνων της εποχής» αντιμετώπιζε τέτοια προβλήματα όταν έβαζε κινητήρα από βάρκα σε μοτοσυκλέτα, η König δεν ήταν η πρώτη που το είχε δοκιμάσει, αλλά ήταν σίγουρα η πιο αποφασισμένη.

Τα τεράστια τεχνικά προβλήματα στο τέλος της δεκαετίας του ’60 οδηγούν τον Γερμανό αναβάτη να εγκαταλείψει την ομάδα για να πάρει μία θέση στη Yamaha. Η μοτοσυκλέτα τους είναι εξαιρετικά δυνατή, έχει περισσότερη δύναμη από κάθε άλλη, αλλά τα τεχνικά προβλήματα μοιάζουν ανυπέρβλητα. Ο Kim που είχε πρακτικά γεννήσει την König δεν ήθελε να σταματήσει και αποφάσισε να συνεχίσει μόνος του ως αναβάτης ΚΑΙ μηχανικός ταυτόχρονα! Δεν είχε αγωνιστική λισάνς, δεν είχε καμία εμπειρία στους αγώνες δρόμου, παρά μόνο την φήμη πως ήταν ο ταχύτερος σε οτιδήποτε δίτροχο τον άφηναν να κάτσει και του έδειχναν κάποιον να προσπεράσει. Η μεγάλη του εμπειρία στο motocross στην Αυστραλία ήταν μία εξαιρετική εκκίνηση για την μετέπειτα καριέρα του και πολύ γρήγορα άρχισε να κερδίζει τον έναν αγώνα μετά τον άλλο στην Γερμανία.

Το 1972 κατεβαίνει στα GP και γίνεται ο καλύτερος πρωτοεμφάνιζομενος αναβάτης και πολύ ψηλά στην κατάταξη με μόλις τους μισούς αγώνες καθώς έπεσε και έσπασε την κλείδα του.

Η επόμενη χρονιά, το 1973, ήταν μία από τις χειρότερες στην ιστορία των GP με δύο περιστατικά που σημάδεψαν για πάντα τους αγώνες και άλλαξαν τον τρόπο που οι διοργανωτές άκουγαν τους αναβάτες. Στην Monza στον αγώνα των 250 οι αναβάτες παραπονέθηκαν για λάδια στην πίστα, μαζί και ο Γερμανός που κάποτε αγωνιζόταν με την König και ζήτησαν παύση για να καθαριστούν. Τους απείλησαν ανοικτά και παρουσία όλων, πως αν δεν τρέξουν αμέσως δεν θα έτρεχαν ποτέ ξανά. Που να είχαν και τηλεοπτικό χρόνο να σκεφτούν… Το αποτέλεσμα ήταν ένα από τα χειρότερα δυστυχήματα με τον Renzo Pasolini και Jarno Saarinen να σκοτώνονται και πολλούς άλλους να τραυματίζονται.

Στον αγώνα της Γιουγκοσλαβίας ο Kim κερδίζει τις φοβερές MV Agusta και τον Agostini και προηγείται του πρωταθλήματος! Ήδη οι παραγγελίες πέφτουν βροχή για την König και η BMW φτιάχνει και δύο πρωτότυπα ερευνώντας την πιθανότητα να μπει στα δίχρονα με κινητήρες της König. Καλεσμένος στην Αγγλία για αγώνα εκτός πρωταθλήματος που θα τον πλήρωναν για να τρέξει, ο Kim βλέπει μία καλή ευκαιρία να συμπληρώσει εισόδημα, αποδεχόμενος την πρόσκληση σκεπτόμενος πως θα μπορούσε να βρεθεί να μιλά για κάποια συνεργασία με την Norton ως πρόσθετο όφελος του ταξιδιού. Πριν τον αγώνα και περπατώντας την πίστα αναγνωρίζει μία ατέλεια στην είσοδο της στροφής που δεν έχει ασφαλή διαφυγή και υπάρχει τοίχος κανονικός να σταματήσει τον αναβάτη αν βγει έξω. Ζητά να τοποθετηθούν αχυρόμπαλες και ο διοργανωτής, ένας από τους πλέον μισητούς ανθρώπους με το όνομα Vernon Cooper τον απειλεί με αποβολή αν μιλήσει.

