To Superprestigio, όπως πολλοί μπορεί να θυμάστε από πέρσι, είναι ένας ετήσιος θεσμός στον οποίο παίρνουν μέρος αναβάτες από όλες τις κατηγορίες και τα είδη αγώνων με μοτοσυκλέτες, όπου αγωνίζονται σε μια κλειστή πίστα τύπου flat track, στο Palau Sant Jordi στην Barecelona. Το συγκεκριμένο event αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να διατηρηθεί ζεστό το ενδιαφέρον του κοινού σε μια "νεκρή" περίοδο για τα MotoGP και τα WSBK, ειδικά στην ισπανική αγορά που δείχνει και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Τα τελευταία χρόνια το πιο ηχηρό από τα μεγάλα ονόματα που "έπαιζαν" στο θεσμό, ήταν αυτό του παγκόσμιου πρωταθλητή, Marc Marquez (ο οποίος ήταν και ο εμπνευστής της ιδέας για έναν τέτοιο αγώνα), ενώ οι μάχες και οι κόντρες του με τον Brad Baker, το Αμερικάνο πολυπρωταθλητή του Flat Track, έμειναν στην Ιστορία για το θέαμα που προσέφεραν.
Φέτος, ο αγώνας θα γίνει για άλλη μια φορά στο ίδιο στάδιο στο κέντρο της πόλης στις 16 Δεκεμβρίου, αλλά η είδηση είναι η απουσία των Marquez και Baker από τη λίστα των συμμετοχών. Ο Ισπανός ανακοίνωσε πριν λίγες μέρες, μέσα από τον λογαριασμό του στο Twitter, πως δεν θα συμμετέχει φέτος διότι χρειάζεται ξεκούραση μετά από μια μακριά και δύσκολη σεζόν στα MotoGP. Αυτή τουλάχιστον ήταν η επίσημη δικαιολογία, καθώς ουδείς μπορεί να γνωρίζει με βεβαιότητα το κατά πόσο ήταν δική του απόφαση ή επήλθε μετά από πίεση της Honda, αφού όλοι γνώριζαν ότι στο HRC δεν ήταν ιδιαίτερα χαρούμενοι με την ιδέα της συμμετοχής του τις προηγούμενες χρονιές. Το ρίσκο ενός τραυματισμού ήταν μεγάλο, αλλά από την άλλη δεν μπορούσαν να του απαγορεύσουν να τρέξει.
Ίσως η λογική να απέκτησε μεγαλύτερο βάρος στην απόφαση του Marquez ή μπορεί και να έχει να κάνει με την αλλαγή στην ομάδα της Repsol Honda, καθώς οι Nakamoto και Suppo (οι δύο άνθρωποι που έπαιξαν καθοσριστικό ρόλο στο να πάει ο Marquez στην Honda) δεν ανήκουν πια στο δυναμικό του HRC, οπότε να θεώρησε καλύτερο να μη θέσει τίποτε σε ρίσκο.
Μπορεί λοιπόν στο φετινό Superprestigio να έχουμε σημαντικές απουσίες, αλλά θα υπάρχουν και σημαντικές παρουσίες καθώς θα συμμετέχουν εφτά νυν και πρώην παγκόσμιοι πρωταθλητές από διάφορες κατηγορίες, συν τουλάχιστον δύο Αμερικάνους αγωνιζόμενους στο Flat Track. Ο Johann Zarco (rookie of the year και καλύτερος μη εργοστασιακός αναβάτης στα MotoGP), ο Toni Elias (πρωταθλητής του MotoAmerica Superbike), ο Lucas Mahias (παγκόσμιος πρωταθλητής στα WSS) και ο Gregg Black (αγωνιζόμενος στην κατηγορία stock endurance) θα εκπροσωπήσουν το κομμάτι της ταχύτητας. Οι χωματεροί εκπρόσωποι θα είναι ο Thomas Chareyre (παγκόσμιος πρωταθλητής Supermoto), o Sylvain Bidart (επίσης αγωνιζόμενος στο Π.Π. Supermoto), o Ollie Brindley μαζί με τον Toby Hales από το βρετανικό πρωτάθλημα flat track, ενώ την αμερικάνικη σχολή –αφου θα απουσιάζει και ο Brad Baker λόγω τραυματισμού- θα εκπροσωπήσουν δύο νέα ταλέντα της κατηγορίας. O JD Beach (πρώην αγωνιζόμενος στο Red Bull Rookies Cup και στην Moto2 για έναν αγώνα το 2011, ενώ είναι πρωταθλητής του AMA Pro Flat Track το 2015) και ο Braiar Bauman ένας ταλαντούχος Αμερικάνος αναβάτης που κέρδισε τον αγώνα GNC στην Daytona, που μοιάζει πολύ με το Superprestigio.
Takahiro “Tiger” Sohwa - Σκοτώθηκε πέφτοντας από ψηλό κτήριο
Ο 59χρονος Takahiro Sohwa είχε το παρατσούκλι "Tiger" και ήταν πρώην αναβάτης αγώνων ταχύτητας, αφήνοντας το στίγμα του στο πρωτάθλημα AMA Superbike κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, ενώ πριν τον θάνατό του ήταν Team Manager σε ομάδα του Ιαπωνικού Πρωταθλήματος Superbike.
Ο Sohwa έγινε γνωστός αρχικά από τους αγώνες μοτοσυκλέτας του Ιαπωνικού Πρωταθλήματος στα μέσα της δεκαετίας του 1980, όπου καθιερώθηκε ως ένας από τους ταχύτερους αναβάτες της χώρας μέχρι το τέλος της δεκαετίας. Το 1991 πήρε την τρίτη θέση στο Ιαπωνικό Πρωτάθλημα Superbike, κάτι που του άνοιξε τον δρόμο για να αγωνιστεί στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Στο πρωτάθλημα AMA Superbike ο Takahiro Sohwa συμμετείχε για τρεις σεζόν, όπου στις πρώτες δύο ήταν αναβάτης της Muzzy Kawasaki. Το 1993 τερμάτισε 5ος, με Πρωταθλητή τον Doug Polen, ενώ το 1994 τερμάτισε 3ος γενικής, με Πρωταθλητή τον Troy Corser.
Το 1995, όπου το Πρωτάθλημα πήγε στον Miguel DuHamel, ο “Tiger” μεταπήδησε στην ομάδα Ducati Fast by Ferraci, τερματίζοντας πολύ πίσω, μόλις στην 22η θέση, κάτι που σήμανε και το τέλος της καριέρας του στο AMA Superbike. Ο Ιάπωνας είχε καταφέρει να ανέβει στο βάθρο αρκετές φορές, με καλύτερο αποτέλεσμα τη δεύτερη θέση στον αγώνα της Pomona το 1994, πίσω από τον Troy Corser.
Στη συνέχεια ο Sohwa επέστρεψε στην Ιαπωνία όπου συνέχισε να ασχολείται με τους αγώνες, αρχικά ως αγωνιζόμενος και κατόπιν από τη θέση του Team Manager αγωνιστικών ομάδων.
Ο Τίγρης ήταν ευχάριστος χαρακτήρας, αλλά μιλούσε πολύ λίγα αγγλικά, οπότε οι περισσότεροι δημοσιογράφοι συχνά δεν έκαναν τον κόπο να του πάρουν συνέντευξη, με αποτέλεσμα να μην πάρει ποτέ την αναγνώριση και τη δημοσιότητα που του άξιζε. Μια χιουμοριστική ιστορία για τον Tiger έχει να κάνει με μια ερώτηση δημοσιογράφου στην Daytona. Ο Sohwa είχε μόλις υποστεί ένα ατύχημα και ο δημοσιογράφος τον ρώτησε αν αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει την απόδοσή του στον αγώνα. Κι εκείνος απάντησε: “πέφτω συχνά και παρόλα αυτά συνεχίζω να είμαι γρήγορος.” End of story.
Οι πληροφορίες για τον θάνατό του δείχνουν ότι αυτοκτόνησε πηδώντας από ένα κτήριο στην Kamakura της Ιαπωνίας στις 6 Οκτωβρίου, γύρω στις 10:00 μ.μ.
Εκεί, ένας παρευρισκόμενος είδε τον Sohwa να πέφτει στο έδαφος από ψηλά, και ειδοποίησε την αστυνομία. Παρά τις προσπάθειες όσων έσπευσαν να βοηθήσουν, ο Sohwa πέθανε 40 λεπτά αργότερα. Οι αστυνομικοί αναφέρουν πως πριν πηδήξει στο κενό ο Sohwa είχε αφήσει στην οροφή του κτηρίου το κινητό, το πορτοφόλι και το μπουφάν του.
Σε δηλώσεις τους, φίλοι και συγγενείς του Sohwa εξέφρασαν αντιρρήσεις για τον χαρακτηρισμό του θανάτου του Ιάπωνα ως αυτοκτονία, καθώς ήταν επιτυχημένος στη δουλειά του και δεν έδειχνε να τον απασχολεί κάτι.
Όμως όπως έχουμε δει πολλές φορές στο παρελθόν, η κατάθλιψη πολλές φορές δεν ανιχνεύεται από τον περίγυρο του ατόμου, με την αντρική ψυχική υγεία να παραμένει, σε μεγάλο βαθμό, στο περιθώριο μέχρι και σήμερα.