MOTUL WSBK Estoril: Η μικρότερη νίκη στην ιστορία των Superbike! Μόλις 0,003 διαφορά! Έντονη η μάχη Bulega – Toprak! Τίτλος Petrucci

Με τα μυαλό στον τελευταίο γύρο της Jerez, όλα θα κριθούν εκεί για τους δύο πρώτους

Από το

motomag

15/10/2024

Έντονες μάχες με Bulega και Razgatlioglu, εναλλάσσοντας τις δύο πρώτες θέσεις τόσο στους δύο βασικούς αγώνες, όσο και στον Superpole. Μάχες σώμα με σώμα των δύο πρώτων και με έναν Bautista να μένει στη 3^η θέση, παρά τις προσπάθειες του.

Ο πρώτος αγώνας του World Superbike ξεκίνησε με καλή θερμοκρασία, ανεβαίνοντας στους 24ºC και με μια θερμοκρασία πίστας να αγγίζει τους 33^οC προσφέροντας σε θεατές και αγωνιζόμενους ιδανικές συνθήκες. Ο Toprak Razgatlioglu έκανε μια καλή εκκίνηση στον 1^ο αγώνα στο Estoril, αλλά δεν μπόρεσε να κρατηθεί μπροστά μένοντας στην τέταρτη θέση στη 1η στροφή, καθώς ο Danilo Petrucci, στρίβει πρώτος παίρνοντας τη holeshot. Όμως, μπορεί ο Petrucci να έστριψε πρώτος, αλλά δεν μπόρεσε να κρατήσει για πολύ την πρωτιά, μιας και ο Andrea Locatelli είχε πιο γρήγορο ρυθμό καταφέρνοντας να πάρει το προβάδισμα από τον Petrucci. Η Yamaha R1M του Andrea, μπόρεσε να απομακρυνθεί λίγο από τη Ducati Panigale V4R του Petrucci, αλλά μόλις ο Razgatlioglu βλέπει τον Ιταλό αναβάτη της ομάδας Barni Spark με τη Ducati, να χάνει λίγο έδαφος, κάνει κίνηση και τον περνάει. Ο Toprak συνεχίζει να ανεβάζει ρυθμό και χωρίς να χάσει χρόνο φτάνει να βρίσκεται στον τροχό της Yamaha του Locatelli, και μόλις βγαίνουνε στην ευθεία τον προσπερνάει. Ο Razgatlioglu πήρε λοιπόν το προβάδισμα από την αρχή του πέμπτου γύρου, αρχίζοντας μετά να απομακρύνεται.

Ο Locatelli στη συνέχεια έχασε θέση μένοντας πίσω από τον Alvaro Bautista, ο οποίος είχε κάνει δυνατό ξεκίνημα. Ο Ισπανός όμως δεν είχε τον ρυθμό που χρειαζόταν για να μείνει με τον Razgatlioglu και τον έφτασε ο Beluga. Χωρίς ιδιαίτερη μάχη τον πέρασε στον 11^ο γύρο στην ένατη στροφή. Σε αυτό το σημείο, οι τρεις πρώτοι έδειχναν πως δεν θα αφήσουν τις θέσεις του βάθρου να αλλάξουν αλλά στη συνέχεια ο Locatelli έπεσε από την τρίτη θέση, παραχωρώντας το τελευταίο σκαλί του βάθρου στον Iker Lecuona. Στο μεταξύ στον 11^ο γύρο είχε πέσει και ο Bautista στην 6^η στροφή. Ο Iker αφήνει πίσω του τον Alex Lowes για να ανέβει στο πρώτο βάθρο του ίδιου και της Honda για το 2024, αν και 11 δευτερόλεπτα πίσω από τον κυρίαρχο Toprak. Ο Alex Lowes παίρνει την τέταρτη θέση, μπροστά από τους Jonathan Rea, Garrett Gerloff, Michael van der Mark, Xavi Vierge και Andrea Iannone που ολοκλήρωσαν την πρώτη δεκάδα. Ο Bautista σηκώθηκε πάλι και οδηγώντας τη Ducati του, επιστρέφει στο pit lane, μπαίνοντας ξανά στον αγώνα, τερματίζοντας 19ος.