Ο Kim παίρνει μέρος στον αγώνα, στην συγκεκριμένη στροφή βγαίνει έξω και πέφτει στον τοίχο… Δεν θα ανακάμψει ποτέ και μερικές ημέρες μετά η σύζυγός του θα σταματήσει την μηχανική υποστήριξη δωρίζοντας τα όργανά του. Όπως ακριβώς στην Monza, όπως ακριβώς ο Λάουντα, ο Kim ήταν θύμα των διοργανωτών και ταυτόχρονα και η König.

Μετά θάνατον και έχοντας τρέξει στο μισό πρωτάθλημα ο Kim βγήκε δεύτερος. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως αν δεν τον είχε σκοτώσει ο διοργανωτής του Silvestrone θα είχε κερδίσει εκείνο το πρωτάθλημα. Ο δίχρονος κινητήρας της König ήταν έτη φωτός μπροστά από τους υπόλοιπους και ο πρώτος δίχρονος στην ιστορία που είχε την σημερινή μορφή των δίχρονων και δεν ήταν μία κανονική λαδιέρα όπως ακριβώς κατηγορούσε η Honda την εποχή εκείνη τα δίχρονα. Όλα όσα έκανε η König στην μοτοσυκλέτα της, όλες οι τεχνολογικές λύσεις θα τις βλέπαμε τις επόμενες χρονιές στις Yamaha μέχρι που σιγά – σιγά φτάσαμε να αναγνωρίζεται η υπεροχή τους (για τότε) και να τρέχουν με διαφορετικού κυβισμού τετράχρονες μοτοσυκλέτες. Ο Dieter επηρεάστηκε πάρα πολύ από τον θάνατο του Kim και εγκατέλειψε κάθε προσπάθεια στις μοτοσυκλέτες. Δεν υπήρχε αντικαταστάτης για τον Kim, ήταν από τις αναντικατάστατες περιπτώσεις και η μοτοσυκλετιστική πλευρά της König πέθανε μαζί του.

Από τότε κανείς άλλος κατασκευαστής εκτός από Ιάπωνα και Ιταλό, δεν θα ξανακέρδιζε στα GP, μέχρι το 2020 και τον αγώνα της Τσεχίας που η KTM πήρε την πρώτη της νίκη έπειτα από τέσσερις αγωνιστικές σεζόν στα MotoGP.

Ετικέτες

Πληρώσαμε 17 εκατ. Ευρώ στον Μορέα για την απώλεια εσόδων από την καραντίνα Μαρτίου!

Εγγυημένη επένδυση, είναι οι ελληνικοί αυτοκινητόδρομοι
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

15/9/2020

Το υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών κατέβαλε πριν λίγες ημέρες στον Παραχωρησιούχο του αυτοκινητόδρομου Κορίνθου-Τρίπολης-Καλαμάτας και Λεύκτρου-Σπάρτης, (Μορέας Α.Ε.) ποσό 17.050.681,16€ ως αποζημίωση για την απώλεια εσόδων λόγω των περιορισμών στην κυκλοφορία των πολιτών που επέβαλε η κυβέρνηση, στα πλαίσια αντιμετώπισης του κορωνοϊού. Αυτό από μόνο τους -ίσως- να μην ακουστεί σκανδαλώδες σε κάποιους αναγνώστες, με βάση το σκεπτικό πως όλες οι πληττόμενες επιχειρήσεις έχουν λάβει μιας μορφής αποζημίωση για την απώλεια εσόδων που είχαν. Άλλες επιχειρήσεις με την μορφή της επιστρεπτέας προκαταβολής, που ουσιαστικά είναι ένα δάνειο που θα ξεπληρώσουν από το 2021 και άτοκα για τον πρώτο χρόνο και άλλες επιχειρήσεις που έκλεισαν αναγκαστικά έλαβαν ένα μικρό ποσό που σε καμία περίπτωση δεν κάλυπτε το σύνολο του χαμένου τζίρου για το διάστημα που έμειναν κλειστές. Και οι εργαζόμενοι που μπήκαν σε καθεστώς αναστολής έλαβαν μία αποζημίωση από το κράτος που δεν ήταν στο ύψος του μισθού που θα λάμβαναν αν δεν είχε συμβεί τίποτα και συνέχιζαν να εργάζονται.

Ο ΜΟΝΟΣ σε αυτή την χώρα που το κράτος του εγγυάται το χαμένο κέρδος, είναι εκείνος που έχει αυτοκινητόδρομο. Τώρα -ίσως- να αντιλαμβάνονται όλοι την διαφορά που υπάρχει. Από το 2016 ο Μορέας έχει εισπράξει από το Δημόσιο 108.418.719,71€ ως αποζημίωση για μειωμένα έσοδα και με βάση την σύμβαση που υπέγραψαν επί Σύριζα το 2015 η Πρόσθετη Επιδότηση Λειτουργίας μπορεί να φτάσει έως τα 330 εκατ. Ευρώ!

Με στόχο να αποφύγουμε την κομματική χροιά, σε ένα ζήτημα καθαρά πολιτικό και όχι κομματικό, οι Συμβάσεις Παραχώρησης που εμάς στο ΜΟΤΟ μας απασχόλησαν από το 2008 και επί δύο έτη δεχθήκαμε αρκετές αντιδράσεις για την σειρά άρθρων που κάναμε ενάντιά τους, υπογράφηκαν από τον Σουφλιά. Εσκεμμένα λείπει η λέξη «κύριος». Αυτό που τώρα υλοποίησε η Ν.Δ. ήταν υπογραφή του Σύριζα που πάτησε πάνω σε στρωμένο χαλί του 2008… Με λίγα λόγια το ζήτημα είναι περισσότερο πολιτικό και λιγότερο κομματικό. Η οδηγία 38/2006 της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ισχύει από 10 Ιουλίου 2008 σε όλα τα κράτη μέλη, ορίζει πως τα διόδια θα είναι μέτρο ΑΝΑΚΤΗΣΗΣ του κόστους κατασκευής και όχι προκαταβολή αυτού. Στην Ελλάδα όμως αυτό ακριβώς κάναμε, παραχωρήσαμε την είσπραξη των διοδίων τελών σε εταιρείες πριν ξεκινήσουν τα έργα και αργότερα εγγυηθήκαμε και το κέρδος των εταιρειών αυτών. Όταν τα γράφαμε αυτά το 2008 – 2009, δεχτήκαμε πολλά συγχαρητήρια, αλλά γίναμε και στόχος αντιδράσεων με βάση το σκεπτικό πως «αλλιώς δεν θα γινόταν σε μία χώρα τόσο διεφθαρμένη». Που από μόνο του -λέμε εμείς- είναι ένα επιχείρημα που ενέχει και ομολογία. Πράγματι, πρέπει κανείς να ομολογήσει πως σε μία χώρα όπως η Ελλάδα, πολλά από τα έργα που τώρα έχουν ολοκληρωθεί, υπήρχε περίπτωση να μην γίνουν ποτέ από το δημόσιο απευθείας. Ως επίρρωση όσων γράφαμε τότε, έρχεται τώρα η πρόσθετη επιδότηση που έλαβε ο Μορέας, εξασφαλίζοντας την κερδοφορία της εταιρείας και στην καραντίνα. Εισέπραξαν πριν ξεκινήσουν τα έργα δημιουργώντας κεφάλαιο, και έφτιαξαν τα έργα με εγγυημένη απόδοση της επένδυσης. Θα μπορούσε να το κάνει ο καθένας αυτό. Κι αν το έκανε άλλος, ίσως να όριζε και πιο δίκαια το αντίτιμο για τις μοτοσυκλέτες, που είναι ένα από τα βασικά μας προβλήματα από τότε που υπογράφηκε η Σύμβαση Παραχώρησης, πριν ξεκινήσουν τα έργα, πριν τοποθετηθούν οι πρώτοι σταθμοί διοδίων:

Η αναλογία διοδίων τελών μοτοσυκλετών / αυτοκινήτων είναι της τάξης του 0,70 όταν μόνο σε μία χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ξεπερνά το 0,60, και μάλιστα στην γέφυρα Ρίου Αντιρρίου είναι μόλις 0,10. Με βάση ποιον υπολογισμό έχει θεωρηθεί ότι μία μοτοσυκλέτα κάνει χρήση του οδοστρώματος και φθείρει την άσφαλτο όσο το 70% ενός αυτοκινήτου; Με βάση το κέρδος και μόνο. Το παράδειγμα της Εγνατίας Οδού είναι αρκετά καλύτερο, όταν τα διόδια τοποθετήθηκαν πολύ μετά την κατασκευή των γεφυρών και των σηράγγων. Στην ΠΑΘΕ όμως μόλις πρόσφατα παραδόθηκαν τα καινούρια τμήματα του αυτοκινητόδρομου με τα διόδια να εισπράττονται κανονικά σε αυτό το διάστημα, χρησιμοποιώντας σε σημεία έναν δρόμο με ένα ρεύμα ανά κυκλοφορία που είχε φτιαχτεί εδώ και δεκαετίες… Εγγυημένη απόδοση επένδυσης δεν θα βρεις πουθενά στον κόσμο, εκτός κι αν είσαι τυχερός και έχεις αναλάβει να φτιάξεις αυτοκινητόδρομο στην Ελλάδα...

