Κατέληξε ο Ralph Hudson – Παθιασμένος με τα ρεκόρ ταχύτητας
Υπέκυψε στα τραύματά του
Από τον
Λάζαρο Μαυράκη
11/9/2020
Πριν από ελάχιστες μέρες, με μια λιτή ανακοίνωση, η Ομοσπονδία Χρονομέτρησης της Β. Καλιφόρνια ανακοίνωσε ότι ο Ralph Hudson έφυγε από τη ζωή, εξαιτίαςτων τραυμάτων του από την μοιραία πτώση στο Bonneville Flats, στις 14 Αυγούστου.
Ο Hudson είχε πάθος με την ταχύτητα και τα ρεκόρ, καθώς ήταν και ο πρώτος που είχε προσπαθήσει να σπάσει ένα τέτοιο στα salt flats Salar de Uyuni της Βολιβίας. Τότε είχε πετύχει να γράψει 486,4km/h, αλλά επειδή δεν κατάφερε να κάνει δύο επιτυχημένες προσπάθειες –όπως ορίζουν οι κανονισμοί για τα ρεκόρ ταχύτητας- δεν είχε πάρει τον τίτλο του ταχύτερου ανθρώπου πάνω σε μοτοσυκλέτα.
Φέτος, ο Hudson προετοιμαζόταν για το ρεκόρ της SCTA στο Bonneville. Την τελευταία μέρα όμως των δοκιμών, έχασε τον έλεγχο της μοτοσυκλέτας του, με πάνω από 400 χιλιόμετρα την ώρα. Σύμφωνα με μαρτυρίες ανθρώπων που ήταν παρόντες την ώρα του δυστυχήματος, ξαφνικές ριπές ανέμων προκάλεσαν ταλαντώσεις στο μπροστινό που εξελίχθηκαν σε tank slapping. Ο Hudson "έφυγε" σε ηλικία 69 ετών και στις τελευταίες του στιγμές ήταν κοντά του όλη η οικογένειά του.
Takahiro “Tiger” Sohwa - Σκοτώθηκε πέφτοντας από ψηλό κτήριο
Αγωνιζόμενος με βάθρα στο AMA Superbike τη δεκαετία του 1990 - Τα στοιχεία δείχνουν αυτοκτονία
Από τον
Κώστα Γκαζή
11/10/2024
Ο 59χρονος Takahiro Sohwa είχε το παρατσούκλι "Tiger" και ήταν πρώην αναβάτης αγώνων ταχύτητας, αφήνοντας το στίγμα του στο πρωτάθλημα AMA Superbike κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, ενώ πριν τον θάνατό του ήταν Team Manager σε ομάδα του Ιαπωνικού Πρωταθλήματος Superbike.
Ο Sohwa έγινε γνωστός αρχικά από τους αγώνες μοτοσυκλέτας του Ιαπωνικού Πρωταθλήματος στα μέσα της δεκαετίας του 1980, όπου καθιερώθηκε ως ένας από τους ταχύτερους αναβάτες της χώρας μέχρι το τέλος της δεκαετίας. Το 1991 πήρε την τρίτη θέση στο Ιαπωνικό Πρωτάθλημα Superbike, κάτι που του άνοιξε τον δρόμο για να αγωνιστεί στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Στο πρωτάθλημα AMA Superbike ο Takahiro Sohwa συμμετείχε για τρεις σεζόν, όπου στις πρώτες δύο ήταν αναβάτης της Muzzy Kawasaki. Το 1993 τερμάτισε 5ος, με Πρωταθλητή τον Doug Polen, ενώ το 1994 τερμάτισε 3ος γενικής, με Πρωταθλητή τον Troy Corser.
Το 1995, όπου το Πρωτάθλημα πήγε στον Miguel DuHamel, ο “Tiger” μεταπήδησε στην ομάδα Ducati Fast by Ferraci, τερματίζοντας πολύ πίσω, μόλις στην 22η θέση, κάτι που σήμανε και το τέλος της καριέρας του στο AMA Superbike. Ο Ιάπωνας είχε καταφέρει να ανέβει στο βάθρο αρκετές φορές, με καλύτερο αποτέλεσμα τη δεύτερη θέση στον αγώνα της Pomona το 1994, πίσω από τον Troy Corser.
Στη συνέχεια ο Sohwa επέστρεψε στην Ιαπωνία όπου συνέχισε να ασχολείται με τους αγώνες, αρχικά ως αγωνιζόμενος και κατόπιν από τη θέση του Team Manager αγωνιστικών ομάδων.
Ο Τίγρης ήταν ευχάριστος χαρακτήρας, αλλά μιλούσε πολύ λίγα αγγλικά, οπότε οι περισσότεροι δημοσιογράφοι συχνά δεν έκαναν τον κόπο να του πάρουν συνέντευξη, με αποτέλεσμα να μην πάρει ποτέ την αναγνώριση και τη δημοσιότητα που του άξιζε. Μια χιουμοριστική ιστορία για τον Tiger έχει να κάνει με μια ερώτηση δημοσιογράφου στην Daytona. Ο Sohwa είχε μόλις υποστεί ένα ατύχημα και ο δημοσιογράφος τον ρώτησε αν αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει την απόδοσή του στον αγώνα. Κι εκείνος απάντησε: “πέφτω συχνά και παρόλα αυτά συνεχίζω να είμαι γρήγορος.” End of story.
Οι πληροφορίες για τον θάνατό του δείχνουν ότι αυτοκτόνησε πηδώντας από ένα κτήριο στην Kamakura της Ιαπωνίας στις 6 Οκτωβρίου, γύρω στις 10:00 μ.μ.
Εκεί, ένας παρευρισκόμενος είδε τον Sohwa να πέφτει στο έδαφος από ψηλά, και ειδοποίησε την αστυνομία. Παρά τις προσπάθειες όσων έσπευσαν να βοηθήσουν, ο Sohwa πέθανε 40 λεπτά αργότερα. Οι αστυνομικοί αναφέρουν πως πριν πηδήξει στο κενό ο Sohwa είχε αφήσει στην οροφή του κτηρίου το κινητό, το πορτοφόλι και το μπουφάν του.
Σε δηλώσεις τους, φίλοι και συγγενείς του Sohwa εξέφρασαν αντιρρήσεις για τον χαρακτηρισμό του θανάτου του Ιάπωνα ως αυτοκτονία, καθώς ήταν επιτυχημένος στη δουλειά του και δεν έδειχνε να τον απασχολεί κάτι.
Όμως όπως έχουμε δει πολλές φορές στο παρελθόν, η κατάθλιψη πολλές φορές δεν ανιχνεύεται από τον περίγυρο του ατόμου, με την αντρική ψυχική υγεία να παραμένει, σε μεγάλο βαθμό, στο περιθώριο μέχρι και σήμερα.