Superpole

Στον αγώνα Superpole του WSBK, o γύρος του Estoril, θα μείνει στην ιστορία με πρωταγωνιστές Bulega - Razgatlioglu, καθώς ο Nicolo, κάνει 2 απίστευτους γύρους όπου στον 9ο σημειώνει νέο ρεκόρ γύρου μειώνοντας τη διαφορά από τον αναβάτη της BMW. Ο Bulega δεν έκανε το καλύτερο ξεκίνημα, αλλά μπόρεσε να ανέβει θέσεις γρήγορα και έφτασε δεύτερος μέχρι το τέλος του τρίτου γύρου. Από εκεί και πέρα, μπόρεσε να είναι κολλημένος πίσω από τον Toprak και ποτέ δεν άφησε τον πρώτο στη βαθμολογία να ξεφύγει πολύ περισσότερο από μισό δευτερόλεπτο. Βρίσκοντας πλέον σε απόσταση αναπνοής ο Ιταλός από τον Τούρκο αναβάτη, εισέρχεται με τη Ducati του έχοντας αρκετή φόρα στην τελευταία στροφή δίνοντας του το πλεόνασμα να πραγματοποιήσει μια τέλεια έξοδο, που σε συνδυασμό με το slipstreaming, του επέτρεψε να περάσει την γραμμή του τερματισμού μόλις 0,003 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Razgatlioglu! Στην ιστορία των WorldSBK δεν έχει υπάρξει ποτέ πιο μικρή διαφορά για την νίκη! Πλέον αποτελεί παρελθόν το προηγούμενο ρεκόρ που είχε σημειωθεί στον αγώνα 1 στην Αυστραλία το 2010 κατά μόλις ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου.

Ο Alvaro Bautista κατάφερε να πάρει την τρίτη θέση με χρόνο 4.253 πίσω από τον πρώτο, παρόλο που έπεσε στη 13η στον πρώτο γύρο. Δυστυχώς για τον Bautista, όταν πέρασε τον Andrea Locatelli και έβαλε την υπογραφή του στην 3^η θέση, ήταν ήδη τρία δευτερόλεπτα πίσω από τους κορυφαίους. Ο Andrea Locatelli τερματίζει τέταρτος με 5.623, μπροστά από τους Danilo Petrucci, Alex Lowes, Xavi Vierge, Iker Lecuona και Andrea Iannone που πήρε τον τελευταίο βαθμό στην ένατη θέση και με έναν Scott Redding να ολοκληρώνει την δεκάδα. Ο Jonathan Rea πάλευε μέσα στην πρώτη πεντάδα στην αρχή, πριν πέσει στη 10^η στροφή. Ανέβηκε όμως ξανά στη μοτοσυκλέτα του και τερμάτισε 22ος.

Race2

Ήταν άλλη μια νίκη για τον Toprak Razgatlioglu στον αγώνα WorldSBK Race 2 στον Παγκόσμιο γύρο Superbike του Estoril.

Ο Razgatlioglu είχε τώρα μεγαλύτερο κενό από αυτό που είδαμε στον Superpole και μετά από 21 γύρους στην πίστα του Estoril για τον δεύτερο αγώνα, τερμάτισε με 3.886 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Bulega με το Ducati Panigalle V4 R. Ο Torpak, μετά από μια κακή εκκίνηση στο άνοιγμα των φώτων έμεινε στην 5η θέση, πίσω από τον Jonathan Rea. Όμως μετά από λίγο άρχισε να ανεβαίνει και σύντομα ξεχώρισε από τους άλλους αναβάτες, αφήνοντας πίσω τόσο τον Rea, όσο και Andrea Locatelli της Pata Prometeon Yamaha, καθώς και τον δύο φορές πρωταθλητή Alvaro Bautista της Aruba.it Racing - Ducati. Έχει έτσι ένα καλό προβάδισμα 46 πόντων, μπροστά από τον πρωταγωνιστή του αγώνα Superpole Beluga. Από την άλλη ο Bautista δεν προσπάθησε ποτέ να περάσει ομόσταβλο του Nicolo, σε όλο το δεύτερο μισό του αγώνα τερματίζοντας 3^ος με 3.998 πίσω από τον πρώτο.

Ο Jonathan Rea ήταν μοναχικός τέταρτος με 12.005 δευτερόλεπτα και τερματίζοντας τρία δευτερόλεπτα μπροστά από τον Michael van der Mark που ολοκλήρωσε την πρώτη πεντάδα στα 15.209 διαφορά από τον πρώτο Toprak. Ο Xavi Vierge ήταν έκτος με 15.792, μπροστά από τους Danilo Petrucci 16.914 και Andrea Iannone 17.371, με τον τελευταίο να έχει φτάσει στην πέμπτη θέση πριν πέσει πίσω στους τελευταίους γύρους.

