Νέος ΚΟΚ υπέρ της μοτοσυκλέτας: Πρώτη απόπειρα νομοθέτησης της διήθησης σε σταματημένα αυτοκίνητα

Μία αλλαγή που περιμένουμε χρόνια
Νέος ΚΟΚ υπέρ της μοτοσυκλέτας: Πρώτη απόπειρα νομοθέτησης της διήθησης σε σταματημένα αυτοκίνητα Μία αλλαγή που περιμένουμε χρόνια  Μία μεγάλη πρώτη κίνηση νομοθέτησης υπέρ της διήθησης που περιμένουμε χρόνια μοχλεύεται εδώ και πάρα πολύ καιρό με πρωτεργάτες τον ΣΕΜΕ, ενώ το εύλογο θα ήταν να είχε μεριμνήσει χρόνια τώρα η Πολιτεία, όπως έχει κάνει η Γαλλία και άλλες χώρες της Ευρώπης. Νόμιμη είναι επίσης η διήθηση σε 3 μεγάλες πολιτείες των ΗΠΑ και με όρους καλύτερους από αυτό που θα κάνει τώρα η Ελλάδα. Ο
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

12/9/2024

Μία μεγάλη πρώτη κίνηση νομοθέτησης υπέρ της διήθησης που περιμένουμε χρόνια μοχλεύεται εδώ και πάρα πολύ καιρό με πρωτεργάτες τον ΣΕΜΕ, ενώ το εύλογο θα ήταν να είχε μεριμνήσει χρόνια τώρα η Πολιτεία, όπως έχει κάνει η Γαλλία και άλλες χώρες της Ευρώπης. Νόμιμη είναι επίσης η διήθηση σε 3 μεγάλες πολιτείες των ΗΠΑ και με όρους καλύτερους από αυτό που θα κάνει τώρα η Ελλάδα.

Ο νέος ΚΟΚ που δεν έχει ακόμη οριστικοποιηθεί προβλέπει για πρώτη φορά την κίνηση των μοτοσυκλετών ανάμεσα στους στοίχους των αυτοκινήτων, κάτι το οποίο ήταν και είναι παράνομο, απλά ήταν εξαιρετικά σπάνιο να βεβαιωθεί κλήση μόνο για την διήθηση.

Ακόμη και τώρα υπάρχει μεγάλη άγνοια για το ζήτημα στους ίδιους τους μοτοσυκλετιστές, που αγνοούν τον λόγο που επιμένουμε πρώτα να υπάρχει ένας όρος για την πρακτική αυτή, όπως η λέξη διήθηση, και να σταματήσουμε να διαβάζουμε σε ειδησεογραφικά site γενικούς ενδιαφέροντος την λέξη «σφήνα», «χώσιμο» και άλλα τέτοια που δεν περιγράφουν την συντεταγμένη και υπό κανόνες κίνηση των μοτοσυκλετών ανάμεσα στα αυτοκίνητα, όπως θέλουμε όλοι να έχουμε.

Για αυτό αρχικά το ΜΟΤΟ είχε ξεκινήσει εδώ και χρόνια μία εκστρατεία για την χρήση ενός συγκεκριμένου όρου. Μία πρώτη θετική γνωμοδότηση για την χρήση του όρου έρχεται από τον κο. Νίκο Σαραντάκο, συγγραφέα, μεταφραστή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ειδήμων στη φρασεολογία, ετυμολογία και τη λεξικογραφία. Μπορείτε να διαβάσετε την συζήτηση για τον όρο διήθηση στο προσωπικό του ιστολόγιο, στο τέλος της σελίδας εδώ.

Αυτή η άγνοια που υπάρχει κυρίως μεταξύ μας για το τι προβλέπει ο νόμος, είναι που καθιστά δύσκολη την διεκδίκηση απέναντι στην Πολιτεία, καθώς οι μοτοσυκλετιστές αγνοούν πως το να μην καλύπτονται από τον νόμο, έχει επιπτώσεις και σε περιπτώσεις τροχαίων με υπαιτιότητα τρίτου.