Ο Μορέας -φαίνεται να- απέστειλε έγγραφο στο υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών στα τέλη Μαρτίου για τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση για την πανδημία με το οποίο γνωστοποιούσε πως επιφυλάσσεται των πάσης φύσεως δικαιωμάτων, σύμφωνα με τις προβλέψεις της Σύμβασης Παραχώρησης που είχε υπογράψει το 2015. Θυμίζουμε πως έχουμε διαβάσει και τις 1.600 σελίδες των Συμβάσεων Παραχώρησης των υπολοίπων αυτοκινητόδρομων από την πρώτη στιγμή το Δημόσιο εγγυάται την αποζημίωση σε ενδεχόμενη απώλεια εσόδων. Είναι που θέλει να κοιτάξει κανείς και να εστιάσει βέβαια, γιατί σε εκείνες τις 1.600 σελίδες, υπάρχει και όρος να ανοίγουν τα διόδια όταν υπάρχει ουρά μεγαλύτερη από 20 αυτοκίνητα για συγκεκριμένο διάστημα που υπερβαίνει τις δύο ώρες συνεχόμενα. Κάτι που δεν γίνεται ποτέ στις εθνικές εορτές, όταν οι σταθμοί των διοδίων έχουν ουρές εκατοντάδων αυτοκινήτων για πολλές ώρες…

Δείτε την απόφαση καταβολής αποζημίωσης:

6ΧΣΠ465ΧΘΞ-ΠΨΟ by Minas Konst

 

Για την ιστορία το Δημόσιο απάντησε στο έγγραφο του Μορέα τον Μάρτιο πως: «το ∆ηµόσιο δε θα προβεί σε καμία αποζημίωση απώλειας εσόδων προς τον Παραχωρησιούχο λόγω της πανδηµίας», συνέστησε δε στην εταιρεία «να προβεί σε αναγγελία της απαίτησης αποζηµίωσης απώλειας εσόδων λόγω της πανδηµίας (business interruption) προς τους ασφαλιστές της προκειµένου να λάβει από αυτούς την προβλεπόµενη αποζηµίωση». Η δε εταιρεία ανταπάντησε πως «σε περίπτωση που ήθελε κριθεί ότι δεν δικαιούται ασφαλιστική αποζηµίωση (σ.σ. από τους ασφαλιστές του) επιφυλάσσεται της δυνατότητας να ασκήσει τα δικαιώµατά της από τη Σύµβαση Παραχώρησης». Και την συνέχεια την ξέρουμε, το Δημόσιο τελικά αναγκάστηκε να πληρώσει.

Πολύ σωστά έπραξε η Μορέας Α.Ε. λοιπόν. Διότι το πρόβλημα δεν είναι η Μορέας Α.Ε.

Όταν δεν μπορείς να κάνεις κάτι μόνος σου και ζητάς από κάποιον άλλο να το κάνει για εσένα, πρέπει να τον πληρώσεις. Κι αν δεν βρεθεί κάποιος να το κάνει για την «τιμή των όπλων σχεδόν τζάμπα», θα υπάρχει σίγουρα ένας που θα το κάνει για σημαντικό κέρδος. Το οποίο μάλιστα το εγγυόμαστε. Στο επιχείρημα που ακούσαμε το 2009, πως «δεν είχε το κράτος χρήματα να φτιάξει δρόμους» απαντάμε πως έτσι κι αλλιώς το κράτος πληρώνει και τώρα και μάλιστα με το κέρδος του Παραχωρησιούχου καπέλο. Και το κεφάλαιο προήλθε από τα διόδια και αποζημιώσεις δόθηκαν. Το μόνο ευτύχημα στην όλη υπόθεση, είναι πως ένας ιδιώτης θα έφερνε κάποια στιγμή αποτέλεσμα, όπως και έφερε. Πράγμα ευτυχές και αναγνωρίσιμο. Μας κοστίζει κάτι παραπάνω, το πληρώνουμε διπλά και τριπλά, όλοι μας είτε οδηγούμε σε αυτοκινητόδρομους είτε όχι όπως καταλαβαίνετε, και λέμε πάλι καλά γιατί ο δρόμος υπάρχει…