Οι Bulega και Bautista μετά από τον γύρο του Estsoril βρίσκονται 2ος και 3ος αντίστοιχα στο Πρωτάθλημα. Ο Jonathan Rea έρχεται 13ος στο Πρωτάθλημα, ενώ ένας συναρπαστικός αγώνας μεταξύ του Michael van der Mark της ROKiT BMW Motorrad και του Xavi Vierge της Team HRC είχε ως αποτέλεσμα οι αναβάτες να πάρουν την πέμπτη και έκτη θέση στον αγώνα της Κυριακής και στην γενική κατάταξη να είναι έκτος και εντέκατος αντίστοιχα. Ο Danilo Petrucci της Barni Spark Racing Team, έχει αρχίσει να περνάει καλά και στο WorldSBK, μιας κέρδισε τον τίτλο των ανεξάρτητων αναβατών, περνώντας τη γραμμή του τερματισμού στην έβδομη θέση μπροστά από τον Ιταλό Andrea Iannone της Team GoEleven που συμπλήρωσε τους 8 πρώτους, ενώ βρίσκονται στην 4η θέση και 7η στην γενική μετά από τον γύρο του Estoril.

Ο Andrea Locatelli, ήταν άτυχος, μιας και σημείωσε έξοδο, μένοντας στην 8η θέση της γενικής κατάταξης του Πρωταθλήματος. Ο Garrett Gerloff της Bonovo Action BMW αναγκάστηκε να αποσυρθεί από τον αγώνα, αφού αντιμετώπισε μηχανικά προβλήματα, παρά την εντυπωσιακή φόρμα που είχε στο 2ήμερο του Estoril, μένοντας 9ος στο Πρωτάθλημα. Άδοξα τελείωσε ο 2ος αγώνας για τους αναβάτες Iker Lecuona της Team HRC, όπου βρέθηκε έκτος της διεκδίκησης μιας τέταρτης θέσης, κατατάσσοντας τον 12ο στη συνολική βαθμολογία.

Ο Danilo Petrucci της Barni Spark Racing Team, απολαμβάνει τη φετινή σεζόν του Παγκοσμίου Πρωτάθλημα Superbike MOTUL FIM 2024 με τρεις νίκες και πολλά βάθρα. Η φετινή του επιτυχία ανταμείφθηκε με τον κορυφαίο τίτλο των ανεξάρτητων αναβατών, εξασφαλίζοντας τον τίτλο στον 2ο αγώνα στο Circuito Estoril, καθώς αντιμετώπισε με επιτυχία τον συναγωνισμό αυτού του τίτλου από τον συντοπίτη του Andrea Iannone της Team GoEleven, διασφαλίζοντας ότι αυτός και η ομάδα της Barni Ducati θα γιορτάσει αυτή την επιτυχία για το 2024.

Οι έξι πρώτοι του 2ου αγώνα:

1. Toprak Razgatlioglu (ROKiT BMW Motorrad WorldSBK)

2. Nicolo Bulega (Aruba.it Racing - Ducati) +3.866s

3. Álvaro Bautista (Aruba.it Racing – Ducati) +3.998 δ.

4. Jonathan Rea (Pata Prometeon Yamaha) +12.005s

5. Michael van der Mark (ROKiT BMW Motorrad WorldSBK Team) +15.209s

6. Xavi Vierge (Team HRC) +15.792s

Ταχύτερος γύρος: Toprak Razgatlioglu, BMW – 1’36.802s

Βαθμολογία πρωταθλήματος:

1. Toprak Razgatlioglu (ROKiT BMW Motorrad WorldSBK Team) 473 βαθμοί

2. Nicolo Bulega (Aruba.it Racing - Ducati) 427

3. Álvaro Bautista (Aruba.it Racing – Ducati) 356

4. Danilo Petrucci (Barni Spark Racing Team) 291

5. Alex Lowes (Kawasaki Racing Team WorldSBK) 285

6. Michael van der Mark (ROKiT BMW Motorrad WorldSBK Team) 215

Ο Nicolo Bulega είπε για τον Superpole:

“Απόλαυσα πολύ τον Superpole. Ήταν ένας πολύ καλός αγώνας. Προσπέρασα τον Razgatlioglu στην τελευταία στροφή και το διασκέδασα πολύ. Στον δεύτερο αγώνα υπήρχαν κάποιες πολύ καλές προσπεράσεις. Ο Toprak ήταν πολύ, πολύ γρήγορος και ήταν δύσκολο να τον κερδίσει κανείς. Είμαι χαρούμενος γιατί έφερα την διεκδίκηση του Πρωταθλήματος στον τελευταίο γύρο και δεν επέτρεψα να καθοριστεί από τώρα με μία φανταστική νίκη. Για αυτό και ήταν από τους καλύτερους αγώνες της σεζόν, ίσως ο καλύτερος και μια από τις πιο όμορφες νίκες για μένα”.

Ο Torpak Razgatlioglu δήλωσε:

“Είμαι πολύ χαρούμενος σήμερα, ειδικά με τον ρυθμό που είχα στον 2^ο αγώνα. Ο αγώνας της Superpole ήταν μια καταστροφή γιατί είχα απίστευτο ρυθμό και έχασα πάνω ακριβώς στην καρό σημαία. Επικεντρώθηκα λοιπόν στον 2^ο αγώνα γιατί έπρεπε να κερδίσω οπωσδήποτε, ήταν αναγκαίοι οι βαθμοί της 1^ης θέσης και δεν άφησα περιθώρια για κάτι αντίστοιχο».

Ο Danilo Petrucci σημείωσε πως:

“Πρέπει να πω ότι το ατύχημα που είχα με έκανε να καταλάβω την αξία της ζωής και τι έχει σημασία. Από εκείνη τη στιγμή και μετά είχαμε πάντα καλούς αγώνες, βρισκόμενοι πάντα σε καλή θέση, ωστόσο τώρα πια δεν έχω πίεση. Έχω ακόμα μια καλή μάχη με τον Alex Lowes για την τέταρτη θέση στο Πρωτάθλημα, αλλά σίγουρα αυτό το Σαββατοκύριακο ήταν κάτι το απροσδόκητο. Επίσης, η κατάκτηση του τίτλου των Independent Riders, με έναν γύρο να απομένει, παρά το γεγονός ότι έχασα έναν γύρο νωρίτερα στη σεζόν μετά από την πτώση, με κάνει πραγματικά χαρούμενο και γλυκαίνει την κούραση. Ποιος θα είχε προβλέψει τόσα πολλά βάθρα και νίκες;"

O Danilo Petrucci, ερωτώμενος για το αν πιστεύει πως θα μπορέσει να διεκδικήσει τον τίτλο την επόμενη χρονιά, είπε:

“Θα ήταν πολύ δύσκολο να παλέψουμε για τον τίτλο την επόμενη χρονιά. Νομίζω ότι θα ήταν αρκετό να βρεθούμε σε θέση να παλεύουμε για την τρίτη θέση στο βάθρο. Κοιτάζοντας τα μεγάλα ονόματα που έχεις μπροστά, ειδικά ο Toprak, ή ο Nicolo και ο Alvaro, είναι εξαιρετικά δύσκολο να ονειρεύεσαι τον τίτλο. Θα ήταν όμως πολύ ωραίο να βρισκόμαστε εντός της πρώτης 3άδας, για αυτό θα συνεχίσουμε να παλεύουμε όμως πρώτα από όλα πρέπει να τελειώσουμε με καλό τρόπο αυτό το πρωτάθλημα. Για την ώρα επικεντρωνόμαστε στον γύρο της Jerez, μιας και είναι πάντα ένας ιδιαίτερος αγώνας γιατί έχουμε δοκιμές εκεί τον Ιανουάριο και όλοι οι αναβάτες γνωρίζουν πολύ καλά την πίστα. Πέρυσι βρέθηκα στην πεντάδα αλλά δεν υπάρχει πίεση, θέλω να απολαύσω αυτό το τελευταίο Σαββατοκύριακο με την ομάδα μου και τους πανηγυρισμούς που θα γίνουν μετά”.

Ο Alvaro Bautista δηλώνει ότι:

“Στον αγώνα Superpole θα μπορούσα να κάνω μια πολύ καλή επιστροφή από την 11η θέση, ήμουν πολύ χαρούμενος γιατί ένιωθα δυνατός, όμως ο Nicolo και ο Toprak κράτησαν καλύτερο ρυθμό από εμένα και τερμάτισα στην τρίτη θέση. Ως ομάδα πιστεύω ότι ήταν καλύτερο να μείνουμε στην τρίτη θέση από το ρίσκο μίας πτώσης που θα μας έκανε να την χάσουμε και αυτή και είμαι περήφανος για αυτό, μιας και δεν είναι εύκολο για έναν αναβάτη να μην προσπαθήσει να κερδίσει κάποια θέση. Νομίζω ότι ήταν η σωστή απόφαση για την ομάδα και ελπίζω να είμαστε πιο κοντά στον αγώνα για τον τίτλο με τον Nicolo. Κάποιες φορές ειδικά στους τελευταίους τρεις γύρους, ένιωσα ότι μπορούσα να φρενάρω πιο δυνατά από αυτόν και με έκοβε ορισμένες φορές, κάνοντας με να νιώθω πως σε ορισμένα σημεία μπορούσα να του επιτεθώ. Υπήρξε η στιγμή που ένοιωσα ότι μπορούσα να κάνω την επίθεση μου αλλά είναι καλύτερα που δεν έχασε πολλούς βαθμούς από τον Torpak - Ας δούμε τι θα συμβεί στη Jerez. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί στο μέλλον, αλλά εκείνη τη στιγμή, νομίζω ότι ήταν η σωστή απόφαση. Αν μπορώ να βοηθήσω κάποιον, τον βοηθάω. Είναι περίεργο γιατί κανονικά δεν είναι προτεραιότητά κάτι τέτοιο. Νομίζω ότι ήταν η πρώτη φορά σε όλη μου την καριέρα που το κάνω αυτό, αλλά πάντα υπάρχει μια πρώτη φορά για όλα”.

Ο Παγκόσμιος Διευθυντής Ομάδας Superbike της Ducati, Foti Serafino σχολίασε τις εικασίες για αυτή την ομαδική συνεργασία μεταξύ των δύο αναβατών της Ducati και επαίνεσε τις προσπάθειες του Bautista να υποστηρίξει τον Beluga, στον αγώνα του Πρωταθλήματος, δηλώνοντας ότι:

“Για να είμαι ειλικρινής, δεν δείξαμε κάποια στρατηγική επειδή ο Alvaro ήταν έξυπνος, εργάστηκε για την ομάδα ως συναθλητής. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Alvaro και επίσης τον Nicolo, επειδή έκανε έναν πολύ καλό αγώνα, ήταν δύσκολο να νικήσει τον Toprak επειδή η διαφορά ήταν πολύ μεγάλη”.

Ετικέτες

WSBK

παγκόσμιο πρωτάθλημα ταχύτητας

https://bit.ly/MOTO_661

ΑΓΩΝΕΣ

World Superbike

Motul WSBK – Έφτασε τους 950 αγώνες στο ιστορικό Assen: Ευκαιρία για μια ιστορική αναδρομή

Το πρωτάθλημα Motul WSBK μετρά ήδη 36 χρόνια ιστορίας

motomagMotul WSBK – Έφτασε του 950 αγώνες στο ιστορικό Assen

Από τον

Αλέξανδρο Λαμπράκη

23/4/2024

Ο δεύτερος αγώνας στην θρυλική πίστα TT του Assen, σήμανε ταυτόχρονα και τον 950ο για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα SBK, που από το μακρινό 1988 γράφει ιστορία, προσφέροντας θέαμα με μάχες σώμα με σώμα, ενώ ταυτόχρονα βελτιώνει το είδος, δίνοντας μας σήμερα την ευκαιρία να αποκτήσουμε μία μοτοσυκλέτα πολύ κοντά σε αυτές που βλέπουμε στις οθόνες μας.

Η αρχή έγινε 36 ολόκληρα χρόνια πριν, το 1988, όταν για πρώτη φορά έκανε την εμφάνισή του το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα SBK. Η φιλοσοφία πίσω από την ίδρυσή του ήταν εντελώς διαφορετική από αυτή των GP, όπου έτρεχαν πρωτότυπες μοτοσυκλέτες με στόχο την εξέλιξη μέσα από τους αγώνες - και τις οποίες δεν μπορούσες να αγοράσεις. Τα Motul WSBK ήταν το αντίθετο, μοτοσυκλέτες παραγωγής, οι οποίες βέβαια σταδιακά ολοένα και δέχονταν περισσότερες και μεγάλης έκτασης τροποποιήσεις για να αγωνιστούν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Με το ίδιο μοτίβο συνεχίζει να πορεύεται, γι’ αυτό και βλέπουμε τους κατασκευαστές που συμμετέχουν στα Motul WSBK να εμφανίζουν εξωτικές, πανάκριβες, πανίσχυρες και περιορισμένης παραγωγής εκδόσεις, όπως για παράδειγμα οι Ducati Panigale V4R και M 1000 RR των 240 ίππων και 51.000€ και 212 ίππων και 34.900€, αντίστοιχα.

Motul WSBK – Έφτασε του 950 αγώνες στο ιστορικό Assen

Αρχικά, το πρόγραμμα περιλάμβανε 2 αγώνες σε κάθε γύρο, από το 2019 και μετά ήρθε να προστεθεί ένας ακόμα 10 γύρων, ο οποίος ονομάζεται Superpole. Από το 1990 και μετά, το πρωτάθλημα μεγάλωσε, με την κατηγορία WSSP να προστίθεται στην κατηγορία, με στόχο να συμπεριληφθούν στο Πρωτάθλημα και οι μικρότερου κυβισμού μοτοσυκλέτες. Ως υποστηρικτικές κατηγορίες υπήρξαν επίσης και η κατηγορία European Superstock 1000, που λίγα χρόνια αργότερα ακολούθησε η European Superstock 600. Η τελευταία σταμάτησε το 2015, ενώ από το 2017 έχει ενσωματωθεί στην πιο νέα προσθήκη, την WSSP 300. Το 2018, ήρθε και το τέλος της μεγαλύτερης Superstock 1000.

Πρώτος νικητής του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος SBK ήταν ο Fred Merkel με την αγωνιστική έκδοση του VFR750F της Honda, την ιστορική RC30. Το 1989 ο Αμερικανός επανέλαβε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά τον άθλο του. Το 1990 είχε έρθει η ώρα της αλλαγής των σκήπτρων, με τον Raymond Roche και την Ducati 851 να γίνεται ο δεύτερος κατά σειρά αναβάτης που παίρνει τον Παγκόσμιο τίτλο SBK στο σπίτι του.

Το 1991 και 1992 η Ducati συνέχισε να βρίσκεται στην μοναχική θέση της κορυφής με τον Doug Polen στην σέλα του 888. Οι τρεις αυτοί αναβάτες βρέθηκαν στο πρώτο σκαλί του βάθρου τα πρώτα πέντε χρόνια των Motul WSBK, με τον θεσμό να έχει περάσει από όλο τον κόσμο, από το Η.Β. μέχρι την Αυστραλία, την Νέα Ζηλανδία, τον Καναδά και παντού στο ενδιάμεσο.

Μετράμε ήδη 100 αγώνες, όταν στα μέσα της δεκαετίας του ’90, τα WSBK ετοιμαζόντουσαν για την πρώτη τους “Χρυσή Εποχή”, με τον Carl Fogarty να είναι ο βασικός πρωταγωνιστής. Ο αναβάτης της Ducati έμελλε να μετατραπεί σε έναν από τους πιο επιτυχημένους αναβάτες, όχι μόνο για τα SBK, αλλά γενικότερα του μηχανοκίνητου αθλητισμού, αλλά και ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα αθλητών της Βρετανίας. O “Foggy” έφερε κόσμο στις κερκίδες, έχοντας ιδιαίτερο οδηγικό στυλ και μερικές από τις πιο έντονες αντιπαλότητες στην ιστορία του αθλήματος που προκάλεσαν και τράβηξαν τα βλέμματα πάνω τους. Μεταξύ των αναβατών ήταν οι Aaron Slight, John Kocinski και Pierfrancesco Chili.

Το 1994 πήρε τον πρώτο του τίτλο με την Ducati 916, κάνοντας το back-to-back με το εργοστάσιο του Borgo Panigale. Το 1996, ο Troy Corser με την δική του Ducati 916 έκοψε την φόρα στον Fogarty, χαρίζοντας έναν ακόμα τίτλο στο ιταλικό εργοστάσιο. Την επόμενη χρονιά, το 1997 ήταν η σειρά της Honda και του μεγάλου του αντιπάλου του Fogarty, τον John Kocinski καβάλα στο θρυλικό RC45. To 1998 και το 1999, ο “Foggy” επέστρεψε στην κορυφή, συγκεντρώνοντας συνολικά τέσσερις παγκόσμιους τίτλους. Το όνομά του βρίσκεται επίσης στην δεύτερη θέση με τις περισσότερες νίκες, έχοντας συνολικά 59 πρώτα βάθρα. Το 2011, ο Carl Fogarty πέρασε στο πάνθεον των θρύλων της FIM.

Η στροφή της χιλιετίας, είδε τους ήδη γνωστούς από παλαιότερα Colin Edwards, Noriyuki Haga, Troy Corser και Pierfrancesco Chili να κοντράρονται για τον Παγκόσμιο τίτλο του 2000, χρονιά που ο ήχος των superbike μοτοσυκλετών άλλαξε, με ορισμένους κατασκευαστές να επιλέγουν την V2 διάταξη που μέχρι τότε ήταν χαρακτηριστικό κυρίως της Ducati. Παγκόσμιος Πρωταθλητής του 2000 αναδείχθηκε ο Edwards με την ολοκαίνουργια δικύλινδρη Honda VTR1000SP-2 – γνωστή και με την κωδική ονομασία, RC51.

Η έκπληξη, όμως, ήρθε από τον νεοεμφανιζόμενο τότε Troy Bayliss, ο οποίος αντικατέστησε τον Fogarty, που μετά την πτώση του στο Philip Island της Αυστραλίας, τερμάτισε την καριέρα του. Η είσοδος του Bayliss θα είχε σαν αποτέλεσμα μία από τις μεγαλύτερες αντιπαλότητες όλων των εποχών με τον Colin Edwards. Οι δυο τους μάχονταν στις πίστες, χαρίζοντας θέαμα σε όσους παρακολουθούσαν, φτάνοντας στο αποκορύφωμα στον αγώνα της Imola το 2002. Με τους Bayliss/Ducati και Edwards/Honda να μετρούν από έναν τίτλο στην αυγή του 21ου αιώνα και μόλις 6 βαθμούς να τους χωρίζουν για την κατάκτηση του δεύτερου, το σκηνικό για έναν δραματικό τελευταίο γύρο της σεζόν είχε στηθεί. Νικητής τελικά θα ήταν ο Edwards, χαρίζοντας έναν ακόμα τίτλο στο Big H.

Την επόμενη χρονιά, το 2003 η Ducati θα βρεθεί ξανά στο προσκήνιο, με τον Neil Hodgson και την 999 να παίρνουν τον τίτλο. Το 2004, ο James Toseland γράφει την δική του σελίδα στην ιστορία των WSBK, ως ο νεότερος αναβάτης που κατακτά τον τίτλο, με τον δεύτερο να έρχεται το 2007. Το 2005 βρίσκει τον Troy Corser να φέρνει τον τίτλο στην Suzuki, ενώ την επόμενη χρονιά ο Bayliss θα βρεθεί ξανά στην κορυφή. Ο τρίτος του τίτλος ήρθε το 2008, την χρονιά που αποχαιρέτισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, κρεμώντας την φόρμα του.

Μία ακόμα αλλαγή ήρθε το 2009, όταν ο Ben Spies ήρθε στην Yamaha, φέρνοντας μαζί του τον δικό του υπεύθυνο ομάδας από την Αμερική, τον Tom Houseworth. Ο rookie της Iwata έκλεισε την πόρτα στον πολύπειρο Haga, παίρνοντας τον τίτλο εκείνης της σεζόν. Ένα χρόνο αργότερα, στο κλείσιμο της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, ήταν ο ιταλικός μαγικός ζωμός των Max Biaggi και Aprilia που κυριάρχησε, με τον Carlos Checa και την Ducati 1098R να μην τον αφήνει να κάνει το back-to-back το 2011. Ο “Ρωμαίος Αυτοκράτορας”, Massimiliano Biaggi ήρθε το 2012 να διεκδικήσει ξανά τον τίτλο, ξεφεύγοντας μόλις από την καυτή ανάσα του Tom Sykes, που πήρε τελικά τον τίτλο το 2013. Η Aprilia με το RSV4 των 1.000 κυβικών βρέθηκε για τελευταία φορά στο βάθρο το 2014, με τον Sylvain Guintoli.

Από το 2015 και έπειτα, ξεκινά η “πράσινη” κυριαρχία του Jonathan Rea με το εργοστάσιο του Akashi, κατατροπώνοντας τον Chaz Davies και την Ducati. Ο τέταρτος τίτλος του Βορειοιρλανδού το 2018, κατέστησε τον Rea τον μοναδικό που κατάφερε κάτι τέτοιο, μετά τον Fogarty. Μόνο που εδώ μιλάμε για τέσσερις συνεχόμενους τίτλους. Ο Rea προχώρησε για να γίνει ο μόνος αναβάτης των Motul WSBK που έχει κερδίσει έξι συνεχόμενους τίτλους (2015-2020), ανεβάζοντας ταυτόχρονα το ρεκόρ για τις περισσότερες νίκες στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.

Ήδη, όμως από το 2019, τα πράγματα φαινόταν ότι θα άλλαζαν. Φεύγοντας από τα MotoGP, ο Ισπανός αστέρας Alvaro Bautista, ήρθε στην οικογένεια των SBK και της εργοστασιακής ομάδας Aruba.it Racing – Ducati. Την ίδια χρονιά κατάφερε να κερδίσει του πρώτους 11 αγώνες, θέτοντας τα θεμέλια για την κατάκτηση του τίτλου. Η ατυχία, ωστόσο του χτύπησε την πόρτα, με πτώσεις και έναν τραυματισμό, που άφησαν το πεδίο ελεύθερο για τον Rea και τον πέμπτο του τίτλο.

Η επισφράγιση για τον Βορειοιρλανδό της Kawasaki ήρθε στο Magny-Cours της Γαλλίας, εκεί που ένας ανερχόμενος και πολλά υποσχόμενος αστέρας έκανε την εμφάνισή του. Ο Toprak Razgatlioglu, που μετρούσε ήδη ένα τίτλο στα STK600 (ο τελευταίος νικητής για την κατηγορία), επέδειξε απίστευτες ικανότητες για να βρεθεί στο βάθρο. Με μία καταπληκτική μάχη στον τελευταίο γύρο, τόσο στον 1ο αγώνα (o 800ος για τα WSBK), όσο και στον Superpole – τη νέα προσθήκη για το 2019 – τον είδε να σκαρφαλώνει από την 16η θέση του grid, στο πρώτο σκαλί του βάθρου με την Kawasaki ZX-10R της Puccetti Racing. Το τέρας είχε ξυπνήσει και όταν ο Toprak βρέθηκε στην Yamaha, ήταν έτοιμος να πετάξει το γάντι στους αντιπάλους του.

Η πρώτη του νίκη με τα χρώματα της Iwata ήρθε στον 1ο Αγώνα του Philip Island στην Αυστραλία, το 2020. Ήθελε, όμως, ακόμα χρόνο να προσαρμοστεί. Στο μεταξύ, ο Bautista είχε φύγει από την Ducati για την Honda, μένοντας πίσω στην διεκδίκηση του τίτλου. Ο αντικαταστάτης του στην Ducati, Scott Redding ήταν αυτός που προσπάθησε μέχρι και τον τελευταίο γύρο, όμως ο Rea και η Kawasaki αναδείχθηκαν για έκτη συνεχόμενη φορά νικητές. Αυτό που δεν κατάφερε το 2020 ο Toprak, ήρθε το 2021. Μετά από μία δύσκολη χρονιά, που ολοκληρώθηκε με μία μάχη μέχρις εσχάτων στην Ινδονησία, ο αναβάτης της Yamaha πήρε τον τίτλο στα χέρια του, διακόπτοντας έτσι το θεαματικό σερί του Rea. Μία από τις μεγαλύτερες αντιπαλότητες μεταξύ αναβατών είχε αρχίσει να διαμορφώνεται και θα ολοκληρωνόταν την επόμενη χρονιά.

Με την επιστροφή του Bautista στην Ducati και τους Razgatlioglu και Rea να μένουν σε Yamaha και Kawasaki, αντίστοιχα, ετοιμαζόμασταν για μία τιτάνια μάχη των τριών. Το Titanic Trio, όπως ονομάστηκαν οι τρεις αναβάτες, δεν απογοήτευσε. Η σεζόν του 2022 μπήκε δυναμικά από την πίστα του Estoril με δυνατές μάχες μεταξύ των διεκδικητών. Στον 1ο αγώνα στην Mandalika της Ινδονησίας, ο Razgatlioglu είχε μία νίκη που του κράτησε ζωντανές τις ελπίδες για κατάκτηση του τίτλου. Στον 2ο αγώνα όμως, ο Bautista δεν άφησε κανένα περιθώριο και 16 χρόνια μετά τον τίτλο του στα 125 κυβικά, στέφθηκε για ακόμα μία φορά πρωταθλητής. Η κυριαρχία Ducati / Bautista συνεχίστηκε και το 2023, με τον Ισπανό να αμύνεται και τελικά να κρατά το ν.1 στην μοτοσυκλέτα του. Οι επιδόσεις του ήταν τέτοιες, που με την ολοκλήρωση της σεζόν του 2023, οι κανονισμοί άλλαξαν, με στόχο να βοηθήσουν τα υπόλοιπα εργοστάσια να γίνουν ξανά ανταγωνιστικά.

Η σεζόν του 2024 έρχεται με νέους κανονισμούς, αλλαγές και νέα πρόσωπα στο grid και ανερχόμενους αστέρες. Οι περιορισμοί για το κατώτερο επιτρεπόμενο βάρος αναβάτη-μοτοσυκλέτας, η προσθήκη ενός ακόμα πρωταθλήματος αυτό των Ομάδων δίπλα στο Κατασκευαστών και Αναβατών, τον Toprak να πηγαίνει στην Yamaha και τον Rea να έρχεται να καλύψει το κενό στην Yamaha, έκαναν τα πράγματα να δείχνουν πολλά υποσχόμενα. Αν τώρα προσθέσουμε και την επιστροφή του Andrea Iannone, την είσοδο του Nicolo Bulega ο οποίος το 2023 στέφθηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής στην κατηγορία WSSP και την προσθήκη του Sam Lowes στην ELF Marc BDS Racing Team, βλέπουμε ότι η χρονιά προμηνύεται δυναμική. Μέχρι στιγμής, τα προγνωστικά δεν έχουν βγει έξω, μετρώντας 5 διαφορετικούς νικητές σε 9 αγώνες και 8 διαφορετικούς αναβάτες στο βάθρο, μαζί με την επιστροφή της BMW στην κορυφή. Και είμαστε ακόμα στην αρχή της σεζόν, με μόλις έξι πόντους να χωρίζουν τον πρωτοπόρο της βαθμολογίας, Alvaro Bautista με τον Toprak Razgatlioglu και τον rookie της φετινής σεζόν, Nicolo Bulega στην τρίτη θέση. Περιμένουμε με ανυπομονησία να μάθουμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, μέχρι και τις 20 Οκτωβρίου, όταν και θα ολοκληρωθεί η σεζόν του 2024.