Πέρσι είχε προκαλέσει αίσθηση πως βεβαιώθηκε κλήση για κίνηση "ιππαστί στη διαχωριστική γραμμή" με τον μέσο μοτοσυκλετιστή να πέφτει από τα σύννεφα πως προβλέπεται από τον νόμο η κλήση για την διήθηση με κάθε είδους ταχύτητα και όχι μόνο για «σφήνες» και άλλα για τα οποία κατηγορούν όσοι δεν είναι μοτοσυκλετιστές, την Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή του ΚΟΚ πως θέλει να μας δώσει το δικαίωμα. Καμία σχέση με αυτό!

Ο νέος ΚΟΚ κάνει μία πρώτη προσπάθεια να βάλει μία τάξη σε κάτι που έτσι και αλλιώς συμβαίνει στους Ελληνικούς δρόμους. Παράνομοι θα συνεχίσουμε να είμαστε καθώς δεν υιοθετείται το παράδειγμα της Γαλλίας, της Αγγλίας και των ΗΠΑ όπου σημειώστε πως ήταν το χειρότερο. Το μόνο που προβλέπει ο νέος ΚΟΚ είναι να μπορούμε να περάσουμε ανάμεσα στα αυτοκίνητα όταν αυτά είναι σταματημένα και χωρίς να παραβιάζεται το όριο ταχύτητας.

Το νέο όριο ταχύτητας, όπως ήταν δεδομένο πως θα γίνει, θα μειωθεί εντός αστικού ιστού στα 30 χ.α.ω αλλά θα πρέπει να δούμε τις εξαιρέσεις που θα φέρει το μέτρο καθώς δεν αναμένεται πως θα ισχύει για όλη την πόλη ούτε σε δρόμους που συνδέουν περιοχές αλλά σε στενούς δρόμους που αυτή την στιγμή, έτσι και αλλιώς, δεν κινούνται τα οχήματα με μεγάλες ταχύτητες.

Η αποτυχία της Πολιτείας να ενημερώσει, να εξηγήσει και να προβλέψει είναι παταγώδης και δεν το βλέπουμε αυτό μόνο στις δηλώσεις Υφυπουργών και Υπουργών για τις αλλαγές στον ΚΟΚ.

Υπάρχει επίσης σοβαρή παράβλεψη των προβλημάτων που ήδη έχουν αυτοί οι δρόμοι, η κατασκευή τους, η σχεδίασή τους, η ανοχή στην κατάσταση των παρκαρισμένων, η αδυναμία κατασκευής χώρων στάθμευσης και η πολεοδομική αναρχία που θα έπρεπε να είναι στην καθημερινή ατζέντα, πριν αρχίσει να μιλά κανείς για μικροκινητικότητα και το πόσο θα μειωθούν τα ατυχήματα αν αλλάξει το όριο ταχύτητας προς τα κάτω. Από μόνο του δεν είναι αρκετό.

Θετικό όμως και το γεγονός πως προβλέπεται πλέον να παρκάρουμε κάθετα στο πεζοδρόμιο, όχι επάνω, ενώ μέχρι τώρα το νόμιμο είναι να παρκάρουμε παράλληλα καταλαμβάνοντας περισσότερο χώρο.

Γίνεται λοιπόν κατανοητό, για όποιον ξοδέψει ελάχιστο χρόνο να το σκεφτεί, πως οι αλλαγές του νέου ΚΟΚ απλά ακολουθούν κάποιες από τις πρακτικές που ήδη εφαρμόζονται και έρχονται να τις αγκαλιάσουν ως έχει, σταματώντας την εναντίωση που έτσι και αλλιώς ήταν αβάσιμη.

