Ο άθλος της Honda στο φετινό Dakar!

Nίκη μετά από 31 χρόνια!
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

21/1/2020

Το φετινό Dakar θα μείνει στην ιστορία επειδή η Honda κατάφερε μετά από 31 χρόνια να κερδίσει το πιο δύσκολο Rally του κόσμου και παράλληλα εκθρόνισε την KTM απ’ την 18ετή μοναρχία της. Χρειάστηκε να περάσουν οκτώ ολόκληρα χρόνια μέχρι η big-H να εκπληρώσει το στόχο της από τότε που επέστρεψε επίσημα στο Dakar. Στο δελτίο τύπου που ακολουθεί μπορείτε να βρείτε περισσότερες λεπτομέρειες.

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

O Ricky Brabec και η Honda κατακτούν τη νίκη στο 2020 Dakar Rally

Η ομάδα Monster Energy Honda θριάμβευσε στο 2020 Dakar Rally!

Οκτώ χρόνια μετά την επιστροφή της επίσημης ομάδας του HRC στο πιο σκληρό ράλλυ του κόσμου, ο αναβάτης της Honda, Ricky Brabec, ανέβηκε στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου έχοντας κυριαρχήσει από την αρχή έως και την τελευταία ειδική διαδρομή του αγώνα που πραγματοποιήθηκε στη Σαουδική Αραβία.

Με τη νίκη αυτή, ο Ricky Brabec (Hesperia, Καλιφόρνια, ΗΠΑ) καθίσταται ο πρώτος Αμερικανός αναβάτης που κερδίζει το Dakar Rally. Ο αναβάτης της Honda, ο οποίος στη φετινή εκδοχή του Dakar Rally κατέκτησε τη νίκη σε δύο ειδικές διαδρομές, ουδέποτε έχασε την πρωτοπορία του αγώνα από την τρίτη ειδική και μετά. Η σταθερότητα απεδείχθη το μυστικό όπλο του Brabec, την ώρα που οι ικανότητές του στην πλοήγηση, αλλά και ο πολύ καλός ρυθμός του στη σέλα της Honda CRF450 RALLY, συνέβαλαν ώστε ο Αμερικανός αναβάτης να κατακτήσει την πλέον πολυπόθητη διάκριση στους off-road αγώνες.

Η ομάδα Monster Energy Honda επέδειξε εξαιρετική απόδοση καθ΄ όλη τη διάρκεια του 2020 Dakar Rally. O φετινός αγώνας κάλυψε περίπου 5.000 χιλιόμετρα χρονομετρημένων ειδικών διαδρομών σε μία συνολική διαδρομή 7.800 χιλιομέτρων, όπου, εκτός από τις δύο νίκες του Brabec στις ειδικές 3 και 5, πρέπει να προσθέσει κανείς τόσο εκείνες των José Ignacio Cornejo (ειδικές 4 και 12), Kevin Benavides (ειδική 7) και Joan Barreda (ειδικά 10), όσο και τις πολλές κορυφαίες επιδόσεις στις ενδιάμεσες χρονομετρήσεις, οι οποίες χάρισαν στην ομάδα της Honda τις θέσεις 1 και 2 στις ειδικές 3 και 10.

Αυτή ήταν η έκτη επικράτηση της Honda στο Dakar Rally, μετά τις πέντε νίκες της στην Αφρική, εκ των οποίων η πιο πρόσφατη έλαβε χώρα πριν 31 χρόνια: Οι προηγούμενοι νικητές ήταν, το 1982, 1986 και 1987, ο Cyril Neveu, το 1988 ο Edi Orioli και το 1989 ο Gilles Lalay. Το 2013, η Honda επέστρεψε στο Dakar Rally ύστερα από 23 χρόνια απουσίας. Κατά τη διάρκεια της οκταετίας αυτής, η ομάδα του HRC βρέθηκε στο βάθρο των νικητών δύο φορές. Και συγκεκριμένα, στο δεύτερο σκαλί του βάθρου με τον Paulo Gonçalves το 2015 και τρία χρόνια αργότερα (2018), στην ίδια θέση, με τον Kevin Benavides.

Yoshishige Nomura– Πρόεδρος, Honda Racing Corporation
“Καταρχάς, θα ήθελα να συγχαρώ τον Ricky Brabec για τη νίκη του. Επίσης, ευχαριστώ τους Joan [Barreda], Kevin [Benavides] και José [Ignacio Cornejo] για τις καλές τους επιδόσεις. Τέλος, ευχαριστώ το προσωπικό της ομάδας και την ομάδα εξέλιξης που έκαναν αυτή τη νίκη πραγματικότητα. Έχουν περάσει επτά χρόνια από τότε που επιστρέψαμε στο Dakar, και μαθαίνοντας από τις ήττες μας, αλλά και με την σκληρή δουλειά όλων, τελικά νικήσαμε. Η σκληρή δουλειά όλων όσοι συμμετείχαν τα τελευταία επτά χρόνια, με άλλα λόγια η προσπάθεια της ομάδας Honda, το κατέστησε δυνατό. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Paulo [Goncalves] συνέβαλε πάρα πολύ στα πρώτα έξι χρόνια, και τον ευχαριστούμε, και προσευχόμαστε να αναπαυθεί εν ειρήνη. Επίσης, είμαστε βαθιά ευγνώμονες σε όλους τους χορηγούς μας και όλους τους οπαδούς μας παγκοσμίως.”

