Διασώστες-Μοτοσυκλετιστές του Ε.Κ.Α.Β.

Σώζοντας ζωές με τη μοτοσυκλέτα
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

28/2/2018

Ρισκάρουν τη δική τους υγεία και σωματική ακεραιότητα οδηγώντας όσο πιο γρήγορα μπορούν την μοτοσυκλέτα τους, κάθε φορά που κινδυνεύει η υγεία (ή και η ζωή ακόμη) κάποιου άλλου. Οι διασώστες-μοτοσυκλετιστές του Ε.Κ.Α.Β. είναι ένας ακόμη τομέας από δημόσιο φορέα, που χρησιμοποιεί την μοτοσυκλέτα ως μέσο για την προσφορά ενός ευαίσθητου κοινωνικού έργου.

 

Πριν λίγο καιρό είχαμε κάνει το αφιέρωμα στους αστυνομικούς της Ομάδας ΔΙ.ΑΣ., με την μοτοσυκλέτα να κατέχει έναν "πολεμικό" ρόλο. Τώρα, με το αντίστοιχο αφιέρωμα στους διασώστες του Ε.Κ.Α.Β. που φιλοξενείται στο τεύχος που κυκλοφορεί αυτή την στιγμή στα περίπτερα, αναδεικνύεται ένας διαφορετικός, αλλά εξίσου νευραλγικός στο κοινωνικό σύνολο, ρόλος που καλείται να υπηρετήσει.


Σίγουρα οι περισσότεροι από εμάς, αν όχι όλοι, έχουμε δει στο δρόμο να κυκλοφορούν οι μοτοσυκλέτες του Εθνικού Κέντρου Άμεσης Βοήθειας με το χαρακτηριστικό κίτρινο χρώμα και το έμβλημα στα ρεζερβουάρ τους, αλλά δύσκολα μπορεί κανείς να φανταστεί το πόσο δύσκολη κι απαιτητική είναι μια "μέρα στη δουλειά" αυτών των ανθρώπων. Εμείς το διαπιστώσαμε από κοντά, μιλώντας και βλέποντας στην πράξη την αποτελεσματικότητα των διασωστών, μένοντας πραγματικά εντυπωσιασμένοι.

Πρόκειται για έναν τομέα που δημιουργήθηκε ακολουθώντας τα πρότυπα του εξωτερικού, υιοθετώντας από την αρχή ένα υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης σε ό,τι αφορά την παροχή άμεσης βοήθειας σε ανθρώπους που κινδυνεύει η υγεία τους.

Μετά από 22 χρόνια λειτουργίας, οι άνθρωποι που στελεχώνουν τον τομέα έχουν αναπτύξει μια υψηλού επαγγελματισμού μεθοδολογία, ξεπερνώντας κατά πολύ τα στάνταρ που μπορούν να προσφέρουν τα μέσα που διαθέτουν, όπως είδαμε και από την προσομοίωση περιστατικού σε πραγματικές συνθήκες στο οποίο συμμετείχαμε.
Όπως θα διαβάσετε, οι ελλείψεις είναι πολλές και σημαντικές, ξεκινώντας από έναν στόλο μοτοσυκλετών που έχει να ανανεωθεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια, με ό,τι συνεπάγεται αυτό…

Η μεγαλύτερη έλλειψη όμως είναι η ανύπαρκτη μοτοσυκλετιστική εκπαίδευση που παρέχει η Υπηρεσία, με το στατιστικό των μηδενικών ατυχημάτων εν ώρα εργασίας να μοιάζει με άθλο, που επιτυγχάνεται όμως χάρη στην μοτοσυκλετιστική κουλτούρα που διαθέτει ο καθένας από τους διασώστες ξεχωριστά. Φροντίζοντας οι ίδιοι για την εκπαίδευσή τους, έχουν καταφέρει να γίνουν "ένα σώμα" με τα θηρία των 300+ κιλών που οδηγούν, κουβαλώντας ένα μεγάλο φορτίο ιατροτεχνικού εξοπλισμού.