Παραπληροφόρηση υπάρχει και για όσο προβλέπει ο ΚΟΚ για την χρήση κράνους, βέβαια εκεί ξεκινάμε από την έλλειψη παιδείας που διακατέχει τον κόσμο, μία συζήτηση που εμείς συγκεκριμένα έχουμε ανοιχτή για 39 πλέον χρόνια και σε λίγους μήνες ετοιμαζόμαστε να τα κάνουμε 40! Σε αυτά τα σαράντα χρόνια έχουμε ακούσει κάθε είδους ηλίθιο επιχείρημα για την μη χρήση του, και ακριβώς επειδή είναι πολλά τα χρόνια που φωνάζουμε για αυτό, έχουμε δει τους ορκισμένους αρνητές της χρήσης του κράνους να γίνονται οι πρώτοι υποστηρικτές του, όταν αργότερα γίνονται γονείς και τα παιδιά τους ξεκινούν να οδηγούν μοτοσυκλέτα χωρίς κράνος. Το οποίο και θεωρούμε πως είναι το καλύτερο παράδειγμα, σε ορισμένες περιπτώσεις με τραγική κατάληξη, μετατρέπεται στο χειρότερο παράδειγμα: Τα έχουμε ζήσει όλα αυτά σε υπερθετικό βαθμό μέσα από την επικοινωνία με το κοινό σε βάθος 40ετίας και ναι, υπάρχει διαφορά και από γενιά σε γενιά. Θέλουμε να πιστεύουμε πως δεν θα χρειαστούν άλλα τόσα χρόνια για την χρήση του κράνους με τον τρόπο που ΟΛΗ Η ΕΥΡΩΠΗ πραγματοποιεί και κλείνω εδώ αυτή την παρένθεση: Αυτή την στιγμή ΔΕΝ υπάρχει χρηματικό πρόστιμο για την μη χρήση κράνους! Όσοι λοιπόν κάνουν λόγο για «εισπρακτικό μέτρο» όταν κόβονται κλήσεις, είναι γιατί μιλούν αγνοώντας τον ΚΟΚ. Το εισπρακτικό μέτρο εξετάζεται να επιστρέψει όμως θεωρώντας πως αυτό θα φέρει την μείωση της πραγματικότητας που συναντά κανείς εκεί έξω.

Μία πιο σωστή αντιμετώπιση θα ήταν η σωστή ενημέρωση καθώς και η ολοκληρωτική κατάργηση ΦΠΑ, -που τώρα είναι μειωμένος στο 13%- συνοδευόμενα από κίνητρα για την χρήση του αντί της σκληρότερης επιβολής του που φέρνει αντίδραση αντί για αποδοχή!

Αντί αυτών όμως εξετάζεται και η επιστροφή στο χρηματικό πρόστιμο ενώ δεδομένο είναι πως θα γίνουν αυστηρότερες οι ποινές που θα φτάνουν έως την αφαίρεση της άδειας οδήγησης για 5 χρόνια! Κάθε δίκυκλο, των μικρών ηλεκτρικών και των πατινιών συμπεριλαμβανομένων εμπίπτει στον ίδιο πλέον κανόνα για το κράνος.

Επίσης ο νέος ΚΟΚ θα σταματήσει να τιμωρεί το ίδιο το όχημα με αφαίρεση στοιχείων κυκλοφορίας και σε περιπτώσεις βεβαίωσης παράβασης μέσω κάμερας που δεν πιστοποιείται ο οδηγός του αυτοκινήτου την δεδομένη στιγμή, η κλήση θα αφορά τον ιδιοκτήτη, εδώ δεν έχουμε ουσιαστική αλλαγή, αλλά περιγραφή του τρόπου με τον οποίο θα σταματήσουν οι παραβάσεις να αφορούν το όχημα και θα επικεντρώνονται στον οδηγό ή αναβάτη του.

Θετικά κρίνουμε την αλλαγή σε κακούργημα για όσους κινούνται στην ΛΕΑ ή σταθμεύουν σε θέσεις ΑΜΕΑ και ράμπες αν αποδειχτεί καθυστέρηση ασθενοφόρου, ή κίνδυνος σε άνθρωπο και ξένα πράγματα. Είναι τραγική εικόνα να βλέπεις αυτοκίνητα πάνω στην ΛΕΑ ή να παρκάρουν σε θέση ΑΜΕΑ άτομα που δεν το δικαιούνται και από εδώ και υπάρχει πρόβλεψη να λογαριάζεται ως έκθεση σε κίνδυνο η πρακτική αυτή, επισύροντας πολύ αυστηρές ποινές.

