Η επιστροφή μετά από μια πτώση!

Ένα υπαρξιακό ζήτημα που μας απασχολεί όλους
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

4/3/2020

Μπορεί να αποτελεί θέμα ταμπού για όλους όσοι οδηγούμε μοτοσυκλέτες, αλλά δεν παύει να είναι μια πραγματικότητα και ένα αναπόφευκτο στατιστικό. Κάποια στιγμή, όποιος οδηγεί οποιοδήποτε είδος δικύκλου (είτε σκούτερ, είτε μοτοποδήλατο, είτε μοτοσυκλέτα), θα βιώσει την εμπειρία μιας πτώσης. Μπορεί να είναι από μια χαζή και αστεία, σχεδόν στατική, τούμπα έξω από το σπίτι σας, ή μια πιο σοβαρή κατάσταση στο δρόμο ή μέσα σε μια πίστα κατά την διάρκεια ενός track day. Το μεγάλο ερώτημα που δημιουργείται μετά από ένα τέτοιο συμβάν και που –πιστέψτε με- είναι πιο δύσκολο κι από την ίδια την εμπειρία της πτώσης, είναι το εξής: Πώς θα ξαναοδηγήσω την μοτοσυκλέτα μου; Για αρκετούς μάλιστα το ερώτημα πάει πιο βαθιά, σε σημείο να αναρωτηθούν αν θα πρέπει να ξαναοδηγήσουν μοτοσυκλέτα.

Η απάντηση σ' αυτό το βασικό ερώτημα δεν μπορεί να είναι μία, ούτε και πανάκεια και φυσικά να ξεκαθαρίσουμε ότι μιλάμε για περιπτώσεις που μετά από την εκάστοτε πτώση δεν υφίσταται κάποιο αξεπέραστο ιατρικό πρόβλημα που δεν θα επέτρεπε να ξανανέβει ο αναβάτης σε μοτοσυκλέτα. Ο κάθε αναβάτης, ως ξεχωριστή προσωπικότητα και διαθέτοντας διαφορετικό επίπεδο εμπειρίας, έχει μια διαφορετική οπτική για το ζήτημα. Άλλοι θα υποστηρίξουν ότι πρέπει να ξανακαβαλησετε το συντομότερο δυνατό κι άλλοι θα σας συμβουλέψουν να πουλήσετε την μοτοσυκλέτα σας και να μην ξανασχοληθείτε με οτιδήποτε έχει δύο τροχούς. Ό,τι κι αν ακούσετε από τον περίγυρό σας, το συγγενικό και το φιλικό περιβάλλον, την απάντηση μπορείτε να την δώσετε μόνο εσείς. Μέσα από αυτό το άρθρο δεν θα προσπαθήσουμε να κάνουμε αυτό που δεν μπορεί να γίνει, να απαντήσουμε δηλαδή για λογαριασμό σας, αλλά μπορούμε να προτείνουμε κάποιες… "κατευθυντήριες γραμμές" που ίσως βοηθήσουν μερικούς να φτάσουν στο ζητούμενο.

Μόνο εσείς ξέρετε πότε θα είναι η κατάλληλη στιγμή...

Κατ' αρχήν να είστε ειλικρινείς με τον εαυτό σας. Αν σας διακατέχει μια νευρικότητα το αμέσως επόμενο διάστημα από μια πτώση, μην ανησυχήσετε. Είναι απολύτως φυσιολογικό. Δουλέψτε το μέσα σας με υπομονή και κάποια στιγμή θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου, όπου θα μπορέσετε να αναλύσετε το συμβάν και να βρείτε τι ήταν αυτό που οδήγησε στην πτώση. Μην βιάζετε καταστάσεις και αφήστε τον χρόνο να κάνει την δουλειά του. Το κέρδος θα είναι πολύ μεγάλο, καθώς θα σας βοηθήσει να οδηγείτε και με περισσότερη ασφάλεια στο μέλλον. Δεν θα μάθετε μόνο από τα λάθη σας, αλλά θα μάθετε και πώς να αξιολογείται καλύτερα τις συνθήκες και τα δεδομένα του δρόμου και του περιβάλλοντα χώρου.

Δεν υπάρχει κάποιος μπούσουλας για το πόσος χρόνος θα χρειαστεί να περάσει μέχρι να νιώσετε άνετα ξανά πάνω στην μοτοσυκλέτα σας. Μια μέθοδος όμως που μπορεί να βοηθήσει, είναι να αρχίσετε να ασχολείστε με πρακτικά ζητήματα, που θα κάνουν το μυαλό σας να μπει σε μια σειρά και να αξιολογήσει σωστά το τι έχει συμβεί. Ξεκινήστε, για παράδειγμα, με την αντικατάσταση του εξοπλισμού σας που έπαθε ζημιά από την πτώση ή πηγαίνετε την μοτοσυκλέτα σας για έναν έλεγχο ώστε να διαπιστώσετε το μέγεθος της τυχόν ζημιάς, αν πρόκειται για σοβαρή πτώση. Αντικαταστήστε τα εξαρτήματα που έχουν γρατζουνιές ή έχουν σπάσει, βάζοντας το μυαλό σας στην διαδικασία να συνειδητοποιήσει ότι έχετε τον έλεγχο της κατάστασης. Είναι κάτι πολύ χρήσιμο, ειδικά όταν μετά από ένα συμβάν νιώθουμε ότι έχουμε χάσει τελείως τον έλεγχο, ενώ από την άλλη είναι και πράγματα που ούτως ή άλλως πρέπει να γίνουν στην μοτοσυκλέτα και τον εξοπλισμό σας.

 

Εδώ αξίζει να τονίσουμε και την αλληλοστήριξη που μπορούμε να βρούμε ή να δώσουμε σε περίπτωση κάποιας πτώσης, από/σε έναν άλλο αναβάτη. Είναι τρομερά σημαντική αυτή η εκατέρωθεν κατανόηση, καθώς πολύ δύσκολα θα βρεθεί κάποιος από το οικείο περιβάλλον σας που θα αντιλαμβάνεται το πάθος που έχετε για την μοτοσυκλέτα και την έντονη επιθυμία να ξανανεβείτε πάνω στη σέλα της.

Είναι απολύτως κατανοητό βέβαια το ότι όταν βλέπεις κάποιον που αγαπάς και νοιάζεσαι, να υποφέρει εξαιτίας μιας πτώσης, δεν είναι καθόλου ωραίο πράγμα. Αν βρεθείτε όμως εσείς σ' αυτή την θέση, να είστε ειλικρινείς, προσπαθήστε να συμπονάτε και πείτε έναν καλό λόγο στον άτυχο αναβάτη.

Όπως λέμε και παραπάνω –και δεν θα σταματήσουμε να τονίζουμε- μόνο εσείς ξέρετε πότε θα είναι η κατάλληλη στιγμή να βρεθείτε ξανά πάνω σε μία μοτοσυκλέτα. Ίσως αυτή διαδικασία να απαιτεί από εσάς να αλλάξετε εντελώς την οπτική σας ή και την φιλοσοφία της οδήγησής σας. Δώστε χρόνο και χώρο στον εαυτό σας για να συμβεί αυτό και μην πιέζεστε αν δεν είσαστε απόλυτα σίγουροι και έτοιμοι. Για παράδειγμα, αν νιώθετε κάπως όταν περνάτε από το σημείο που είχατε την πτώση –έστω και με μια δόση προληπτικότητας- μην αφήσετε κανέναν να σας πείσει ότι η παράκαμψη που κάνετε για να το αποφύγετε δεν σας συμφέρει σε χρόνο και απόσταση. Κάποια στιγμή μπορεί να αλλάξετε γνώμη κι αυτό θα είναι κάτι καλό, αλλά όταν αποφασίσετε να ξαναπεράσετε από εκεί, θα είναι αποκλειστικά δική σας απόφαση.