Ετικέτες

Michael Dunlop: Πεθαίνει το Road Racing όσο ανεβαίνουν Isle of Man TT και North West 200!

Έρχονται οι αναβάτες BSB και αλλοιώνουν την οικογένεια του Road Racing
Michael_Dunlop_Interview_motomag
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

30/10/2024

Την ανησυχία του για την εξέλιξη που υπάρχει στους αγώνες Road Racing εξέφρασε ο κυρίαρχος του Isle of Man TT σε συνέντευξή του, τονίζοντας πως έχει χαθεί η φυσική ροή του πρωταθλήματος Road Racing που κάποτε τροφοδοτούσε τους διεθνής αγώνες με πρωτοκλασάτους αναβάτες που είχαν εξελιχθεί μέσα από αυτό.

Τώρα έρχονται 20 αναβάτες από το BSB για να τρέξουν στο Isle of Man TT και στον North West 200, έτοιμοι και εξελιγμένοι ως προς την οδήγησή τους και χωρίς να ακολουθούν όλο το πρωτάθλημα Road Racing.

Πλέον δεν τροφοδοτούν αυτοί οι αγώνες με νέους αναβάτες το BSB, αλλά αντιθέτως δέχονται ένα κύμα Superbike αγωνιζομένων τόσο το Isle of Man TT όσο και ο North West 200.

Στο μέλλον, τόνισε ο Dunlop, το Isle of Man TT και ο North West 200 θα γίνονται ολοένα και πιο δημοφιλής αγώνες, την ίδια ώρα που το Road Racing θα σβήνει.

«Απλά αυτή είναι η κατάσταση» είπε με τον χαρακτηριστικό του, απόμακρο τρόπο, ο Dunlop κλείνοντας την δήλωσή του στο BBC Sport.

Ο κίνδυνος που θέλει να περιγράψει ο Michael Dunlop είναι εκείνος που συζητήσαμε μαζί τον περασμένο Ιανουάριο, όταν τον συνάντησα στο πλαίσιο της επίσκεψης στις εγκαταστάσεις της D3O. Δεν τον νοιάζει ούτε ο αυξημένος ανταγωνισμός, ούτε και αν θα συνεχίσει να έχει χορηγούς. Έτσι και αλλιώς το 40% των εξόδων της ομάδας του το καλύπτει ο ίδιος με τα έσοδα που έχει από την κατασκευαστική του εταιρεία την οποία και δεν διαφημίζει μέσα από τους αγώνες. Όλη η ομάδα είναι δικοί του άνθρωποι που εργάζονται σε διαφορετικά επαγγέλματα και όταν είναι να τρέξουν στο Isle of Man TT, μαζεύονται για να νικήσουν τους «εργοστασιακούς». Υπό αυτή την έννοια, ο Dunlop, ο μοναδικός που έμεινε πλέον με το όνομα έχοντας χάσει σε αυτούς τους αγώνες πατέρα, αδερφό και θείο, δεν αγχώνεται για τον ανταγωνισμό αλλά για τις μελλοντικές επιπτώσεις που μπορεί να υπάρχουν στους κανονισμούς του αγώνα.

Αυτή την στιγμή δεν πιέζει κανείς για αλλαγές με στόχο την αυξημένη ασφάλεια, η οποία δεν υπάρχει τρόπος να αυξηθεί αν δεν αλλοιωθεί πλήρως η ταυτότητα του Isle of Man TT. Μία μίξη όμως περισσότερων αναβατών από το BSB μπορεί να οδηγήσει σε δυνατότερη κραυγή ενάντια στους θανάτους και τα δυστυχήματα του Isle of Man TT που θα βρει ανοιχτά αυτιά, σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει τώρα.

Εύλογο να υπάρχουν σχόλια που απορούν με το γεγονός πως αγώνες όπως ο Isle of Man TT συνεχίζει να υπάρχει, και ακόμη πιο κατανοητό να συμβαίνει αυτό στη χώρα μας που χάνει πολύ κόσμο στους δρόμους. Η απορία είναι μεγαλύτερη μάλιστα για εμάς εδώ καθώς εκεί υπάρχουν μπόλικες πίστες και δεν χρειάζεται να κλείνει κανείς τους δρόμους ενός νησιού για να τρέξει.

360_Interview_2
φωτό από πρόσφατη συνέντευξή μας

Σε αυτό το στάδιο θα θυμίσω την απορία που έχει και ο ίδιος το Michael Dunlop, οι Ιρλανδοί της ομάδας του και αρκετοί από τους Άγγλους αγωνιζόμενους που ξέρουν που πέφτει η Ελλάδα και την έχουν επισκεφτεί, ότι πώς μπορεί να μιλά κανείς για ασφάλεια ενός αγωνιζόμενου όταν δεν έχει μάθει να φορά ακόμη το κράνος του καθημερινά, εκεί που συμβαίνουν όλα τα ατυχήματα. Σε αυτό το στάδιο θα θυμίσω ένα παλαιότερο άρθρο σχετικά με το αν θα έπρεπε να συνεχίσουν ή όχι αυτοί οι αγώνες:

Isle of Man TT: 112 χρόνια 274 νεκροί - Πλήρης Λίστα – Γιατί δεν ακυρώνεται

Ο πιο επικίνδυνος αγώνας του κόσμου