Οι επικίνδυνη οδήγηση, η οδήγηση με την επήρεια αλκοόλ, η παραβίαση STOP, ερυθρού σηματοδότη και η υπερβολική ταχύτητα μπαίνουν επίσης στο φάσμα αυστηροποίησης των ποινών και κατά περιπτώσεις την αναγωγή τους σε κακούργημα προβλέποντας προφυλάκιση και φυλάκιση.

Η βεβαίωση των κλήσεων θα γίνεται πλέον ηλεκτρονικά και ο παραβάτης θα λαμβάνει SMS με την επιβεβαίωσή της, με την εμπλοκή του οικοσυστήματος GOV να γίνεται για να αποφευχθεί το σβήσιμο των κλήσεων και να καταμετρούνται οι αντίστοιχοι πόντοι ποινής, η συγκέντρωση των οποίων οδηγεί σε αφαίρεση της άδειας οδήγησης.

Στο σημείο που ο ΚΟΚ αλλάζει και νομοθετεί υπέρ πρακτικών που έτσι και αλλιώς συμβαίνουν, όπως το παρκάρισμα κάθετα στο πεζοδρόμιο, ή η κίνηση των μοτοσυκλετών ανάμεσα στα αυτοκίνητα, τα πράγματα οδεύουν προς την σωστή κατεύθυνση και δεν πρέπει να εξεγείρονται οι οδηγοί των αυτοκινήτων αλλά το αντίθετο. Στα σημεία αυστηροποίησης των ποινών, έχει αποδειχτεί ήδη πως δεν βελτιώνουν την κατάσταση, όχι μόνο εξαιτίας της αντίδρασης αλλά γιατί έτσι και αλλιώς κανείς δεν γνωρίζει τον ΚΟΚ, αγνοώντας τι προβλέπει αλλά ακόμη και για το τι τιμωρείται και επιτρέπεται. Το έργο της Πολιτείας οφείλει να εμβαθύνει, να ενημερώνει, να διαπαιδαγωγεί εφ’ όρου ζωής και να βελτιώνει τις συνθήκες διαβίωσης και μετακίνησης.

Ο Γαλλικός Boxer: Η ιστορία που ελάχιστοι γνωρίζουν – Ratier 600 C6S!

Πώς φτάσαμε να υπάρχει γαλλικός boxer κι αμέσως να εξαφανιστεί
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

10/12/2018

Το Παρίσι φλέγεται αυτές τις ημέρες, καθώς σύσσωμη η κοινωνία αντιδρά ακριβώς όπως θα αντιδρούσε οποιαδήποτε κοινωνία που δεν τρώγεται με τα ρούχα της, έχοντας την τάση να κουνά το δάχτυλο πιο γρήγορα από το να σηκώνεται από την καρέκλα. Η απόδοση ευθυνών και η ξερή κριτική είναι πάντοτε πιο εύκολες πρακτικές, και είναι από τις παθογένειες που μας χαρακτηρίζουν βαθιά ως κράτος, όπως και το γεγονός πως την δεκαετία του ’60 (κυρίως-καθώς συνεχίζει ως τώρα το φαινόμενο) πετάξαμε από το παράθυρο κάθε καλή ευκαιρία βιομηχανοποίησης που δημιουργήθηκε. Ωστόσο αυτό είναι ένα καλό σημείο στο οποίο ταιριάζουμε με την μοτοσυκλέτα –και μόνο- στην Γαλλία, που αν μη τι άλλο είχε και εξαιρετικά καλύτερες ευκαιρίες να διαπρέψει, από την στιγμή που διέθετε ισχυρή αυτοκινητοβιομηχανία αλλά και την Peugeot που δραστηριοποιείται σε 2 και 3 και 4 τροχούς ταυτόχρονα, ως ο παλαιότερος κατασκευαστής μοτοσυκλετών στην ιστορία, ξεκινώντας με το πρωτότυπο του 1898 και βγάζοντας παραγωγή το πρώτο μοντέλο μόλις το 1901!

Με τέτοιο υπόβαθρο θα περίμενε κανείς πως οι πάντα ενωμένοι, λιγάκι σοβινιστές Γάλλοι (γαλλική λέξη ο σοβινισμός) θα είχαν καταφέρει να στηρίξουν όλα τα γενναία βήματα που έγιναν για να αποκτήσουν μία βιομηχανία μοτοσυκλέτας, ως η 3η μεγαλύτερη αγορά της Ευρώπης όπως είναι αυτή την στιγμή. Πολλά τους ξέφυγαν, κι άλλα τα κουκούλουσαν επιδεικνύοντας την ίδια αυτοκαταστροφή με εμάς, με ένα από τα κορυφαία παραδείγματα να είναι η Ratier και οι 1.057 boxer μοτοσυκλέτες που κατασκεύασε!

Τότε, στις αρχές της δεκαετίας του ’60, θα την θυμάται κανείς να είναι η προσωπική συνοδεία του Προέδρου de Gaulle και να κυκλοφορεί με περηφάνια στους δρόμους του Παρισιού, ως 100% γαλλικό προϊόν, πράγμα απαραίτητο για να κάνει σταδιοδρομία στους συγκεκριμένους δρόμου, οποιοδήποτε όχημα της εποχής εκείνης. Κι όμως, ήταν τελικά μία σύνθεση διαπλοκής, κοντοφθαλμίας και προσωπικών συμφερόντων που τελικά δεν την άφησαν να προχωρήσει.

Παραδίδοντας οι Ναζί το Παρίσι στην δύση του Β’ΠΠ, αφήνουν πίσω τους τεράστια αποθέματα εφοδίων, κι ανάμεσά τους κινητήρες boxer ως ανταλλακτικά για τις επίσης αμέτρητες BMW R12. Παράλληλα η Ιταλία και η Ιαπωνία ισοπεδώνονται από τους Συμμάχους αλλά ακριβώς εξαιτίας αυτής της ισοπέδωσης η παγκόσμια ιστορία της μοτοσυκλέτας αλλάζει τελείως και δημιουργούνται οι μάρκες που ξέρουμε σήμερα. Εδώ παρουσιάζουμε το πνεύμα της εποχής, μέσα από τα παραδείγματα της Ducati και Honda μόνο, και μόνο αυτά στο συγκεκριμένο άρθρο, καθώς ήδη το κείμενο ήταν υπερβολικά μεγάλο.

Στο Παρίσι βέβαια τα πράγματα είναι διαφορετικά, σε μία τεράστια αποθήκη με την κωδική ονομασία HPK 503 σε ένα έως τότε γκαράζ λεωφορείων στην Avenue Mozart, οι Γερμανοί είχαν αποθηκεύσει τόνους ανταλλακτικών και κινητήρων, ώστε ακόμη κι αν διακοπτόταν η επικοινωνία με τις δυνάμεις κατοχής στην Γαλλία, να μην αντιμετώπιζαν οι τελευταίες, ζήτημα τροφοδοσίας.

Ήταν τόσο το αποθηκευμένο υλικό, που η νεοσύστατη γαλλική κυβέρνηση έφτιαξε ένα εργοστάσιο παραδίπλα για να συναρμολογεί μοτοσυκλέτες! Σε απόσταση αναπνοής από τον πύργο του Άιφελ και με ένα τεράστιο πάρκο που υπάρχει ως σήμερα και διεξάγονταν αγώνες αλλά και δοκιμές, κατασκευάζονται γαλλικές μοτοσυκλέτες συμπληρώνοντας με ό,τι υπάρχει εύκαιρο τα γερμανικά ανταλλακτικά και τους γερμανικούς κινητήρες! Δημιουργείται έτσι η CMR σε ένα ειδυλλιακό περιβάλλον, όπου εργάτες στην κατασκευή είναι οι αποθηκάριοι που είχαν επιτάξει οι Γερμανοί, και τον Ιανουάριο του ΄45 ο Jacques Dormoy τοποθετείται επιβλέπων μηχανικός, έχοντας την ευθύνη.

