FIM Endurance World Championship 2023 - Νικήτρια στο Bol d'Or η Suzuki, Πρωταθλήτρια η Yamaha

Δραματικό φινάλε, καθώς η -Πρωταθλήτρια εν τέλει- YART λίγο έλειψε να χάσει τον τίτλο από υπερθέρμανση κινητήρα
FIM Endurance World Championship 2023, Bol d’Or: Νικήτρια η ομάδα της Suzuki, πρωταθλήτρια η ομάδα της Yamaha
Από τον

Γιάννη Τσινάβο

18/9/2023

Η Yamalube YART Yamaha EWC Official Team με τους Niccolò Canepa, Marvin Fritz και Karel Hanika κατάφερε μετά από έναν αμφίρροπο αγώνα στο Bol d’Or να κατακτήσει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αντοχής 2023, με τη Suzuki Yoshimura SERT Motul, να κερδίζει για 19η φορά στην ιστορία της τον διάσημο αγώνα αντοχής.

Το ξεκίνημα του τελευταίου αγώνα της χρονιάς για το FIM EWC στην πίστα Paul Ricard της Γαλλίας ήταν συναρπαστικό, καθώς η βροχή που είχε πέσει λίγο πριν την εκκίνηση του αγώνα έκανε την επιλογή ελαστικών σπαζοκεφαλιά. Ομάδες και οδηγοί δεν είχαν αποφασίσει τι ελαστικά θα χρησιμοποιήσουν, ενώ οι ομάδες που ξεκίνησαν με βρόχινα ελαστικά μετά από 15 λεπτά αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στα pits ώστε να βάλουν slick ελαστικά καθώς η πίστα είχε στεγνώσει σε μεγάλο βαθμό.

EWC

Στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς τον τίτλο του EWC διεκδικούσαν έξι ομάδες, με την Yamalube YART Yamaha EWC Official Team, να βρίσκεται πιο κοντά σε σχέση με τους υπόλοιπους. Ωστόσο στους αγώνες Endurance πολλά μπορούν να συμβούν και πολλές φορές ο παράγοντας τύχη παίζει καθοριστικό ρόλο. Όσον αφορά την τύχη, στη Γαλλία η ομάδα της YART την είχε με το μέρος της. Με την περσινή πρωταθλήτρια ομάδα της F.C.C. TSR Honda France να τίθεται εκτός αγώνα λόγω μηχανικής βλάβης από πολύ νωρίς, οι μνηστήρες του τίτλου μειώθηκαν με το καλημέρα στους πέντε. Λίγο αργότερα εκτός διεκδίκησης τίτλου θα έβγαινε και η ομάδα της BMW Motorrad World Endurance Team καθώς δύο μη προγραμματισμένα pit stop την έθεσαν εκτός. Στην πρωτοπορία του αγώνα είχε βρεθεί η ομάδα της TATI Team Beringer Racing καθώς η απόφαση της στα αρχικά στάδια του αγώνα να χρησιμοποιήσει ενδιάμεσα ελαστικά, της έδωσε το προβάδισμα. Ωστόσο η πρωτοπορία της κράτησε για πολύ λίγο καθώς ένα μηχανικό πρόβλημα στη μοτοσυκλέτα της Kawasaki οδήγησε την ομάδα σε οριστική εγκατάλειψη.

Yamaha YART

Η “απόσυρση” της TATI Team Beringer Racing, άνοιξε τον δρόμο για τις ομάδες της Yamalube YART Yamaha EWC Official Team, Suzuki Yoshimura SERT Motul, Honda Viltaïs Racing και BMW Motorrad World Endurance Team. H ομάδα της YART η οποία με έναν τερματισμό μέχρι και την ένατη θέση θα κέρδιζε τον τίτλο, είχε βρεθεί αρκετές φορές στην πρωτοπορία του αγώνα ωστόσο λίγο αργότερα θα αντιμετώπιζε μηχανικά προβλήματα που θα έβαζαν εκ νέου φωτιά στο Πρωτάθλημα. Η Yamaha R1 με το επετειακό livery για τα 25 χρόνια της R1, ανέβαζε ανησυχητικά θερμοκρασία, και ως εκ τούτου χρειάστηκε αρκετές φορές να σταματήσει στα pits, μέχρι να λύσουν οι μηχανικοί το πρόβλημα. Το στραβοπάτημα της YART, εκμεταλλεύτηκε η ομάδα της SERT περνώντας στην πρώτη θέση -σημειώστε πως η SERT επί της ουσίας τις τελευταίες εννέα ώρες του αγώνα είχε δύο αναβάτες, τους Gregg Black και Étienne Masson, καθώς ο Sylvain Guintoli υπέφερε από στομαχικές διαταραχές με αποτέλεσμα ο Γάλλος στον τελευταίο του αγώνα με τα χρώματα της Suzuki να μην μπορεί να βοηθήσει.

EWC

Από την άλλη τα βλέμματα όλων ήταν στραμμένα στην ομάδα της YART καθώς μια πιθανή εγκατάλειψη μπορεί να άλλαζε τα δεδομένα όσον αφορά το πρωτάθλημα. Ωστόσο η Yamaha R1, άντεξε μέχρι το τέλος με τους Niccolò Canepa, Marvin Fritz και Karel Hanika να τερματίζουν στην τέταρτη θέση, κατακτώντας ταυτόχρονα το φετινό πρωτάθλημα αντοχής με την ομάδα της YART. Από την άλλη η ομάδα της SERT κατάφερε να κερδίσει το 86ο Bol d'Or, ολοκληρώνοντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την δύσκολη φετινή χρονιά. Οι Gregg Black, Étienne Masson ήταν χαρούμενοι με την επιτυχία τους μετά το τέλος του αγώνα, ενώ ο καταπονημένος Sylvain Guintoli έκλεισε το κεφάλαιο Suzuki Endurance με νίκη. Στη δεύτερη θέση ολοκλήρωσε τον αγώνα η περσινή νικήτρια του αγώνα ομάδα της Honda Viltaïs Racing με τους Florian Alt, Steven Odenaal Leandro Mercado. Το βάθρο συμπλήρωσε η ομάδα της BMW Motorrad World Endurance Team, με τους Jérémy Guarnoni, Illya Mykhalchyk και Markus Reiterberger. Στην τέταρτη θέση όπως σας είπαμε τερμάτισε η πρωταθλήτρια ομάδα της Yamalube YART Yamaha EWC Official Team, με τους Niccolò Canepa, Marvin Fritz και Karel Hanika να πλέουν σε πελάγη ευτυχίας μετά την επικράτηση τους. Πίσω από τους φετινούς πρωταθλητές στην πέμπτη θέση βρέθηκε η ομάδα της Team Kawasaki Webike Trickstar.

EWCEWC

Ετικέτες

Takahiro “Tiger” Sohwa - Σκοτώθηκε πέφτοντας από ψηλό κτήριο

Αγωνιζόμενος με βάθρα στο AMA Superbike τη δεκαετία του 1990 - Τα στοιχεία δείχνουν αυτοκτονία
Takahiro Sohwa
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

11/10/2024

Ο 59χρονος Takahiro Sohwa είχε το παρατσούκλι "Tiger" και ήταν πρώην αναβάτης αγώνων ταχύτητας, αφήνοντας το στίγμα του στο πρωτάθλημα AMA Superbike κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, ενώ πριν τον θάνατό του ήταν Team Manager σε ομάδα του Ιαπωνικού Πρωταθλήματος Superbike.