Έχουν αναπτύξει μια υψηλού επαγγελματισμού μεθοδολογία, ξεπερνώντας κατά πολύ τα στάνταρ που μπορούν να προσφέρουν τα μέσα που διαθέτουν

Ιδιαίτερα δύσκολες -και όχι εύκολα διαχειρίσιμες από τον καθένα- είναι και τα περιστατικά που καλούνται να αντιμετωπίσουν, ενώ μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο τρόπος που έχουν καταφέρει να αναπτύξουν ως προσωπική άμυνα απέναντι σε καταστάσεις, που σε πολλούς από εμάς θα επέφεραν και ψυχολογικές συνέπειες.
Κι όμως, όπως θα διαπιστώσετε όσοι διαβάσετε το συγκεκριμένο αφιέρωμα, το ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι πάνω απ' όλα μοτοσυκλετιστές με την ανόθευτη έννοια του όρου (ένα χαρακτηριστικό που όπως γνωρίζουμε όλοι μας έχει πολύ μεγάλο ρόλο στη συνολική διαμόρφωση του χαρακτήρα κάθε ατόμου), συμβάλλει τα μέγιστα στην εκπληκτική αποτελεσματικότητά τους σε όλα τα επίπεδα.

Ride That Monkey: Ο γύρος του κόσμου με Honda Monkey – O Andre Sοusa στην Ελλάδα!

Υποστηριζόμενος από την ΜΟΤΟΕ και τις Ελληνικές Λέσχες
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

4/11/2020

Για να γυρνάς τον κόσμο με 125 κυβικά χρειάζεσαι δύο βασικά πράγματα: Εσωτερική γαλήνη για να μην σε φάνε οι σκέψεις σου όταν για παράδειγμα ανεβαίνεις στον Άγιο Αθανάσιο με 1η έτσι όπως το έχεις φορτώσει… - Τεράστια προσαρμοστικότητα γιατί ο προγραμματισμός είναι δύσκολος.

Ο Andre Sousa, ο νεαρός Πορτογάλος αγωνιζόμενος στο εθνικό του πρωτάθλημα ταχύτητας με αξιώσεις, έχει το πρώτο και στηρίζεται στις μοτοσυκλετιστικές λέσχες κάθε χώρας για το δεύτερο. Βρίσκεται σχεδόν ένα μήνα στην Ελλάδα και το πρώτο πράγμα που τόνισε μόλις συναντηθήκαμε, ήταν για την φιλοξενία και την εγκαρδιότητα που εισέπραξε. Είχε ακούσει για αυτή την περιβόητη ελληνική φιλοξενία αλλά δεν φανταζόταν σε πιο βαθμό μπορεί να έφτανε στην πράξη. Η ΜΟΤΟΕ, μου λέει, έχει βγάλει όλο το πρόγραμμα από το τι θα δω μέχρι το που θα φάω και το που θα κοιμηθώ, που ειλικρινά η Ελλάδα είναι το πιο ξεκούραστο κομμάτι του ταξιδιού μου έως τώρα. Όχι απλά με παρακολουθούν καθημερινά, αλλά προσαρμόζουν και το πρόγραμμά μου.

Ο Andre έκανε μία στάση στα γραφεία του περιοδικού έχοντας επισκεφτεί την Επίδαυρο πιο πριν και ενώ κατέβαινε στην Κρήτη. Τον περίμενε ήδη εισιτήριο για το καράβι, κράτηση κτλ όπως και πλήρες πρόγραμμα για το τι θα δει στην Κρήτη!

Το ταξίδι του λοιπόν φέρνει κοντά και ενώνει τους μοτοσυκλετιστές - τους οργανωμένους μοτοσυκλετιστές - και όπως λέει και ο ίδιος αυτό είναι το πιο σημαντικό από όλα. Διότι όλοι έχουν δει την Ελλάδα, τα αξιοθέατα και τα μνημεία, στην εποχή μας έχουν όλα πολυφωτογραφηθεί αυτό που λείπει από την υπερβολική προβολή της ατομικότητας είναι οι ανθρώπινες ιστορίες και η ανθρώπινη επαφή και το ταξίδι του φίλου μας Πορτογάλου γίνεται με ακριβώς αυτή την παράμετρο!

Δεν επιδιώκει επίσης να κάνει τον ταχύτερο χρόνο, καθώς ένα τέτοιο εγχείρημα είναι πολλαπλάσια ακριβότερο ξεκινώντας από την πιστοποίηση και μετά όλα τα άλλα. Θέλει απλά να είναι ο πρώτος που θα το κάνει με Honda Monkey όμως - κι ενώ έχει ένα χρονικό περιθώριο, δεν τον δεσμεύει και κάτι πάρα πολύ.

Για παράδειγμα στην Ελλάδα έχει μείνει πολύ περισσότερο από το αναμενόμενο εξαιτίας της συνοριακής κατάστασης στο Ιράν από όπου θέλει να συνεχίσει το ταξίδι του. Κι ένας από τους λόγους που έχει εκτιμήσει αφάνταστα όλους όσους έχει συναντήσει εδώ και την ΜΟΤΟΕ όπως μου ανέφερε αρκετές φορές: Είναι γιατί προσαρμόζονται στα μέτρα που παίρνει η πολιτεία ανά την επικράτεια και γνωρίζει την χώρα μας με τον καλύτερο τρόπο!

Ο Andre υποστηρίζεται από την Honda στην Πορτογαλία και έχει την φροντίδα των αντιπροσωπειών της Honda σε όλο τον κόσμο, παρόλο που το μόνο που κάνουν είναι να του λιπαίνουν την αλυσίδα ή την προγραμματισμένη αλλαγή λαδιών. Κι αυτό γιατί τουλάχιστον μέχρι τώρα το Monkey δεν έχει ζητήσει τίποτα! Πέρα από ένα ατύχημα στις Γαλλικές Άλπεις όπου ένα αυτοκίνητο έπεσε επάνω του και τον εγκατέλειψε, διαλύοντας τον πίσω τροχό του Monkey, ο Andre δεν έχει ακόμη αντιμετωπίσει κάποιο μηχανικό πρόβλημα. Πριν φύγει από την Ελλάδα θα επισκεφτεί και την Σαρακάκης ΑΕΒΜΕ ωστόσο έχοντας δει το Monkey από κοντά, στα γραφεία του περιοδικού, δεν θα χρειαστεί τίποτα το ιδιαίτερο…

Το μεγαλύτερο μέρος των εξόδων ο Andre το καλύπτει μόνος του κι έτσι βασίζεται στην φιλοξενία των μοτοσυκλετιστικών ομοσπονδιών των χωρών που επισκέπτεται. Ας το επαναλάβω άλλη μία φορά, γιατί ο ίδιος το είπε πάνω από δέκα, εύχεται να συναντήσει και στο μέλλον αυτά που έζησε εδώ στην Ελλάδα από τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε μέχρι σήμερα από την ΜΟΤΟΕ και τις ελληνικές λέσχες μοτοσυκλέτας ανά την επικράτεια.

Στην δύσκολη εποχή της πανδημίας ο Andre θέλει απλά να επιμηκύνει την παραμονή του σε μία χώρα, όχι να αφήσει την μοτοσυκλέτα σε μία χώρα, να επιστρέψει στην Πορτογαλία και να συνεχίσει το ταξίδι του αργότερα, όταν τα πράγματα θα είναι πιο ευνοϊκά. Όπως λέει χαρακτηριστικά, αυτό είναι σαν να τρέχεις Μαραθώνιο, να αφήνεις τα παπούτσια στο 10ο χιλιόμετρο, να πηγαίνεις για πίτσες και ύπνο και την επόμενη να γυρίζεις για να συνεχίζεις την κούρσα: «Έχω δει πολλούς να το κάνουν αυτό και είναι άσχημο, αν λες πως κάνεις τον γύρο του κόσμου πρέπει να είσαι στον δρόμο, όχι μπρος πίσω στην χώρα σου».

Υπάρχουν και άσχημες ή άκομψες ιστορίες που έχει να διηγηθεί, ακόμη και εδώ στην Ελλάδα, όπως το ατύχημα στην Γαλλία για παράδειγμα. Αυτά όμως θα τα αφήσει για αργότερα, για το βιβλίο που κάποια στιγμή θα εκδώσει με βάση αυτό το μοναδικό ταξίδι. Τα κοινωνικά δίκτυα άλλωστε δεν ενδείκνυνται για αναλύσεις, μονάχα για άμεση περιγραφή του που βρίσκεται και πώς περνάει.

Στο Monkey έχει κάνει δύο βασικές αλλαγές, έχει προσθέσει κάγκελα για να ξεκουράζει τα πόδια τεντώνοντάς τα χωρίς να προσφέρουν καμία προστασία. Μοιάζουν με τα κάγκελα που θα τοποθετούσε ένας Κινέζος κατασκευαστής αλλά στην περίπτωση του Andre είναι καλή προσθήκη καθώς δεν πρόκειται να πληγώσουν το Monkey σε περίπτωση πτώσης και τον βοηθούν να ξεμουδιάσει. Πίσω έχει βάλει αμορτισέρ από CBF125 γιατί ξεπέρασε το όριο του κατασκευαστή με το βάρος που έχει φορτώσει! Μέχρι στιγμής η μικρή του μοτοσυκλέτα έχει αγόγγυστα υποφέρει όλες τις διαδικασίες που την έχει υποβάλλει, όπως τις ανηφόρες των ελληνικών βουνών που εξαιτίας του μεγάλου βάρους, μερικές φορές αναγκάζεται να πηγαίνει με πρώτη! Αντίστοιχα και ο ίδιος έχει αρχίσει να βολεύεται με τους κραδασμούς και τις δονήσεις του μονοκύλινδρου όταν το ταξιδεύει έτσι φορτωμένο τέρμα γκάζι!

Ο εξοπλισμός του έχει διάφορους χορηγούς, αλλά ένα τέτοιο ταξίδι έχει και τεράστια έξοδα. Έχει υπολογίσει 10 Ευρώ την ημέρα ως μέγιστο έξοδο διατροφής που σε ορισμένες χώρες είναι δύσκολο να το πετύχει, μιας και σπάνια θα μαγειρέψει. Ο χρόνος κυλά γρήγορα πάνω στο Monkey και όχι το αντίθετο… Το ποσό αυτό γίνεται τεράστιο αν το δει κανείς σε χρόνια, όπως υπολογίζει ο Andre πως θα διαρκέσει ο γύρος του κόσμου!

Θα ήθελε να το κάνει σε δύο, αλλά χαριτολογώντας είπε πως άνετα έμενε εδώ σε εμάς ένα χρόνο σερί! Ωστόσο επιλέγει να πάει στην Βουλγαρία και τα υπόλοιπα Βαλκάνια σε λίγες ημέρες από τώρα, μέχρι να ξανά περάσει από την χώρα μας συνεχίζοντας το ταξίδι του για την Ασία!

Πρόσχαρος και εξαιρετικά εύθυμος, πάντα χαμογελαστός και με μία σπιρτάδα να συνεννοηθεί με όλους χωρίς να μιλά την γλώσσα, ο Andre είναι παράδειγμα ταξιδιώτη, όπως είδαμε στην συνάντησή μας.

Τον ξεπροβοδίσαμε με μερικά αναμνηστικά του ΜΟΤΟ, σπρέι αλυσίδας που είναι πάντα πολύτιμο και τον συνοδεύσαμε στο λιμάνι του Πειραιά. Πριν φύγει είπε πως όλοι του δίνουν τσίπουρο και έχει γεμίσει μπουκαλάκια, του είπαμε πως στην Κρήτη θα τον αναγκάζουν να τα πιει κιόλας και δεν δέχονται και όχι…  

 

Χαρακτηριστικό του η... χαίτη μέχρι να του την απαγορεύσουν από τους αγώνες... τώρα την έχει στο κράνος που ταξιδεύει: