Romaniacs 2020: Κράτησε το στέμμα ο Manuel Lettenbichler

Ενδοοικογενειακή μονομαχία μέχρι το τέλος
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

2/11/2020

Φέτος τίποτα δεν είναι φυσιολογικό, οπότε αγώνες με τη φιλοσοφία του Romaniacs ταιριάζουν γάντι στην γενικότερη τρέλα που επικρατεί το 2020. Οι περισσότεροι αναβάτες έχουν προλάβει να τρέξουν ελάχιστους αγώνες, οπότε αν τα προηγούμενα χρόνια το Romaniacs ήταν η επιτομή του πιο σκληροπυρηνικού αγώνα Enduro, το 2020 τα πράγματα έδειχναν ακόμα πιο οριακά. Λόγω των μέτρων για την πανδημία, την πρώτη ημέρα δεν είχαμε τον κλασσικό πρόλογο μέσα στην πόλη της Sibiu με τα τεχνητά εμπόδια, καθώς ακυρώθηκε. Εναλλακτικά η οργάνωση έκανε μια χρονομετρημένη ειδική διαδρομή, που θα καθόριζε την σειρά εκκίνησης για τα… υπόλοιπα βασανιστήρια που περίμεναν τους αναβάτες. Ο Manuel Lettenbichler της KTM και ο Graham Jarvis της Husqvarna έδειξαν από την πρώτη ημέρα πως θα έχουν το ρόλο του πρωταγωνιστή. Οι διαφορές στους χρόνους μεταξύ των δύο αναβατών ήταν πραγματικά ελάχιστες, ειδικά αν δεις στα video το πόσο εύκολο είναι να χάσεις μερικά δεκάλεπτα, απλώς κοιτώντας τα κάθετα βράχια μπροστά σου…  

Από το όνομα  ‘Vertical Madness’ μπορείς να καταλάβεις πως ήταν η διαδρομή της πρώτης ημέρας, όπου η διαφορά μεταξύ των δύο αναβατών ήταν στα μόλις 41 δευτερόλεπτα! Έως την τρίτη ημερά είχαν συμπληρώσει 16 ώρες σκληρού αγώνα και η διαφορά μεταξύ του Graham Jarvis και του Manuel Lettenbichler ήταν στα 25 δευτερόλεπτα. Τα πράγματα έγιναν πολύ πιο δύσκολα την τέταρτη ημέρα, όχι τόσο γιατί η διαδρομή ήταν πιο δύσκολη από της προηγούμενες, αλλά επειδή ο καιρός χάλασε και το ψιλόβροχο δημιούργησε πολλά προβλήματα στα περάσματα λόγω πολύ κακής πρόσφυσης.

Κάπως έτσι φτάσαμε στην πέμπτη και τελευταία μέρα, όπου ο 22 ετών Manuel Lettenbichler κατάφερε να σταθεροποιήσει τη διαφορά του λίγο πάνω από τα δύο και να πάρει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά τη νίκη στην Golden Class. Σίγουρα σπουδαίο επίτευγμα για τον νεαρό, καθώς μιλάμε για έναν αγώνα που αν καταφέρεις να τερματίσεις θεωρείσαι ήρωας.    

Αποτελέσματα: Το Top 10 του Romaniacs 2020

1. Manuel Lettenbichler

2. Graham Jarvis +2m26s

3. Alfredo Gomez +14m9s

4. Wade Young +14m22s

5. Billy Bolt +31m18s

6. Mario Roman +1h44m28s

7. Michael Walkner +2h47m50s

8. Teodor Kabakchiev +4h30m14s

9. Michele Bosi +6h12m

10. Sonny Goggia +6h47m13s

 

Takahiro “Tiger” Sohwa - Σκοτώθηκε πέφτοντας από ψηλό κτήριο

Αγωνιζόμενος με βάθρα στο AMA Superbike τη δεκαετία του 1990 - Τα στοιχεία δείχνουν αυτοκτονία
Takahiro Sohwa
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

11/10/2024

Ο 59χρονος Takahiro Sohwa είχε το παρατσούκλι "Tiger" και ήταν πρώην αναβάτης αγώνων ταχύτητας, αφήνοντας το στίγμα του στο πρωτάθλημα AMA Superbike κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, ενώ πριν τον θάνατό του ήταν Team Manager σε ομάδα του Ιαπωνικού Πρωταθλήματος Superbike.

Ο Sohwa έγινε γνωστός αρχικά από τους αγώνες μοτοσυκλέτας του Ιαπωνικού Πρωταθλήματος στα μέσα της δεκαετίας του 1980, όπου καθιερώθηκε ως ένας από τους ταχύτερους αναβάτες της χώρας μέχρι το τέλος της δεκαετίας. Το 1991 πήρε την τρίτη θέση στο Ιαπωνικό Πρωτάθλημα Superbike, κάτι που του άνοιξε τον δρόμο για να αγωνιστεί στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Στο πρωτάθλημα AMA Superbike ο Takahiro Sohwa συμμετείχε για τρεις σεζόν, όπου στις πρώτες δύο ήταν αναβάτης της Muzzy Kawasaki. Το 1993 τερμάτισε 5ος, με Πρωταθλητή τον Doug Polen, ενώ το 1994 τερμάτισε 3ος γενικής, με Πρωταθλητή τον Troy Corser.

Takahiro Sohwa

Το 1995, όπου το Πρωτάθλημα πήγε στον Miguel DuHamel, ο “Tiger” μεταπήδησε στην ομάδα Ducati Fast by Ferraci, τερματίζοντας πολύ πίσω, μόλις στην 22η θέση, κάτι που σήμανε και το τέλος της καριέρας του στο AMA Superbike. Ο Ιάπωνας είχε καταφέρει να ανέβει στο βάθρο αρκετές φορές, με καλύτερο αποτέλεσμα τη δεύτερη θέση στον αγώνα της Pomona το 1994, πίσω από τον Troy Corser.

Takahiro Sohwa

Στη συνέχεια ο Sohwa επέστρεψε στην Ιαπωνία όπου συνέχισε να ασχολείται με τους αγώνες, αρχικά ως αγωνιζόμενος και κατόπιν από τη θέση του Team Manager αγωνιστικών ομάδων.

Takahiro Sohwa

Ο Τίγρης ήταν ευχάριστος χαρακτήρας, αλλά μιλούσε πολύ λίγα αγγλικά, οπότε οι περισσότεροι δημοσιογράφοι συχνά δεν έκαναν τον κόπο να του πάρουν συνέντευξη, με αποτέλεσμα να μην πάρει ποτέ την αναγνώριση και τη δημοσιότητα που του άξιζε. Μια χιουμοριστική ιστορία για τον Tiger έχει να κάνει με μια ερώτηση δημοσιογράφου στην Daytona. Ο Sohwa είχε μόλις υποστεί ένα ατύχημα και ο δημοσιογράφος τον ρώτησε αν αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει την απόδοσή του στον αγώνα. Κι εκείνος απάντησε: “πέφτω συχνά και παρόλα αυτά συνεχίζω να είμαι γρήγορος.” End of story.

Takahiro Sohwa

Οι πληροφορίες για τον θάνατό του δείχνουν ότι αυτοκτόνησε πηδώντας από ένα κτήριο στην Kamakura της Ιαπωνίας στις 6 Οκτωβρίου, γύρω στις 10:00 μ.μ.

Εκεί, ένας παρευρισκόμενος είδε τον Sohwa να πέφτει στο έδαφος από ψηλά, και ειδοποίησε την αστυνομία. Παρά τις προσπάθειες όσων έσπευσαν να βοηθήσουν, ο Sohwa πέθανε 40 λεπτά αργότερα. Οι αστυνομικοί αναφέρουν πως πριν πηδήξει στο κενό ο Sohwa είχε αφήσει στην οροφή του κτηρίου το κινητό, το πορτοφόλι και το μπουφάν του.

Σε δηλώσεις τους, φίλοι και συγγενείς του Sohwa εξέφρασαν αντιρρήσεις για τον χαρακτηρισμό του θανάτου του Ιάπωνα ως αυτοκτονία, καθώς ήταν επιτυχημένος στη δουλειά του και δεν έδειχνε να τον απασχολεί κάτι.

Όμως όπως έχουμε δει πολλές φορές στο παρελθόν, η κατάθλιψη πολλές φορές δεν ανιχνεύεται από τον περίγυρο του ατόμου, με την αντρική ψυχική υγεία να παραμένει, σε μεγάλο βαθμό, στο περιθώριο μέχρι και σήμερα.

Ετικέτες