Συντομεύοντας την αφήγηση, κατασκευάζονται 300 R12 και 80 R73 δηλαδή κινητήρες R75 σε πλαίσιο R71, που εντυπωσιάζουν τις γαλλικές αρχές με την τελική των 150km/h δίνοντας άμεσα παραγγελία για εκατό κομμάτια. Όμως δεν υπήρχαν περισσότερα ανταλλακτικά, κι έτσι η CMR έχοντας ολοκληρώσει τον σκοπό της δημιουργίας της, διαλύεται το 1947. Ο Dormoy και οι βασικοί μηχανικοί περίμεναν πώς-και-πώς την στιγμή αυτή, έχοντας ήδη συνάψει εταιρία από το 1946. Παίρνοντας το διαθέσιμο stock που είχε περισσέψει και με συνεχιζόμενη εμπλοκή Γάλλων κατασκευαστών που σταδιακά συμπλήρωναν ολοένα και περισσότερο, τις αυξανόμενες ελλείψεις, οι γερμανικές μοτοσυκλέτες συνεχίζουν να βγαίνουν στους δρόμους του Παρισιού, ολοένα και πιο απόμακρες από την αρχική τους σχεδίαση. Υπάρχουν αναφορές πως ο Dormoy δέσμευε ανταλλακτικά όλο αυτό το διάστημα, αλλά ακόμη κι έτσι, η ροή της ιστορίας δεν θα ήταν διαφορετική πέρα από τα χρονικά περιθώρια.

Με την συμμετοχή Γάλλων προμηθευτών, τα πλαίσια έγιναν νέα και οι αναρτήσεις καλύτερες, οι στρόφαλοι ιδιαίτερα πιο γεροί ενώ βασική αλλαγή ήταν το τετρατάχυτο κιβώτιο με το λεβιέ στο πόδι, αντί για το χέρι… με 78 x 78 mm και 748 κυβικά αποδίδοντας 22 ίππους, η μοτοσυκλέτα αυτή ήταν περισσότερο γαλλική παρά γερμανική. Αυτή ήταν η CEMEC L7 και ήταν επίσης ο πρόδρομος της Ratier!

Κατασκευάστηκαν 1.289 μοτοσυκλέτες σε έξι χρόνια, ξεκινώντας το 1948 περίπου 20 χιλιόμετρα νότια της μεγαλόπολης που οι ρυθμοί της διαρκώς αυξάνονταν. Η παραγωγή αυτή δεν ήταν αρκετή για να υποστηρίξει την εξέλιξη ενός νέου κινητήρα, με την BSA αλλά και στο τέλος την ίδια την BMW απευθείας από το Μόναχο που ξανά γεννιόταν από τις στάχτες της, να αποτελούν τους μεγαλύτερους αντίπαλους.

Τι κι αν η ιδιαίτερα δημοφιλής ακροβατική ομάδα χρησιμοποιούσε την L7, τι κι αν οι αστυνομικές επιδείξεις ασκήσεων ακριβείας που προσομοιάζουν την “GYMKHANA” που περίπου εκείνη την εποχή θα δημιουργούνταν στην Ιαπωνία, προσπαθούσαν να δώσουν ώθηση στην αποδοχή της, η L7 δεν κατάφερε να επικρατήσει στο γαλλικό κοινό και το ’54 παύει η παραγωγή της. Έχουν προσπαθήσει στους αγώνες, έχουν βάλει μέχρι και κυλινδροκεφαλή από Zündapp KS750 για να φτιάξουν ένα πρωτότυπο 40 ίππων στις 5.000 στροφές με 160Km/h τελικής και στην ύστατη στιγμή προσπάθησαν να βάλουν αυτό τον κινητήρα σε αυτοκίνητο, μπας και φτιάξουν κάτι εξίσου εμπορικό με το Citroën 2CV, αλλά δεν το καταφέρνουν. Το βασικό τους λάθος, είναι πως δεν διέθεταν ποτέ ένα σωστό δίκτυο πωλήσεων για το κοινό!

Πώς ο Β΄ΠΠ άλλαξε το δρόμο της μοτοσυκλέτας: Ducati & Honda- Video Update!