Ο Sohwa έγινε γνωστός αρχικά από τους αγώνες μοτοσυκλέτας του Ιαπωνικού Πρωταθλήματος στα μέσα της δεκαετίας του 1980, όπου καθιερώθηκε ως ένας από τους ταχύτερους αναβάτες της χώρας μέχρι το τέλος της δεκαετίας. Το 1991 πήρε την τρίτη θέση στο Ιαπωνικό Πρωτάθλημα Superbike, κάτι που του άνοιξε τον δρόμο για να αγωνιστεί στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Στο πρωτάθλημα AMA Superbike ο Takahiro Sohwa συμμετείχε για τρεις σεζόν, όπου στις πρώτες δύο ήταν αναβάτης της Muzzy Kawasaki. Το 1993 τερμάτισε 5ος, με Πρωταθλητή τον Doug Polen, ενώ το 1994 τερμάτισε 3ος γενικής, με Πρωταθλητή τον Troy Corser.

Takahiro Sohwa

Το 1995, όπου το Πρωτάθλημα πήγε στον Miguel DuHamel, ο “Tiger” μεταπήδησε στην ομάδα Ducati Fast by Ferraci, τερματίζοντας πολύ πίσω, μόλις στην 22η θέση, κάτι που σήμανε και το τέλος της καριέρας του στο AMA Superbike. Ο Ιάπωνας είχε καταφέρει να ανέβει στο βάθρο αρκετές φορές, με καλύτερο αποτέλεσμα τη δεύτερη θέση στον αγώνα της Pomona το 1994, πίσω από τον Troy Corser.

Takahiro Sohwa

Στη συνέχεια ο Sohwa επέστρεψε στην Ιαπωνία όπου συνέχισε να ασχολείται με τους αγώνες, αρχικά ως αγωνιζόμενος και κατόπιν από τη θέση του Team Manager αγωνιστικών ομάδων.

Takahiro Sohwa

Ο Τίγρης ήταν ευχάριστος χαρακτήρας, αλλά μιλούσε πολύ λίγα αγγλικά, οπότε οι περισσότεροι δημοσιογράφοι συχνά δεν έκαναν τον κόπο να του πάρουν συνέντευξη, με αποτέλεσμα να μην πάρει ποτέ την αναγνώριση και τη δημοσιότητα που του άξιζε. Μια χιουμοριστική ιστορία για τον Tiger έχει να κάνει με μια ερώτηση δημοσιογράφου στην Daytona. Ο Sohwa είχε μόλις υποστεί ένα ατύχημα και ο δημοσιογράφος τον ρώτησε αν αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει την απόδοσή του στον αγώνα. Κι εκείνος απάντησε: “πέφτω συχνά και παρόλα αυτά συνεχίζω να είμαι γρήγορος.” End of story.

Takahiro Sohwa

Οι πληροφορίες για τον θάνατό του δείχνουν ότι αυτοκτόνησε πηδώντας από ένα κτήριο στην Kamakura της Ιαπωνίας στις 6 Οκτωβρίου, γύρω στις 10:00 μ.μ.

Εκεί, ένας παρευρισκόμενος είδε τον Sohwa να πέφτει στο έδαφος από ψηλά, και ειδοποίησε την αστυνομία. Παρά τις προσπάθειες όσων έσπευσαν να βοηθήσουν, ο Sohwa πέθανε 40 λεπτά αργότερα. Οι αστυνομικοί αναφέρουν πως πριν πηδήξει στο κενό ο Sohwa είχε αφήσει στην οροφή του κτηρίου το κινητό, το πορτοφόλι και το μπουφάν του.

Σε δηλώσεις τους, φίλοι και συγγενείς του Sohwa εξέφρασαν αντιρρήσεις για τον χαρακτηρισμό του θανάτου του Ιάπωνα ως αυτοκτονία, καθώς ήταν επιτυχημένος στη δουλειά του και δεν έδειχνε να τον απασχολεί κάτι.

Όμως όπως έχουμε δει πολλές φορές στο παρελθόν, η κατάθλιψη πολλές φορές δεν ανιχνεύεται από τον περίγυρο του ατόμου, με την αντρική ψυχική υγεία να παραμένει, σε μεγάλο βαθμό, στο περιθώριο μέχρι και σήμερα.

Ετικέτες