Αναμφισβήτητα, όλο αυτό είναι μια εγκεφαλική και ψυχολογική διαδικασία και μόνο με μια ειλικρινή αντιμετώπιση απέναντι στον εαυτό σας θα καταφέρετε να προχωρήσετε μπροστά, όποιο δρόμο κι αν επιλέξετε να πάρετε…

 

 

Πληρώσαμε 17 εκατ. Ευρώ στον Μορέα για την απώλεια εσόδων από την καραντίνα Μαρτίου!

Εγγυημένη επένδυση, είναι οι ελληνικοί αυτοκινητόδρομοι
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

15/9/2020

Το υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών κατέβαλε πριν λίγες ημέρες στον Παραχωρησιούχο του αυτοκινητόδρομου Κορίνθου-Τρίπολης-Καλαμάτας και Λεύκτρου-Σπάρτης, (Μορέας Α.Ε.) ποσό 17.050.681,16€ ως αποζημίωση για την απώλεια εσόδων λόγω των περιορισμών στην κυκλοφορία των πολιτών που επέβαλε η κυβέρνηση, στα πλαίσια αντιμετώπισης του κορωνοϊού. Αυτό από μόνο τους -ίσως- να μην ακουστεί σκανδαλώδες σε κάποιους αναγνώστες, με βάση το σκεπτικό πως όλες οι πληττόμενες επιχειρήσεις έχουν λάβει μιας μορφής αποζημίωση για την απώλεια εσόδων που είχαν. Άλλες επιχειρήσεις με την μορφή της επιστρεπτέας προκαταβολής, που ουσιαστικά είναι ένα δάνειο που θα ξεπληρώσουν από το 2021 και άτοκα για τον πρώτο χρόνο και άλλες επιχειρήσεις που έκλεισαν αναγκαστικά έλαβαν ένα μικρό ποσό που σε καμία περίπτωση δεν κάλυπτε το σύνολο του χαμένου τζίρου για το διάστημα που έμειναν κλειστές. Και οι εργαζόμενοι που μπήκαν σε καθεστώς αναστολής έλαβαν μία αποζημίωση από το κράτος που δεν ήταν στο ύψος του μισθού που θα λάμβαναν αν δεν είχε συμβεί τίποτα και συνέχιζαν να εργάζονται.

Ο ΜΟΝΟΣ σε αυτή την χώρα που το κράτος του εγγυάται το χαμένο κέρδος, είναι εκείνος που έχει αυτοκινητόδρομο. Τώρα -ίσως- να αντιλαμβάνονται όλοι την διαφορά που υπάρχει. Από το 2016 ο Μορέας έχει εισπράξει από το Δημόσιο 108.418.719,71€ ως αποζημίωση για μειωμένα έσοδα και με βάση την σύμβαση που υπέγραψαν επί Σύριζα το 2015 η Πρόσθετη Επιδότηση Λειτουργίας μπορεί να φτάσει έως τα 330 εκατ. Ευρώ!

Με στόχο να αποφύγουμε την κομματική χροιά, σε ένα ζήτημα καθαρά πολιτικό και όχι κομματικό, οι Συμβάσεις Παραχώρησης που εμάς στο ΜΟΤΟ μας απασχόλησαν από το 2008 και επί δύο έτη δεχθήκαμε αρκετές αντιδράσεις για την σειρά άρθρων που κάναμε ενάντιά τους, υπογράφηκαν από τον Σουφλιά. Εσκεμμένα λείπει η λέξη «κύριος». Αυτό που τώρα υλοποίησε η Ν.Δ. ήταν υπογραφή του Σύριζα που πάτησε πάνω σε στρωμένο χαλί του 2008… Με λίγα λόγια το ζήτημα είναι περισσότερο πολιτικό και λιγότερο κομματικό. Η οδηγία 38/2006 της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ισχύει από 10 Ιουλίου 2008 σε όλα τα κράτη μέλη, ορίζει πως τα διόδια θα είναι μέτρο ΑΝΑΚΤΗΣΗΣ του κόστους κατασκευής και όχι προκαταβολή αυτού. Στην Ελλάδα όμως αυτό ακριβώς κάναμε, παραχωρήσαμε την είσπραξη των διοδίων τελών σε εταιρείες πριν ξεκινήσουν τα έργα και αργότερα εγγυηθήκαμε και το κέρδος των εταιρειών αυτών. Όταν τα γράφαμε αυτά το 2008 – 2009, δεχτήκαμε πολλά συγχαρητήρια, αλλά γίναμε και στόχος αντιδράσεων με βάση το σκεπτικό πως «αλλιώς δεν θα γινόταν σε μία χώρα τόσο διεφθαρμένη». Που από μόνο του -λέμε εμείς- είναι ένα επιχείρημα που ενέχει και ομολογία. Πράγματι, πρέπει κανείς να ομολογήσει πως σε μία χώρα όπως η Ελλάδα, πολλά από τα έργα που τώρα έχουν ολοκληρωθεί, υπήρχε περίπτωση να μην γίνουν ποτέ από το δημόσιο απευθείας. Ως επίρρωση όσων γράφαμε τότε, έρχεται τώρα η πρόσθετη επιδότηση που έλαβε ο Μορέας, εξασφαλίζοντας την κερδοφορία της εταιρείας και στην καραντίνα. Εισέπραξαν πριν ξεκινήσουν τα έργα δημιουργώντας κεφάλαιο, και έφτιαξαν τα έργα με εγγυημένη απόδοση της επένδυσης. Θα μπορούσε να το κάνει ο καθένας αυτό. Κι αν το έκανε άλλος, ίσως να όριζε και πιο δίκαια το αντίτιμο για τις μοτοσυκλέτες, που είναι ένα από τα βασικά μας προβλήματα από τότε που υπογράφηκε η Σύμβαση Παραχώρησης, πριν ξεκινήσουν τα έργα, πριν τοποθετηθούν οι πρώτοι σταθμοί διοδίων:

Η αναλογία διοδίων τελών μοτοσυκλετών / αυτοκινήτων είναι της τάξης του 0,70 όταν μόνο σε μία χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ξεπερνά το 0,60, και μάλιστα στην γέφυρα Ρίου Αντιρρίου είναι μόλις 0,10. Με βάση ποιον υπολογισμό έχει θεωρηθεί ότι μία μοτοσυκλέτα κάνει χρήση του οδοστρώματος και φθείρει την άσφαλτο όσο το 70% ενός αυτοκινήτου; Με βάση το κέρδος και μόνο. Το παράδειγμα της Εγνατίας Οδού είναι αρκετά καλύτερο, όταν τα διόδια τοποθετήθηκαν πολύ μετά την κατασκευή των γεφυρών και των σηράγγων. Στην ΠΑΘΕ όμως μόλις πρόσφατα παραδόθηκαν τα καινούρια τμήματα του αυτοκινητόδρομου με τα διόδια να εισπράττονται κανονικά σε αυτό το διάστημα, χρησιμοποιώντας σε σημεία έναν δρόμο με ένα ρεύμα ανά κυκλοφορία που είχε φτιαχτεί εδώ και δεκαετίες… Εγγυημένη απόδοση επένδυσης δεν θα βρεις πουθενά στον κόσμο, εκτός κι αν είσαι τυχερός και έχεις αναλάβει να φτιάξεις αυτοκινητόδρομο στην Ελλάδα...

Ο Μορέας -φαίνεται να- απέστειλε έγγραφο στο υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών στα τέλη Μαρτίου για τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση για την πανδημία με το οποίο γνωστοποιούσε πως επιφυλάσσεται των πάσης φύσεως δικαιωμάτων, σύμφωνα με τις προβλέψεις της Σύμβασης Παραχώρησης που είχε υπογράψει το 2015. Θυμίζουμε πως έχουμε διαβάσει και τις 1.600 σελίδες των Συμβάσεων Παραχώρησης των υπολοίπων αυτοκινητόδρομων από την πρώτη στιγμή το Δημόσιο εγγυάται την αποζημίωση σε ενδεχόμενη απώλεια εσόδων. Είναι που θέλει να κοιτάξει κανείς και να εστιάσει βέβαια, γιατί σε εκείνες τις 1.600 σελίδες, υπάρχει και όρος να ανοίγουν τα διόδια όταν υπάρχει ουρά μεγαλύτερη από 20 αυτοκίνητα για συγκεκριμένο διάστημα που υπερβαίνει τις δύο ώρες συνεχόμενα. Κάτι που δεν γίνεται ποτέ στις εθνικές εορτές, όταν οι σταθμοί των διοδίων έχουν ουρές εκατοντάδων αυτοκινήτων για πολλές ώρες…

Δείτε την απόφαση καταβολής αποζημίωσης:

6ΧΣΠ465ΧΘΞ-ΠΨΟ by Minas Konst

 

Για την ιστορία το Δημόσιο απάντησε στο έγγραφο του Μορέα τον Μάρτιο πως: «το ∆ηµόσιο δε θα προβεί σε καμία αποζημίωση απώλειας εσόδων προς τον Παραχωρησιούχο λόγω της πανδηµίας», συνέστησε δε στην εταιρεία «να προβεί σε αναγγελία της απαίτησης αποζηµίωσης απώλειας εσόδων λόγω της πανδηµίας (business interruption) προς τους ασφαλιστές της προκειµένου να λάβει από αυτούς την προβλεπόµενη αποζηµίωση». Η δε εταιρεία ανταπάντησε πως «σε περίπτωση που ήθελε κριθεί ότι δεν δικαιούται ασφαλιστική αποζηµίωση (σ.σ. από τους ασφαλιστές του) επιφυλάσσεται της δυνατότητας να ασκήσει τα δικαιώµατά της από τη Σύµβαση Παραχώρησης». Και την συνέχεια την ξέρουμε, το Δημόσιο τελικά αναγκάστηκε να πληρώσει.

Πολύ σωστά έπραξε η Μορέας Α.Ε. λοιπόν. Διότι το πρόβλημα δεν είναι η Μορέας Α.Ε.

Όταν δεν μπορείς να κάνεις κάτι μόνος σου και ζητάς από κάποιον άλλο να το κάνει για εσένα, πρέπει να τον πληρώσεις. Κι αν δεν βρεθεί κάποιος να το κάνει για την «τιμή των όπλων σχεδόν τζάμπα», θα υπάρχει σίγουρα ένας που θα το κάνει για σημαντικό κέρδος. Το οποίο μάλιστα το εγγυόμαστε. Στο επιχείρημα που ακούσαμε το 2009, πως «δεν είχε το κράτος χρήματα να φτιάξει δρόμους» απαντάμε πως έτσι κι αλλιώς το κράτος πληρώνει και τώρα και μάλιστα με το κέρδος του Παραχωρησιούχου καπέλο. Και το κεφάλαιο προήλθε από τα διόδια και αποζημιώσεις δόθηκαν. Το μόνο ευτύχημα στην όλη υπόθεση, είναι πως ένας ιδιώτης θα έφερνε κάποια στιγμή αποτέλεσμα, όπως και έφερε. Πράγμα ευτυχές και αναγνωρίσιμο. Μας κοστίζει κάτι παραπάνω, το πληρώνουμε διπλά και τριπλά, όλοι μας είτε οδηγούμε σε αυτοκινητόδρομους είτε όχι όπως καταλαβαίνετε, και λέμε πάλι καλά γιατί ο δρόμος υπάρχει…