Τους ανθρώπους, τις εγκαταστάσεις και το εναπομείναντα στοκ, αναλαμβάνει η Ratier που δεν ήταν καινούρια τότε, έχοντας ιδρυθεί το 1904! Ο Ratier κατασκεύαζε ξύλινες προπέλες για τα αεροσκάφη και αμέσως μετά τον Α’ΠΠ άρχισε να κατασκευάζει μεταλλικές φτάνοντας να γίνει ο καλύτερος στον κόσμο εκείνη την εποχή, με απόγειο το νέο του εργοστάσιο που απασχολούσε 500 υπαλλήλους. Μέχρι το 1939 κατέχει το 90% της αγοράς και 63 παγκόσμια ρεκόρ! Γνωρίζοντας την γεύση της καταστροφής από τον Β’ΠΠ ο Ratier βγήκε τελικώς νικητής, καθώς έσωσε το εργοστάσιο του και μεγάλο μέρος της περιουσίας που είχε ήδη φτιάξει, με την κυβέρνηση να τον επιφορτίζει να κατασκευάσει ένα δίχρονο τρακτέρ. Μέσα από την συνεχιζόμενη αυτή συναναστροφή του με τις εκάστοτε γαλλικές κυβερνήσεις, και την μεταπήδηση και σε άλλους τομείς της βιομηχανίας, όπως ήταν το δίχρονο τρακτέρ, του φορτώνουν πρακτικά και κυριολεκτικά ό,τι έχει απομείνει από την CEMEC. Σκοπός της κυβέρνησης να κρατήσει ανοικτό το εργοστάσιο, να καλυφθούν τα χρέη και στο τέλος να φτάσει ίσως και σε μία γαλλική μοτοσυκλέτα. Το ξεκινούν αυτή την φορά με τον καλύτερο τρόπο που θα μπορούσαν, αλλά τελείως παράδοξα θα πυροβολούσαν τα πόδια τους. Παράδοξα για τους υπόλοιπους, καθώς η συνέχεια της ιστορίας μας, μονάχα έκπληξη δεν αποτελεί για εμάς του Έλληνες.

Μέσα σε τέσσερα χρόνια κατασκευάζει την συνέχεια της L7 σε 1.035 κομμάτια, που είναι πρακτικά ένα σχέδιο που ακολουθεί την BMW R71 από το 1938 αλλά για πρώτη φορά εξ ολοκλήρου φτιαγμένο στην Γαλλία με 100% γαλλικά εξαρτήματα. Με σλόγκαν «τεχνολογία αεροσκαφών στην μοτοσυκλέτα» η πρώτη Ratier είχε όλα τα φόντα για να γίνει μία επιτυχία, μόνο που τα αυτοκίνητα της εποχής είχαν αρχίσει να ξεφεύγουν σε ιπποδυνάμεις.

Για αυτό και ξεκίνησε η εξέλιξη της C6S, της πρώτης γαλλικής από την σχεδίαση και όχι μόνο την κατασκευή! Με κινητήρα 594 κυβικών με διαστάσεις 72 x 73 mm και απόδοση 32 ίππων στις 6.500 στροφές, δεν ήταν η ταχύτερη αλλά ζυγίζοντας 195 κιλά είχε αξιοπρεπείς επιδόσεις και φυσικά το δυνατό της σημείο, ήταν πως επρόκειτο για αμιγώς γαλλική μοτοσυκλέτα, από την σχεδίαση έως την κατασκευή. Ακόμη και τα φρένα παραγόντουσαν στο ίδιο εργοστάσιο.

Όλα είχαν στρωθεί για ένα λαμπρό μέλλον για έναν αμιγώς γαλλικό boxer, όταν τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια τους. Ενώ ο Πρόεδρος de Gaulle ακύρωσε μία τεράστια παραγγελία της «Χωροφυλακής» προς την BMW - μόλις πήρε ξανά την εξουσία στα χέρια του, ώστε να προμηθευτούν 7.000 γαλλικές μοτοσυκλέτες, τα γεγονότα αμέσως μετά μπλέχτηκαν σε μία ιστορία με έντονο άρωμα κακοδιαχείρισης και διαπλοκής. Τελικά η γαλλική Χωροφυλακή αποφάνθηκε πως οι γερμανικές BMW ήταν καλύτερες μοτοσυκλέτες, ακυρώνοντας την τεράστια παραγγελία! Αυτό ουσιαστικά τραβούσε το χαλί κάτω από τα πόδια τους, την στιγμή που ο Ratier εξαγοραζόταν από έναν κολοσσό των ηλεκτρονικών, την CSF! Σήμερα είναι βασικός προμηθευτής του γαλλικού Airbus κατασκευάζοντας πτερύγια για το A380 και η Χωροφυλακή της Γαλλίας έχει ακόμη BMW!

Έφτασαν λοιπόν πολύ κοντά στην κατασκευή ενός δικού τους boxer, αλλά την ύστατη στιγμή δεν τα κατάφεραν… για μία σειρά από λόγους, με την διαπλοκή και την προδοσία, να είναι μερικοί από αυτούς. Προσπάθησε για λίγο ακόμη ο Ratier να κρατήσει ζωντανή την παραγωγή, στρέφοντας τις προσπάθειες προς την Αμερική, την ίδια εποχή που και η Ducati, για τους δικούς της λόγους, προσπαθούσε να κάνει κάτι αντίστοιχο με το πρώτο και ουσιαστικά αποτυχημένο V4, που σχετικά πρόσφατα οδηγήσαμε στο MOTO, το μοναδικό σωζόμενο σε πλήρως λειτουργική κατάσταση!

Αντίστοιχα όμως έρχεται και η δοκιμή του Ratier 600 C6S, μία αποκλειστική δοκιμή που έγινε με τις ευλογίες του Sammy Miller Museum που ευγενικά παραχώρησε μία από τις εναπομείναντες σε άριστη κατάσταση, πρώτες αμιγώς γαλλικές boxer! Ειρωνικά, αυτή η μοτοσυκλέτα σώζεται στην Αγγλία, κι όχι στην Γαλλία. Παρόλο που οι Γάλλοι περηφανεύονταν πως έφτιαξαν έναν boxer που ήταν καλύτερος από τον αντίστοιχο Γερμανικό, που στο σύντομο μέλλον του μετά την κατασκευή του, θα αποδεικνυόταν εξαιρετικά αξιόπιστος, δεν τα κατάφεραν να του δώσουν την ώθηση που έπρεπε ακριβώς στο σημείο που την χρειαζόταν περισσότερο… Σε επόμενο MOTO, κατά την οδήγησή της, θα δούμε ακριβώς αν στους παραπάνω λόγους για την μη επικράτησή της, υπήρχε και κάποιος που είχε να κάνει αποκλειστικά με την ίδια την μοτοσυκλέτα!

Συνεργάστηκαν ο Alan Cathcart και ο φωτογράφος Kel Edge. Ευχαριστούμε το μουσείο Sammy Miller Museum

 

Το Sammy Miller Museum στο New Milton, Hampshire της Μ. Βρετανίας, διαθέτει μία από τις μεγαλύτερες συλλογές εξωτικών κι αγωνιστικών μοτοσυκλετών στον κόσμο, όλες τους σε κατάσταση πλήρως λειτουργική! Ανάμεσα σε εκθέματα όπως V8 Moto Guzzi, AJS Porcupine, Mondial 250, Norton, Ducati, Suzuki, Hondas και Velocette υπάρχουν πολλές εργοστασιακές πρωτότυπες, concept άλλων εποχών, χωμάτινες ακόμη και trial, ανεβάζοντας τον αριθμό στις 400 συνολικά μοτοσυκλέτες: Καθημερινά ανοικτό από τις δέκα το πρωί:
Sammy Miller Museum, Bashley, New Milton, Hampshire B25 5SZ, U.K.

Τηλ: 01425 620777 & 616644

www.sammymiller.co.uk

 

Η υποστήριξη από την αστυνομία υπήρχε, ήταν όμως οι τεράστιες παραγγελίες που έβαζε η Χωροφυλακή, που ανήκει στον στρατό, που θα μπορούσε να δώσει την ώθηση στην Ratier την στιγμή που χρειαζόταν περισσότερο...
 
από αγώνα με sidecar: Druet & Boucher σε CEMEC 750 sidecar το 1951 Bol d'Or στο St.Germain

 

Καταχώρηση στην τύπο της εποχής, μέρος της προσπάθειας πώλησης στις ΗΠΑ:

 

Ετικέτες