Τις πρώτες υγρές μέρες του φετεινού Isle of Man κανείς δεν θα στοιχημάτιζε ούτε μασημένη τσίχλα ότι το ρεκόρ γύρου που είχε ο Michael Dunlop από το 2016 θα μπορούσε να καταρριφθεί. Όμως ο ήλιος και η καθαρή άσφαλτος άλλαξαν την εικόνα των δρόμων του Νησιού, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ιδανικών συνθηκών. Έτσι, τα ρεκόρ και τα ταχύτερα περάσματα στα διάσημα σημεία της διαδρομής, άρχισαν να έρχονται το ένα μετά το άλλο. Η Kawasaki ZX-10R του Bradford Dean Harrison θα μείνει στην ιστορία ως η πρώτη μοτοσυκλέτα της κατηγορίας RST Superbike TT που είχε μέση ωριαία ταχύτητα πάνω από 134mph (214,4 km/h) και έσπασε όλα τα ρεκόρ, σε όλα τα τμήματα της διαδρομής που είχαν στοιχειώσει τα τελευταία εννέα χρόνια. Μάλιστα αυτό το ρεκόρ έγινε με εκκίνηση από στάση με γεμάτο το ρεζερβουάρ και όχι στο δεύτερο γύρο που οι αναβάτες έχουν πλεονέκτημα από το πέρασμα του check point εν κινήσει και λιγότερη βενζίνη μέσα στο ρεζερβουάρ που κάνει την μοτοσυκλέτα ελαφρύτερη και πιο ευέλικτη.
Ρεκόρ είχαμε και στα sidecar με τους αδερφούς Ben και Tom Birchall να πετυχαίνουν μέση ωριαία στα 114mph (182,4km/h). Οι συνθήκες εξακολουθούν να είναι καλές και ο καιρός φαίνεται ότι θα τις διατηρήσει έως και την ημέρα του Poker Stars Senior TT. Αυτή τη στιγμή, το θεωρητικό ρεκόρ αν ενώσει κάποιος τα γρηγορότερα περάσματα είναι στα 135.698mph (217,1km/h) που αντιστοιχεί σε χρόνο γύρω στα 16:40.959.
Michael Dunlop: Πεθαίνει το Road Racing όσο ανεβαίνουν Isle of Man TT και North West 200!
Έρχονται οι αναβάτες BSB και αλλοιώνουν την οικογένεια του Road Racing
Από τον
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
30/10/2024
Την ανησυχία του για την εξέλιξη που υπάρχει στους αγώνες Road Racing εξέφρασε ο κυρίαρχος του Isle of Man TT σε συνέντευξή του, τονίζοντας πως έχει χαθεί η φυσική ροή του πρωταθλήματος Road Racing που κάποτε τροφοδοτούσε τους διεθνής αγώνες με πρωτοκλασάτους αναβάτες που είχαν εξελιχθεί μέσα από αυτό.
Τώρα έρχονται 20 αναβάτες από το BSB για να τρέξουν στο Isle of Man TT και στον North West 200, έτοιμοι και εξελιγμένοι ως προς την οδήγησή τους και χωρίς να ακολουθούν όλο το πρωτάθλημα Road Racing.
Πλέον δεν τροφοδοτούν αυτοί οι αγώνες με νέους αναβάτες το BSB, αλλά αντιθέτως δέχονται ένα κύμα Superbike αγωνιζομένων τόσο το Isle of Man TT όσο και ο North West 200.
Στο μέλλον, τόνισε ο Dunlop, το Isle of Man TT και ο North West 200 θα γίνονται ολοένα και πιο δημοφιλής αγώνες, την ίδια ώρα που το Road Racing θα σβήνει.
«Απλά αυτή είναι η κατάσταση» είπε με τον χαρακτηριστικό του, απόμακρο τρόπο, ο Dunlop κλείνοντας την δήλωσή του στο BBC Sport.
Ο κίνδυνος που θέλει να περιγράψει ο Michael Dunlop είναι εκείνος που συζητήσαμε μαζί τον περασμένο Ιανουάριο, όταν τον συνάντησα στο πλαίσιο της επίσκεψης στις εγκαταστάσεις της D3O. Δεν τον νοιάζει ούτε ο αυξημένος ανταγωνισμός, ούτε και αν θα συνεχίσει να έχει χορηγούς. Έτσι και αλλιώς το 40% των εξόδων της ομάδας του το καλύπτει ο ίδιος με τα έσοδα που έχει από την κατασκευαστική του εταιρεία την οποία και δεν διαφημίζει μέσα από τους αγώνες. Όλη η ομάδα είναι δικοί του άνθρωποι που εργάζονται σε διαφορετικά επαγγέλματα και όταν είναι να τρέξουν στο Isle of Man TT, μαζεύονται για να νικήσουν τους «εργοστασιακούς». Υπό αυτή την έννοια, ο Dunlop, ο μοναδικός που έμεινε πλέον με το όνομα έχοντας χάσει σε αυτούς τους αγώνες πατέρα, αδερφό και θείο, δεν αγχώνεται για τον ανταγωνισμό αλλά για τις μελλοντικές επιπτώσεις που μπορεί να υπάρχουν στους κανονισμούς του αγώνα.
Αυτή την στιγμή δεν πιέζει κανείς για αλλαγές με στόχο την αυξημένη ασφάλεια, η οποία δεν υπάρχει τρόπος να αυξηθεί αν δεν αλλοιωθεί πλήρως η ταυτότητα του Isle of Man TT. Μία μίξη όμως περισσότερων αναβατών από το BSB μπορεί να οδηγήσει σε δυνατότερη κραυγή ενάντια στους θανάτους και τα δυστυχήματα του Isle of Man TT που θα βρει ανοιχτά αυτιά, σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει τώρα.
Εύλογο να υπάρχουν σχόλια που απορούν με το γεγονός πως αγώνες όπως ο Isle of Man TT συνεχίζει να υπάρχει, και ακόμη πιο κατανοητό να συμβαίνει αυτό στη χώρα μας που χάνει πολύ κόσμο στους δρόμους. Η απορία είναι μεγαλύτερη μάλιστα για εμάς εδώ καθώς εκεί υπάρχουν μπόλικες πίστες και δεν χρειάζεται να κλείνει κανείς τους δρόμους ενός νησιού για να τρέξει.
φωτό από πρόσφατη συνέντευξή μας
Σε αυτό το στάδιο θα θυμίσω την απορία που έχει και ο ίδιος το Michael Dunlop, οι Ιρλανδοί της ομάδας του και αρκετοί από τους Άγγλους αγωνιζόμενους που ξέρουν που πέφτει η Ελλάδα και την έχουν επισκεφτεί, ότι πώς μπορεί να μιλά κανείς για ασφάλεια ενός αγωνιζόμενου όταν δεν έχει μάθει να φορά ακόμη το κράνος του καθημερινά, εκεί που συμβαίνουν όλα τα ατυχήματα. Σε αυτό το στάδιο θα θυμίσω ένα παλαιότερο άρθρο σχετικά με το αν θα έπρεπε να συνεχίσουν ή όχι αυτοί οι αγώνες:
